Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz (spr) Sędziowie: Sędzia NSA Barbara Adamiak Sędzia del. NSA Leszek Kiermaszek po rozpoznaniu w dniu 2 października 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Marszałka Województwa Lubuskiego o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Marszałkiem Województwa Lubuskiego, a Starostą Żarskim w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpatrzenia wniosku [...] sp. z o.o. o wydanie zezwolenia na wytwarzanie, przetwarzanie i transport odpadów w związku z eksploatacją instalacji postanawia: wskazać Starostę Żarskiego jako organ właściwy w sprawie.

Pismem z dnia 9 marca 2015 r. Marszałek Województwa Lubuskiego wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim wniosek o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy nim, a Starostą Żarskim w zakresie wydania dla [...] sp. z o.o. decyzji na wytwarzanie, przetwarzanie i transport odpadów w związku z eksploatacją instalacji.

W uzasadnieniu organ wskazał, że ww. Spółka złożyła wniosek o "wydanie decyzji na wytwarzanie, przetwarzanie i transport odpadów w związku z eksploatacją instalacji". Na podstawie załączonych do wniosku Spółki dokumentów ustalono, że przedmiotową instalację stanowi linia do termicznego przetwarzania odpadów tworzyw sztucznych o przerobie do 20 ton na dobę oraz linia do produkcji regranulatu z tworzyw sztucznych o przerobie do 24 ton na dobę, które zaliczone są do przedsięwzięć wymienionych w § 3 ust. 1 pkt 80 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. Nr 213, poz. 139 ze zm.) i dla których organem właściwym jest starosta, stosownie do art. 378 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2013 r., poz. 1232 ze zm.) oraz art. 41 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r., poz. 21 ze zm.).

Powyższego stanowiska nie podzielił Starosta Żarski, zatem wywiązał się spór negatywny co do organu właściwego do załatwienia wniosku Spółki.

W ocenie Marszałka to, że Wójt Gminy Brody w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach wydanej w dniu [...] sierpnia 2013 r. błędnie zakwalifikował przedmiotową inwestycję do przedsięwzięć wymienionych w § 2 ust. 1 pkt 46 rozporządzenia z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, nie wziął bowiem pod uwagę zmiany tej normy z dniem 1 sierpnia 2013 r., nie oznacza że właściwym do załatwienia wniosku Spółki jest Marszałek. W związku z tym organem właściwym jest Starosta Żarski.

Powyższy wniosek, na mocy postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 19 marca 2015 r., II SO/Go 2/15 został przekazany, zgodnie z właściwością, Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu.

W odpowiedzi na wniosek Starosta Żarski wniósł o wskazanie Marszałka Województwa Lubuskiego jako właściwego do załatwienia wniosku Spółki.

W ocenie Starosty przedmiotowe przedsięwzięcie zaliczane jest do przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko, co potwierdzają następujące rozstrzygnięcia: postanowienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w G. z dnia [...] lipca 2013 r., decyzja Wójta Gminy Brody z dnia [...] sierpnia 2013 r., decyzja Starosty Żarskiego z dnia [...] października 2013 r. oraz opinia Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Z. z dnia 28 czerwca 2013 r. W tej sytuacji właściwym jest Marszałek Województwa.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej w skrócie "P.p.s.a.", sądy administracyjne rozstrzygają spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej, oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej. Zgodnie z art. 15 § 1 pkt 4 P.p.s.a. rozstrzyganie powyższych sporów należy do właściwości Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Spór o właściwość ma miejsce wówczas, gdy rozbieżność poglądów co do zakresu działania organów jednostek samorządu terytorialnego dotyczy jednoczesnego przyjmowania lub wyłączania przez te organy własnych kompetencji do załatwiania indywidualnej sprawy administracyjnej. Ze sporem negatywnym mamy do czynienia wówczas, gdy żaden z organów nie uznaje się za właściwy do załatwienia wniosku strony. I z taką sytuacją mamy do czynienia w tej sprawie.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy o odpadach ustanawia zasadę, że prowadzenie zbierania odpadów i prowadzenia przetwarzanie odpadów wymaga uzyskania zezwolenia. Zezwolenie na zbieranie odpadów i zezwolenie na przetwarzanie odpadów wydaje, w drodze decyzji, organ właściwy ze względu na miejsce zbierania lub przetwarzania odpadów (ust. 2 tego artykułu). Organy właściwe wskazane są w ust. 3 i 4 art. 41 ustawy o odpadach. Zasadą jest, że organem właściwym jest starosta (ust. 3 pkt 2), natomiast wyjątkowo, w ściśle określonych przypadkach organem właściwym jest marszałek województwa (ust. 3 pkt 1 lit. a – c), bądź regionalny dyrektor ochrony środowiska (ust. 4). Właściwość rzeczowa marszałka województwa obejmuje:

a) przedsięwzięcia mogące zawsze znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko,

b) odpady inne niż niebezpieczne poddawane odzyskowi w procesie odzysku polegającym na wypełnianiu terenów niekorzystnie przekształconych, jeżeli ilość umieszczanych w wyrobisku lub zapadlisku odpadów jest nie mniejsza niż 10 Mg na dobę lub całkowita pojemność wyrobiska lub zapadliska jest nie mniejsza niż 25 000 Mg,

c) regionalne instalacje do przetwarzania odpadów komunalnych i instalacje określone w wojewódzkim planie gospodarki odpadami jako regionalne instalacje do przetwarzania odpadów komunalnych.

Przepis art. 3 ust. 1 pkt 13 ww. ustawy z dnia 3 października 2008 r. określa przedsięwzięcia jako zamierzenie budowlane lub inną ingerencję w środowisko polegającą na przekształceniu lub zmianie sposobu wykorzystania terenu, w tym również na wydobywaniu kopalin; przedsięwzięcia powiązane technologicznie kwalifikuje się jako jedno przedsięwzięcie, także jeżeli są one realizowane przez różne podmioty. Zaś rodzaje przedsięwzięć zaliczane do przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko wymienia § 2 rozporządzenia w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko.

W niniejszej sprawie niesporne jest, że [...] sp. z o.o. w złożonym wniosku domaga się wydania decyzji na wytwarzanie, przetwarzanie i transport odpadów w związku z eksploatacją instalacji. Przedmiotową instalację stanowi linia do termicznego przetwarzania odpadów tworzyw sztucznych o przerobie do 20 ton na dobę i linia do produkcji regranulatu z tworzyw sztucznych o przerobie do 24 ton na dobę. Instalacje te z pewnością nie należą do przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisku w rozumieniu powyższego rozporządzenia z dnia 9 listopada 2010 r., co stara się wykazać Starosta Żarski. W 2013 r. miała miejsce nowelizacja rozporządzenia w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 2013r. zmieniające rozporządzenie w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. z 2013 r. Nr 817) wprowadziło z dniem 1 sierpnia 2013 r. istotną zmianę. Wprawdzie, stosownie do treści § 2 pkt 46 rozporządzenia w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko instalacja do odzysku lub unieszkodliwiania odpadów innych niż niebezpieczne przy zastosowaniu procesów termicznego przekształcania odpadów, krakingu odpadów, fizykochemicznej obróbki odpadów (proces D9 unieszkodliwiania odpadów w rozumieniu ustawy o odpadach) nadal zaliczana jest do przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko, ale pod warunkiem, iż jej wydajność jest nie mniejsza niż 100 ton dziennie, z wyłączeniem instalacji spalającej odpady będące biomasą w rozumieniu przepisów o standardach emisyjnych z instalacji. Natomiast w niniejszej sprawie przedmiotowe instalacje mają wydajność na poziomie 20 i 24 ton na dobę, a więc mniejszą od wymaganego minimum (100 ton dziennie), a zatem stanowią przedsięwzięcie mogące potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko - § 3 ust. 1 pkt 80 rozporządzenia z dnia 9 listopada 2010 r.

Skoro zatem przedmiotowego przedsięwzięcia nie można zaliczyć do żadnej z kategorii przedsięwzięć o których mowa w art. 41 ust. 3 pkt 1 lit. a-c rozporządzenia w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, to jako organ właściwy do załatwienia wniosku musi zostać uznany, zgodnie z ogólną regułą wynikającą z art. 41 tego rozporządzenia, starosta. Bez znaczenia dla określenia właściwości organu uprawnionego do załatwienia wniosku [...] sp. z o.o. w tej sprawie pozostają rozstrzygnięcia administracyjne wskazane przez Starostę w odpowiedzi na wniosek.

Z powyższych względów, na podstawie art. 15 § 2 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.