Skarżący wniósł o przyznanie prawa pomocy uzasadniając, że nie posiada środków pieniężnych celem opłacenia wpisu od skargi. Wskazał, że nie uzyskuje dochodów, nie prowadzi działalności, pozostaje na utrzymaniu rodziców i nie posiada żadnego majątku.
Z oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wynika ponadto, że wnioskodawca prowadzi gospodarstwo domowe samodzielnie, nie posiada żadnych nieruchomości, zasobów pieniężnych ani przedmiotów o wartości powyżej 3.000 euro.
Na wezwanie Sądu do przedłożenia dodatkowych dokumentów dotyczących stanu finansowego i majątkowego, wnioskodawca nie udzielił odpowiedzi.
Zgodnie z art. 245 § 3 i art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), w skrócie p.p.s.a., prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, czyli w zakresie częściowym, może być przyznane osobie fizycznej, gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku dla utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Z brzmienia przytoczonej wyżej regulacji wynika, że to na stronie wnioskującej ciąży obowiązek wykazania okoliczności, które uzasadniałyby przyznanie prawa pomocy w żądanym zakresie. Sąd natomiast, w przypadku niemożności dokonania oceny rzeczywistych możliwości płatniczych wnioskodawcy lub wątpliwości co do jego stanu rodzinnego, finansowego i majątkowego, na podstawie art. 255 p.p.s.a. może żądać uzupełnienia wniosku poprzez przedłożenie odpowiednich dokumentów.
Skarżący nie przedkładając żadnych dokumentów, pozostawił Sąd w wątpliwości co do jego faktycznej sytuacji finansowej, gdyż jej ocena na podstawie lakonicznego uzasadnienia wniosku o przyznanie prawa pomocy, była niemożliwa. W takiej sytuacji stwierdzić należało, że skarżący nie wykazał, że nie jest w stanie ponieść kosztów sądowych związanych ze swym udziałem w niniejszej sprawie i dlatego, na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 p.p.s.a., postanowiono jak w sentencji.
