Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Werpachowska (spr.), Sędziowie WSA Stanisław Marek Pietras, Andrzej Góraj, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 27 lipca 2017 r. sprawy ze skargi P.W. na bezczynność Fundacji Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy z siedzibą w [...] w przedmiocie rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy 1. stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 2. oddala skargę w zakresie wymierzenia grzywny; 3. umarza postępowanie w pozostałym zakresie; 4. zasądza od Fundacji Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy z siedzibą w [...] na rzecz P.W. kwotę 100 (słownie: sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

P.W. pismem z dnia 16 stycznia 2017 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę "na bezczynność niezałatwienie sprawy w terminie i jej przewlekłe prowadzenie oraz faktyczną odmowę udzielenia informacji publicznej przez Fundację [...]". Powołując się na przepis art. 21 w zw. z art. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępnie do informacji publicznej i w zw. z art. 37 k.p.a. wskazał, że składa skargę "na odmowę udzielenia informacji publicznej, wespół ze skargą na niezałatwienie w terminie wydania przez Fundację [...] w postępowaniu odwoławczym (w następstwie wniosku o ponowne załatwienie sprawy) oraz przewlekłe jej prowadzenie" i wniósł o:

1. zobowiązanie Fundacji [...] (dalej jako Fundacja [...]) do udzielenia żądanej informacji publicznej w terminie czternastu dni,

2. wymierzenie Fundacji [...] grzywny na postawie art. 149 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm. – dalej jako p.p.s.a.) w maksymalnej wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a.,

3. zasądzenie zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skarżący wskazał, że w dniu 6 grudnia 2015 r. za pomocą poczty elektronicznej, a 7 grudnia 2015 r. pocztą tradycyjną wystosował wniosek o udostępnienie informacji publicznej przez Fundację [...]. Na mocy ustawy o dostępie do informacji publicznej wniósł:

1. o udostępnienie kopii dokumentacji potwierdzającej zebraną kwotę [...] zł w ramach zbiórki publicznej zgłoszonej pod numerem [...] to jest:

- przekazane do Fundacji [...]rozliczenia ze wszystkich sztabów lokalnych [...], działających w Polsce i poza granicami kraju,

- przekazane do Fundacji [...] rozliczenia wszystkich imprez zamkniętych organizowanych na rzecz zbiórki [...] w Polsce i poza granicami kraju,

- przekazane do Fundacji [...]rozliczenia od wszystkich podmiotów, które zbierały datki na rzecz zbiórki [...] za pomocą, skarbon stacjonarnych w Polsce i poza granicami kraju,

- wystawione przez Fundację [...]dokumenty, które zawierają potwierdzenie rozliczeń ze wszystkimi: sztabami lokalnymi Fundacji [...], organizatorami imprez zamkniętych i podmiotami, które zbierały datki za pomocą skarbon stacjonarnych w Polsce i poza granicami kraju.

2. odnosząc się do sprawozdania złożonego przez Fundację [...] w [...], w dniu [...]marca 2015 roku, z przeprowadzonej zbiórki publicznej zgłoszonej pod nr [...] o przesłanie kopii dokumentów, które potwierdzą wskazaną w sprawozdaniu wartość zebranych darów rzeczowych na kwotę [...] w3 szczególności kopii umów cywilno-prawnych w postaci darowizn lub innych aktów potwierdzających przekazanie sprzętu.

3. odnosząc się do sprawozdania złożonego przez Fundację [...] w [...], w dniu [...]marca 2015 roku, z przeprowadzonej zbiórki publicznej zgłoszonej pod nr [...] o przesłanie kopii dokumentów, które potwierdzą wskazaną w "dodatkowych informacjach o zebranych ofiarach", kwotę [...]. Jednocześnie wskazał, które dokumenty dla potwierdzenia wskazanej kwoty są najbardziej istotne przede wszystkim przesłania tych kopii oczekuje:

- darowizny indywidualne przekazane na rachunek bankowy,

- darowizny przekazane poprzez wpłaty kartami płatniczymi za pomocą terminali płatniczych oraz za pomocą formularza na stronie internetowej,

- środki zebrane w wyniku Licytacji Najbardziej Hojnych Darczyńców,

- środki przekazane poprzez charytatywne SMS-y,

- środki wpłacone poprzez formularz wpłaty na stronie wosp.org.pl,

- środki przekazane poprzez formularz wpłaty w serwisie Facebook Orkiestry,

- środki zebrane w wyniku akcji Wirtualne Serce [...],

- środki zebrane przez serwis siepomaga.pl,

- środki zebrane w wyniku akcji prowadzonych przez sponsorów [...],

- środki przekazane na cele Finału przez sponsorów [...]

4. odnosząc się do sprawozdania złożonego przez Fundację [...] w [...], w dniu [...]marca 2015 roku, z przeprowadzonej zbiórki publicznej zgłoszonej pod nr [...], o przesłanie kopii dokumentów, które potwierdzą wskazane koszty organizacji zbiórki publicznej ogółem na kwotę [...]. Jednocześnie wskazał, które dokumenty dla potwierdzenia wskazanej kwoty są najbardziej istotne i przede wszystkim przesłania tych kopii oczekuje:

- faktury lub inne rachunki potwierdzające zakup towarów i usług związanych z organizacją zbiórki,

- umowy cywilno-prawne z podmiotami, które świadczyły usługi na rzecz organizacji zbiórki,

- wynagrodzenia pracowników Fundacji [...] i pozostałych osób, które łącznie otrzymały [...]

Skarżący podał, że powyższe informacje nie zostały zamieszczone w Biuletynie Informacji Publicznej, a z całą pewnością Fundacja [...], będąc organizacją pożytku publicznego, ma obowiązek wskazane dokumenty opublikować lub na żądanie w trybie ustawy udostępnić. Wniósł o przesłanie materiałów na adres poczty elektronicznej.

Skarżący podniósł, że w dniu 4 stycznia 2016 r. otrzymał pismo sygnowane datą 30 grudnia 2015 r., w którym rzecznik Fundacji domaga się doprecyzowania pytań. Natomiast w dniu 24 stycznia 2016 r. otrzymał pismo wskazujące, że zakres pytań wiąże się z koniecznością przetworzenia danych. Wskazał, iż domagał się udostępnienia jedynie dokumentacji, na podstawie której Fundacja [...] rozliczyła zbiórkę publiczną, a zatem nie może być mowy o informacji przetworzonej, bowiem Fundacja musiała dokonać analizy dokumentów przed złożeniem sprawozdania.

Skarżący wskazał, iż w dniu 1 marca 2016 r. przesłał skargę na bezczynność do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Poinformował też, że 31 marca 2016 r. Fundacja [...]wydała decyzję o odmowie udzielenia informacji. Podał, że w terminie 14 dni zwrócił się do organu o ponowne rozpoznanie wniosku, ale nie została udzielona odpowiedź.

Skarżący podniósł, że w niniejszej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 19 października 2016 r. sygn. akt II SAB/Wa 221/16 stwierdził bezczynność Fundacji [...] to organ ten nadal pozostaje w bezczynności i jednocześnie odmawia udzielenia informacji.

Zdaniem skarżącego nie ulega wątpliwości, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, ponieważ organ na ponowny wniosek od 20 kwietnia 2016 r. tj. przez okres 9 miesięcy nie odpowiada.

W odpowiedzi na skargę Fundacja [...] wniosła o jej oddalenie.

W uzasadnieniu pisma procesowego Fundacja wskazała, iż w dniu 24 stycznia 2016 r. wezwała skarżącego do wykazania, że udostępnienie żądanych informacji jest szczególnie istotne dla interesu publicznego. Skarżący w odpowiedzi jedynie ogólnikowo wskazał, iż uzyskanie informacji w zakresie rozliczeń finansowych organizacji pożytku publicznego jest szczególnie ważne dla interesu publicznego, a w dniu 1 marca 2016 r. skarżący skierował do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Fundacji.

Fundacja w dniu 31 marca 2016 r. wydała decyzję o odmowie udzielenia skarżącemu informacji publicznej ze względu na brak szczególnie istotnego interesu publicznego.

W związku ze złożoną w dniu 1 marca 2016 r. skargą, w dniu 5 kwietnia 2016 r. Fundacja przesłała skargę wraz z odpowiedzią i aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. W wyniku prowadzonego postępowania Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wydał wyrok w dniu 19 października 2016 r. (sygn. II SAB/Wa 221/16), który 25 stycznia 2017 r. przesłał Fundacji wraz z aktami postępowania.

Skarżący w dniu 16 stycznia 2017 r. skierował kolejną skargę na bezczynność Fundacji.

W dniu 10 lutego 2017 r. Fundacja przesłała skarżącemu odpowiedź w sprawie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Fundacja wskazała, że do dnia 16 stycznia 2017 r. nie była wstanie odpowiedzieć na wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, gdyż dopiero 25 stycznia 2017 r. zostały jej zwrócone akta administracyjne w sprawie o bezczynność sygn. akt II SAB/Wa 221/16.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1066 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości w zakresie swojej właściwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym § 2 powołanego przepisu stanowi, iż kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Ponadto na podstawie art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), dalej P.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a.

Przedmiotem skargi w rozpatrywanej sprawie stała się bezczynność Fundacji [...] w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej. Z treści skargi, a w szczególności z jej uzasadnienia wynika, iż skarżący upatruje bezczynności podmiotu obowiązanego w rozpatrzeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy od decyzji z dnia [...] marca 2016 r. odmawiającej udzielenia informacji publicznej dotyczącej przeprowadzonej przez Fundację [...] zbiórki publicznej zgłoszonej pod numerem [...] na który to środek zaskarżenia strona (do dnia wniesienia skargi) nie uzyskała rozstrzygnięcia.

Znajduje to również oparcie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 października 2016 r. sygn. akt II SAB/Wa 221/16, którego przedmiotem była skarga P. W. na bezczynność Fundacji [...] w przedmiocie rozparzenia wniosku z dnia 6 grudnia 2015 r. W uzasadnieniu orzeczenia Sąd stwierdził, że w dacie wniesienia skargi Fundacja pozostawała w bezczynności, jednakże bezczynność ta ustała [...]marca 2016 r., gdyż w tym dniu została wydana decyzja administracyjna w przedmiocie złożonego wniosku. Stąd postępowanie sądowoadministracyjne w zakresie zobowiązania Fundacji do rozpatrzenia wniosku stało się bezprzedmiotowe, co obligowało Sąd do jego umorzenia. Sąd orzekł również, że wskazana bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.

Z art. 149 P.p.s.a. wynika, że istota skargi na bezczynność polega na tym, iż sąd, uwzględniając taką skargę, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa.

Stan bezczynności organu administracji publicznej występuje wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ (podmiot obowiązany) nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu lub nie podjął stosownej czynności (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 marca 2003 r. sygn. akt IV SAB/Wa 109/07, publik. www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

W przypadku złożenia skargi na bezczynność w zakresie udostępnienia informacji publicznej obowiązkiem Sądu jest w pierwszej kolejności zbadanie, czy sprawa mieści się w zakresie podmiotowym i przedmiotowym ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (t.j. Dz. U. z 2014 r poz. 782) zwanej dalej u.d.i.p. Dopiero bowiem stwierdzenie, że podmiot, do którego zwróci się wnioskodawca, był podmiotem zobowiązanym oraz że żądana informacja miała charakter informacji publicznej w rozumieniu przepisów u.d.i.p., pozwala na dokonanie oceny, czy w konkretnej sprawie można skutecznie zarzucić wskazanemu podmiotowi bezczynność w zakresie realizacji wniosku o udostępnienie informacji publicznej (por. P Szustakiewicz, Postępowanie w sprawie bezczynności w zakresie udzielenia informacji publicznej w orzecznictwie sądów administracyjnych, Przegląd Prawa Publicznego 2012, nr 6, s. 75 i n.).

W ocenie Sądu, sprawa niniejsza mieści się zarówno w zakresie podmiotowym, jak i przedmiotowym u.d.i.p.

W dotychczasowym orzecznictwie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zgodnie twierdzono, iż Fundacja [...] jest podmiotem obowiązanym w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p. do udostępniania informacji publicznej. W wyroku z dnia 13 kwietnia 2016 r. sygn. akt II SAB/Wa 987/15 (publik. j.w.) Sąd stwierdził, iż "Faktem powszechnie znanym jest, że powyżej określona Fundacja jest organizacją pożytku publicznego wpisaną w dniu 1 września 2004 r. do centralnego rejestru organizacji pożytku publicznego. Jej głównym celem jest działalność w zakresie ochrony zdrowia, polegająca na ratowaniu życia chorych osób, w szczególności dzieci, i działanie na rzecz poprawy stanu ich zdrowia, jak również na działaniu na rzecz promocji zdrowia i profilaktyki zdrowotnej. Cel ten realizowany jest poprzez zbiórki pieniężne na zakup sprzętu na oddziały medyczne szpitali w całej Polsce, a także przez prowadzenie sześciu ogólnopolskich programów medycznych i jednego edukacyjnego. Z powyższego jednoznacznie wynika, że Fundacja jako organizacja pożytku publicznego, a więc prowadząca działalność pożytku publicznego, wykonuje zadania publiczne. Jest zatem podmiotem zobowiązanym w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej". Pogląd ten, szerzej uzasadniony w powołanym wyroku, skład orzekający w niniejszej sprawie w pełni podziela. Bezsporna jest okoliczność, że Fundacja jest organizacją pożytku publicznego, co zgodnie z ustawą z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 1118 ze zm.) wiąże się z obowiązkiem składania m.in. rocznego sprawozdania finansowego (art. 23 ust. 2).

Jednocześnie, w ocenie Sądu, informacje żądane we wniosku z dnia 6 grudnia 2015 r. dotyczące kwestii finansowych tak w zakresie pozyskania środków, jak i ich rozdysponowywania przez Fundację stanowią informację publiczną.

Pojęcie "informacji publicznej" ustawodawca określił w art. 1 ust 1 i art. 6 u.d.i.p. W myśl tych przepisów, informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych, a w szczególności o sprawach wymienionych w art. 6 u.d.i.p. Uwzględniając wszystkie aspekty wynikające z treści tych przepisów, należy przyjąć, że informacją publiczną jest każda informacja dotycząca sfery faktów i danych publicznych a zatem każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów realizujących zadania publiczne. Taka sytuacja ma miejsce w niniejszej sprawie.

W nauce prawa administracyjnego przyjmuje się, że majątkiem publicznym jest majątek, który - niezależnie od charakteru podmiotu będącego właścicielem - zostaje przeznaczony do użytku publicznego, w zakresie pełnego lub ograniczonego korzystania (również odpłatnego), uregulowanego także i wyłącznie prawem administracyjnym (A. Błaś, J. Boć, Prawo administracyjne, Wrocław 1998, s. 256). Informacje na temat majątku publicznego powinny obejmować zatem wszelkie procesy związane z gromadzeniem środków publicznych oraz ich rozdysponowaniem.

W sytuacji, gdy wniosek dotyczy informacji będącej informacją publiczną organ (podmiot obowiązany) ma obowiązek:

1. udostępnić tę informację w formie czynności materialno-technicznej, co winno nastąpić bez zbędnej zwłoki, nie później niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku oraz w sposób i w formie zgodnej z wnioskiem,

2. wydać, na podstawie art. 16 ust. 1 u.d.i.p., decyzję o odmowie jej udostępnienia w razie uznania, że zachodzą podstawy do takiej odmowy,

3. udzielić informacji, o których mowa w art. 13 ust. 2 i art. 14 ust. 2 u.d.i.p., wyjaśniając przyczyny braku możliwości udostępnienia informacji w terminie bądź zgodnie z wnioskiem, przy jednoczesnym wskazaniu, w jakim terminie, w jaki sposób lub w jakiej formie informacja może być udostępniona niezwłocznie lub,

4. poinformować pisemnie wnioskodawcę, że nie posiada żądanej informacji.

Natomiast jeżeli objęta wnioskiem informacja nie ma charakteru informacji publicznej, organ ma obowiązek powiadomić o tym pisemnie wnioskodawcę, przy czym poinformowanie to nie wymaga formy decyzji administracyjnej.

W przypadku niepodjęcia przez adresata wniosku takich prawnych form działania, strona może zwalczać stan bezczynności w drodze skargi na bezczynność organu w trybie art. 3 § 2 pkt 8 P.p.s.a. Strona ma prawo kwestionowania bezczynności organu zawsze, gdy uznaje, że żądane przez nią informacje są informacjami publicznymi i powinny być jej udzielone w trybie wnioskowym na podstawie przepisów u.d.i.p.

Jak już wcześniej wskazano, w świetle art. 16 ust. 1 i 2 u.d.i.p., odmowa udostępnienia informacji publicznej przez organ władzy publicznej następują w drodze decyzji, do której stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, z tym że: 1) odwołanie od decyzji rozpoznaje się w terminie 14 dni; 2) uzasadnienie decyzji o odmowie udostępnienia informacji zawiera także imiona, nazwiska i funkcje osób, które zajęły stanowisko w toku postępowania o udostępnienie informacji, oraz oznaczenie podmiotów, ze względu na których dobra, o których mowa w art. 5 ust. 2, wydano decyzję o odmowie udostępnienia informacji. Natomiast w świetle art. 17 ust. 1 i 2 u.d.i.p., do rozstrzygnięć podmiotów obowiązanych do udostępnienia informacji, niebędących organami władzy publicznej, o odmowie udostępnienia informacji przepisy art. 16 stosuje się odpowiednio z tym, że wnioskodawca może wystąpić do podmiotu, o którym mowa w ust. 1, o ponowne rozpatrzenie sprawy. Do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołania.

Z akt sprawy wynika, że wniosek skarżącego z dnia [....]grudnia 2015 r. Fundacja [...]rozpatrzyła decyzją z dnia [...] marca 2016 r. odmawiającą udostępnienia wnioskowanej informacji z uwagi na brak wykazania szczególnie istotnego interesu publicznego tj. przesłanki, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 2 u.d.i.p.

Natomiast wniosek z dnia 14 kwietnia 2016 r. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją z dnia[...] marca 2016 r. został zrealizowany przez Fundację już po wniesieniu skargi do Sądu, tj. pismem z dnia 10 lutego 2017 r.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że instytucja skargi na bezczynność organu, o której mowa w art. 149 P.p.s.a., ma na celu ochronę strony przez doprowadzenie do wydania przez organ rozstrzygnięcia w sprawie oraz ustaleniu, czy bezczynność organu nastąpiła z rażącym naruszeniem prawa.

Z powyższego przepisu wynika, że uwzględnienie skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego polega nie tylko na zobowiązaniu organu do wydania aktu w określonym terminie, ale także na rozstrzygnięciu o tym, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce oraz czy było to z rażącym naruszeniem prawa albo nie miało charakteru rażącego. Zatem dokonanie żądanej czynności lub wydanie żądanego aktu przed rozpoznaniem przez sąd skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego, nie powoduje, że w zakresie dotyczącym rozstrzygnięcia o tym, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa, postępowanie sądowe stało się bezprzedmiotowe i podlega umorzeniu na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 powołanej ustawy procesowej (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 października 2012 r., sygn. akt I OSK 2443/12 i z dnia 13 listopada 2012 r., sygn. akt I OSK 2626/12 - publ. Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, orzeczenia.nsa.gov.pl).

Niewątpliwie zatem Fundacja [...] obowiązana do realizacji wniesionego przez skarżącego środka zaskarżenia w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku (art. 17 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1), nie wywiązała się z tej powinności w zakreślonym terminie. Zatem podmiot obowiązany pozostawał w zwłoce w realizacji ustawowego obowiązku. Bezczynność podmiotu zobowiązanego ustała dopiero po wniesieniu skargi do Sądu, która wpłynęła w dniu 19 stycznia 2017 r., co wynika z prezentaty na skardze, a to czyni zarzut bezczynności zasadnym w dacie wniesienia skargi. Biorąc pod uwagę, iż Fundacja przerwała stan bezczynności w rozpoznaniu wniosku odwoławczego i zbędne stało się zobowiązywanie jej do rozpatrzenia przedmiotowego wniosku, co obligowało Sąd do jego umorzenia na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a.– pkt 3 wyroku.

Jednocześnie Sąd ocenił, że stwierdzona bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa. W niniejszej sprawie niewątpliwie doszło do przekroczenia ustawowego terminu załatwienia sprawy. W ocenie Sądu, stwierdzona bezczynność nie była jednak wynikiem złej woli podmiotu zobowiązanego do udostępniania informacji, który nie jest organem administracji publicznej i rozpatrywanie tego typu wniosków nie należy do podstawowej sfery jego działalności. Zwłoki należy raczej upatrywać w mylnym przekonaniu, że przekazanie akt niniejszej sprawy Sądowi zwalniało Fundację z terminowego rozpoznania wniosku. Uwzględniając powyższe Sąd uznał, że bezczynności Fundacji nie można przypisać charakteru kwalifikowanego, dlatego rozstrzygnął jak w pkt 1 wyroku.

Wskazane okoliczności uzasadniały też rozstrzygnięcie zawarte w pkt 2 sentencji wyroku. Zgodnie bowiem z art. 149 § 2 P.p.s.a. sąd, w przypadku, o którym mowa w § 1, może orzec z urzędu albo na wniosek strony o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6. Przepis ten nie obliguje Sądu do wymierzenia grzywny, lecz daje mu takie uprawnienie w razie stwierdzenia, że bezczynność miała charakter rażącego naruszenia prawa. Kwestia ta pozostawiana jest do uznania sądu orzekającego w sprawie. W opinii składu orzekającego okoliczności rozpoznawanej sprawy nie wymagają dyscyplinowania Fundacji [...]poprzez wymierzenie grzywny.

Jednocześnie skarżący zarzuca, że w sprawie mamy do czynienia z faktyczną odmową udzielenia informacji przez Fundację. Wskazać jednak należy, że merytoryczna ocena podjętego w sprawie rozstrzygnięcia (pismo Fundacji z dnia 10 lutego 2017 r. dotyczące wniosku z dnia 14 kwietnia 2015 r. o ponowne rozpatrzenie sprawy) nie może być dokonana w niniejszym postępowaniu – ze skargi na bezczynność Fundacji w zakresie realizacji wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy od decyzji z dnia[...] marca 2016 r. Innymi słowy rozstrzygnięcia Fundacji podjętego na podstawie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej, nie można zwalczać poprzez wniesienie niniejszej skargi na bezczynność, jeszcze przed rozpoznaniem wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, lecz poprzez ewentualne wniesienie skargi na ostateczne rozstrzygnięcie Fundacji - pismo z dnia 10 lutego 2017 r. wydane w przedmiocie wniosku skarżącego z dnia 14 kwietnia 2016 r. Pismo to wprawdzie nie zawiera pouczenia o trybie i sposobie wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie to jednak skarga taka może być wniesiona wraz z wnioskiem o przewrócenie terminu do jej wniesienia.

Sąd orzekł w niniejszej sprawie na posiedzeniu niejawnym w postępowaniu uproszczonym na podstawie art. 119 pkt 4 P.p.s.a., zgodnie z którym sprawa może być rozpoznana w postępowaniu uproszczonym, jeżeli przedmiotem skargi jest bezczynność lub przewlekłe prowadzenia postępowania.

Mając wszystkie powyższe względy na uwadze, Sąd, na podstawie art. 149 § 1a P.p.s.a - pkt 1 wyroku, na podstawie art. 151 P.p.s.a - pkt 2 wyroku, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a - pkt 3 wyroku orzekł jak w sentencji. W przedmiocie kosztów orzeczono w pkt 4 wyroku na podstawie art. 200 P.p.s.a.