Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Szymanowicz-Nowak, Sędziowie Sędzia WSA Renata Nawrot (sprawozdawca), Sędzia WSA Marek Wroczyński, Protokolant starszy referent Małgorzata Domagalska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 stycznia 2019 r. w Radomiu sprawy ze skargi M. D. na uchwałę Naczelnej Rady Aptekarskiej w W. z dnia [...] maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie opinii w sprawie kandydatury na kierownika działu farmacji szpitalnej uchyla zaskarżoną uchwałę oraz poprzedzającą ją uchwałę Prezydium Okręgowej Rady Aptekarskiej w W. z dnia [...] listopada 2017 r. nr [...].

Prezydium Naczelnej Rady Aptekarskiej, działające w imieniu Naczelnej Rady Aptekarskiej uchwałą Nr [...] z dnia [...] maja 2018 r., na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 10 oraz art. 38 ust. 3 ustawy z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich (tj. Dz. U. z 2016 r., poz. 1496), art. 138 § 1 pkt 1 i art. 218 w związku z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. z 2017 r., poz. 1257 z późn. zm., dalej Kpa), § 1 pkt 1 lit. b uchwały Naczelnej Rady Aptekarskiej

z dnia [...] lutego 2016 r. Nr [...] w sprawie upoważnienia Prezydium Naczelnej Rady Aptekarskiej do załatwiania spraw w imieniu Naczelnej Rady Aptekarskiej, utrzymało w mocy uchwałę nr [...] Prezydium Okręgowej Rady Aptekarskiej Okręgowej Izby Aptekarskiej w W. z dnia [...] listopada 2017 r., którą to uchwałą odmówiono wydania zaświadczenia o rękojmi należytego prowadzenia nowo otwartego działu farmacji szpitalnej mieszczącego się w R. przy ul. [...] [...] i możliwości pełnienia funkcji kierownika działu farmacji szpitalnej przez mgr farm. M. D. (dalej: skarżąca).

Do wydania uchwał doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Wnioskiem z dnia [...] października 2017 r., działająca w imieniu [...] Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w R., mgr farm. M. D., wystąpiła o udzielenie rękojmi należytego pełnienia funkcji kierownika w nowo otwieranym dziale farmacji szpitalnej, znajdującego się w R., przy ul. [...] [...]. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynikało, że mgr farmacji M. D. jest jednocześnie wpisana jako kierownik apteki ogólnodostępnej mieszczącej się w R. przy ul. [...] [...].

Uchwałą nr [...] Prezydium Okręgowej Rady Aptekarskiej Okręgowej Izby Aptekarskiej w W. z dnia [...] listopada 2017 r., odmówiło wydania rzeczonego zaświadczenia argumentując, że skarżąca, pełniąc równocześnie funkcję kierownika apteki ogólnodostępnej, nie daje rękojmi należytego prowadzenia działu farmacji szpitalnej. W uzasadnieniu uchwały wskazano, że wprowadzony w art. 88 ust. 1 oraz art. 84 ust. 4 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne zakaz jednoczesnego pełnienia funkcji kierowniczej w więcej niż jednej aptece, jak i hurtowni farmaceutycznej, należy odnieść nie tylko do funkcji kierownika apteki ogólnodostępnej, ale również do apteki szpitalnej oraz do - pełniącego funkcję tej apteki - działu farmacji szpitalnej. Fakt jednoczesnego zatrudnienia skarżącej w aptece ogólnodostępnej jak i dziale farmacji szpitalnej oznaczałby, że nie jest ona w stanie w sposób należyty wywiązywać się ze swoich obowiązków kierowniczych, pełnionych jednocześnie. Zdaniem Prezydium Okręgowej Rady Aptekarskiej, z uwagi na brak należytego nadzoru nad działalnością, brak możliwości jednoczesnego przebywania w tych placówkach i czuwania nad ich należytym funkcjonowaniem, groziłoby to niebezpieczeństwem dla pacjentów korzystających z usług tych placówek. Łączenie funkcji kierowniczych pozostaje także w sprzeczności z treścią art. 92 ustawy – Prawo farmaceutyczne nakazującego obecność kierownika w godzinach pracy danej apteki (działu).

Pismem z dnia [...] listopada 2017 r. zażalenie na uchwałę wniosła mgr farmacji M. D. Zarzuciła organowi I instancji niepoczynienie wystarczających ustaleń faktycznych i nie uwzględnienie, że podmiot lecznicy, w którym zamierza podjąć zatrudnienie, posiada cztery łóżka szpitalne, dla obsługi których wymagany czas pracy to kilka godzin tygodniowo. Wskazała, iż funkcję kierownika apteki ogólnodostępnej pełni w systemie zmianowym, co nie powoduje, że nie może, w czasie wolnym od pracy w aptece ogólnodostępnej, wykonywać obowiązków zawodowych w innym miejscu. Podniosła, że posiada odpowiednie kwalifikacje zawodowe, odpowiedni staż pracy,

a także ukończyła wymagane przez ustawę – Prawo farmaceutyczne szkolenia. Domagała się zmiany opinii i wydania zaświadczenia o rękojmi należytego prowadzenia nowo otwieranego działu farmacji szpitalnej [...] spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w R. przy ul. [...][...] i możliwości pełnienia przez nią funkcji kierownika działu farmacji szpitalnej.

Utrzymując w mocy zaskarżoną uchwałę Prezydium Naczelnej Rady Aptekarskiej wskazało, że zawarty w art. 88 ust. 1 ustawy – Prawo farmaceutyczne zakaz łączenia funkcji kierownika apteki, nie reguluje kwestii równoczesnego sprawowania funkcji kierownika apteki i kierownika działu farmacji szpitalnej. Zakaz łączenia funkcji kierownika apteki i kierownika działu farmacji szpitalnej wywiedziony być jednak powinien z zakresu czynności przypisanych działowi farmacji szpitalnej oraz aptece, a także z normy nakazującej stosowania przepisów odwołujących się do aptek również do działów farmacji szpitalnej.

Prezydium Naczelnej Rady Aptekarskiej powołało art. 87 ust. 4 ustawy – Prawo farmaceutyczne i wyjaśniło, że tworzy się dział farmacji szpitalnej, do którego należy wykonywanie zadań określonych w art. 86 ust. 2 pkt 1 i 4, ust. 3 pkt 5, 7, 9, i 10 oraz ust. 4, który pełni funkcję apteki szpitalnej. Jak wyjaśnił organ do czynności znajdujących się w zakresie zadań działu farmacji szpitalnej, obok wydawania produktów leczniczych, należy organizowanie zaopatrzenia w produkty lecznicze oraz wyroby medyczne, udział w monitorowaniu działań niepożądanych oraz w racjonalizacji farmakoterapii, współuczestniczenie w prowadzeniu gospodarki produktami leczniczymi i wyrobami medycznymi w szpitalu, prowadzenie ewidencji badanych produktów leczniczych oraz produktów leczniczych i wyrobów medycznych otrzymywanych

w formie darowizny. Tak szeroki zakres czynności, a także przesądzenie wprost

w ustawie, że dział farmacji szpitalnej pełni funkcję apteki szpitalnej (art. 87 ustawy – Prawo farmaceutyczne) przemawia za zasadnością zastosowania w sprawie art. 88 ustawy – Prawo farmaceutyczne w zakresie odnoszącym się do zakazu łączenia funkcji kierownika apteki z funkcją kierownika działu farmacji szpitalnej. Z brzmienia tego przepisu wynika, że farmaceuta może być kierownikiem tylko jednej apteki, a jego celem jest zagwarantowanie, że poprzez ograniczenie możliwości pełnienia tej funkcji

w większej ilości aptek niż jedna, farmaceuta daje gwarancję rzetelnego, sumiennego oraz prawidłowego ich wykonywania. Zakres ciążących na kierowniku zadań oraz

z uwagi na jego odpowiedzialność za prawidłowość usług ratujących życie i zdrowie wskazane jest ograniczenie tych czynności jedynie do obszaru jednej apteki, w tym również w odniesieniu do obszaru jednego działu farmacji szpitalnej.

Mając na uwadze powyższe Prezydium Naczelnej Rady Aptekarskiej nie znalazło podstaw do zmiany zaskarżonej uchwały.

Skarżąca z zachowaniem terminu zaskarżyła uchwałę Prezydium Naczelnej Rady Aptekarskiej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zarzucając jej dokonanie nieuprawnionej interpretacji art. 87 oraz art. 88 ustawy – Prawo farmaceutyczne. Powtórzyła zarzuty zażalenia, że uchwała jest dla niej krzywdząca, a dodatkowo została oparta na nieustalonych w sposób wystarczający okolicznościach faktycznych. Nie przeprowadzono należycie postępowania dowodowego, skoro zastosowano zwykłą interpretację przepisów prawa farmaceutycznego, która w przekonaniu skarżącej nie powinna znaleźć zastosowania w jej przypadku, bowiem godzi w jej dobre imię jako osoby wykonującej zawód farmaceuty bez zastrzeżeń. Zdaniem skarżącej przedstawiona przez Naczelną Radę Adwokacją interpretacja prawa farmaceutycznego jest jedynie poglądem w sprawie, który koreluje z literalnym brzmieniem przepisów ustawy, ale w jej przypadku jest nadużyciem prawa. Podniosła, że zakaz z art. 88 ustawy – Prawo farmaceutyczne dotyczy pełnienia równocześnie funkcji kierownika dwóch aptek. Gdyby ustawodawca chciał objąć tym zakazem również pełnienie obowiązków kierownika działu farmacji szpitalnej to powyższą normę prawną by doprecyzował. Wskazała na różnicę pomiędzy ogólnodostępną apteką, a działem farmacji szpitalnej w dostępie do nich osób trzecich, wykonywanych czynnościach jak i na różny cel, dla którego instytucje te zostały powołane.

Mając to na uwadze skarżąca domagała się uchylenia zaskarżonej uchwały, ewentualnie uchylenie obydwu uchwał i skierowanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organy.

W odpowiedzi na skargę Naczelna Rada Aptekarska wniosła o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowa argumentację.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

W rozpoznawanej sprawie istota sporu sprowadza się do ustalenia, czy organy samorządu aptekarskiego prawidłowo postąpiły odmawiając skarżącej wydania, na jej wniosek, potwierdzenia, że daje rękojmię należytego prowadzenia działu farmacji szpitalnej w R. przy ul. [...] [...] w [...] sp. z o.o. Do wniosku skarżąca dołączyła kserokopie dyplomu, potwierdzającego ukończenie studiów na kierunku Farmacja, oświadczenie o przebiegu dotychczasowej pracy oraz pismo wskazujące na planowany czas pracy w dziale farmacji szpitalnej w [...] sp. z o.o.

Rozpoznające wniosek organy samorządu aptekarskiego odmawiając wydania skarżącej zaświadczenia o rękojmi należytego prowadzenia nowo otwieranego działu farmacji szpitalnej, uznały, że pomimo braku literalnego przepisu, zakazującego łączenia funkcji kierownika apteki i kierownika działu farmacji szpitalnej – zakaz taki wywiedziony być powinien z celu, jaki ma spełnić przepis zakazujący, a więc art. 88 ust. 1 Prawa Farmaceutycznego. Powyższy art. wskazuje niewątpliwie, że można być kierownikiem tylko jednej apteki. Ponadto zdaniem organów dla oceny niniejszej sprawy znajduje również zastosowanie art. 87 ust. 4 ustawy ww., wskazany przez Prezydium Naczelnej Rady Aptekarskiej, z którego wynika, że dział farmacji szpitalnej pełni funkcję apteki szpitalnej albo apteki zakładowej.

W pierwszej kolejności Sąd zaznacza, że z treści wniosku skarżącej nie wynika wprost, że wnosiła ona o wydanie zaświadczenia w trybie art. 217 Kpa, natomiast wynika, że domagała się ona udzielenia rękojmi w zakresie powierzenia jej funkcji

w dziale farmacji szpitalnej.

Wobec tego wyjaśnić należy, że, odnośnie samej dopuszczalności wydania przez organy samorządu aptekarskiego opinii w przedmiocie rękojmi kandydata na określone stanowisko, Sąd uznaje za zasadne stanowisko zajęte przez Sąd Najwyższy w wyroku z 16 kwietnia 2015 r. sygn. akt III ZS 1/15, w którym SN wprost wskazał, że art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy o izbach aptekarskich upoważnia organy samorządu aptekarskiego do podejmowania uchwał zawierających w swej treści stanowczo sformułowane postanowienia co do określonego sposobu zachowania członków korporacji zawodowej. Wobec tego przyjąć należy, że w ramach sprawowania pieczy i nadzoru nad wykonywaniem tego zawodu mieści się czuwanie przez organy samorządu zawodowego nad tym, aby zawód farmaceuty był wykonywany zgodnie

z przepisami prawa (System Legalis, Numer 1263238).

Odnosząc się natomiast do zagadnienia samego pojęcia "rękojmi należytego prowadzenia apteki", wskazać należy, że nie ma ono definicji ustawowej. W doktrynie wskazuje się, że "dla udzielenia odpowiedzi w przedmiocie rękojmi należytego prowadzenia apteki można skorzystać z dorobku orzecznictwa odnoszącego się do rękojmi należytego wykonywania zawodu. Tym bardziej, że Naczelny Sąd Administracyjny kilkakrotnie stwierdzał, iż orzecznictwo dotyczące poszczególnych zawodów, w których wymagana jest rękojmia prawidłowego wykonywania zawodu, znajduje zastosowanie ogólnie do pojęcia "rękojmi", z uwzględnieniem cech szczególnych danego zawodu (chodzi nie tylko o wiedzę i wysokie kwalifikacje, ale

o sumienność i rzetelność)" (M. Kulesza, Opinia prawna odnośnie do rękojmi należytego prowadzenia apteki, Biuletyn Informacyjny, Okręgowa Izba Aptekarska

w Warszawie, luty 2004 r., s. 27; por. wyrok NSA z dnia 13 sierpnia 1999 r., II SA 879/99).

W orzecznictwie wskazuje się, że "pojęcie rękojmi należytego wykonywania zawodu należy rozumieć całość cech, zdarzeń i okoliczności dotyczących danego zawodu, składającej się na jego wizerunek jako osoby zaufania publicznego" (wyrok NSA z dnia 13 sierpnia 1999 r., II SA 879/99). "Na wizerunek ten [...] składają się takie cechy charakteru, jak: szlachetność, prawość, uczciwość, sumienność i bezstronność łącznie" (wyrok NSA z dnia 20 kwietnia 2001 r., II SA 959/00). Ponadto zaznacza się, że "o nieskazitelności charakteru świadczą takie przymioty osobiste jak: uczciwość

w życiu prywatnym i zawodowym, uczynność, pracowitość, poczucie odpowiedzialności za własne słowa i czyny, stanowczość, odwaga cywilna, samokrytycyzm, umiejętność zgodnego współżycia z otoczeniem. Na rękojmię [...] składają się dwa elementy: cechy charakteru i dotychczasowe zachowanie [...]. Pojęcie "rękojmi" to uroczyste poręczenie, zagwarantowanie, zapewnienie, że z racji posiadanych cech zawód zaufania publicznego [...] będzie wykonywany prawidłowo. Brak rękojmi należytego wykonywania zawodu [...] jest więc implikacją braku nieskazitelnego charakteru i dotychczasowego zachowania odpowiadającego ocenom moralnym i etycznym" (wyrok WSA

w Warszawie z dnia 17 maja 2006 r., VI SA/Wa 499/06; z dnia 12 lutego 2007 r.,

VI SA/Wa 2084/06). Przesłanki rękojmi nie należy przy tym utożsamiać z wymaganiem odnoszącym się do kwalifikacji zawodowych (por. wyrok NSA z dnia 20 kwietnia

2001 r., II SA 959/00; wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 maja 2006 r., VI SA/Wa 499/06).

Z drugiej strony "nie można przyjąć, że rękojmia nie wiąże się z wiedzą praktyczną konieczną do wykonywania zawodu" (wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 maja 2006 r., VI SA/Wa 499/06).

Zatem z powyższej argumentacji nie wynika, iż rozstrzygnięcie w przedmiocie rękojmi wymagało przez organy samorządu aptekarskiego zastosowania trybu wydawania zaświadczenia.

Za słuszne w tej sytuacji należało uznać twierdzenia skarżącej zawarte

w skardze, że zaskarżona uchwała odmawiająca jej uzyskania rękojmi należytego wykonywania zawodu jest dla niej krzywdząca. Organy samorządu aptekarskiego nie wykazały, z jakich przyczyn skarżąca nie daje rękojmi należytego wykonywania zawodu farmaceuty.

Stosownie do art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy o izbach aptekarskich prawo wykonywania zawodu farmaceuty w odniesieniu do obywatela polskiego oraz cudzoziemca przyznaje okręgowa rada aptekarska właściwa ze względu na zamierzone miejsce wykonywania zawodu farmaceuty, a w odniesieniu do obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej - Naczelna Rada Aptekarska, w przypadku gdy osoba ta (oprócz innych warunków wymienionych w cytowanym przepisie) wykazuje nienaganną postawę etyczną i swym dotychczasowym zachowaniem daje rękojmię prawidłowego wykonywania zawodu farmaceuty, w szczególności nie była prawomocnie skazana za umyślne przestępstwo przeciwko życiu lub zdrowiu.

W myśl art. 88 ust. 2 Prawa Farmaceutycznego kierownikiem apteki może być farmaceuta, o którym mowa w ust. 1, który ma co najmniej 5-letni staż, pracy w aptece lub 3-letni staż pracy w aptece, w przypadku gdy posiada specjalizację z zakresu farmacji aptecznej. Zgodnie natomiast z art. 99 ust. 4a tej ustawy podmiot prowadzący aptekę jest obowiązany zatrudnić osobę odpowiedzialną za prowadzenie apteki, o której mowa w art. 88 ust. 2, dającą rękojmię należytego prowadzenia apteki.

W zaistniałym stanie faktycznym sprawy skarżąca, która jest kierownikiem apteki w R. przy ul. [...] [...] – dawała rękojmię należytego wykonywania zawodu na stanowisku kierownika apteki, natomiast obecnie w zaskarżonych uchwałach zdaniem organów samorządu aptekarskiego takiej rękojmi nie daje, gdyby miała objąć stanowisko kierownika działu farmacji.

Zdaniem Sądu błędny był tok rozumowania zarówno Prezydium NRA, jak

i Prezydium ORA.

Należy zauważyć, że z uzasadnień skarżonych uchwał nie wynika jakoby organy samorządu aptekarskiego miały jakiekolwiek zastrzeżenia do poziomu wiedzy merytorycznej skarżącej, czy też jej kwalifikacji zawodowych.

Prezydium ORA nie przedstawiło żadnych uchybień dotyczących pracy skarżącej, jej etyki czy innych zarzutów w stosunku do jej osoby. Organy samorządu aptekarskiego nie przedstawiły żadnego dowodu na to, że w odniesieniu do skarżącej występują negatywne przesłanki potwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu powszechnego, aptekarskiego, bądź innym dokumentem urzędowym, które uzasadniałyby wątpliwości organów samorządowych, co do jej postawy z punktu widzenia zasad etyki deontologii zawodu farmaceuty.

Organ ten na podstawie art. 217 Kpa odmówił wydania zaświadczenia o rękojmi należytego prowadzenia nowo otwieranego działu farmacji szpitalnej.

Natomiast Prezydium NRA w uzasadnieniu uchwały wskazało, iż Okręgowa Rada Aptekarska lub działające w jej imieniu prezydium zajmuje stanowisko w trybie art. 217 Kpa w formie uchwały: 1) wydaje zaświadczenie zgodnie z żądaniem farmaceuty albo 2) odmawia wydania zaświadczenia bądź zaświadczenia o treści żądanej przez osobę ubiegającą się o nie.

Art. 106 Kpa reguluje zasady i tryb współdziałania organów administracji publicznej przy wydawaniu decyzji.

Natomiast zgodnie z art. 217 § 1 Kpa organ administracji publicznej wydaje zaświadczenie na żądanie osoby ubiegającej się o zaświadczenie. W myśl § 2 cyt. przepisu zaświadczenie wydaje się, jeżeli:

1) urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego wymaga przepis prawa;

2) osoba ubiega się o zaświadczenie ze względu na swój interes prawny

w urzędowym potwierdzeniu określonych faktów lub stanu prawnego.

Istotnym jest jednocześnie, że zgodnie z art. 218 § 1 Kpa w przypadkach,

o których mowa w art. 217 § 2 pkt 2, organ administracji publicznej obowiązany jest wydać zaświadczenie, gdy chodzi o potwierdzenie faktów albo stanu prawnego, wynikających z prowadzonej przez ten organ ewidencji, rejestrów bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu. Organ administracji publicznej, przed wydaniem zaświadczenia, może przeprowadzić w koniecznym zakresie postępowanie wyjaśniające (art. 218 § 2 Kpa).

Przedmiotem zaświadczeń wydawanych na podstawie art. 217 Kpa mogą być zatem wyłącznie fakty albo stan prawny, wynikający z prowadzonej przez ten organ ewidencji, rejestrów bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu (argument z art. 218 § 1 Kpa). Art. 217 i 218 Kpa nie dają więc organom administracji kompetencji do nieskrępowanego prowadzenia ustaleń faktycznych oraz formułowania ocen zachowań osób fizycznych, w szczególności w zakresie przestrzegania przez nie prawa obowiązującego oraz zasad etyki zawodowej.

Czym innym jest zatem wydanie zaświadczenia w trybie określonym przepisami Kpa, a czym innym jest wydanie opinii o kandydacie.

W ocenie Sądu organy samorządu aptekarskiego błędnie przyjęły i zastosowały w przedmiotowej sprawie dwa tryby postępowania. Stanowisko takie wyraził również Wojewódzki Sad Administracyjny w wyroku z dnia 3 stycznia 2018 r. w sprawie sygn. akt VI SA/Wa 2052/17, stwierdzając: "połączenie w jednej uchwale negatywnego zaopiniowania wniosku w przedmiocie rękojmi na prowadzenie apteki ogólnodostępnej oraz postanowienia o nie wydaniu stosownego zaświadczenia, nie był prawidłowy. Takie działanie można odczytywać jako błędne połączenie dwóch trybów postępowania; opinii z art. 106 Kpa, do wydania w której nie było w niniejszej sprawie podstaw, oraz trybu wydania zaświadczenia z art. 217 i następne Kpa".

Sąd w składzie orzekającym podziela powyższe stanowisko.

Rozpoznając ponownie sprawę organ powinien przeprowadzić raz jeszcze postępowanie dowodowe. Przede wszystkim zadaniem organu będzie ustalenie, czy skarżąca domaga się opinii w zakresie rękojmi należytego prowadzenia działu farmacji szpitalnej, czy też domaga się wydania zaświadczenia określonej treści.

Na marginesie Sąd stwierdza, że przepisy Prawa Farmaceutycznego zawierają lukę prawną w zakresie ewentualnego łączenia stanowiska kierownika apteki

i kierownika działu farmacji szpitalnej. Powyższe zostało dostrzeżone przez Prezesa Naczelnej Rady Aptekarskiej w piśmie z [...] maja 2014 r. (dostępne w Internecie), który wyraził pogląd: "analizując przepisy i cel jaki ma spełniać przepis zakazujący, iż art. 88 ma zastosowanie w całości zarówno w zakresie dotyczącym stażu pracy jak

i w zakresie dotyczącym ograniczenia sprawowania tej funkcji jedynie do sprawowania tej funkcji w jednym dziale farmacji bez możliwości łączenia z funkcja kierownika apteki".

Również Naczelna Izba Aptekarska w piśmie z [...] listopada 2015 r. (L. dz. [...]) skierowanym do Ministra Zdrowia Konstantego Radziwiłła sygnalizowała konieczność wprowadzenia zmiany odnośnie równoczesnego pełnienia funkcji kierownika apteki i kierownika jednego działu farmacji szpitalnej lub kierownika dwóch działów farmacji szpitalnej, pod warunkiem uzyskania zgody wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego. Zgoda taka wydawana byłaby ze szczególnym uwzględnieniem wielkości działu farmacji szpitalnej i rodzaju świadczonych usług farmaceutycznych. Łączenie funkcji nie może negatywnie wpływać na należyte prowadzenie apteki lub każdego z działów (treść zmian zawarta w proponowanym dodaniu art. 93 ust 3-5 ).

Zdaniem Sądu jest to słuszny kierunek proponowanych zmian, bowiem nie można stawiać takich samych wymagań kierownikowi działu farmacji szpitalnej utworzonemu w placówce szpitalnej, w której znajdują się 2 - 4 łóżka dla pacjentów, co kierownikowi działu farmacji – zatrudnionemu w szpitalu, gdzie przyjmuje się 160 – 180 pacjentów.

Sąd stoi na stanowisku, że w obecnym stanie prawnym, skoro nie ma definitywnego zakazu łączenia stanowisk kierownika apteki i kierownika działu farmacji szpitalnej należałoby pozytywnie odnieść się do wniosku skarżącej mając na uwadze, że z załączonego do wniosku pisma wynika, iż jej praca w dziale farmacji szpitalnej

w [...]. Sp. z o.o. wynosiłaby jedynie 6 godzin w tygodniu.

Reasumując Sąd uznał, że przy wydawaniu zaskarżonych uchwał doszło do naruszenia zarówno prawa procesowego, jak i materialnego. W konsekwencji - na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) p.p.s.a., Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.