drukuj    zapisz    Powrót do listy

6480, Dostęp do informacji publicznej, Inne, Uchylono zaskarżoną decyzję, II SA/Łd 938/17 - Wyrok WSA w Łodzi z 2018-03-06, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Łd 938/17 - Wyrok WSA w Łodzi

Data orzeczenia
2018-03-06 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2017-11-29
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Sędziowie
Anna Stępień
Jolanta Rosińska
Magdalena Sieniuć /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6480
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Skarżony organ
Inne
Treść wyniku
Uchylono zaskarżoną decyzję
Powołane przepisy
Dz.U. 2016 poz 1764 art. 1 ust. 1, art. 4 ust. 1 pkt 4, art. 5 ust. 2
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej - tekst jedn.
Dz.U. 2003 nr 153 poz 1503 art. 11 ust. 4
Ustawa z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji - tekst jednolity
Dz.U. 2017 poz 1369 art. 145 par. 1 pkt 1 a i c, art. 153, art. 200, art. 205 par. 2
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Dz.U. 2016 poz 446 art. 7 ust.1 pkt 3
Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym
Dz.U. 2015 poz 1804 par. 14 ust.1 pkt 1 lit. c
Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych
Sentencja

Dnia 6 marca 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Magdalena Sieniuć (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Rosińska, Sędzia NSA Anna Stępień, , Protokolant Starszy sekretarz sądowy Aneta Panek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 marca 2018 roku sprawy ze skargi Stowarzyszenia A w W. na decyzję B Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od B Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. na rzecz strony skarżącej Stowarzyszenia A w W. kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. LS

Uzasadnienie

Stowarzyszenie A z siedzibą w W. wniosło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na decyzję B Sp. z o.o. z siedzibą w P. z dnia [...] r. znak: [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej, zarzucając naruszenie następujących przepisów:

- art. 61 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483) w związku z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (tekst jedn. Dz.U. 2016 r., poz. 1764 ze zm.), powoływanej dalej jako "u.d.i.p.", i art. 6 ust. 1 pkt 5 lit. f u.d.i.p. w zakresie, w jakim informacja o umowach w zakresie obsługi prawnej i doradztwa prawnego jest informacją publiczną,

- art. 5 ust. 2 u.d.i.p. w zakresie, w jakim przepis ten reguluje ograniczenia dostępu do informacji publicznej poprzez błędne zastosowanie w niniejszej sprawie ochrony tajemnicy przedsiębiorcy.

W oparciu o powyższe zarzuty strona skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i orzeczenie co do istoty sprawy oraz zasądzenie na jej rzecz zwrotu kosztów postępowania według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu skargi Stowarzyszenie wyjaśniło, że w dniu 29 czerwca 2017r. złożyło do B Sp. z o.o. w P., powoływanego dalej również jako: "B", wniosek o udostępnienie następujących informacji publicznych:

— skanów wszystkich umów na obsługę i doradztwo prawne (stałe i doraźne) B Sp. z.o.o. w P. w 2014 i 2016 roku;

— wszystkich faktur, wystawionych w związku z obsługą i doradztwem prawnym, z uwzględnieniem tych, które nie wynikają z podpisanych umów;

— trybu wyłonienia poprzednich i nowych wykonawców, co decydowało o zmianie trybu (jeśli został on zmieniony) oraz kryteriów udzielenia zamówienia wobec poprzedniego i nowego wykonawcy, jeśli w 2015 lub 2016 roku nastąpiła zmiana podmiotu świadczącego obsługę lub doradztwo prawne.

W dniu 13 lipca 2017 r. podmiot zobowiązany wystosował pisemną odpowiedź do Stowarzyszenia, w której poinformował, że wszelkie umowy na obsługę i doradztwo prawne posiadają zapis poufności, w związku z czym wszelkie dokumenty w przedmiotowej sprawie nie mogą być udostępniane osobom trzecim. B poinformował również, że w latach 2014-2016 nie dochodziło do zmiany podmiotu świadczącego usługi prawne.

Następnie Stowarzyszenie wyjaśniło, że w dniu 17 sierpnia 2017 r. wysłało do B pismo, w którym przytaczając orzecznictwo sądów administracyjnych wskazało, iż informacje, o jakich ujawnienie wnosiło, mają status informacji publicznych, a ograniczenie informacji publicznej poprzez powołanie się na ochronę tajemnicy przedsiębiorstwa nie powinno mieć w tym przypadku zastosowania. Został również podkreślony status podmiotu zobowiązanego jako spółki komunalnej ze 100% udziałem jednostki samorządu terytorialnego Gminy Miejskiej P.

Pismem z dnia 29 sierpnia 2017 r. podmiot, do którego skierowano wniosek, podtrzymał swoje stanowisko w przedmiotowej sprawie, twierdząc, że ujawnienie informacji, o których udostępnienie wnosiło Stowarzyszenie, naraziłoby B w P. na popełnienie czynu nieuczciwej konkurencji.

Stowarzyszenie wskazało następnie, że w dniu 11 września 2017 r. złożyło ponowny wniosek do B w P., w którym wniosło o udostępnienie następujących informacji publicznych:

— skanów wszystkich umów na obsługę i doradztwo prawne (stałe i doraźne) B w P. w 2017 roku,

— wszystkich faktur, wystawionych w związku z obsługą i doradztwem prawnym, z uwzględnieniem tych, które nie wynikają z podpisanych umów w 2017 roku,

— linku do strony BIP spółki zawierającej opublikowaną dokumentację przebiegu i efektów kontroli oraz wystąpienia, stanowiska, wnioski i opinie podmiotów ją przeprowadzających;

— informacji o łącznym wynagrodzeniu Zarządu spółki w 2017 roku poprzez podanie imienia, nazwiska członka zarządu wraz z kwotą.

Pismem z dnia 20 września 2017 r. znak: [...] Spółka odmówiła udostępnienia informacji publicznej w zakresie dwóch pierwszych punktów wniosku Stowarzyszenia, powielając argumentację zawartą już w poprzednich pismach w przedmiotowej sprawie. Natomiast co do trzeciego punktu wniosku podmiot skarżony poinformował, że taka informacja zostanie umieszczona na stronie BIP do końca roku kalendarzowego. Informacje, których dotyczył czwarty punkt wniosku Stowarzyszenia, zostały udostępnione w tym samym piśmie.

W dalszej kolejności strona skarżąca, odwołując się do orzecznictwa sądów administracyjnych, wskazała, że B w P. jest podmiotem, wobec którego zastosowanie mają przepisy u.d.i.p., a umowy w zakresie obsługi prawnej, o których udostępnienie wnosiła, mają charakter informacji publicznej. W ocenie Stowarzyszenia nie mają tutaj znaczenia oświadczenia znajdujące się w zawartych umowach o zachowaniu klauzuli poufności. Materię tajemnicy przedsiębiorcy należy badać przez pryzmat przepisu art. 11 ust. 4 ustawy z 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503), w myśl którego informacja może być uznana za tajemnicę przedsiębiorstwa, jeżeli ma charakter techniczny, technologiczny, handlowy lub organizacyjny przedsiębiorstwa, nie została ujawniona do wiadomości publicznej, a także podjęto w stosunku do niej niezbędne działania w celu zachowania poufności. Tym samym niewystarczającą podstawą odmowy udzielenia informacji publicznej jest powołanie się na zawarty w umowach zapis poufności danych bez wystąpienia pozostałych przesłanek. Jednocześnie strona skarżąca dodała, że finansowanie umów w zakresie obsługi i doradztwa prawnego jest pokrywane z majątku publicznego i przez podmiot realizujący zadania o charakterze publicznym. W jej ocenie w tym przypadku, podczas sprawdzania, czy wnioskowana informacja stanowi informację publiczną, ciężar badania powinien być skupiony na źródle finansowania, a nie na roli podmiotu otrzymującego takie wynagrodzenie.

W odpowiedzi na skargę B Sp. z o.o. w P. wniósł o jej oddalenie w całości i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania. W ocenie organu informacje, o których udostępnienie wniosła strona skarżąca, stanowią tajemnicę przedsiębiorstwa kontrahentów Spółki i korzystają z ochrony przewidzianej ustawą o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Ponadto informacje co do wynagrodzenia stanowią istotną wartość gospodarczą, ich ujawnienie mogłoby narazić Spółkę na zarzut popełnienia czynu nieuczciwej konkurencji, co sprawia że nie można było uczynić zadość wnioskowi skarżącego.

Następnie Spółka, powołując się na art. 5 ust. 2 u.d.i.p., podniosła, że podmiot świadczący usługi prawne na jej rzecz złożył oświadczenie, że nie wyraża zgody na udostępnienie stawek jego wynagrodzenia osobom trzecim, ponieważ stanowią one tajemnicę jego przedsiębiorstwa, a zatem Spółka nie mogła udostępnić skarżącemu żądanej przez niego informacji publicznej. B podał, że mógłby udostępnić skarżącemu jedynie informacje w przedmiocie dat nawiązania stosunków cywilnoprawnych z podmiotem świadczącym usługi prawne na rzecz Spółki, a także ich rodzaju oraz ilości, jednakże udostępnienia tej kategorii informacji skarżący w ogóle nie żądał w treści swego wniosku z dnia 29 czerwca 2017 r., ograniczając się przy tym jedynie do umożliwienia mu zapoznania się ze skanami przedmiotowych umów.

Organ wskazał następnie, że z powyższych względów wydał w trybie art. 16 ust. 1 u.d.i.p. decyzję o odmowie udostępnienia informacji publicznej w zakresie przedmiotu wniosku skarżącego z dnia 29 czerwca 2017 r. Z kolei w dniu 17 sierpnia 2017 r. skarżący wystosował do Spółki pismo, w którym podtrzymał swój wniosek i ponownie zażądał udzielenia informacji we wskazanym zakresie. B w odpowiedzi z dnia 29 sierpnia 2017 r. ponownie podtrzymał swoje stanowisko, odmawiając udzielenia informacji z uwagi na wysokie prawdopodobieństwo popełnienia czynu nieuczciwej konkurencji. Spółka uzasadniła swoje stanowisko wskazując, iż udostępnienie publicznie, a zatem nieograniczonej liczbie podmiotów, a w tym podmiotom konkurującym, danych wynikających z zawieranych umów z kancelariami prawnymi, a także faktur zawierających informacje poufne mogłoby narazić kontrahentów spółki na szkodę, a Spółkę na odpowiedzialność w tym zakresie. Skarżący w dniu 11 września 2017 r. ponownie wystąpił z wnioskiem o udzielenie informacji w zakresie skanów umów zawartych przez Spółkę na obsługę prawną lub doradztwo prawne na rok 2017, jak również faktur wystawionych w związku z obsługą prawną i doradztwem prawnym w roku 2017. Spółka w dniu 20 września 2017 r. ponownie odmówiła udzielenia żądanych informacji, podtrzymując argumentację z poprzednich decyzji. B Sp. z o.o. stwierdziła, że tym samym w sposób całkowity ustosunkowała się do wniosków i żądań skarżącego.

Ponadto w odpowiedzi na skargę wskazano, że wszelkie ww. pisma Spółki stanowiły decyzje administracyjne w rozumieniu przepisów k.p.a. Przedmiotowe pisma Spółki datowane na dzień 13 lipca, 29 sierpnia oraz 20 września 2017 roku zawierały elementy niezbędne decyzji, tj. oznaczenie organu rozstrzygającego, adresata aktu, podpis osoby reprezentującej organ, a przede wszystkim merytoryczne rozstrzygnięcie. Zdaniem B wskazane dokumenty były aktem zawierającym władcze i jednostronne rozstrzygnięcie o prawach indywidualnych jednostki, co przesądziło o tym, iż kwalifikować je należy jako decyzje administracyjne. Podsumowując Spółka stwierdziła, że uczyniła zadość ciążącemu na niej obowiązkowi wydania decyzji w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej, o którym mowa w art. 16 u.d.i.p.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna i zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 1066) w związku z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), powoływanej dalej jako: "p.p.s.a.", sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W ramach owej kontroli sąd administracyjny nie przejmuje sprawy administracyjnej do jej końcowego załatwienia, lecz ocenia, nie będąc przy tym związany granicami skargi, czy przy wydawaniu zaskarżonego aktu nie naruszono reguł postępowania administracyjnego i czy prawidłowo zastosowano prawo materialne.

Stwierdzenie, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszeniem prawa dającym podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, innym naruszeniem przepisów postępowania, jeżeli mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, obliguje sąd do uchylenia zaskarżonej decyzji (art.145 § 1 pkt 1 p.p.s.a.). Natomiast w razie nieuwzględnienia skargi, sąd skargę oddala odpowiednio w całości albo w części (art. 151 p.p.s.a.).

Przedmiotem skargi w niniejszej sprawie jest pismo B Sp. z o.o. w P. z dnia 20 września 2017 r. znak [...], stanowiące, z uwagi na spełnienie elementarnych wymogów ustawowych, decyzję administracyjną w rozumieniu przepisów k.p.a. w sprawie odmowy dostępu do informacji publicznej objętej wnioskiem strony skarżącej w zakresie dotyczącym udostępnienia skanów wszystkich umów na obsługę i doradztwo prawne (stałe i doraźne) świadczonych na rzecz B Sp. z o.o. w P. we wskazanym we wniosku okresie oraz wszystkich faktur wystawionych w związku z obsługą i doradztwem prawnym z uwzględnieniem tych, które nie wynikają z podpisanych we wskazanym okresie umów. Spór prawny zainicjowany zaś jej wniesieniem sprowadza się w istocie do kwestii oceny tego, czy w kontrolowanej sprawie istniały podstawy faktyczne do wydania skarżonej decyzji.

Zmierzając do rozstrzygnięcia powyższego sporu w pierwszej kolejności należy podkreślić, iż niespornym w sprawie pozostaje fakt, że adresat wniosku – B Sp. z o.o. w P. jest spółką komunalną ze 100% udziałem jednostki samorządu terytorialnego – Gminy Miejskiej P., której przedmiotem działalności jest zapewnienie zaopatrzenia w wodę mieszkańców danego terenu oraz odprowadzanie ścieków, co zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r., poz. 446) wchodzi w skład zadań własnych gminy. Należy wobec tego do kręgu podmiotów zobowiązanych do udostępnienia informacji publicznej w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 4 u.d.i.p.

Niewątpliwie też informacja, której dotyczy wniosek, i która jest przedmiotem kwestionowanej przez skarżącą decyzji, nosi znamiona informacji publicznej. Sąd stoi bowiem na stanowisku, iż zakresem ustawy o dostępie do informacji publicznej objęte są umowy cywilnoprawne zawierane nie tylko przez organy władzy publicznej, i osoby pełniące funkcje publiczne, ale także inne podmioty wykonujące zadania publiczne, gdy umowy te dotyczą spraw publicznych. Nie ulega przy tym wątpliwości, że umowy na obsługę i doradztwo prawne komunalnej osoby prawnej, podobnie jak faktury im towarzyszące, dotyczą spraw publicznych (kwestii wydatkowania środków publicznych przez podmiot wykonujący zadania publiczne), a co za tym idzie, objęte są obowiązkiem ich udostępnienia w myśl art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Poza powyższymi kwestiami niespornymi, kontrowersje budzi okoliczność wystąpienia w sprawie określonego w art. 5 ust. 2 u.d.i.p. wyjątku od zasady jawności informacji publicznej, a więc w istocie kwestia wyłączenia jawności żądanej informacji z uwagi na wskazywaną przez B tajemnicę przedsiębiorstwa. W tym kontekście należy wskazać, że ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 112, poz. 198), zawiera regulację dopuszczającą możliwość odmowy udostępnienia informacji z powołaniem na wskazane w niej dobro chronione. W myśl art. 5 ust. 2 tej ustawy, prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy.

Na tle powyższego przepisu w orzecznictwie sądów administracyjnych ukształtowało się stanowisko, które Sąd w składzie orzekającym w niniejszej sprawie w pełni podziela, że materię tajemnicy przedsiębiorcy należy badać przez pryzmat przepisu art. 11 ust. 4 ustawy z 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503), w myśl którego informacja może być uznana za tajemnicę przedsiębiorstwa, jeżeli ma charakter techniczny, technologiczny, handlowy lub organizacyjny przedsiębiorstwa, nie została ujawniona do wiadomości publicznej, a także podjęto w stosunku do niej niezbędne działania w celu zachowania poufności. Uprawnione powoływanie się na ową tajemnicę przedsiębiorstwa wymaga łącznego spełnienia przesłanek wymienionych w tym przepisie.

Przenosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy należy wskazać, że nie budzi wątpliwości składu orzekającego w niniejszej sprawie, iż wykonawca przedmiotowych umów o obsługę prawną i doradztwo prawne B na etapie ich zawierania nie podjął wymaganych przez powyższą ustawę niezbędnych działań w celu zachowania poufności spornych informacji. Nie zastrzegł przy tym, aby sporne informacje miały stanowić przedmiot ochrony wynikającej z objęcia ich tajemnicą przedsiębiorstwa. Konstatacja ta znajduje potwierdzenie w złożonym do akt sprawy piśmie z dnia 6 stycznia 2015 r., w którym taką wolę ów wykonawca wyraził. Przy czym powoływanie się na tajemnicę przedsiębiorstwa w odrębnym piśmie, jak można domniemywać złożonym na skutek wystąpienia skierowanego do tego wykonawcy przez B, należy ocenić jako działanie niespełniające wymogów art. 11 ust. 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, a co ważniejsze godzące w istotę obowiązku udostępniania informacji publicznych w sprawach publicznych i jako takie w ocenie Sądu nie korzysta z ochrony prawnej, jakiej domaga się autor tego pisma. Ponadto dodać należy, że pojęcie tajemnicy przedsiębiorstwa musi istnieć w sferze obiektywnych faktów, a jego byt prawny nie może być uzależniony od ewentualnego zainteresowania tajemnicą przez inne podmioty. Wystąpienie owej przesłanki ma bowiem obiektywny charakter niezależny od subiektywnej woli przedsiębiorcy. Brak spełnienia powyższej przesłanki w konsekwencji dowodzi, że w sprawie nie wystąpiły okoliczności uzasadniające przyjęcie, iż żądana informacja stanowi tajemnicę przedsiębiorstwa w myśl art. 11 ust. 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, a tym samym wyłącza możliwość udostępnienia informacji objętych wnioskiem strony skarżącej.

Niezależnie od powyższych rozważań, Sąd pragnie z całą mocą podkreślić, iż w sytuacji, gdy płatności za wykonaną pracę (obsługę prawną i doradztwo prawne) dokonuje podmiot administracji publicznej w znaczeniu funkcjonalnym (w ramach realizacji zadań Gminy P. przypisanych B jako spółce gminnej) wartość, jaką jest konstytucyjne uprawnienie obywateli (a także innych podmiotów) do informacji publicznej dla umożliwienia weryfikowania sposobu rozporządzania środkami publicznymi, jest wartością wyższą od bliżej niesprecyzowanego w sprawie niniejszej interesu przedsiębiorcy, w postaci ochrony potencjalnej tajemnicy przedsiębiorstwa. Wręcz przeciwnie, w sytuacji gdy dochodzi do kontaktów gospodarczych pomiędzy podmiotami finansów publicznych (spółką komunalną) a prywatnymi przedsiębiorcami, podmioty te (w analizowanej sprawie – podmioty świadczące usługi z zakresu obsługi i doradztwa prawnego) muszą liczyć się z tym, iż z uwagi na transparentność działań organów państwa i samorządu terytorialnego, w tym podmiotów powołanych do realizacji ich zadań, będą musiały zrezygnować z części swoich uprawnień – w tym m.in. w zakresie ochrony szeroko rozumianej tajemnicy przedsiębiorstwa. Ograniczenia tych uprawnień czerpią bowiem swe źródło z regulacji zawartej w art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1870), stanowiącej, iż gospodarka środkami publicznymi jest jawna. Rację należy więc przyznać stronie skarżącej, że w tych przypadkach organ rozpatrujący wniosek o udostępnieni informacji publicznej ciężar badania powinien skupiać na źródle finansowania, a nie roli podmiotu otrzymującego wynagrodzenie wynikające z zawartej umowy cywilnoprawnej.

Powyższe nakłada zarówno na organy administracji publicznej, jak i podmioty wykonujące ich zadania (organy administracji publicznej w znaczeniu funkcjonalnym), jakim w kontrolowanej sprawie bezspornie jest B, obowiązek szczególnie wnikliwego badania kwestii tajemnicy przedsiębiorstwa, jeśli miałaby ona stanowić podstawę do odmowy udostępnienia informacji publicznej. To zaś przekłada się na kolejny obowiązek organu – szerokiego i dokładnego motywowania swoich rozstrzygnięć. Tymczasem przedstawione w decyzji stanowisko nie zostało poprzedzone głębszą analizą problemu, co w konsekwencji powoduje, że należy ocenić je jako gołosłowne i niespełniające wymogów określonych w art. 107 § 3 k.p.a. w związku z art. 17 ust. 1 u.d.i.p.

W ramach ponownego rozpoznawania sprawy A Sp. z o.o. w P. uwzględni wyżej przedstawioną ocenę prawną i zastosuje się do powyższych wskazań Sądu dotyczących oceny prawidłowości wydania w sprawie decyzji o odmowie udostępnienia wnioskowanej przez stronę skarżącą informacji, stosownie do regulacji zawartej w art. 153 p.p.s.a.

Mając na uwadze powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, uznając, że zaskarżona decyzja narusza prawo, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) p.p.s.a. orzekł jak w pkt 1 sentencji wyroku.

W kwestii kosztów postępowania orzeczono na podstawie art. 200 i art. 205 §2 w związku z § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 1804) – pkt 2 sentencji wyroku.

A.B.



Powered by SoftProdukt