Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Mysiak, Sędziowie Sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj,, Sędzia WSA Barbara Gebel (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Małgorzata Płocharska-Małys, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 23 lutego 2017 r. sprawy ze skargi Wspólnoty Mieszkaniowej [...] w S. na decyzję Wojewody Z. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia decyzji o pozwoleniu na budowę i zmiany sposobu użytkowania części obiektu oddala skargę.

Prezydent Miasta S. decyzją z dnia [...], znak: [...], odmówił stwierdzenia wygaśnięcia decyzji nr [...] z [...], znak: [...], o pozwoleniu na budowę lukarn wraz z przebudową i zmianą sposobu użytkowania poddaszy nieużytkowych na lokale mieszkalne oraz przebudową klatek schodowych w budynku przy ul[...] (dz. nr [...], obr. [...]) wydaną dla Spółki A. Organ stwierdził, że wpłynęło pismo zarządcy Wspólnoty Mieszkaniowej [...] wnioskujące o wygaszenie decyzji nr [...] z dnia [...], znak: [...]. Jako podstawę wygaszenia decyzji o pozwoleniu na budowę wskazano fakt, że Wspólnota Mieszkaniowa wypowiedziała inwestorowi umowy, na podstawie których inwestor uzyskał prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane (umowy z dnia [...] w przedmiocie ustanowienia odrębnej własności lokali i sprzedaży (Akt Notarialny Rep. A nr [...]) oraz z dnia [...] w przedmiocie wykonania przebudowy powierzchni strychowej nieruchomości położonej przy ul. [...] w [...]) zostały objęte uchwałą Wspólnoty Mieszkaniowej nr [...] z dnia [...] oraz oświadczeniem o odstąpieniu od umowy.

Prezydent Miasta S. po wszczęciu postępowania w sprawie wygaszenia swojej decyzji nr [...], postanowieniem z [...], nałożył na wnioskodawcę obowiązek wykazania, że decyzja o pozwoleniu na budowę stała się bezprzedmiotowa, w rozumieniu art. 162 § 1 pkt 1 K.p.a., tj. że inwestor utracił tytuł do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Przedstawiciel Spółki A. przedłożył do akt sprawy kopię postanowienia Sądu Okręgowego z dnia [...], sygn. akt [...], o udzieleniu Spółce A. zabezpieczenia w sprawie o uchylenie uchwały nr [...] Wspólnoty Mieszkaniowej z dnia [...], poprzez wstrzymanie wykonania tej uchwały do czasu prawomocnego zakończenia postępowania.

W uzasadnieniu wydanej decyzji organ I instancji wskazał, że stwierdzenie wygaśnięcia decyzji o pozwoleniu na budowę może być dokonane na podstawie przepisu art. 162 § 1 pkt 1 K.p.a. albo na podstawie przepisu art. 37 ust. 1 Prawa budowlanego. W ocenie organu, który powołał się na zawartą w aktach sprawy opinię prawną, wnioskodawca - Wspólnota Mieszkaniowa - nie wykazał, że w niniejszej sprawie doszło do spełnienia przesłanek określonych w przepisie art. 162 § 1 pkt 1 K.p.a.

Od powyższej decyzji odwołanie wniosła Wspólnota Mieszkaniowa wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji i orzeczenie o wygaśnięciu decyzji nr [...], ewentualnie o zwrócenie sprawy do ponownego rozpatrzenia. Skarżąca przedłożyła wraz z odwołaniem prawomocne postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia [...] sygn. akt [...], oddalające wniosek Spółki A. o udzielenie zabezpieczenia, poprzez wstrzymanie wykonania uchwały Wspólnoty Mieszkaniowej nr [...] z dnia [...]. W ocenie strony odwołującej, uchwała nr [...] jest skuteczna i wykonalna, co wskazuje, że Spółka A. nie ma żadnego tytułu prawnego do nieruchomości, której dotyczy postępowanie.

Wojewoda Z. decyzją z dnia [...] nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 23 ze zm.), zwanej dalej "K.p.a.", po rozpatrzeniu odwołania Wspólnoty Mieszkaniowej od decyzji, utrzymał decyzję organu I instancji w mocy.

Organ odwoławczy podzielił ustalenia faktyczne organu I instancji i stwierdził, że zgodnie z przepisem art. 162 § 1 pkt 1 K.p.a. organ administracji publicznej, który wydał decyzję w pierwszej instancji stwierdza jej wygaśnięcie, jeżeli decyzja stała się bezprzedmiotowa, a stwierdzenie wygaśnięcia takiej decyzji nakazuje przepis prawa albo gdy leży to w interesie społecznym lub w interesie strony. Przepis art. 162 § 1 pkt 1 K.p.a. stanowi samodzielną podstawę materialnoprawną do stwierdzenia wygaśnięcia decyzji. Przesłankami dopuszczającymi stwierdzenie wygaśnięcia, jest bezprzedmiotowość decyzji oraz wzgląd na interes strony lub interes społeczny. Jest przy tym jasne, że ze względu na charakter, sposób określenia przesłanek, przepis ten nie wskazuje zamkniętego katalogu przypadków uzasadniających stwierdzenie wygaśnięcia decyzji, lecz wymaga każdorazowo rozważenia okoliczności faktycznych a także stanu prawnego regulującego wydawanie decyzji, mającej podlegać stwierdzeniu wygaśnięcia.

W rozpatrywanej sprawie należy rozważyć, czy wystąpiła przesłanka bezprzedmiotowości decyzji nr [...] z dnia [...] o pozwoleniu na budowę lukarn wraz z przebudową i zmianą sposobu użytkowania poddaszy nieużytkowych na lokale mieszkalne oraz przebudową klatek schodowych w budynku przy ul. [...] wydaną dla Spółki A. oraz, czy stwierdzenie wygaśnięcia tej decyzji leży w interesie społecznym lub w interesie strony.

Zagadnienie bezprzedmiotowości decyzji wiąże się z istnieniem stosunku administracyjnoprawnego, a więc z istnieniem jego przedmiotu, podmiotów oraz obowiązków i uprawnień stron. Bezprzedmiotowość wynika z "ustania prawnego bytu elementu stosunku materialnoprawnego nawiązanego na podstawie decyzji administracyjnej" z powodu utraty bytu prawnego przez jego podmiot, zniszczenia lub przekształcenia rzeczy, rezygnacji z uprawnień przez stronę, zmiany stanu faktycznego uniemożliwiającego wykonywanie decyzji czy też zmiany w stanie prawnym, o ile powoduje on taki skutek (J. Borkowski (w:) B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego, Komentarz s. 765). W doktrynie i orzecznictwie podkreśla się, że bezprzedmiotowość decyzji oznacza jej nierealność z punktu widzenia możliwości osiągnięcia celu i wiąże się ze zmianą stanu faktycznego. Bezprzedmiotowość zachodzi wówczas, gdy nierealne okaże się osiągnięcie celu, ze względu na który decyzja została wydana, wskutek tego, że przestanie istnieć bądź przedmiot rozstrzygnięcia (prawo lub obowiązek strony), bądź podmiot, którego to rozstrzygnięcie dotyczyło (przestał istnieć lub utracił kwalifikację).

W przypadku, gdy inwestor - nie będący właścicielem nieruchomości - uzyskał prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane na podstawie umowy zawartej z właścicielem nieruchomości, wypowiedzenie takiej umowy może stanowić ewentualną podstawę do stwierdzenia wygaśnięcia decyzji o pozwoleniu na budowę, ale musi to być oczywiste, bezsporne i poparte odpowiednimi dowodami. Legitymowanie się prawem do dysponowania nieruchomością na cele budowlane przez inwestora ma znaczenie na etapie udzielania pozwolenia na budowę, natomiast późniejsza utrata tego prawa nie zawsze ma wpływ na możliwość skorzystania z udzielonego pozwolenia. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 5 lipca 2016 r., sygn. akt II OSK 2351/15, wskazał bowiem, że utrata przez inwestora prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane jest podstawą do stwierdzenia wygaśnięcia decyzji o pozwoleniu na budowę tylko wtedy, gdy okoliczność ta jest oczywista, bezsporna i poparta odpowiednimi dowodami. Jeżeli natomiast okoliczność ta pomiędzy właścicielem nieruchomości a inwestorem jest sporna, nie jest spełniona przesłanka bezprzedmiotowości i nie można z tej przyczyny stwierdzić wygaśnięcia decyzji o pozwoleniu na budowę.

Wspólnota Mieszkaniowa przedstawiła dokument w postaci oświadczenia o odstąpieniu od umów z dnia [...] i z dnia [...] zawartych ze Spółką A., które to umowy dawały inwestorowi prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Przedstawiono także dokumenty w postaci uchwały Wspólnoty Mieszkaniowej nr [...] z dnia [...] upoważniającej zarząd Wspólnoty do odstąpienia od umów z dnia [...] i z dnia [...] oraz prawomocne postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia [...], sygn. akt [...], oddalające wniosek spółki A. o udzielenie zabezpieczenia, poprzez wstrzymanie wykonania uchwały Wspólnoty Mieszkaniowej nr [...] z dnia [...].

Z przedstawionych dokumentów wynika, że pomiędzy inwestorem a właścicielem nieruchomości toczy się spór sądowy o prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, który to spór dotychczas nie został zakończony. Okoliczność ta nie jest zatem bezsporna, a tym samym nie można uznać za bezprzedmiotową decyzji nr [...] Prezydenta Miasta. Z tych względów, zdaniem Wojewody Z., brak jest podstaw do stwierdzenia wygaśnięcia powyższej decyzji.

Powyższa decyzja została zaskarżona przez Wspólnotę Mieszkaniową , zwaną dalej "Wspólnotą", do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. Skarżąca wniosła o uchylenie decyzji Wojewody Z. i zasądzenie na jej rzecz zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.

Zaskarżonej decyzji Wspólnota zarzuciła naruszenie przepisu postępowania, które miało wpływ na wynik sprawy, tj. art. 162 § 1 pkt 1 K.p.a., poprzez jego niezastosowanie i uznanie, że w sprawie nie zachodzą przesłanki do stwierdzenia wygaśnięcia decyzji o pozwoleniu na budowę dla Spółki A., oraz art. 77 K.p.a., poprzez jego niezastosowanie, z uwagi na pominięcie, że z postanowienia z [...] Sądu Apelacyjnego, sygn. akt [...] wynika, iż uchwała skarżącej o odstąpieniu od umowy ze Spółką A. jest skuteczna i wykonalna, a żądanie pozwu Spółki A. nie zostało w sprawie nawet uprawdopodobnione.

Wojewoda Z. przyjął, że w niniejszej sprawie nie wyczerpano przestanki "bezprzedmiotowości" decyzji. Skarżąca podziela zaprezentowany przez organ pogląd doktryny. Spółka A. bezpowrotnie utraciła możliwość prowadzenia jakichkolwiek prac budowlanych na nieruchomości skarżącej. Mieszkańcy kategorycznie nie zgadzają się na jakąkolwiek współpracę z ww. Spółką.

Spółka A. podjęła próbę wstrzymania wykonania uchwały Wspólnoty lecz nieskutecznie. Sąd Apelacyjny jednoznacznie stwierdził, że brak jest podstaw do udzielenia zabezpieczenia i odmówił wstrzymania wykonalności uchwały. Wykonalność uchwały oznacza, że jej treść musi być respektowana przez inne podmioty i organy administracji publicznej. Oczywiste jest, że Spółka A. kwestionuje skuteczność odstąpienia przez skarżącą od umowy, bo za skutecznym odstąpieniem idą wysokie kary umowne, którymi obciążona została Spółka A. "Bezsporność" nie sprowadza się do przyjęcia, że wszyscy zainteresowani pozostają zgodni w zakresie zakończenia współpracy. Gdyby skarżąca nie była Wspólnotą Mieszkaniową, a osoba fizyczną, to Spółka A. nie miałaby żadnego instrumentu zakwestionowania oświadczenia o odstąpieniu.

Wojewoda Z. całkowicie pominął fakt, że oświadczenie o odstąpieniu jest wykonalne i w tym zakresie ostateczne. Organ nie ma prawa, ani instrumentów, by kwestionować decyzję Wspólnoty, która powinna zostać uwzględniona w takiej postaci, w jakiej została wyrażona. Dopóki uchwała [...] nie zostanie uchylona, organ ma obowiązek zaakceptować jej skuteczność.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda Z. wniósł o oddalenie skargi podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w S. z w a ż y ł, co następuje:

Stosownie do art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1066 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem.

Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Kontroli sądu administracyjnego w rozpoznawanej sprawie poddane zostały rozstrzygnięcia organów podjęte w wyniku złożenia przez właściciela nieruchomości – Wspólnotę Mieszkaniową - wniosku w przedmiocie wygaśnięcia decyzji Prezydenta Miasta S. z dnia [...] nr [...] udzielającej, podmiotowi nie będącemu właścicielem, tj. Spółce A., pozwolenia na budowę lukarn wraz z przebudową i zmianą sposobu użytkowania poddaszy nieużytkowych na lokale mieszkalne oraz przebudową klatek schodowych w budynku przy ul. [...] (dz. nr [...], obr. [...]). Podstawę wniosku właściciela stanowiła okoliczność odstąpienia od umowy z inwestorem.

Oceniając zgodność z prawem zaskarżonych decyzji w pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę, że postępowanie administracyjne toczyło się w trybie nadzwyczajnym – stwierdzenia wygaśnięcia decyzji.

Podkreślenia wymaga, że wspomniane wyżej postępowanie jest nowym, odrębnym postępowaniem w sprawie administracyjnej i badaniu mogą podlegać jedynie przesłanki warunkujące stwierdzenie wygaśnięcia decyzji.

Instytucja stwierdzenia wygaśnięcia decyzji, uregulowana w art. 162 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. (Dz. U. z 2016 r., poz. 23 ze zm.) Kodeks postępowania administracyjnego, stanowi jeden z instrumentów służących weryfikacji stanu prawnego ukształtowanego decyzją ostateczną. Przepis ten zawiera trzy normy, dotyczące różnych przypadków. Zgodnie z pierwszą, organ stwierdza wygaśnięcie decyzji, jeśli stała się ona bezprzedmiotowa, a stwierdzenie wygaśnięcia nakazuje przepis prawa (art. 162 § 1 pkt 1 in ab initio). Druga przewiduje, że organ stwierdza wygaśnięcie decyzji, gdy stała się ona bezprzedmiotowa, a stwierdzenie wygaśnięcia leży w interesie społecznym lub w interesie strony (art. 162 § 1 pkt 1 in fine). Zgodnie z trzecią organ stwierdza wygaśnięcie decyzji, jeśli została wydana z zastrzeżeniem dopełnienia przez stronę warunku, a strona warunku tego nie dopełniła (art. 162 § 1 pkt 2).

Podstawę odmowy stwierdzenia wygaśnięcia decyzji w niniejszej sprawie stanowił przepis art. 162 § 1 pkt 1 in fine k.p.a. Przesłankami dopuszczającymi stwierdzenie wygaśnięcia na tej podstawie są bezprzedmiotowość decyzji oraz wzgląd na interes strony lub interes społeczny. Z uwagi na sposób określenia przesłanek, przepis ten nie wskazuje zamkniętego katalogu przypadków uzasadniających stwierdzenie wygaśnięcia, lecz wymaga każdorazowo rozważenia okoliczności faktycznych, a także stanu prawnego regulującego wydanie decyzji, mającej podlegać wygaśnięciu.

W tym miejscu wyjaśnienia wymaga, że bezprzedmiotowość decyzji jest zrelatywizowana do elementów stosunku administracyjnoprawnego, ukształtowanego tą decyzją, czyli do jego przedmiotu, podmiotów oraz treści – uprawnień i obowiązków ukształtowanych decyzją. Jeśli dochodzi do ustania któregokolwiek z podanych elementów stosunku administracyjnoprawnego, jego skutkiem jest bezprzedmiotowość decyzji. Jest ona efektem przekształceń powstałych po wydaniu decyzji, zmian stanu faktycznego lub prawnego, uniemożliwiających wykonywanie decyzji. Jak zwraca się uwagę w literaturze, konieczną przesłanką obowiązywania w czasie decyzji musi być istnienie takiego samego stosunku prawnego, jaki został skonkretyzowany decyzją. W efekcie decyzja wiąże tak długo, jak długo mamy do czynienia z elementami decydującymi o istnieniu skonkretyzowanego w decyzji stosunku prawnego. Powstanie sytuacji odbiegającej od czynników indywidualizujących dany stosunek prawny ukształtowany w decyzji, kładzie kres istnieniu tego stosunku i oddziałuje na obowiązywanie decyzji (por. T. Woś: Stwierdzenie wygaśnięcia decyzji administracyjnej jako bezprzedmiotowej – art. 162 k.p.a. "Państwo i Prawo" 1992, nr 7, s. 51-52). Z tego powodu wskazuje się, że bezprzedmiotowość decyzji pozostaje w związku ze skutecznością decyzji, rozumianą jako możliwość zrealizowania celu, dla którego decyzja została wydana. Gdy cel ten, na skutek zmian stanu faktycznego lub prawnego nie jest możliwy do osiągnięcia, decyzja jest bezprzedmiotowa (por. wyrok NSA z 11 października 1985 r. SA/Wr 556/85, ONSA 1985, nr 2, poz. 21).

Dla oceny, czy w niniejszej sprawie zaistniały przesłanki do stwierdzenia bezprzedmiotowości decyzji, której stwierdzenia wygaśnięcia domaga się skarżąca Wspólnota, czyli decyzji Prezydenta Miasta S. z dnia [...] w przedmiocie pozwolenia na wykonanie przez inwestora robót budowlanych, znaczenie mają przepisy regulujące udzielanie pozwolenia, bowiem tylko w ich kontekście można ocenić, czy nadal istnieje stosunek administracyjnoprawny ukształtowany wydaną decyzją. Wyjaśnienia wymaga, że pozwolenie na wykonanie robót budowlanych uprawnia do prowadzenia określonych robót na zindywidualizowanym terenie, co wynika z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r. poz. 290). Decyzja o pozwoleniu określa podmiot uprawniony, rodzaj robót oraz miejsce ich wykonywania. Jednym z warunków udzielenia pozwolenia jest złożenie, pod rygorem odpowiedzialności karnej, oświadczenia o prawie dysponowania nieruchomością na cele budowlane stosownie do art. 32 ust. 4 pkt 2 powołanej ustawy. Zgodnie z art. 3 pkt 11 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane należy przez to rozumieć tytuł prawny wynikający z prawa własności, użytkowania wieczystego, zarządu, ograniczonego prawa rzeczowego albo stosunku zobowiązaniowego, przewidującego uprawnienia do wykonywania robót budowlanych.

Kwestię sporną w niniejszej sprawie stanowi możliwość stwierdzenia wygaśnięcia decyzji o pozwoleniu na wykonanie robót budowlanych na podstawie art. 162 § 1 pkt 1 k.p.a. z uwagi na jej bezprzedmiotowość wiążącą się z utratą przez inwestora prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane Spółka A. uzyskała na podstawie umów zawartych z właścicielem dnia [...] w przedmiocie ustanowienia odrębnej własności lokali i sprzedaży oraz z dnia [...] w przedmiocie wykonania przebudowy powierzchni strychowej nieruchomości przy ul. [...] w [...].

Z przepisów ustawy Prawo budowalne wynika, że prawo do wykonania robót budowlanych jest powiązane z prawem do dysponowania tą nieruchomością na cele budowlane. Inwestor powinien zatem legitymować się prawem rzeczowym lub tak jak w niniejszej sprawie obligacyjnym do nieruchomości, z którego wynika prawo do posiadania tej nieruchomości i realizacji na niej danej inwestycji, nie tylko w dacie złożenia wniosku o pozwolenie na wykonanie robót budowalnych, lecz również przez cały okres realizacji inwestycji.

Należy podzielić stanowisko wyrażone w wyroku NSA z dnia 5 lipca 2016 r., sygn. akt II OSK 2351/15 (publ. na stronie internetowej www.orzeczenia.nsa.gov.pl), w myśl którego utrata przez inwestora prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w czasie realizacji inwestycji uniemożliwia wykonanie decyzji o pozwoleniu na budowę (wykonaniu robót budowlanych). Bezsporna w świetle prawa cywilnego utrata przez inwestora prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w czasie realizacji inwestycji daje podstawę do stwierdzenia przez organ architektoniczno- budowalny wygaśnięcia decyzji o pozwoleniu na budowę na podstawie art. 162 § 1 pkt 1 k.p.a. W takiej sytuacji nie jest możliwe wykonanie decyzji przez inwestora, co czyni ją bezprzedmiotową. Wydanie przez organ decyzji stwierdzającej wygaśnięcie decyzji o pozwoleniu na budowę (wykonanie robót budowlanych) w takiej sytuacji może nastąpić tylko wtedy, gdy utrata przez inwestora prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane jest oczywista, bezsporna i poparta odpowiednimi dokumentami.

Wobec powyższego, zgodzić się należy z argumentacją Wojewody, że wypowiedzenie ww. umów może stanowić podstawę do stwierdzenia wygaśnięcia decyzji o pozwoleniu na wykonanie określonych robót budowlanych, jednak wyłącznie, gdy okoliczność ta jest pomiędzy stronami bezsporna oraz udokumentowana.

Za spełnienie powyższego warunku, wbrew stanowisku skarżącej Wspólnoty, nie można uznać, przedłożonego w toku postępowania administracyjnego, oświadczenia strony skarżącej z dnia [...] o odstąpieniu od umów z dnia [...] wraz z wezwaniem do zapłaty, jak również uchwały Wspólnoty z dnia [...] nr [...] upoważniającej zarząd Wspólnoty do dokonania czynności faktycznych i prawnych zmierzających do rozwiązania umów ze Spółką A., a także postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia [...] sygn. akt [...] oddalającego wniosek inwestora o udzielenie zabezpieczenia, poprzez wstrzymanie wykonania opisanej wyżej uchwały Wspólnoty z dnia [...].

Zdaniem sądu, w świetle zebranych dowodów za trafne należy uznać stanowisko Wojewody, że pomiędzy inwestorem, a właścicielem nieruchomości toczy się spór sądowy o prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, który do dnia wydania zaskarżonej decyzji nie został rozstrzygnięty.

Na skuteczność wskazanej argumentacji nie ma wpływu przedstawione na rozprawie orzeczenie Sądu Okręgowego z dnia [...] sygn. akt [...] (omówione poniżej), które zostało podjęte po wydaniu zaskarżonej decyzji.

W ocenie sądu, organy prawidłowo przyjęły, a ustalenia te znajdują odzwierciedlenie w uzasadnieniu decyzji, że skoro kwestia dysponowania nieruchomością na cele budowlane nie jest między stronami bezsporna, zatem nie została spełniona przesłanka bezprzedmiotowości, stanowiąca podstawę wygaszenia decyzji Prezydenta Miasta S. z dnia [...] nr [...] o pozwoleniu na wykonanie przez Spółkę A. robót budowalnych. Ze wskazanych powodów zarzut naruszenia art. 162 § 1 pkt 1 K.p.a. nie zasługuje na uwzględnienie.

Podobnie za niezasadny należy uznać zarzut skargi odnoszący się do naruszenia art. 77 K.p.a., poprzez niewyjaśnienie stanu faktycznego w związku z pominięciem wskazanego postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia [...] sygn. akt [...], bowiem jak zostało to wyjaśnione wyżej, organ zaliczył powyższy dokument w poczet materiału dowodowego, prawidłowo przy tym uznając, że nie może on przesądzać o zakończeniu sporu sądowego odnoszącego się do legitymowania się inwestora prawem do dysponowania nieruchomością - położoną przy ul. [...] w [...] – na cele budowalne. Powołanym rozstrzygnięciem, Sąd Apelacyjny oddalił jedynie wniosek inwestora o udzielenie zabezpieczenia w postaci wstrzymania wykonania uchwały Wspólnoty upoważniającej jej Zarząd do dokonania czynności zmierzających do rozwiązania umów z inwestorem, jednak orzeczenie to nie stanowi ostatecznego rozwiązania stosunku obligacyjnego pomiędzy skarżącą a inwestorem. Powyższego nie zmienia także okoliczność oddalenia przez Sąd Okręgowy – wyrokiem z dnia [...] (sygn. akt [...]) - powództwa Spółki A. przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej o uchylenie uchwały nr [...] z dnia [...] w sprawie wyrażenia zgody na dokonanie wszystkich czynności prawnych i faktycznych przez Zarząd zmierzających do rozwiązania umów ze stroną powodową. Podkreślić należy bowiem, że rozstrzygnięcie to zostało wydane później niż decyzja Wojewody Z. z dnia [...], a zatem nie mogło zostać poddane ocenie przez ten organ.

Należy podkreślić, że sąd zgodnie z art. 133 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeka na podstawie akt sprawy i ocenia decyzję na datę jej wydania. Z tego względu wspomniany wyrok z dnia [...] nie mógł zostać poddany ocenie również przez sąd.

Reasumując stwierdzić należy, że zarówno zaskarżona, jak i poprzedzająca ją decyzja, nie narusza przepisów prawa procesowego lub materialnego w stopniu uzasadniającym ich wyeliminowanie z obrotu prawnego.

W tym stanie rzeczy, Wojewódzki Sąd Administracyjny w S., na podstawie art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę oddalił.