drukuj    zapisz    Powrót do listy

6112 Podatek dochodowy od osób fizycznych, w tym zryczałtowane formy opodatkowania, Podatek dochodowy od osób fizycznych, Dyrektor Izby Skarbowej, Oddalono zażalenie, II FZ 226/09 - Postanowienie NSA z 2009-07-23, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II FZ 226/09 - Postanowienie NSA

Data orzeczenia
2009-07-23 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2009-06-22
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Jacek Brolik /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6112 Podatek dochodowy od osób fizycznych, w tym zryczałtowane formy opodatkowania
Hasła tematyczne
Podatek dochodowy od osób fizycznych
Sygn. powiązane
II FZ 285/11 - Postanowienie NSA z 2011-07-06
I SA/Gl 1397/06 - Wyrok WSA w Gliwicach z 2007-12-13
II FSK 3760/13 - Postanowienie NSA z 2014-10-01
II FSK 1807/09 - Wyrok NSA z 2011-02-04
II FSK 1170/11 - Wyrok NSA z 2013-04-11
Skarżony organ
Dyrektor Izby Skarbowej
Treść wyniku
Oddalono zażalenie
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 257, art.49
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA: Jacek Brolik po rozpoznaniu w dniu 23 lipca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia A.S. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 30 marca 2009 r. sygn. akt I SA/Gl 1397/06 w zakresie pozostawienia bez rozpoznania wniosku o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi A. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 24 lipca 2006 r. nr (...) w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów postanawia oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 30 marca 2009 r., sygn. akt I SA/Gl 1397/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach biorąc pod uwagę treść przepisów art. 46 § 1 pkt 4, art.49 § 1 oraz art.257 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; zwanej dalej p.p.s.a.) pozostawił bez rozpoznania wniosek A. S. o przyznanie prawa pomocy. W ocenie Sądu I instancji, siedmiodniowy termin do uzupełnienia braków wniosku o przyznanie prawa pomocy, wyznaczony w wezwaniu (z dnia 29 stycznia 2009 r.) pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania, upłynął z dniem 16 lutego 2009 r. Tymczasem strona uzupełniła braki w dniu 23 lutego 2009 r. a więc - jak skonstatował Sąd I instancji - po upływie 7-dniowego terminu określonego w wezwaniu.

W zażaleniu skarżąca wniosła o jego uchylenie i zwolnienie z wniesienia żądanego wpisu sądowego. Zdaniem skarżącej, Sąd w każdej chwili może przedłużyć termin do wykonania czynności prawnej w toczącym się postępowaniu.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do art. 257 p.p.s.a. wniosek o przyznanie prawa pomocy, który nie został złożony na urzędowym formularzu lub którego braków strona nie uzupełniła w zakreślonym terminie, pozostawia się bez rozpoznania.

Zauważyć należy, że referendarz sądowy w dniu 29 stycznia 2009 r. wezwał skarżącą stosownie do art.49 § 1 p.p.s.a. do uzupełnienia braków formalnych wniosku o przyznanie prawa pomocy poprzez jego podpisanie oraz uzupełnienie rubryki nr 4 formularza PPF, tj. wskazanie zakresu wniosku o przyznanie prawa pomocy; w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania. Ze zwrotnego potwierdzenia odbioru znajdującego się w aktach sprawy wynika, że wezwanie zostało doręczone stronie w dniu 9 lutego 2009 r. (karta 303 akt WSA). Braki wniosku o przyznanie prawa pomocy zostały natomiast uzupełnione w dniu 23 lutego 2009 r., a zatem z przekroczeniem siedmiodniowego terminu zakreślonego przez Sąd. Termin, który wyznaczył Sąd pierwszej instancji w wezwaniu z dnia 29 stycznia 2009 r. jest terminem ustawowym, który nie może być skracany i przedłużony. Jeżeli z przyczyn od strony niezależnych termin ten nie może być zachowany, służy stronie ewentualny wniosek o przywrócenie terminu do usunięcia braków. Wobec tego Sąd pierwszej instancji nie mógł przychylić się do prośby strony zawartej w piśmie z dnia 16 lutego 2009 r. " o przedłużenie terminu do złożenia wniosku na urzędowym formularzu do dnia 23 lutego 2009 r.".

Naczelny Sąd Administracyjny nie ma wątpliwości, iż postanowienie z dnia 30 marca 2009 r., pozostawiające wniosek o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania jest zgodne z prawem. Słusznie została zastosowana norma prawna wynikająca z cytowanego art. 257 p.p.s.a. oraz art. 49 § 1 p.p.s.a. W konsekwencji Sąd pierwszej instancji nie mógł odnieść się merytorycznie do wniosku strony o przyznanie prawa pomocy.

Z powyższych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a., oddalił zażalenie.



Powered by SoftProdukt