Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Wojtysiak, Sędziowie Sędzia WSA Marzena Kowalewska (spr.),, Sędzia WSA Kazimierz Maczewski, Protokolant Łukasz Górny, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 24 lipca 2013 r. sprawy ze skargi J.J.Z. T. Spółka Jawna na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 25 stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie kary porządkowej 1. uchyla zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia 23 listopada 2012 r. nr [...], 2. stwierdza, ze zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu, 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz J.J.Z. T. Spółka Jawna kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego, 4. zarządza zwrot na rzecz strony skarżącej kwoty [...] złotych tytułem nadpłaconego wpisu sądowego od wniesionej skargi.

Dyrektor Izby Skarbowej zaskarżonym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego postanowieniem z [...] r. nr [...] utrzymał w mocy postanowienie Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej [...] r. nr [...] nakładające na J.J.Z. T., J. T., J. Z. T., D. K.-T., spółkę jawną z siedzibą w, karę porządkową w kwocie

[...] zł.

Działając na podstawie art. 155 §1 w związku z art. 122, art.180 §1, art.181, art.187§ 1 i art.189 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U.

z 2012r., poz. 749) zwana dalej "O.p." oraz mając na uwadze postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej znak [...]. organ kontroli skarbowej pismem z [...]. po raz kolejny wezwał spółkę J.J.Z. T. Spółka Jawna do przedłożenia dokumentów księgowych oraz pisemnych wyjaśnień związanych z zakresem postępowania kontrolnego wskazanych we wcześniejszych wezwaniach kierowanych do Spółki, tj.:

w wezwaniu [...] z[...] .,

w wezwaniu [...] z[...] .,

w wezwaniu [...] z[...] .,

w wezwaniu [...] z[...] .,

w wezwaniu [...] z[...] .,

w wezwaniu [...] z[...] .,

w wezwaniu [...] z[...] .

Przedmiotowe wezwanie, zgodnie z art. 145 §2 O.p., zostało doręczone pełnomocnikowi spółki M. N.-P. [...]., na wskazany przez nią adres tj. [...].Ponadto

w treści tego wezwania zostało zawarte pouczenie o skutkach prawnych niezastosowania się do niego, wynikających z art. 262 i art. 263 O.p. oraz został wyznaczony 3 -dniowy termin do złożenia wnioskowanych wyjaśnień i dokumentacji, który upłynął [...].

Organ wskazał, że do dnia dzisiejszego spółka nie przedłożyła w siedzibie Urzędu Kontroli Skarbowej w wnioskowanej dokumentacji księgowej objętej zakresem postępowania kontrolnego.

Dalej podaje, że wyjaśniał Stronie zasady gromadzenia dowodów w toku prowadzonego postępowania kontrolnego w oparciu o przepisy regulujące to postępowanie.

Wskazał na brak dobrej woli z jej strony aby zadość uczynić ww. wezwaniu, wręcz jest to jej celowe działanie mające na względzie uniemożliwienie wyjaśnienia stanu faktycznego mającego miejsce w 2009r. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Na taki sposób działania wskazuje treść pism kierowanych przez spółkę do organu kontroli skarbowej.

Mając na uwadze treść pism spółki w powiązaniu z przepisami dotyczącymi postępowania kontrolnego tj. przepisami działu IV "Postępowanie podatkowe" ustawy Ordynacja podatkowa oraz przepisami rozdziału 3 "Postępowanie kontrolne" ustawy o kontroli skarbowej, a także w powiązaniu ze stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej wyrażonym w uzasadnieniu postanowienia [...] z [...] . organ stwierdził, że odmowa spółki do zastosowania się do przedmiotowego wezwania [...] z [...] . jest nieuzasadniona.

Wymierzając spółce J.J.Z T. J. Z. T., D. K.-T., J. T. Spółka Jawna karę porządkową w maksymalnej wysokości [...] zł. organ kontroli skarbowej wziął pod uwagę obroty wykazane przez ukaraną w deklaracjach VAT-7 za 2009r., zakres jej działalności gospodarczej rozszerzony o nowe punkty sprzedaży w obecnym czasie oraz fakt, iż od momentu wszczęcia postępowania kontrolnego tj. od dnia [...] do dnia wydania niniejszego postanowienia spółka nie zastosowała się do kierowanych do niej wezwań.

Na postanowienie to Spółka złożyła zażalenie, w którym zarzuciła naruszenie przepisów art. 262 § 1 ust. 2, art. 155, art. 282 § 2 ust. 2, art. 120, art. 121 § 1,

art. 123 § 1 O.p. oraz art. 31 ustawy z 28.09.1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 41, z 2011 r., poz. 214). Dyrektor Izby Skarbowej po rozpoznaniu sprawy, utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie. Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie, organ II instancji przytoczył i omówił przepisy prawne regulujące stosowanie pieniężnych kar porządkowych. W ocenie organu zostały spełnione przesłanki formalne zastosowania ww. kary, bowiem wezwania organu z [...] r. oraz [...] r. zawierały pouczenie o możliwości nałożenia kary porządkowej.

W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej nie wystąpiły w sprawie okoliczności, które mogły uzasadniać przyczynę niezrealizowania przez spółkę wezwań organu kontroli skarbowej. Z informacji zgromadzonych w sprawie wynikało, że spółka posiadała dokumenty, o które ją wzywano, jednakże nie przedstawiła ich mimo prawidłowo doręczonych wezwań.

Odnosząc się do podniesionych w zażaleniu zarzutów naruszenia przepisów Ordynacji podatkowej, organ II instancji wskazał, że spółka jawna J.J.Z. T. była następcą prawnym istniejącej w 2009 r. spółki cywilnej w związku z tym organ kontroli skarbowej miał prawo żądać od aktualnie istniejącej spółki dostarczenia dokumentów i złożenia wyjaśnień dotyczących działalności prowadzonej w 2009 r. (stosownie do treści art. 93a § 2 pkt 1 lit. a O.p.). Organ dodał, że przytoczone przez spółkę w zażaleniu cytaty (mające potwierdzić, że organ kontroli skarbowej domaga się od spółki dokumentów za okres w którym jeszcze nie istniała) są nieprawdziwe, gdyż w wezwaniach z [...] r. i [...] r. brak jest przytoczonej treści.

Organ podniósł, że nie jest prawdą, iż w odpowiedzi na wezwania pismem

z [...] r. spółka wyraziła gotowość przekazania dokumentów w dniu [...] r. w siedzibie spółki, gdyż w ramach prowadzonej kontroli skarbowej Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej wzywał do przedłożenia dokumentów i złożenia wyjaśnień.

Następnie, organ nie zgodził się ze stanowiskiem Spółki, która wskazała,

że termin: "przedkładać" nie jest tożsamy z terminem: "dostarczać". Mając na uwadze definicje podane w zażaleniu, organ wyjaśnił, że w wezwaniach kierowanych do spółki, użył terminu: "przedkładać" w znaczeniu: dać komuś coś do wglądu, wyjaśnić coś komuś. Użycie zaś w ostatnich zdaniach wezwania terminu: "dostarczyć" oznacza: "sprowadzić coś komuś dokądś".

Ponadto w ocenie organu w piśmie z [...] r. Spółka nie udzieliła wyjaśnień na wezwanie organu kontroli skarbowej z [...]r., gdyż nie zrealizowała wyszczególnionych w nim czynności.

Dalej, organ II instancji wskazał, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej

w [...] r. wydał postanowienie nr, w którym uznał wniosek spółki

z [...] r. o umorzenie postępowania kontrolnego za bezprzedmiotowy.

W uzasadnieniu tego orzeczenia ww. organ odniósł się w obszerny sposób do podniesionej przez Spółkę kwestii interpretacji wyrażenia: "udziału w innej czynności", o których mowa w art. 262 1 pkt 2 i art. 155 1 O.p.

Zdaniem organu II instancji na uwzględnienie nie zasługuje również pogląd Spółki, że w ramach kontroli skarbowej organ prowadzący postępowanie nie ma prawa oczekiwać przedłożenia dokumentów, a jedynym właściwym trybem służącym do ich uzyskania jest kontrola podatkowa – na poparcie swojego stanowiska organ powołał się na orzeczenia sądów administracyjnych.

Organ podatkowy nie podzielił również poglądu Spółki co do tego, że katalog czynności wymienionych w art. 155 § O.p. jest ograniczony do czynności związanych z osobistym uczestnictwem osoby wezwanej do określonej czynności i przepis ten nie przewiduje możliwości dostarczenia dowodów w postaci rejestrów podatku od towarów i usług, ksiąg, dokumentów źródłowych, itp.

Konkludując, Dyrektor Izby Skarbowej, wskazał, że spółka bezzasadnie odmówiła przedłożenia dokumentów w postępowaniu kontrolnym,

a zatem nałożenie kary porządkowej było uzasadnione. W ramach prowadzonego postępowania kontrolnego organ pierwszej instancji prawidłowo wzywał stronę

na podstawie art. 155 O.p. oraz art. 31 ustawy o kontroli skarbowej, pouczając

o potencjalnych konsekwencjach wynikających z regulacji zawartej w art. 262 O.p. Strona pomimo pism wyjaśniających oraz utrzymania w mocy zaskarżonego postanowienia o nałożeniu kary porządkowej, w dalszej fazie postępowania kontrolnego konsekwentnie odmawiała realizacji obowiązków nałożonych

w wezwaniach.

W piśmie z dnia [...] r. Spółka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie na ww. postanowienie organu II instancji, wnosząc

o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości jako naruszającego prawo oraz

o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Zaskarżonemu postanowieniu zarzuciła, że zostało wydane z naruszeniem:

– art. 262 § 1 ust. 2 O.p. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie,

że Spółka bezzasadnie odmawiała składnia wyjaśnień i dostarczania dokumentów, a w konsekwencji uznanie, że w sprawie zachodzą przesłanki do nałożenia na Spółkę kary pieniężnej;

– art. 155 O.p. oraz art. 31 ustawy o kontroli skarbowej poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i w konsekwencji przyjęcie, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w był uprawniony do żądania przedłożenia oryginałów dokumentacji finansowo-księgowej do siedziby organu bez spełnienia przesłanek przewidzianych w art. 286 § 2 ust. 2 O.p. i nie był zobowiązany do prowadzenia kontroli w siedzibie spółki (art. 285a § 1 O.p.);

– art. 120, 121 § 1 i 123 § 1 O.p. poprzez ich niezastosowanie.

W uzasadnieniu skargi strona przytoczyła te same argumenty, na które powołała się w zażaleniu.

Dyrektor Izby Skarbowej podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie i wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie u z n a ł, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269 ze zm.), kontrola sądowa zaskarżonych decyzji, postanowień bądź innych aktów wymienionych w art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", sprawowana jest przez sądy administracyjne w oparciu o kryterium zgodności

z prawem. W związku z tym, aby wyeliminować z obrotu prawnego akt wydany przez organ administracji publicznej konieczne jest stwierdzenie, że doszło w nim

do naruszenia bądź przepisu prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, bądź przepisu postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ

na rozstrzygnięcie, albo też przepisu prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania, a także ustalenie, że decyzja lub postanowienie organu dotknięte jest wadą nieważności (art. 145 § 1 lit. a-c p.p.s.a.). Dokonując wskazanej oceny, sąd nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną

(art. 134 § 1 p.p.s.a.).

Po dokonaniu kontroli zaskarżonych postanowień we wskazanym powyżej zakresie, skład orzekający w sprawie uznał, że zaskarżone postanowienia naruszają prawo w stopniu uzasadniającym ich uchylenie.

Istota sporu w rozpoznawanej sprawie dotyczy zasadności nałożenia

na stronę postępowania kontrolnego kary porządkowej przewidzianej w art. 262 § 1

pkt 2 O.p. Zgodnie z powołanym przepisem strona, pełnomocnik strony, świadek, biegły, którzy mimo prawidłowego wezwania organu podatkowego bezzasadnie odmówili złożenia wyjaśnień, zeznań, wydania opinii, okazania przedmiotu oględzin lub udziału w innej czynności, mogą zostać ukarani karą porządkową w wysokości do [...] zł.

W doktrynie wskazuje się, że kara porządkowa jest środkiem dyscyplinującym uczestników postępowania i nie ma charakteru normy prawa karnego. Jest sankcją administracyjną (H. Dzwonkowski, Ordynacja podatkowa, Warszawa 2011, s. 1424). Organ podatkowy ma prawo nałożenia kary porządkowej tylko w związku

z prowadzonym postępowaniem podatkowym (dział IV Ordynacji podatkowej) lub kontrolnym (dział VI - art. 292 ww. ustawy). Celem tego unormowania jest zdyscyplinowanie uczestników postępowania i wymuszenie posłuchu dla postanowień organów podatkowych. Równocześnie ma on zapewnić sprawny przebieg postępowania i wydawania rozstrzygnięcia w przewidzianym ustawowo terminie. Zakres podmiotowy stosowania kar porządkowych w omawianym przepisie obejmuje wszystkich uczestników postępowania z wyjątkiem określonym w art. 262

§ 4 O.p., a zakres przedmiotowy stosowania tej kary został szczegółowo uregulowany w art. 262 § 1 pkt 1-3 O.p., przy czym jest to wyliczenie wyczerpujące. Obejmuje ono m.in. obowiązek złożenia wyjaśnień, zeznań, wydania opinii, okazania przedmiotu oględzin lub udziału w innej czynności (art. 262 § 1 pkt 2 O.p.). Warunkiem prawidłowego zastosowania tego przepisu jest przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego nie tylko, co do przesłanek wyraźnie wymienionych w tym przepisie (podmiot, prawidłowość wezwania, brak uzasadnionej przyczyny niewykonania wezwania), lecz także rodzaju i stopnia zawinienia oraz ewentualnych skutków, jakie pociąga w konkretnym przypadku uchybienie wezwaniu.

Ordynacja podatkowa nie określa skutków wezwania, które nie odpowiada wymogom określonym w art. 159 O.p. Dopuszczalne jest jednak przyjęcie zasady,

że wezwanie nieprawidłowe nie będzie wywoływało skutków wobec osoby, która nie zastosuje się do takiego wezwania. Skoro organy podatkowe mają obowiązek działania zgodnie z prawem (art. 120 O.p.), to negatywne konsekwencje naruszenia prawa nie mogą być w żadnej mierze przerzucane na podmioty trzecie.

Konsekwencją nieprawidłowego wezwania jest również brak możliwości zastosowania przez organ podatkowy kary porządkowej, o której mowa w art. 262 O.p., a także środków przymusu administracyjnego w egzekwowaniu obowiązków nałożonych wezwaniem.

I z takim przypadkiem nieprawidłowości wezwania z [...] r. mamy do czynienia w niniejszej sprawie.

Zgodnie z art. 159 § 1 pkt 2 O.p. w wezwaniu należy określić imię i nazwisko osoby wzywanej, czy osoba wezwana ma się stawić osobiście lub przez pełnomocnika albowiem art. 159 § 1 pkt 4 stanowi, że cele te można realizować przez pełnomocnika tj. wyjaśnienie lub złożenie zeznań pisemnych - co powinno być w wezwaniu jednoznacznie określone. Ponadto zgodnie z art. 159 § 1 pkt 3 O.p. wezwanie winno zawierać określenie w jakim celu dana osoba jest wzywana co oznacza, iż w wezwaniu organ winien wskazać cel procesowy wezwania, a więc np. złożenia wyjaśnień, złożenia zeznań, złożenia wyjaśnień do opinii, czy też do uczestnictwa w oznaczonej czynności procesowej.

Przedmiotem pełnomocnictwa są "działania" strony w postępowaniu podatkowym. Działania te obejmują zarówno czynności procesowe strony, jak

i oświadczenia wiedzy oraz czynności techniczne. Działanie pełnomocnika w sprawie jest uprawnieniem strony. W jednym przypadku ordynacja podatkowa zakłada niezbędność pełnomocnika. Chodzi mianowicie o art. 147 § 1 O.p. Strona nie może działać przez pełnomocnika, jeżeli charakter czynności wymaga jej osobistego działania. Obowiązek osobistego działania strony może wynikać z przepisów prawa, z postanowienia organu prowadzącego postępowanie albo z charakteru czynności procesowych. Osobiste działanie strony nie wyklucza jednak asystowania przy czynnościach postępowania pełnomocnika. Przy czym jeżeli strona działa przez pełnomocnika, to od chwili doręczenia organowi pełnomocnictwa pełnomocnik powinien być zawiadomiony o wszystkich czynnościach, co zapewnia prawidłowy udział strony w postępowaniu. Można stwierdzić, że w postępowaniu, w którym ustanowiony został pełnomocnik, żadna czynność procesowa nie może się odbyć bez jego wiedzy. Pominięcie przez organ podatkowy pełnomocnika strony jest równoznaczne z pominięciem strony w postępowaniu.

W niniejszej sprawie [...] r. organ wezwał J.J.Z.T. J. Z. T. D. K.-T. J. T. Spółka Jawna za pośrednictwem pełnomocnika spółki M. N.-P. i doręczając niniejsze wezwanie M. N.-P. pełnomocnik J.J.Z. T. Spółki Jawna na wskazany adres z [...] r., do przedłożenia dokumentów księgowych oraz pisemnych wyjaśnień wskazanych we wcześniejszych wezwaniach kierowanych do Spółki przywołując numery i daty tych wezwań.

W związku z powyższym wskazać należy, że organ:

- w wezwaniu [...] z [...]., zobowiązał Spółkę do przedłożenia wskazanych dowodów (12 pozycji), przy czym [...]. wspólnik J. T. (pokwitanie w aktach sprawy) przedłożył część dokumentów,

- w wezwaniu [...] z [...] .zobowiązał J. T. do dostarczenia dokumentów, które to wezwanie skierował do Spółki reprezentowanej przez wspólnika J. T., który został ustanowiony przez wspólników Spółki do reprezentowania wspólników i udzielania wszelkich wyjaśnień w zakresie prowadzonego postępowania, o czym organ został powiadomiony [...] r., a wezwanie doręczył na adres pełnomocnika do doręczeń ustanowionego [...] r. R. P. (które odwołano i doręczono organowi [...] r.),

Z [...] r. wspólnicy J. Z. T. D. K.-T. J. T. prowadzący działalność gospodarczą przedłożyli pełnomocnictwo udzielone dla M. N.-P. w pełnym zakresie do reprezentowania we wszystkich postępowaniach prowadzonych przed Dyrektorem Urzędu Kontroli Skarbowej w i odbioru korespondencji. Jednocześnie pismo zawierało nowy adres dla doręczeń aktualny od [...] r.

a podpisane było wyłącznie przez J. T..

- w wezwaniu [...] z [...]., zobowiązano pełnomocnika Spółki M. N.-P. do przedłożenia dowodów objętych zakresem postępowania kontrolnego – 13 pozycji, pozycje od 1 do 7 były już przedmiotem wezwań z [...] r. Wezwanie doręczono pełnomocnikowi M. N.-P.,

- w wezwaniu [...] z [...] r., zobowiązano pełnomocnika Spółki M. N.-P. do przedłożenia dowodów objętych zakresem postępowania kontrolnego – 11 pozycji. Wezwanie doręczono pełnomocnikowi M. N.-P.,

* w wezwaniu [...] z [...] r., zobowiązano Spółkę za pośrednictwem pełnomocnika spółki M. N.-P., doręczono M. N.-P. pełnomocnik J.J.Z T. Spółka Jawna na wskazany przez Nią adres do doręczeń, do przedłożenia wyjaśnień– 10 pozycji i dokumentacji księgowej – 11 pozycji,

* w wezwaniu [...] z[...]., zobowiązano Spółkę za pośrednictwem pełnomocnika spółki M. N.-P., doręczono M. N.-P. pełnomocnik J.J.Z T. Spolka Jawna na wskazany przez Nią adres do doręczeń, do przedłożenia wyjaśnień– 2 pozycje oraz potwierdzającą je dokumentacji księgowej,

* w wezwaniu [...] z [...] . zobowiązano Spółkę za pośrednictwem pełnomocnika spółki M. N.-P., doręczono M. N.-P. pełnomocnik J.J.Z T. Spolka Jawna na wskazany przez Nią adres do doręczeń, do przedłożenia wyjaśnień oraz potwierdzającą je dokumentacji księgowej,

Dnia [...] r. – wpływ do organu [...] r. wspólnicy Spółki Jawnej odwołali pełnomocnictwo do doręczeń R. P. ustanowione [...] .

Dnia [...] r.- wpływ do organu [...] r., powołując się na ustanowienie jej pełnomocnikiem Spółki M. N.-P. poinformowała o zmianie adresu do doręczeń i wskazała na brak osoby upoważnionej pod nowym adresem do odbioru przesyłek i oznaczenie adresowanych przesyłek M. N.-P. Pełnomocnik "T." ul. [...] . Pismo podpisał również J. T.

Mając na uwadze wskazane przepisy, nie budzi wątpliwości, że wskazane

w wezwaniu z [...] r. odesłanie do 7 wcześniejszych wezwań, w sytuacji, gdy były one kierowane do różnych osób (Spółki, reprezentanta wspólników Spółki, pełnomocnika Spółki) i zobowiązywały różne osoby (Spółkę, reprezentanta wspólników Spółki, pełnomocnika Spółki) do dostarczenia różnych dokumentów księgowych i wyjaśnień, które w części tylko pokrywały się na przestrzeni 7 wezwań, nie spełnia wymogu z art. 159 § 1 pkt 3, pkt 4 O.p. Brak jest podstaw prawnych do nałożenia kary porządkowej za nie przedłożenie dokumentów czy nie złożenia wyjaśnień co do których nie wezwano Spółkę. Wezwanie z [...] r. winno wskazywać jakich dokumentów i wyjaśnień organ oczekuje, a nie wzywać do wykonania wcześniejszych wezwań i to w sytuacji, gdy nie zobowiązywały one Spółki, co czyni wezwanie nieskutecznym.

Ponadto zauważyć należy, że w niniejszej sprawie Spółka w różnych okresach czasowych toczącej się kontroli występowała poprzez wyznaczonego przez wspólników do reprezentowania i składania wyjaśnień (od [...] r. J. T.), pełnomocnika do doręczeń korespondencji dla Spółki (od [...] r. nastąpiła jedynie zmiana adresu dla doręczeń – R. P.) oraz pełnomocnika Spółki (od [...] r. M. N.-P.) - czego zdaje się nie zauważać organ, wzywając do złożenia wyjaśnień i dostarczenia dokumentów księgowych Spółkę kierując za pośrednictwem pełnomocnika M. N.-P., która nie była pośrednikiem w odbiorze korespondencji kierowanej do Spółki, przynajmniej do [...] r. Nie oceniając, czy czynności do których wzywał organ muszą być wykonane przez Spółkę, w sytuacji gdy ta ustanowiła pełnomocnika procesowego, albowiem, jak była mowa, wybór należy do organu, to bezspornie organ wzywając Spółkę (stronę do osobistego działania), winien zawiadomić pełnomocnika procesowego Spółki. Umknęło uwadze organu, że J. T. był ustanowiony reprezentantem wspólników Spółki a nie Spółki, która jako podatnik podatku od towarów i usług jest stroną postępowania a nie jej wspólnicy. Istotne jest także z punktu widzenia prawidłowości wezwań, ich skuteczne doręczenie. Stąd organ winien uwzględnić zawiadomienia o adresach do doręczeń, w tym pełnomocnika do doręczeń.

Ponadto w wezwaniach z [...]., które wydane było jedynie w oparciu o przepis art. 155 § 1 O.p., organ zażądał od Skarżącej złożenia nie tylko wyjaśnień lecz również przedstawienia dowodów je potwierdzających. W takim zaś wypadku organ powinien w podstawie wezwania przytoczyć także przepis art. 189 O.p.

Obowiązkiem organu jest kierowanie wezwań spełniających stawiane przez art. 159 § 1 O.p. wymogi.

W okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy, wobec dostrzeżonych uchybień, brak było podstaw do nałożenia kary porządkowej. Tylko prawidłowe wezwanie, w tym zobowiązanie Spółki – wobec przyjęcia organu o konieczności działania osobistego strony, do przedłożenia dokumentów księgowych, dowodów, złożenia wyjaśnień i doręczenie takiego wezwania Spółce, przy zawiadomieniu pełnomocnika Spółki, może ewentualnie prowadzić do zastosowania kary porządkowej. Na obecnym etapie kontroli sądowej przedwczesne jest rozważanie czy strona wywiązała się z wezwania, skoro skutecznie nie doręczono wezwania co do dokonania czynności procesowej.

Wobec dostrzeżenia przez Sąd wady postępowania, której to nie dostrzegł Dyrektor Izby Skarbowej, co powoduje, że również postanowienie organu odwoławczego jest dotknięte tymi wadami, koniecznym jest wyeliminowanie z obrotu postanowień Dyrektora Izby Skarbowej jak i Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej.

W tym stanie rzeczy Sąd uznał, że zasadne jest uwzględnienie skargi,

na mocy art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. i orzekł jak w sentencji. Na podstawie art. 152 p.p.s.a. Sąd określił, że zaskarżone postanowienie nie może być wykonane.

O kosztach postępowania sądowego, Sąd orzekł na podstawie art. 200 powołanej wyżej ustawy oraz § 18 pkt 1 ppkt 1 lit c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości

z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszeni

(Dz. U. z 2013 r., poz. 461 ze zm.).