drukuj    zapisz    Powrót do listy

6110 Podatek od towarów i usług, Podatek od towarów i usług, Urząd Skarbowy, oddalono skargę, I SA/Kr 978/15 - Wyrok WSA w Krakowie z 2015-12-08, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I SA/Kr 978/15 - Wyrok WSA w Krakowie

Data orzeczenia
2015-12-08 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2015-06-23
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Sędziowie
Stanisław Grzeszek /przewodniczący/
Waldemar Michaldo
Wiesław Kuśnierz /sprawozdawca/
Symbol z opisem
6110 Podatek od towarów i usług
Hasła tematyczne
Podatek od towarów i usług
Skarżony organ
Urząd Skarbowy
Treść wyniku
oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2011 nr 177 poz 1054 art. 87 ust 2, ust 6
Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - tekst jednolity
Dz.U. 2012 poz 749 art. 121, art.122, art.124, art.137, art.145, art.217
Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa - tekst jednolity.
Dz.U. 2012 poz 270 art. 151
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity.
Sentencja

|Sygn. akt I SA/Kr 978/15 | [pic] W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 8 grudnia 2015 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Stanisław Grzeszek, Sędziowie: WSA Wiesław Kuśnierz (spr.), WSA Waldemar Michaldo, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu w dniu 8 grudnia 2015 r., sprawy ze skargi K. Sp. z o.o. w K., na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego, z dnia 27 marca 2015 r. Nr [...], w przedmiocie przedłużenia terminu zwrotu nadwyżki podatku naliczonego, nad należnym za luty 2015 r., , , - s k a r g ę o d d a l a -,

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 27 marca 2015 r. nr [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego działając na podstawie art. 216 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.; obecnie Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.), dalej "O.p.", i art 87 ust. 2 zd. drugie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054 ze zm.), dalej "u.p.t.u.", przedłużył K. sp. z o.o. termin zwrotu kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za luty 2015 r. w kwocie 4 030 568 zł do czasu zakończenia postępowania kontrolnego.

W uzasadnieniu postanowienia organ wyjaśnił, że w dniu 3 marca 2015 r. do organu podatkowego wpłynęła deklaracja dla podatku od towarów i usług VAT-7 za luty 2015 roku, w której Spółka wykazała kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w wysokości 4 030 568 zł do zwrotu na rachunek bankowy, w terminie 25 dni. Termin dokonania zwrotu podatku upływa z dniem 30 marca 2015 r.

W dniu 23 marca 2015 r. wobec spółki K. sp. z o.o. zostało wszczęte postępowanie kontrolne nr [...] prowadzone przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w zakresie kontroli rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku od towarów i usług za luty 2015 r.

Jak wynika ze wstępnych ustaleń UKS - zachodzi przypuszczenie, że spółka w kontrolowanym okresie uczestniczyła w tzw. karuzeli podatkowej, która to "konstrukcja" prowadzi do wyłudzeń podatku VAT. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że w transakcjach kupna-sprzedaży brało udział wiele podmiotów z terenu Unii Europejskiej. Wiarygodność uczestników transakcji wymaga weryfikacji chociażby z uwagi na to, że uczestniczące w transakcjach firmy są zakładane w Polsce przez obcokrajowców, a towar będący przedmiotem dostawy, przemieszczany jest pomiędzy kilkoma krajami.

Jak wynika z analizy deklaracji VAT Spółki - od kwietnia 2014 następuje znaczny wzrost aktywności w zakresie wewnątrzwspólnotowych dostaw, podczas gdy przy tak dużej skali prowadzonej działalności spółka w roku 2014 zatrudniała tylko jednego pracownika (co wynika ze złożonej deklaracji PIT-4R).

Nie zgadzając się z takim rozstrzygnięciem Spółka, działając przez członków zarządu, pismem z dnia 22 kwietnia 2015 r. wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa, zarzucając mu naruszenie:

1) art. 87 ust. 2 u.p.t.u. poprzez przyjęcie, iż zachodzą przesłanki uzasadniające przedłużenie terminu zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za luty 2015 r., a w konsekwencji zaniechanie zwrotu nadwyżki tego podatku na rzecz Spółki w ustawowym terminie;

2) art. 121 w zw. z art. 122 O.p. poprzez wydanie postanowienia bez dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy oraz w sposób, który narusza zasadę zaufania podatnika do organów podatkowych;

3) art. 124 w zw. z art. 217 § 2 O.p. poprzez uzasadnienie postanowienia w sposób nieodpowiadający wymogom ustawy, w szczególności w sposób dowolny i bez dokładnego wyjaśnienia przesłanek przedłużenia terminu zwrotu nadwyżki podatku.

W ocenie Spółki przyjęte przez organ za podstawę rozstrzygnięcia ustalenia są dowolne. Bez powzięcia wątpliwości w zakresie zasadności zwrotu oraz bez wskazania i uzasadnienia na czym polegają te wątpliwości i dlaczego wymagają zweryfikowania organ nie był uprawniony do odstąpienia od zwrotu podatnikowi nadwyżki podatku. Zwrot podatku jest zasadą, a opóźnienie zwrotu jest wyjątkiem wymagającym ścisłej interpretacji.

W pierwszej kolejności wskazano, że organ nie ustalił, czy czynności podjęte przez organ kontroli skarbowej doprowadziły w postepowaniu kontrolnym do wykazania jakichkolwiek nieprawidłowości związanych z dokonywanymi przez Spółkę wewnątrzwspólnotowymi dostawami towarów w lutym 2015 r. oraz sposobem obliczenia i wpłaceniem podatku od towarów i usług za ww. okres.

W ramach postępowania kontrolnego organ kontroli skarbowej przeprowadził szczegółową kontrolę u bezpośrednich i pośrednich kontrahentów Spółki (tzw. "kontrolę krzyżową"). Organ otrzymał także dokumentację Spółki za miesiąc luty 2015 r. dotyczącą przeprowadzonych przez Spółkę wewnątrzwspólnotowych dostaw.

Dokumenty te w sposób jasny i klarowny wskazują, iż wszystkie transakcje wykazane przez Spółkę poprzez wystawienie faktur VAT mają pełne odzwierciedlenie w rzeczywistości. Towar ujawniony na fakturach VAT został bowiem zamówiony u stałego dostawcy Spółki, opłacony przez Spółkę, a następnie dostarczony za pośrednictwem profesjonalnego spedytora do odbiorcy, który go otrzymał oraz uiścił za niego cenę.

Spółka prowadzi sprzedaż towarów jedynie na rzecz podmiotów o ugruntowanej pozycji rynkowej oraz wiarygodnych finansowo. Przed przeprowadzeniem transakcji każdorazowo weryfikuje kontrahenta, sprawdzając m. in. informacje o tym podmiocie w publicznie dostępnych zbiorach, fakt czy jest czynnym podatnikiem VAT UE oraz prosząc o przesłanie dokumentów rejestrowych. Dodatkowo, sprzedaż towarów na rzecz odbiorców w Unii Europejskiej odbywa się co do zasady na podstawie 100% przedpłaty ze strony kontrahenta. Ponadto, towar odbierany jest od dostawcy Spółki przez profesjonalną firmę logistyczną, która dokonuje jego inspekcji, sporządzając z niej dokumentację fotograficzną, a następnie dostarcza go do odbiorcy, wystawiając na potwierdzenie międzynarodowy list przewozowy (CRM). Wszelkie rozliczenia finansowe dokonywane są za pomocą rachunku bankowego Spółki.

Przedstawiony schemat sprzedaży miał miejsce także w przypadku wewnątrzspólnotowych dostaw dokonanych w lutym 2015 r., na co wskazują dokumenty znajdujące się w aktach postępowania kontrolnego. Jednocześnie, wszystkie podmioty na rzecz których nastąpiła wewnątrzwspólnotowa dostawa w lutym 2015 r., jak i dostawcy towarów objętych ww. wewnątrzwspólnotowa dostawą nie są w żaden sposób powiązani ze Spółką, tj. ani osobowo ani kapitałowo.

Spółka wskazuje, iż wzrost aktywności w zakresie wewnątrzwspólnotowych dostaw wynika również z faktu nawiązania przez Spółkę współpracy, na zasadach kontraktu menadżerskiego, z panią menadżer I.Z., która posiadając bogate doświadczenie w zakresie sprzedaży sprzętu elektronicznego na rynku Unii Europejskiej oraz kontakty z podmiotami stanowiącymi potencjalnych kontrahentów, doprowadziła do nawiązania współpracy między Spółką, a tymi podmiotami, co zaowocowało zwiększeniem aktywności Spółki w zakresie wewnątrzwspólnotowych dostaw.

Rodzaj towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowych dostaw, w sytuacji gdy nie jest kwestionowana poprawność zastosowania stawki podatku, pozostaje całkowicie bez znaczenia przy ocenie zasadności zwrotu nadwyżki podatku.

Końcowo podkreślono, że wstrzymanie zwrotu nadwyżki VAT negatywnie rzutuje na płynność finansową Spółki godząc w podstawy jej funkcjonowania. W związku z zaburzeniem płynności płatniczej Spółka nie jest w stanie przeprowadzać kolejnych transakcji, a tym samym nie generuje zysku, co odbija się na jej zdobytej pozycji rynkowej.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 22 maja 2015 r. organ stwierdził brak podstaw do zmiany swego postanowienia.

W uzasadnieniu wyjaśniono, że na etapie wydawania postanowienia o przedłużeniu terminu zwrotu dokładny stan faktyczny nie był znany i do chwili obecnej jest on szczegółowo ustalany w ramach prowadzonej kontroli skarbowej.

Organ przywołał również treść art. 87 ust. 2, ust. 2a i ust. 6 u.p.t.u.

Wskazał, że z dotychczasowych ustaleń kontroli dokonanych przez Dyrektora UKS wynika, że kontrahenci skarżącej na wcześniejszych etapach dostawy towarów na terytorium kraju nie odprowadziły należnego podatku od towarów i usług.

Organ poinformował również, że na zarzut Spółki z dnia 7 maja 2015 r., dotyczący rzekomego braku pełnomocnictwa do reprezentowania jej przed urzędem skarbowym przez M.N., zostanie udzielona odrębnym pismem.

W skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie pełnomocnik Spółki podtrzymał zarzuty sformułowane w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa żądając uchylenia opisanego postanowienia.

Przy zarzucie naruszenia art. 87 ust. 2 zd. 2 dodano, że zaskarżone postanowienie wprowadzono do obrotu prawnego już po upływie terminu zwrotu, nie określono również terminu do którego przedłużono termin zwrotu. W tym zakresie ogranicza się ono do stwierdzenia, że następuje to "do czasu zakończenia postępowania kontrolnego" bez doprecyzowania o prowadzenie którego postępowania i przez jaki organ chodzi. Skarżąca podniosła, że otrzymała postanowienie dopiero 20 kwietnia 2015 r., a skuteczne przedłużenie terminu możliwe jest tylko przed jego upływem.

Dodatkowo zarzucono naruszenie art. 145 § 1 w zw. z art. 137 § 3 O.p. poprzez uznanie za pełnomocnika w sprawie M.N. mimo że ta nie zgłosiła się do udziału w sprawie, nie złożyła również do akt sprawy pełnomocnictwa.

Spółka zarzuciła też, że postanowienie skierowano na adres nie będący ani adresem M. N., ani skarżącej.

Skarżąca zarzuciła, że przyjęte przez organ za podstawę rozstrzygnięcia ustalenia są całkowicie dowolne i jako takie nie mogą stanowić punktu wyjścia dla orzekania o prawach i obowiązkach podatnika. Wskazano, że według wiedzy Spółki nie istnieje żaden dokument wskazujący na "wstępne ustalenia UKS", na które powołuje się organ, co wprost i samodzielnie przesądza o wadliwości ustaleń organu. Z uzasadnienia postanowienia nie wynika nawet ażeby organ zapoznał się z aktami postępowania kontrolnego, na które się powołuje.

Skarżąca podniosła, że poza jedną osobą zatrudnioną na umowę o pracę spółka posługuje się również członkami zarządu oraz osobami współpracującymi prowadzącymi jednoosobową działalność gospodarczą.

Skarżąca zarzuciła również bierność organu, który ogranicza się do oczekiwania na zakończenie postępowania prowadzonego przez Dyrektora UKS, mimo szeregu wniosków dowodowych spółki.

W odpowiedzi na skargę Naczelnik Urzędu Skarbowego podtrzymując swe dotychczasowe stanowisko w sprawie wniósł o oddalenie skargi.

Dodatkowo wskazał, że zaskarżone postanowienie zostało wydane 27 marca 2015 r., a termin zwrotu mijał 30 marca 2015 r. Data doręczenia nie jest datą wydania decyzji.

Art. 87 ust. 2 u.p.t.u. nie nakłada obowiązku precyzyjnego wskazania terminu, do którego przedłużono zwrot.

W dniu 25 kwietnia 2013 r. w organie złożone zostało pełnomocnictwo udzielone przez prezesa zarządu spółki dla M.N. do reprezentowania spółki m.in. przed Urzędem Skarbowym. Ona też składała w imieniu spółki deklarację VAT-7 za luty 2015 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej "P.p.s.a.", sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej z punktu widzenia legalności tj. z punktu widzenia zgodności zaskarżonych decyzji (postanowień) z przepisami powszechnie obowiązującego prawa. Żądanie skargi może być więc uwzględnione w razie stwierdzenia przez sąd, że rozstrzygnięcie zostało wydane z naruszeniem prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy lub przepisów postępowania, jeżeli takie naruszenie miało istotny wpływ na wynik sprawy bądź z naruszeniem prawa dającym podstawę do wznowienia postępowania (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a - c cytowanej ustawy). Sąd administracyjny stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji (postanowienia) w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach (art. 145 § 1 pkt 2 P.p.s.a.).

Po dokonaniu kontroli zaskarżonego postanowienia, mając na uwadze stan faktyczny i prawny sprawy, sformułowane w skardze zarzuty i wspierające je argumenty, Sąd stwierdził, że brak jest podstaw do zakwestionowania stanowiska organu podatkowego wyrażonego w tym rozstrzygnięciu.

Przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie jest postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego wydane na podstawie art. 87 ust. 2 u.p.t.u.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 u.p.t.u., w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Ustawodawca wskazał zatem dwa równorzędne sposoby postępowania z powstałą nadwyżką podatku. Jednym ze sposobów jest właśnie jej zwrot na rachunek bankowy. Zasady dokonywania zwrotu określa art. 87 ust. 2 tej ustawy, przy uwzględnieniu treści art. 87 ust. 6 tej ustawy, który daje podatnikowi prawo do wystąpienia z wnioskiem o zwrot w terminie 25 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia. Jednakże w zdaniu drugim art. 87 ust. 2 u.p.t.u. ustawodawca przewidział możliwość przedłużenia terminu zwrotu podatku.

Przepis ten, w brzmieniu obowiązującym od 1.12.2008 r., stanowi, że jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanego w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej lub postępowania kontrolnego na podstawie przepisów o kontroli skarbowej. Przy czym jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

Interpretacja gramatyczna art. 87 ust. 2 u.p.t.u. wskazuje więc, że do wydania postanowienia w przedmiocie przedłużenia terminu zwrotu podatku wystarczą wątpliwości organu rodzące konieczność zweryfikowania przedstawionego przez podatnika rozliczenia. Oczywistym jest jednak, że instytucji tej nie należy nadużywać.

Przyjęte przez polskiego prawodawcę rozwiązanie w zakresie przedłużenia zwrotu podatku, mieści się w ramach realizacji uzasadnionego interesu państw członkowskich Unii Europejskiej w podejmowaniu odpowiednich kroków w celu ochrony swych interesów finansowych, które znajduje swoje usankcjonowanie w prawie unijnym m.in. art. 183 Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L 06. 347. 1, ze zm.) oraz orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Trybunał Unii Europejskiej w wyroku z dnia 18 grudnia 1997r. w połączonych sprawach Garage Molenheide BVBA (C-286/94), Peter Schepens (C-340/95), Bureau Rik Decan-Business Research & Development NV (BRD) (C-401/95) and Sanders BVBA (C-47/96) u Belgische Staat wyraził aktualną do dziś tezę wedle której stosowanie tego rodzaju środków przez państwo członkowskie, co do zasady, nie jest wykluczone gdyż mają one na celu zapewnienie możliwie najskuteczniejszej ochrony interesów budżetu (Skarbu Państwa), jednakże nie mogą one iść dalej, niż jest to konieczne do osiągnięcia tego celu (ochrony interesów budżetowych). Dlatego też środki te nie mogą być stosowane w taki sposób, jaki prowadziłby do systematycznego podważania prawa do odliczenia podatku, które to prawo jest fundamentalną zasadą wspólnego systemu VAT. Sprzeczne byłoby to bowiem z zasadą proporcjonalności.

Polskie sądy administracyjne – w pełni aprobując ten sposób wykładni omawianego przepisu – konsekwentnie i jednolicie podkreślają jednak, że nie można aprobować takiej wykładni art. 87 ust. 2 u.p.t.u., która ograniczałaby stosowanie instytucji przedłużenia terminu zwrotu do takiego stopnia, że w istocie prowadziłaby do niemożności spełnienia celu jej ustanowienia, tj. umożliwienia organowi tymczasowego wstrzymania się ze zwrotem podatku do momentu zakończenia weryfikacji zasadności tego zwrotu w przypadku zaistnienia dostatecznych wątpliwości w tym zakresie (por. wyrok NSA z 11 kwietnia 2014 r., I FSK 610/13, z 11 lutego 2015r. I FSK 2058/13 czy wyroki WSA z 8 stycznia 2015r. I SA/Gd 1352/14, z 15 kwietnia 2015r. I SA/Łd 13/15 i wiele innych).

Na gruncie rozpoznawanej sprawy, jak podał organ w uzasadnieniu kwestionowanego rozstrzygnięcia, Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w dniu 23 marca 2015 r. wszczął wobec spółki postępowanie kontrolne w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania i prawidłowości obliczania i wpłacania podatku od towarów za luty 2015 r., które do dnia wydania zaskarżonego postanowienia nie zostało zakończone.

Naczelnik Urzędu Skarbowego podkreślił, że w ostatnich kilku miesiącach (od kwietnia 2014 r.) nastąpił znaczny wzrost aktywności w zakresie wewnątrzwspólnotowych dostaw, podczas gdy przy tak dużej skali prowadzonej działalności spółka w roku 2014 zatrudniała tylko jednego pracownika (co wynika ze złożonej deklaracji PIT-4R). Zachodzi więc przypuszczenie, że spółka w kontrolowanym okresie uczestniczyła w tzw. karuzeli podatkowej, co może prowadzić do wyłudzeń podatku VAT. Istnieje też duże prawdopodobieństwo, że w transakcjach kupna-sprzedaży brało udział wiele podmiotów z terenu Unii Europejskiej a zatem zachodzi konieczność weryfikacji wiarygodności ich uczestników, zwłaszcza z uwagi na wysokość kwot wykazywanego zwrotu a także fakt, iż uczestniczące w transakcjach firmy są zakładane w Polsce przez obcokrajowców, a towar będący przedmiotem dostawy, przemieszczany jest pomiędzy kilkoma krajami. Istnienie tych wątpliwości doprowadziło do wszczęcia przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej postanowieniem z dnia 23 marca 2015 r. postępowania kontrolnego za miesiąc luty 2015.

Zatem, zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego, w celu potwierdzenia zasadności zwrotu podatku VAT za wskazane okresy rozliczeniowe, objęte postępowaniem kontrolnym Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej, konieczne jest zweryfikowanie i potwierdzenie rzetelności wszystkich transakcji, których uczestnikiem w kontrolowanym okresie była spółka, co uprawnia do przedłużenia tego terminu. Dodatkowo w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa organ dodatkowo odwołał się do pisemnej informacji UKS, wskazującej na konkretne czynności podejmowane w postępowaniu kontrolnym potwierdzające istniejące wątpliwości.

W ocenie sądu, w zaskarżonym postanowieniu wskazano przesłanki świadczące o konieczności weryfikacji rozliczenia podatnika wnioskującego o zwrot podatku VAT za analizowany okres rozliczeniowy w konkretnie prowadzonym i wyraźnie zidentyfikowanym postępowaniu kontrolnym. Przesłanki te – w ocenie Sądu – uzasadniały zastosowanie instytucji przedłużenia terminu zwrotu podatku VAT.

Podkreślić bowiem należy, iż, po pierwsze; przepis art. 87 ust. 2 u.p.t.u. nie uzależnia możliwości wydłużenia terminu zwrotu VAT od wykazania przez organ, że zwrot ten był nienależny ale (jak wskazano wyżej) od uznania, że konieczna jest weryfikacja (sprawdzenie) zasadności tego zwrotu (tak: WSA w wyroku z 14 maja 2015r. I SA/Ol 148/15) a po drugie; postępowanie prowadzone w trybie art. 87 ust. 2 u.p.t.u. ma charakter postępowania wyjaśniającego i kończy się z momentem wszczęcia w sprawie postępowania podatkowego, ewentualnie dokonania zwrotu podatku (post. NSA z 24.10.2013 r., I FSK 1421/13). W związku z tym za przedwczesne należy uznać zarzuty skargi dotyczące nieprawidłowo prowadzonego postępowania kontrolnego i sprawdzania transakcji z kontrahentami skarżącego. Ewentualne nieprawidłowości w zakresie zbierania i oceny materiału dowodowego mogą być podnoszone przez stronę w trakcie postępowania podatkowego dotyczącego rozliczenia podatku VAT.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Sądu, dokonane przez organ ustalenia stanowiły wystarczającą podstawę do przedłużenia terminu zwrotu podatku VAT za luty 2015 r., zwłaszcza, iż miały swe odniesienie w informacjach z deklaracji VAT składanych przez Spółkę w kolejnych okresach rozliczeniowych, uzupełniających informacje pisemne czy inne pozyskane zapewne drogą służbową od UKS . Organ trafnie zastosował art. 87 ust. 2 u.p.t.u., dokonując jego prawidłowej interpretacji i wskazując okoliczności, mogące świadczyć o możliwości wystąpienia nieprawidłowości w rozliczeniu podatku VAT za luty 2015 r.

W kontekście powyższego nie można podzielić argumentacji strony o naruszeniu art. 121 i 122 O.p., skoro organ dysponował materiałem wystarczającym do wydania rozstrzygnięcia w opisanym wyżej trybie z art. 87 ust 2 u.p.t.u., a działając na podstawie prawa i w ramach przysługujących mu uprawnień nie może być oceniany jako naruszający zasadę zaufania do organów podatkowych.

Również prawidłowe było uzasadnienie wydanego rozstrzygnięcia jak i sposób sformułowania jego sentencji w zakresie Przedłużenia terminu zwrotu "do czasu zakończenia postępowania kontrolnego". Jak bowiem jednolicie przyjmuje się w orzecznictwie sadów administracyjnych (por. przykładowo wyrok z 24 marca 2015r. III SAB/Gl 2/15); "Wydanie przez organ postanowienia bez wskazania w tym postanowieniu daty kalendarzowej przedłużenia zwrotu podatku vat nie jest wadliwe. Jeżeli podstawę prawną postanowienia stanowi art. 87 ust. 2 u.p.t.u., to takie działanie organu nie jest błędem. Skoro sam przepis nie przewiduje wskazania terminu określanego datą kalendarzową zakończenia weryfikacji, posługując się tylko określeniem, że nastąpi to do czasu zakończenia weryfikacji w ramach postępowań wymienionych w treści tego przepisie nie może budzić wątpliwości iż ustawodawca dopuścił możliwość dodatkowego zweryfikowania i wówczas to organ podatkowy, może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji".

Pogląd ten w pełni podziela Sąd w składzie orzekającym w sprawie. W konsekwencji należy uznać za chybiony zarzut naruszenia art. 124 w zw. z art. 217 § 2 O.p.

Akta sprawy nie pozwalają też Sądowi na podzielenie zarzutu skargi w zakresie wydania zaskarżonego postanowienia po upływie terminu zwrotu na skutek jego wadliwego doręczenia osobie, która nie była pełnomocnikiem Spółki w prowadzonym postępowaniu. W tym zakresie Sąd podziela w pełni stanowisko organu oraz argumentację służącą jego uzasadnieniu. Zatem zarzut naruszenia art. 145 § 1 w zw. z art. 137 § 3 O.p. był bezzasadny.

Termin zwrotu VAT za luty 2015 r. upływał z dniem 30 marca 2015 r. zaś zaskarżone postanowienie wydano 27 marca 2015 r. i wysłano na adres M.N., osobie upoważnionej przez Spółkę (jak bezsprzecznie wynika z treści pełnomocnictwa) nie tylko do składania deklaracji ale także do reprezentowania Spółki przez urzędem skarbowym oraz w czasie kontroli. Ponieważ doręczenia postanowienia o przedłużeniu terminu zwrotu VAT nie można utożsamiać ze wszczęciem postępowania podatkowego jego doręczenie stronie lub ustanowionemu "w sprawie" pełnomocnikowi, nie było wymagane.

Reasumując, ponieważ zarzuty skargi nie mogły odnieść zamierzonego skutku a Sad nie dostrzegł takiej wadliwości zaskarżonego postanowienia, którą musiałby uwzględnić z urzędu, na podstawie art. 151 P.p.s.a., orzeczono o oddaleniu skargi.



Powered by SoftProdukt