Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

W ramach odpowiedzialności dyscyplinarnej można nałożyć karę przewidzianą prawem w czasie popełnienia przewinienia dyscyplinarnego.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Wojciecha K. na decyzję Głównego Geodety Kraju z dnia 12 września 2000 r. (...) w przedmiocie udzielenia nagany z wpisaniem do centralnego rejestru osób posiadających uprawnienia zawodowe - uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Głównego Geodety Kraju z dnia 13 lipca 2000 r.; (...).

Zaskarżoną decyzją z dnia 23 września 2000 r. (...) Główny Geodeta Kraju na podstawie art. 127 par. 3 w związku z art. 138 par. 1 pkt 1 Kodeks postępowania administracyjnego, po rozpatrzeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Głównego Geodety Kraju z dnia 13 lipca 2000 r. (...) w sprawie udzielonej nagany z wpisaniem do centralnego rejestru osób posiadających uprawnienia zawodowe, orzekł utrzymać w mocy powyższą decyzję.

W uzasadnieniu decyzji stwierdzono, że Wojciech K. wystąpił z wnioskiem do Głównego Geodety Kraju o ponowne rozpatrzenie decyzji w sprawie udzielonej nagany z wpisaniem do centralnego rejestru osób posiadających uprawnienia zawodowe.

We wniosku tym zainteresowany wskazuje, że przeanalizował dostępne materiały, a sposób odniesienia się do nich jest wypadkową zasad techniki geodezyjnej i praktyki stosowanej w Ośrodku Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej, zaś błędnie zredagowane sprawozdanie techniczne w kwestii trwałego zastabilizowania nowo powstałych punktów wynikało ze sposobu kompletowania operatu i wymogów określonych przez Ośrodek.

Wniosek Wojciecha K. został przesłany do Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego (...) Urzędu Wojewódzkiego z prośbą o zajęcie stanowiska oraz przedstawienie opinii zawodowej geodety uprawnionego. W odpowiedzi inspektor podtrzymał swoje stanowisko zawarte w uprzednio przesłanym wniosku o zastosowanie środka dyscyplinarnego.

Badając ponownie sprawę należy stwierdzić, że przedstawione przez geodetę uprawnionego argumenty we wniosku o ponowne rozpatrzenie decyzji, nie są nowymi okolicznościami i były znane organowi w trakcie prowadzonego postępowania dyscyplinarnego.

Prawdą jest zafałszowanie sprawozdania technicznego w kwestii wyniesienia nowo powstałych punktów na grunt, również brak jest w operacie udokumentowania badania stanu prawnego nieruchomości.

Nie znajduje również potwierdzenia stwierdzenie, jakoby została dokonana analiza dostępnych materiałów źródłowych. W tej sprawie obszerne wyjaśnienia przedstawia Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w piśmie z dnia 5 lipca 2000 r., które to pismo zainteresowany otrzymał do wiadomości. We wniosku o ponowne rozpatrzenie decyzji przez Głównego Geodetę Kraju nie są przedstawione fakty dotyczące wykorzystania wszystkich dostępnych materiałów i dokumentów geodezyjnych, mających podstawowe znaczenie w ustaleniu granicy prawnej nieruchomości.

Mając na względzie przedstawione fakty i okoliczności należy stwierdzić, że geodeta uprawniony Wojciech K. naruszył z własnej winy postanowienia art. 42 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne /Dz.U. nr 30 poz. 163 ze zm./ w zakresie wykonywania prac geodezyjnych z należytą starannością i zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, zatem należało orzec jak w sentencji.

Powyższą ostateczną decyzję Głównego Geodety Kraju zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego Wojciech K., wnosząc o jej uchylenie.

Zaskarżonej decyzji zarzucał naruszenie przepisów postępowania, a to art. 7, art. 9, art. 11 par. 1, art. 80, art. 86 i art. 107 par. 3 Kpa poprzez wybiórczą i jednostronną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego, pominięcie całokształtu dowodów zebranych w sprawie, co rzutowało na wydanie decyzji ostatecznej.

Uzasadnienie decyzji nie zawiera podania faktów, które organ uznał za udowodnione oraz brak jest wskazania przyczyn, z powodu których innym dowodom niż opisane, odmówiono wiarygodności i mocy dowodowej.

Równocześnie wydana decyzja jest niezgodna z art. 107 par. 1 Kpa, albowiem nie zawiera podpisu z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego osoby upoważnionej do wydania decyzji, co świadczyć może, że decyzje pierwotną i wydaną w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, opracowała i wydała ta sama osoba występująca jako organ I i II instancji.

W odpowiedzi na skargę Główny Geodeta Kraju wnosił o jej oddalenie, podtrzymując w całości argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Nie jest do przyjęcia zarzut skarżącego jakoby został naruszony przepis art. 107 par. 1 Kpa.

Wydawane decyzje przez Głównego Geodetę Kraju spełniają wszystkie uwarunkowania zawarte w przepisie art. 107 par. 1 Kpa.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Podstawę materialnoprawną zaskarżonej decyzji o udzieleniu skarżącemu nagany stanowił przepis art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r.- Prawo geodezyjne i kartograficzne /Dz.U. nr 30 poz. 163 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym od dnia 23 lutego 2000 r. po nowelizacji ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne /Dz.U. 2000 nr 12 poz. 136/ mocą której rozszerzono katalog kar dyscyplinujących geodetów wykonujących samodzielnie funkcje w dziedzinie geodezji i kartografii.

Do czasu dokonania powyższej nowelizacji przepisem art. 16 pkt 20 ustawy z dnia 21 stycznia 2000 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem administracji publiczne /Dz.U. nr 12 poz. 136/ dawny art. 46 ust. 1 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne nie przewidywał kary nagany, lecz tylko upomnienie i zakaz wykonywania samodzielnych funkcji w dziedzinie geodezji i kartografii na okres od roku do 5 lat.

Powyższa analiza czasu obowiązywania przepisu art. 46 ust. 1 w dawnej wersji i według nowego brzmienia od 23 lutego 2000 r. zastosowanego przez Głównego Geodetę Kraju prowadzi do wniosku, że wymierzona skarżącemu kara nagany za wykonanie prac geodezyjnych i kartograficznych z naruszeniem przepisów prawa w 1999 r. w czasie, kiedy kara nagany nie obowiązywała, a jedynie kara upomnienia i zakazu wykonywania funkcji na okres od roku do 5 lat.

Zatem Główny Geodeta Kraju wydając decyzję w dniu 13 lipca 2000 r. na podstawie wówczas obowiązującego przepisu art. 46 ust. 1 pkt 2 Prawa geodezyjnego i kartograficznego /od 23 lutego 2000 r./ za naruszenie prawa art. 42 ust. 3 tej ustawy, które miało miejsce w 1999 r. kiedy przepis ten obowiązywał w starym brzmieniu /bez kary nagany/ naruszył zasadę obowiązującą w postępowaniach dyscyplinarnych polegająca na wymierzaniu kar dyscyplinarnych obowiązujących w dacie popełnienia czynu, za który karę wymierzono.

Skoro w 1999 r. kiedy skarżący wykonywał prace geodezyjne podlegające ocenie w świetle przepisu art. 42 ust. 3 ustawy - Prawo geodezyjne i kartograficzne oraz odpowiedzialności z art. 46 tej ustawy nie była przewidziana kara nagany, to organ stosujący środki dyscyplinujące nie mógł udzielić tej nagany nawet jeśli w czasie podejmowania decyzji tj. w lipcu 2000 r. obowiązywała nowa regulacja prawna odnośnie art. 46 Prawa geodezyjnego i kartograficznego przewidująca te karę, a jedynie stosować kary obowiązujące w czasie popełnienia czynu naruszenia przepisów w dziedzinie geodezji przy wykonywaniu prac geodezyjnych objętych kontrolą tj. w 1998 r.

Zasadą postępowania administracyjnego jest orzekanie według stanu prawnego obowiązującego w dacie podejmowania decyzji, ale od tej zasady dopuszczalne są odstępstwa i jest możliwe stosowanie przepisów prawa materialnego z okresu wcześniejszego np. z daty złożenia wniosku przez stronę wszczynającego postępowanie czy też zdarzenia powodującego wszczęcie postępowania administracyjnego z urzędu jeśli byłoby to korzystniejsze dla strony.

W przypadku postępowań dyscyplinarnych zasadą jest, że stosuje się prawo materialne obowiązujące w czasie popełnienia czynu powodującego odpowiedzialność dyscyplinarną /zasada prawa karnego - nie ma kary, która nie obowiązywała w dacie popełnienia przestępstwa/.

W tej sytuacji, zarzut skarżącego naruszenia przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy należało uznać za zasadny i już z tego powodu zaskarżona decyzja podlegała uchyleniu /art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Natomiast pozostałe zarzuty skarżącego dotyczące naruszenia przepisów postępowania administracyjnego, a w szczególności art. 7, art. 9, art. 77 par. 1, art. 80, art. 86 i art. 107 par. 1 Kpa Naczelny Sąd Administracyjny uznał za nietrafne, gdyż ustalenia faktyczne będące podstawą rozstrzygnięcia zostały oparte na wyczerpująco zebranym materiale dowodowym, który został wszechstronnie oceniony, a wnioski wyprowadzone przez organ z oceny kontrolowanych prac geodezyjnych wykonanych przez skarżącego sprowadzające się do stwierdzenia szeregu naruszeń przepisów w zakresie geodezji nie nasuwają zastrzeżeń.

Uzasadnienie zaskarżonej decyzji w zakresie stanu faktycznego również nie może być kwestionowane, gdyż organ przeanalizował wszystkie uchybienia i błędy popełnione przez geodetę przy wykonywaniu przedmiotowej sprawy w dziedzinie geodezji.

Przy ponownym rozpatrzeniu sprawy, organ zatem odniesie się przede wszystkim do omówionego wyżej naruszenia prawa materialnego bez potrzeby ponownego przeprowadzenia postępowania dowodowego i dokonywania nowych ustaleń faktycznych w przedmiocie wykonanych przez skarżącego prac geodezyjnych - projektu podziału nieruchomości położonej w obrębie W. Gmina D.-Sz. - działki nr 357/1.

Z tych wszystkich względów Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżoną decyzję na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 i art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym.

Orzeczenie o kosztach postępowania sądowego uzasadnia przepis art. 55 ustawy o NSA.