Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa (spr.), Sędzia WSA Sławomir Fularski, Asesor WSA Joanna Kruszewska-Grońska, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 29 października 2020 r. sprawy ze skargi R. Z. na decyzję Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] grudnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie przetwarzania danych osobowych oddala skargę

I. Stan sprawy przedstawia się następująco:

1. Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych (zwany dalej: "Prezes UODO") - po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego - w sprawie skargi R. Z. (zwany dalej: "Skarżący"), dotyczącej przetwarzania Jego danych osobowych przez [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...](zwana dalej: "Spółką") udzielił Spółce upomnienia za naruszenie art. 15 ust. 1 w związku z art. 12 ust 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady UE 2016/679 z 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenia o ochronie danych osobowych, Dz.U.UE.L.2016.119, str. 1 i Dz.U.UE.L.2018.127, str. 2, zwane dalej: "Rozporządzeniem"), polegającego na udzieleniu Skarżącemu odpowiedzi w terminie dłuższym niż 30 dni od otrzymania jego wniosku, w pozostałym zakresie odmówił uwzględnienia wniosku.

W podstawie prawnej decyzji powołano m.in. art. 104 § 1 ustawy z 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2018r. poz. 2096 ze zm., zwana dalej: "k.p.a.") w związku z art. 7 ust. 1 ustawy z 10 maja 2018r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. z 2019r. poz. 1781, zwana dalej: "u.o.d.o.") w związku z art. 58 ust. 2 lit. b oraz art. 14 ust. 1, art. 15 ust. 1 Rozporządzenia w związku z art. 12 ust 3 Rozporządzenia. W uzasadnieniu Prezes UODO wskazał, że ww. skarga Skarżącego wpłynęła 1 lipca 2019r., a w jej treści wskazano, że Skarżący otrzymał w grudniu 2018r. kilka połączeń telefonicznych od [...] S.A., [...] S.A. i [...] S.A. z ofertami pożyczkowymi, choć nie wyraził zgody na kontakt w celu przedstawienia oferty kredytowej. Skarżący zażądał, aby Prezes UODO nakazał spełnienie obowiązku informacyjnego z art. 14 ust. 1 Rozporządzenia (w związku ze zbieraniem i utrwalaniem danych nie od osoby, której dane dotyczą) i nakazanie spełnienia obowiązku z art. 15 ust. 1 Rozporządzenia (prawa dostępu do danych).

Prezes UODO podczas czynności mających na celu wyjaśnienie sprawy, ustalił, że Spółka przetwarza dane osobowe Skarżącego w związku z wypełnieniem przez Skarżącego formularza na stronie www.ratkomat.pl, którego administratorem danych osobowych jest Spółka. Przekierowania na formularze bankowe realizowała Spółka, udostępniając dane osobowe Skarżącego "partnerom handlowym" w zakresie imienia, nazwiska, adresu e-mail i nr telefonu, na co Skarżący wyraził zgodę w trakcie wypełniania formularza.

Skarżący pismem z 20 marca 2019r. zwrócił się do Spółki o wskazanie m.in. zakresu, źródła i podstawy prawnej przetwarzania jego danych osobowych, zarzucając, że nie poinformowano Go o pozyskaniu, utrwaleniu i rozpoczęciu przetwarzania jego danych osobowych.

Spółka pismem z 26 lipca 2019r. udzieliła odpowiedzi Skarżącemu, informując że w wyniku wniosku Skarżącego z 20 marca 2019r. ograniczyła przetwarzanie Jego danych osobowych, wyłącznie do ich przechowywania w związku z koniecznością zakończenia postępowania ze skargi złożonej do Prezesa UODO i wezwaniem do zadośćuczynienia. Spółka zaprzestała przetwarzania danych osobowych Skarżącego w celu wysyłki informacji handlowej produktów i usług finansowych. Spółka zwróciła się też do "partnerów handlowych" ([...] Bank S.A. w [...] przy ul. [...], [...] S.A. w [...] przy ul. [...], [...] S.A. w [...] przy ul. [...], [...] Sp. z o.o. w [...] przy Al. [...]), którym przekazała dane osobowe Skarżącego o zaprzestanie ich przetwarzania w celach przekazywania informacji handlowych w tym oferowania produktów i usług finansowych, informując jednocześnie, na podstawie art. 19 Rozporządzenia, o ograniczeniu przetwarzania danych osobowych Skarżącego (imienia, nazwiska, nr telefonu, adresu e-mail).

Prezes UODO wskazał też, że wydając decyzję administracyjną, zobowiązany był do rozstrzygania w oparciu o stan faktyczny istniejący w chwili wydania tej decyzji i stwierdził, że skarga była w części zasadna. Spółka nie odpowiedziała w terminie na wezwanie Skarżącego do wskazania posiadanych przez Nią kategorii danych osobowych Skarżącego, zakresu, podstawy prawnej i źródła ich pozyskania. Wezwanie to Prezes UODO uznał w niepełnym zakresie za wniosek o realizację prawa z art. 15 ust. 1 Rozporządzenia. Administrator na ww. wniosek, zgodnie z art. 12 ust. 3 Rozporządzenia, powinien bez zbędnej zwłoki - w terminie miesiąca od otrzymania żądania - udzielić osobie, której dane dotyczą, informacji o działaniach podjętych w związku z żądaniem na podstawie art. 15-22. W razie potrzeby termin ten można przedłużyć o kolejne dwa miesiące, z uwagi na skomplikowany charakter żądania lub liczbę żądań. Spółka w toku postępowania przed Presem UODO zrealizowała żądanie Skarżącego w zakresie prawa dostępu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 Rozporządzenia, co było przedmiotem skargi, i uczyniła to w sposób wyczerpujący. Realizacja żądania nastąpiła po upływie 127 dni od otrzymania ww. wniosku - po upływie terminu, o którym mowa w art. 12 ust. 3 Rozporządzenia. Udzielenie przez Spółkę odpowiedzi na wniosek Skarżącego z 20 marca 2019r. w zakresie prawa dostępu do danych osoby, której one dotyczą dopiero 26 lipca 2019r., w toku postępowania administracyjnego, narusza terminy z art. 12 ust. 3 Rozporządzenia i jest nieprawidłowe. Z wyjaśnień Spółki wynika, że naruszenie to wynikało z niedopatrzenia, miało charakter incydentalny i było działaniem niezamierzonym. Spółka dokonała przeglądu procedur, przeszkolenia personelu i przeprowadziła audyt w celu zapobieżeniu powstania podobnych sytuacji w przyszłości.

Prezes UODO, odnosząc się do żądania Skarżącego o nakazanie Spółce spełnienia wobec Skarżącego obowiązku informacyjnego z art. 14 Rozporządzenia (w związku ze zbieraniem i utrwalaniem danych nie od osoby której dane dotyczą) wskazał, że przepis ten nie ma zastosowania w sprawie, bo Spółka pozyskała dane osobowe Skarżącego od niego samego, w związku z wypełnieniem przez formularza na stronie www. ratkomat.pl.

Prezes UODO w związku z tym, działając na mocy art. 58 ust. 2 lit. b) Rozporządzenia (możliwość udzielania administratorowi lub podmiotowi przetwarzającemu upomnienia przez organ nadzorczy w zakresie prowadzonych postępowań w przypadku naruszenia przepisów Rozporządzenia przez operacje przetwarzania), uznał za uzasadnione udzielenie Spółce upomnienia w zakresie naruszenia art. 15 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 3 Rozporządzenia.

2. Skarżący w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w części dotyczącej pkt 2 (odmówienie uwzględnienia wniosku w pozostałym zakresie) wniósł o uchylenie ww. decyzji Prezesa UODO w zaskarżonej części i przekazanie sprawy w tym zakresie do ponownego rozpoznania, zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, przyznanie prawa pomocy przez zwolnienie z kosztów sądowych (w tym z opłaty od skargi) i/lub wyznaczenie pełnomocnika z urzędu oraz przeprowadzenie dowodów z dokumentów załączonych do skargi na okoliczności powołane w uzasadnieniu. Skarżący uznał, że ww. decyzja narusza:

a) art. 8 k.p.a. - przez prowadzenie postępowania w sposób sprzeczny z zasadą pogłębiania zaufania do organów administracyjnych i zasad proporcjonalności i równego traktowania a także zasady pewności prawa;

b) art. 10 k.p.a. w zw. z art. 78 k.p.a. - przez ograniczenie czynnego udziału w sprawie i całkowite pominięcie wniosków dowodowych, załączonych do skargi inicjującej postępowanie przed Prezesem UODO, świadczących o tym, że Skarżący podejmował liczne działania zmierzające do ustalenia skąd pochodzą jego dane osobowe oraz, że to nie Skarżący udostępnił dane osobowe Spółce;

c) art. 77 k.p.a. w zw. z art. 80 k.p.a. - przez brak wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego m.in. przez oparcie się jedynie na wyjaśnieniach Spółki i przyjęcie, że to Skarżący udostępnił dane osobowe Spółce;

d) art. 107 § 3 k.p.a. - przez niewskazanie w uzasadnieniu ww. decyzji dlaczego Prezes UODO pominął wnioskowane dowody i odmówił im mocy dowodowej.

Skarżący w uzasadnieniu ponownie wskazał, że już w skardze inicjującej postępowanie przed Prezesem UODO wskazał dowody świadczące o jego aktywności związanej z ustaleniem skąd pochodzą jego dane osobowe, kto je przetwarza, gdzie zostały wprowadzone, jaka jest ich treść i dlaczego nie został poinformowany o ich utrwaleniu (zebraniu). Skarżący zaprzeczył, że udostępnił Spółce swoje dane i podniósł, że Spółka przez wiele miesięcy nie udzielała odpowiedzi na ww. wniosek, a odpowiedzi udzieliła dopiero w świetle grożących jej konsekwencji wynikających z prowadzonego przed Prezesem UODO postępowania administracyjnego. Gdyby dane pochodziły od Skarżącego, Spółka nie miałaby problemów z udzieleniem odpowiedzi na jego wniosek. Prezes UODO nie wyjaśnił okoliczności posiadania danych osobowych Skarżącego przez Spółkę i uznał Jej wyjaśnienia za bardziej "wiążące".

3. Prezes UODO w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

4. Pełnomocnik Skarżącego ustanowiony z urzędu w piśmie z 23 czerwca 2020r. oświadczył, że popiera skargę wniesioną przez Skarżącego i podtrzymał wniosek o przeprowadzenie dowodu z dokumentów załączonych do skargi. Wniósł też o rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym i zasądzenie kosztów, w tym kosztów nieopłaconej pomocy prawnej ponoszonej przez Skarb Państwa.

5. Spółka pismem z 30 lipca 2020r. odpowiedziała na skargę, wnosząc o jej oddalenie i przeprowadzenie dowodów wskazanych w treści uzasadnienia. Podniosła, że udostępniła dane osobowe Skarżącego wyłącznie w zakresie imienia, nazwiska, adresu e-mail i nr telefonu, na co Skarżący wyraził zgodę. W piśmie z 26 lipca 2019r. skierowanym do Skarżącego wyczerpująco odpowiedziała na zapytania Skarżącego o kategorię przetwarzanych danych osobowych Skarżącego, podstawy ich przetwarzania, źródła ich pozyskania i uprzedniego wykonania obowiązku informacyjnego względem Skarżącego. Dodatkowo ograniczyła przetwarzanie danych osobowych Skarżącego wyłącznie do ich przechowywania w związku z toczącym się postępowaniem administracyjnym oraz wezwania Skarżącego do uiszczenia przez Spółkę zadośćuczynienia. Zwróciła się także do podmiotów, którym przekazała dane osobowe Skarżącego z wnioskiem o ograniczenie ich przetwarzania.

Spółka, odnosząc się do twierdzeń Skarżącego o braku zgody Skarżącego na przetwarzanie danych wskazała, że podstawowym argumentem podważającym to twierdzenie jest udokumentowanie przez Spółkę udzielenia przez Skarżącego [...] grudnia 2018r. o godz. 13:53 (43 sek.) zgody na przetwarzanie danych osobowych, a także na otrzymywanie informacji handlowych dotyczących produktów i usług finansowych. Skarżący wypełniając internetowy formularz znajdujący się w serwisie www.ratkomat.pl, przy użyciu adresu IP: [...], dobrowolnie podał swoje dane osobowe (imię, nazwisko, email, numer telefonu, wykształcenie, stan cywilny, źródło dochodów, miesięczny dochód netto, cel kredytu, wysokość kredytu, okres kredytowania, kod pocztowy, miejscowość zameldowania, ulicę, PESEL, pobyt, NIP). Wyraził też zgodę na przetwarzanie ww. danych przez Spółkę i na otrzymywanie informacji handlowych dotyczących produktów i usług finansowych przez Spółkę i jej partnerów handlowych. Lista partnerów handlowych znajdowała się w formularzu wypełnionym przez Skarżącego.

Skoro Spółka wypełniła wobec Skarżącego obowiązek informacyjny wynikający z przepisów prawa, pomijając okoliczność niewywiązania się z terminu na udzielenie odpowiedzi na ww. wniosek dotyczący informacji o przetwarzanych danych osobowych - za co przeprosiła Skarżącego w odpowiedzi na pismo Skarżącego z 20 marca 2019r. i otrzymała karę upomnienia, zgodnie z punktem 1 zaskarżonej decyzji, należało uznać, że Spółka podjęła wszelkie przewidziane prawem czynności wobec Skarżącego i Prezesa UODO. Spółka, z uwagi na wynikającą z niedopatrzenia, nieterminową odpowiedź na wniosek Skarżącego, prewencyjne, ponownie przejrzała wewnętrzne procedury z zakresu ochrony danych, ponownie przeszkoliła personel i przeprowadziła szczegółowy audyt, którego celem było ustalenie przyczyn zaistniałej sytuacji.

Spółka wniosła też o oddalenie wniosku dowodowego Skarżącego o przeprowadzenia dowodu z dokumentu - pisma z 22 grudnia 2015r. otrzymanego od [...] Sp. z o.o., gdyż Skarżący nie określił, jakie okoliczności faktyczne mają wykazane za pomocą tego dowodu, a w szczególności - w jaki sposób zbieżność adresów siedzib Spółki i [...] Sp. z o.o. miałaby mieć wpływ na wynik postępowania w sprawie.

II. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

1. Skarga nie ma uzasadnionych podstaw.

2. Sąd na wstępie wyjaśnia, że zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z 25 lipca 2002r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. z 2019r., poz. 2167) kontrola sądowa zaskarżonych decyzji, postanowień bądź innych aktów, wymienionych w art. 3 § 2 ustawy z 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019r. poz. 2325 ze zm., zwanej dalej: "P.p.s.a.") sprawowana jest przez sądy administracyjne w oparciu o kryterium zgodności z prawem. W związku z tym, aby wyeliminować z obrotu prawnego akt wydany przez organ administracji publicznej konieczne jest stwierdzenie, że doszło w nim do naruszenia bądź przepisu prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, bądź przepisu postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie, albo też przepisu prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania, lub ewentualnie ustalenie, że decyzja lub postanowienie organu dotknięte jest wadą nieważności (art. 145 § 1 lit. a)-c) i § 2 P.p.s.a.).

Sąd w zakresie swojej właściwości ocenia więc zaskarżoną decyzję z punktu widzenia zgodności z prawem materialnym i przepisami postępowania administracyjnego, według stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dacie wydania tego aktu lub podjęcia spornej czynności.

Sąd wyjaśnia ponadto, że sprawę rozpoznano w trybie uproszczonym, z uwagi na treść art. 119 pkt 2 P.p.s.a., gdyż Skarżący w piśmie z 7 czerwca 2020r., Prezes UODO w piśmie z [...] lipca 2020r., zaś Spółka (uczestnik postępowania – administrator, który przetwarzał dane Skarżącego) w piśmie z [...] lipca 2020r. wnieśli o skierowanie sprawy do rozpoznania w trybie uproszczonym, w związku ze światową pandemią zakaźnej choroby COVID-19, wywoływanej przez koronawirusa SARS-CoV-2.

3. Zdaniem Sądu, analizowana pod tym kątem zaskarżona decyzja Prezesa UODO nie narusza ani przepisów prawa procesowego ani przepisów prawa materialnego, także tych wskazanych w skardze, w stopniu, który mógłby mieć jakikolwiek wpływ na wynik sprawy.

Sąd stwierdza, że w świetle akt sprawy nie można uznać, że Prezes UODO przed wydaniem zaskarżonej decyzji nie zebrał i nie rozpatrzył w sposób wyczerpujący całego materiału dowodowego sprawy. Prezes UODO - wbrew stanowisku prezentowanemu w skardze - indywidualnie rozpatrzył sprawę, biorąc pod uwagę przesłanki wynikające z prawidłowo wskazanego w podstawie prawnej decyzji przepisu prawa materialnego - art. 14 ust. 1 Rozporządzenia.

Przepis art. 14 ust. 1 Rozporządzenia stanowi, że jeżeli danych osobowych nie pozyskano od osoby, której dane dotyczą, administrator podaje osobie, której dane dotyczą, następujące informacje:

a) swoją tożsamość i dane kontaktowe oraz, gdy ma to zastosowanie, tożsamość i dane kontaktowe swojego przedstawiciela;

b) gdy ma to zastosowanie - dane kontaktowe inspektora ochrony danych;

c) cele przetwarzania, do których mają posłużyć dane osobowe, oraz podstawę prawną przetwarzania;

d) kategorie odnośnych danych osobowych;

e) informacje o odbiorcach danych osobowych lub o kategoriach odbiorców, jeżeli istnieją;

f) gdy ma to zastosowanie - informacje o zamiarze przekazania danych osobowych odbiorcy w państwie trzecim lub organizacji międzynarodowej oraz o stwierdzeniu lub braku stwierdzenia przez Komisję odpowiedniego stopnia ochrony lub w przypadku przekazania, o którym mowa w art. 46, art. 47 lub art. 49 ust. 1 akapit drugi, wzmiankę o odpowiednich lub właściwych zabezpieczeniach oraz informację o sposobach uzyskania kopii tych zabezpieczeń lub o miejscu ich udostępnienia.

Przepis art. 14 ust. 5 RODO wylicza natomiast enumeratywnie przypadki, w jakich udzielanie informacji o przetwarzaniu danych osobowych osobom, których dane zostały pozyskane w inny sposób, niż od niej samej, nie będzie konieczne.

W świetle ww. przepisów obowiązek informacyjny nie powstaje, jeśli osoba, której dane podlegały przetworzeniu wyraziła zgodę na ich przetworzenie. Z okoliczności faktycznych sprawy wynikało, że właśnie z taką sytuacją mieliśmy do czynienia w sprawie. Tym samym nie sposób za zasadne uznać zarzuty podniesione w skardze w tym zakresie.

Zdaniem Sądu, wbrew twierdzeniom skargi Prezes UODO wyjaśnił również wszystkie istotne w sprawie okoliczności faktycznych, które mogłyby mieć wpływ na treść decyzji. Prezes UODO, odnosząc się do żądania Skarżącego o nakazanie Spółce spełnienia wobec Skarżącego obowiązku informacyjnego z art. 14 Rozporządzenia (w związku ze zbieraniem i utrwalaniem przez Spółkę danych osobowych Skarżącego nie od osoby, której dane dotyczą) wskazał w sposób należyty, że przepis art. 14 ust. 1 Rozporządzenia nie miał zastosowania w sprawie. Z okoliczności sprawy ustalonych przez organ administracyjny w toku postępowania administracyjnego, związanego ze skargą Skarżącego z 26 czerwca 2019r. oraz z Jego pismem z 20 marca 2019r., wynikało bowiem jasno, że Spółka pozyskała dane osobowe Skarżącego od niego samego, w związku z wypełnieniem przez Skarżącego formularza na stronie www. ratkomat.pl (k. 57-64, 67-72 akt administracyjnych).

Prezes UODO, prowadząc postępowanie zebrał dowody i ustalił stan faktyczny, stanowiący podstawę do wydania zaskarżonej decyzji, jak również wziął pod uwagę dowody nadesłane przez Skarżącego oraz Jego wyjaśnienia, jak również dowody nadsyłane przez Spółkę, w tym wyjaśnienia Spółki z 21 października 2019r. i nadesłane wraz z nimi załączniki w postaci m.in. zrzutów z ekranu. Prezes UODO z uwagi na wątpliwości, co do zebrania pełnego materiału dowodowego, zwrócił się do Spółki - pismem z 9 października 2019r. - o złożenie dodatkowych wyjaśnień w sprawie, w celu uzupełnienia materiału dowodowego, stosownie do dyspozycji art. 77 k.p.a. I otrzymał od Spółki ww. pismo z 21 października 2019r. Prezes UODO, na co wskazują pozostałe materiały dowodowe zgromadzone w aktach administracyjnych, przeprowadził należyte postępowanie wyjaśniające, mając na względzie zarzuty podnoszone przez Skarżącego we wniosku oraz w kolejnych pismach.

Nie sposób więc uznać, że Prezes UODO, prowadzący postępowanie administracyjne, nie dopełnił obowiązku wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia materiału dowodowego sprawy. Organ dążył do pełnej realizacji zasady prawdy obiektywnej, a żaden z dowodów zgromadzonych w sprawie i przeanalizowanych przez organ nie wskazywał na możliwość przyznania racji Skarżącemu.

Każdy ze znajdujących się w aktach sprawy dowodów podlegał ponadto ocenie Prezesa UODO, stosownie do art. 80 k.p.a. Po analizie całokształtu okoliczności faktycznych wynikających z akt administracyjnych sprawy organ trafnie uznał, że Skarżący sam wypełnił swoje dane na stronie www.ratkomat.pl. Tym samym nie można przyjąć - wbrew zarzutom podnoszonym w skardze, że Prezes UODO, podejmując rozstrzygnięcie w zakresie pkt 2 zaskarżonej decyzji w jakikolwiek naruszył wskazane w skardze przepisy.

Prezes UODO, prowadząc w sprawie postępowanie administracyjne przedsięwziął wszelkie przewidziane prawem czynności służące wnikliwemu i rzetelnemu ustaleniu okoliczności faktycznych sprawy i zebraniu materiału dowodowego potrzebnego do rozstrzygnięcia sprawy decyzją administracyjną. Na Prezesie UODO spoczywał, stosownie do zasady prawdy obiektywnej, wynikającej z art. 7 i art. 77 k.p.a., obowiązek wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia materiału dowodowego sprawy. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego ugruntowany jest pogląd, że z art. 77 § 1 k.p.a. i art. 7 k.p.a. wynika, że ciężar dowodu spoczywa na organie administracji (por. wyroki NSA z 15 września 1992r. sygn. akt SA/Lu 601/92, z 16 października 1998r. sygn. akt: I SA/Gd 92/98).

Przesłankę tą wypełniono w sprawie, gdyż zaskarżoną decyzję wydano po dokładnym zbadaniu okoliczności faktycznych sprawy i po zebraniu kompletnego, wewnętrznie spójnego materiału dowodowego. Ocena zaś czy dana okoliczność została udowodniona opierała się na podstawie całokształtu materiału dowodowego. Należało więc przyjąć, że organ dopełnił dyspozycji art. 80 k.p.a.

Zachowanie powyższych reguł postępowania powinno i znalazło odzwierciedlenie w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, stosownie do art. 107 § 3 k.p.a., który wskazuje, że uzasadnienie faktyczne decyzji powinno w szczególności zawierać wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, zaś uzasadnienie prawne - wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji, z przytoczeniem przepisów prawa.

Prezes UODO nie uchybił ww. obowiązkom, podejmując szereg czynności, które przyczyniły się do wyjaśnienia sprawy i do wydania prawidłowej decyzji administracyjnej w sprawie należącej do właściwości Prezesa UODO i do skonstruowania prawidłowego uzasadnienia zaskarżonej decyzji. Świadczą o tym materiały znajdujące się w aktach administracyjnych sprawy.

Dodatkowo wyjaśnić należy, że Skarżącego informowano o każdej czynności, którą podejmował Prezes UODO. Tym samym Skarżący miał możliwość i brał czynny udział w prowadzonym przez Prezesa UODO postępowaniu administracyjnym w zakresie nieprawidłowości wskazywanych przez Skarżącego w ww. wniosku oraz w piśmie z 20 marca 2019r.

Sąd wskazuje ponadto, że dokumenty złożone przez Skarżącego, zarówno w toku postępowania administracyjnego, jak również w toku postępowania sądowego stanowiły w dużej mierze część akt administracyjnych sprawy. Niemożliwe było zatem ich dopuszczenie przez Sąd, na mocy art. 106 § 3 P.p.s.a., bo stanowiły one w tym zakresie materiał dowodowy sprawy, który podlegał ocenie Prezesa UODO w toku postępowania administracyjnego. Dodatkowo Skarżący przy pomocy dowodu dotyczącego innej spółki ([...] sp. z o.o.) niż uczestnik niniejszego postępowania, a załączonego do skargi, nie wykazał okoliczności, które, według Niego, miałaby być udowodnione i jednocześnie podważałby tezę prezentowaną przez Prezesa UODO w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji w zakresie braku możliwości zastosowania w sprawie art. 14 Rozporządzenia. Skoro bowiem z akt administracyjnych sprawy jednoznacznie wynikało, że Spółka przetwarza dane osobowe Skarżącego w związku z wypełnieniem przez Skarżącego formularza na stronie www.ratkomat.pl, którego administratorem danych osobowych była Spółka oraz w związku z wyrażeniem przez Skarżącego zgody w trakcie wypełniania formularza na przetwarzanie jego danych osobowych w zakresie imienia, nazwiska, adresu e-mail i nr telefonu, nie sposób przyjąć, że Prezes UODO wyraził nieprawidłowe stanowisko.

Prezes UODO był też związany treścią żądania Skarżącego o nakazanie Spółce spełnienia obowiązku informacyjnego oraz o nakazanie udzielenie informacji, kto i na jakiej podstawie prawnej wpisał dane osobowe Skarżącego w formularzach pożyczkowych ([...] S.A.) [...] grudnia 2018r. oraz [...] grudnia 2018r. ([...] Banku S.A.). Warto podkreślić, że w toku postepowania administracyjnego, w związku z wyjaśnieniami Spółki, Prezes UODO prawidłowo przyjął, że partnerami handlowymi Spółki, którym Spółka przekazała dane osobowe Skarżącego były: [...] Bank S.A. w [...] przy ul. [...], [...] S.A. w [...] przy ul. [...], [...] S.A. w [...] przy ul. [...], [...] Sp. z o.o. w [...] przy Al. [...].

Prezes UODO trafnie nie znalazł też podstaw do kwestionowania wpisania danych osobowych Skarżącego w ww. formularzu, z uwagi na wyrażenie zgody przez Skarżącego na przetwarzanie ww. danych (imienia, nazwiska, nr telefonu, adresu e-mail) w celach przekazywania informacji handlowych w tym oferowania produktów i usług finansowych. Niemożliwe było więc uznanie za zasadne zarzutów skargi z tego zakresu.

Zdaniem Sądu Prezes UODO w zaskarżonej decyzji trafnie odmówił w punkcie 2 zaskarżonej decyzji uwzględnienia żądania Skarżącego, wskazując prawidłowo w uzasadnieniu ww. decyzji, że nie doszło do naruszenia w sprawie art. 14 Rozporządzenia.

Sąd wyjaśnia ponadto, że z uwagi na częściowe zaskarżenie decyzji – jedynie w zakresie drugiego jej punktu - nie było możliwe ocenianie przez Sąd wypełnienia po terminie przez Spółkę wobec Skarżącego obowiązku informacyjnego, o którym mowa w art. 15 Rozporządzenia.

4. Sąd, mając powyższe okoliczności na względzie uznał, że zasadne było oddalenie skargi, na mocy art. 151 P.p.s.a.