drukuj    zapisz    Powrót do listy

, Dostęp do informacji publicznej, Minister Sprawiedliwości, Zobowiązano ... i stwierdzono, że bezczynność miała miejsce bez rażącego naruszenia prawa, II SAB/Wa 72/13 - Wyrok WSA w Warszawie z 2013-04-29, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SAB/Wa 72/13 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2013-04-29 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2013-02-18
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Andrzej Góraj /sprawozdawca/
Ewa Kwiecińska /przewodniczący/
Sławomir Antoniuk
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Skarżony organ
Minister Sprawiedliwości
Treść wyniku
Zobowiązano ... i stwierdzono, że bezczynność miała miejsce bez rażącego naruszenia prawa
Powołane przepisy
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 1 ust. 1, art. 3 ust. 1 pkt 2, art. 6 ust. 2, art. 4 ust. 1, art. 13 ust. 1
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Dz.U. 1997 nr 78 poz 483 art. 61 ust. 1
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. uchwalona przez Zgromadzenie Narodowe w dniu 2 kwietnia 1997 r., przyjęta przez Naród w referendum konstytucyjnym w dniu 25 maja 1997 r., podpisana przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 16 lipca 1997 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kwiecińska, Sędziowie WSA Andrzej Góraj (spr.), Sławomir Antoniuk, Protokolant Referent stażysta Małgorzata Ciach, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi A. R. na bezczynność Ministra Sprawiedliwości w przedmiocie wniosku z dnia [...] grudnia 2012 r. 1. zobowiązuje Ministra Sprawiedliwości do rozpoznania pkt 1 wniosku A. R. z dnia [...] grudnia 2012 r. o udostępnienie informacji publicznej, w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami postępowania; 2. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. zasądza od Ministra Sprawiedliwości na rzecz A. R. kwotę 340 zł (trzysta czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] grudnia 2012 r. A. R., reprezentowana przez pełnomocnika – P. R., wystąpiła do Ministra Sprawiedliwości, w trybie ustawy z dnia 06 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 r. nr 112, poz. 1198 ze zm.):

1) o udzielenie informacji czy wszyscy zdający część pisemną egzaminu na tłumacza przysięgłego z języka angielskiego, przeprowadzonego przez Ministerstwo Sprawiedliwości w dniach [...] i [...] listopada 2012 r., otrzymali do przetłumaczenia identyczny zestaw czterech tekstów;

2) o udostępnienie pracy sporządzonej przez A. R. w toku części pisemnej ww. egzaminu (udostępnienie, które umożliwi weryfikację pracy pod kątem ewentualnych błędów popełnionych przez sprawdzającego w terminie poprzedzającym przeprowadzenie części ustnej ww. egzaminu).

W odpowiedzi na przedmiotowy wniosek Minister Sprawiedliwości, pismem z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...], poinformował wnioskodawcę, że terminy egzaminów na tłumacza przysięgłego wyznacza Przewodniczący Państwowej Komisji Egzaminacyjnej, biorąc pod uwagę ilość wpływających wniosków oraz dyspozycyjność członków Komisji. Podniesiono, że zgodnie z § 5 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie Państwowej Komisji Egzaminacyjnej do przeprowadzania Egzaminu na Tłumacza Przysięgłego (Dz. U. nr 15, poz. 127), egzamin nie może rozpocząć się później niż w terminie roku od dnia złożenia wniosku przez kandydata. Z uwagi na to, że na egzamin z języka angielskiego zgłasza się największa liczba chętnych jest on zwykle wyznaczany dla dwóch grup jednego dnia. Teksty egzaminacyjne są przygotowywane przez członków Państwowej Komisji Egzaminacyjnej i posiadają jednakowy poziom trudności. Mogą zdarzyć się sytuacje, w których wyniki uzyskane przez kandydatów w dwóch grupach w znacznym stopniu różnią się od siebie. Odnosząc się do możliwości wglądu do pracy egzaminacyjnej, poinformowano, że pracownik Ministerstwa prawidłowo poinformował wnioskodawczynię o dostępnym terminie. Komisja egzaminacyjna dostarczyła prace egzaminacyjne do Ministerstwa w dniu [...] stycznia (piątek), tak więc dopiero [...] stycznia pojawiła się możliwość ich przeglądania. Wyjaśniono, że Komisja przekazała prace egzaminacyjne po egzaminie ustnym, gdyż ponownie zebrała się przy tej okazji, nie jest to ciało stałe, urzędujące codziennie w Ministerstwie Sprawiedliwości, a zbiera się po wydaniu decyzji przez Przewodniczącego, w celu przeprowadzenia egzaminu pisemnego bądź ustnego. Jednocześnie poinformowano, że na podstawie § 12 ust. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie szczegółowego sposobu przeprowadzenia egzaminu na tłumacza przysięgłego (Dz. U. nr 15, poz. 129), Minister Sprawiedliwości otrzymuje jedynie kopie protokołów, natomiast udostępnienie prac egzaminacyjnych nie jest ustawowym obowiązkiem PKE, ani Ministra Sprawiedliwości, jednak Przewodniczący zezwala na udostępnienie prac zainteresowanym do wglądu, po wcześniejszym telefonicznym ustaleniu terminu.

Pismem z dnia 28 stycznia 2013 r. A. R., reprezentowana przez pełnomocnika – P. R., złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Sprawiedliwości w przedmiocie rozpoznania ww. wniosku z dnia [...] grudnia 2012 r. o udostępnienie informacji publicznej, wnosząc o zobowiązanie organu do udzielenia żądanej informacji publicznej w terminie 14 dni od daty doręczenia akt organowi; zobowiązanie Ministra Sprawiedliwości do ukarania dyscyplinarnego pracowników winnych niezałatwiania sprawy w terminie oraz zasądzenie na rzecz skarżącej zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego.

Skarżąca zarzuciła organowi naruszenie art. 13 ust. 1, art. 13 ust. 2 oraz art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Skarżąca podniosła, że sformułowane we wniosku pytanie: czy wszyscy zdający część pisemną egzaminu na tłumacza przysięgłego z języka angielskiego, przeprowadzonego przez Ministerstwo Sprawiedliwości w dniach [...] i [...] listopada 2012 r., otrzymali do przetłumaczenia identyczny zestaw tekstów, jest jednoznaczne i wymaga odpowiedzi - tak lub nie, tymczasem termin do udzielenia odpowiedzi upłynął w dniu [...] stycznia 2013 r., a odpowiedź organu – pismo z dnia [...] stycznia 2013 r. nie zawiera odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.

W ocenie Ministra Sprawiedliwości, organ przekazał skarżącej wszystkie informacje, którymi dysponował w odniesieniu do egzaminu przeprowadzonego w dniach [...] listopada 2012 r. Z treści wystawionej przez organ odpowiedzi jednoznacznie wynikało, do którego organu winna zwrócić się skarżąca, aby uzyskać dalsze szczegółowe informacje. Zdaniem organu, przekazanie skarżącej posiadanych informacji oraz wskazanie podmiotu odpowiedzialnego za organizację egzaminu, w którym uczestniczyła, wyczerpało obowiązek informacyjny, nałożony ustawą o dostępie do informacji publicznej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, sprawowaną pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Skarga analizowana pod tym kątem zasługuje na uwzględnienie.

Wskazać należy, że ustawa z dnia 06 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej określa informację publiczną bardzo szeroko, jako każdą informację w sprawach publicznych. Zgodnie z jej art. 1 ust. 1 i art. 61 Konstytucji RP informację publiczną stanowi każda wiadomość wytworzona przez szeroko rozumiane władze publiczne oraz osoby pełniące funkcje publiczne, a także inne podmioty, które tę władzę realizują bądź gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa w zakresie tych kompetencji. Ustawa powyższa nie definiuje pojęcia sprawy publicznej. W związku z tym, dla wyjaśnienia pojęcia sprawy publicznej, należy kierować się treścią art. 61 ust. 1 Konstytucji RP, zgodnie z którym obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Na prawo do informacji publicznej, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, składa się również uprawnienie do wglądu do dokumentów urzędowych, których definicja zawarta jest w art. 6 ust. 2 cytowanej ustawy. Tak więc informacją publiczną jest treść dokumentów i innych materiałów wytworzonych przez organy władzy publicznej i podmioty niebędące organami administracji publicznej, które na gruncie tej ustawy zostały zobowiązane do udostępnienia informacji, które mają walor informacji publicznej, treści wystąpień, opinii i ocen przez nie dokonywanych, niezależnie do jakiego podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą. Informację publiczną stanowi więc treść wszelkiego rodzaju dokumentów urzędowych, odnoszących się do organu władzy publicznej lub podmiotu niebędącego organem administracji publicznej, związanych z nimi, bądź w jakikolwiek sposób ich dotyczących. Są nią zarówno treści dokumentów i materiałów bezpośrednio przez nie wytworzonych, jak i te, których używają przy realizacji przewidzianych prawem zadań (także te, które tylko w części ich dotyczą), nawet gdy nie pochodzą wprost od nich.

Zgodnie zaś z art. 4 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, obowiązane do udostępniania informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności: organy władzy publicznej, organy samorządów gospodarczych i zawodowych, podmioty reprezentujące zgodnie z odrębnymi przepisami Skarb Państwa, podmioty reprezentujące państwowe osoby prawne albo osoby prawne samorządu terytorialnego oraz podmioty reprezentujące inne państwowe jednostki organizacyjne albo jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego, podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, z zastrzeżeniem ust. 2 i art. 15 ust. 2.

Udostępnienie informacji publicznej jest czynnością materialno-techniczną. Żaden przepis prawa nie nakłada na dysponenta takiej informacji obowiązku nadawania tejże czynności szczególnej formy. Ważne także przy tym jest, że dostęp do informacji publicznej realizowany jest w pierwszej kolejności przez wgląd do dokumentów urzędowych (art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy). Oznacza to, że skarżący, zainteresowany uzyskaniem dostępu do wskazanej informacji swoje prawo do informacji publicznej może zrealizować, udając się do organu w celu zapoznania się z treścią tych dokumentów lub też może to nastąpić w inny wskazany przez skarżącego sposób, choćby poprzez wydanie kserokopii dokumentów. Ostatecznie to bowiem wnioskodawca określa formę, w jakiej organ ma mu udostępnić żądaną informację.

Tak więc organ administracji publicznej lub inny podmiot, o jakim mowa w art. 4 ust. 1 omawianej ustawy, rozpatrując wniosek skarżącego, mógł:

1. udostępnić żądaną informację bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku (art. 13 ust. 1),

2. powiadomić stronę w ww. terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim informacja zostanie udostępniona, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku (art. 13 ust. 2),

3. udostępnić informację zgodnie z wnioskiem - po upływie 14 dni od dnia powiadomienia wnioskodawcy o wysokości opłaty, związanej z dodatkowymi kosztami spowodowanymi wskazanym we wniosku sposobem udostępnienia, które to powiadomienie winno nastąpić w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku (art. 15 ustawy),

4. odmówić udostępnienia żądanej informacji w drodze decyzji (art. 16 ust. 1 ustawy),

5. powiadomić pismem wnioskodawcę, iż żądana informacja nie ma charakteru publicznego,

6. powiadomić pismem wnioskodawcę, iż nie posiada żądanej informacji.

Bezczynność organu na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej polega zatem na tym, że organ zobowiązany do podjęcia czynności materialno-technicznej w przedmiocie informacji publicznej, takiej czynności nie podejmuje. Innymi słowy, z bezczynnością organu w zakresie dostępu do informacji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy organ "milczy" wobec wniosku strony o udzielenie takiej informacji.

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, iż jej istota sprowadzała się do oceny tego, czy wniosek strony został zrealizowany, ewentualnie, czy organ odniósł się do treści żądania w jeden ze sposobów dopuszczonych przez ustawę o dostępie do informacji publicznej.

W pierwszej kolejności należało więc dokonać oceny charakteru żądanej przez wnioskodawcę informacji.

Zdaniem tutejszego Sądu, treści oznaczone we wniosku strony można zakwalifikować jako informację publiczną, o jakiej ustawodawca mówi w art. 6 ust. 1 pkt 3 lit. g ustawy z 06 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.

Nie budzi także wątpliwości, iż w świetle przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej (art. 4 ust. 1 pkt 1), Minister Sprawiedliwości jest organem zobowiązanym do udzielenia żądanej informacji. Podkreślić również można, że powyższych okoliczności nie kwestionował także sam organ.

Kolejną kwestią wymagającą ustalenia było to, czy organ udzielił odpowiedzi na sporny wniosek. Przy czym podkreślenia wymaga okoliczność, iż odpowiedź na wniosek winna mieć charakter stanowczy i opierać się na pełnej wiedzy organu w zakresie tematyki oznaczonej we wniosku.

Analiza akt administracyjnych niniejszej sprawy prowadzi do konkluzji, iż organ dopuścił się bezczynności w zakresie udzielenia odpowiedzi na pierwsze pytanie wyszczególnione przez stronę we wniosku z dnia [...] grudnia 2012 r. Wbrew twierdzeniom organu, nie sposób bowiem skutecznie przyjąć, iż odpowiedź zawarta w piśmie z dnia [...] stycznia 2013 r. stanowiła realizację żądania strony w sposób i formie oznaczonej we wniosku. Sformułowanie użyte przez organ w powyższym piśmie, iż: "teksty egzaminacyjne są przygotowywane przez członków Państwowej Komisji Egzaminacyjnej i posiadają jednakowy poziom trudności" nie stanowi odpowiedzi na pytanie, czy wszyscy zdający część pisemną egzaminu na tłumacza przysięgłego otrzymali do przetłumaczenia identyczny zestaw czterech tekstów. Intencją wnioskodawcy nie było bowiem uzyskanie wiedzy o poziomie trudności tekstów egzaminacyjnych. Strona chciała jedynie wiedzieć, czy wszyscy egzaminowani pracowali na takim samym tekście.

W świetle powyższego, jako zasadna jawi się konkluzja skarżącej, iż organ popadł w bezczynność w zakresie punktu pierwszego wniosku z dnia [...] grudnia 2012 r.

Co zaś się tyczy kwestii dotyczącej rozpoznania punktu drugiego wniosku strony z dnia [...] grudnia 2012 r., to tutejszy Sąd nie badał tej materii, wobec treści oświadczenia pełnomocnika skarżącej, złożonego na rozprawie w dniu 29 kwietnia 2013 r., iż skarga dotyczy jedynie bezczynności w zakresie odpowiedzi na pierwszy punkt wniosku.

W tym stanie sprawy, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, uznając skargę za zasadną, orzekł jak w pkt 1 sentencji wyroku, na podstawie art. 149 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zaś o kosztach rozstrzygnął zgodnie z dyspozycją art. 200 powołanej ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Tutejszy Sąd doszedł też do przekonania, iż nieudzielenie wnioskodawcy stanowczej odpowiedzi na żądanie wskazane w pkt 1 wniosku nie jawi się jako bezczynność, mająca cechy rażącego naruszenia prawa, o jakiej mowa w art. 149 § 1 zd. ostatnie ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Należy mieć bowiem na względzie fakt, że całokształt sprawy nie wskazuje na intencję organu ukrycia okoliczności objętych żądaniem wniosku. Pewnego rodzaju nieporadność organu może zaś być jedynie oceniana jako skutek małego doświadczenia w rozpoznawaniu wniosków o udzielenie informacji publicznej.

-----------------------

8



Powered by SoftProdukt