Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA – Tadeusz Kuczyński (spr.) Sędziowie Sędzia WSA – Małgorzata Masternak-Kubiak Sędzia WSA – Lidia Serwiniowska Protokolant Krzysztof Caliński po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 7 maja 2008 r. sprawy ze skargi Gminy B. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody D. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie opłat za świadczenia przedszkola prowadzonego przez Gminę B. oddala skargę.

Rozstrzygnięciem nadzorczym Wojewody D. z dnia [...]r., nr [...], na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) stwierdzono nieważność § 2 uchwały Nr [...] Rady Gminy B. z dnia [...] r. w sprawie opłat za świadczenia przedszkola prowadzonego przez Gminą B..

W motywach uzasadnienia tego rozstrzygnięcia podniesiono, że Rada Gminy B. podjęła na sesji w dniu [...] r. uchwałę Nr [...] w sprawie opłat za świadczenia przedszkola prowadzonego przez Gminą B..

Uchwała wpłynęła do organu nadzoru w dniu 20 grudnia 2007 r.

W toku badania legalności uchwały organ nadzoru stwierdził podjęcie jej § 2 z istotnym naruszeniem art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 7 września 1991 roku o systemie oświaty (tekst jedn. Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm. - zwana dalej ustawą).

Uchwała powołuje w podstawie prawnej art. 14 ust. 5 ustawy, który upoważnia Radę do ustalania opłat za świadczenia prowadzonych przez gminę przedszkoli publicznych wykraczające poza podstawę programową.

Jak zapisano w § 2 uchwały: "1. Za świadczenia Przedszkola Publicznego w B. w zakresie prowadzenia zajęć opiekuńczo - wychowawczych przekraczających podstawę programową wychowania przedszkolnego ustala się opłatę w wysokości 8% minimalnego miesięcznego wynagrodzenia za pracę ustalonego zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę /Dz.U. Nr 200, poz. 1679 ze zm./. 2. W przypadku nieobecności dziecka w przedszkolu opłata, o której mowa w ust. 1 podlega zwrotowi w proporcjonalnej wysokości za każdy dzień nieobecności."

Zgodnie z art. 5 ust. 5 ustawy w brzmieniu obowiązującym w dniu podjęcia badanej uchwały, zakładanie i prowadzenie publicznych przedszkoli, w tym z oddziałami integracyjnymi oraz przedszkoli specjalnych, szkół podstawowych oraz gimnazjów, w tym z oddziałami integracyjnymi, z wyjątkiem szkół podstawowych specjalnych i gimnazjów specjalnych, szkół artystycznych oraz szkół przy zakładach karnych, zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich, należy do zadań własnych gmin. Z kolei art. 5 ust. 7 ustawy stanowił, że: "Organ prowadzący szkołę lub placówkę odpowiada za jej działalność. Do zadań organu prowadzącego szkołę lub placówkę należy w szczególności:

1) zapewnienie warunków działania szkoły lub placówki, w tym bezpiecznych i higienicznych warunków nauki, wychowania i opieki;

2) wykonywanie remontów obiektów szkolnych oraz zadań inwestycyjnych w tym zakresie;

3) zapewnienie obsługi administracyjnej, finansowej i organizacyjnej szkoły lub placówki;

4) wyposażenie szkoły lub placówki w pomoce dydaktyczne i sprzęt niezbędny do pełnej realizacji programów nauczania, programów wychowawczych, przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów oraz wykonywania innych zadań statutowych.".

Na mocy art. 5a ustawy w brzmieniu obowiązującym w dniu podjęcia uchwały:

"1. Zadania oświatowe jednostek samorządu terytorialnego finansowane są na zasadach określonych w odrębnych ustawach.

2. Zapewnienie kształcenia, wychowania i opieki, w tym profilaktyki społecznej, jest zadaniem oświatowym:

1) gmin - w przedszkolach oraz szkołach, o których mowa w art. 5 ust. 5;

2) powiatów - w szkołach i placówkach, o których mowa w art. 5 ust. 5a;

3) samorządów województw - w szkołach, placówkach, zakładach kształcenia i placówkach doskonalenia nauczycieli oraz kolegiach pracowników służb społecznych, o których mowa wart. 5 ust. 6.

2a. Zadaniem oświatowym gminy jest także zapewnienie dodatkowej, bezpłatnej nauki języka polskiego, o której mowa w art. 94a ust. 4.

3. Środki niezbędne na realizację zadań oświatowych, o których mowa w ust. 2, w tym na wynagrodzenia nauczycieli oraz utrzymanie szkół i placówek, zagwarantowane są w dochodach jednostek samorządu terytorialnego.".

Według brzmienia powołanych przepisów zakładanie oraz prowadzenie przedszkoli (w tym z oddziałami integracyjnymi oraz przedszkoli specjalnych) należy do zadań własnych gmin.

Obowiązek ten wiąże się niewątpliwie i niezaprzeczalnie z wymogiem zapewnienia warunków technicznych oraz finansowych w celu zapewnienia odpowiednich warunków nauki, opieki i wychowania dzieci w wieku przedszkolnym (zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy wiek ten wynosi 3-6 lat).

Środki materialne i finansowe na realizację tych zadań oświatowych obciążają przede wszystkim budżet gminy; są one gromadzone i wydatkowane w ramach gospodarki finansowej tejże jednostki samorządu terytorialnego.

Zgodnie z powołanym art. 14 ust. 5 ustawy za świadczenia prowadzonych przez gminę przedszkoli publicznych pobiera się opłaty w wysokości określonej uchwałą organu stanowiącego gminy.

Z mocy ustawy zwolnione z opłat (bezpłatne) są świadczenia nauczania i wychowania w zakresie co najmniej podstawy programowej wychowania przedszkolnego, co stanowi jedną z cech przedszkola o charakterze publicznym (art. 6 pkt 1 ustawy).

Należy zauważyć, iż kierując się zasadą ekwiwalentności świadczeń, opłatę wnosi się za konkretne świadczenia, przekraczające podstawę programową. Zatem rodzice bądź opiekunowie prawni będą obowiązani do poniesienia opłaty w takiej części, w jakiej odpowiada to zakresowi świadczeń, z jakich skorzystało dziecko (rodzaj świadczenia, ilość -np. według stawki godzinowej). Na uwagę zasługuje wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 8 czerwca 2006r., sygn. akt IVSA/Wr 94/06 (opubl. w NZS 2006/6/113), cyt: "Kierując się zasadą ekwiwalentności świadczeń opłatę za świadczenia przedszkoli publicznych wnosi się za konkretne świadczenia, przekraczające podstawę programową. W ustawie o systemie oświaty nie przewidziano pojęcia "opłaty stałej". Uprawnienie rady gminy obejmuje zatem jedynie ustalenie opłat za świadczenia prowadzonych przez gminę przedszkoli publicznych, przekraczające podstawę programową."

Tymczasem Rada Gminy w § 2 badanej uchwały wprowadziła opłatę stalą za świadczenia przedszkola w zakresie prowadzenia zajęć opiekuńczo - wychowawczych przekraczających podstawę programową wychowania przedszkolnego. Opłata nie została bowiem uzależniona od zakresu świadczeń przedszkola, z jakich korzysta konkretne dziecko, tj. od czasu przekraczającego podstawę programową, w którym dziecko korzysta z zajęć opiekuńczo - wychowawczych.

Świadczenia przedszkoli publicznych w zakresie przekraczającym podstawę programową bez wątpienia są świadczeniami wynikającymi z umów wzajemnych. Umowa jest wzajemna, gdy obie strony zobowiązują się w taki sposób, że świadczenie jednej z nich ma być odpowiednikiem świadczenia drugiej (art. 487 § 2 Kodeksu cywilnego). Ustawodawca wyposażając radę gminy w kompetencję z art. 14 ust. 5 ustawy do ustalenia odpłatności za te świadczenia, zezwala na jednostronne ukształtowanie jednego z elementów stosunku prawnego łączącego strony umowy, Nie oznacza to jednak, że rada gminy może ukształtować opłaty w sposób dowolny. Oprócz przepisów ustawy o systemie oświaty należy zwrócić szczególną uwagę na przepisy prawa cywilnego, co wynika z charakteru łączącego strony umowy stosunku prawnego. Skoro zatem jest to stosunek o charakterze cywilnoprawnym, nie może on zostać ukształtowany wbrew przepisowi art. 3531 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Nadto należy podkreślić, że wyrażona w cytowanym art. 3531 Kodeksu cywilnego zasada swobody umów, doznaje wyłomu poprzez upoważnienie jednej ze stron umowy do jednostronnego określenia świadczenia drugiej strony (wysokości opłaty). Upoważnienie takie powinno być zatem traktowane jako wyjątkowe i jako takie musi odpowiadać najwyższym standardom zgodności z prawem.

W skardze do sądu administracyjnego na powyższe rozstrzygnięcie Gmina B. zarzuciła, iż rażąco narusza ono prawo materialne, a to:

1) art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 7 września 1991 roku o systemie oświaty poprzez zastosowanie błędnej jego wykładni, która doprowadziła organ ten do wniosku, iż określenie opłat za świadczenia przedszkola publicznego w B. nie ma odniesienia ani powiązania z konkretnymi usługami tej placówki;

2) art. 3531 k.c. oraz art. 487 § 2 k.c. poprzez ich zastosowanie przy przyjęciu, iż zasada swobody umów oraz cecha wzajemności umów została treścią § 2 uchwały Rady Gminy B. naruszona w zakresie waloru ekwiwalentności świadczeń;

3) art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym przez przyjęcie, iż w/w uchwała Rady Gminy B. z dnia [...] roku jest sprzeczna z prawem.

Wskazując na powyższe uchybienia skarżąca Gmina wniosła o uchylenie w całości zaskarżonego aktu nadzoru oraz obciążenie Wojewody D. kosztami postępowania.

W uzasadnieniu stanowisko organu uznano za błędne. W motywach stwierdzono, co następuje.

Po pierwsze uchwała Rady Gminy B. określa wyraźnie jakich świadczeń dotyczyć ma opłata. Chodzi bowiem o "zajęcia opiekuńczo-wychowawcze przekraczające podstawę programową wychowania przedszkolnego".

Takie określenie wskazuje jednoznacznie, iż odpłatne są jedynie zajęcia o takim charakterze, a nie np. zajęcia dydaktyczne, nauka języka, śpiewu czy gimnastyki korekcyjnej. Ich rozróżnienia szukać można zarówno w ustawie o systemie oświaty, jak również w słowniku języka polskiego.

Opieka oznacza zawsze sprawowanie nadzoru, dbanie, kuratelę, zajmowanie się kimś, a w tym przypadku dzieckiem.

Wychowanie natomiast oznacza świadome działanie skierowane na kształtowanie osoby i przygotowanie jej do życia ( Słownik Współczesnego Języka Polskiego, Wydawnictwo Wilga, Warszawa 1996). Nie budzi zatem wątpliwości, iż usługi Przedszkola Publicznego w B. polegające na nauczaniu zostały z katalogu usług objętych w/w opłatą wyłączone.

Dalsza treść uchwały z 13 grudnia 2007 roku wskazuje również, iż opłata ustalona w jej § 2 nie dotyczy usług związanych z wyżywieniem dzieci, gdyż dla tych ustalono odrębną opłatę (§ 3 uchwały).

Po drugie kwestionowana opłata w istocie nie ma charakteru opłaty stałej, t.j niezależnej od czynnika czasu dziecka spędzonego w przedszkolu. W ustępie drugim § 2 uchwały zastrzeżono, iż opłata podlega zwrotowi w proporcjonalnej wysokości za każdy dzień nieobecności dziecka. Faktycznie więc ustalono jednostkę miary jaką jest jeden dzień pobytu dziecka w przedszkolu. Żaden z przepisów prawa nie nakazuje, aby jednostką miary czasu spędzonego przez dziecko w placówce były godziny, kwadranse czy minuty. Tak drobiazgowe rozróżnienie i uzależnienie wysokości opłat od indywidualnie spędzonego czasu każdego dziecka w przedszkolu nie byłoby możliwe do zrealizowania w praktyce. Jeśli nawet tak, to wprowadziłoby chaos i zdezorganizowało pracę placówki.

Ponieważ uchwała wyraźnie ustala odpłatność za zajęcia opiekuńczo-wychowawcze, ale tylko takie, które przekraczają podstawę programową wychowania przedszkolnego, to jest oczywistym, że nie może dotyczyć pięciu godzin pobytu dziecka w placówce, o których mowa w § 10 ust. 2 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 maja 2001 roku w sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola oraz publicznych szkół.

Jednocześnie, zgodnie ze statutem Przedszkola Publicznego w B., dzienny czas pracy tej placówki wynosi 9 godzin (§ 18 ust 3 statutu). Tak więc sprawowanie opieki i wychowania dzieci w przedziale czasowym do czterech godzin dziennie podlegałoby opłacie dziennej wyliczonej jako iloraz 8% minimalnego wynagrodzenia miesięcznego za pracę ustalonego zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 października 2002 roku o minimalnym wynagrodzeniu z pracę i ilości dni pracy przedszkola.

Faktycznie więc opłata za zajęcia opiekuńczo-wychowawcze przekraczające podstawę programową wychowania przedszkolnego jest na mocy uchwały Rady Gminy B. uzależniona od czasu spędzonego przez podopiecznych w tej placówce. Jeśli bowiem nieobecność dziecka trwa jeden dzień i dłużej opłata podlega zwrotowi.

Opłata ta więc ma przede wszystkim charakter zaliczkowy, a nie stały, jak zarzucił przedmiotowej uchwale wojewoda dolnośląski.

Nie można także uznać, iż opłata nie jest uzależniona od zakresu świadczeń. Zakres ten został przez Radę Gminy B. określony jako zajęcia opiekuńczo-wychowawcze przekraczające swym wymiarem podstawę programową wychowania przedszkolnego.

Można, oczywiście, dyskutować przy tym o skali precyzji dookreślania zakresu czy rodzaju świadczeń przedszkola, nie można jednak stawiać zarzutu naruszenia zasady wzajemności umów czy ekwiwalentności świadczeń, gdyż takie zasady nie zostały, zdaniem skarżącej, naruszone zapisami uchwały Rady gminy B. z dnia [...] roku.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda D. wniósł o jej oddalenie, uznając zarzuty za nieuzasadnione. Stwierdzono, iż strona skarżąca podniosła, że zakwestionowany zapis § 2 uchwały określa wyraźnie jakich świadczeń dotyczyć ma opłata - są to zajęcia opiekuńczo - wychowawcze przekraczające podstawę programową wychowania przedszkolnego. Organ Nadzoru w zaskarżonym rozstrzygnięciu nadzorczym nie kwestionował, że prawidłowo określono zakres odpłatnych świadczeń jeśli chodzi o kwestię określenia ich rodzaju. Bez wątpienia z zajęć opiekuńczo - wychowawczych korzystać będą wszystkie dzieci korzystające ze świadczeń przedszkola w zakresie przekraczającym podstawę programową.

Podstawę stwierdzenia nieważności § 2 uchwały Rady Gminy B. stanowił zarzut nieuwzględnienia zakresu świadczeń, z jakich korzystać będą poszczególne dzieci, z uwagi na brak zróżnicowania opłaty ze względu na czas, w jakim dzieci korzystają z tych świadczeń. W uchwale nie bierze się pod uwagę okoliczności, że poszczególne dzieci pozostają w przedszkolu na różną ilość godzin (różny czas).

Zasada równości wyrażona w art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. oznacza, że wszystkie podmioty charakteryzujące się daną cechą istotną w równym stopniu, mają być traktowane równo. tzn. według jednakowej miary, bez zróżnicowań zarówno dyskryminujących, jak i faworyzujących (z orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego: 17/95. OTK ZU Nr 3/1995, s. 177, podobnie: 7/98, OTK ZU Nr 6/1998, s. 505). Różnicowanie podmiotów w demokratycznym państwie prawnym jest dopuszczalne, jednakże niedopuszczalne jest różnicowanie niesprawiedliwe. Odwrotnie -- niedopuszczalne jest traktowanie podmiotów znajdujących się w podobnej sytuacji w sposób identyczny, bez uwzględnienia istotnych cech tych podmiotów. Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej (art. 2 Konstytucji RP). Za godzące w zasadę sprawiedliwości społecznej należy uznać identyczne traktowanie obywateli w podobnej sytuacji, jeśli charakteryzują się cechami, które w myśl tej zasady powinny być uwzględnione.

Odnosząc powyższe do konkretnego przypadku należy uznać, że zapis § 2 uchwały Rady Gminy B. godzi w zasadę sprawiedliwości społecznej poprzez nieuwzględnienie przy ustalaniu opłaty za świadczenia przedszkola okoliczności, w jakim zakresie czasu poszczególne dziecko korzysta z usług tego przedszkola.

Pismem pełnomocnika skarżącej Gminy z dnia 19 maja 2008r. wskazano dodatkową argumentację wzmacniającą, zdaniem strony skarżącej, uzasadnienie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Organ nadzoru trafnie zakwestionował regulację przyjętą w § 2 przedmiotowej uchwały w następującym brzmieniu:

"1. Za świadczenia Przedszkola Publicznego w B. w zakresie prowadzenia zajęć opiekuńczo – wychowawczych przekraczających podstawę programową wychowania przedszkolnego ustala się opłatę w wysokości 8% minimalnego miesięcznego wynagrodzenia za pracę ustalonego zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 października 2002r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz.U. Nr 200, poz. 1679 ze zm.). 2. W przypadku nieobecności dziecka w przedszkolu opłata, o której mowa w ust. 1 podlega zwrotowi w proporcjonalnej wysokości za każdy dzień nieobecności."

Należy przede wszystkim podkreślić, że takie ogólnikowe ujęcie powoduje nieuchronnie przyjęcie jednej tylko, a przy tym sztywnej opłaty, która w istocie nakłada na rodziców (opiekunów) obowiązek jej ponoszenia w każdym przypadku korzystania przez dziecko z wychowania przedszkolnego, niezależnie od tego czy konkretne przedszkole oferuje jakiekolwiek inne świadczenia (poza realizacją podstawy programowej wychowania przedszkolnego), rozmiaru i jakości tych dodatkowych świadczeń, a wreszcie bez związku z tym, czy konkretne dziecko korzysta w ogóle z owych dodatkowych świadczeń (a jeśli nawet tak, to w jakim rozmiarze).

W związku z tym należy zwrócić uwagę, że sądy administracyjne wielokrotnie podkreślały niedopuszczalność praktycznej realizacji przez rady gmin kompetencji przewidzianej w art. 14 ust. 5 ustawy oświatowej wyłącznie w postaci ustalania opłat o charakterze "stałym" (por. np. uzasadnienia wyroków tutejszego Sądu z dnia 8 sierpnia 2006r., IV SA/Wr 94/06 i z dnia 30 maja 2007r., IV SA/Wr 122/07 z 5 lutego 2008r. III SA/Wr 622/07. Tymczasem, taki charakter ma bez wątpienia wysokość opłaty ustalonej w § 1 zaskarżonej uchwały. Sądy dawały też niejednokrotnie wyraz zapatrywaniu o konieczności konkretyzowania w uchwałach świadczeń, za które przedszkola mają prawo pobierać opłaty, w celu realizacji zasady ekwiwalentności tych świadczeń i opłat (zob. zwłaszcza uzasadnienie powołanego już wcześniej wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 30 maja 2007r., IV SA/Wr 122/07).

Zdaniem składu orzekającego w niniejszej sprawie w kwestionowanej uchwale brak takiej konkretyzacji. Wymogu tego z pewnością nie spełnia określenie, iż opłata dotyczy świadczeń, za "zajęcia opiekuńczo-wychowawcze przekraczające podstawę programową wychowania przedszkolnego", wraz z argumentem, że rozróżnienia tych pojęć można szukać w słowniku języka polskiego. Zgodnie z zasadami techniki prawodawczej, akt normatywny (a takim jest przedmiotowa uchwała) powinien zawierać próbę zdefiniowania danego określenia, jeżeli jest ono wieloznaczne lub nieostre, a jest pożądane ograniczenie jego nieostrości albo znaczenie danego określenia nie jest powszechnie zrozumiałe.

W uzasadnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 5 lutego 2008r., III SA/Wr 622/07 podniesiono, że powinność precyzowania przez rady gmin świadczeń udzielanych przez przedszkola i wysokości opłat odpowiadających każdemu z tych świadczeń jest oczywista z co najmniej dwóch powodów. Po pierwsze dlatego, że tylko w ten sposób można zweryfikować, czy opłatą nie są objęte świadczenia bezpłatne według art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy oświatowej, do którego to przepisu ustawodawca odesłał przecież wprost w ramach delegacji z art. 14 ust. 5. Zakres takich bezpłatnych świadczeń wyznaczony jest aktualnie przepisami rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 26 lutego 2002 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół (Dz. U. Nr 51, poz. 458 ze zm.). Obowiązek organizowania w tym zakresie bezpłatnego nauczania i wychowania oznacza, że gmina nie może pobierać od rodziców (opiekunów) dzieci korzystających z przedszkoli publicznych opłat za zajęcia, które mieszczą się w ramach wyznaczonych w załączniku Nr 1 do wspomnianego rozporządzenia MENiS. Opłaty mogą zatem dotyczyć wyłącznie świadczeń w załączniku tym nie wymienionych (np. za żywienie dzieci czy też naukę języków obcych). Drugi powód, dla którego istnieje potrzeba konkretyzowania w uchwałach podejmowanych na podstawie art. 14 ust. 5 ustawy oświatowej odpłatnych świadczeń przedszkoli (a także wysokości samych opłat w stosunku do każdego z takich świadczeń dodatkowych), to czytelność usług opiekuńczo-wychowawczych i odpowiadający im cennik, co ma niebagatelne znaczenie dla rodziców (opiekunów) dziecka przy wyborze poszczególnych świadczeń dodatkowych (odpłatnych), odpowiadających jego potrzebom oraz ich możliwościom zarobkowym i majątkowym.

Tych wymogów nie spełnia opłata, której wysokość określono w § 2 uchwały zakwestionowanej przez Wojewodę w rozpoznawanym przypadku. Ustalenie tej opłaty na sztywnym poziomie nie pozwala bowiem na kontrolę, czy w jej ramach mieszczą się wyłącznie świadczenia przekraczające podstawy programowe wychowania przedszkolnego. Taki zabieg zmusza też w istocie do ponoszenia wyznaczonej opłaty w każdym przypadku, niezależnie od rozmiaru (czasu korzystania) i charakteru dodatkowych usług opiekuńczo-wychowawczych świadczonych przez konkretne przedszkole publiczne funkcjonujące w mieście. W konsekwencji takiej regulacji doszło zatem niewątpliwie do poważnego naruszenia art. 14 ust. 5 ustawy oświatowej.

Sąd w niniejszym składzie w pełni aprobuje stanowisko przyjęte w powołanym wyroku.

Z podanych względów Sąd nie mógł podzielić argumentacji Gminy Borów zawartej w skardze wobec czego, na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzeczono jak w sentencji.