Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Agnieszka Nawara-Dubiel Sędziowie : WSA Magda Froncisz (spr.) WSA Mirosław Bator Protokolant : Małgorzata Piwowar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi Z. N. na bezczynność Burmistrza [...] w przedmiocie udzielenia informacji publicznej I. zobowiązuje Burmistrza [...] do wydania w terminie 14 dni aktu lub podjęcia czynności w przedmiocie udzielenia informacji publicznej na wniosek Z. N. z dnia 14 marca 2014 r.; II. stwierdza, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; III. wymierza Burmistrzowi [...] grzywnę w kwocie 5000 zł (pięć tysięcy złotych); IV. zasądza od Burmistrza [...] na rzecz skarżącej Z. N. kwotę 100 zł (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Z.N. wniosła skargę na bezczynność Burmistrza Miasta R. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej żądanej we wniosku z dnia 14 marca 2014 roku - kopii umowy o pracę zawartej pomiędzy Gminą R. , a radcą prawnym M.G.

Skarżąca wniosła o: 1) zobowiązanie Burmistrza Miasta R. w terminie określonym przez Sąd do rozpoznania wniosku skarżącej o udostępnienie informacji publicznej żądanej wnioskiem z dnia 14 marca 2014 roku; 2) stwierdzenie, że bezczynność Burmistrza Miasta R. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej miała charakter rażącego naruszenia prawa; 3) wymierzenie Burmistrzowi Miasta R. grzywny; 4) zasądzenie na rzecz skarżącej od Burmistrza Miasta R. zwrotu kosztów postępowania sądowoadministracyjnego zgodnie z normami przepisanymi.

Skarżąca podniosła, że wnioskiem z 14 marca 2014 roku wystąpiła z żądaniem udostępnienia informacji publicznej - umów zawartych w okresie od dnia 1stycznia 2012 roku do dnia 14 marca 2014 roku pomiędzy Gminą R. , a radcą prawnym M.G.

W dniu 27 marca 2014 roku Burmistrz Miasta R. wydał decyzję administracyjną, oznaczoną jako [....] , odmawiającą udostępnienia skarżącej żądanej informacji publicznej - kopii umowy o pracę zawartej pomiędzy Gminą R. , a radcą prawnym M.G. . Jako powód odmowy udostępnienia informacji publicznej wskazano okoliczność, jakoby udostępnienie skarżącej tej informacji miało naruszać prywatność osoby fizycznej - radcy prawnego M.G. - świadczącej obsługę prawną na rzecz Urzędu Miasta R. W uzasadnieniu decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej podniesiono, że obsługa prawna świadczona na rzecz Gminy R. przez radcę prawnego M.G. jest oparta o stosunek pracy, a pracodawca nie może bez zgody pracownika udostępniać osobom trzecim żadnych informacji dotyczących pracownika.

W wyniku wniesienia przez skarżącą odwołania od powyższej decyzji o odmowie udostępnienia informacji, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w N. decyzją z dnia 22 kwietnia 2014 roku uchyliło decyzję Burmistrza Miasta R. z dnia 27 marca 2014 roku znak [....] o odmowie udostępnienia informacji i przekazało sprawę odmowy udostępnienia informacji do ponownego rozpoznania organowi pierwszej instancji w oparciu o art.138 §2 k.p.a. Organ odwoławczy w decyzji uchylającej przedstawił stanowisko, poparte orzecznictwem sądów administracyjnych, zgodnie z którym radcę prawnego zatrudnionego przez organ administracji publicznej należy uznać za osobę mającą związek z pełnieniem funkcji publicznych, a zatem w stosunku do informacji publicznych dotyczących takiej osoby nie można stosować ustanowionego przez art.5 ust.2 u.d.i.p. ograniczenia z powołaniem się na ochronę prywatności tegoż radcy prawnego. ej osoby mającej związek z pełnieniem funkcji publicznych, w rozumieniu art.5 ust.2 ustawy.

Powołując się na dyspozycję art.138 § 2 zdanie drugie k.p.a. organ odwoławczy zobowiązał Burmistrza Miasta R. do ponownego przeanalizowania treści przedmiotowej umowy zawartej z radcą prawnym M.G. Organ odwoławczy wskazał przy tym, iż ponownie rozpoznając sprawę organ I instancji będzie związany wykładnią merytoryczną art.5 ust.2 u.d.i.p. przedstawioną przez organ odwoławczy w decyzji kasacyjnej: "Podsumowując, w ponownie prowadzonym postępowaniu organ uwzględni wskazaną wyżej wykładnię prawa materialnego - art.5 ust.2 ustawy. Rozpoznając ponownie sprawę należy mieć na uwadze, że celem ustawy o dostępie do informacji publicznej jest zapewnienie transparentności funkcjonowania sfery publicznej, poprzez zagwarantowanie obywatelom możliwości dostępu do danych istotnych dla oceny funkcjonowania instytucji oraz osób pełniących w nich funkcje publiczne."

Burmistrz Miasta R. ponownie rozpatrując sprawę udostępnienia informacji publicznej obejmującej umowę zawartą z radcą prawnym M.G. , ponownie wydał decyzję o odmowie udostępnienia przedmiotowej informacji publicznej, negując przy tym stanowisko merytoryczne organu odwoławczego wyrażone w opisanej powyżej decyzji kasacyjnej twierdząc, iż "Radca prawny nie jest osobą pełniącą funkcję publiczną, informacje objęte wnioskiem nie mogą mieć związku z pełnieniem funkcji publicznych, a ograniczenie o dostępie do informacji publicznej obejmuje ją jak każdego innego pracownika urzędu".

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w N. , rozpoznając kolejne odwołanie skarżącej wniesione od ponownej decyzji Burmistrza Miasta R. o odmowie udostępnienia przedmiotowej informacji publicznej, wobec braku podstaw prawnych dla odmowy udostępnienia tej informacji, decyzją z dnia 11 lipca 2014 roku uchyliło ponowną decyzję Burmistrza Miasta R. o odmowie udostępnienia informacji publicznej, umarzając równocześnie postępowanie w sprawie odmowy udostępnienia tej informacji. Organ odwoławczy wskazał w szczególności w tej decyzji, iż wobec jednoznacznego stanowiska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wyrażonego w wyroku z dnia 7 marca 2014 roku sygn. akt II SA/Kr 170/14, zapadłym w analogicznej sprawie dotyczącej odmowy udostępnienia przez Burmistrza Miasta R. tej samej informacji publicznej - umowy zawartej przez jednostkę samorządu terytorialnego z radcą prawnym M.G. - nie można twierdzić o istnieniu przeszkód prawnych dla udostępnienia tej informacji innym wnioskodawcom, w tym również skarżącej.

Po otrzymaniu w dniu 21 lipca 2014 roku w/w decyzji organu odwoławczego wraz z aktami sprawy, Burmistrz Miasta R. nie rozpoznał ponownie wniosku skarżącej o udostępnienie informacji publicznej z dnia 14 marca 2014 roku zgodnie z wiążącymi wskazaniami organu odwoławczego zawartymi w decyzji organu odwoławczego w terminie nakazanym przez art.13 ust. l u.d.i.p. (bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni), ale zamiast tego po upływie kolejnego miesiąca od otrzymania zwrotu akt sprawy powiadomił skarżącą, jakoby rozpoznanie wniosku musiało zostać opóźnione do dnia 21 września 2014 roku, rzekomo z uwagi na "skomplikowany charakter sprawy."

Do dnia dzisiejszego Burmistrz Miasta R. nie rozpoznał ponownie wniosku skarżącej z dnia 14 marca 2014 roku, a w szczególności nie udostępnił skarżącej przedmiotowej informacji publicznej zgodnie z wiążącym stanowiskiem organu odwoławczego, co sprawia, że zasadnym stało się złożenie skargi na bezczynność Burmistrza Miasta R.

Skarżąca przedstawiła też ocenę prawną powyższego działania Burmistrza Miasta R. i orzecznictwo sądów administracyjnych na poparcie jej stanowiska, oceniając, że Burmistrz Miasta R. już po raz kolejny z rzędu bezprawnie nie udostępnia skarżącej informacji publicznej pozostającej w posiadaniu tego organu w sytuacji, gdy udostępnienie tej informacji jest niewygodne dla organu.

W odpowiedzi na skargę Burmistrz R. wniósł o odrzucenie skargi, ewentualnie - na wypadek nieuwzględnienia tego żądania - o oddalenie skargi.

W uzasadnieniu opisano dotychczasowy przebieg postępowania, który przedstawia się następująco.

Skarżąca na podstawie art. 2 ust. 1 i art. 10. ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (tekst jednolity: Dz. U. z 2014 r. póz. 782, zwanej dalej "u.d.i.p.") w dniu 14 marca 2014 roku złożyła do Burmistrza R. wniosek z dnia 14 marca 2014 roku o udostępnienie informacji publicznej - kopii wszystkich umów zawartych w okresie od 1 stycznia 2012 roku do dnia dzisiejszego pomiędzy Gminą R. , a radcą prawnym M.G.

W odpowiedzi na powyższy wniosek Organ w dniu 27 marca 2014 roku przesłał skarżącej decyzję z dnia 27 marca 2014 roku znak: [....] odmawiającą w całości udostępnienia żądanej informacji publicznej.

W dniu 3 kwietnia 2014 r. Organ przesłał odwołanie skarżącej wraz z aktami sprawy do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w N.

W dniu 25 kwietnia 2014 r. doręczono Organowi decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w N. z dnia 22 kwietnia 2014 r. znak: [....] , uchylającą decyzję Burmistrza R. z dnia 27 marca 2014roku i przekazującą sprawę do ponownego rozpoznania organowi pierwszej instancji.

W dniu 16 maja 2014 r. Organ zawiadomił skarżącą o zakończeniu postępowania w sprawie o udostępnienie informacji publicznej objętej wnioskiem z dnia 14 marca 2014r. oraz o terminie wydania decyzji.

W dniu 26 maja 2014 r. Organ przesłał skarżącej decyzję z dnia 26 maja 2014 roku znak: [....] odmawiającą w całości udostępnienia żądanej informacji publicznej.

W dniu 6 czerwca 2014 r. Organ przesłał odwołanie skarżącej od decyzji Burmistrza R. z dnia 26 maja 2014 r. wraz z aktami sprawy do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w N.

W dniu 21 lipca 2014 r. Organ otrzymał decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w N. z dnia 11 lipca 2014 r. znak: [....] uchylającą zaskarżoną decyzję w całości i umarzającą postępowanie w pierwszej instancji w sprawie odmowy udostępnienia Z.N. żądanej informacji publicznej.

W dniu 24 lipca 2014 r. Organ w oparciu o treść art. 13 ust. 2 u.d.i.p. poinformował Z.N. o przedłużeniu terminu do załatwienia sprawy do dnia 29 sierpnia 2014 r.

W dniu 28 sierpnia 2014 r. Organ w oparciu o treść art. 13 ust. 2 u.d.i.p. poinformował Z.N. o przedłużeniu terminu do załatwienia sprawy do dnia 21 września 2014 r.

W dniu 16 września 2014 r. Pani M.G. wniosła podanie o zawieszenie postępowania w powyższej sprawie oraz podanie o wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w N. z dnia 11 lipca 2014 r. znak: [....] uchylającą zaskarżoną decyzję w całości i umarzającą postępowanie pierwszej instancji w sprawie odmowy udostępnienia Z.N. żądanej informacji publicznej.

W dniu 22 września 2014 r. Organ zawiesił z urzędu postępowanie administracyjne prowadzone przez Burmistrza R. znak: [....] w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej objętej wnioskiem z dnia 14 marca 2014 r.

W dniu 19 września 2014 r. Skarżąca złożyła skargę na bezczynność Burmistrza R. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej objętej wnioskiem z dnia 14 marca 2014 r.

Wnosząc o odrzucenie skargi organ podniósł, że skoro postępowanie w przedmiocie dostępu do informacji publicznej jest postępowaniem administracyjnym ze wszystkimi konsekwencjami wynikającymi z k.p.a., to przesłanką wniesienia skargi na bezczynność do sądu administracyjnego jest wniesienie zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie, co potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w postanowieniu wydanym w dniu 10 października 2013 roku w sprawie o sygn. akt l OZ 893/13. W uzasadnieniu do wskazanego orzeczenia NSA wskazał, iż skarga do sądu administracyjnego na bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania co do zasady musi być, w myśl art. 52 §1 i§ 2 p.p.s.a., poprzedzona środkiem zaskarżenia na drodze administracyjnej. Oznacza to, że skargę można wnieść dopiero po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Kodeks postępowania administracyjnego w art. 37 § 1 przewiduje taki środek zaskarżenia, który służy do zwalczania bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania w postaci zażalenia do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Zatem warunkiem skutecznego wniesienia skargi do sądu administracyjnego na bezczynność organu administracji jest uprzednie złożenie zażalenia (wezwania do usunięcia naruszenia prawa) w trybie art. 37 § 1 K.p.a. Regulacja zawarta w tym przepisie ma na celu zwalczanie bezczynności organu pierwszej instancji w merytorycznym załatwieniu sprawy zawisłej przed tym organem. Jeżeli zatem w postępowaniu w przedmiocie informacji publicznej stosuje się przepisy k.p.a., to przedmiotowa skarga nie spełnia warunków formalnych i w związku z tym w oparciu o art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. winna zostać odrzucona.

W dalszej kolejności wskazano, że skarga na bezczynność organu administracji publicznej może być wniesiona dopiero w sytuacji, gdy organ mimo ustania przyczyny powodującej zawieszenie postępowania nie podejmuje go z urzędu lub na żądanie strony, co potwierdza Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23 września 1986 r., sygn. akt IV SAB 12/86 wypowiadając się w kwestii dopuszczalności skargi na bezczynność organu administracji publicznej w przypadku, gdy postępowanie jest zawieszone. W niniejszym postępowaniu nie ustała jeszcze przyczyna powodująca zawieszenie postępowania. Nie zostało bowiem jeszcze wydane, wskutek złożenia podania o wznowienie postępowania, ostateczne rozstrzygniecie, które to będzie miało bezpośredni wpływ na rozstrzygnięcie wydane przez Burmistrza R. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej, o udostępnienie której skarżąca wnosiła we wniosku z dnia 14 marca 2014 roku. W przypadku, gdyby bowiem Organ nie zawiesił na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. postępowania, mogłoby dojść do sytuacji, że doręczono by skarżącej żądane umowy, a Samorządowe Kolegium Odwoławcze na skutek uwzględnienia podania o wznowienie postępowania uchyliłoby w całości swoją decyzję z dnia z dnia 11 lipca 2014 r. znak: [....]i utrzymałoby w mocy decyzję Organu. W związku z powyższym od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego (postępowania wszczętego na skutek wniesienia podania w przedmiocie wznowienia postępowania) zależy rozpoznanie wniosku Skarżącej z dnia 14 marca 2014 r., co także uzasadnia odrzucenie skargi.

Uzasadniając wniosek o oddalenie skargi podniesiono, że przedstawiony wyżej przebieg postępowania wyraźnie wskazuje, że Organ nie pozostawał i nie pozostaje w bezczynności. Wszelkie czynności, które Organ mógł podejmować stosowanie do przebiegu postępowania, podejmował w zakreślonych przez prawo terminach lub też przedłużał stosownymi pismami terminy podejmowania określonych czynności w sprawie. Stosunkowo długi przebieg postępowania wynikał z okoliczności niezależnych od Organu, tj. zależny był od działania strony oraz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w N. Jest oczywistym, że Organ nie może ponosić odpowiedzialności za działania stron postępowania oraz organów orzekających w sprawie. Od chwili otrzymania określonych informacji, dokumentów, akt sprawy lub podjęcia określonych czynności przez stronę lub Samorządowe Kolegium Odwoławcze w N. , Organ w terminach zakreślonych przez u.d.i.p. lub też stosowanie do tej ustawy w terminach odpowiednio wydłużonych, podejmował określone prawem czynności. Wobec powyższego o jakiejkolwiek bezczynności w niniejszej sprawie nie może być mowy.

Wskazano na okoliczność, jak ogromną ilość skarg kieruje skarżąca, jej małżonek K.W. oraz E.Z. , jak również to, że procedowane są wobec wskazanych osób ogromne ilości spraw na gruncie samego postępowania administracyjnego, które są niezwykle skomplikowane i częstokroć mają charakter precedensowy. W takich warunkach Organ nie ma innej możliwości, jak korzystać z uprawnień, które daje mu art. 13 ust. 2 u.d.i.p. Ponadto przyczyny nie udostępnienia w terminie 14 dni informacji publicznej mogą być dowolne. Podmiot obowiązany do udostępnienia informacji publicznej ma jedynie obowiązek wskazać powody opóźnienia oraz termin, w jakim udostępni informację publiczną. Takie powody Organ l instancji w pismach informujących o przedłużeniu terminu wskazał, a jakikolwiek przejaw działania ze strony podmiotu zobowiązanego w sprawie o udostępnienie informacji publicznej wyklucza zarzut bezczynności.

Mając powyższe na uwadze stwierdzono, że Organ nie pozostawał w bezczynności, bowiem wniosek skarżącej z dnia 14 marca 2014 r. Organ załatwiał w terminach określonych przepisami u.d.i.p. oraz ostatecznie zgodnie z wymogami u.d.i.p. określił ostateczny termin na wydanie rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie na dzień 21 września 2014 r., przy czym ze względu na okoliczność, iż termin ten wypadał na niedzielę, postanowienie z dnia 22 września 2014 r. znak: [....] zostało przesłane stronom w dniu 22 września 2014 r., tj. w poniedziałek. W dniu złożenia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie organ nie pozostawał w bezczynności, bowiem skutecznie, zgodnie z treścią art. 13 ust. 2 u.d.i.p., przedłużył termin do załatwienia wniosku do dnia 21 września 2014 r.

|Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje. |

|Zgodnie z treścią art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r.- Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z|

|późn. zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę zgodności z prawem działalności administracji |

|publicznej, która w myśl art. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.|

|Dz. U. z 2012r., poz. 270 - oznaczana dalej jako p.p.s.a.) odbywa się na zasadach określonych w przepisach tej ustawy. |

|W niniejszej sprawie, z uwagi na przedmiot zaskarżenia, należy mieć na uwadze przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie |

|do informacji publicznej (tekst jedn. Dz.U. z 2014 r., poz. 782 - zwana dalej w skrócie u.d.i.p.), która kształtuje prawo do |

|informacji publicznej, a także określa zasady i tryb jej udostępniania oraz ponownego wykorzystania ( art. 1 - 2a u.d.i.p.). |

|Kognicja sądów administracyjnych do rozpoznania skarg na bezczynność w takich sprawach wnika z art. 3 § 2 pkt 4 i 8 p.p.s.a., zaś |

|potwierdza ją dodatkowo brzmienie art. 21 u.d.i.p. |

|Obowiązujące przepisy nie przewidują terminu do złożenia skargi na bezczynność w udostępnieniu informacji publicznej. W takim |

|przypadku nie istnieje też powinność uprzedniego wyczerpania środków zaskarżenia bezczynności, ani wezwania o usunięcie naruszenia |

|prawa. Regulacja zawarta w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej nie zawiera odrębnych postanowień, |

|nawiązujących do przesłanek art. 52 p.p.s.a. Nie wprowadza ona środka zaskarżenia bezczynności w udostępnieniu informacji |

|publicznej, o którym mowa w art. 52 § 1 p.p.s.a., zaś sam sposób udostępniania informacji publicznej kształtuje jako dalece |

|odformalizowany, kładąc nacisk na szybkość i sprawność postępowania. Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się w |

|ograniczonym zakresie, jedynie w sytuacjach, o których mowa w art. 16 i art. 17 u.d.i.p. oraz art. 23g ust. 11 i 12 u.d.i.p., co |

|skutkuje brakiem podstaw żądania wyczerpania trybu z art. 37 k.p.a. W szczególności trybu z art. 37 k.p.a. nie stosuje się również w|

|przypadku bezczynności organu rozpoznającego ponownie wniosek o udostępnienie informacji publicznej po uchyleniu przez organ drugiej|

|instancji decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej z uwagi na błędne przyjęcie wystąpienia przesłanek ograniczeniu |

|prawa dostępu do informacji publicznej na podstawie art. 5 ust. 2 u.d.i.p. Treść art. 16 ust. 1 i 2 u.d.i.p. nie oznacza bowiem |

|wprowadzenia na grunt regulacji szczególnej, jaką stanowi ustawa o dostępie do informacji publicznej, typowego postępowania |

|administracyjnego jurysdykcyjnego w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej, a przepisy Kodeksu postępowania |

|administracyjnego stosuje się w tym przypadku do wydania decyzji. |

|Zważyć także należy, że art. 52 § 3 p.p.s.a. nawiązuje do regulacji pozostających poza przepisami Kodeksu postępowania |

|administracyjnego. Z jego treści wynika wprost, że wezwanie do usunięcia naruszenia prawa nie jest "środkiem zaskarżenia", o jakim |

|mowa w § 1 i § 2, lecz środkiem samoistnym, odrębnym i znamiennym tylko dla sytuacji ściśle określonych, mającym służyć realizacji |

|zasady przedsądowej autokontroli administracji, ale tylko w przypadku działania, a nie zaniechania, tj. bezczynności organu. ( tak |

|m.in. NSA w wyrok z dnia 24 maja 2006 r. I OSK 601/05, Lex nr 236545 i WSA w Białymstoku w wyroku z dnia 14 października 2008 r., |

|sygn. akt II SAB/Bk 29/08, LEX nr 505258 oraz późniejsze orzecznictwo np. postanowienie NSA z dnia 22 lipca 2014 r., sygn. akt I OZ |

|522/14, LEX nr 1492501). |

|W świetle powyższego, w niniejszej sprawienie nie zachodzi przesłanka do odrzucania skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. |

|Wbrew stanowisku organu brak jest także podstaw do odrzucenia skargi z uwagi na fakt, że prawomocnym postanowieniem z dnia 22 |

|września 2014 r. organ zawiesił z urzędu postępowanie w sprawie z wniosku skarżącej. W ocenie Sądu zawieszenie postępowania przez |

|organ nastąpiło bezpodstawnie, bowiem przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej nie przewidują takiej instytucji, a – na |

|mocy art. art. 16 ust. 2 u.d.i.p. przepisy k.p.a. (w tym Rozdziału 6 o zawieszeniu postępowania) mają zastosowanie do decyzji |

|określonej w art. 16 ust. 1 u.d.i.p., a taka nie została przez Burmistrza wydana. Wobec powyższego brak było podstaw do odrzucenia |

|skargi z tej przyczyny. |

|Nie zaistniały również przesłanki do wydania takiego orzeczenia z innych przyczyn wskazanych w art. 58 § 1 p.p.s.a. |

|Skarga w niniejszej sprawie jest skargą na bezczynność w realizacji wniosku o udostępnienie informacji publicznej. W niniejszym |

|stanie faktycznym ta bezczynność dotyczy sposobu i terminu procedowania przez Burmistrza Miasta R. |

|Stosownie do art. 149 § 1 p.p.s.a. sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w |

|sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania |

|czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Jednocześnie sąd stwierdza, czy |

|bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa. W myśl art. 149 § 2 p.p.s.a. w |

|przypadku, o którym mowa w § 1, sąd może ponadto orzec z urzędu albo na wniosek strony o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości |

|określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a. |

|W wypadku braku podstaw do uwzględnienia skargi podlega ona oddaleniu na podstawie art. 151 p.p.s.a. |

|Specyficzna sytuacja, uniemożliwiająca wydanie wyroku co do istoty sprawy w zakresie zobowiązania organu do wydania w określonym |

|terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z |

|przepisów prawa ma miejsce wówczas, gdy w toku postępowania sądowoadmnistracyjnego, przed dniem orzekania w sprawie ze skargi na |

|bezczynność albo przewlekłość, zostanie stwierdzony fakt wydania przez organ administracji publicznej decyzji, postanowienia lub też|

|innego aktu, albo podjęcia stosownej czynności, choćby z przekroczeniem terminów ustawowych (podobnie uchwala Naczelnego Sądu |

|Administracyjnego z dnia 26 listopada 2008 r., sygn. akt I OPS 6/08, opubl. w ONSAiWSA 2009 r., Nr 4, poz. 63). Wymienione zdarzenia|

|czynią w tym zakresie postępowanie sądowoadmnistracyjne bezprzedmiotowym, co uzasadnia jego umorzenie na podstawie art. 161 § 1 pkt |

|3 p.p.s.a., jednakże w niniejszej sprawie taka sytuacja nie ma miejsca, bowiem do dnia orzekania przez Sąd Burmistrz Miasta R. nie |

|wydał decyzji w przedmiocie udostępnienia, bądź odmowy udostępnienia skarżącej informacji publicznej na wniosek z dnia 14 marca 2014|

|r. Skutkuje to wydaniem w niniejszej sprawie wyroku co do istoty sprawy w zakresie zobowiązania organu do wydania w określonym |

|terminie aktu lub dokonania czynności. |

|W art. 4 ust. 1 u.d.i.p. został określony podstawowy, otwarty katalog podmiotów zobowiązanych do udostępnienia informacji |

|publicznej, zaś z jego treści wynika w ogólnym ujęciu, że zobowiązane do udostępniania informacji publicznej są władze publiczne |

|oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne. Pojęcie informacji publicznej określa ustawodawca w art. 1 ust. 1 u.d.i.p. i art. 6|

|u.d.i.p. Zgodnie z art. 1 tej ustawy, każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i |

|podlega udostępnieniu i ponownemu wykorzystywaniu na zasadach i w trybie określonych w niniejszej ustawie, jednak przepisy ustawy |

|nie naruszają przepisów innych ustaw określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji będących informacjami publicznymi. |

|Przepis art. 6 u.d.i.p. wprowadza przykładowy katalog informacji i dokumentów stanowiących informację publiczną w rozumieniu art. 1 |

|ust. 1 u.d.i.p. Stosownie zaś do art. 4 ust. 3 u.d.i.p. obowiązane do udostępniania informacji publicznej są podmioty, o których |

|mowa w ust. 1 i 2, będące w posiadaniu takich informacji. |

|Z art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a oraz pkt 5 lit. c u.d.i.p. wynika w szczególności, że informację publiczną stanowią dane publiczne |

|zawarte w dokumentach urzędowych w zakresie jakiegokolwiek dysponowania majątkiem jednostki samorządu terytorialnego lub dokumentach|

|urzędowych, których treść ma wpływ na majątek jednostki samorządu terytorialnego. W myśl art. 6 ust. 2 u.d.i.p. dokumentem urzędowym|

|w rozumieniu tej ustawy jest treść oświadczenia woli lub wiedzy, utrwalona i podpisana w dowolnej formie przez funkcjonariusza |

|publicznego w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego, w ramach jego kompetencji, skierowana do innego podmiotu lub złożona do akt |

|sprawy. Funkcjonariuszem publicznym niewątpliwie jest wójt, burmistrz lub prezydent miasta wykonujący swoje kompetencje w zakresie |

|obejmującym reprezentowanie gminy w obrocie prawnym. Z drugiej strony oceniając zakres uprawnień radcy prawnego w kontekście |

|możliwości wykonywania przez taką osobę, zatrudnioną przez urząd miasta, zadań w sferze publicznej, zwrócić też należy uwagę także |

|na art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 6.07.1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 10, poz. 65 ze zm.). Zgodnie tym przepisem zawód|

|radcy prawnego polega na świadczeniu pomocy prawnej, a w szczególności na udzielaniu porad prawnych, sporządzaniu opinii prawnych, |

|opracowywaniu projektów aktów prawnych oraz występowaniu przed sądami. Nadto art. 14 powołanej ustawy stanowi, że radca prawny |

|prowadzi samodzielnie sprawy przed organami orzekającymi, dbając o należyte wykorzystanie przewidzianych przez prawo środków dla |

|ochrony uzasadnionych interesów jednostki organizacyjnej. Dodatkowo art. 12 ust. 1 stanowi, że radca prawny podczas i w związku z |

|wykonywaniem czynności zawodowych korzysta z ochrony prawnej przysługującej sędziemu i prokuratorowi. |

|Mając na uwadze wskazane wyżej przepisy z ustawy o radcach prawnych, zdaniem Sądu należy stwierdzić, że czynności z zakresu pomocy |

|prawnej, wykonywane w ramach umowy o pracę przez radcę prawnego zatrudnionego w jednostce samorządu terytorialnego, nie sposób |

|zaliczyć do czynności wyłącznie usługowych. W powyższym zakresie należy mieć także na uwadze, że art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 21 |

|listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. 2008 r. Nr 223, poz. 1458 ze zm.) stwierdza, że pracownicy samorządowi mogą |

|być zatrudnieni na stanowiskach: urzędniczych, doradców i asystentów oraz pomocniczych i obsługi. Wydane na podstawie art. 37 |

|powołanej ustawy rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 marca 2009 r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych (Dz. U. |

|2013 r., poz. 1050) wskazuje, że stanowisko radcy prawnego jest stanowiskiem urzędniczym, we wszystkich urzędach. Jest to przy tym |

|stanowisko wyraźnie odrębne od stanowisk pomocniczych i obsługi, które można i należy utożsamiać ze stanowiskami, które polegają na |

|wykonywaniu czynności wyłącznie usługowych, o których mówią par. 13 i 19 art. 115 Kodeksu karnego. Przedstawione rozważania prowadzą|

|do wniosku, że zasadne jest traktowanie radcy prawnego zatrudnionego w administracji samorządowej jako co najmniej osoby mającej |

|związek z pełnieniem funkcji publicznych w rozumieniu art. 5 ust. 2 u.d.i.p. Świadcząc bowiem pomoc prawną na rzecz wskazanej |

|jednostki, radca prawny ma istotny i realny wpływ na zarządzanie sprawami takiego podmiotu, odnoszącymi się do sfery publicznej. |

|Nie budzi więc wątpliwości Sądu, że informacja żądana we wniosku skarżącej z dnia 14 marca 2014 r. ma charakter informacji |

|publicznej (tak też WSA w Krakowie w sprawie II SA/Kr 170/14), Burmistrz Miasta R. jest podmiotem zobowiązanym do jej udostępnienia|

|oraz że informację tę posiada. |

|Termin udostępnienia informacji publicznej na wniosek został określony w art. 13 ust. 1-2 u.d.i.p., który stanowi w ust. 1, że |

|udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia |

|złożenia wniosku, z zastrzeżeniem ust. 2 i art. 15 ust. 2. Jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w terminie |

|określonym w ust. 1, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w |

|jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku (art. 13 ust. 2). Zgodnie z treścią art. 14 |

|ust. 1 u.d.i.p., udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem, chyba że środki |

|techniczne, którymi dysponuje podmiot obowiązany do udostępnienia, nie umożliwiają udostępnienia informacji w sposób i w formie |

|określonych we wniosku. W myśl art. 14 ust. 2 u.d.i.p., jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w sposób lub w formie |

|określonych we wniosku, podmiot obowiązany do udostępnienia powiadamia pisemnie wnioskodawcę o przyczynach braku możliwości |

|udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem i wskazuje, w jaki sposób lub w jakiej formie informacja może być udostępniona |

|niezwłocznie. W takim przypadku, jeżeli w terminie 14 dni od powiadomienia wnioskodawca nie złoży wniosku o udostępnienie informacji|

|w sposób lub w formie wskazanych w powiadomieniu, postępowanie o udostępnienie informacji umarza się. Artykuły 13 i 14 u.d.i.p. |

|pozostają w ścisłym związku z art. 10 u.d.i.p., który w ust. 1 stanowi, że informacja publiczna, która nie została udostępniona w |

|Biuletynie Informacji Publicznej lub centralnym repozytorium, jest udostępniana na wniosek. W myśl art. 10 ust. 2 u.d.i.p., |

|informacja publiczna, która może być niezwłocznie udostępniona, jest udostępniana w formie ustnej lub pisemnej bez pisemnego |

|wniosku. |

|Wszystkie powołane przepisy znajdują zastosowanie w sytuacji, w której w dyspozycji organu pozostaje nierozpatrzony przez niego |

|wniosek o udostępnienie informacji publicznej, w związku z uchyleniem, jako wadliwej decyzji organu będącego adresatem wniosku. W |

|opisanej sytuacji brak już w obrocie prawnym decyzji tego organu, a adresat wniosku winien, czego jednak nie uczynił, dokonać |

|czynności materialno-technicznej, względnie wydać decyzję, do której należy stosować przepisy Kodeksu postępowania |

|administracyjnego. |

|W bezspornym między stronami stanie faktycznym niniejszej sprawy należy stwierdzić, że po otrzymaniu w dacie 21 lipca 2014 r. akt |

|wraz decyzją organu drugiej instancji z dnia 11 lipca 2014 r. Burmistrz Miasta R. winien był dokonać czynności |

|materialno-technicznej albo wydać decyzję, stosując w tym zakresie regulację z art.13 ust. 1 i 2 u.d.i.p. SKO w N. w uzasadnieniu |

|swojej decyzji wyraziło jasny pogląd na temat charakteru żądanych przez skarżącą informacji i dał organowi pierwszej instancji |

|wskazówki do dalszego działania. Należy wskazać, że to jednoznaczne stanowisko organu odwoławczego zawarte w decyzji uchylającej |

|decyzję o odmowie udostępnienia informacji publicznej i umarzającej postępowanie w sprawie odmowy udostępnienia informacji, |

|obligowało Burmistrza Miasta R. do udostępnienia skarżącej przedmiotowej informacji publicznej. |

| |

|Mimo to Burmistrz Miasta R. w dniu 24 lipca 2014 r., w oparciu o treść art. 13 ust. 2 u.d.i.p., poinformował Z.N. o przedłużeniu |

|terminu do załatwienia sprawy do dnia 29 sierpnia 2014 r., a następnie w dniu 28 sierpnia 2014 r. poinformował Z.N. o przedłużeniu |

|terminu do załatwienia sprawy do dnia 21 września 2014 r. Organ pierwszej instancji do dnia wyrokowania w niniejszej sprawie nadal |

|nie załatwił sprawy z wniosku skarżącej z dnia 14 marca 2014 r., przez co bezzasadnie przedłuża wydanie decyzji. |

|Nie jest – wbrew stanowisku organu – żadną przeszkodą w załatwieniu sprawy fakt, że w dniu 16 września 2014 r. M.G. wniosła o |

|wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w N. z dnia 11 lipca 2014 r. znak: [....] |

|uchylającą zaskarżoną decyzję w całości i umarzającą postępowanie pierwszej instancji w sprawie odmowy udostępnienia Z.N. żądanej |

|informacji publicznej. Jak wskazano wyżej, zawieszenie postępowania z tej przyczyny jest nieuzasadnione i organ winien w tej |

|sytuacji podjąć zawieszone postępowanie. |

| |

|Z art. 13 ust. 1 wynika nakaz udostępnienia informacji publicznej na wniosek bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie |

|14 dni od dnia złożenia wniosku, z zastrzeżeniem ust. 2 i art. 15 ust. 2. Zasadną jest zatem załatwienie wniosku niezwłocznie (co |

|wynika również z art. 10 ust. 2 u.d.i.p.), nie później jednak niż w ustawowym, instrukcyjnym w terminie 14 dni . |

|W doktrynie i orzecznictwie wskazuje się trafnie ( m.in. T. Woś (w: T. Woś (red.), H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Postępowanie...,|

|2010, s. 70, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 marca 2009 r., sygn. akt I OSK 1067/08, zam. zb. Lex nr 491969 – |

|nadal aktualne), że z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wtedy, gdy w prawnie ustalonym terminie organ |

|nie podjął żadnych czynności w sprawie lub prowadził postępowanie, ale mimo istnienia ustawowego obowiązku nie zakończył go wydaniem|

|w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu, albo nie podjął stosownej czynności. Dla zasadności skargi na bezczynność nie|

|ma znaczenia okoliczność, z jakich powodów określony akt nie został podjęty lub czynność dokonana, a w szczególności, czy |

|bezczynność została spowodowana zawinioną albo też niezawinioną opieszałością organu, czy też wiąże się z jego przeświadczeniem, że |

|stosowny akt lub czynność w ogóle nie powinny zostać dokonane. Powyższe kwestie mogą jednakże mieć znaczenie dla kwalifikacji |

|bezczynności, jako posiadającej albo nieposiadającej cechy rażącego naruszenia prawa. |

|Nie jest więc tak, jak wskazuje organ w odpowiedzi na skargę, że bezczynnością jest tylko "milczenie" organu. Jak wskazuje się |

|słusznie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 kwietnia 2013 r., sygn. akt I OSK 3109/12 (LEX nr 13689640) "Aby można|

|było uznać, że nie zachodzi bezczynność w zakresie udzielenia informacji publicznej (także tej której organ nie posiada), podmiot |

|zobowiązany do jej udzielenia w formie uregulowanej u.d.i.p. powinien wypowiedzieć się w tym przedmiocie. Tylko w takim przypadku |

|uwolni się od zarzutu bezczynności w sprawie. Identycznie powinien postąpić w sytuacji, gdy posiada żądane informacje, lecz z uwagi |

|na ograniczenia dostępu, nie może ich udostępnić. |

|Za bezczynność w sprawach regulowanych ustawą o dostępie do informacji publicznej Sąd w składzie rozpoznającym sprawę uznaje błędne |

|zastosowanie art. 13 ust. 2 u.d.i.p., za które należy uznać brak obiektywnych przeszkód dla dokonania czynności |

|materialno-technicznej albo wydania decyzji w uprzednio wskazanym znaczeniu. |

|Stan taki zachodzi w niniejszej sprawie, co wynika z dokumentów zgromadzonych w przedstawionych aktach administracyjnych, bowiem |

|organ w terminie ustawowym z art. 13 ust. 1 u.d.i.p. nie wykonał ciążących na nim obowiązków. W niniejszej sprawie nie wykazano |

|żadnych obiektywnych przesłanek uzasadniających zastosowanie regulacji z art. 13 ust. 2 u.d.i.p., zamiast podjęcia czynności |

|materialno-technicznej albo wydania decyzji bez zbędnej zwłoki, nie później niż w terminie 14 dni od daty ponownego otrzymania przez|

|organ wniosku skarżącej do rozpoznania wraz z decyzją organu drugiej instancji z dnia 11 lipca 2014 r., co miało miejsce dnia 21 |

|lipca 2014 r. |

|Pomimo aktywności Burmistrza Miasta R. , opisywanej w odpowiedzi na skargę, po upływie tego terminu organ pozostaje w bezczynności. |

|Rażącym naruszeniem prawa jest stan, w którym bez żadnej wątpliwości i wahań można powiedzieć, bez potrzeby odwoływania się do |

|szczegółowej oceny okoliczności sprawy, że naruszono prawo w sposób oczywisty (tak NSA w wyroku z dnia 21 czerwca 2012 r., sygn. akt|

|I OSK 675/12, LEX nr 1218894 ). Nie stanowi o rażącym naruszeniu prawa błędna wykładnia, czy niewłaściwe zastosowanie regulacji |

|wymagających interpretacji licznych przepisów, które nie są jednoznaczne odrębnie albo w całokształcie. |

|W niniejszej sprawie bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, bowiem (nawet przy uwzględnieniu stopnia |

|zawiłości sprawy i regulacji z art. 5 ust. 1 – 4 u.d.i.p.) dysponując stanowiskiem organu drugiej instancji, wyrażonym w |

|uzasadnieniu decyzji z dnia 11 lipca 2014 r., organ pierwszej instancji uporczywie nadal nie załatwił sprawy z wniosku skarżącej. |

|Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł jak w pkt I i II sentencji wyroku, na podstawie art. 149 § 1 p.p.s.a.|

|Co do wniosku o wymierzenie organowi grzywny Sąd podziela stanowisko skarżącej, iż w stanie faktycznym niniejszej sprawy istnieją |

|uzasadnione podstawy do wymierzenia organowi grzywny. Wymierzając grzywnę Sąd wziął pod uwagę stopień naruszenia prawa, powstały w |

|związku z opisaną wyżej uporczywą bezczynnością organu pierwszej instancji w załatwieniu sprawy. Sąd stoi na dominującym w |

|orzecznictwie sądów administracyjnych stanowisku, że wymierzenie grzywny w takiej sytuacji nie tylko pełni funkcję represyjną, ale |

|ma także funkcję prewencyjną i służy zapobieganiu naruszeniom prawa w przyszłości (por. postanowienia Naczelnego Sądu |

|Administracyjnego z dnia 11 maja 2012 r., sygn. I OZ 328/12, z dnia 27 września 2011 r., sygn. II GZ 431/11). Z tych względów Sąd |

|uznał za zasadne wymierzenie organowi grzywny w wysokości 5.000 zł, na podstawie przepisu art. 149 § 2 p.p.s.a., o czym orzeczono w |

|pkt III wyroku. |

|O zwrocie kosztów postępowania Sąd orzekł w pkt IV wyroku, na podstawie art. 200 w zw. z art.205 § 1 p.p.s.a.. |

| |