Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Cieśla (spr.), , Sędzia WSA Agnieszka Jędrzejewska – Jaroszewicz, Sędzia WSA Grzegorz Rudnicki, Protokolant ref. staż. Agnieszka Dzięcioł, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 marca 2018 r. sprawy ze skarg P. W. i A. F. (syna A.) na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] maja 2017 r. znak [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargi

Sygnatura akt VIISA/Wa 1509/17

UZASADNIENIE

Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...] maja 2017 r., na podstawie art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2016 r., poz. 23 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania P. W., M. W., M. W., A. F. (syna E.), B. J. i A. F. (syna A.) od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] października 2016 r., w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o pozwoleniu na budowę - uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji.

W uzasadnieniu organ odwoławczy podał, że Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] października 2016 r., umorzył wszczęte na wniosek M. M.M. K., P. W., M. W. i M. W., A.F. (syna E.), B. J. i A. F. (syna A.), postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Starosty [...] z dnia [...] lutego 2011r., Nr [...] (zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej Gminie Miasto [...] pozwolenia na budowę inwestycji, polegającej na rewitalizacji Parku Miejskiego i przebudowie Placu [...] wraz z ulicą G. oraz przebudowie budynku dawnej szkoły muzycznej na działkach o nr ewid.: [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] z obrębu: [...] w Z. - Etap I).

Od powyższej decyzji organu wojewódzkiego z dnia [...] października 2016 r., P. W., M.W., M. W., A. F. (syn E.), B. J. i A. F. (syn A.), złożyli odwołania do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego.

Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego przytoczył przebieg postępowania w tej sprawie i wskazał, że postanowieniem z dnia [...] listopada 2012 r., utrzymał w mocy postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2012r., odmawiające wszczęcia, na wniosek P. W., M. W., M.W., M.M.i M. K., postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności ww. decyzji Starosty [...] z dnia [...] lutego 2011r., Nr [...].

Powyższe postanowienie zostało zaskarżone do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który wyrokiem z dnia 20 lutego 2014 r., sygn. akt VII SA/Wa 1031/13, oddalił skargę na postanowienie GINB z dnia [...] listopada 2012 r.

W związku ze skargą kasacyjną P. W., Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 24 marca 2016 r., sygn. akt II OSK 1835/14, uchylił wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 lutego 2014 r. oraz postanowienie GINB z dnia [...] listopada 2012 r. i poprzedzające je postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2012r.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 marca 2016 r., sygn. akt II OSK 1835/14, wskazał, że organy obydwu instancji naruszyły przepis art. 61 a § 1 k.p.a., albowiem nie wystąpiła sytuacja, w której uprawnione byłoby stwierdzenie oczywistego braku legitymacji skarżącego i odmowa wszczęcia postępowania na podstawie art. 61 k.p.a. Jednocześnie Sąd wskazał, iż " (...) przy ponownym rozpatrywaniu wniosku należy dokonać analizy dokumentacji projektowej, w tym projektu zagospodarowania terenu inwestycji celem ustalenia ewentualnego oddziaływania określonych robót budowlanych i zaplanowanych obiektów na nieruchomość skarżącego oraz dokonanie oceny w zakresie przysługującej mu ochrony prawnej związanej z prawem zagospodarowania i wykorzystania nieruchomości, zgodnie z jej przeznaczeniem."

W powyższym wyroku Sąd podkreślił, że ustalając obszar oddziaływania inwestycji w oparciu o definicję zawartą w art. 3 pkt 20 Prawa budowlanego, należy mieć na uwadze, że "do przepisów odrębnych, w rozumieniu ww. art. 3 pkt 20 Prawa budowlanego należą nie tylko przepisy rozporządzeń określających warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki j ich usytuowanie, ale także przepisy z zakresu ochrony środowiska oraz zagospodarowania przestrzennego.

NSA wskazał również, że "ocena wpływu konkretnej inwestycji na sąsiedni obszar obejmuje szereg zagadnień związanych z oddziaływaniem projektowanego obiektu na znajdujące się w sąsiedztwie nieruchomości, co należy oceniać w kontekście prawa publicznego, ale też cywilnego. Istotne jest ustalenie tych przepisów prawa materialnego, które nakładają na inwestora określone obowiązki czy ograniczenia związane z zagospodarowaniem i zabudową sąsiednich działek. Analizując oddziaływanie oznaczonej inwestycji w aspekcie interesu prawnego właścicieli nieruchomości pobliskich lub sąsiadujących bezpośrednio z terenem inwestycji organ nie może ograniczać się tylko do ustalenia takiego oddziaływania, które stanowi naruszenie określonych norm. W sprawach pozwolenia na budowę należy przyjąć, że jeżeli istnieją przepisy prawa materialnego, które nakładają na inwestora określone obowiązki czy ograniczenia związane z zagospodarowaniem i zabudową jego działki względem działki sąsiedniej, to tym samym właściciel tejże działki ma status strony i to niezależnie od tego, czy projekt budowlany w ocenie organu spełnia wymagania określane stosownymi przepisami oraz aktami wykonawczym".

Odnosząc się do kwestii interesu prawnego skarżącego P. W., Sąd Naczelny wskazał, że "w kontekście położenia nieruchomości skarżącego i podnoszonych przez niego zastrzeżeń należało w szczególności zwrócić uwagę na ewentualne uciążliwości związane z obsługą komunikacyjną tego terenu i warunkami dotyczącymi ochrony akustycznej".

Sąd zauważył również, że "w postępowaniu nadzwyczajnym podmiot występujący z wnioskiem o stwierdzenie nieważności oznaczonej decyzji powinien wykazać swoją legitymację procesową poprzez przedstawienie okoliczności świadczących o jego interesie prawnym, natomiast do kompetencji organu administracji należy weryfikacja tego w świetle konkretnych przepisów prawa mających zastosowanie w sprawie (...)."

Zdaniem Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego, Naczelny Sąd Administracyjny nie przesądził, że wnioskodawcy posiadają przymiot strony w postępowaniu w sprawie stwierdzenia nieważności ww. decyzji Starosty [...] z dnia [...] lutego 2011r., a jedynie, że ocena ich interesu prawnego do udziału w przedmiotowym postępowaniu nieważnościowym powinna być dokonana po wszczęciu postępowania administracyjnego. Nadto z uwzględnieniem art. 153 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, gdyż ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie było przedmiotem zaskarżenia.

W postępowaniu w sprawie dotyczącej decyzji o pozwoleniu na budowę, interes prawny ustala się w oparciu o przepis art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jednolity - Dz. U. z 2013 r., poz. 1409 z późn. zm.), który, jako przepis szczególny względem art. 28 k.p.a., ogranicza pojęcie strony w sprawach dotyczących pozwolenia na budowę do następujących osób: inwestora oraz właścicieli, użytkowników wieczystych lub zarządców nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu.

Przez obszar oddziaływania obiektu budowlanego należy rozumieć, zgodnie z unormowaniem art. 3 pkt 20 Prawa budowlanego, teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu, w tym zabudowy, tego terenu. W każdym przypadku obszar oddziaływania obiektu musi być określony w oparciu o powszechnie obowiązujące przepisy prawa. Samo subiektywne odczucie określonego podmiotu, że inwestycja oddziałuje na jego nieruchomość nie jest wystarczające do uznania, że nieruchomość ta jest usytuowana w obszarze oddziaływania danego przedsięwzięcia. Jak wskazano wyżej, interes prawny, będący konieczną przesłanką do uznania danego podmiotu za stronę postępowania musi istnieć obiektywnie, a nie odnosić się do subiektywnych odczuć.

W przedmiotowym postępowaniu ocenie podlegało wyłącznie, to czy inwestycja w jej zaprojektowanym kształcie powoduje ograniczenia w zagospodarowaniu nieruchomości stanowiących własność wnioskodawców. Kwestie dotyczące wykonania inwestycji, w tym użytych materiałów oraz sposobu jej użytkowania, pozostają bez wpływu na treść rozstrzygnięcia.

Z dokumentacji projektowej zatwierdzonej decyzją Starosty [...] z dnia [...] lutego 2011r., Nr [...], wynikało, że sporne przedsięwzięcie polega na:

- budowie budynku zaplecza sanitarnego i technicznego wraz z instalacjami wewnętrznymi: wod.-kan., elektryczną wentylacji mechanicznej, c.o. na działce nr ewid. [...] wraz z przyłączami wody, kanalizacji sanitarnej, elektrycznym i ciepłowniczym;

- remoncie budynku TCKiS "J." na działce nr ewid. .;

- budowie muszli koncertowej z widownią na działce nr ewid. [...] z instalacjami wewnętrznymi elektryczną, wod.-kan., c.o., wentylacji mechanicznej oraz przyłączami wody, kanalizacji sanitarnej, elektrycznej;

- budowie budynku zaplecza sanitarnego i technicznego kortów tenisowych z instalacjami wewnętrznymi elektryczną, wod.-kan., c.o., wentylacji mechanicznej na działce nr ewid. [...];

- przebudowie i rozbudowie budynków sanitariatów publicznych wraz z instalacjami wewnętrznymi: elektryczną, wentylacji mechanicznej, wod.-kan., c.o., na działce nr ewid. [...] wraz z budową i przebudową przyłączy wody, kanalizacji sanitarnej, elektrycznym,

- przebudowie, budowie, i remoncie jezdni chodników, włączeń, zjazdów, miejsc postojowych, ciągów pieszych, pieszo jezdnych i pieszo-rowerowych, schodów terenowych, pochylni, murów, oporowych i elementów małej architektury - w ciągach ulic G., S., G., i P.oraz na terenie Parku Miejskiego wraz z dekompozycją układu zieleni,

- budowie kortów tenisowych i boiska wielofunkcyjnego wraz z oświetleniem ogrodzeniami oraz trybunami na terenie Parku Miejskiego,

- budowie - zmianie lokalizacji istniejącego Pomnika [...] - przeniesienie z działki nr ewid. [...] obr. [...], na działki nr ewid. [...], [...] obr. [...],

- budowie stacji transformatorowej na działce nr ewid. [...] obr. [...] oraz linii kablowych średniego i niskiego napięcia;

- przebudowie linii kablowych średniego i niskiego napięcia,

- przebudowie i budowie oświetlenia Placu [...], ulic. G. i S., Parku Miejskiego, kortów tenisowych boisk wielofunkcyjnego oraz instalacji monitoringu terenu

- przebudowie sieci wodociągowej i kanalizacji sanitarnej oraz budowie i przebudowie sieci kanalizacji deszczowej - w tym drenaży,

- rozbiórce kładki istniejącej w km [...] oraz budowa kładki pieszej w km [...] na potoku C. w Z. na działkach n ewid. [...], [...], [...] obręb [...] (zob. proj. bud. cześć opisowa str. 205).

Skarżący A. F. (syn E.) i B. J. swój interes prawny w kwestionowaniu decyzji Starosty [...] z dnia [...] lutego 2012r., wywodzą z przysługującego im tytułu prawa własności do działki nr ewid. [...] położonej w Z. (KW Nr [...] prowadzona przez Sąd Rejonowy w Z., [...] Wydział Ksiąg Wieczystych).

B. J. oraz A. F. (syn E.) w odwołaniu, powołali się na akt notarialny rep. Nr [...], wskazując, że są właścicielami działki nr ewid. [...]. Jednak z treści Kw Nr [...], prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Z, [...] Wydział Ksiąg Wieczystych, wynika, że ww. działka nr ewid. [...] (będąca działką drogową) stanowi własność Gminy Miasto Z. Ponadto z przywołanego aktu notarialnego, wynika, że A. F. i B. J. nabyli tytuł prawny do działki nr ewid. [...] oraz [...], z których to powstała m. in działka nr ewid. [...].

M. W. i M. W. swój interes prawny w kwestionowaniu decyzji Starosty [...] z dnia [...] lutego 2011 r., wywodzą z przysługującego im tytułu prawa własności do działki nr ewid. [...] położonej w Z. (KW [...], prowadzona przez Sąd Rejonowy w Z., [...] Wydział Ksiąg Wieczystych).

K.M. i M. M. swój interes prawny w kwestionowaniu decyzji Starosty [...] z dnia [...] lutego 2011r., wywodzą z przysługującego im prawa własności do działki nr ewid. [...] położonej w Z. (KW Nr [...], prowadzona przez Sąd Rejonowy w Z., [...] Wydział Ksiąg Wieczystych), oraz działki nr ewid. [...] położonej w Z. (KW Nr [...], prowadzona przez Sąd Rejonowy w Z., [...] Wydział Ksiąg Wieczystych).

P. W. swój interes prawny w kwestionowaniu decyzji Starosty [...] z dnia [...] lutego 2011 r., wywodzi z przysługującego mu tytułu prawa własności do działki nr ewid. [...] ( KW Nr [...], prowadzona przez Sąd Rejonowy w Z., [...] Wydział Ksiąg Wieczystych).

A. F. (syn A.) swój interes prawny wywodzi z przysługującego mu prawa własności działki nr ewid. [...] (KW Nr [...], prowadzona przez Sąd Rejonowy w Z., [...] Wydział Ksiąg Wieczystych).

Analiza projektu budowlanego wykazała, że na działce nr ewid. [...] wzdłuż ulicy gen. G., przy której znajduje się działka nr ewid. [...] przewidziano roboty budowlane polegające na zmianie nawierzchni istniejącej jezdni oraz na wykonaniu chodników, przy istniejącej jezdni.

Projektowane roboty polegające na wykonaniu jezdni asfaltowej oraz ciągu pieszo- rowerowego zaprojektowano w bezpośrednim sąsiedztwie z działką nr ewid. [...].

Projektowana galeria (oznaczenie "F") - budynek dawnej szkoły muzycznej, jest oddalona od granicy z działką nr ewid. [...] o ok. 25 m, od granicy z działką nr ewid. [...] o ok. 30 m, zaś od działek nr ewid. [...], [...], [...], [...] o ponad 100 m.

Budynek TCKiS "J." (oznaczenie "B") w którym przewidziano roboty remontowe zlokalizowany jest w odległości ok. 70 m od granicy z działką nr ewid. [...], w odległości ponad 65 m od granicy z działką nr ewid. [...], w odległości ponad 90 m od granicy z działkami nr ewid. 417 i 842, w odległości ponad 110 m od granicy z działką nr ewid. [...], oraz w odległości ponad 200 m od granicy z działką nr ewid. [...].

Projektowane budynki zaplecza sanitarno-szatniowego i technicznego kortów tenisowych (oznaczenie "D") zaprojektowano w odległości ok. 10 m od granicy z działkami nr ewid. [...] i [...],w odległości ok. 80 m od granicy z działką nr ewid. [...], w odległości ok. 75 m od granicy z działką nr ewid. [...], w odległości ok. 150 m od granicy z działką nr ewid. [...], oraz w odległości ponad 240 m od granicy z działką nr ewid. [...].

W ramach inwestycji przewidziano również realizację placu zabaw dla dzieci młodszych i starszych. Projektowany plac zabaw został zaprojektowany w odległości ponad 5 m od granicy z działką nr ewid. [...]. Przewidziany w ramach inwestycji skate-park został zaprojektowany w odległości ok. 23 m od granicy z działką nr ewid. [...], w odległości ponad 65 m od granicy z działką nr ewid. [...], oraz w odległości ponad 80 m od granicy z działką nr ewid. [...]. Przewidziana w projekcie muszla koncertowa została zaprojektowana w odległości ponad 45 m od granicy z działką nr ewid. [...], w odległości ponad 85 m od granicy z działką nr ewid. [...], oraz w odległości ponad 100 m od działki nr ewid. [...]. Odległość ww. elementów od pozostałych nieruchomości należących do wnioskodawców wynosi ponad 155 m.

Nieruchomość nr ewid. [...] oddzielona jest od projektowanego placu zabaw P. oraz nawierzchnią trawiastą (proj. bud. str. 232 rys. nr PZT - 02).

Projektowana stacja transformatorowa na działce nr ewid. [...], znajduje się w odległości ponad 25 m względem działki nr ewid. [...], położonej najbliżej projektowanej stacji spośród nieruchomości skarżących (proj. bud. str. 280, rys. nr E1-01).

W ocenie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego, działki nr ewid. [...] (stanowiąca własność A. F. i B. J.), [...] i [...] (stanowiąca własność M. K. i M. M.), [...] (stanowiąca własność A. F.), [...] (stanowiąca własność P. W.) nie znajdują się w obszarze oddziaływania spornej inwestycji. Należy bowiem zauważyć, że projektowana inwestycja nie powoduje, aby właściciele ww. nieruchomości byli ograniczeni w zagospodarowaniu tj. zarówno w zabudowie ww. nieruchomości jak również w sposobie korzystania z nich, zgodnie z ich przeznaczeniem.

Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego nie dopatrzył się, aby decyzja Starosty [...] z dnia [...] lutego 2011 r., wprowadzała ograniczenia w zagospodarowaniu nieruchomości nr ewid. [...], [...], [...], [...], [...], w związku z przepisami § 12 (odległość budynków na działce budowlanej od granicy z sąsiednią działką budowlaną), § 13 (przesłanianie obiektów), § 57 (nasłonecznienie pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi) oraz § 60 ust. 1 (m.in. nasłonecznienie pokoi mieszkalnych - w godzinach 700 - 1700), rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2015, poz. 1422).

Z dokumentacji projektowej nie wynika, aby realizacja zaplanowanego przedsięwzięcia pozbawiała nieruchomości skarżących dostępu do drogi publicznej, oraz dostępu do szeroko rozumianych mediów (woda, ciepło, prąd, telekomunikacja), powodowała uciążliwości związane z obsługą komunikacyjną działek skarżących wpływającą na sposób korzystania z nieruchomości. Sporna inwestycja nie wpływa także na warunki ochrony przeciwpożarowej (§ 271 i nast. ww. rozporządzenia) usytuowanych na nich obiektów (istniejących, jak i potencjalnych).

Przedsięwzięcie inwestycyjne nie niesie ze sobą ponadnormatywnych uciążliwości w zakresie emisji zanieczyszczeń, czy też pól elekromagnetycznych.

Mając na uwadze wytyczne Sądu, że Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego nie dopatrzył się, zaś skarżący nie wykazali, by interes prawny ww. osób wynikał z innych, niż wskazano wyżej, przepisów prawa, w tym przepisów prawa cywilnego.

Analiza akt sprawy nie wykazała, by działki stanowiące własność skarżących znajdywały się w obszarze oddziaływania zaprojektowanej inwestycji.

Ponadto A.F., B.J., P. W., Pan A. F., M. M., M. K., nie wykazali swojej legitymacji procesowej w kwestionowaniu decyzji Starosty [...] z dnia [...] lutego 2012r.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 marca 2016 r., sygn. akt II OSK 1835/14 wskazał, że "w postępowaniu nadzwyczajnym podmiot występujący z wnioskiem o stwierdzenie nieważności oznaczonej decyzji powinien wykazać swoją legitymację procesową poprzez przedstawienie okoliczności świadczących o jego interesie prawnym, natomiast do kompetencji organu administracji należy weryfikacja tego w świetle konkretnych przepisów prawa mających zastosowanie w sprawie (...)."

Odnosząc się do argumentacji odwołania A. F. (syna E.), P. W., A. F. (syna A.) oraz M. W.i M. W., dotyczącej emisji hałasu przez sporne zamierzenie budowlane organ wskazał, że określając krąg stron postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o pozwoleniu na budowę, należy wziąć pod uwagę uciążliwości związane z emisją hałasu związaną z inwestycją przy uwzględnieniu przepisów rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r., w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (tekst jednolity Dz. U. z 2014 r., poz. 112).

Działka nr ewid. [...] stanowiąca własność M. W. i M. W. znajduje się na terenie oznaczonym symbolem 12 UH w "Miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego [...]", zatwierdzonym uchwałą Rady Miasta [...] z dnia [...] marca 2011 r., Nr [...]. Stosownie do § 4 ust. 13 pkt 1 ww. miejscowego planu w zakresie ochrony przed hałasem, obowiązuje przestrzeganie dopuszczalnych wartości hałasu w środowisku dla terenów oznaczonych symbolami UH - jak dla terenów przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną. Stosowanie zaś do tabeli zawartej w ww. rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r., dla terenów zabudowy wielorodzinnej dopuszczalna jest emisja hałasu na poziomie 55 dB w porze dziennej.

Choć w dokumentacji projektowej brak było analizy, z której wynikałby jaki jest poziom hałasu emitowanego przez inwestycję, to M. W. i M. W. przy piśmie z dnia 5 września 2016 r., przedłożyli kopie "protokołu z wykonania pomiarów akustycznych - Park Miejski im. M.w Z.", z której wynikało, że hałas emitowany z Parku na należącą do nich działkę nr ewid. [...] wynosi 57,4 dB.

Dokument przedłożono w formie kopii (brak własnoręcznych podpisów osób sporządzających), to jednak zdaniem organu, wskazuje on że skarżący M. W. i M. W. posiadają interes prawny w kwestionowaniu ww. decyzji Starosty [...] z dnia [...] lutego 2011 r.

Jednocześnie pozostali wnioskodawcy nie przedłożyli jakiegokolwiek dokumentu, z którego wynikałoby, aby sporna inwestycja powodowała ograniczenie w zagospodarowaniu ich nieruchomości, w związku z treścią przepisów ww. rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r.

Odnosząc się do wywodzenia interesu prawnego w kwestionowaniu ww. decyzji o pozwoleniu na budowę na podstawie działań związanych ze zwrotem nieruchomości lub odszkodowania za działki wcielone pod ulicę G., to powyższe w ocenie organu nie ma wpływu na obszar oddziaływania w rozumieniu art. 3 pkt 20 w zw. z art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego.

Także zarzut dotyczący błędnego przebiegu granic, pozostaje bez wpływu na treść rozstrzygnięcia, albowiem skarżący nie przedłożyli dokumentu, z którego wynikałoby, iż posiadają tytuł prawny do działek, na których zaprojektowano sporną inwestycją, w tym działek drogowych.

W ocenie GINB – M. W.i M. W. posiadają interes prawny w kwestionowaniu decyzji Starosty [...] z dnia [...] lutego 2012r., natomiast pozostali wnioskodawcy tj. A. F. (syn E.) B. J., A. F. (syn A.), P. W., M. M., M.K. nie posiadają interesu prawnego w kwestionowaniu tej decyzji.

Zdaniem organu II instancji, organ wojewódzki w zakresie dotyczącym ustalenia legitymacji prawnej M. W. i M. W., dopuścił się naruszenia art. 7, 77 k.p.a. oraz art. 28 k.p.a. w zw. z art. 28 ust. 2 i art. 3 pkt 20 Prawa budowlanego.

Mając na uwadze powyższe, należało uchylił w całości decyzję organu wojewódzkiego oraz przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji.

Ponownie rozpatrując ww. sprawę organ wojewódzki miał uwzględnić fakt, że działka nr ewid. [...] (stanowiąca własność M.W. i M. W.) znajduje się w obszarze oddziaływania spornej inwestycji i dokonać merytorycznej oceny decyzji Starosty [...] z dnia [...] lutego 2011r.

A. F. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...].05.2017 r.,

Zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzucił naruszenie:

- art. 6 k.p.a., art. 7 k.p.a., art. 8 k.p.a., art. 9 k.p.a., art. 75 § 1 k.p.a., art. 77 k.p.a., art. 78 § 1 k.p.a., art. 80 k.p.a., art. 3 pkt. 20 w zw. z art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego poprzez odmowę ustalenia, że jest stroną przedmiotowego postępowania.

Domagał się uchylenia wydanych decyzji.

W uzasadnieniu skargi podał, że organ zataił, iż budynek położony na dz. ewid. nr [...] obr. [...] w Z. posiada charakter zabytkowy. W związku z tym konieczny był udział w sprawie i wyrażenie stanowiska przez [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków – co nie miało miejsca.

Działka nr [...] obr. [...] w Z. (objęta pozwoleniem na budowę) niejako "nachodzi" na 2 m w głąb zabudowy jego budynku Hotelu C. (ul. G.[) i dzieli ten budynek na 2 części. Piwnice Hotelu C. są w pewnym zakresie położone pod drogą G.

Budynek położony jest na dwóch nieruchomościach stanowiących odrębny przedmiot własności - tj. na dz. ewid. nr [...] - będącej jego własnością, oraz dz. ewid. [...] - będącej własnością Gminy. W tym świetle interes prawny skarżącego w postępowaniu o pozwolenie na budowę na dz. ewid. nr [...] obr. [...] w Z. jest oczywisty.

Na zagarniętej przez Gminę części jego działki znajdują się urządzenia odwadniające - piwniczne szachty jako integralna cześć budynku.

Decyzja Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego wydana została z rażącym naruszeniem prawa, jest z mocy prawa nieważna. Wadliwa była ocena, że nie posiada interesu prawnego w kwestionowaniu pozwolenia na budowę przedsięwzięcia, które w tak istotny sposób narusza jego prawo własności - przez immisje pośrednie, poprzez emisję dźwięku.

Inwestycja ma bezpośrednie oddziaływanie na nieruchomość także poprzez budowę drogi asfaltowej obok jego działki.

Skarżący P. W. w skardze na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...].05.2017 r., zarzucił wydanie decyzji z naruszeniem art. 6, 7, 8, 9, 10 § 1, 28, 75, 80, 81, 107 § 3 i dalszych kpa, z rażącym naruszeniem przepisów ustawy Prawo Budowlane, ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, rozporządzenia w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku oraz innych przepisów szczegółowych, w tym kodeksu cywilnego - wskazanych w wyroku NSA w Warszawie z dnia 24.03.2016 r. , sygn. II OSK 1835/14.

W uzasadnieniu skarżący P. W. wskazał, że Wojewoda [...] nie dokonał weryfikacji materiału dowodowego zgodnie z wyrokiem NSA. Z wyroku tego wynikało, iż wnioskodawcom przysługuje przymiot strony, wynikający z art. 28 kpa i art. 61 a § 1 kpa, materializujący się w art. 28 ust. 2 prawa budowlanego, art. 3 pkt. 20 łącznie z art. 5 ust. 1 pkt. prawa budowlanego oraz art. 140 kodeksu cywilnego.

GINB bezpodstawnie zróżnicował strony, choć wszyscy skarżący są sąsiadami spornej inwestycji w sposób bezpośredni. Z inwestycją wiąże się zasadnicza zmiana funkcji terenu. Niedopuszczalne było zaniechanie wskazania parametrów nowej zabudowy.

Organy bezpodstawnie stwierdziły ze oddziaływanie inwestycji zamyka się na jej obszarze, co jest ewidentnym poświadczeniem nieprawdy.

Zaprojektowano korty tenisowe oraz plac zabaw dla dzieci w odległości ok. 5 metrów od granic z działką nr [...] należącą do państwa W. oraz z działką nr [...] należąca do państwa K., co w sposób rażący narusza przepisy prawa.

Z pomiarów hałasu w Parku Miejskim Z. z marca 2014 r. wynika, że "przedmiotowy Park wpływa znacząco na klimat akustyczny panujący w analizowanym terenie.... hałas emitowany w Parku powoduje przekroczenia dopuszczalnego poziomu dźwięku na analizowanym terenie".

Skarżący P.W. wskazał, że jego działka nr [...] narażona jest na wszelkie uciążliwości związane z przebudową Placu N. na plac rozrywki.

W odpowiedzi na skargę organ II instancji wniósł o jej oddalenie podtrzymując argumenty, które zawarł w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Stosownie do dyspozycji art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz. U. z 2016r., poz. 1066 ze zm.) sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Sąd Administracyjny w zakresie swojej właściwości ocenia zaskarżony akt z punktu widzenia jego zgodności z prawem materialnym i przepisami postępowania administracyjnego, a więc prawidłowość zastosowania przepisów obowiązującego prawa oraz trafność ich wykładni.

Uwzględnienie skargi następuje tylko w przypadku stwierdzenia przez Sąd naruszenia przepisów prawa materialnego lub istotnych, mających wpływ na wynik sprawy wad w postępowaniu administracyjnym (art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. z 2017r., poz. 1369 ze zm., dalej: p.p.s.a.).

Skargi okazały się bezzasadne.

Kwestia przymiotu strony wnioskodawców w postępowaniu nadzwyczajnym mającym na celu stwierdzenie nieważności decyzji Starosty [...] z dnia [...] lutego 2011r., Nr [...] zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej Gminie Miasto Z. pozwolenia na budowę inwestycji, polegającej na rewitalizacji Parku Miejskiego i przebudowie Placu N.wraz z ulicą G.oraz przebudowie budynku dawnej szkoły muzycznej (na działkach o nr ewid.: [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] z obrębu: [...] w Z. - Etap I), była już rozpatrywana przez organy administracji oraz sądy administracyjne.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 24 marca 2016 r., sygn. akt II OSK 1835/14, uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 lutego 2014 r., sygn. akt VII SA/Wa 1031/13, oraz postanowienie GINB z dnia [...] listopada 2012 r. i postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2012r.

W wyroku tym, Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że organy obydwu instancji naruszyły przepis art. 61 a § 1 k.p.a., albowiem nie wystąpiła sytuacja, w której uprawnione byłoby stwierdzenie oczywistego braku legitymacji skarżącego i odmowa wszczęcia postępowania na podstawie art. 61 k.p.a.

Treść uzasadnienia powyższego wyroku wskazuje, iż słusznie Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego stwierdził, że Naczelny Sąd Administracyjny nie przesądził, że wnioskodawcy posiadają przymiot strony w postępowaniu w sprawie stwierdzenia nieważności ww. decyzji Starosty [...] z dnia [...] lutego 2011r., a jedynie, że ocena ich interesu prawnego do udziału w postępowaniu nieważnościowym powinna być dokonana po wszczęciu postępowania administracyjnego oraz po ocenie okoliczności wskazanych w tym wyroku.

Sąd podkreślił, że ustalając obszar oddziaływania inwestycji w oparciu o definicję zawartą w art. 3 pkt 20 Prawa budowlanego, należy mieć na uwadze, że "do przepisów odrębnych, w rozumieniu ww. art. 3 pkt 20 Prawa budowlanego należą nie tylko przepisy rozporządzeń określających warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki j ich usytuowanie, ale także przepisy z zakresu ochrony środowiska oraz zagospodarowania przestrzennego.

NSA wskazał również, że "ocena wpływu konkretnej inwestycji na sąsiedni obszar obejmuje szereg zagadnień związanych z oddziaływaniem projektowanego obiektu na znajdujące się w sąsiedztwie nieruchomości, co należy oceniać w kontekście prawa publicznego, ale też cywilnego. Istotne jest ustalenie tych przepisów prawa materialnego, które nakładają na inwestora określone obowiązki czy ograniczenia związane z zagospodarowaniem i zabudową sąsiednich działek. Analizując oddziaływanie oznaczonej inwestycji w aspekcie interesu prawnego właścicieli nieruchomości pobliskich lub sąsiadujących bezpośrednio z terenem inwestycji organ nie może ograniczać się tylko do ustalenia takiego oddziaływania, które stanowi naruszenie określonych norm. W sprawach pozwolenia na budowę należy przyjąć, że jeżeli istnieją przepisy prawa materialnego, które nakładają na inwestora określone obowiązki czy ograniczenia związane z zagospodarowaniem i zabudową jego działki względem działki sąsiedniej, to tym samym właściciel tejże działki ma status strony i to niezależnie od tego, czy projekt budowlany w ocenie organu spełnia wymagania określane stosownymi przepisami oraz aktami wykonawczym".

Odnosząc się do kwestii interesu prawnego skarżącego kasacyjnie – P. W. - Sąd Naczelny wskazał, że "w kontekście położenia nieruchomości skarżącego i podnoszonych przez jego zastrzeżeń należało w szczególności zwrócić uwagę na ewentualne uciążliwości związane z obsługą komunikacyjną tego terenu i warunkami dotyczącymi ochrony akustycznej".

Jednocześnie Sąd zauważył, że "w postępowaniu nadzwyczajnym podmiot występujący z wnioskiem o stwierdzenie nieważności oznaczonej decyzji powinien wykazać swoją legitymację procesową poprzez przedstawienie okoliczności świadczących o jego interesie prawnym, natomiast do kompetencji organu administracji należy weryfikacja tego w świetle konkretnych przepisów prawa mających zastosowanie w sprawie (...)."

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r., Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity DZ. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w przytoczonym wyroku sądu, były wiążące dla organów ponownie rozpoznających wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji.

W postępowaniu (także nadzwyczajnym) w sprawie dotyczącej decyzji o pozwoleniu na budowę, interes prawny ustala się w oparciu o przepis art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jednolity - Dz. U. z 2013 r., poz. 1409 z późn. zm.), który, jako przepis szczególny względem art. 28 k.p.a., ogranicza pojęcie strony w sprawach dotyczących pozwolenia na budowę do następujących osób: inwestora oraz właścicieli, użytkowników wieczystych lub zarządców nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu.

Przez obszar oddziaływania obiektu budowlanego należy rozumieć, zgodnie z unormowaniem art. 3 pkt 20 Prawa budowlanego, teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu, w tym zabudowy, tego terenu. Obszar oddziaływania obiektu musi być określony w oparciu o powszechnie obowiązujące przepisy prawa. Samo subiektywne odczucie określonego podmiotu, że inwestycja oddziałuje na jego nieruchomość nie jest wystarczające do uznania, że nieruchomość ta jest usytuowana w obszarze oddziaływania danego przedsięwzięcia.

Zatem zadaniem organów było zbadanie, czy inwestycja w kształcie wynikającym z projektu budowlanego powoduje ograniczenia w zagospodarowaniu nieruchomości stanowiących własność wnioskodawców. Sposób i zakres tej oceny wskazał Naczelny Sąd Administracyjny. Niewątpliwie kwestie dotyczące wykonania inwestycji pozostawały bez wpływu na treść niniejszego rozstrzygnięcia.

Z dokumentacji projektowej zatwierdzonej decyzją Starosty [...] z dnia [...] lutego 2011r., Nr [...], wynikało że przedsięwzięcie polega na:

- budowie budynku zaplecza sanitarnego i technicznego wraz z instalacjami wewnętrznymi: wod.-kan., elektryczną wentylacji mechanicznej, c.o. na działce nr ewid. [...] wraz z przyłączami wody, kanalizacji sanitarnej, elektrycznym i ciepłowniczym;

- remoncie budynku TCKiS "J." na działce nr ewid. [...];

- budowie muszli koncertowej z widownią na działce nr ewid. [...] z instalacjami wewnętrznymi elektryczną, wod.-kan., c.o., wentylacji mechanicznej oraz przyłączami wody, kanalizacji sanitarnej, elektrycznej;

- budowie budynku zaplecza sanitarnego i technicznego kortów tenisowych z instalacjami wewnętrznymi elektryczną, wod.-kan., c.o., wentylacji mechanicznej na działce nr ewid. [...];

- przebudowie i rozbudowie budynków sanitariatów publicznych wraz z instalacjami wewnętrznymi: elektryczną, wentylacji mechanicznej, wod.-kan., c.o., na działce nr ewid. [...] wraz z budową i przebudową przyłączy wody, kanalizacji sanitarnej, elektrycznym,

- przebudowie, budowie, i remoncie jezdni chodników, włączeń, zjazdów, miejsc postojowych, ciągów pieszych, pieszo jezdnych i pieszo-rowerowych, schodów terenowych, pochylni, murów, oporowych i elementów małej architektury - w ciągach ulic G., S., G., i Placu N.oraz na terenie Parku Miejskiego wraz z dekompozycją układu zieleni,

- budowie kortów tenisowych i boiska wielofunkcyjnego wraz z oświetleniem ogrodzeniami oraz trybunami na terenie Parku Miejskiego,

- budowie - zmianie lokalizacji istniejącego Pomnika G. - przeniesienie z działki nr ewid. [...] obr. [...], na działki nr ewid. [...], [...] obr. [...],

- budowie stacji transformatorowej na działce nr ewid. [...] obr. [...] oraz linii kablowych średniego i niskiego napięcia;

- przebudowie linii kablowych średniego i niskiego napięcia,

- przebudowie i budowie oświetlenia Placu N., ulic. Gen. G. i S., Parku Miejskiego, kortów tenisowych boisk wielofunkcyjnego oraz instalacji monitoringu terenu

- przebudowie sieci wodociągowej i kanalizacji sanitarnej oraz budowie i przebudowie sieci kanalizacji deszczowej - w tym drenaży,

- rozbiórce kładki istniejącej w km [...] oraz budowa kładki pieszej w km [...] na potoku C. w Z. na działkach n ewid. [...], [...], [...] obręb [...] (zob. proj. bud. cześć opisowa str. 205).

Skarżący A. F. (syn E.) i B. J. swój interes prawny w kwestionowaniu decyzji Starosty [...] z dnia [...] lutego 2012r., wywodzili z przysługującego im tytułu prawa własności do działki nr ewid. [...] położonej w Z. (KW Nr [...]prowadzona przez Sąd Rejonowy w Z., [...] Wydział Ksiąg Wieczystych).

Ponadto B. J. oraz A. F. (syn E.) wskazywali, że są właścicielami działki nr ewid. [...]. Jednak z treści Kw Nr [...], prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Z., [...] Wydział Ksiąg Wieczystych, wynika, że działka nr ewid. [...] (będąca działką drogową) stanowi własność Gminy Miasto Z.

M. W. i M. W. swój interes prawny, wywodzili z prawa własności do działki nr ewid. [...] położonej w Z. (KW NR [...], prowadzona przez Sąd Rejonowy w Z., [...] Wydział Ksiąg Wieczystych).

K.M. i M. M. swój interes prawny wywodzili z prawa własności działki nr ewid. [...] położonej w Z. (KW Nr [...], prowadzona przez Sąd Rejonowy w Z., [...] Wydział Ksiąg Wieczystych), oraz działki nr ewid. [...] położonej w Z. (KW Nr [...], prowadzona przez Sąd Rejonowy w Z., [...] Wydział Ksiąg Wieczystych).

P. W. swój interes prawny w kwestionowaniu ww. decyzji Starosty [...] z dnia [...] lutego 2011 r., wywodził z przysługującego mu tytułu prawa własności do działki nr ewid. [...] (KW Nr [...], prowadzona przez Sąd Rejonowy w Z., [...] Wydział Ksiąg Wieczystych).

A. F.(syn A.) swój interes prawny wywodził z prawa własności działki nr ewid. [...] (KW Nr [...], prowadzona przez Sąd Rejonowy w Z., [...] Wydział Ksiąg Wieczystych).

Z projektu budowlanego wynikało, że na działce nr ewid. [...] wzdłuż ulicy gen. G., przy której znajduje się działka nr ewid. [...] (A. F., syna E.) przewidziano roboty budowlane polegające na zmianie nawierzchni istniejącej jezdni oraz na wykonaniu chodników, przy istniejącej jezdni.

Projektowane roboty polegające na wykonaniu jezdni asfaltowej oraz ciągu pieszo-rowerowego zaprojektowano w bezpośrednim sąsiedztwie z działką nr ewid. [...] (A. F., syn A.).

Projektowana galeria (oznaczenie "F") - budynek dawnej szkoły muzycznej, jest oddalona od granicy z działką nr [...] o ok. 25 m, od granicy z działką nr [...] (skarżącego P. W.) o ok. 30 m, zaś od działek nr ewid. [...], [...], [...], [...] o ponad 100 m.

Budynek TCKiS "J." (oznaczenie "B") w którym przewidziano roboty remontowe zlokalizowany jest w odległości ok. 70 m od granicy z działką nr ewid. [...], w odległości ponad 65 m od granicy z działką nr ewid. [...], w odległości ponad 90 m od granicy z działkami nr ewid. [...] i [...], w odległości ponad 110 m od granicy z działką nr ewid. [...], oraz w odległości ponad 200 m od granicy z działką nr ewid. [...].

Projektowane budynki zaplecza sanitarno-szatniowego i technicznego kortów tenisowych (oznaczenie "D") zaprojektowano w odległości ok. 10 m od granicy z działkami nr ewid. [...] i [...], w odległości ok. 80 m od granicy z działką nr ewid. [...], w odległości ok. 75 m od granicy z działką nr ewid. [...], w odległości ok. 150 m od granicy z działką nr ewid. [...], oraz w odległości ponad 240 m od granicy z działką nr ewid. [...].

W ramach inwestycji przewidziano realizację placu zabaw dla dzieci młodszych i starszych. Plac zabaw został zaprojektowany w odległości ponad 5 m od granicy z działką nr ewid. [...] (M.W. i M. W.)

Przewidziany skate-park został zaprojektowany w odległości ok. 23 m od granicy z działką nr ewid. [...], w odległości ponad 65 m od granicy z działką nr ewid. [...], oraz w odległości ponad 80 m od granicy z działką nr ewid. [...].

Muszla koncertowa została zaprojektowana w odległości ponad 45 m od granicy z działką nr ewid. [...], w odległości ponad 85 m od granicy z działką nr ewid. [...], oraz w odległości ponad 100 m od działki nr ewid. [...]. Odległość ww. elementów od pozostałych nieruchomości należących do wnioskodawców wynosi ponad 155 m.

Przy czym działka nr ewid. [...] oddzielona jest od projektowanego placu zabaw Potokiem C. oraz nawierzchnią trawiastą (proj. bud. str. [...] rys. nr [...]).

Projektowana stacja transformatorowa na działce nr ewid. [...], znajduje się w odległości ponad 25 m od działki nr ewid. [...], położonej najbliżej projektowanej stacji spośród nieruchomości skarżących (proj. bud. str. [...], rys. nr [...]).

Biorąc pod uwagę te odległości względem działek wnioskodawców, słusznie Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego stwierdził, że działki nr ewid. [...] (własność A. F. i B. J.), [...] i [...] (własność M. K.i M. M.), [...] (własność A. F.), [...] (własność P. W.) nie znajdują się w obszarze oddziaływania spornej inwestycji.

Projektowana inwestycja nie powoduje, aby właściciele tych nieruchomości byli ograniczeni w zagospodarowaniu tj. zarówno w zabudowie ww. nieruchomości jak również w sposobie korzystania z nich, zgodnie z przeznaczeniem.

Decyzja Starosty [...] z dnia [...] lutego 2011 r., nie wprowadza ograniczenia w zagospodarowaniu nieruchomości nr ewid. [...], [...], [...], [...], [...], w związku z przepisami § 12 (odległość budynków na działce budowlanej od granicy z sąsiednią działką budowlaną), § 13 (przesłanianie obiektów), § 57 (nasłonecznienie pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi) oraz § 60 ust. 1 (m.in. nasłonecznienie pokoi mieszkalnych - w godzinach 7 - 17), rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2015, poz. 1422).

Realizacja przedsięwzięcia nie pozbawi nieruchomości skarżących dostępu do drogi publicznej, dostępu do szeroko rozumianych mediów (woda, ciepło, prąd, telekomunikacja), nie powoduje uciążliwości związanych z obsługą komunikacyjną. Inwestycja nie wpływa także na warunki ochrony przeciwpożarowej (§ 271 i nast. ww. rozporządzenia) usytuowanych na nich obiektów (istniejących, jak i potencjalnych). Nie niesie ze sobą ponadnormatywnych uciążliwości w zakresie emisji zanieczyszczeń, czy też pól elekromagnetycznych.

Odnosząc się do argumentacji A. F. (syna E.), P. W., A. F. (syna A.) oraz M. W. i M. W., dotyczącej hałasu, organ badając przymiot strony wnioskodawców, wziął pod uwagę uciążliwości związane z emisją hałasu, uwzględniając przepisy rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r., w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (tekst jednolity Dz. U. z 2014 r., poz. 112).

Działka nr ewid. [...] stanowiąca własność M. W. i M. W. znajduje się na terenie oznaczonym symbolem [...] w "Miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego [...]", zatwierdzonym uchwałą Rady Miasta Z. z dnia [...] marca 2011 r., Nr [...].

Stosownie do § 4 ust. 13 pkt 1 ww. miejscowego planu w zakresie ochrony przed hałasem, obowiązuje przestrzeganie dopuszczalnych wartości hałasu w środowisku dla terenów oznaczonych symbolami [...] - jak dla terenów przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną. Stosowanie do tabeli zawartej w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r., dla terenów zabudowy wielorodzinnej dopuszczalna jest emisja hałasu na poziomie 55 dB w porze dziennej.

M. W. i M. W. przy piśmie z dnia 5 września 2016 r., przedłożyli kopie "protokołu z wykonania pomiarów akustycznych - Park Miejski im. M. w Z.", z której wynikało, że hałas emitowany z Parku na należącą do nich działkę nr ewid. [...] wynosi 57,4 dB.

Dlatego zasadnie organ odwoławczy uznał, że M. W. i M. W.posiadają interes prawny w kwestionowaniu decyzji Starosty [...] z dnia [...] lutego 2011 r.

Inni wnioskodawcy nie przedłożyli jakiegokolwiek dokumentu, z którego wynikałoby, by inwestycja powodowała ograniczenie w zagospodarowaniu ich nieruchomości w związku z przepisami rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r.

Odnosząc się do kwestii interesu prawnego, który miałby wynikać z żądania zwrotu nieruchomości lub odszkodowania za działki wcielone pod ulicę G., słusznie Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego uznał, że nie ma to wpływu na ocenę przymiotu strony skarżących w rozumieniu z art. 3 pkt 20 w zw. z art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego. Zarzuty dotyczące przebiegu granic pozostają bez wpływu na treść rozstrzygnięcia. Skarżący nie przedłożyli adekwatnych dokumentów, z których wynikałoby, iż posiadają tytuł prawny do działek, na których zaprojektowano sporną inwestycją, w tym działek drogowych.

Ponadto na ocenę interesu prawnego wnioskodawców w przedmiotowym postępowaniu, nie mają wpływu ewentualne nieprawidłowości w realizacji inwestycji.

Przy takich ustaleniach, uwzgledniających ocenę prawną Naczelnego Sądu Administracyjnego, tylko M. W. i M. W. posiadają interes prawny w kwestionowaniu decyzji Starosty [...] z dnia [...] lutego 2012r., natomiast pozostali wnioskodawcy tj. A. F. (syn E.) B. J., A. F. (syn A.), P. W., Pani M. M., M. K. nie posiadają interesu prawnego w kwestionowaniu o powoleniu na budowę.

Skoro organ wojewódzki odmówił przymiotu strony także M. i M. W. - to naruszył przepis art. 7, 77 k.p.a. oraz art. 28 k.p.a. w zw. z art. 28 ust. 2 i art. 3 pkt 20 Prawa budowlanego.

Tak sytuacja powodowała, że stosownie do art. 138 § 2 k.p.a., organ odwoławczy musiał uchylić zaskarżoną decyzję w całości i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji.

Zdaniem Sądu, Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego rozpatrzył i ocenił materiał dowodowy w sposób prawidłowy i wystarczający dla wydania rozstrzygnięcia z zachowaniem reguł określonych w art. 6, 7, 8, 9, 75, 77, 78 i art. 80 k.p.a., czemu dał wyraz w uzasadnieniu odpowiadającym wymogom art. 107 § 3 k.p.a. stosownie do wskazań wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 marca 2016 r., sygn. akt II OSK 1835/14, organy dokonały analizy dokumentacji projektowej, w tym projektu zagospodarowania terenu inwestycji celem ustalenia ewentualnego oddziaływania określonych robót budowlanych i zaplanowanych obiektów na nieruchomości wnioskodawców, po czym wyciągnął prawidłowe wnioski w zakresie przysługującej wnioskodawcom ochrony prawnej związanej z prawem zagospodarowania i wykorzystania nieruchomości, zgodnie z jej przeznaczeniem.

Wbrew zarzutom skarżących, nie doszło zwłaszcza do naruszenia przepisów art. 28 k.p.a. ani 28 ust. 2 Prawa budowlanego w zw. z art. 3 pkt. 20 Prawa budowlanego oraz art. 140 kodeksu cywilnego.

Z tych przyczyn Wojewódzki Sąd Administracyjny nie uwzględnił skarg i na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. 2017, poz. 1369.) orzekł jak w sentencji.