Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

II OZ 764 /08 POSTANOWIENIE Dnia 5 sierpnia 2008 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Maria Czapska – Górnikiewicz po rozpoznaniu w dniu 5 sierpnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. K. i S. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 28 kwietnia 2008 r. sygn. akt II SA/Lu 135/08 w zakresie odmowy przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi i do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w sprawie ze skargi A. K. i S. K. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w L. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy wydania nakazu rozbiórki postanawia oddalić zażalenie.

II OZ 764 /08

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 28 kwietnia 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie z dnia 20 grudnia 2007 r. odmówił wnoszącym skargę A. K. i S. K. przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi.

Uzasadniając powyższe postanowienie Sąd pierwszej instancji wskazał, iż skarżący zostali zobowiązani do usunięcia braków formalnych skargi poprzez jej opłacenie, podpisanie skargi i nadesłanie odpisów skargi. Odbiór tego wezwania skarżący pokwitowali w dniu 3 marca 2008 r. Tymczasem skarżący wniosek o przyznanie prawa pomocy i pisma usuwające pozostałe braki skargi skierowali do organu, gdzie wpłynęły w dniu 11 marca 2008 r. Organ administracji powyższe pisma skarżących złożył w Sądzie w dniu 4 kwietnia 2008 r.

We wniosku o przywrócenie terminu do uzupełnienia powyższych braków skarżący wskazali, że błędne zaadresowanie przesyłki z dokumentami wynikło z tego, iż S. K. jest osobą schorowaną, niedołężną i ma problemy z pamięcią. Jednocześnie winą za uchybienie terminu do przesłania przedmiotowych pism należy w ocenie skarżących obarczyć organ administracji, który przekazał je Sądowi dopiero w dniu 4 kwietnia 2008 r.

Odmawiając skarżącym przywrócenia uchybionego terminu Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że skarżący nie uprawdopodobnili braku swej winy w uchybieniu terminu do uzupełnienia braków skargi poprzez nie podpisanie skargi i nie nadesłanie odpisów w wyznaczonym terminie, a wobec tego należało wniosek o przywrócenie terminu oddalić na podstawie przepisu art. 87 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) – zwanej dalej p.p.s.a.

Brak było również zdaniem Sądu podstaw do uwzględnienia wniosku skarżących o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego od wniesionej skargi, bowiem brak uiszczenia w zakreślonym terminie wpisu sądowego od wniesionej skargi uniemożliwia nadanie skardze biegu.

Sąd pierwszej instancji wskazał też, iż rozpoznał wniosek o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego od wniesionej skargi łącznie z wnioskiem o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi mimo tego, że pierwszy z tych wniosków nie spełniał wymogów formalnych z art. 84 § 4 p.p.s.a. Sąd uznał za niecelowe wzywanie do usunięcia braków formalnych w sytuacji, gdy wniosek ten i tak nie mógłby być uwzględniony.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.

Zgodnie z art. 86 § 1 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy i przy braniu pod uwagę także uchybień spowodowanych nawet niewielkim niedbalstwem. Przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i może mieć miejsce tylko wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku.

Mając powyższe wymogi na względzie trzeba stwierdzić, iż wnioskodawcy nie wykazali, że uchybienie terminu do uzupełnienia braków skargi nastąpiło bez ich winy. Należy wskazać, że nie może o zasadności rozpoznawanego wniosku przesądzać argument o złym stanie zdrowia i słabej pamięci jednego ze skarżących – S. K. Jak wskazują bowiem okoliczności przedmiotowej sprawy stan zdrowia skarżącego S. K. nie był przeszkodą, ani do faktu uzupełnienia braków skargi, ani do dokonania tego w terminie, ale stanowił przeszkodę tylko w zaadresowaniu samej przesyłki. Taka argumentacja wniosku o przywrócenie terminu do dokonania określonej czynności jest nie do zaakceptowania.

Błędne zaadresowanie przesyłki przez skarżących i to wbrew pouczeniu zawartemu w wezwaniu skierowanym do skarżących w konsekwencji skutkowało tym, że nastąpiło uchybienie terminu w przesłaniu dokumentów do Sądu.

Stwierdzić należy, iż rozstrzygnięcie Sądu pierwszej instancji jest prawidłowe, mimo wadliwego w części jego uzasadnienia m. in. wskazaniu przez Sąd art. 84 § 4 p.p.s.a. zamiast art. 87 § 4 p.p.s.a. Nie jest też do zaakceptowania pogląd zawarty w zaskarżonym postanowieniu, a zmierzający do tego, iż złożenie wniosku o przyznanie prawa pomocy zamiast uiszczenia należnej opłaty sądowej wskazuje na brak dopełnienia czynności, o jakich mowa w art. 87 § 4 p.p.s.a. Powyższe wady pozostają jednak bez wpływu na ostateczny wynik sprawy. Równocześnie niewątpliwie trafnym jest stanowisko Sądu co do konieczności łącznej oceny wniosków o przywrócenie terminu zważywszy na to, iż dotyczyły one uzupełnienia braków formalnych jednej skargi.

W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny oddalił wniesione zażalenie na podstawie art.184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a., jako pozbawione uzasadnionych podstaw.