Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Sygnatura akt: I SA/Ke 339/05 W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 21 grudnia 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Grażyna Jarmasz, Sędziowie: Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal (spr.), Asesor WSA Mirosław Surma, Protokolant: Referent stażysta Krzysztof Armański, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7.12.2005 r. sprawy ze skargi B. i P.B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] numer [...] w przedmiocie : określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1998 r. oddala skargę

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] Dyrektor Izby Skarbowej działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997-rv Ordynacj a - podatkowa,- - po rozpatrzeniu••- odwołania – B. -i- P.- -B. od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego znak:. [...] z dnia [...] w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1998r. w wysokości [...]zł - uchylił w/w decyzję w całości i określił zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1998r. w wysokości [...]zł.

W uzasadnieniu wskazał, że B. B. w 1998 roku prowadziła działalność gospodarczą w zakresie handlu detalicznego artykułami przemysłowymi w czterech punktach sprzedaży. Dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych prowadziła podatkową księgę przychodów i rozchodów i była czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Małżonkowie B. i P. B. za rok 1998 dokonali rocznego rozliczenia podatku w oparciu o przepis art. 6 ust. 2 ustawy ż dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. złożyli wspólne zeznanie podatkowe PIT-33. P. B. wykazał dochód ze stosunku pracy w wysokości [...]zł, oraz dochód z najmu w kwocie [...]zł. Łączne dochody Skarżącego za rok 1998 wyniosły [...] zł. Skarżąca wykazała dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej w kwocie [...]zł oraz dochód z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia, społecznego w wysokości [...]zł. Łączny dochód Skarżącej za 1998r. wyniósł [...]zł., a po uwzględnieniu odliczenia składek ZUS oraz darowizny w kwocie [...]zł

dochód do opodatkowania wyniósł [...]zł. Łączny dochód Skarżących wyniósł [...]zł. Po odliczeniu wydatków na dojazd dzieci do szkół oraz wydatków mieszkaniowych należny podatek dochodowy nie wystąpił. Ulga mieszkaniowa do odliczenia w latach następnych wyniosła [...]zł.

Organ podatkowy I instancji przeprowadził kontrolę dokumentacji związanej z prowadzoną przez Skarżącą w 1998r. działalnością gospodarczą. W toku prowadzonej kontroli ustalono, iż Skarżąca dokonywała zakupu towarów handlowych do magazynu położonego w W., ul. Ż. Następnie towary handlowe przekazywane były na podstawie dowodów przesunięć zwanych "notami" do poszczególnych punktów handlowych. Na dzień likwidacji jednego z punktów handlowych, tj. na dzień 30.09.1998r. Skarżąca sporządziła spisy towarów handlowych we wszystkich punktach handlowych. W związku z powyższym organ pierwszej instancji dokonał analizy działalności za 1998r. w rozbiciu na dwa okresy rozliczeniowe, tj. za okres od 01.01.1998r. do 30.09.1998r. oraz za okres od 01.10.1998r. do 31.12.1998r. W pierwszym okresie rozliczeniowym, w wyniku porównania wartości netto towarów handlowych zakupionych do magazynu, z wartością netto towarów przekazanych dowodami przesunięć do poszczególnych punktów handlowych z uwzględnieniem stanów remanentowych stwierdzono różnicę w wysokości [...]zł. Koszt własny sprzedanych towarów handlowych we wszystkich punktach handlowych na podstawie dowodów przesunięć wyniósł [...]zł, natomiast koszt własny sprzedanych towarów wyliczony na podstawie danych zawartych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów stanowi [...]zł. Powyższe, według organu pierwszej instancji, świadczyło o posiadaniu przez Skarżącą towarów handlowych zaksięgowanych na podstawie faktur zakupu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, które nie zostały przekazane do poszczególnych punktów handlowych dowodami przesunięć (notami). Organ pierwszej instancji dokonał także za powyższy okres rozliczenia ilościowego zakupionych towarów handlowych z uwzględnieniem

2

stanów remanentowych - na dzień 01.01.1998r. i 30.09.1998r. z towarami przekazanymi do poszczególnych punktów handlowych na podstawie dowodów przesunięć (not). W wyniku rozliczenia stwierdzono, że towary wykazane w dowodach przesunięć (notach) lub remanentach końcowych, na które brak było dowodów zakupu na łączną kwotę [...]zł; towary figurujące w zakupach, których brak było na stanie, a nie zostały przekazane dowodami przesunięć (notami) do poszczególnych punktów handlowych na kwotę [...]zł. Ponadto ustalono, iż Skarżąca zaksięgowała w pozostałych kosztach składki ZUS pracowników wyższe o kwotę [...]zł od wynikających z dokumentów źródłowych.

W drugim okresie rozliczeniowym porównanie wartości netto towarów handlowych zakupionych do magazynu, z wartością netto towarów przekazanych dowodami przesunięć do poszczególnych punktów handlowych z uwzględnieniem stanów remanentowych wykazało różnicę w wysokości [...]zł. Koszt własny sprzedanych towarów handlowych we wszystkich punktach handlowych na podstawie dowodów przesunięć, wyniósł [...]zł, natomiast koszt własny sprzedanych towarów wyliczony na podstawie danych zawartych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wyniósł [...]zł. Powyższe według organu pierwszej instancji świadczyło o nie zaksięgowaniu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów -wszystkich zakupów towarów handlowych, które zostały przekazane do poszczególnych punktów handlowych dowodami przesunięć (notami). Ponadto organ pierwszej instancji dokonał za powyższy okres rozliczenia ilościowego zakupionych towarów handlowych z uwzględnieniem stanów remanentowych na dzień 01.10.1998r. i 31.12.1998r. z towarami przekazanymi do poszczególnych punktów handlowych na podstawie dowodów przesunięć (not). W wyniku rozliczenia stwierdzono towary wykazane w dowodach przesunięć (notach) lub remanentach końcowych, na które brak było dowodów zakupu na łączną kwotę [...]zł.

3

Z uwagi na stwierdzoną nierzetelność, podatkową księgę przychodów i rozchodów pominięto jako dowód w postępowaniu podatkowym w trybie art. 193 § 4 Ordynacji podatkowej. Przychód z działalności gospodarczej ustalono w kwocie [...]zł, tj. w kwocie wyższej od zeznanej o [...]zł. Koszty uzyskania przychodów ustalono w kwocie [...]zł, tj. w kwocie wyższej od zeznanej o [...]zł.

W motywach zaskarżonej decyzji, organ odwoławczy odniósł się do wszystkich zarzutów sformułowanych w odwołaniu, przytaczając jednocześnie argumentację prawną uzasadniającą motywy rozstrzygnięcia. Wskazał, że zgodnie z § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995r. w sprawie prowadzenia.podatkowej księgi przychodów

i

148, poz. 720) - podatnik jest obowiązany prowadzić księgę prawidłowo, zarówno po względem formalnym (niewadliwie), jak i materialnym (rzetelnie). Księga jest prawidłowa pod względem formalnym (niewadliwa), jeżeli jest prowadzona zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia i objaśnieniami do wzoru księgi. Księga jest prawidłowa pod względem materialnym (rzetelna), jeżeli jest prowadzona .zgodnie ze stanem rzeczywistym. Analiza ksiąg podatkowych Skarżącej jednoznacznie świadczy, że księgi te prowadzone były w sposób wadliwy oraz nierzetelnie. Z rozliczenia ilościowego towarów handlowych wynika, że Skarżąca nie księgowała całych dokonanych zakupów towarów handlowych oraz nie wykazywała całego uzyskanego ze sprzedaży towarów handlowych przychodu. Skarżąca nie przedstawiła żadnego dowodu na okoliczność, iż ustalone przez organ pierwszej instancji różnice ilościowe między towarami zakupionymi na rachunki a przekazanymi do punktów handlowych na podstawie "not" wynikają ze złego datowania sporządzanych not.

W wyniku dokonanej analizy akt sprawy w postępowaniu odwoławczym stwierdzono, że zasadny jest podnoszony w odwołaniu zarzut, iż zakwestionowana przez organ pierwszej instancji faktura nr [...] na

4

wartość [...]zł wpisana była do podatkowej księgi przychodów i rozchodów pod datą 8.08.1998r. Ponadto organ odwoławczy uwzględnił argumentację Skarżących odnośnie ewidencjonowania sprzedaży w poszczególnych punktach handlowych za pomocą kas fiskalnych i skorygował ustalony przez organ pierwszej instancji niezaewidencjonowany przychód. Uznano, iż wyliczona przez organ pierwszej instancji nadwyżka towarów handlowych występująca na dowodach przekazania do punktów handlowych (notach) ma wpływ na koszty uzyskania przychodu, natomiast pozostaje bez wpływu na osiągnięty przychód. Natomiast fakt ewidencjonowania sprzedaży przy pomocy kas fiskalnych nie ma wpływu na ustalone różnice ilościowe dotyczące towarów zakupionych lecz nie przekazanych "notami" do poszczególna

Biorąc powyższe pod uwagę ustalono, że w pierwszym okresie rozliczeniowym, tj. od 01.01.1998r. do 30.09.1998r. Skarżąca nie zaewidencjonowała w kosztach uzyskania przychodów towarów handlowych na wartość [...]zł wyliczoną wg. cen zakupu netto. Dotyczy to towarów, które zostały przekazane do punktów handlowych na podstawie "not", natomiast brak jest na nie dowodów zakupu. Nie wykazała przychodu ze sprzedaży towarów handlowych na wartość wg cen zakupu netto [...]zł. Dotyczy to towarów handlowych na które są dowody zakupu, a które nie zostały przekazane do punktów handlowych na podstawie "not". W konsekwencji organ odwoławczy mając na uwadze powyższe, koszt własny sprzedanych towarów handlowych w pierwszym okresie rozliczeniowym ustalił w kwocie [...]zł., wskazując szczegółowe rozliczenie w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Przychód osiągnięty przez Skarżącą w pierwszym okresie rozliczeniowym organ odwoławczy ustalił w kwocie [...] zł.

Natomiast analiza sporządzonego rozliczenia ilościowego towarów handlowych w drugim okresie rozliczeniowym, tj. od 01.10.1998r. do 31.12.1998r. wykazała, że Skarżąca nie zaewidencjonowała w kosztach uzyskania przychodów towarów handlowych na wartość [...]zł wyliczoną wg cen zakupu

5

netto. Dotyczy to towarów, które zostały przekazane do punktów handlowych na

podstawie "not", natomiast brak jest na nie dowodów zakupu. Nadto nie

wykazała przychodu ze sprzedaży towarów handlowych na wartość wg cen

zakupu netto [...]zł.Dotyczy to towarów handlowych na które są dowody

zakupu, a które nie zostały przekazane do punktów handlowych na podstawie

"not".

W związku z powyższym koszt własny sprzedanych towarów handlowych w

drugim okresie rozliczeniowym organ odwoławczy ustalił w kwocie [...]zł, przedstawiając w uzasadnieniu decyzji szczegółowe rozliczenie.

Organ odwoławczy ustalił przychód osiągnięty przez Skarżącą w drugim okresie

rozliczeniowym w kwocie [...]zł

Biorąc powyższe pod uwagę, organ odwoławczy ustalił przychód Skarżącej z

prowadzonej w 1998r. działalności gospodarczej w wysokości [...] zł.

Koszty uzyskania przychodu ustalono w kwocie [...]zł. Dochód z

działalności gospodarczej prowadzonej w 1998r. ustalono w wysokości

[...]zł. Po uwzględnieniu dochodu z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia

społecznego łączny dochód Skarżącej za rok 1998 wyniósł [...]zł. Po

odliczeniu składek ZUS oraz darowizny w kwocie [...]zł dochód do

opodatkowania Skarżącej wyniósł [...]zł.

Skarżący za 1998r. dokonali rocznego rozliczenia podatku w oparciu o art. 6

ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym

podatek ustalono w podwójnej wysokości podatku naliczonego od połowy

łącznych dochodów Skarżących.

Na powyższą decyzję B. i P. B. wnieśli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, zarzucając naruszenie przepisu art. 193§ 5 Ordynacji podatkowej poprzez uznanie, że podatkowa księga przychodów i rozchodów była nierzetelna. Zaskarżonej decyzji zarzucili

6

nadto naruszenie art. 233 § 1 pkt. 2 lit. a Ordynacji podatkowe poprzez niezastosowanie przez organ odwoławczy instytucji umorzenia postępowania.

W uzasadnieniu skargi podnoszą iż określenie zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1998r. jest pozbawione podstaw prawnych i nieuzasadnione.

Nadto przytaczają argumentację formułowaną uprzednio w odwołaniu od decyzji organu I instancji.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Stosownie do § 2 Rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z 13 sierpnia 2004r. w sprawie przekazania Wojewódzkim Sądom Administracyjnym w Gorzowie Wielkopolskim i Kielcach rozpoznania spraw z obszaru województwa lubuskiego i świętokrzyskiego należących do właściwości Wojewódzkich Sądów Administracyjnych w Poznaniu i Krakowie -Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Kielcach przekazane zostały sprawy, w których skargi na działalność organów administracji publicznej mających siedzibę na obszarze województwa świętokrzyskiego zostały wniesione do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie i postępowanie nie zostało zakończone do dnia 1 lipca 2005r. Z uwagi na powyższą regulację prawną właściwym do rozpoznania przedmiotowej skargi jest Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach.

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie. Stosownie do art. 184 Konstytucji RP oraz art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r -Prawo o ustroju sądów administracyjnych ( Dz. U. nr 153, poz. 1270) , Sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej w

7

oparciu o kryterium zgodności z prawem. W związku z powyższym, aby wyeliminować z obrotu prawnego zaskarżony akt wydany przez ten organ, konieczne jest stwierdzenie, że doszło do naruszenia np. przepisu prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, bądź prawa procesowego w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy ( art. 145 § lpkt. 1 lit. a lub c ustawy z 30 sierpnia 2002r -p.p.s.a.).

Dokonując oceny zaskarżonej decyzji z tego punktu widzenia Sąd nie stwierdził, aby naruszała ona prawo w stopniu uzasadniającym jej wzruszenie.

Zarówno w odwołaniu jak i w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, Skarżący zarzucają organom podatkowym naruszenie art. 193 § 5 ustawy Ordynacja podatkowa, zwanej dalej Ord. pod., poprzez uznanie, że podatkowa księga przychodów i rozchodów była nierzetelna. Zarzut ten w świetle zgromadzonego materiału dowodnego należy uznać za nieuzasadniony.

Sąd podziela stanowisko organu wyrażone w zaskarżonej decyzji, że prowadzona przez Skarżącą podatkowa księga przychodów i rozchodów była prowadzona nierzetelnie i.wadliwie.

Przepis art. 193 § 1 ustawy Ord. pod. przyznaje szczególną moc dowodową jedynie tym księgom, które są prowadzone rzetelnie i w sposób niewadliwy. W myśl § 2 i § 3 tego przepisu księgi rzetelne to takie, które dokumentują stan rzeczywisty, a niewadliwe to takie, które prowadzone są zgodnie z zasadami wynikającymi z odrębnych przepisów.

Księgi podatkowe rzetelne i niewadliwe, jako szczególny rodzaj dokumentu korzystają z domniemania prawdziwości zawartych w nich zapisów. Domniemanie to może być obalone przez organ podatkowy, co do całości lub części jedynie przez wykazanie nierzetelności lub istotnej wadliwości. Z omówionych powyższej przepisów wynika, że dla oceny czy księga jest rzetelna decydujące znaczenie ma to, czy w oparciu o zapisy w niej dokonane można ustalić prawidłową podstawę opodatkowania. W konsekwencji, czy

8

zawiera zapisy dotyczące zdarzeń podatkowych mających wpływ na ustalenie tej podstawy. Wykazana rozbieżność pomiędzy treścią zapisów księgi a stanem rzeczywistym uniemożliwia ustalenie właściwej podstawy opodatkowania i stanowi przesłankę do uznania ksiąg podatkowych za nierzetelne. W konsekwencji, jeśli zapisy w księdze opierają się na dowodach nie odzwierciedlających rzeczywistych zdarzeń lub księga nie rejestruje wszystkich zdarzeń, wówczas należy ją traktować jako nierzetelną, a w konsekwencji nie może stanowić dowodu w postępowaniu podatkowym.

Wskazane powyżej unormowania mają zastosowanie w rozpoznawanej sprawie. Przede wszystkim przyczynami, które spowodowały uznanie ksiąg podatkowych za nierzetelne i prowadzone w sposób wadliwy było to, że Skarżąca nie księgowała całego uzyskanego ze sprzedaży towarów handlowych przychodu. Organy ustaliły, że Skarżąca dokonywała zakupów towarów handlowych do magazynu położonego w W. ul. T. Następnie towary handlowe przekazywane były na podstawie dowodów przesunięć zwanych " notami" do poszczególnych punktów handlowych. Na dzień 30.09.1998r. Skarżąca sporządziła spisy towarów handlowych we wszystkich punktach handlowych. W związku z tym dokonano analizy działalności za 1998r. w rozbiciu na dwa okresy rozliczeniowe tj. za okres od 01.01.1998r do 30.09.1998r. oraz za okres od 01.10.1998r. do 31.12.1998r. W wyniku analizy rozliczenia ilościowego towarów handlowych organ odwoławczy ustalił, że w pierwszym okresie rozliczeniowym, tj. od 01.01.1998r. do 30.09.1998r. Skarżąca nie zaewidencjonowała w kosztach uzyskania przychodów towarów handlowych na wartość [...]zł wyliczoną wg cen zakupu netto. Dotyczyło to towarów, które zostały przekazane do punktów handlowych na podstawie "not", natomiast brak jest na nie dowodów zakupu. Skarżąca nie wykazała również przychodu ze sprzedaży towarów handlowych na wartość wg cen zakupu netto [...]zł. Dotyczyło to towarów handlowych, na które są

9

dowody zakupu, a które nie zostały przekazane do punktów handlowych na

podstawie "not".

Z uwagi na powyższe koszt własny sprzedanych towarów handlowych w

pierwszym okresie rozliczeniowym organ odwoławczy ustalił w kwocie

[...]zł.

Natomiast analiza rozliczenia ilościowego towarów handlowych w drugim

okresie rozliczeniowym, tj. od 01.10.1998r. do 31.12.1998r. wykazała, że

Skarżąca nie zaewidencjonowała w kosztach uzyskania przychodów towarów

handlowych na wartość [...]zł wyliczoną wg cen zakupu netto. Dotyczy to

towarów, które zostały przekazane do punktów handlowych na podstawie "not",

natomiast brak jest na nie dowodów zakupu. Nadto nie wykazała przychodu ze

sprzedaży towarów handlowych na wartość wg cen zakupu netto

[...]zł.Dotyczy to towarów handlowych, na które są dowody zakupu, a które

nie zostały przekazane do punktów handlowych na podstawie "not". W

konsekwencji powyższego, organ odwoławczy ustalił koszt własny sprzedanych

towarów handlowych w drugim okresie rozliczeniowym w kwocie [...]zł.

Ustalenia powyższe znajdują oparcie w materiale dowodowym zebranym w

aktach sprawy. W związku z powyższym, należy podzielić stanowisko organów

w zakresie odrzucenia prowadzonej przez Skarżącą w 1998r. podatkowej księgi

przychodów i rozchodów jako dowód, a to z uwagi na wykazaną jej

nierzetelność.

Za prawidłowe należy również uznać stanowisko organu odwoławczego, iż

Skarżąca nie udowodniła, że różnice ilościowe między towarami zakupionymi

na rachunki a przekazanymi do punktów handlowych na podstawie "not"

wynikają ze złego datowania sporządzanych not. Dowodu takiego nie może

stanowić samo oświadczenie Skarżącej, nie poparte żadnymi innymi dowodami.

10

Zarzut naruszenia art. 233 § 1 pkt 2 lit. a Ord. pod. poprzez niezastosowanie w niniejszej sprawie instytucji umorzenia postępowania jest również bezzasadny.

Stosownie do art. 233 § 1 pkt 2 lit. a organ odwoławczy wydaje decyzję, w której uchyla decyzję organu pierwszej instancji w całości lub w części i w tym zakresie orzeka co do istoty sprawy lub uchylając tą decyzję umarza postępowanie w sprawie. W przedmiotowej sprawie organ odwoławczy wydał decyzję reformacyjną uchylając decyzję organu I instancji i orzekając co do istoty sprawy, zatem wydał rozstrzygnięcie znajdujące oparcie prawne w/w przepisie.

Zarzut dotyczący naruszenia art. 121 Ord. pod. jest nieuzasadniony. Sąd podziela stanowisko organu odwoławczego, iż przeprowadzenia przez organ podatkowy uprzedniej kontroli, która nie stwierdziła nieprawidłowości za okres objęty kontrolą, nie stanowi przeszkody, aby w przyszłości dokonać powtórnej analizy prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Takie stanowisko jest uzasadnione tą okolicznością, że analizą w wyniku ponownej kontroli objęty, jest w przedmiotowej sprawie cały rok podatkowy 1998. Słusznie organ podatkowy wskazuje, że protokół kontroli nie jest aktem administracyjnym kończącym postępowanie w danej sprawie ani też orzekającym co do istoty sprawy, tym bardziej, iż nie spełnia istotnych przesłanek niezbędnych dla tego aktu tj. nie zawiera rozstrzygnięcia sprawy co do istoty.

Należy również wskazać, że przepis art. 121 Ord. pod. zawiera zasadę prowadzenia postępowania podatkowego w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych. Postępowanie budzące zaufanie do organów podatkowych to postępowanie staranne i merytorycznie poprawne. Zdaniem Sadu, w niniejszej sprawie organy podatkowe nie naruszyły w/w zasady prawnej, prowadząc postępowanie zgodnie z zasadami procedury podatkowej.

11

Również zarzut skargi, co do braku wiarygodności dokonanych przez organ podatkowy I instancji ustaleń, jest bezzasadny.

Decyzja organu I instancji została przez organ odwoławczy uchylona do ponownego rozpatrzenia z uwagi na konieczność przeprowadzenia postępowania w znacznej części.

Fakt uchylenia przez organ odwoławczy decyzji organu podatkowego I instancji z dnia [...] i przekazanie sprawy do ponownego rozstrzygnięcia nie oznacza, że wydana na skutek ponownego rozpatrzenia sprawy decyzja organu I instancji powinna określać zobowiązanie podatkowe w niższej wysokości. Ograniczeń takich nie zawierają obowiązujące regulacje procedury podatkowej. Reasumując, stwierdzić należy, że organy podatkowe przeprowadziły postępowanie podatkowe w sposób wyczerpujący. Uzyskane w ten sposób dowody poddane zostały następnie poprawnej ocenie. Potwierdzeniem jest analiza motywów zaskarżonej decyzji, dokonana w kontekście zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Analiza ta pozwala stwierdzić, że rozumowanie organu odwoławczego, uwzględnia reguły postępowania podatkowego, a przy tym pozostaje w zgodzie z zasadami logiki i doświadczenia życiowego. Organ odwoławczy poddał bowiem swej ocenie wszystkie uzyskane w sprawie dowody, przy czym za pomocą logicznej, wspartej okolicznościami sprawy argumentacji, wykazał bezpodstawność twierdzeń strony skarżącej.

Z tych wszystkich względów, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach, skargę oddalił.