Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący NSA Bonifacy Bronkowski (spr.), Sędziowie Asesor WSA Tomasz Dziuk,, Sędzia WSA Stanisław Nitecki, Protokolant starszy referent Barbara Urban, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 października 2019 r. sprawy ze skarg "A" Sp. z o.o. w W. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie pozwolenia na budowę 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Wojewody Śląskiego na rzecz skarżącej kwotę 997,00 (dziewięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Wydaną na podstawie art. 104 Kpa oraz art. 28, art. 33 ust. 1, art. 34 ust. 9, art. 36 ust. 1 oraz art. 19 i art. 82 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 7 lipca 199 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r., poz. 1202 ze zm., obecnie Dz. U. z 2019 r., poz. 1186, zwanej dalej Prawem budowlanym lub P.b.) decyzją z dnia [...] r. nr [...] Prezydent Miasta G. (dalej jako Prezydent) orzekł o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu inwestorowi, spółce A S.A. z siedzibą Z., ul. [...] (dalej jako inwestorka), pozwolenia na budowę budynku handlowego wraz z instalacjami wewnętrznymi położonymi w budynku i w gruncie (w tym instalacją dla podłączenia kotła gazowego o mocy 28 kW), a także infrastrukturą towarzyszącą: drogami dojazdowymi, parkingami, wiatą śmietnikową i masztami flagowymi na działkach o numerach: 1, 2, 3, 4 (obręb [...]) położonych w rejonie ul. [...] i [...] w G.

W uzasadnieniu decyzji m.in. stwierdzono, że projekt budowlany został sporządzony i sprawdzony przez projektantów posiadających właściwe uprawnienia oraz pozytywnie zaopiniowany. Objęte pozwoleniem zamierzenie inwestycyjne nie narusza też obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego.

W odwołaniu od tej decyzji reprezentowana przez adwokata B sp. z o.o. w W. (dalej też jako skarżąca) wniosła o jej uchylenie i orzeczenie o odmowie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzieleniu pozwolenia na budowę ewentualnie o jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez organ pierwszej instancji, zarzucając, że:

- organ I instancji dokonał wadliwej analizy zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przyjętego uchwałą nr [...] Rady Miejskiej w G. z dnia [...]r., ograniczając się do obliczenia procentowego udziału powierzchni zielonej wyłącznie dla terenu objętego zakresem opracowania, podczas gdy zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 6 ww. uchwały przez "teren" należy rozumieć teren o określonym przeznaczeniu podstawowym wyznaczonym na rysunku planu liniami rozgraniczającymi. Zgodnie z § 17 plan miejscowy obejmuje następujące tereny: 01-L1/2, PSU, PSZ. Dlatego też dokonując analizy zgodności planowanej inwestycji z planem miejscowym w zakresie pkt h, w którym zarezerwowano min. 20% ogólnej powierzchni terenu pod zieleń, w tym ogrody działkowe, należało uwzględnić wszystkie działki znajdujące się na terenie PSU, zweryfikować powierzchnię istniejącej zabudowy na tych działkach w stosunku do powierzchni zielonej i sprawdzić, czy w wyniku planowanej zabudowy warunek ten zostanie spełniony. Stronami postępowania w sprawie pozwolenia na budowę powinni być zatem wszyscy właściciele i użytkownicy wieczyści nieruchomości położonych na terenie PSU, albowiem każde przekształcenie polegające na zabudowie działki wpływa na całkowity stosunek powierzchni zielonej,

- projekt budowlany nie spełnia wymogów Rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego z dnia 25 kwietnia 2012 r. (tekst jednolity Dz. U. z 2018 r., poz. 1935, dalej też jako rozporządzenie z 25 kwietnia 2012 r. lub rozporządzenie), określonych w § 3 ust. 1 pkt 4, z uwagi na niewskazanie jako daty opracowania projektu: dnia, miesiąca i roku (podano jedynie rok i miesiąc) oraz na sporządzenie części opisowej projektu przez osobę, która nie została wymieniona na stronie tytułowej jako autor opracowania, a także wymogu określonego w § 11 ust, 2 pkt 11 ww. rozporządzenia z uwagi na to, że w części opisowej projektu nie wskazano dwóch systemów zaopatrzenia w energię do analizy porównawczej lecz ograniczono się wyłącznie do jednego przyjętego rozwiązania - kotła gazowego;

- zgodnie z decyzją organu I instancji budowa tymczasowego zbiornika retencyjnego o pojemności 100 m³ została wyłączona do odrębnego opracowania, co jest niezgodne z pismem inwestora z dnia 27 sierpnia 2018 r., z którego wynika, że zamiarem inwestora było rozszerzenie zakresu opracowania również o tę budowlę;

- w dacie składania wniosku i wydawania decyzji o pozwoleniu na budowę inwestor nie dysponował zgodą właściciela instalacji deszczowej, (którym jest strona skarżąca) umożliwiającą odprowadzenie wód opadowych do sieci kanalizacji deszczowej, ani nie zostało wydane pozwolenie wodnoprawne, które jest w niniejszej sprawie wymagane;

- zakres planowanej inwestycji obejmuje części działek nr 5,6 i 4, podczas gdy zgodnie z treścią wniosku i pozwolenia na budowę planowane zamierzenie obejmuje całość ww. działek; zaskarżoną decyzją udzielono pozwolenia na budowę instalacji dla podłączenia kotła gazowego o mocy 28 kW, natomiast w załączonej do projektu charakterystyce energetycznej uwzględniono kotły gazowe kondensacyjne (70/550 C) o mocy nominalnej do 50kW.

Wojewoda Śląski (dalej jako Wojewoda) odwołania tego nie uwzględnił i zaskarżona decyzją z dnia [...]r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kpa, decyzję Prezydenta utrzymał w mocy.

W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia podał, że zgodnie z uchwałą nr [...] Rady Miejskiej w G. z dnia [...] r. w sprawie zmiany miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta G. (dalej jako plan zagospodarowania) objęty inwestycją obszar wchodzi w skład terenu oznaczonego w tym planie zagospodarowania symbolem PSU (pow. 27,10 ha) o przeznaczeniu podstawowym: tereny usługowo handlowe w tym supermarkety, składy, hurtownie, zieleń towarzysząca zabudowie, parkingi oraz o przeznaczeniu uzupełniającym i dopuszczalnym: obiekty biurowe i gastronomiczne, stacje paliw i stacje obsługi, urządzenia i ciągi uzbrojenia terenu, komunikacja wewnętrzna, zieleń urządzona i izolacyjna w tym ogrody działkowe, tereny wystawowe oraz urządzenia do rekreacji i wypoczynku. W § 17 pkt 3 pn. "Nakazy" przewidziano zarezerwowanie min. 20% ogólnej powierzchni terenu pod zieleń, w tym ogrody działkowe (ppkt h). Zgodnie z projektem planowana inwestycja spełnia powyższy wymóg, ponieważ w odniesieniu do powierzchni terenu objętego zakresem planowanej inwestycji wykazano, że współczynnik powierzchni biologicznie czynnej wynosi 30%.

Wojewoda nie podzielił też stanowiska skarżącej, iż wskazany zapis - § 17 pkt 3 ppkt h planu należy odnosić do całego terenu oznaczonego w planie miejscowym symbolem PSU o powierzchni 27,10 ha, w związku z czym konieczne jest zapewnienie udziału w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę planowanej inwestycji wszystkim właścicielom, użytkownikom wieczystym i zarządcom działek położonych na tym terenie. Przyjęcie ww. interpretacji oznaczałoby, że inwestor, który jako pierwszy wystąpiłby o pozwolenie na budowę na terenie PSU mógłby przeznaczyć nawet 21,68 ha (80 % powierzchni terenu PSU) - o ile byłby właścicielem takiego terenu - pod zabudowę, komunikację i parkingi, natomiast pozostali właściciele nieruchomości położonych na tym terenie zostaliby pozbawieni możliwości realizacji jakiegokolwiek innego - poza zielenią "w tym ogrodami działkowymi" - przeznaczenia przewidzianego dla terenu PSU. Powyższa interpretacja byłaby też niezgodna z zasadą równego traktowania obywateli przez władze publiczne.

Planowana inwestycja nie narusza ponadto wymogów planu miejscowego określonych w § 21 pkt 4, zgodnie z którym ścieki deszczowe mają być odprowadzane poprzez wydzieloną sieć kolektorów deszczowych do zbiornika naturalnego - rzeki [...], przy czym sposób wprowadzania i odprowadzania ścieków należy uzgodnić z organem wydającym pozwolenie wodnoprawne. W toku postępowania odwoławczego pełnomocnik inwestora poinformował bowiem o wydaniu przez Prezydenta Miasta G. decyzji z dnia [...] r., nr [...] znak: [...] o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu skarżącej pozwolenia na budowę zewnętrznej kanalizacji deszczowej wraz ze zbiornikiem wód opadowych dla planowanego przedsięwzięcia oraz załączył kopię tej decyzji. Jak stwierdzono w uzasadnieniu tej decyzji projektowany zbiornik wód opadowych jest rozwiązaniem tymczasowym do czasu uzyskania pozwolenia wodnoprawnego na odprowadzenie wód opadowych do rzeki [...] i włączenia kanalizacji deszczowej do sieci kanalizacji na terenie "C". Na wskazane rozwiązanie inwestor uzyskał zgodę Państwowego Gospodarstwa Wodnego "D" Zarządu Zlewni w G. (pismo z dnia 13 sierpnia 2018 r. znak: [...]). Projekt ten został również uzgodniony przez Wydział Przedsięwzięć Gospodarczych i Usług Komunalnych Urzędu w G.

Zgodnie z wyjaśnieniami inwestora, docelowo jako II etap realizacji kanalizacji deszczowej planowane jest - po uzyskaniu pozwolenia wodnoprawnego - przyłączenie do istniejącej sieci kanalizacyjnej poprzez sieć, której właścicielem nie jest skarżąca Spółka, lecz Spółka "E", która wyraziła na takie włączenie zgodę. Tym samym, zdaniem Wojewody, zarzuty odwołania dotyczące braku wymaganej zgody właściciela sieci kanalizacji deszczowej na włączenie do tej sieci, braku pozwolenia wodnoprawnego na odprowadzenie wód opadowych do rzeki Kłodnicy oraz wyłączenia do odrębnego opracowania budowy tymczasowego zbiornika retencyjnego na wody opadowe; pozostają bez wpływu na ocenę prawidłowości udzielonego pozwolenia na budowę planowanego budynku handlowego.

Za nieuzasadnione Wojewoda uznał też zarzuty odwołania dotyczące naruszenia § 3 ust. 1 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego z dnia 25 kwietnia 2012 r. Powyższy przepis stanowi, że na stronie tytułowej projektu budowlanego należy zamieścić: imię, nazwisko, numer uprawnień, specjalność oraz podpis projektanta, oraz imiona i nazwiska osób posiadających uprawnienia budowlane do projektowania w odpowiedniej specjalności opracowujących poszczególne części projektu budowlanego, wraz z określeniem zakresu ich opracowania, specjalności i numeru posiadanych uprawnień budowlanych oraz datę opracowania i podpisy. Podanie w projekcie budowlanym przedmiotowej inwestycji jako daty opracowania projektu miesiąca i roku jest prawidłowe i ogólnie przyjęte z uwagi na charakter procesu projektowego, który nie trwa jeden dzień, a może trwać miesiące a nawet lata.

Zamieszczenie w części opisowej projektu podpisu osoby, która nie została wyszczególniona na stronie tytułowej projektu pozostaje bez wpływu na ocenę zgodności projektu z wskazanymi wyżej wymogami, w sytuacji gdy pełną odpowiedzialność za sporządzenie przedmiotowego projektu ponosi główny projektant, posiadający wymagane uprawnienia budowlane w specjalności architektonicznej i legitymujący się zaświadczeniem o przynależności do odpowiedniej izby samorządu budowlanego.

Za nieuzasadniony organ odwoławczy uznał również zarzut dotyczący niespełnienia wymogu określonego w § 11 ust 2 pkt 12 ww rozporządzenia, w związku z tym, że w opisie technicznym nie wskazano dwóch systemów zaopatrzenia w energię do analizy porównawczej lecz ograniczono się wyłącznie do jednego przyjętego rozwiązania – kotła gazowego. Zgodnie bowiem z tym przepisem opis techniczny powinien określać – w stosunku do budynku - analizę możliwości racjonalnego wykorzystania, o ile są dostępne techniczne, środowiskowe i ekonomiczne możliwości, wysokoefektywnych systemów alternatywnych zaopatrzenia w energię i ciepło. Zgodnie z wyjaśnieniami inwestora udzielonymi pismem z dnia [...] r., w przypadku planowanej inwestycji brak jest technicznych, środowiskowych i ekonomicznych możliwości wykorzystania alternatywnych źródeł zaopatrzenia w energię i ciepło. Z tej przyczyny nie było konieczne przedstawienie analizy porównawczej opartej na wyborze dwóch systemów zaopatrzenia w energię, systemu konwencjonalnego oraz systemu alternatywnego lub systemu konwencjonalnego oraz systemu hybrydowego, rozumianego jako połączenie systemu konwencjonalnego i alternatywnego.

Zdaniem organu odwoławczego, okoliczność, że we wniosku o pozwolenie na budowę i wydanej decyzji nie wskazano, iż zakres planowanej inwestycji obejmuje części działek nr 2, 6 i 4 a nie całość tych działek, pozostaje bez znaczenia dla oceny wydanej decyzji, ponieważ projekt architektoniczno-budowlany, stanowiący zgodnie z przepisami prawa budowlanego, załącznik do decyzji o pozwoleniu na budowę, zawiera projekt zagospodarowania wraz z bilansem terenu, z którego jednoznacznie wynika jaka część terenu ww działek jest objęta zakresem inwestycji.

Za niezrozumiały uznał natomiast Wojewoda zarzut dotyczący rozbieżności pomiędzy pozwoleniem na budowę, w którym mowa o podłączeniu kotła a charakterystyką energetyczną, w której uwzględniono kotły gazowe kondensacyjne o mocy 28 kW, a charakterystyką energetyczną, w której uwzględniono kotły gazowe kondensacyjne o mocy nominalnej do 50 kW, ponieważ kocioł gazowy o mocy 28 kW zalicza się do kotłów o wskazanej o charakterystyce mocy nominalnej do 50 kW. Z opracowanej dla projektowanej inwestycji charakterystyki energetycznej wynika zaś, że wartość wskaźnika EP kWh/m²/rok, który określa roczne obliczeniowe zapotrzebowanie na nieodnawialną energię pierwotną (do ogrzewania, wentylacji, chłodzenia, przygotowania ciepłej wody użytkowej oraz oświetlenia wbudowanego dla obiektów użyteczności publicznej) nie przekracza maksymalnego współczynnika EPmax dla przedmiotowej inwestycji. Spełnione zostały ponadto warunki izolacyjności cieplnej przegród, powierzchni okien i powierzchniowej kondensacji pary wodnej.

W skardze do sądu administracyjnego na powyższą decyzję Wojewody, reprezentowana przez adwokata, skarżąca Spółka wniosła o jej uchylenie wraz z poprzedzającą ją decyzją organu pierwszej instancji oraz zasądzenie na jej rzecz zwrotu kosztów postępowania zarzucając, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem:

1. art. 138 § 1 pkt 1 Kpa w zw. z art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane w zw. z § 17 pkt 3 h i pkt 4 c w zw. z § 5 pkt 8 uchwały nr [...] Rady Miejskiej w G. z dnia [...] r. w sprawie zmiany miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta G. polegające na utrzymaniu w mocy decyzji pomimo wadliwego ustalenia kręgu stron postępowania i nieuwzględnieniu wszystkich właścicieli działek znajdujących się na terenie oznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem "PSU";

2. art. 138 § 1 pkt 1 Kpa w zw. art. 35 ust. 1 pkt 1 P.b. polegające na utrzymaniu w mocy decyzji pomimo wadliwego zbadania zgodności projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, poprzez nieuwzględnienie konieczności odnoszenia się do "terenu" jako całego obszaru oznaczonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem "PSU", a także odprowadzaniem wód opadowych za pomocą wozów asenizacyjnych (§ 21 ust. 4 miejscowego planu);

3. art. 138 § 1 pkt 1 Kpa w zw. art, 33 ust. 2 pkt 1 P.b. w zw. z § 3 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia

25 kwietnia 2012 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego polegające na utrzymaniu w mocy decyzji zatwierdzającej projekt budowlany pomimo niedostarczenia przez wnioskodawcę numeru uprawnień oraz specjalności osoby sporządzającej część opisową projektu budowlanego dotyczącą zagospodarowania terenu oraz architektury;

4. art. 138 § 1 pkt 1 Kpa. w zw. z § 11 ust. 2 pkt 12 rozporządzenia z dnia 25 kwietnia 2012 r. polegające na utrzymaniu w mocy decyzji organu I instancji pomimo niedostarczenia przez wnioskodawcę analizy racjonalnego wykorzystania wysokoefektywnych systemów alternatywnych zaopatrzenia w energię i ciepło oraz poprzez utrzymanie w mocy decyzji obejmującej zakresem całość działek ewidencyjnych, w sytuacji, w której inwestor ograniczył zakres inwestycji do części tych działek.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej oddalenie powołując się na uzasadnienie zaskarżonej decyzji.

Na rozprawie w dniu 8 października 2019 r. pełnomocnik inwestorki wniosła o oddalenie skargi przychylając się do argumentacji organu odwoławczego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie chociaż nie wszystkie sformułowane w niej zarzuty należy podzielić.

Wbrew stanowisku skarżącej, brak jest dostatecznych podstaw do przyjęcia przedstawionej w skardze wykładni treści § 17 pkt 3h i pkt 4c w zw. z § 5 pkt 8 obowiązującego planu zagospodarowania z dnia 18 czerwca 1998 r.

W treści tego planu pojęcie "terenu" nie jest bowiem zawsze używane w tożsamym znaczeniu jako obszar oznaczony w tym planie symbolem PSU, o czym świadczy chociażby treść § 17 pkt 4c planu, w którym jest mowa o "terenie" jako jedynie części tego obszaru "położonego w odległości 50 m od ul. [...], licząc od granicy sporządzenia zmiany". Z planu nie wynika też aby istniał wymóg kompleksowego zagospodarowania całego obszaru oznaczonego tym symbolem. Do takiego kompleksowego zagospodarowania tego obszaru zresztą już nie doszło w związku z realizacją funkcjonujących już na nim inwestycji, w tym sąsiedniej inwestycji skarżącej Spółki, a tylko wówczas realizacja proponowanej przez skarżącą wykładni treści § 17 pkt 4h byłaby możliwa. W konsekwencji, zasadnie przyjął Wojewoda, że przepis ten powinien być wykładany w odniesieniu do terenu objętego danym wnioskiem o pozwolenie na budowę dotyczącym danej inwestycji, a nie w doniesieniu do całego terenu PSU. Zresztą również wtedy wymóg zarezerwowania min. 20% powierzchni terenu pod zieleń, w tym ogrody działkowe będzie spełniony (zależność matematyczna). Oznacza to jednocześnie, że w sprawie nie doszło do naruszenia treści art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego.

Wbrew stanowisku skarżącej sam fakt wymienienia w pozwoleniu na budowę numerów działek geodezyjnych nie oznacza, że cały obszar został objęty tym pozwoleniem, w sytuacji gdy faktyczny obszar objęty pozwoleniem dotyczy mniejszego terenu uwidocznionego w projekcie zagospodarowania terenu, stanowiącego część projektu budowlanego jako załącznika do pozwolenia na budowę. W tym zatem zakresie nie doszło, zdaniem Sądu, do mającego wpływ na wynik sprawy naruszenia konkretnych przepisów.

Sąd podziela natomiast zarzuty skargi dotyczące zatwierdzenia projektu budowlanego opracowanego z naruszeniem § 3 ust. 1 pkt 4 i § 11 ust. 2 pkt 12 rozporządzenia z 25 kwietnia 2012 r. Nie może ulegać bowiem wątpliwości, że część opisowa projektu architektonicznego i część opisowa projektu zagospodarowania terenu, stanowiące części zatwierdzonego projektu budowlanego, zostały opracowane przez mgr inż. arch. K.J., która też o takim charakterze pod tymi częściami projektu się podpisała. Do projektu nie dołączono zaś zaświadczenia o posiadaniu przez nią uprawnień do wykonywania takich czynności, o jakim mowa w art. 12 ust. 7 w zw. z art. 33 ust. 2 pkt 1 P.b.

W tym względzie Sąd nie podziela stanowiska organu odwoławczego, że wystarczające jest podpisanie całego projektu przez głównego projektanta, posiadającego wymagane uprawnienia budowlane i ponoszącego odpowiedzialność za sporządzenie projektu zgodnie z przepisami. Pozostaje ono bowiem w oczywistej sprzeczności z treścią § 3 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia. Co najwyżej można by rozważać możliwość uznania takiego projektu za opracowany zgodnie z prawem, w sytuacji gdyby pod częścią projektu opracowaną przez osobę niemającą wymaganych w tym względzie uprawnień, podpisałaby się obok niej osoba takie uprawnienia posiadająca, wymieniona na stronie tytułowej projektu, co jednak w niniejszej sprawie nie miało miejsca, chociaż mogło do tego dojść również na etapie postępowania odwoławczego.

W związku z wymogiem, że projekt budowlany może być opracowany tylko przez osobę mająca do tego wymagane uprawnienia, wbrew stanowisku organu odwoławczego, istotne może być dla oceny jego legalności wskazanie również przy dacie opracowania dnia danego miesiąca. Tak oznaczona data może bowiem decydować o tym, czy projekt został sporządzony i sprawdzony przez uprawnione do tego osoby. Brak takiego określenia daty nie będzie zaś miał znaczenia dla takiej oceny, gdy podanie jedynie roku i miesiąca opracowania projektu co do posiadanych w tym czasie uprawnień jego autorów nie będzie budzić wątpliwości. Pod tym zaś kątem przedłożony do zatwierdzenia w niniejszej sprawie projekt budowlany powinien zostać oceniony.

W świetle treści przedłożonego i zatwierdzonego zaskarżoną decyzją projektu budowlanego nie budzi wątpliwości i nie zostało też przez Wojewodę zakwestionowane stwierdzenie, że projekt ten nie zawiera analizy możliwości racjonalnego wykorzystania wysokoefektywnych systemów alternatywnych zaopatrzenia w energię i ciepło, o której mowa w § 11 ust. 2 pkt 12 rozporządzenia. To zaś oznacza, również zdaniem Sądu, że w tym względzie jest on niekompletny i został opracowany niezgodnie z tym przepisem.

Jakkolwiek zasadnie podnosi w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Wojewoda, że analiza taka jest wymagana o ile są dostępne techniczne, środowiskowe i ekonomiczne możliwości wysokoefektywnych systemów alternatywnych zaopatrzenia w energię i ciepło, to niewątpliwie właśnie z treści projektu budowlanego powinno ewentualnie wynikać, że w odniesieniu do konkretnej inwestycji, której projekt dotyczy, takie możliwości nie występują. Takiego zaś stwierdzenia i jego nadającego się do kontroli uzasadnienia w zatwierdzonym projekcie brak. Nie może go zastąpić wyjaśnienie projektanta zawarte w piśmie z dnia [...] r., gdyż nie stanowi ono części projektu budowlanego i tym samym przedmiotowego braku nie sanuje. Osoby niebiorące udziału w postępowaniu zapoznając się z zatwierdzonym projektem budowlanym wcale nie muszą wiedzieć, że istnieje w tym względzie, a tym bardziej gdzie, pismo wyjaśniające istnienie tego braku. Takie poddające się kontroli wyjaśnienie powinno być dołączone do projektu jako jego odpowiednio opisana i wymieniona w spisie zawartości projektu część. Brak ten może przy tym zostać usunięty przez organ odwoławczy w trybie art. 136 § 1 Kpa.

Zdaniem Sądu, sprawa nie została też należycie wyjaśniona i rozważona, gdy chodzi o zgodność zatwierdzonego projektu budowlanego z treścią art. 33 ust. 1 i art. 35 ust. 1 P.b. w zw. z treścią § 21 pkt 4 obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, w części dotyczącej sposobu odprowadzenia związanych z przedmiotową inwestycją wód opadowych. W tym względzie organy obu instancji w swoich decyzjach nie dokonały żadnych rozważań, czy w stanie faktycznym niniejszej sprawy i w świetle treści art. 33 ust. 1 P.b. dopuszczalne było podzielenie zamierzenia budowlanego inwestora na dwie części poprzez wyłączenie do odrębnego postępowania budowy zewnętrznej kanalizacji deszczowej ze zbiornikami wód opadowych. W tej kwestii należało bowiem odpowiedzieć w pierwszej kolejności na pytanie, czy obie części tak podzielonego zamierzenia mogą w rozumieniu tego przepisu samodzielnie funkcjonować, co stanowi konieczny warunek możliwości etapowania inwestycji. Nadto, Wojewoda dysponując przy wydawaniu zaskarżonej decyzji decyzją Prezydenta Miasta G. z dnia [...]r. nr [...] o zatwierdzeniu projektu budowlanego obejmującego budowę zewnętrznej instalacji kanalizacji deszczowej wraz ze zbiornikami wód opadowych dla objętego zaskarżoną decyzją budynku handlowego (w aktach brak jest przy tym dowodu czy uzyskała ona przymiot ostateczności), powinien udzielić jednoznacznej odpowiedzi czy poprzez wydanie takiej decyzji doszło do spełnienia wymogu wynikającego z § 21 pkt 4 obowiązującego planu zagospodarowania, zgodnie z którym wody opadowe ("ścieki deszczowe") z objętego inwestycją terenu powinny być odprowadzane "poprzez wydzieloną sieć kolektorów deszczowych do odbiornika naturalnego jakim jest rzeka [...]". Z zaskarżonej decyzji nie wynika, aby ten spoczywający w tym względzie na Wojewodzie zgodnie z treścią art. 35 ust. 1 P.b. obowiązek został zrealizowany. Organ odwoławczy powołał się jedynie na pismo Państwowego Gospodarstwa Wodnego "D" Zarząd Zlewni w G. z dnia [...] r., w którym (pomijając już w świetle treści art. 35 ust. 1 P.b. kompetencje tego organu do wiążących w tym względzie wypowiedzi) brak jest jakiegokolwiek odniesienia do w/w treści obowiązującego planu. Nadto, z przedmiotowego pisma nie wynika, gdzie wody opadowe i roztopowe z projektowanego zbiornika mają być zgodnie z obowiązującymi przepisami odprowadzane i czy organ "D" wyraża na to zgodę.

W aktach brak jest też zgody odpowiedniego podmiotu, posiadającego wymagane uprawnienia, na odbiór tych wód z projektowanego zbiornika bezodpływowego. W powyższych kwestiach sprawa dotycząca odprowadzania wód opadowych wymaga zatem, w odniesieniu do stwierdzenia zgodności z obowiązującym planem zagospodarowania, dalszego rozważenia i wyjaśnienia.

Wskazane wyżej uchybienia stanowiące naruszenie art. 7, art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 3 Kpa mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Stanowią też podstawę do postawienia zarzutu wydania zaskarżonej decyzji z naruszeniem powołanych wyżej przepisów prawa materialnego.

Skutkuje to uchyleniem zaskarżonej decyzji na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.).

O kosztach postępowania sądowego obejmujących zwrot wpisu od skargi w kwocie 500 zł, wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 480 zł oraz zwrot opłaty od pełnomocnictwo w kwocie 17 zł, łącznie 997 zł, orzeczono stosownie do jego wyniku na podstawie art. 200, art. 205 § 2, art. 209 i art. 211 tej ustawy oraz § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r, w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1800 ze zm.).

Wskazania co do dalszego postępowania przez organ odwoławczy wynikają wprost z powyższych rozważań Sądu.

mr