drukuj    zapisz    Powrót do listy

6191 Żołnierze zawodowi, Żołnierze zawodowi, Minister Obrony Narodowej, Oddalono skargę kasacyjną, I OSK 1171/07 - Wyrok NSA z 2008-07-04, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I OSK 1171/07 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2008-07-04 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2007-07-25
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Jacek Fronczyk
Joanna Runge -Lissowska /sprawozdawca/
Marek Stojanowski /przewodniczący/
Symbol z opisem
6191 Żołnierze zawodowi
Hasła tematyczne
Żołnierze zawodowi
Skarżony organ
Minister Obrony Narodowej
Treść wyniku
Oddalono skargę kasacyjną
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 184
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Dz.U. 1997 nr 10 poz 55 art. 78 ust. 2 pkt 2
Ustawa z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych - tekst jedn.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Marek Stojanowski Sędziowie: sędzia NSA Joanna Runge- Lissowska (spr.) sędzia NSA Jan Kacprzak Protokolant Anna Krakowiecka po rozpoznaniu w dniu 4 lipca 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 kwietnia 2007 r. sygn. akt II SA/Wa 1770/06 w sprawie ze skargi A. S. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Dyrektora Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego Ministerstwa Obrony Narodowej z dnia [...] nr [...] o wypowiedzeniu stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 16 kwietnia 2007 r. sygn. akt II SA/Wa 1770/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. S. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...]. nr [...]. Decyzją tą Minister utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji Dyrektora Departamentu Kadr i Szkolenia Wojskowego Ministerstwa Obrony Narodowej z dnia [...] nr [...] o wypowiedzeniu stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej.

W uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd wyjaśnił, że wypowiedzenie stosunku służbowego A. S. nastąpiło na podstawie art. 78 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, który stanowił, iż wypowiedzenie może nastąpić, jeżeli jednostka wojskowa, w której żołnierz zawodowy pełni służbę zawodową, podlega rozformowaniu lub zmniejszył się jej stan etatowy, a brak jest możliwości wyznaczenia żołnierza na inne stanowisko. Na mocy rozkazu Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego nr [...] z dnia [...] w sprawie zmian organizacyjnych w wojskowych komendach uzupełnień, w jednostce organizacyjnej, w której pełnił służbę A. S. wprowadzono zmiany etatowe, co upoważniało organy wojskowe do podjęcia działań zmieniających na inne stanowiska służbowe, a w wypadku braku takich możliwości do wypowiedzenia żołnierzowi stosunku służbowego - kontynuował Sąd, stwierdzając, że podjęte w stosunku do niego czynności prawne i kadrowe miały uzasadnienie prawne, gdyż istotne jest aby rozkazy personalne związane ze zmianami etatowymi, w tym wypowiedzenia, były dokonane po wejściu w życie ww. rozkazu Szefa Sztabu z dnia [...]. Sąd podkreślił, że nie było podstaw do stwierdzenia nieważności decyzji z dnia [...] o wypowiedzeniu stosunku służbowego, zatem decyzja nadzorcza nie naruszyła prawa.

Reprezentowany przez radcę prawnego, A. S. wniósł skargę od tego wyroku, domagając się jego uchylenia i rozpoznania skargi lub uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi i zarzucając:

1) naruszenie prawa materialnego, w szczególności:

a) art. 78 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (tekst jedn. Dz.U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55 ze zm.), poprzez błędną jego wykładnię oraz niewłaściwe zastosowanie, polegające na przyjęciu, iż spełnione zostały określone w ww. przepisie przesłanki wypowiedzenia skarżącemu stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej, w konsekwencji czego można było zwolnić go ze służby, podczas gdy takie przesłanki nie wystąpiły w momencie wręczenia skarżącemu wypowiedzenia,

b) art. 20 ust. 2 ww. ustawy z 1970 r. poprzez jego niezastosowanie w sprawie, a w konsekwencji niedostrzeżenie uchybienia w działaniach organów polegające na przedwczesnym zwolnieniu skarżącego z zawodowej służby wojskowej i ograniczeniu mu możliwości dalszego pełnienia służby wojskowej,

c) § 61 rozporządzenia MON z 1996 r., poprzez jego niezastosowanie w sprawie, i w wyniku tego uznanie, iż wypowiedzenie skarżącemu stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej zostało przeprowadzone bez naruszenia prawa, podczas gdy nieprawidłowości miały miejsce, albowiem przepis ten przewiduje możliwość (a wręcz obowiązek) pozostawienia skarżącego w służbie;

2) naruszenie przepisów postępowania, które to uchybienia mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 134 § 1 p.p.s.a., poprzez niedokładne wyjaśnienie stanu faktycznego oraz nieustosunkowanie się do wszystkich zarzutów skarżącego i nieuwzględnienie wszystkich naruszeń prawa mających miejsce w toku zwolnienia skarżącego ze służby wojskowej, w szczególności zaś naruszeń przepisów regulujących przebieg postępowania administracyjnego: art. 6, 7, 8, 9, 10 § 1, 11, 16, 28, 61 § 4, 77 § 4, 78, 79, 81, 107 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst. jedn. Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.).

W uzasadnieniu skargi podniesiono, że przesłanki o których mowa w art. 78 ust. 2 pkt 2 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych powinny być spełnione przed doręczeniem wypowiedzenia, tj. po dniu [...]., gdyż taką datę dzienną wskazywał rozkaz personalny Szefa Sztabu z dnia [...]. Nadto organ nie wykazał, że została spełniona przesłanka braku możliwości wyznaczenia na inne stanowisko. Organy wojskowe nie uwzględniły także zastosowania art. 20 ust. 2, przewidującego możliwość przeniesienia do rezerwy kadrowej, popełniając liczne błędy prawne, czego nie dostrzegł Sąd.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie posiada usprawiedliwionych podstaw.

Wbrew jej stwierdzeniom w sprawie miał tylko zastosowanie art. 78 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz.U. z 1987 r. Nr 10, poz. 55 ze zm.) zaś nie było podstaw do zastosowania art. 20 ust. 2 tej ustawy. Art. 20 ust. 2 przewiduje inną sytuację faktyczną i prawną, aniżeli miała miejsce w przypadku skarżącego.

Przyczyną wypowiedzenia mu stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej były zmiany organizacyjne w wojskowych komendach uzupełnień, których dokonano na podstawie rozkazu Szefa Sztabu Generalnego z dnia [...] nr [...] . Art. 78 ust. 2 pkt 2 cyt. ustawy przewiduje, iż w przypadku rozformowania lub zmniejszenia stanu etatowego jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę zawodową, można wypowiedzieć stosunek służbowy, jeśli nie ma możliwości wyznaczenia na inne stanowisko służbowe, zatem prawidłowo ta podstawa prawna wypowiedzenia stosunku została zastosowana. Konieczne było spełnienie łącznie obu przesłanek: rozformowania lub zmniejszenia stanu etatowego oraz braku możliwości wyznaczenia na inne stanowisko. Pierwsza z nich była o tyle oczywista, że został wydany rozkaz Szefa Sztabu Generalnego w sprawie zmian organizacyjnych, który pociągnął za sobą likwidację jednostki skarżącego. Druga natomiast została wykazana, gdyż nie można było znaleźć innego odpowiedniego stanowiska dla skarżącego.

Należy podkreślić, że spełnienie przesłanek przewidzianych w art. 78 ust. 2 pkt 2 ustawy ma miejsce wówczas, jeżeli idzie o pierwszą, gdy wypowiedzenie stosunku służbowego ma miejsce w związku z rozkazem rozformowania lub zmniejszenia stanu etatowego, przy czym to wypowiedzenie nie musi być dokonane dopiero po terminie jaki wskazuje rozkaz o rozformowaniu lub zmniejszeniu stanu etatowego. Może ono mieć miejsce tak wcześniej jak i później, byle po dacie jego wejścia w życie i w związku z nim. Wykazanie przesłanki rozformowania lub zmniejszenia stanu etatowego to wykazanie związku przyczynowego między tymi okolicznościami a wypowiedzeniem stosunku służbowego. Jeżeli idzie o drugą przesłankę to możliwość wyznaczenia na inne stanowisko ma dotyczyć nie każdego stanowiska, ale odpowiedniego, tj. odpowiadającego kwalifikacjom żołnierza.

Z akt sprawy wynika, że obie przesłanki z art. 78 ust. 2 pkt 2 ustawy zostały spełnione, a wobec tego Wojewódzki Sąd zasadnie stwierdził, że organ nadzoru nie naruszył prawa odmawiając stwierdzenia nieważności decyzji o wypowiedzeniu A. S. stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej.

Wobec powyższego Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji na podstawie art. 184 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).



Powered by SoftProdukt