Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Pamela Kuraś- Dębecka Sędzia WSA Magdalena Maliszewska Protokolant Anna Fabiańczuk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 lipca 2008 r. sprawy ze skargi S. Sp. z o.o. z siedzibą w P. odpowiednik nazwy w języku obcym P. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Urzędu Patentowego RP na rzecz S. Sp. z o.o. z siedzibą w P. odpowiednik nazwy w języku obcym P. kwotę 1 600 (tysiąc sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania

Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej decyzją z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją z dnia [...] sierpnia 2007 roku o odmowie udzielenia prawa ochronnego na przestrzenny znak towarowy zgłoszony dnia 29 marca 2002 roku przez P. Spółka z o. o. , za numerem Z – 248526 uchylił zaskarżoną decyzję w części dotyczącej powołanego w decyzji art. 131 ust. 2 pkt 6 ustawy Prawo własności przemysłowej.

Do wydania niniejszego rozstrzygnięcia doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Dnia 29 marca 2002 r. został zgłoszony przez S. Sp. z o.o. z siedzibą w P. odpowiednik nazwy w języku obcym "P. Ltd." (dalej także jako skarżący) znak przestrzenny stanowiący zgodnie z opisem znaku w podaniu "prostopadłościenną bryłę w kolorze czarnym, przy czym na dwóch bocznych ścianach tej bryły znajdują się przebiegające wzdłużnie szwy".

W wyniku rozpoznania tego wniosku, organ na podstawie art. 129 ust. 1 pkt. 2 oraz art. 129 ust. 2 pkt 1 i pkt 2 i art. 131 ust. 2 pkt 6 w związku z art. 145 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, póz. 1117 z późn. zm.) odmówił udzielenia prawa ochronnego na zgłoszony znak towarowy przestrzenny w postaci prostopadłościennej bryły w kolorze czarnym za numerem Z -248526 przez skarżącą. W uzasadnieniu swojego stanowiska organ wskazał czym jest znak towarowy oraz rolę jaką pełni on w obrocie gospodarczym. Wskazał na stanowisko skarżącego i opis badanego znaku towarowego. W ocenie organu, zgłoszony znak towarowy nie ma charakteru odróżniającego i nie cechuje go oryginalność.

Następnie skarżący złożył wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy, w którym zarzucił naruszenie przepisów:

1. art. 129 ust. 1 pkt 2, art. 129 ust. 2 pkt 1 i pkt 2 oraz art.131 ust. 2 pkt 6 w związku z art. 145 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej,

2. art. 10 § 1, art. 11 i 107 § 3 k.p.a.

W wyniku ponownego rozpoznania sprawy organ, na podstawie art. 245 ust. 1 i art. 248 ustawy Prawo własności przemysłowej uchylił zaskarżoną decyzję w części dotyczącej powołanego w decyzji art. 131 ust. 2 pkt 6 ww. ustawy. W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia organ uznał, że w zakresie możliwości powtórnego odtworzenia kształtu przedmiotowego oznaczenia, zarzuty skarżącego są trafne. Dlatego też organ uchylił decyzję z dnia [...] sierpnia 2007r. o odmowie udzielenia prawa ochronnego na oznaczenie przestrzenne oznaczone numerem Z-248526 w części odnoszącej się do art. 131 ust. 2 pkt 6 ustawy Prawo własności przemysłowej.

W ocenie organu, w toku postępowania administracyjnego nie doszło do naruszenia art. 129 ust. 1 pkt 2 oraz art. 129 ust. 2 pkt 1 ustawy Prawo własności przemysłowej. Organ opierając się na brzmieniu art. 129 ust. 1 pkt 2 i art. 129 ust. 2 pkt 2 ustawy Prawo własności przemysłowej stwierdził, że zgłoszone oznaczenie nie posiada dostatecznych znamion odróżniających. Podkreślił, że zgłoszony przestrzenny znak towarowy, będący zgodnie z opisem znaku prostopadłościenną bryłą w kolorze czarnym z wzdłużnie przebiegającymi szwami na dwóch ścianach tej bryły, nie jest charakterystyczny nawet w stopniu minimalnym, tak, aby konsument, czy też odbiorca mając do czynienia z samym jedynie kształtem znaku w tym konkretnym kolorze mógł zidentyfikować źródło jego pochodzenia. Na uzasadnienie swojego stanowiska organ wskazał na cechy charakterystyczne badanego znaku i podkreślił, że przedmiotowe oznaczenie jako całość nie posiada żadnych elementów, które mogłyby zrealizować podstawową funkcję znaku towarowego, czyli funkcji oznaczenia pochodzenia.

Na powyższą decyzję Urzędu Patentowego RP skarżący złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, wnosząc o jej uchylenie w części utrzymującej w mocy decyzję Urzędu Patentowego RP z dnia [...] sierpnia 2007 r. odmawiającą udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy nr Z-248526. Niniejszej decyzji zarzucił naruszenie art. 129 ust. 1 pkt 2 oraz art. 129 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo własności przemysłowej poprzez niewłaściwe ich zastosowanie oraz art. 10 § 1 i 107 § 3 k.p.a. poprzez postawienie nowych zarzutów dopiero w decyzji wydanej w następstwie ponownego rozpatrzenia sprawy, wskutek czego skarżący został pozbawiony prawa do wypowiedzenia się przed wydaniem decyzji oraz niejasne uzasadnienie swego stanowiska.

W uzasadnieniu swojej skargi wskazał, że przedmiotowy znak towarowy przedstawiający prostopadłościenną bryłę w kolorze czarnym jest na tyle charakterystyczny, iż nadaje się do odróżniania w zwykłych warunkach obrotu towarów i usług, dla których oznaczania został zgłoszony. Dlatego też, w ocenie skarżącego, art. 129 ust. 2 pkt 1 i art. 129 ust. 2 pkt 2 ustawy Prawo własności przemysłowej nie znajduje w niniejszej sprawie zastosowania jako podstawa odmowy rejestracji przedmiotowego znaku.

Ponadto, skarżący wskazał, że w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Urząd Patentowy RP zarzuca zgłoszonemu znakowi brak spełnienia przez niego samoistności znaku i jego pojęciowej odrębności od towarów. Skarżący wskazał, że wymóg samoistności oznaczenia wynika z art. 131 ust. 2 pkt 6 ustawy Prawo własności przemysłowej (w określonych przypadkach) oraz art. 129 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo własności przemysłowej. Zatem odmowa rejestracji oznaczenia, nie spełniającego wymogu samoistności może nastąpić na podstawie przepisów art. 131 ust. 2 pkt 6 oraz art. 129 ust. 1 pkt 1 powołanej wyżej ustawy. Skarżący podkreślił, że organ w decyzji drugiej instancji uchylił decyzję pierwszej instancji w zakresie powołanego w decyzji art. 131 ust. 2 pkt 6 ustawy Prawo własności przemysłowej. Jak zwrócił uwagę skarżący, zaskarżona decyzja nie powołuje w swej treści jako podstawę rozstrzygnięcia art. 129 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo własności przemysłowej. Jednocześnie brak samoistności ocenianego oznaczenia, dopiero w uzasadnieniu decyzji wydanej w następstwie ponownego rozpatrzenia sprawy stanowi w istocie postawienie nowego zarzutu, którego podstawę, powinien stanowić artykuł 129 ust. 1 pkt 1 Prawa własności przemysłowej (brak samoistności oznaczenia), nie wymieniony ani w częściowo utrzymanej decyzji, ani wcześniej w zawiadomieniu z dnia 20 kwietnia 2005 r. Zatem przez powołanie tego nowego zarzutu organ w istocie rozszerzył podstawy odmowy o art. 129 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, co jest niedopuszczalne i stanowi rażące naruszenie art. 10 § 1 k.p.a.

Ponadto skarżący zarzucił, że organ w toku postępowania przeprowadził analizę zgłoszonego oznaczenia osobno w odniesieniu do kształtu zgłoszonej bryły i osobno odnosząc się do koloru. Takie postępowanie jest niezgodne z utrwalonym orzecznictwem, które wskazuje, że znaki towarowe należy oceniać w całości.

W odpowiedzi na skargę Urząd Patentowy RP podtrzymał swoje stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji i wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym w świetle § 2 powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Sądy administracyjne sprawują więc kontrolę aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej pod względem ich zgodności z prawem materialnym i przepisami procesowymi, nie zaś według kryteriów odnoszących się do słuszności rozstrzygnięcia.

Ponadto, co wymaga podkreślenia, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, p. 1270) zwanej dalej p.p.s.a.

Rozpatrując skargę w świetle powołanych wyżej kryteriów należy uznać, że zasługuje ona na uwzględnienie albowiem została wydana z rażącym naruszeniem przepisów postępowania.

Decyzja organu z dnia [...] stycznia 2008 r. zapadła po rozpoznaniu wniosku skarżącego z dnia 5 listopada 2007 r. o ponowne rozpatrzenie sprawy, zakończonej decyzją z dnia [...] sierpnia 2007 r. o odmowie udzielenia prawa ochronnego na zgłoszony znak towarowy.

Podstawę wydania tej decyzji stanowił m.in. art. 245 ust. 1 Prawa własności przemysłowej, który stanowi, że "w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy Urząd Patentowy wydaje decyzję, w której utrzymuje w mocy zaskarżoną decyzję albo uchyla ją w całości lub w części i rozstrzyga co do istoty sprawy". Owo utrzymanie w mocy bądź uchylenie decyzji w całości lub w części ma się odnosić do rozstrzygnięcia zawartego w kontrolowanej decyzji. W niniejszej sprawie rozstrzygnięciem decyzji I – instancyjnej była w myśl art. 145 Prawa własności przemysłowej odmowa udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy, przy czym organ jako podstawę materialnoprawną tej decyzji wskazał art. 129 ust. 1 pkt 2 oraz art. 129 ust. 2 pkt 1 i pkt 2 oraz art. 131 ust. 2 pkt 6 Prawa własności przemysłowej. Tak więc Urząd Patentowy RP w wyniku ponownego rozpoznania sprawy miał do wyboru 1) utrzymać w mocy zaskarżoną decyzję o odmowie udzielenia prawa ochronnego bądź 2) uchylić ją w całości i orzec o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy. Należy zauważyć, że rozstrzygnięcie decyzji musi być sformułowane w sposób jasny i precyzyjny a nie pośrednio wynikać z uzasadnienia decyzji (patrz wyrok NSA z 30 VI 1998 r. ISA/Łd 1478/96 (nie publik.) a ponadto określone w art. 245 ust. 1 Prawa własności przemysłowej rodzaje rozstrzygnięcia są wiążące dla organu w tym znaczeniu, że decyzja, która nie mieści się w ramach tego przepisu, stanowi rażące naruszenie prawa (patrz wyrok NSA z 10 III 1993r. IV SA 1245/92 (nie publik.). Wprawdzie powyżej powołany wyrok dotyczy art. 138 § 1 i 2 k.p.a., jednakże znajduje odpowiednie zastosowanie na gruncie przepisów Prawo własności przemysłowej, albowiem art. 245 ust. 1 stanowi odpowiednik art. 138 § 1 k.p.a.

Skoro decyzja Urzędu Patentowego RP z dnia 2 stycznia 2008 r. nie zawiera rozstrzygnięcia określonego w art. 245 ust. 1 Prawa własności przemysłowej obarczona jest wadą rażącego naruszenia przepisów postępowania (art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.), co skutkowało wydaniem przez Sąd wyroku w oparciu o art. 145 § 1 pkt 2, art. 152 i art. 200 p.p.s.a.

Wobec zaistnienia podstawy do stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji Sąd uznał za zbędne ustosunkowanie się do zarzutów podniesionych w skardze.