Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Rosińska, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Sekunda – Lenczewska (spr.), Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski, Protokolant Sekretarz sądowy Aleksandra Stankowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 czerwca 2009 r. sprawy ze skargi M. B. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] znak: [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na wykonanie robót budowlanych 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...], nr [...], 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do dnia uprawomocnienia się wyroku. LS

Decyzją z dnia [...]r. Prezydent Miasta Ł. na podstawie art. 28, art. 33 ust. 1, art. 34 ust. 4, art. 36 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz.U. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. Nr 98, poz.1071 ze zm.), zatwierdził projekt budowlany i udzielił M. K. pozwolenia na wykonanie robót budowlanych związanych z rozbudową i nadbudową budynku mieszkalnego jednorodzinnego.

Wskazując na zasadność decyzji organ wyjaśnił, iż wniosek inwestora dotyczył rozbudowy wydłużonej części budynku od strony ogrodu w kierunku działki przy wysokości okapu do dwóch kondygnacji, bez naruszenia kalenicy. Po wszczęciu postępowania, wezwaniu stron i złożeniu przez nie zastrzeżeń, inwestor został wezwany do uzupełnienia złożonej dokumentacji m.in. o mapę do celów projektowych. Następnie sprawdzono czy spełnione zostały wymogi z art. 35 ust. 1, art. 32 ust. 4 i art. 34 Prawa budowlanego, ustalono, że wszystkie warunki zostały spełnione, przedłożony projekt jest zgodny z decyzją o warunkach zabudowy z dnia 17 kwietnia 2008r., planowane roboty nie będą stanowiły uciążliwości dla sąsiednich nieruchomości w stopniu naruszającym zasady wynikające z przepisów prawa budowlanego.

Odwołanie od powyższej decyzji złozyły M.B. i I.C. Wnosząc o uchylenie rozstrzygnięcia, zarzuciły naruszenie art. 6 i art. 107 §1 Kodeksu postępowania administracyjnego, art. 28 ust. 2 ustawy Prawo budowlane, ponieważ wskazano je jako strony postępowania a jednocześnie ograniczono obszar oddziaływania obiektu do nieruchomości, na której jest inwestycja, nadto art. 5 ust. 1 pkt. 1a, ust. 9, art. 35 ust. 1 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, ponieważ oświadczenie projektanta architekta nie może stanowić o zgodności projektu z obowiązującymi normami i przepisami wobec braku stosownej opinii projektanta o specjalności konstrukcyjno-budowlanej, która winna być wymagana uwzględniając charakter rozbudowy i zwiększone obciążenia na sąsiadujące ściany i fundament. Wskazały również na naruszenie art. 104 §2, art. 107 §3 Kodeksu postępowania administracyjnego z uwagi na ustalenie, że dokumentacja dołączona do wniosku nie odzwierciedla jego treści, zdaniem odwołujących planowane prace polegać będą na przebudowie nie rozbudowie.

Decyzją z dnia [...]r. Wojewoda [...] na podstawie art. 138 §1 pkt 1 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

Uzasadniając Wojewoda wskazał, iż owszem, organ I instancji wykazał się niekonsekwencją gdyż uznał, że obszar oddziaływania obiektu obejmuje jedynie nieruchomość inwestycyjną, a jednocześnie w toku całego postępowania odwołujące były zaliczone do kręgu stron postępowania i brały w nim czynny udział. Jednocześnie jednak nie wpisanie do obszaru oddziaływania inwestycji działek skarżących nie stanowi rażącego naruszenia prawa, jak wywodzą odwołujące. Ustosunkowując się do zarzutu o braku opinii projektanta o specjalności konstrukcyjno-budowlanej, organ wskazał na zakres obowiązków projektanta dodając, iż ograniczają się one do sporządzenia projektu budowlanego niezbędnego do uzyskania pozwolenia na budowę, zapewnienia sprawdzenia tego projektu co do zgodności z przepisami ustawy, uzyskania uzgodnień oraz sprawowania, na żądanie inwestora, w toku procesu budowlanego, nadzoru nad realizacją robót, które zostały zaprojektowane. Autorem projektu złożonego w niniejszej sprawie jest inżynier architekt o specjalności architektonicznej bez ograniczeń, przygotowanie zawodowe projektanta nie budzi zastrzeżeń i wątpliwości, spełnia wszystkie wymagania nałożone ustawą Prawo budowlane. Natomiast w samym projekcie została zawarta ocena stanu technicznego budynku, zgodnie z § 206 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Przeprowadzono oględziny, stan techniczny budynku oceniono jako dobry w części parteru, zaś w części poddasza jako wymagający interwencji, konstrukcja budynku tj. ściany, strop, dach nie wykazują nadmiernych ugięć, spękań czy też zarysowań i mogą być dalej w bezpieczny sposób użytkowane. Organ wskazał, iż brak jest przeciwwskazań do wzniesienia budynku w bezpośrednim sąsiedztwie obiektu budowlanego, nie spowoduje to zagrożeń dla bezpieczeństwa użytkowników lub obniżenia przydatności obiektu. Wyjaśnił, iż planowana inwestycja stanowi rozbudowę budynku od strony ogrodu poprzez powiększenie kuchni i łazienki, podniesienie dachu i przystosowanie poddasza na cele użytkowe, bez naruszenia istniejącej wysokości kalenicy i z pewnością w tym przypadku nie można mówić o przebudowie. Organ nie jest uprawniony do oceny ewentualnych samowoli budowlanych jakich dopuścił się inwestor w latach poprzednich.

Podzielając w pełni argumentację organu I instancji, Wojewoda podkreślił, iż projekt został wykonany zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu z dnia 17 kwietnia 2008r., zamierzenie nie narusza istniejącej wysokości kalenicy, wskaźnik powierzchni zabudowy nie przekracza 35% - wynosi 33%, część rozbudowana budynku zachowuje odległość 3m od granicy działki sąsiedniej położonej przy ul. A [...]. Projekt spełnia wymagania dotyczące ochrony interesów osób trzecich oraz spełnia warunki określone w przepisach odrębnych. Ustalono również, iż modernizowany budynek nie będzie ograniczał nasłonecznienia sąsiadujących budynków zaś wymagany czas nasłonecznienia - minimum 3 godziny - będzie zapewniony zarówno dla pomieszczeń znajdujących się od wschodniej, jak i zachodniej strony świata. W toku postępowania została wyjaśniona również kwestia kanału burzowego. Po konsultacji w Zakładzie Wodociągów i Kanalizacji w Ł. projektant stwierdził, ze na mapach obrazujących stan posiadania Zakładów nie ma żadnej informacji na temat kanału burzowego przebiegającego przez działki przy ul.A w Ł. Opinia Zakładu sugeruje, że jeżeli taki kanał istnieje to jest to wykonana samowolnie instalacja, na temat której nie istnieje żaden ślad w dokumentach Zakładu. Kończąc obszerne wywody organ odwoławczy podkreślił, iż projekt budowlany jest zgodny z decyzją o warunkach zabudowy, posiada wymagane uzgodnienia oraz informacje dotyczące bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, inwestor przedłożył oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, a stan ten uzasadnia zatwierdzenie przedmiotowego projektu i udzielenie pozwolenia na budowę.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi złożyła M. B. kwestionując możliwość posadowienia nowych elementów budynku na ścianie, która ma jedynie 12 cm, prawidłowość usytuowania otwór okiennych w ścianie granicznej. Podkreśliła, iż planowana budowa spowoduje zaburzenie cyrkulacji i tłumienie gazów w piecykach gazowych, którymi ogrzewane są budynki.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda [...] podtrzymał dotychczasowe stanowisko i wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie, aczkolwiek z innych względów niż w niej podniesione, które Sąd, nie będąc związany granicami skargi, zobowiązany był wziąć pod rozwagę z urzędu.

Stosownie do treści art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 roku – Prawo

o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) w związku

z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze. zm.) powoływanej w dalszej części jako p.p.s.a., sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

W ramach wspomnianej kontroli sąd administracyjny ocenia zgodność zaskarżonego aktu administracyjnego z obowiązującymi przepisami prawa materialnego, określającymi prawa i obowiązki stron, oraz przepisami procedury administracyjnej, normującymi zasady postępowania przed organami administracji publicznej.

Zgodnie z treścią art. 134 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi.

Przedmiotem kontroli Sądu jest decyzja Wojewody [...] z dnia [...]r. utrzymująca w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...]r., którą zatwierdzono projekt budowlany i udzielono M. K. pozwolenia na wykonanie robót budowlanych związanych z rozbudową i nadbudową budynku mieszkalnego jednorodzinnego. W sprawie niniejszej istotne jest, iż zaskarżone rozstrzygnięcia wydane zostały w wyniku rozpatrzenia wniosku o pozwolenie na budowę podpisanego przez W. S., jak wynika z akt sprawy architekta, który sporządził projekt budowlany i wymaganą dokumentację architektoniczno-budowlaną. W aktach administracyjnych brak jest jakiegokolwiek dokumentu potwierdzającego, że W.S. umocowany był do występowania w imieniu inwestorki M. K. na etapie złożenia przedmiotowego wniosku i dalszej reprezentacji w postępowaniu przed organem I instancji. Analiza akt sprawy wskazuje, iż prawidłowe pełnomocnictwo nie zostało przedłożone również w kolejnym etapie postępowania. Wprawdzie po złożeniu odwołania, w toku postępowania odwoławczego, organ wezwał do przedłożenia stosownego dokumentu upoważniającego W. S. do reprezentowania M. K. i prowadzenia jej spraw związanych z inwestycją, jednakże złożonego w odpowiedzi na powyższe pełnomocnictwa nie można uznać za prawidłowe. Nie kwestionując zakresu umocowania zwrócić należy uwagę, iż przedstawiona kserokopia została potwierdzona za zgodność z oryginałem przez W. S. Stosownie zaś do art. 33 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) pełnomocnik dołącza do akt oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa, przy czym adwokat lub radca prawny oraz rzecznik patentowy może sam uwierzytelnić odpis udzielonego pełnomocnictwa. Z powyższego wywieść należy, iż niewątpliwie W.S. nie był uprawniony do samodzielnego uwierzytelnienia dokumentu. W konsekwencji stwierdzić należy, iż nie był umocowany do złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na budowę jak i do reprezentowania M.K. w toku całego postępowania administracyjnego.

Organ administracji publicznej nie zbadały prawidłowości udzielonego pełnomocnictwa. Już na etapie wszczęcia postępowania organ I instancji winien zająć się kwestią przedmiotowego braku i wezwać do uzupełnienia w tym zakresie. Uczynił to dopiero organ II instancji na etapie postępowania odwoławczego, jednocześnie jednak nieprawidłowo przyjął, iż przedstawiony mu dokument pełnomocnictwa spełnia wymagania określone w art. 33 Kpa i umożliwia prawidłową reprezentację inwestorki. Podkreślić należy, iż organ z urzędu obowiązany był zbadać prawidłowość pełnomocnictwa i nie powinien dopuścić do udziału w sprawie osoby, która nie legitymuje się ważnym pełnomocnictwem. Niedołączenie pełnomocnictwa przy podaniu o wszczęcie postępowania administracyjnego jest jednym z braków podania, o którym mowa w art. 64 § 2 Kpa. Przeprowadzenie postępowania administracyjnego z udziałem osoby, która nie jest należycie umocowana, może natomiast oznaczać, że strona bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu.

Z przeprowadzenia wyjaśnień w powyższym zakresie nie zwalniała organów regulacja zawarta w art. 33 §4 Kpa, zgodnie z którym organ administracji publicznej może nie żądać pełnomocnictwa, jeżeli spełnione są kumulatywnie następujące przesłanki: a) przedmiotem postępowania jest sprawa mniejszej wagi, b) pełnomocnikiem jest członek najbliższej rodziny lub domownik strony, c) nie ma wątpliwości co do istnienia i zakresu upoważnienia do występowania w imieniu strony. W niniejszej sprawie niewątpliwie wyżej wymienione przesłanki nie zostały spełnione.

Reasumując, organ administracji wszczął postępowanie na podstawie wniosku architekta, który jako projektant planowanego przedsięwzięcia inwestycyjnego nie miał uprawnienia do skutecznego wszczęcia postępowania w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę. Podkreślić trzeba, że jedynie legitymowanie się prawidłowo udzielonym pełnomocnictwem mogło skutkować wszczęciem postępowania w sprawie. Zauważyć nadto należy, że w toku całego postępowania inwestorka nie występowała czynnie w postępowaniu, nie odbierała korespondencji, wszystkie te czynności wykonywał za nią architekt, strona nie była prawidłowo reprezentowana w postępowaniu a stan taki rodzi wątpliwości co do realizacji przez organy zasady czynnego udziału strony w postępowaniu. Na marginesie wyjaśnić trzeba, iż sąd administracyjny orzeka na podstawie akt sprawy przygotowanych przez organ administracji publicznej ( art. 133 § 1 p.p.s.a. ).

Rozpoznając ponownie sprawę, organ winien uwzględnić wskazaną wyżej argumentację, a przede wszystkim wyjaśnić kwestię umocowania do reprezentowania strony w postępowaniu z poszanowaniem przepisów art. 32 i 33 kpa, zapewniając tym samym czynny udział strony (inwestora) w postępowaniu i stosownie do poczynionych ustaleń podjąć właściwe rozstrzygnięcia.

Z tych wszystkich względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c oraz art. 152 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.

a.r.