Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Krajewska po rozpoznaniu w dniu 19 maja 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. K. na pismo Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania pomocy finansowej ze środków unijnych postanawia: -odrzucić skargę;

L. K. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na pismo Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z [...] lutego 2010 r. stanowiące odpowiedź organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w postępowaniu wszczętym wnioskiem złożonym w dniu 2 września 2009 r. w ramach Programu Operacyjnego "Zrównoważony rozwój sektora rybołówstwa i nadbrzeżnych obszarów rybackich 2007-2013" w zakresie środka 1.5 "Rekompensaty społeczno-gospodarcze w celu zarządzania krajową flotą rybacką"

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż stosownie do przepisu art. 14 ust. 4 ustawy z dnia 3 kwietnia 2009 r. o wspieraniu zrównoważonego rozwoju sektora rybackiego z udziałem Europejskiego Funduszu Rybackiego (Dz.U., nr 72, poz. 619), dalej: ustawa o wspieraniu, w przypadku gdy nie są spełnione warunki przyznania pomocy lub został wyczerpany limit środków, wnioskodawcę informuje się, w formie pisemnej, o odmowie przyznania pomocy, podając przyczyny tej odmowy. Jednocześnie w art. 14 ust. 5 ustawy o wspieraniu, zagwarantowano wnioskodawcom prawo do złożenia na takie pismo skargi do sądu administracyjnego, na zasadach i w trybie określonych dla aktów lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) – dalej: p.p.s.a.

Zatem aby skutecznie wnieść środek zaskarżenia, o którym mowa w omawianym przepisie art. 14 ust. 5 ustawy o wspieraniu, sięgnąć należy do odpowiednich regulacji p.p.s.a., określających zasady i tryb skarżenia aktów lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4.

Zgodnie z art. 52 § 3 p.p.s.a., skargę w tym przypadku można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu – w terminie 14 dni – do usunięcia naruszenia prawa.

Jednocześnie w myśl art. 53 § 2 p.p.s.a., termin do złożenia skargi jest zachowany jeśli zostanie ona złożona do sądu w ciągu 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa lub jeżeli organ nie udzielił takiej odpowiedzi, w ciągu 60 dni od dnia wniesienia wezwania.

Z powyższego jednoznacznie wynika, iż wystąpienie z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa stanowi obligatoryjny warunek wniesienia skargi do sądu administracyjnego, zaś udzielenie odpowiedzi na takie wezwanie ma już właściwie jedynie znaczenie formalne, tj. dla oceny zachowania terminu skargi. Zauważyć bowiem należy, iż art. 53 § 2 przewiduje również wypadek nie udzielenia takiej odpowiedzi.

Podkreślić również należy, że wykładnia językowa zarówno przepisu art. 14 ust. 5 ustawy o wspieraniu, jak i art. 52 § 3 w zw. z art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a., jednoznacznie wskazuje, iż skarga służy na akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.

Przenosząc omawiane regulacje na grunt niniejszej sprawy wskazać trzeba, iż zaskarżeniu do sądu administracyjnego podlegało pismo z [...] grudnia 2009 r. o numerze [...], wydane przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa [...] Oddział Regionalny. To właśnie pismo stanowi bowiem akt z zakresu administracji publicznej, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. Skarżący natomiast wyraźnie wskazał, że przedmiotem jego skargi jest pismo Prezesa ARiMR z dnia [...] lutego 2010 r., stanowiące w istocie rzeczy jedynie odpowiedź organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Na taką odpowiedź zaś – jak wyjaśniono powyżej – skarga do sądu administracyjnego nie przysługuje.

W tym miejscu przypomnieć należy ugruntowane już stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego odnośnie zasady skargowości, zgodnie z którym wskazanie przez stronę zaskarżonego aktu i organu, działania którego skarga dotyczy – wobec obowiązującej w postępowaniu sądowoadministracyjnym zasady skargowości – jest dla Sądu wiążące (vide: postanowienie NSA z 9 grudnia 2008 r. sygn. akt II GZ 312/08, postanowienie NSA z 11 grudnia 2008 r. sygn. akt II GZ 316/08, dostępne na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/).

Na koniec wypada zauważyć, że nawet gdyby przyjąć, iż przedmiotem skargi jest pismo [...] Oddziału Regionalnego ARiMR z dnia [...] grudnia 2009 r., skarga podlegałaby odrzuceniu jako wniesiona po upływie terminu. W niniejszej bowiem sprawie pismo [...] Oddziału Regionalnego ARiMR z dnia [...] grudnia 2009 r., informujące stronę skarżącą o odmowie przyznania pomocy finansowej ze środków unijnych zostało doręczone stronie w dniu 2 grudnia 2009 r. (k. 56 akt administracyjnych). Strona skarżąca wystąpiła z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa w dniu 8 grudnia 2009 r. (k. 62 akt administracyjnych). Organ rozpatrzył powyższe wezwanie i udzielił odpowiedzi po upływie 60 dni od dnia wniesienia wezwania - pismem z [...] lutego 2010 r. nr D[...]. Wobec tego, strona skarżąca powinna wnieść skargę w terminie 60 dni od dnia wniesienia wezwania.

Jak wynika z akt sprawy strona skarżąca wniosła skargę za pośrednictwem organu w dniu 5 marca 2010 r. (data nadania na kopercie – k. 5 akt sądowych), czyli po upływie omówionego powyżej terminu, który upłynął w dniu 8 lutego 2010 r.

W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.