drukuj    zapisz    Powrót do listy

6129 Inne o symbolu podstawowym 612, Ochrona danych osobowych, Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego I Kartograficznego, Oddalono skargę, III SA/Lu 638/13 - Wyrok WSA w Lublinie z 2014-02-04, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

III SA/Lu 638/13 - Wyrok WSA w Lublinie

Data orzeczenia
2014-02-04 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2013-09-18
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Sędziowie
Ewa Ibrom
Jadwiga Pastusiak
Jerzy Marcinowski /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6129 Inne o symbolu podstawowym 612
Hasła tematyczne
Ochrona danych osobowych
Sygn. powiązane
I OSK 1299/14 - Wyrok NSA z 2015-10-21
Skarżony organ
Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego I Kartograficznego
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2013 poz 267 art. 64 § 2
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Dz.U. 2010 nr 193 poz 1287 art. 20 ust. 1, 2; art. 24; art. 51
Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne - tekst jednolity
Dz.U. 1982 nr 19 poz 147 art. 1 ust. 1; art. 16 ust. 2
Ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece.
Dz.U. 2002 nr 101 poz 926 art. 6
Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych - tekst jedn.
Dz.U. 2012 poz 270 art. 151
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Marcinowski (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Ewa Ibrom,, Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak, Protokolant Asystent sędziego Dorota Winiarczyk - Ożóg, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 4 lutego 2014 r. sprawy ze skargi "W." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie udostępnienia numeru księgi wieczystej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 26 lipca 2013 r., nr [...] Lubelski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Lublinie utrzymał w mocy decyzję Starosty [...] z dnia 5 czerwca 2013 r., nr [...] orzekającą o odmowie wydania informacji z operatu ewidencji gruntów i budynków w zakresie udostępnienia numeru księgi wieczystej.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy podniósł, że "[...]" Sp. z o.o. z siedzibą w [...], (dalej: Spółka) wystąpiła do Starostwa Powiatowego w [...] wnioskiem z dnia 5 kwietnia 2013 r., o podanie numeru księgi wieczystej dla nieruchomości położonej w [...], ul [...]. Rozpatrując wniosek Starosta [...] pismem z dnia 15 kwietnia 2013 r., wezwał wnioskodawcę, na podstawie art. 64 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267; dalej jako k.p.a.) w związku z art. 24 ust. 5 pkt 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2010 r., Nr 193, poz. 1287 ze zm.; dalej jako p.g.i k.) do uzupełnienia wniosku poprzez wskazanie interesu prawnego do udzielenia żądanych informacji. W odpowiedzi z dnia 18 kwietnia 2013 r. wnioskodawca stwierdził, że zwracał się o podanie numerów ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów dla konkretnie wskazanych nieruchomości, czyli danych, o których mowa w art. 20 ust. 1 p.g.i k., które to dane są jawne i nie odnosi się do nich obowiązek wykazywania interesu prawnego.

Starosta [...] decyzją z dnia 5 czerwca 2013 r., odmówił wnioskodawcy wydania żądanych informacji.

Lubelski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Lublinie uznając, że zarzuty zawarte w odwołaniu nie zasługują na uwzględnienie, zwrócił uwagę, że w podstawie prawnej nie powołano art. 24 ust. 5 pkt 3 p.g.i k., pomimo, że decyzję wydano w oparciu o ten przepis. Jednakże błąd ten nie stanowi podstawy do jej uchylenia.

Organ odwoławczy podniósł, że jakkolwiek w myśl art. 24 ust. 2 p.g.i k. informacje zawarte w operacie ewidencji gruntów i budynków są jawne, to bezpośredni dostęp do tych informacji reguluje art. 24 ust. 4, z zastrzeżeniem ust. 5 p.g.i.k. W świetle tych przepisów, dla osób niebędących właścicielami lub władającymi nieruchomością - uzyskanie tych informacji jest uzależnione od wykazania własnego, indywidualnego interesu prawnego, uzasadniającego ich wydanie.

Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2001 r., Nr 124, poz. 1361 ze zm.) księgi wieczyste są jawne i zgodnie z art. 36¹ ust. 3 ustawy może je przeglądać każdy w obecności pracownika sądu. Warunkiem uzyskania dostępu do księgi wieczystej, która zawiera dane osobowe aktualnego właściciela i byłych właścicieli jest podanie jej numeru. Po wprowadzeniu przez Ministerstwo Sprawiedliwości projektu informatycznego, każdy użytkownik internetu może w sposób bezpośredni przeglądać księgi wieczyste i mieć dostęp do zawartych w nich danych, ale również po uprzednim podaniu numeru księgi wieczystej.

W świetle powyższego, udostępnienie informacji o numerze księgi wieczystej doprowadziłoby do sytuacji, w której osoby zapoznające się z treścią udostępnionego dokumentu mogłyby w sposób niewymagający nadmiernych kosztów, czasu i działań zapoznać się z zawartymi w księdze wieczystej danymi osobowymi osób w niej ujawnionych. Stanowisko takie zajął Generalny Inspektor Danych Osobowych w decyzji z dnia 9 stycznia 2012 r., podając, że zasada jawności ksiąg wieczystych w istocie ma na celu zapewnienie dostępu do ksiąg wieczystych, jednakże z uwzględnieniem zasad ochrony danych osobowych.

Mając na uwadze, że wniosek Spółki nie spełnił wymogów wynikających z obowiązujących w tym zakresie przepisów ustawy - Prawo geodezyjne i kartograficzne, zatem nie było podstaw do jego uwzględnienia.

Skargę sądową na powyższą decyzję złożyła Spółka, wnosząc o jej uchylenie i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. Zaskarżonemu rozstrzygnięciu strona skarżąca zarzuciła naruszenie prawa materialnego, tj. art. 20 i 24 p.g.i k. poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, polegające na przyjęciu, że skarżąca musi wykazać interes prawny do uzyskania informacji jawnych z prowadzonej przez organ ewidencji gruntów oraz naruszenie prawa procesowego, tj. art. 7, 77, 80, 107 § 3 w zw. z art. 140 k.p.a., polegające na niewyjaśnieniu sprawy i nieuwzględnieniu słusznego interesu strony.

W ocenie Spółki ustawodawca uznał dane o numerze księgi wieczystej za część składową operatu ewidencyjnego, który jest jawny i powszechnie dostępny. Zatem nie znajduje uzasadnienia stanowisko organu, że są to dane podlegające szczególnej ochronie. Zdaniem skarżącej przepisy ustawy o ochronie danych osobowych nie mają zastosowania do udostępniania danych z ewidencji gruntów.

W odpowiedzi na skargę Lubelski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Lublinie wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację przytoczoną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd zważył, co następuje:

Skarga nie jest zasadna, albowiem zaskarżona decyzja odpowiada prawu.

Ewidencja gruntów i budynków w myśl art. 20 ust. 1 p.g.i k. obejmuje informacje dotyczące: 1) gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty; 2) budynków - ich położenia, przeznaczenia, funkcji użytkowych i ogólnych danych technicznych; 3) lokali - ich położenia, funkcji użytkowych oraz powierzchni użytkowej (ust. 1). W ewidencji gruntów i budynków, zgodnie z treścią art. 20 ust. 2 p.g.i k., wykazuje się także: 1) właściciela (a w odniesieniu do gruntów państwowych i samorządowych - inne osoby fizyczne lub prawne, w których władaniu znajdują się grunty i budynki lub ich części); 2) miejsce zamieszkania lub siedzibę osób wymienionych w pkt 1; 3) informacje o wpisaniu do rejestru zabytków; 4) wartość nieruchomości.

Zatem ewidencja, o której mowa w przywołanej regulacji, zawiera dane o charakterze przedmiotowym (art. 20 ust. 1 i ust. 2 pkt 3 i 4) oraz dane o charakterze podmiotowym (art. 20 ust. 2 pkt 1 i 2). Rozróżnienie to znalazło odzwierciedlenie w art. 24 p.g.i k.. W ust. 2 tego przepisu stwierdzono, że informacje zawarte w operacie ewidencyjnym są jawne. Zgodnie zaś z ustępem 4 tego przepisu każdy z zastrzeżeniem ust. 5, może żądać udostępnienia informacji zawartych w operacie ewidencyjnym.

W myśl art. 24 ust. 5 p.g.i k starosta udostępnia dane ewidencji gruntów i budynków zawierające dane osobowe podmiotów, o których mowa w art. 20 ust. 2 pkt 1 i art. 51, oraz wydaje wypisy z operatu ewidencyjnego, zawierającego takie dane, na żądanie:

1) właścicieli oraz osób i jednostek organizacyjnych władających gruntami, budynkami lub lokalami, których dotyczy udostępniany zbiór danych lub wypis;

2) organów administracji publicznej albo podmiotów niebędących organami administracji publicznej, realizujących na skutek powierzenia lub zlecenia przez organ administracji publicznej, zadania publiczne związane z gruntami, budynkami lub lokalami, których dotyczy udostępniany zbiór danych lub wypis;

3) innych podmiotów niż wymienione w pkt 1 i 2, które mają interes prawny w tym zakresie.

Z przedstawionych unormowań wynika, że informacje o gruntach, budynkach i lokalach, a zatem informacje przedmiotowe, o których mowa w art. 20 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 3 i 4 p.g.i k. są jawne i powszechnie dostępne. Natomiast dane ewidencji gruntów zawierające dane osobowe właścicieli (art. 20 ust. 2 pkt 1 p.g.i k.), oraz wypisy z operatu ewidencyjnego zawierające takie dane osobowe, starosta udostępnia wyłącznie na wniosek podmiotów wymienionych w art. 24 ust. 5 pkt 1 i pkt 2, zaś na żądanie innych podmiotów – tylko po wykazaniu, że mają one interes prawny w tym zakresie.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz.U. z 2013 r., poz. 707 ze zm.) – księgi wieczyste prowadzi się w celu ustalenia stanu prawnego nieruchomości. Przez stan prawny nieruchomości należy rozumieć prawa i roszczenia wpisane w działach II i IV księgi wieczystej (własność, użytkowanie wieczyste, ograniczone prawa rzeczowe oraz prawa osobiste i roszczenia, o których mowa w art. 16 ust. 2). Jeśli zatem księga wieczysta zawiera tego rodzaju dane, to samo udostępnienie przez starostę numeru księgi wieczystej jest równoznaczne z udostępnieniem danych o charakterze podmiotowym, o których mowa w art. 20 ust. 2 pkt 1 i art. 51 p.g. i k. Ponieważ księga wieczysta gromadzi nie tylko powyższe dane, ale także dane o charakterze przedmiotowym zawarte w dziale I uznać trzeba, że informacje zawarte w księdze wieczystej są danymi o charakterze przedmiotowo – podmiotowym. Powyższe stanowisko jest ugruntowane w orzecznictwie (zob. wyroki NSA: z dnia 15 czerwca 2010r., sygn. akt I OSK 1096/09; z dnia 21 lipca 2010r., sygn. akt I OSK 1312/09; z dnia 13 kwietnia 2010r., sygn. akt I OSK 829/09; z dnia 14 maja 2010r., sygn. akt I OSK 1014/09).

Przenosząc powyższe uwagi na grunt rozpoznawanej sprawy zauważyć należy, że skarżąca nie jest jednym z podmiotów wymienionych w art. 24 ust. 5 pkt 1 i 2 p.g.i k. Skoro Spółka żądała podania numerów ksiąg wieczystych lub numerów zbiorów dokumentów dla konkretnych nieruchomości, zasadnie organy orzekające uznały, że w takiej sytuacji niezbędne było wykazanie interesu prawnego w tym zakresie (art. 24 ust. 5 pkt 3 p.g.i k). Księga wieczysta zawiera bowiem – nie tylko dane o gruntach (art. 20 ust. 1 pkt 1), ale również dane o podmiotach, o których mowa w art. 20 ust. 2 pkt 1 i art. 51 p.g.i k.

Organy prawidłowo odwołały się do art. 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1992 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 ze zm.), zgodnie z którym za dane osobowe uważa się wszelkie informacje dotyczące zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osoby fizycznej. Osobą możliwą do zidentyfikowania jest osoba, której tożsamość można określić bezpośrednio lub pośrednio, w szczególności przez powołanie się na numer identyfikacyjny albo jeden lub kilka specyficznych czynników określających jej cechy fizyczne, fizjologiczne, umysłowe, ekonomiczne, kulturowe lub społeczne. Informacji nie uważa się za umożliwiającą określenie tożsamości osoby, jeżeli wymagałoby to nadmiernych kosztów, czasu lub działań. Za dane osobowe w rozumieniu ustawy należy uznać numery ksiąg wieczystych i zbiorów dokumentów, skoro w tych księgach i zbiorach są ujawnione podmioty będące właścicielami nieruchomości, dla których księgi te lub zbiory są prowadzone. Skoro treść ksiąg wieczystych i zbiorów dokumentów jest powszechnie dostępna (księgi wieczyste w sądach i większość w Internecie poprzez portal dostępowy, zbiory dokumentów w sądach) to ujawnienie ich numerów pozwala jednocześnie na ujawnienie danych osobowych wpisanych w tych księgach właścicieli nieruchomości oraz danych osobowych właścicieli nieruchomości ujawnionych w dokumentach złożonych do zbiorów dokumentów.

Można zatem stwierdzić, że dane ewidencji gruntów i budynków dotyczące numerów ksiąg wieczystych i zbiorów dokumentów zawierają dane osobowe podmiotów, o których mowa w art. 20 ust. 2 pkt 1 p.g.i k.

Organ ewidencyjny prawidłowo uzależnił udzielenie skarżącej Spółce żądanych informacji od wykazania interesu prawnego. Wnioskodawca żądając podania numeru księgi wieczystej lub zbioru dokumentów dla nieruchomości nie wykazał interesu prawnego, a więc zasadnym było wydanie decyzji odmawiającej udzielenia żądanej informacji.

Niezasadne są zarzuty dotyczące naruszenia przepisów postępowania. Organy prawidłowo ustaliły stan faktyczny w zakresie niezbędnym dla załatwienia sprawy. Okoliczności faktyczne sprawy były niesporne, a jedyne kwestie sporne dotyczyły wykładni i zastosowania przepisów praw materialnego.

Z tych względów należało orzec jak w sentencji, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm.).



Powered by SoftProdukt