Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Sędzia WSA Marta Waksmundzka-Karasińska, Sędziowie Sędzia WSA Maciej Kurasz, Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa (sprawozdawca), Protokolant st. sekretarz sądowy Iwona Mazek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 listopada 2011 r. sprawy ze skargi P. (następca prawny E. Oddział w Polsce) na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych 1) uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] października 2010 r. nr [...], 2) stwierdza, że uchylone postanowienia nie mogą być wykonane w całości, 3) zasądza od Ministra Finansów na rzecz P. (następca prawny E. Oddział w Polsce) kwotę 357 zł (słownie: trzysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

1. P. ( następca prawny E. Oddział w Polsce) (dalej "Oddział") we wniosku z 2 lipca 2010r. o interpretację indywidualną, przedstawiając stan faktyczny wskazał, że stanowi zakład zagraniczny greckiego banku E. z siedzibą w Atenach (dalej: "Centrala") w rozumieniu art. 4 pkt 11 lit. a) ustawy z 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654, ze zm., dalej: "u.p.d.p."), oraz art. 5 umowy między Rządem Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej a Rządem Republiki Greckiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z 20 listopada 1987r. (Dz.U. z 1991r. Nr 120, poz. 524, dalej: "u.p.o.").

Oddział otrzymał od Centrali na prowadzenie działalności w Polsce środki finansowe - tzw. "kapitał własny" w wysokości ustalonej zgodnie z wytycznymi OECD zawartymi w raporcie OECD nt. Przyporządkowania zysków zakładowi z 17 lipca 2008r. (Report on Attribution of Profits to Permanent Establishment, dalej: "Raport"). Kwotę kapitału własnego ustalono więc na poziomie rynkowym, stosowanym przez banki o wielkości i skali działania zbliżonej do oddziału w Polsce. Oddział od kwoty kapitału własnego nie naliczał i nie przekazywał na rzecz centrali żadnych kwot, w szczególności o charakterze odsetkowym.

W przypadku posiadania wolnych środków Oddział finansuje działalność Centrali i innych zakładów zagranicznych Centrali. Przekazanie środków pieniężnych przez Oddział ww. podmiotom dzieli się na dwa rodzaje Depozytowych Transakcji Wewnętrznych:

1) na czas określony, po którym Centrala lub inny zakład zagraniczny Centrali zwraca Oddziałowi środki pieniężne powiększone o odsetki, według stopy procentowej ustalonej w dniu zawarcia transakcji wewnętrznej;

2) na czas określony, po którym Centrala lub inny zakład zagraniczny Centrali zwraca Oddziałowi środki pieniężne powiększone o odsetki według stopy procentowej ustalonej w dniu zawarcia transakcji wewnętrznej i dodatkowo na rachunek Oddziału w dniu zawarcia transakcji wewnętrznej Centrala lub inny zakład zagraniczny Centrali transferuje określone papiery wartościowe, które zostają zwrócone w dniu zakończenia transakcji; własność ww. papierów nie przechodzi (w sensie technicznym transakcja przypomina transakcje repo dokonywane pomiędzy niezależnymi podmiotami).

Oddział pozyskuje i pozyskiwał też z Centrali oraz innych zakładów zagranicznych Centrali środki finansowe na potrzeby prowadzonej w Polsce działalności bankowej w dwojaki sposób, na wyżej opisanych zasadach.

Zarówno w przypadku udzielania, jak i pozyskiwania finansowania przez Oddział fakt oraz szczegółowe warunki (m.in. czas trwania finansowania, ustalona stopa procentowa) są każdorazowo potwierdzane przez dealerów Oddziału w transakcyjnym systemie informatycznym, z którego generowane są i drukowane dokumenty potwierdzenia transakcji (ang. deal tickets). Wynagrodzenie odsetkowe jest ustalane na poziomie rynkowym, tj. takim, jaki jest stosowany na rynku międzybankowym pomiędzy podmiotami nie powiązanymi, w podobnych transakcjach.

W związku z tym Oddział zapytał: 1) czy wynagrodzenie odsetkowe od udzielonego finansowania stanowi przychód Oddziału w dacie ich faktycznego otrzymania od Centrali lub innego zakładu zagranicznego Centrali; 2) czy wynagrodzenie odsetkowe od pozyskiwanego przez Oddział finansowania stanowi koszt uzyskania przychodów Oddziału, w dacie faktycznego przekazania Centrali lub innemu zakładowi zagranicznemu Centrali?

Zdaniem Oddziału na ww. pytania należy udzielić odpowiedzi twierdzącej (k. 54 teczki nr 1 akt administracyjnych). Oddział przytaczając własne stanowisko w sprawie odwołał się na wstępie do treści art. 3 ust. 2, art. 7 ust. 1-3, art. 15 ust. 1, art. 12 ust. 4 pkt 2, art. 16 ust. 1 pkt 11 u.p.d.p. oraz art. 7 ust. 2 u.p.o.

Zgodnie z ww. przepisami przyporządkowanie zysków Oddziałowi oznacza określenie przychodów i kosztów uzyskania przychodów, które są związane z osiągniętymi przychodami Oddziału. U.p.o. nie wskazuje konkretnych sposobów ustalania przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów, które mogą być alokowane do działalności Oddziała, w tym przychodów i kosztów odsetek od ww. pożyczek. W celu zatem ustalenia metody przyporządkowania przychodu i kosztu odsetkowego do oddziału należy odnieść się do wytycznych OECD zawartych w następujących dokumentach: 1) Modelowa Konwencja o Podatkach Dochodowych i Majątkowych (dalej: "Konwencja OECD"), 2) Wytycznych OECD w sprawie cen transferowych dla przedsiębiorstw wielonarodowych i administracji podatkowych (dalej: "Wytyczne"), 3) ww. Raportu.

Instytucje finansowe, takie jak banki, na mocy Wytycznych zawartych w Konwencji OECD i Raporcie są uprawnione do odliczenia odsetek od zobowiązań między przedsiębiorstwem, a jego zagranicznym oddziałem. Odliczenie może dotyczyć wyłącznie tej części zobowiązań, które przekraczają kapitał własny zakładu (kwota lub wartość, w które wyposażony jest zakład, w wysokości odpowiedniej do wykonywanych funkcji, wykorzystywanych aktywów i ryzyk podejmowanych, które mogą powstać w związku z przyjętymi przez zakład ryzykami gospodarczymi).

Oddział odwołał się do rynkowości transakcji między centralą a zakładem i podziału środków z tym związanych (pkt 85-89 Raportu i pkt 45 komentarza do Konwencji OECD), jak również do generalnych zasad ustalania wysokości wynagrodzenia przy przekazywaniu wynagrodzenia odsetkowego przekraczającego kapitał własny. Wskazał, że środki otrzymywane przez Oddział od Centrali dzielą się na te, od których odsetki są i nie naliczane. Podniósł, że metoda ustalania wynagrodzenia odsetkowego między centralą i oddziałem opiera się na wartościach stosowanych na rynku międzybankowym, co jest zgodne z Wytycznymi o Raportem.

Oddział wskazał na przepisy i wynikające z nich konsekwencje w zakresie możliwości alokacji kosztu odsetkowego (art. 7 Konwencji i punkt 1-83 Komentarza do Konwencji OECD, przepisy u.p.o.) oraz rozpoznawania obciążeń odsetkowych między centralą a oddziałem (art. 86-103, art. 117-122 cz. II Raportu, s. 101-102).

Oddział wskazał również, że polskie organy podatkowe stoją na stanowisku, że opisane we wniosku odsetki są w rozumieniu art. 12 ust. 1 u.p.d.p. przychodem oraz kosztem uzyskania przychodu na mocy art. 15 ust. 1 u.p.d.p., wskazując przykładowo dwie interpretacje indywidualne.

2. Minister Finansów postanowieniem z [...] października 2010r. odmówił wszczęcia postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej, w podstawie prawnej wskazując art. 165a § 1 i art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej: "O.p.").

W uzasadnieniu wskazał, że w kwestii alokacji środków między Oddziałem a Centralą czy innym zakładem zagranicznym Centrali zastosowanie mają przepisy działu IIA O.p. Badanie prawidłowości wyboru i metody stosowania ceny transakcyjnej w przypadku przepływów pieniężnych wynikających z alokacji kapitału następuje zatem wyłącznie w trybie Działu IIa O.p. Skoro Spółka macierzysta jest zarejestrowana w Grecji, na mocy art. 20b § 1 O.p. organ właściwy w sprawie porozumienia, na wniosek podmiotu krajowego, po uzyskaniu zgody władzy podatkowej właściwej dla podmiotu zagranicznego powiązanego z wnioskodawcą, uznaje prawidłowość wyboru i stosowania metody ustalania ceny transakcyjnej między podmiotem krajowym powiązanym z podmiotem zagranicznym a tym podmiotem zagranicznym. Jak wynika z art. 20a "organem właściwym w sprawie porozumienia" jest Minister właściwy do spraw finansów publicznych. Należy podkreślić, iż procedury opisane w art. 20a-20q O.p. regulują zasady postępowania administracji podatkowej, którego celem jest akceptacja lub odmowa akceptacji metody ustalania cen transakcyjnych, jaką proponuje wnioskodawca. W ramach ww. postępowania uwzględnia się postanowienia Raportu, Wytycznych OECD, o którym mowa we wniosku Oddziału. Wytyczne OECD są wyznacznikiem stosowania polskich regulacji, w tym u.p.d.p. i rozporządzenie z 10 września 2009r. w sprawie sposobu i trybu eliminowana podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych (Dz. U. Nr 160, poz. 1268).

Zdaniem Ministra Finansów organ wydający interpretację nie ma uprawnień do analizy ekonomicznej opartej o dane empiryczne. W rezultacie uchybieniem formalnym byłoby wydanie odpowiedzi, która mogłaby chociażby pośrednio określać cenę transakcyjną w interpretacji podatkowej wydanej na podstawie art. 14b O.p. Niedopuszczalne jest zatem, aby organ podatkowy przy zastosowaniu trybu z art. 14b O.p. wypowiadał się o prawidłowości wyboru i stosowania ceny transakcyjnej. Oceny takiej można dokonać wyłącznie w oparciu o pełną dokumentację, w trakcie postępowania prowadzonego w trybie Działu IIa O.p. Podatnik nie może uzyskać opinii wiążącej na temat prawidłowości poziomu cen transakcyjnych bez wszczęcia postępowania podatkowego.

3. Spółka wniosła zażalenie na powyższe postanowienie zarzucając mu naruszenie: 1) art. 165a § 1 O.p. przez odmowę wszczęcia postępowania, mimo braku przesłanek, 2) art. 14b § 1 w związku z art. 165a § 1 O.p. i art. 120 O.p., przez przyjęcie, że w sprawie nie może zostać wydana pisemna interpretacja przepisów prawa podatkowego, o której mowa w art. 14b O.p., gdy był taki obowiązek, 3) art. 14b § 1 i 3 O.p. przez niedopuszczalną modyfikację stanu faktycznego opisanego przez Spółkę, 4) art. 14c § 1 i 2 O.p. przez wydanie postanowienia, w którym nie dokonano oceny stanowiska Spółki (niedopuszczalna modyfikacja stanowiska Wnioskodawcy), 5) art. 121 w związku z art. 165a § 1 O.p. przez odmowę wydania interpretacji, gdy w analogicznych sprawach wydawane są interpretacje, co prowadzi do nierównego traktowania podatników.

4. Minister Finansów postanowieniem z [...] grudnia 2010r., po rozpatrzeniu ww. zażalenia, utrzymał w mocy ww. postanowienie. W uzasadnieniu wskazał, że przyczyną odmowy wydania interpretacji może być zakres przedmiotowy wniosku o interpretację określony w art. 14b § 1 O.p. Interpretacja może być wydana tylko wtedy, gdy zakres przedmiotowy zagadnienia przedstawionego przez wnioskodawcę mieści się w zakresie przedmiotowym interpretacji (por. wyrok WSA w Warszawie z 15 grudnia 2009r. sygn. akt III SA/Wa 1032/09).

W sprawie, ocenie musiałby być poddany (zinterpretowany) stan faktyczny, a nie przepis prawa. Z tej właśnie okoliczności wynika konieczność przeprowadzenia postępowania dowodowego. Tymczasem w świetle art. 14b § 1 i art. 14c § 1 O.p. to przepis prawa, a nie stan faktyczny jest przedmiotem interpretacji. Okoliczność, że przepis prawa interpretowany jest na potrzeby przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) zasady powyższej nie zmienia. Zgodnie bowiem z art. 14b § 3 O.p. wnioskodawca przedstawia nie tylko stan faktyczny lub zagadnienie przyszłe, ale też własne stanowisko w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego lub zagadnienia przyszłego. Ocenie organu wydającego interpretację podlega właśnie stanowisko wnioskodawcy, o czym stanowi art. 14c § 1 O.p.

Minister Finansów podkreślił, że przyczyna wskazana w utrzymywanym w mocy postanowieniu jest przesłanką uniemożliwiającą skuteczne wszczęcie postępowania w sprawie o wydanie interpretacji indywidualnej. W kwestii alokacji środków między Centralą, Oddziałem czy innymi zakładami zagranicznymi centrali ważny jest art. 20r O.p., zgodnie z którym przepisy działu IIa O.p. stosuje się odpowiednio w stosunkach pomiędzy podmiotem mającym siedzibę lub zakład na terytorium jednego państwa a jego zagranicznym zakładem w rozumieniu przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie przypisania części dochodu do podmiotu krajowego. W rezultacie, uchybieniem formalnym Ministra byłoby wydanie odpowiedzi, która mogłaby chociażby pośrednio określać cenę transakcyjną w interpretacji w indywidualnej, wydanej na postawie art. 14b O.p. Niedopuszczalne jest bowiem, aby organ podatkowy przy zastosowaniu trybu z art. 14b O.p., wypowiedziałby się o prawidłowości wyboru i stosowania ceny transakcyjnej.

Skoro spółka macierzysta jest zarejestrowana w Grecji, winna być zastosowana procedura wskazana w art. 20b § 1 O.p, po uzyskaniu zgody władzy podatkowej właściwej dla podmiotu zagranicznego powiązanego z wnioskodawcą.

5. W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Spółka wniosła o uchylenie ww. postanowień Ministra Finansów i zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych, ze względu na naruszenie: 1) art. 165a § 1 O.p. przez odmowę wszczęcia postępowania, mimo braku przesłanek, 2) art. 14b § 1 w związku z art. 165a § 1 O.p. i art. 120 O.p., przez przyjęcie, że w sprawie nie może zostać wydana pisemna interpretacja przepisów prawa podatkowego, o której mowa w art. 14b O.p., gdy był taki obowiązek, 3) art. 14b § 1 i 3 O.p. przez niedopuszczalną modyfikację stanu faktycznego opisanego przez Spółkę, 4) art. 14c § 1 i 2 O.p. przez wydanie postanowienia, w którym nie dokonano oceny stanowiska Spółki (niedopuszczalna modyfikacja stanowiska Wnioskodawcy), 5) art. 121 w związku z art. 165a § 1 O.p. przez odmowę wydania interpretacji, gdy w analogicznych sprawach wydawane są interpretacje, co prowadzi do nierównego traktowania podatników, 6) art. 125 § 1 O.p. przez nie działanie w sprawie wnikliwie i szybko, w konsekwencji nie wszczęcie postępowania oraz nie wydanie interpretacji do czego Minister był obowiązany.

Oddział odnosząc się do naruszenia art. 165a O.p. wskazał, że Minister Finansów, wbrew zaakceptowanemu w orzecznictwie sądowym poglądowi, nie wskazał przepisu lub przepisów, które uniemożliwiają prowadzenia postępowania. Wskazał ponadto "inną przyczynę" w rozumieniu 165a § 1 O.p., z powodu której postępowanie w zakresie wydania interpretacji przepisów prawa podatkowego nie może być wszczęte - przepisy przewidują inny tryb dla uzyskania przez zainteresowanego określonej informacji, sama natura zagadnienia przedstawionego we wniosku uniemożliwia wydanie interpretacji. Zdaniem strony Minister, choć powołał się na ww. przyczyny nie sprecyzował, która wystąpiła, a może wystąpiły obie.

Zdaniem Oddziału wniosku o interpretację spełniła wszystkie przesłanki wynikające z art. 14b § 1 O.p. Interpretacja przepisów nie odnosiła się do weryfikacji przyjętej przez Oddział w Polsce metodologii ustalania cen transakcyjnych, ani ich wysokości, lecz do tego, czy w oparciu o poszczególne przepisy u.p.d.p. oraz u.p.o. Spółka może co do zasady zaliczyć określone pozycje do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów. Niewątpliwie zatem, przedmiot żądania Oddziału mieścił się w zakresie art. 14b § 1 O.p. W sytuacji, gdy są Oddział spełnił przesłanki formalne z Rozdziału 1a Działu II O.p., organ miał obowiązek wydać interpretację. Przedmiotem interpretacji Ministra Finansów miała być kwalifikacja podatkowa alokowanych kwot pomiędzy Centralą a Oddziałem w Polsce jako przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów. W żadnym miejscu wniosku nie zwrócił się - nawet pośrednio - o potwierdzenie metody ustalania cen transakcyjnych i nie wniósł o potwierdzenie prawidłowości wybranej przez niego metody ustalania wysokości odsetek. Ustalenie poziomu cen nie jest zależne od interpretacji przepisów prawa podatkowego, lecz od czynników ekonomicznych. Zdaniem Oddziału, nawet gdyby przyjąć niesłuszny pogląd Ministra Finansów, iż przedmiot sprawy dotyczył metody ustalania cen transakcyjnych, to nie istniałyby w omawianym stanie faktycznym inne "metody" niż zasada opisana przez Oddział.

Minister dokonał dointerpretowania stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, mimo że był nim związany. Powinien też założyć, iż Oddział właściwie określił poziom kapitału własnego oraz poziom wynagrodzenia i wydać interpretację, w której dokonałby oceny stanowiska Oddziału i udzielił odpowiedzi na pytania przedstawione we wniosku.

6. Minister Finansów w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie i podtrzymał argumentację zawartą w zaskarżonym postanowieniu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

1. Skarga jest zasadna.

2. Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) kontrola sądowa zaskarżonych decyzji, postanowień bądź innych aktów lub czynności wymienionych w art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: "P.p.s.a."), sprawowana jest na zasadzie kryterium zgodności z prawem. Przepis art. 3 § 2 pkt 2 P.p.s.a. stanowi natomiast, że kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty.

W związku z tym, aby wyeliminować z obrotu prawnego akt wydany przez organ administracyjny konieczne jest stwierdzenie, że doszło w nim do naruszenia bądź prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, bądź przepisów postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie, albo też przepisu prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) – c) P.p.s.a.), a także, gdy decyzja lub postanowienie organu dotknięte są wadą nieważności (art. 145 § 1 pkt 2 P.p.s.a.).

3. W ocenie Sądu w zaskarżonym postanowieniu, jak również w poprzedzającym je postanowieniu Ministra Finansów z [...] października 2010r. doszło do naruszenia zarówno przepisów prawa procesowego i to w stopniu, który miał wpływ na wynik sprawy.

4. Zdaniem Sądu strona skarżąca we wniosku o interpretację indywidualną opisała stan faktyczny sprawy, a organ podatkowy nie zakwestionował, iż dokonała tego w sposób niewyczerpujący. Podała ona również, jakie przepisy prawa, w jej ocenie będą miały znaczenie w odniesieniu do podanego przez nią stanu faktycznego.

Sąd stwierdza również, że Oddział poprzez zadanie dwóch konkretnych pytań, jak również udzielenie na nie dwóch konkretnych odpowiedzi w treści zajętego stanowiska w sprawie, sprecyzował zakres interpretacji, o którą wystąpił do organu podatkowego – czy wynagrodzenie odsetkowe z tytułu pożyczek wewnętrznych udzielonych Centrali lub innym zakładom zagranicznym Centrali stanowi u niego przychód oraz czy wynagrodzenie odsetkowe z tytułu pożyczek wewnętrznych udzielonych jej przez Centralę lub inny zakład zagraniczny stanowi u niego koszt uzyskania przychodu.

Oddział przedstawił również odpowiedź na przedstawione przez siebie pytania oraz zawarł we wniosku o interpretację indywidualną argumentację, którą określił jako własne stanowisko w sprawie. Na poparcie oraz prawidłowość własnego stanowiska powołał się również na dwie interpretacje indywidualne wydane w odniesieniu do innych podatników.

W ocenie Sądu powyższe wskazuje, że wniosek Spółki zawierał zatem elementy wskazane w treści przepisu art. 14b § 3 O.p., zaś Minister Finansów nie uznał, że nie wypełniła on innych przesłanek wskazanych w treści art. 14b O.p. i zachodzi potrzeba zastosowania art. 169 § 1 O.p. w związku z art. 14h O.p., bądź art. 14g § 1 O.p.

5. Sąd stwierdza również że Minister Finansów w wydanych w sprawie postanowieniach nie wykazał, że w zakresie elementów stanu faktycznego w dniu złożenia wniosku o interpretację zostało wszczęte i prowadzone postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa, postępowanie kontrolne organu kontroli skarbowej albo, że w tym zakresie sprawa została już rozstrzygnięta co do istoty w decyzji lub w postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej. Nie wykazał zatem, że zaszła jedna z przesłanek wskazanych w art. 14b § 5 O.p., która umożliwiałaby zastosowanie dyspozycji przepisu art. 165a O.p. w związku z art. 14h O.p.

Z przepisu art. 165a § 1 O.p. wynika natomiast, że postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania jest wydawane, gdy żądanie zostało wniesione przez osobę niebędącą stroną lub z jakiejkolwiek innych przyczyny nie może być wszczęte. Przepis ten należy, na mocy art. 14h O.p., stosować odpowiednio w sprawach dotyczących interpretacji indywidualnych.

Sąd podziela dotychczasowe orzecznictwo, że "inne przyczyny", o których mowa w ww. przepisie art. 165a § 1 O.p., to w szczególności brak w przepisach ustaw podatkowych podstaw do rozpatrzenia żądania danej treści w trybie postępowania podatkowego (por. wyrok WSA w Warszawie z 9 czerwca 2009r. sygn. akt III SA/Wa 3313/08).

6. W ocenie Sądu argumentacja Ministra Finansów wyrażona w wydanych w sprawie postanowieniach, podlegających ocenie Sądu administracyjnego z punktu ich zgodności z prawem, nie została oparta o żaden obowiązujący przepis prawa, który uniemożliwiałby wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie pytań przedstawionych przez Oddział we wniosku o interpretację indywidualną oraz odpowiedzi Oddziału na tak postawione pytania (stanowiska popartego argumentacją, przy uwzględnieniu przepisów, które mają zdaniem wnioskującego zastosowanie w sprawie).

Sąd stwierdza ponadto, że jedną z funkcji interpretacji indywidualnych, poza funkcją gwarancyjną, jest funkcja informacyjna. Prawem podatnika jest zatem zwrócenie się do Ministra Finansów o interpretację, z myślą o uzyskaniu stanowiska co do konkretnych przepisów prawa podatkowego, które zdaniem podatnika mają zastosowanie do stanu faktycznego przez niego opisanego. Tylko w ramach opisanego we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej stanu faktycznego działa organ podatkowy i tylko w takim zakresie może udzielić interpretacji, jeśli uzna, że zostały spełnione wszystkie wymogi formalne określone w art. 14b i 14c O.p.

7. W związku z tym Sąd uznaje, że Minister Finansów, wydając zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające go postanowienie z [...] października 2010r., odmawiające wszczęcia postępowania, na mocy art. 165a O.p., naruszył ww. przepisy. W tym zakresie skarga Oddziału podlegała uwzględnieniu.

8. W ocenie Sądu na uwzględnienie nie zasługiwały natomiast zarzuty skargi o naruszeniu art. 120 O.p. i art. 125 § 1 O.p.

Pierwszy z przepisów nie został naruszony, gdyż organ podatkowy wskazał przepisy prawa, które były przedmiotem stosowania, choć dokonał ich błędnej wykładni, na co wskazują powyższe rozważania Sądu.

Drugi z przepisów nie został również naruszony, gdyż postanowienia, w których wadliwie uznano, że zasadna jest odmowa wszczęcia postępowania wydano bez naruszenia zasady szybkości postępowania z uwzględnieniem terminów wynikających z art. 139 O.p.

9. W dalszym postępowaniu rolą Ministra Finansów będzie zatem dokonanie oceny stanowiska wnioskodawcy, stosownie do art. 14c § 1 O.p., jak również oceny czy wskazane przez Oddział we wniosku o interpretację przepisy prawa mogą być uznane za przepisy prawa podatkowego, o których mowa w art. 14b § 1 O.p. i czy rzeczywiście odnoszą się do zakresu postawionych przez Oddział pytań i udzielonych na nie odpowiedzi. Możliwe jest również zastosowanie dyspozycji art. 169 § 1 O.p. w związku z art. 14h O.p., gdyby Minister Finansów uznał, że wniosek Oddziału nie spełnia wymogów określonych przepisami prawa.

10. Sąd, wobec stwierdzonych i wyżej wskazanych naruszeń przepisów prawa, uznał za zasadne uchylić postanowienia obu instancji, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) P.p.s.a. (punkt pierwszy sentencji).

Orzeczenie o niewykonywaniu zaskarżonego aktu Sąd wydał na mocy art. 152 P.p.s.a., który stanowi, że Sąd w razie uwzględnienia skargi w wyroku określa czy i w jakim zakresie zaskarżony akt nie mogą być wykonane (punkt drugi sentencji).

Sąd, uwzględniając wniosek skarżącego Oddziału, zasądził na jego rzecz koszty postępowania sądowego, zgodnie z art. 200 w związku z art. 205 § 2 i § 4 P.p.s.a. w kwocie stanowiącej sumę wpisu od skargi oraz kosztów zastępstwa procesowego w wysokości określonej w § 2 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 31 stycznia 2011r. w sprawie wynagrodzenia za czynności doradcy podatkowego w postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz szczegółowych zasad ponoszenia kosztów pomocy prawnej udzielonej przez doradcę podatkowego z urzędu (Dz. U. Nr 31, poz. 153).