Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Anna Klotz Sędziowie: sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz (spr.) sędzia WSA Grażyna Malinowska-Wasik Protokolant Paweł Staniszewski po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 11 lipca 2012 r. sprawy ze skargi K. Sp. z o.o. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie środowiskowych uwarunkowań przedsięwzięcia polegającego na budowie zespołu elektrowni wiatrowych 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. na rzecz strony skarżącej kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania

II SA/Bd 505/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 4 stycznia 2012 r., nr [...] Burmistrz [...], po rozpoznaniu wniosku [...] Sp. z o.o. w [...], ustalił środowiskowe uwarunkowania dla przedsięwzięcia – budowa zespołu elektrowni wiatrowych w rejonie miejscowości [...] w gminie [...].

Po rozpatrzeniu odwołania [...] Sp. z o.o. w [...] od powyższego rozstrzygnięcia, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją

z dnia [...]2012 r., nr [...] uchyliło zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ II instancji wyjaśnił, że wniesienie odwołania uprawnia go i zobowiązuje do badania sprawy w całości, mimo, iż skarżący kwestionuje tylko dwa elementy decyzji Burmistrza – obowiązek wyłączenia urządzeń w [...] oraz zakaz prowadzenia prac budowlanych w okresie od [...] do [...].

Zdaniem Kolegium w niniejszej sprawie doszło do uchybień mających wpływ na ocenę prawidłowości prowadzonego postępowania. W postępowaniu przed organem I instancji nie zostało wykazane w należyty sposób umocowanie do reprezentowania strony skarżącej przez osoby występujące w jej imieniu. Strona skarżąca była reprezentowana przez pełnomocników, którzy nie złożyli pełnomocnictwa ani odpisu z Rejestru Przedsiębiorców KRS oraz przez Prezesa Zarządu, który także nie złożył odpisu z Rejestru Przedsiębiorców KRS. Co prawda załączony do odwołania odpis pełny z Rejestru Przedsiębiorców KRS, obejmujący treść wszystkich wpisów w rejestrze pod danym numerem KRS, dokonanych od chwili pierwszego wpisu, z wyjątkiem wpisów niepodlegających ujawnieniu, wskazuję że R. S. był Prezesem Zarządu wnioskodawczyni, ale nie pozwala on ustalić w jakim okresie sprawował on mandat, a w konsekwencji, czy miało to miejsce w dniu wniesienia wniosku, który wszczynał postępowanie w sprawie.

Jak wskazało Kolegium, organ I instancji powinien był, po złożeniu wniosku, a następnie przy pierwszej czynności każdego pełnomocnika, wobec braku wykazania umocowania, wezwać w trybie art. 64 § 2 k.p.a. do uzupełnienia tego braku. Dosięgając zaś naruszenie w zakresie umocowania pełnomocnika, powinien był wezwać stronę do potwierdzenia czynności procesowych.

Kolegium wywiodło również, że skoro organ I instancji uznał, R. S. oraz K. F. za pełnomocników, to powinien im, a nie stronie, doręczać korespondencję w sprawie, w tym decyzje administracyjna. W takim przypadku, zdaniem organu, nawet przyjęcie, że strona skarżąca była należycie reprezentowana lub też że dokonane czynności zostały potwierdzone przez stronę na skutek złożenie odwołania, nie pozwalałoby przyjąć, że postępowanie pierwszoinstancyjne było niewadliwe, ponieważ pominięcie przez organ administracji pełnomocnika strony jest równoznaczne z pominięciem strony w postępowaniu administracyjnym.

Organ odwoławczy podniósł, że wobec braku umocowania do składania wniosku, nie można stwierdzić, czy w sprawie skutecznie został złożony wniosek wszczynający postępowania. Konieczny do wyjaśnienia zakres żądania strony, jego późniejsza modyfikacja pismem z [...]2009 r., pochodzenie od strony raporty o oddziaływaniu na środowisko i jego dalszych uzupełnień, miał zdaniem Kolegium istotny wpływ na jej rozstrzygnięcie.

Organ II instancji stwierdził, iż powyższa wadliwość postępowania pierwszoinstancyjnego czyni nie możliwym odniesienie się do zarzutów skarżącego dotyczących dopuszczalności nałożenia na wnioskodawcę obowiązku wyłączenia farmy wiatrowej w [...] oraz zakazu rozpoczęcia robót budowlanych w okresie od [...] do [...].

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w [...] na powyższą decyzję [...] sp. z o.o. w [...] zarzuciła naruszenie art. 15, art. 136 i art. 138 § 2 k.p.a. poprzez brak merytorycznego rozpatrzenie sprawy przez SKO oraz wydanie decyzji uchylającej decyzję organu I instancji i przekazującej sprawę do ponownego rozpatrzenia pomimo brak przesłanek do wydania takiego rozstrzygnięcia. Zdaniem bowiem skarżącego wskazane przez Kolegium uchybienia postępowania do jakich doszło przy wydawaniu decyzji przez organ I instancji nie wiążą się z takimi brakami postępowania dowodowego, których uzupełnienie przez organ I instancji jest niezbędne do poczynienia ustaleń koniecznych do rozstrzygnięcia sprawy.

Ponadto strona skarżąca wskazała na naruszenie przepisu art. 40 § 2 K.p.a. poprzez uznanie, iż nie doręczenie przez Burmistrza korespondencji pełnomocnikom skarżącej stanowi naruszenie przepisów postępowania, uzasadniające uchylenie decyzji organu I instancji. Podniosła również, że doszło do naruszenia przepisu art. 10 k.p.a. oraz art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. poprzez, nie znajdujące potwierdzenia w materiale dowodowym przyjęcie, że organ I instancji nie zapewnił jej czynnego udziału w postępowaniu. Strona skarżąca zwróciła uwagę, iż nie poniosła żadnych negatywnych konsekwencji z tytułu doręczania jej korespondencji z pominięciem pełnomocników i brała czyny udział w postepowaniu. Dodała również, iż pełnomocnicy nie wskazali innego adresu do doręczeń niż adres skarżącej. Pomimo błędu organu I instancji skarżąca skutecznie podjęła obronę swoich interesów, wnosząc odwołanie od decyzji organu I instancji. Strona skarżąca wywiodła ponadto, iż Kolegium powołując się na naruszenia przez organ I instancji art. 10 k.p.a., nie wskazało by uchybienie to miało istotny wpływ na rozstrzygniecie sprawy.

Zarzuciła organowi naruszenie przepisów art. 136 oraz art. 7, art. 77 § 1 k.p.a. poprzez zaniechanie podjęcia niezbędnych czynności w celu wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, w szczególności wyjaśnienia czy pełnomocnicy skarżącej byli należycie umocowani przez skarżącą do dokonywania czynności procesowych w imieniu skarżącej w toku postępowania, a także naruszenie art. 80 k.p.a. poprzez dokonanie oceny zebranego materiału dowodowego w sposób dowolny i wybiórczy.

W ocenie skarżącej doszło również do naruszenia zawartego w art. 139 k.p.a. zakazu orzekania na niekorzyść strony odwołującej się, przez uchylenie decyzji organu I instancji i przekazanie jest do ponownego rozpatrzenia przez ten organ, w sytuacji gdy decyzja ta nie została wydana z rażącym naruszeniem prawa lub rażącym naruszeniem interesu społecznego ani nie zachodziły przesłanki do wydania decyzji w trybie art. 138 § 2 k.p.a. Skarżąca zarzuciła organowi ponadto naruszenie art. 139 i art. 16§ 1 k.p.a. poprzez wydanie na niekorzyść strony skarżącej decyzji w zakresie, w którym rozstrzygnięcie organu I instancji stało się ostateczne.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podtrzymując dotychczasową argumentację.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do treści przepisu art. 1 ustawy z dnia 25.07.2002 r.- Prawo

o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269; z późn. zm.), Sąd sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności

z prawem. Oznacza to, że Sąd rozpoznając skargę ocenia czy zaskarżone orzeczenie nie narusza przepisów prawa materialnego bądź przepisów postępowania. Badając pod tym kątem sprawę Sąd stwierdził, że skarga zasługuje na uwzględnienie, gdyż doszło do naruszenia przepisów postępowania mogącego mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Przedmiotem oceny Sądu w niniejszej sprawie było rozstrzygnięcie Samorządowego Kolegium odwoławczego w [...] podjęte w trybie art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. Nr 98, poz. 1071; z późn. zm.), zgodnie, z którym to przepisem organ odwoławczy może uchylić zaskarżoną decyzję w całości i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji, gdy decyzja ta została wydana z naruszeniem przepisów postępowania, a konieczny do wyjaśnienia zakres sprawy ma istotny wpływ na jej rozstrzygnięcie.

Jak wynika z uzasadnienia zaskarżonej decyzji jednym z powodów uchylenia rozstrzygnięcia organu I instancji był brak ustalenia przez ten organ czy osoby działające w imieniu skarżącej w toku postępowania były umocowane do jej reprezentowania, w szczególności zaś czy wniosek wszczynający postępowanie został wniesiony przez osobę uprawnioną.

Bezsporne w niniejszej sprawie jest to, że na etapie postępowania przed organem I instancji nie został złożony przez stronę skarżącą odpis z rejestru przedsiębiorców KRS ani pełnomocnictwo do występowania przez R. S. i K. F. w imieniu strony skarżącej. Organ I instancji, winien był, na mocy art. 64 § 2 k.p.a. wezwać stronę skarżąca do usunięcia powyższych braków. Uchybiając powyższemu obowiązkowi niewątpliwie naruszył przepisy postępowania. Powyższe nie przesądza jednak o tym, iż należało uchylić decyzję organu I instancji i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia. Jeśli bowiem chodzi o wniosek wszczynający postępowanie w niniejszej sprawie, wbrew twierdzeniom Kolegium, nie zachodzą wątpliwości co do skuteczności jego wniesienia. Jak wynika bowiem z odpisu pełnego rejestru przedsiębiorców KRS załączonego do odwołania od decyzji organu I instancji R. S., który podpisał się pod wnioskiem strony skarżącej z dnia [...].2009 r. w okresie [...]2008 r. (nr wpisu - 1) do [...]2009 r. (nr wpisu -2) pełnił funkcję Prezesa Zarządu w jednoosobowym zarządzenie Spółki, a tym samym był umocowany do złożenia w jej imieniu wniosku o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia. Jeśli natomiast chodzi o brak pełnomocnictw, zdaniem Sądu, powyższe uchybienie mogło zostać usunięte na etapie postępowania przed organem odwoławczym przez wezwanie do złożenia pełnomocnictwa. Należy mieć przy tym na uwadze, że złożenie przez stronę skarżącą odwołania stanowiło formę zatwierdzenia przez stronę skarżącą czynności dokonanych przez pełnomocników.

Odnosząc się natomiast do drugiego z argumentów organu odwoławczego, mających przemawiać za zastosowaniem art. 138 § 2 k.p.a. – pominięcia pełnomocnika strony przy doręczaniu korespondencji, wskazać należy, iż aby uznać powyższe naruszenie za istotne i przemawiające za uchyleniem decyzji organu I instancji strona skarżąca musiałby w skutek niego ponieść negatywne konsekwencje. Tym czasem jak wskazuje sama strona skarżąca, nie poniosła ona żadnych negatywnych skutków prawnych związanych z doręczaniem korespondencji jej a nie jej pełnomocnikom. W szczególności zaś uchybienie powyższe nie miało wpływu na terminowość wniesienia przez nią odwołania od decyzji organu I instancji.

W świetle powyższego, zdaniem Sądu, nie było podstaw do zastosowania przez organ odwoławczy przepisu art. 138 § 2 k.p.a., a ewentualne braki organ powinien był uzupełnić stosując art. 136 k.p.a.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c oraz art. 152 ustawy z dnia 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270; z późn. zm.) orzeczono jak w sentencji wyroku.