Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Danuta Kania po rozpoznaniu w dniu 30 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. L. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 sierpnia 2012 r. sygn. akt II SA/Wa 421/12 w sprawie ze skargi R. L. na postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia postanawia - odrzucić skargę.

Pismem z dnia 10 czerwca 2013 r. R. L. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 sierpnia 2012 r. sygn. akt II SA/Wa 421/12 w sprawie ze skargi R. L. na postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie, bądź oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

W myśl art. 270 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej: ppsa, w przypadkach przewidzianych w dziele VII ppsa można żądać wznowienia postępowania, które zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem.

Zgodnie z treścią art. 271 ppsa, można żądać wznowienia postępowania z powodu nieważności: jeżeli w składzie sądu uczestniczyła osoba nieuprawniona albo jeżeli orzekał sędzia wyłączony z mocy ustawy, a strona przed uprawomocnieniem się orzeczenia nie mogła domagać się wyłączenia (art. 271 pkt 1 ppsa); jeżeli strona nie miała zdolności sądowej lub procesowej albo nie była należycie reprezentowana lub jeżeli wskutek naruszenia przepisów prawa była pozbawiona możności działania; nie można jednak żądać wznowienia, jeżeli przed uprawomocnieniem się orzeczenia niemożność działania ustała lub brak reprezentacji był podniesiony w drodze zarzutu albo strona potwierdziła dokonane czynności procesowe (art. 271 pkt 2 ppsa).

W myśl art. 273 § 1 ppsa, można żądać wznowienia na tej podstawie, że: orzeczenie zostało oparte na dokumencie podrobionym lub przerobionym albo na skazującym wyroku karnym, następnie uchylonym (art. 273 § 1 pkt 1); orzeczenie zostało uzyskane za pomocą przestępstwa(art. 273 § 1 pkt 2).

Można żądać wznowienia w razie późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu (art. 273 § 2).

Można żądać wznowienia w razie późniejszego wykrycia prawomocnego orzeczenia dotyczącego tej samej sprawy. W tym przypadku przedmiotem rozpoznania przez sąd jest nie tylko zaskarżone orzeczenie, lecz są również z urzędu inne prawomocne orzeczenia dotyczące tej samej sprawy (art. 273 § 3).

Stosownie do treści art. 277 ppsa, skargę o wznowienie postępowania wnosi się w terminie trzymiesięcznym, zaś termin ten liczy się od dnia, w którym strona dowiedziała się o podstawie wznowienia.

Po upływie lat pięciu od uprawomocnienia się orzeczenia nie można żądać wznowienia, z wyjątkiem przypadku, gdy strona była pozbawiona możliwości działania lub nie była należycie reprezentowana (art. 278 ppsa).

Zgodnie z treścią art. 279 ppsa, skarga o wznowienie postępowania powinna ponadto zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia, podstawę wznowienia i jej uzasadnienie, okoliczności stwierdzające zachowanie terminu do wniesienia skargi oraz żądanie o uchylenie lub zmianę zaskarżonego orzeczenia.

Z akt rozpoznawanej sprawy wynika, że skarżący wnosi o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie 14 sierpnia 2012 r. sygn. akt II SA/Wa 421/12 (orzeczenie prawomocne od 18 października 2012 r.).

Jako podstawę wznowienia postępowania skarżący wskazał art. 271 pkt 2 ppsa, art. 273 § 2 ppsa oraz art. 273 § 3 ppsa.

Uzasadniając powyższe skarżący opisał przebieg poszczególnych postępowań administracyjnych przeprowadzonych przez organy Policji, których był stroną. Nadto wymienił akty administracyjne wydane w powyższych postępowaniach. W tym zakresie sformułował również szereg zarzutów wobec organów Policji. Wymienił również i opisał postępowania sądowoadministracyjne, wywołane wniesionymi przez siebie skargami.

Skarżący w skardze o wznowienie postępowania jako okoliczność potwierdzającą zachowanie terminu do wniesienia skargi wskazał okoliczność, że o instytucji wznowienia dowiedział się po doręczeniu mu w dniu 23 marca 2013 r. zarządzenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu sygn. akt IV SA/Wr 23/13.

Skarżący wyjaśnił, że skargę wnosi w ustawowym, trzymiesięcznym terminie. Jednocześnie, powołując się na treść przepisu art. 277 ppsa, podkreślił, że w sytuacji, gdy podstawą wznowienia jest pozbawienie możności działania lub brak należytej reprezentacji, to termin trzymiesięczny winien być liczony od dnia, w którym o orzeczeniu dowiedziała się strona. Zaznaczył też, że w przypadku tego rodzaju podstawy wznowieniowej, zgodnie z przepisem art. 278 ppsa, nie obowiązuje pięcioletni termin na złożenie żądania wznowienia postępowania.

W treści skargi o wznowienie postępowania skarżący zawarł żądanie uchylenia zaskarżonego orzeczenia oraz - z ostrożności procesowej - zmiany zaskarżonego orzeczenia.

Sąd bada na posiedzeniu niejawnym, czy skarga jest wniesiona w terminie i czy opiera się na ustawowej podstawie wznowienia. W braku jednego z tych wymagań sąd wniosek odrzuci, w przeciwnym razie wyznaczy rozprawę. Wyjaśnić należy, iż brak ustawowej podstawy wznowienia stanowi obowiązek odrzucenia wniosku o wznowienie postępowania, bez potrzeby czynienia ustaleń w zakresie zachowania terminu (patrz: postanowienie NSA z 03 czerwca 2004 r. sygn. akt OW 87/04).

W treści skargi o wznowienie postępowania skarżący jako podstawę wznowienia postępowania wskazał art. 271 pkt 2 ppsa, art. 273 § 2 ppsa oraz art. 273 § 3 ppsa. Zauważyć należy, iż skarżący poprzestał jedynie na przytoczeniu treści ww. przepisów. W zakresie podstawy unormowanej w art. 271 pkt 2 ppsa, skarżący podał, że "strona nie miała zdolności procesowej lub sądowej i jeżeli w skutek naruszenia przepisów prawa była pozbawiona możliwości działania", w zakresie podstawy unormowanej w art. 273 § 2 ppsa skarżący wskazał, iż można "żądać wznowienia w razie późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu", natomiast w zakresie podstawy unormowanej w art. 273 § 3 ppsa skarżący podniósł, iż można "żądać wznowienia postępowania w razie późniejszego wykrycia prawomocnego orzeczenia dotyczącego tej samej sprawy, w tym przypadku przedmiotem rozpoznania przez sąd jest nie tylko zaskarżone orzeczenie lecz również z urzędu inne prawomocne orzeczenie dotyczące tej samej sprawy".

Wyjaśnić należy, iż "samo sformułowanie podstawy wznowienia postępowania w sposób odpowiadający przepisom art. 271-274 ppsa nie oznacza, że taka skarga w istocie opiera się na ustawowej podstawie wznowienia, jeżeli już z samego jej uzasadnienia wynika, że podnoszona podstawa nie zachodzi (patrz: postanowienie NSA z dnia 16 listopada 2012 r. sygn. akt I OSK 2607/12). Konieczne jest zbadanie, czy twierdzenia skargi będą stanowiły ustawową podstawę wznowienia postępowania.

W ocenie Sądu, z uzasadnienia skargi nie wynika, że podnoszone przez skarżącego podstawy wznowienia zachodzą. Skarżący w uzasadnieniu skargi opisał przebieg poszczególnych postępowań administracyjnych przeprowadzonych przez organy Policji, których był stroną, wymienił akty administracyjne wydane w powyższych postępowaniach. W tym zakresie sformułował również szereg zarzutów wobec organów Policji. Wymienił również i opisał postępowania sądowoadministracyjne, wywołane wniesionymi przez siebie skargami.

Zauważyć należy, iż "wznowienie postępowania sądowo-administracyjnego uzasadniają tylko te przesłanki wznowienia postępowania, które są następstwem zdarzeń powstałych w samym postępowaniu sądowym, nie zaś w postępowaniu administracyjnym, w którym ostatecznie rozstrzygnięto co do istoty sprawę administracyjną" (patrz: wyrok WSA w Gdańsku z 04 kwietnia 2011 r. sygn. akt I SA/Gd 1366/10).

Dodatkowo podnieść należy, iż Sąd nie może doszukiwać się samodzielnie przesłanek wznowienia, abstrahując od sformułowań zawartych w skardze wniesionej przez stronę.

W ocenie Sądu niniejsza skarga o wznowienie postępowania, jako nieoparta na ustawowej podstawie wznowienia, podlega odrzuceniu.

Mając powyższe na względzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 280 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.

-----------------------

5