drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego 658, Dostęp do informacji publicznej, Kurator Oświaty, Oddalono skargę kasacyjną, I OSK 1808/11 - Wyrok NSA z 2011-12-29, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I OSK 1808/11 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2011-12-29 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2011-09-14
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Anna Lech
Jan Paweł Tarno /przewodniczący sprawozdawca/
Marzenna Linska - Wawrzon
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
658
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Sygn. powiązane
VIII SAB/Wa 16/11 - Wyrok WSA w Warszawie z 2011-06-17
Skarżony organ
Kurator Oświaty
Treść wyniku
Oddalono skargę kasacyjną
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 149
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 4 ust. 3, 6 ust. 1 pkt. 4 lit. c
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.), Sędzia NSA Anna Lech, Sędzia NSA Marzenna Linska-Wawrzon, Protokolant asystent sędziego Dorota Chromicka, po rozpoznaniu w dniu 29 grudnia 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Mazowieckiego Kuratora Oświaty od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 czerwca 2011 r., sygn. akt VIII SAB/Wa 16/11 w sprawie ze skargi D. P. na bezczynność Mazowieckiego Kuratora Oświaty w przedmiocie dostępu do informacji publicznej 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Mazowieckiego Kuratora Oświaty w Warszawie na rzecz D. P. kwotę 42 (czterdzieści dwa) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 17 czerwca 2011 r., VIII SAB/Wa 16/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zobowiązał Mazowieckiego Kuratora Oświaty do rozpatrzenia wniosku D. P. z 15 marca 2011 r., w terminie 14 dni od daty otrzymania prawomocnego wyroku wraz z aktami postępowania administracyjnego. Wyrok zapadł w następujących okolicznościach prawnych i faktycznych sprawy:

Pismem z 15 marca 2011 r. D. P. wystąpił do Dyrektora Delegatury Kuratorium Oświaty w Radomiu w trybie ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U Nr 112, poz. 1198 ze zm., zwana dalej u.d.i.p.) z żądaniem udzielenia informacji, czy pracownice Delegatury Kuratorium Oświaty w Radomiu G. S. i M. R. prowadzące jako zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego postępowania w sprawie dyrektor K. i dyrektor W. wykonywały w Publicznym Gimnazjum nr 5 kiedykolwiek i jakiekolwiek zadania dotyczące ewaluacji, kontroli (nie związane bezpośrednio z prowadzeniem działań należących do nich jako zastępców Rzecznika Dyscyplinarnego), wspomagania (wszelkiego rodzaju) i w ogóle sprawowania nadzoru pedagogicznego w tej szkole. W przypadku pozytywnej odpowiedzi wnosił o wskazanie, kiedy to miało miejsce i w jakim charakterze te osoby działały i w jaki sposób wspomagały szkołę. Następnie D. P. również wnosił o umożliwienie mu dostępu do akt postępowania prowadzonego przez Delegaturę Kuratorium prowadzonego w sprawie Publicznego Gimnazjum nr 5 w Radomiu, zastrzegając sobie prawo wystąpienia w późniejszym czasie z prośbą o przesłanie mu uwierzytelnionych kserokopii wybranych dokumentów.

W odpowiedzi na złożony wniosek Mazowiecki Kurator Oświaty pismem z [...] marca 2011 r. poinformował skarżącego, że 22 lipca 2010 roku została przeprowadzona kontrola doraźna w Publicznym Gimnazjum nr 5 w Radomiu, którą przeprowadziły M. N. i M. K. – wizytatorki Kuratorium Oświaty w Warszawie Delegatura w Radomiu. Organ poinformował również, że G. S. i M. R. – wizytatorki w Kuratorium Oświaty w Warszawie – Delegatura w Radomiu nie wykonywały w Publicznym Gimnazjum nr 5 w Radomiu zadań dotyczących ewaluacji, kontroli oraz innych zadań niezwiązanych bezpośrednio z prowadzeniem działań należących do nich jako zastępców Rzecznika Dyscyplinarnego. W zakresie wniosku o dostęp do akt postępowania organ poinformował, że D. P. otrzymał informację dotyczącą możliwości wglądu do akt już w piśmie z 5 stycznia 2011 r.

Pismem z 10 kwietnia 2011 roku D. P. wniósł skargę do Sądu na bezczynność Mazowieckiego Kuratora Oświaty w zakresie złożonego przez niego wniosku z 15 marca 2011 r. o udostępnienie mu informacji publicznej. Skarżący wskazywał, że uzyskana pisemna odpowiedź nie jest pełna, ponieważ jego wniosek dotyczył wyjaśnienia, czy wskazane osoby w jakimkolwiek czasie swojej pracy nie wykonywały jakichkolwiek działań związanych z nadzorem pedagogicznym prowadzonym w stosunku do Publicznego Gimnazjum nr 5 w Radomiu.

Podnosił, że z treści pisma nie wynika, czy udzielając odpowiedzi uwzględniono cały okres, czy tylko okres gdy G. S. i M. R. pracowały jako zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego. Nadto skarżący wskazywał, że nie uzyskał informacji na temat czy wyżej wskazane osoby wykonywały czynności związane z nadzorem pedagogicznym w Publicznym Gimnazjum nr 5 w Radomiu, a informacji w tym zakresie dotyczył wniosek złożony przez niego 15 marca 2011 roku.

Skarżący przywołał treść przepisu art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej i wskazywał, że organ powinien odmawiając dostępu do informacji publicznej winien wydać w tym zakresie decyzję. Otrzymane przez niego pismo nie spełnia kryterium decyzji, a jest jedynie informacją.

Organ wniósł o oddalenie skargi. W ocenie organu, wniosek zawarty w piśmie z 15 marca 2011 roku dotyczył bliżej niesprecyzowanych informacji, a dokładnie umożliwienia skarżącemu wglądu do akt postępowania w sprawie Publicznego Gimnazjum nr 5 w Radomiu i w tym zakresie organ uznał, że taki wniosek nie jest wnioskiem o udzielenie informacji lecz jest wnioskiem o zapoznanie się z aktami postępowania administracyjnego zgodnie z art. 73 k.p.a. Skarżący był wielokrotnie informowany, że nie są prowadzone przez organ żadne postępowania w sprawie Publicznego Gimnazjum nr 5, a czynności przeprowadzone przez organ w powyższej jednostce zostały wykonane na polecenie innych organów, w tym Prokuratury Rejonowej w Radomiu.

Sąd pierwszej instancji uznał, że w sprawie miała miejsce bezczynność Mazowieckiego Kuratora Oświaty w związku z wnioskiem skarżącego, w którym wnosił o udzielnie mu informacji w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej w zakresie wykonywania przez pracownice Mazowieckiego Kuratorium Oświaty – Delegatura w Radomiu G. S. i M. R. czynności w zakresie zadań dotyczących ewaluacji, kontroli, wspomagania oraz sprawowania nadzoru pedagogicznego w Publicznym Gimnazjum nr 5 oraz umożliwienie wglądu do akt postępowania prowadzone w sprawie tego gimnazjum.

Żądane informacje należy zakwalifikować jako informacje publiczne w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zgodnie z art. 35a ustawy z 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U z 2004 roku, Nr 256, poz. 2572 ze zm.), kurator oświaty sprawuje nadzór pedagogiczny nad szkołami. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z 7 października 2009 roku w sprawie nadzoru pedagogicznego (Dz. U. Nr 168, poz. 1324) określa między innymi szczegółowe warunki i tryb sprawowania oraz formy nadzoru pedagogicznego.

Niewątpliwie, dokumenty wytworzone w ramach postępowania nadzorczego oraz informacje o działaniu osób reprezentujących organ w tych postępowaniach podlegają udostępnieniu na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. c ustawy o dostępie do informacji publicznej, gdyż są rezultatem wykonywania przez kuratora oświaty zadań publicznych z zakresu nadzoru pedagogicznego, pod warunkiem, że nie zachodzą w danym przypadku okoliczności ograniczające to prawo, wymienione w art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Prawo do informacji publicznej obejmuje między innymi prawo wglądu do dokumentów urzędowych i uzyskania informacji publicznej zawierającej wiedzę o sprawach publicznych (art. 3 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej).

Organ udzielając odpowiedzi na wniosek o dostęp do akt postępowania toczącego się w sprawie Publicznego Gimnazjum nr 5 w Radomiu wskazywał jedynie na swoje wcześniejsze stanowisko z pisma z 5 stycznia 2011 roku. W ocenie Sądu, takie zachowanie organu nie można uznać za ,,załatwienie" sprawy w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Ustawa wyodrębnia następujące formy działania podmiotów zobowiązanych do udzielenia informacji publicznej:

1) zawiadomienie o braku zastosowania trybu wnioskowego udostępnienia informacji publicznej z powodu zamieszczenia jej w biuletynie;

2) zawiadomienie o braku możliwości niezwłocznego udostępnienia informacji publicznej

3) powiadomienia określone w art. 13 ust. 2, art. 14 ust. 2, art. 15 ust. 2, przybierające postać pism skierowanych do wnioskodawcy;

4) udostępnienie informacji publicznej;

5) decyzja administracyjna o odmowie udostępnienia informacji publicznej.

Powoływane przez organ pismo dotyczyło rozważań na temat dostępu do akt postępowania administracyjnego w świetle unormowań art. 73 kodeksu postępowania administracyjnego.

Organ w udzielonej odpowiedzi na wniosek nie uzasadniał swojego stanowiska co do dostępu do akt, to znaczy że wniosek w zakresie dostępu do akt nie stanowi żądania z zakresu udzielenia informacji publicznej. Takie stanowisko zajął dopiero udzielając odpowiedzi na skargę w niniejszej sprawie.

Stanowisko organu, że akta administracyjne nie są dokumentem urzędowym o jakim mowa w ustawie o dostępie do informacji publicznej i dostęp do nich jest regulowany tylko przez art. 73 kodeksu postępowania administracyjnego, nie jest do końca trafne. Faktycznie wskazany przepis art. 73 k.p.a. reguluje dostęp do akt postępowania administracyjnego przez strony tego postępowania. Akta administracyjne jako odnoszące się do działania podmiotów publicznych stanowią informację publiczną. Inną kwestią jest dostęp do niektórych danych w nich zawartych. A zatem jeśli jakaś informacja nie może zostać udostępniona, to organ musi ustalić jakie informacje podlegają ochronie ze względu na to, że są objęte tajemnicą. Musi zatem wskazać, czy dane te objęte podlegają ochronie danych osobowych w nich zawartych, czy też ze względu na prawo do prywatności lub tajemnicę państwową, służbową, skarbową, czy też statystyczną. Nie jest wyłączone uzyskanie na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej dostępu do dokumentów zawartych w aktach postępowania administracyjnego (por. stanowisko NSA w wyroku z 11 maja 2006 roku, OSK 812/05, LEX nr 236465, czy wyrok WSA w Warszawie z 8 lipca 2010 r., II SA/Wa 80/10, LEX nr 668344).

Organ w odpowiedzi na skargę z jednej strony podnosi, że wniosek skarżącego z 15 marca 2011 roku dotyczył bliżej niesprecyzowanych informacji (umożliwienie mu wglądu do akt postępowania w sprawie Publicznego Gimnazjum nr 5 w Radomiu) i to stanowiło podstawę potraktowania żądania jako wniosku o zapoznanie się z aktami sprawy administracyjnej. Z drugiej strony organ podnosił, że nie toczy się żadne postępowanie w sprawie Publicznego Gimnazjum nr 5 w Radomiu.

Przy tak zajętym stanowisku nie można jednoznacznie przesądzić, czy skarżący nie może mieć dostępu akt postępowania w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, ponieważ toczy się postępowanie administracyjne, którego nie jest stroną, a akta administracyjne jako zbiór dokumentów zgromadzonych i wytworzonych przez organy nie stanowią informacji publicznej, czy też takie dokumenty publiczne nie istnieją i z tego powodu jest niemożliwy wgląd do nich.

Należy jednak zauważyć, że z dokumentacji załączonej do akt sprawy i stanowiska organu wynika, iż zostały wytworzone dokumenty przez organ w ramach postępowania nadzoru pedagogicznego dotyczącego działalności Publicznego Gimnazjum nr 5 w Radomiu, w tym osób kierownictwa tej placówki. Te dokumenty stanowią informację publiczną w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej i jako takie winny zostać udostępnione na żądanie, chyba że zachodzą podstawy z art. 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej, a stanowisko organu powinno przybrać postać decyzji odmawiającej dostępu do informacji publicznej.

Odesłanie przez organ do swojego stanowiska zawartego w piśmie z 5 stycznia 2011 r. nie stanowi zgodnego z wymogami ustawy o dostępie do informacji publicznej załatwienia wniosku i należy uznać, że organ pozostaje w tym zakresie w bezczynności.

Odnosząc się do zarzutu bezczynności organu w zakresie niepoinformowania o tym, czy pracownice organu wykonywały czynności nadzorcze w Publicznym Gimnazjum nr 5 w Radomiu należy uznać, że zajęte stanowisko nie wyczerpywało treści złożonego w tym zakresie wniosku. Faktycznie z treści wniosku wynika, iż skarżący chciał uzyskać informację publiczną w zakresie prowadzenia działań nie tylko związanych z formami nadzoru pedagogicznego wynikającymi z rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z 7 października 2009 roku, a mianowicie ewaluacji, kontroli i wspomagania. Jego wniosek dotyczył również czynności ogólnie podjętego nadzoru pedagogicznego, który miałby być wykonywany przez G. S. i M. R. jako pracownice organu.

Powołane wyżej rozporządzenie w § 6 określało formy nadzoru pedagogicznego, ale kwestia wykonywania nadzoru pedagogicznego była regulowana również wcześniejszymi aktami prawnymi, dla przykładu rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z 15 grudnia 2006 roku w sprawie szczegółowych zasad sprawowania nadzoru pedagogicznego, wykazu stanowisk wymagających kwalifikacji pedagogicznych, kwalifikacji niezbędnych do sprawowania nadzoru pedagogicznego, a także kwalifikacji osób, którym można zlecać prowadzenie badań i opracowywanie ekspertyz (Dz. U. Nr 235, poz. 1703).

Udzielenie informacji publicznej obejmującej okres obwiązywania rozporządzenia z 7 października 2009 roku nie wyczerpywało w pełni wniosku złożonego w tym zakresie przez skarżącego w dniu 15 marca 2011 r.

W skardze kasacyjnej, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, Mazowiecki Kurator Oświaty zaskarżył w całości wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 17 czerwca 2011 r. wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono:

1) naruszenie przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, tj. art. 1 ust. 1 w zw. z art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznych poprzez: a) uznanie, że złożony przez D. P. wniosek podlegał rozpoznaniu w trybie powyższej ustawy, mimo, że nie był skonkretyzowany i zawierał jedynie wniosek o wgląd do akt prowadzonych w sprawie Publicznego Gimnazjum nr 5 w Radomiu, nie zaś konkretnych czynności wykonywanych przez Mazowieckiego Kuratora Oświaty w ramach posiadanych kompetencji nadzorczych, a nadto nie mógł być wykonany, gdyż jak wskazywano w poprzednich pismach skierowanych do wnioskodawcy (załączonych do odpowiedzi na skargę) Mazowiecki Kurator Oświaty nie prowadzi akt postępowania w sprawie Publicznego Gimnazjum nr 5 w Radomiu, a to żądanie, które było skonkretyzowane zostało wnioskodawcy ujawnione w piśmie z [...] marca 2011 roku, znak [...]; b) uznanie, że akta administracyjne należące do konkretnego postępowania podlegają ujawnieniu, jako informacja publiczna, nie zaś dostępowi na podstawie art. 73 k.p.a.;

2) naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 149 p.p.s.a. poprzez uznanie, że organ był w bezczynności, mimo, że w trakcie postępowania wyjaśniono, że w zakresie konkretnego zapytania wniesionego przez skarżącego, wnioskodawcy udzielono odpowiedzi w ramach zadanego pytania pismem z [...] marca 2011 roku, znak [...], a zatem organ wykonał czynność materialno-techniczną do jakiej był zobowiązany zgodnie z ustawą o dostępie do informacji publicznej, jak również z uwagi na fakt, że zaraz po wniesieniu skargi, w momencie złożenia przez D. P. konkretnego wniosku o ujawnienie dokumentów w oparciu o ustawę o dostępie do informacji publicznej wytworzonych przez organ, takiej informacji udzielono skarżącemu przekazując mu kopię żądanej dokumentacji, co wnioskujący potwierdził własnoręcznym podpisem, do czego Sąd I instancji w ogóle się nie odniósł, mimo, że sytuacja powyższa winna skutkować umorzeniem postępowania, gdyż żądana informacji po jej skonkretyzowaniu została wnioskodawcy udzielona.

Organ raz jeszcze podkreślił, że wniosek skarżącego zawarty w piśmie z 15 marca 2011 roku, który to Wojewódzki Sąd Administracyjny nakazał rozpoznać w zaskarżonym wyroku, dotyczył bliżej niesprecyzowanych informacji, a dokładnie umożliwienia wnioskującemu wglądu do akt postępowania w sprawie Publicznego Gimnazjum nr 5 w Radomiu, który został przez organ uznany za wniosek o zapoznanie się z aktami postępowania administracyjnego zgodnie z treścią art. 73 k.p.a., nie zaś o udzielenie informacji publicznej, gdyż udzielenie informacji publicznej wymaga od wnioskującego skierowania konkretnego wniosku zawierającego sprecyzowane żądanie wnioskującego o ujawnienie dokumentacji wytworzonej przez organ. Mazowiecki Kurator Oświaty wielokrotnie informował D. P., że nie są prowadzone przez tutejszy organ żadne postępowania w sprawie Publicznego Gimnazjum nr 5, a czynności przeprowadzone przez organ w powyższej jednostce zostały wykonane na polecenie innych organów, w tym Prokuratury Rejonowej w Radomiu. Jeżeli żądanie strony nie stanowi żądania udzielenia informacji publicznej, to nie ma podstaw do wydawania decyzji, lecz należy wnioskodawcę poinformować pismem, że sprawa nie dotyczy informacji publicznej.

Pismo z [...] marca 2011 roku, znak [...] będące odpowiedzią na wniosek D. P. z 15 marca 2011 roku było wykonaniem czynności materialno-technicznej, a zatem nie może być mowy w przedmiotowej sprawie o bezczynności organu. Od "milczenia" organu trzeba odróżnić sytuację, w której organ odpowiada na wniosek o udzielenie informacji publicznej, lecz nie może podać precyzyjnych informacji, bo ich po prostu nie ma. W takiej sytuacji odpowiedź organu na wniosek zainteresowanego podmiotu trzeba potraktować jako udzielenie informacji, choć oczywiście takie stanowisko organu może nie satysfakcjonować zainteresowanego.

Fakt, że odpowiedź udzielona wnioskodawcy obejmuje jedynie bardzo krótki czas wynika z tego, że wniosek dotyczył zadań wykonywanych w ramach ewaluacji i wspomagania, które to czynności wprowadziło rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z 7 października 2009 roku. Poprzednie rozporządzanie nie przewidywało takich czynności. Wbrew dokonanej przez WSA wykładni wniosku, w ocenie organu, w tym konkretnym przypadku, wniosek był precyzyjny, a udzielona odpowiedź zgodna z wnioskiem. Błędnie ustalił zatem Sąd, że udzielenie odpowiedzi winno obejmować dłuższy okres, a nawet jeśli to nie wskazał jaki, zatem organ nie jest w stanie wypełnić ciążącego na nim obowiązku rozpatrzenia wniosku D. P. w tym konkretnym zakresie. Ewentualne potraktowanie wniosku D. P. z 15 marca 2011 roku, jako wniosku o przedstawienie dokumentów zgromadzonych w sprawie Publicznego Gimnazjum nr 5 jest niepotrzebne, gdyż w momencie, gdy wnioskodawca sprecyzował wniosek o ujawnienie konkretnych dokumentów będących w posiadaniu organu, co uczynił po wniesieniu skargi w przedmiotowej sprawie, takie dokumenty jako uwierzytelnione kopie zostały mu przez organ wydane, a zatem w tym zakresie wniosek został rozpoznany jeszcze przed wydaniem wyroku w przedmiotowej sprawie. Aktualnie zatem organ nie ma możliwości wykonania zaskarżonego wyroku, gdyż gdyby przyjąć stanowisko zawarte w wyroku, musiałby wykonać czynności, które albo już wykonał, albo których nie jest w stanie wykonać, gdyż żądanych informacji, jak wgląd od akt, nie posiada.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną, wniesiono o jej oddalenie. Wniosek z 15 marca 2011 r. był skonkretyzowany na tyle, na ile było to możliwe. Organ z kolei "odcinał" skarżącego od wszelkich informacji dotyczących postępowania. Odpowiadając na stwierdzenie organu, że przerwał on swoją bezczynność udostępniając dokumentów dotyczących nadzoru nad Publicznym Gimnazjum nr 5 skarżący oświadczył, że dokumenty te nie zostały mu udostępnione na wniosek z 15 marca 2011, tylko na kolejny wniosek 30 kwietnia 2011 r. A zatem, twierdzenie organu, że przestał być bezczynny nie znajduje żadnego potwierdzenia.

Poza tym, gdyby MKO udostępniło skarżącemu wcześniej spis akt, o co dwukrotnie występował, mógłby sprecyzować żądanie.

W opinii skarżącego, organ nie może kwalifikować jego wniosku, który był sformułowany na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej, jako wniosku na podstawie art. 73 § 1 k.p.a. W odpowiedzi z [...] marca 2011 r. organ ani nie udostępnił akt, ani nie wydał decyzji o odmowie.

Odnosząc się do fragmentu wniosku dotyczącego udzielenia informacji na temat pracownic Delegatury wskazano, że tylko na część tego wniosku udzielono odpowiedź. Skarżący nie powoływał się we wniosku na rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z 7 października 2009 r. w sprawie nadzoru pedagogicznego. Pojęcie nadzoru skarżący odnosi od początku powstania szkoły, a nie tylko do dwóch ostatnich lat.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W postępowaniu przed NSA prowadzonym na skutek wniesienia skargi kasacyjnej obowiązuje generalna zasada ograniczonej kognicji tego sądu (art. 183 § 1 p.p.s.a.). NSA jako sąd II instancji rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, wyznaczonych przez przyjęte w niej podstawy, określające zarówno rodzaj zarzucanego zaskarżonemu orzeczeniu naruszenia prawa, jak i jego zakres. Z urzędu bierze pod rozwagę tylko nieważność postępowania. Ta jednak nie miała miejsca w rozpoznawanej sprawie.

Skarga kasacyjna nie mogła być uwzględniona, albowiem podniesione w niej zarzuty przeciwko zaskarżonemu wyrokowi Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie nie są trafne.

Wbrew twierdzeniom skargi kasacyjnej, z wniosku z 15 marca 2011 r. wyraźnie wynikają dwa żądania: 1. udzielenia informacji dotyczących dwóch pracownic Delegatury, w zakresie w jakim działały w Publicznym Gimnazjum nr 5 w Radomiu oraz 2. wglądu w akta postępowania prowadzonego przez Delegaturę Kuratorium Oświaty w Radomiu w sprawie tego Gimnazjum.

W odniesieniu do pierwszej części wniosku, słusznie uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, że Kuratorium Oświaty w Warszawie Delegatura w Radomiu nie odniosło się do wszystkich jego elementów, to jest w szczególności wykonywania przez pracownice Delegatury wspomagania. Z wniosku nie wynika również ograniczenie czasowe wykonywania nadzoru przez wskazane tam osoby.

Zasadnie również podkreślono, że powołanie się przez organ, w odpowiedzi na drugie żądanie zawarte w piśmie z 15 marca 2011 r., na pismo z 5 stycznia 2011 r. nie stanowiło czynności przewidzianej ustawą o dostępie do informacji publicznej. Dotyczyło ono rozważań na temat dostępu do akt postępowania administracyjnego w świetle unormowań art. 73 k.p.a., podczas gdy wniosek został złożony w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Naczelny Sąd Administracyjny podziela pogląd wyrażony przez Sąd pierwszej instancji, że dokumenty wytworzone w ramach postępowania nadzorczego oraz informacje o działaniu osób reprezentujących organ w tych postępowaniach podlegają udostępnieniu na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. c ustawy o dostępie do informacji publicznej, gdyż są rezultatem wykonywania przez kuratora oświaty zadań publicznych z zakresu nadzoru pedagogicznego, pod warunkiem, że nie zachodzą w danym przypadku okoliczności ograniczające to prawo. Rozpoznając wniosek w tym zakresie Kuratorium powinno dokonać stosownej oceny w świetle przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Kuratorium Oświaty wskazuje również, że nie prowadzi akt postępowania w sprawie Publicznego Gimnazjum nr 5 w Radomiu, jednocześnie informując w piśmie z 5 stycznia 2011 r., że "w sprawach dotyczących PG 5 skierowano do Delegatury w Radomiu łącznie 5 wystąpień (...) organów (...)". Art. 4 ust. 3 ustawy o dostępie do informacji publicznej nakazuje udostępnianie informacji publicznej przez podmioty, o których mowa w ust. 1 i 2, będące w posiadaniu takich informacji. Fakt posiadania danego dokumentu także przez inny organ nie uwalnia Kuratorium od wskazanego wyżej obowiązku.

W tym zakresie, zarzut naruszenia art. 1 ust. 1 w zw. z art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznych nie zawierał usprawiedliwionych podstaw.

Zarzut naruszenia art. 149 p.p.s.a. również nie mógł odnieść zamierzonego skutku. Jak już zwrócono uwagę, pismo organu z [...] marca 2011 r. nie stanowiło wyczerpującej odpowiedzi na wniosek skarżącego. Ponadto, w aktach brak wskazania, że została udostępniona i doręczona skarżącemu informacja publiczna będąca uzupełnieniem pisma z [...] marca 2011 r., na co powołuje się Kuratorium w uzasadnieniu skargi kasacyjnej. Przeczy to jednocześnie zawartej w skardze kasacyjnej tezie, że już samym pismem z [...] marca 2011 r. organ "wykonał czynność materialno-techniczną do jakiej był zobowiązany".

Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny uznał skargę kasacyjną za niemającą usprawiedliwionych podstaw i na podstawie art. 184 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.

O kosztach postępowania kasacyjnego rozstrzygnięto na mocy art. 204 pkt 2 w związku z art. 205 § 1 p.p.s.a., zasądzając od wnoszącego skargę kasacyjną na rzecz skarżącego kwotę 42 zł, stanowiącą równowartość kosztów przejazdu do Naczelnego Sądu Administracyjnego, co wykazał skarżący na rozprawie w dniu 29 grudnia 2011 r.



Powered by SoftProdukt