Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Radzicka (spr.) Sędziowie WSA Ewa Kręcichwost - Durchowska WSA Donata Starosta Protokolant st.sekr.sąd. Justyna Hołyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 marca 2014 r. sprawy ze skarg [...] Sp. z o. o. z siedzibą w [...] na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] października 2013 r. nr [...] i z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie opłat za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi 1. uchyla decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] października 2013 r. nr [...] i poprzedzającą ją decyzję Marszałka Województwa [...] z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...]; 2. uchyla decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] października 2013 r. nr [...] i poprzedzającą ją decyzję Marszałka Województwa [...] z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...]; 3. określa, że decyzje wymienione w pkt 1 i 2 wyroku nie podlegają wykonaniu; 4. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz [...] Sp. z o. o. z siedzibą w [...] kwotę [...] zł ([...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania

Decyzjami z dnia (...) r. nr (...) i nr (...) Marszałek Województwa W. na podstawie art. 272 pkt 1, art. 273 ust. 1 pkt 2, art. 274 ust. 2, art. 275, art. 276 ust. 1, art. 277 ust. 1, art. 281 ust. 1 i ust. 2, art. 284 ust. 1, art. 285 ust. 1 i ust. 2 (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r.), art. 286 ust. 1, ust. 1 c, art. 287 ust. 1 pkt 3, art. 288 ust. 1 pkt 2 - ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150, ze zm., dalej P.o.ś.) art. 53 § 1, § 3 i § 4, art. 55 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej O. p.), rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 października 2008 r. w sprawie opłat za korzystanie ze środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 196, poz. 1217) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2013 r. poz. 267, dalej K.p.a.) wymierzył W. sp. z o.o. z siedzibą w P. opłatę za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi stanowiącą różnice pomiędzy opłatą należną, a wynikającą z wykazu zawierającego zbiorcze zestawienie informacji o zakresie korzystania ze środowiska oraz o wysokości należnych opłat za okres: I półrocze (...) r. w kwocie (...) zł i II półrocze (...) r. w kwocie (...) zł.

W uzasadnieniu rozstrzygnięć organ I instancji wskazał, powołując przepisy art. 275, art. 273 ust. 1, art. 285 ust. 1, art. 286 ust. 2, art. 288 ust. 1 pkt 2,art. 4 ust. 2, art. 276 ust. 1, art. 292 pkt 2 P.o. ś, że W. sp. z o.o. pismem z dnia (...) r. złożyła wykaz zawierający informacje i dane o zakresie korzystania ze środowiska oraz o wysokości należnych opłat, dotyczący wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi za I półrocze (...) r., a pismem z dnia (...) r. za II półrocze (...) r. W złożonych wykazach jako podstawę prawną wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi Spółka wskazała odpis pozwolenia wodnoprawnego wydanego przez Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w P. z dnia (...) r.. Przedmiotowe pozwolenie wydane zostało Poznańskiemu Zjednoczeniu Budownictwa w P., przy ul. O. (...) dla Zespołu Baz Budownictwa PZB w P. przy ul. D./O. Natomiast pismem z dnia (...) r. Spółka przedłożyła odpis pozwolenia wodnoprawnego wydanego przez Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia 30 sierpnia 1968 r. Przedmiotowe pozwolenie wodnoprawne zostało wydane Poznańskiemu Zjednoczeniu Budownictwa w P., przy ul. O. (...) dla Zespołu Baz Budownictwa PZB w P. przy ul. D./O. Zdaniem organu z powyższego wynika, że Spółka przedłożyła dwie identycznej treści decyzje - pozwolenia wodnoprawne, jednak opatrzone różnymi datami: (...) r. oraz (...) r. Przyjmując, że powyższe pozwolenie zostało wydane w 1968 r., to zgodnie z treścią art. 132a nieobowiązującej już ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo wodne (Dz. U. z 1974 r. Nr 38, poz. 230 ze zm.) pozwolenia wodnoprawne, wydane przed dniem 1 stycznia 1975 r., wygasły z mocy prawa z dniem 31 grudnia 2000 r. Natomiast gdyby przyjąć, że przedmiotowe pozwolenie zostało wydane jednak w 1978 r., to należy w tym miejscu przytoczyć przepis art. 11 ustawy z dnia 3 czerwca 2005 r. o zmianie ustawy - Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2005 r. Nr 130, poz. 1087 ze zm.). Zgodnie z nim pozwolenia wodnoprawne na szczególne korzystanie z wód (inne niż do celów rybackich), wydane na okres dłuższy niż 20 lat, wygasają po upływie 20 lat od dnia, w którym decyzje o wydaniu pozwolenia wodnoprawnego stały się ostateczne. Zatem w tym przypadku pozwolenie wygasłoby w 1998 r.

Organ I instancji wskazał, że przepis art. 11 ww. ustawy nie zawiera dyspozycji nakazującej organowi wydanie decyzji stwierdzającej wygaśnięcie pozwolenia w przypadku w nim uregulowanym. Wymieniony art. 11 zawiera regulacje szczególne związane z wejściem w życie nowych przepisów i to na jego mocy bez dodatkowej decyzji deklaratoryjnej (stwierdzającej wygaśnięcie pozwolenia z określonym dniem) przedmiotowe pozwolenie wygasło. Marszałek Województwa W. nie uznał za konieczne rozstrzygnięcie, która z dwóch różnych dat wskazanych na przedłożonych odpisach pozwoleń wodnoprawnych jest prawdziwa, gdyż w obu przypadkach pozwolenie wygasło z mocy prawa już kilkanaście lat temu (tj. w 1998 r. lub 2000 r.), natomiast opłaty będące przedmiotem niniejszego postępowania dotyczą I i II półrocza (...) r., kiedy to już bezspornie żadna z tych decyzji nie mogła obowiązywać.

Organ I instancji zwrócił uwagę na fakt, że pozwolenie, na które powołuje się W. sp. z o. o. zostało udzielone Poznańskiemu Zjednoczeniu Budownictwa w P. Natomiast z informacji przekazanych przez Spółkę wynika, że W. sp. z o.o. nie jest następcą prawnym P. Zjednoczenia Budownictwa w Poznaniu i nie powstała w wyniku przekształcenia tego przedsiębiorstwa. Wobec tego W. sp. z o. o. nie była upoważniona do posługiwania się przedmiotowym pozwoleniem w obrocie prawnym.

Wobec powyższego zgodnie z art. 292 P.o.ś. Spółka wprowadzając ścieki do środowiska bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego powinna naliczyć opłatę podwyższoną za I i II półrocze 2009 r.

Pismami z dnia (...) r. wezwano Spółkę do złożenia korekt wykazów zawierających informacje i dane o zakresie korzystania ze środowiska oraz o wysokości należnych opłat, dotyczącego wprowadzania ścieków do wód za I i II półrocze (...) r.

Pismem z dnia (...) r. Spółka złożyła wyjaśnienia w sprawie naliczania opłat za korzystanie ze środowiska w zakresie wprowadzania ścieków przemysłowych do rzeki P. i poinformowała, że infrastrukturę wodnokanalizacyjną przejęła po byłym P. Przedsiębiorstwie Robót Instalacyjnych, które zostało zlikwidowane. Przedsiębiorstwo to, w okresie przed likwidacją, działało w ramach P. Zjednoczenia Budownictwa, które samodzielnie zarządzało sieciami wodociągowymi i kanalizacyjnymi. Spółka po przejęciu urządzeń do oczyszczania ścieków wraz z sieciami kanalizacyjnymi rozpoczęła odprowadzanie ścieków przemysłowych (mieszaninę ścieków bytowych, technologicznych, ścieków - wód opadowych lub roztopowych) z obiektów znajdujących się przy ul. D.10 i ul. O. (...) w P. W piśmie tym poinformowano również, iż od dnia powstania Spółki zamierzano całą infrastrukturę przekazać Miastu P. W załączeniu do przedmiotowego pisma Strona przekazała kserokopię korespondencji w okresie od (...) r. do (...) r. pomiędzy Urzędem Miasta P. i P. Wodociągami i Kanalizacją Sp. z o. o. z siedzibą w P. (obecnie A. S. A.) a W. sp. z o. o. Niniejsza korespondencja dotyczyła przekazania na rzecz Miasta P. sieci wodociągowo-kanalizacyjnej będącej własnością W. sp. z o. o. Jednakże w przedmiotowych pismach skierowanych do Spółki odmawiano przejęcia sieci wodociągowo-kanalizacyjnej z uwagi na zły stan techniczny sieci oraz brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów P. Centrum Logistycznego F. – Ż. w P., którym objęte byłyby nieruchomości położone w rejonie ulic D. (...)/O. (...).

W dniu (...) r. w siedzibie Departamentu Środowiska Urzędu Marszałkowskiego Województwa W. w P. odbyło się spotkanie, w którym uczestniczyli przedstawiciele Spółki oraz pracownicy Departamentu Środowiska. Podczas spotkania omówiono sprawę dotyczącą braku pozwolenia wodnoprawnego na wprowadzanie ścieków do rzeki P. przez Spółkę. Następnie poinformowano Stronę, że zostanie wszczęte postępowanie administracyjne w sprawie naliczenia opłaty podwyższonej za wprowadzanie ścieków do wód w I i II półroczu (...) r. bez pozwolenia wodnoprawnego, w przypadku gdy Spółka nie przedłoży korekty zbiorczego zestawienia informacji o zakresie korzystania ze środowiska oraz o wysokości należnych opłat. Strona została również poinformowana o możliwości złożenia do Marszałka Województwa W. wniosku o rozłożenie na raty opłaty za korzystanie ze środowiska w przypadku, gdyby nie posiadała możliwości finansowych, aby wnieść jednorazowo pełną opłatę podwyższoną. Pismem z dnia (...) r. zapytano Spółkę, czy zostały zaplanowane i podjęte działania w sprawie usunięcia przyczyny ponoszenia opłat podwyższonych za korzystanie ze środowiska z tytułu wprowadzania ścieków do wód. Dnia (...) r. Spółka poinformowała organ I instancji, iż odbyło się Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników (podmiotów działających na terenie ul. D. (...) i ul. O. (...), na którym zdecydowano o podłączeniu sieci kanalizacyjnej zarządzanej przez W. sp. z o.o. do kolektora miejskiego. Strona poinformowała również, iż trwają przygotowania do opracowania dokumentacji z zamiarem uzyskania pozwolenia wodnoprawnego, a także o trwających rozmowach ustalających wykonanie i podłączenie instalacji odprowadzającej ścieki przemysłowe z terenu ulic D.(...) i O. (...) do kolektora miejskiego.

W dniu (...) r. w Departamencie Środowiska Urzędu Marszałkowskiego ponownie odbyło się spotkanie, w którym uczestniczyli przedstawiciele Spółki oraz pracownicy Departamentu Środowiska. Podczas spotkania zostały omówione sprawy związane z określeniem wysokości opłat za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi. Strona podtrzymała swoje stanowisko, iż posiada ważne pozwolenie wodnoprawne na wprowadzanie ścieków do wód i nie jest zobowiązana do ponoszenia opłat podwyższonych.

W ocenie organu I instancji W. sp. z o.o. nie posiada pozwolenia wodnoprawnego na wprowadzanie ścieków do środowiska, a zatem jest zobowiązana do ponoszenia opłat podwyższonych.

Strona nie dokonała korekt wykazów za I i II półrocze (...) r. zawierających zbiorcze zestawienie informacji o zakresie korzystania ze środowiska oraz wysokości należnych opłat z tytułu wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi.

Wobec powyższego Marszałek Województwa W. postanowieniami z dnia (...) r. wszczął postępowanie administracyjne w sprawie określenia wysokości opłaty za korzystanie ze środowiska, za okres I półrocza (...) r. i Ii półrocza (...) r.

W oparciu o przedłożony przez W. Sp. z o. o. wykaz zawierający informacje i dane o zakresie korzystania ze środowiska oraz o wysokości należnych opłat ustalono prawidłową wysokość opłaty podwyższonej za wprowadzanie ścieków do wód w I półroczu (...) r. w kwocie (...) zł, (którą Strona zobowiązana była wnieść w terminie do dnia (...) r.) i w II półroczu (...) r. w kwocie (...) zł (którą Strona była zobowiązana wnieść w terminie do (...) r.). Na poczet przedmiotowych opłat zostały zaliczone kwoty: w wysokości (...) zł (wpłata uiszczona w określonym ustawowo terminie z dnia (...) r.) i (...) zł (wpłata uiszczona w określonym ustawowo terminie z dnia (...) r.). W związku z powyższym do dnia wydania decyzji określającej różnicę pomiędzy opłatą należną, a wynikającą z wykazu za okres I półrocza (...) r. należne zobowiązania W. sp. z o. o. wyniosły (...) zł, a za okres II półrocza (...). r. (...) zł (należność główna bez odsetek).

Pismem z dnia (...) r. zawiadomiono Stronę o zakończeniu postępowania wyjaśniającego w sprawie określenia wysokości opłaty za wprowadzanie ścieków do wód w I i II półroczu (...) r., a także o możliwości zapoznania się z aktami sprawy i wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań.

Z uwagi na obowiązek, określony w art. 10 § 1 K.p.a. pismem z dnia (...) r. Marszałek zawiadomił Stronę o wyznaczeniu nowego terminu załatwienia sprawy na dzień (...) r.

Dnia (...) r. Spółka wniosła o przedłużenie terminu załatwienia sprawy ze względu na pobyt Prezesa Zarządu w szpitalu.

W związku z powyższym, pismem z dnia (...) r. Marszałek zawiadomił Stronę o wyznaczeniu nowego terminu załatwienia sprawy.

Pismem z dnia (...) r. Strona ponownie wniosła o przedłużenie terminu załatwienia sprawy, argumentując, iż Prezes Zarządu w dalszym ciągu przebywa w szpitalu, a Prokurent – M.D. nie jest uprawniony do podejmowania decyzji w niniejszej sprawie.

Zdaniem organu, zgodnie z wpisem w Krajowym Rejestrze Sądowym, Strona ma ustanowionego prokurenta w osobie M. D. i prokurent jest uprawniony do reprezentowania Strony w postępowaniu administracyjnym, w tym również do zapoznawania się z aktami sprawy, a także do wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów. W związku z powyższym Marszałek uznał, iż kolejne przedłużenie postępowania z powołanej przez Prokurenta przyczyny jest bezzasadne.

Organ zapewnił Stronie udział w postępowaniu oraz możliwość ustosunkowania się do twierdzeń, żądań oraz przeprowadził postępowanie dowodowe w sposób wyczerpujący, na podstawie całokształtu zgromadzonego materiału (zgodnie z treścią art. 7, art. 10 §1, art. 77 § 1 i art. 80 kpa). Strona nie wniosła żadnych uwag w przedmiotowej sprawie, poza wnioskami o przedłużenie terminu załatwienia sprawy.

Organ I instancji nie znalazł jakichkolwiek podstaw, w tym także przytoczonych przez Stronę, które pozwoliłyby na odstąpienie od naliczenia opłat podwyższonych.

W odwołaniach Spółka wniosła o uchylenie zaskarżonych decyzji zarzucając naruszenia art. 7, 8 i 10 K.p.a. poprzez nieuwzględnienie wniosku Spółki o wydłużenie terminu w celu wypowiedzenie się co zebranych w sprawie dokumentów i nie zapewnienie Spółce możliwości udziału w postępowaniu.

Decyzjami z dnia (...) r. nr (...) i nr (...) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a., art. 276 ust. 1, art. 288 ust. 1 pkt 2, art. 292 P.o.ś. utrzymało w mocy zaskarżone decyzje.

W uzasadnieniach Kolegium podzieliło ustalenia faktyczne i argumentację przedstawioną przez organ I instancji.

Ponadto odnosząc się do zarzutów Spółki zawartych w odwołaniach, Kolegium wskazało, że zgodnie z Ordynacją Podatkową organ ma pięć lat od zakończenia roku, w którym opłata miała być uiszczona na nałożenie opłaty podwyższonej w związku z nieposiadaniem przez korzystającego ze środowiska stosownego pozwolenia. Zatem nie doszło do naruszenia art. 7,8 oraz art. 10 K.P.A. poprzez nieuwzględnienie wniosku Spółki o kolejne wydłużenie terminu na wypowiedzenie się co do zebranych w sprawie dokumentów. Spółka na każdym etapie postępowania miała możliwość wypowiedzenia się i przedstawienia swojego stanowiska w sprawie i to też w ramach prowadzonych postępowań czyniła. Jednak Spółka utrzymywała, iż posiada ważne pozwolenie wodnoprawne (nie wskazując na dowody popierające to stwierdzenie) oraz wskazywała, iż chciałaby aby to Miasto P. przejęło prowadzoną przez nią działalność. Strona otrzymała również zawiadomienie o zakończeniu postępowania i możliwości wypowiedzenia się co do zebranego w sprawach materiału, wynikające z art. 10 K.P.A. Organ również przychylił się do wniosku strony i przedłużył termin na wypowiedzenie się co do materiału zebranego w sprawie, nie uwzględnił natomiast wniosku o ponowne przedłużenie terminu z uwagi na długotrwałą rekonwalescencję Prezesa Zarządu

Argumenty strony, iż w spółce zagadnienia związane z opłatami za korzystanie ze środowiska zostały pozostawione do wyłącznej kompetencji Prezesa nie zasługują na uwzględnienie. Zdaniem Kolegium między innymi właśnie na takie okoliczności jak długotrwała rekonwalescencja Prezesa Zarządu ustanawia się prokurę. W W. sp. z o.o. ustanowiono prokurenta samoistnego, który zgodnie z informacją z rejestru przedsiębiorców może samodzielnie prowadzić sprawy spółki. Zatem Spółka nie była pozbawiona możliwości obrony swoich praw i prezentowania swojego stanowiska na każdym etapie spraw. Wyznaczanie dalszych terminów prowadziłoby jedynie do przewlekłości postępowania.

Kolegium uznało, że postępowania zostały przeprowadzone w sposób prawidłowy, a Spółka winna naliczyć opłatę podwyższoną za korzystanie ze środowiska bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego w przedmiotowym okresie.

Dnia (...) r. W. sp. z o.o. wniosła skargi na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia (...) r., zarzucając im: 1) nieważność na podstawie art. 156. § 1. pkt 2. w związku z naruszeniem art. 10. § 1. K.P.A. oraz naruszenie art. 7. i art. 8.K.p.a., 2) błąd w ustaleniach faktycznych mających zasadniczy wpływ na rozstrzygnięcie, polegający na przyjęciu, że Spółka nie posiada ważnego pozwolenia wodnoprawnego .

Mając na uwadze powyższe Spółka wniosła o uchylenie zaskarżonych decyzji w całości i umorzenie postępowania lub ewentualnie o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.

W uzasadnieniu skarg Spółka wskazała, że w dniu (...) r. P. Przedsiębiorstwo Robót Instalacyjnych w likwidacji dokonało sprzedaży nieruchomości położonej w P. przy D. (...) wraz z siecią wodociągową, kanalizacyjną, przyłączami i oczyszczalnią ścieków. Komisja przekazująca przedmiot przetargu jednoznacznie zawarła w protokole następujące stwierdzenie: "Kupujący, z dniem podpisania umowy wejdzie w prawa i obowiązki wynikające z operatu wodno-prawnego, umowy z PWiK oraz umów zawartych przez PPRI z odbiorcami w zakresie dostawy wody i odbioru ścieków:.

Dodatkowo P. Przedsiębiorstwo Robót Instalacyjnych w likwidacji w piśmie z dnia (...) r. poinformowało wszystkich odbiorców wody znajdujących się przy ul. D.(...) oraz ul. O. (...) w P., że Spółka W. z dniem (...) r. zostaje właścicielem sieci wodno-kanalizacyjnych.

Zdaniem Skarżącej jest bezsporne, że P. Przedsiębiorstwo Robót Instalacyjnych posiadało ważne pozwolenie wodnoprawne, a W. wchodząc w prawa i obowiązki określone w powyższym operacie wodnoprawnym zawsze z najwyższą starannością wykonywała swoje obowiązki. Terminowo odprowadzane były wszystkie należne opłaty za korzystanie z sieci wodno-kanalizacyjnej. Spółka działała zgodnie z zasadą zaufania do organów administracji publicznej toteż brak jest podstaw do naliczenia jakiejkolwiek dodatkowych opłat za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi za okres I i II półrocza (...) r.

Skarżąca podkreśliła, że zgodnie z treścią pozwolenia wodnoprawnego miało ono obowiązywać do czasu wybudowania przez Miasto P. kolektora ściekowego odbierającego ścieki wszystkich podmiotów prowadzących działalność gospodarczą przy ul. D. (...) oraz ul. O. (...).

Zdaniem Spółki, naruszenie przepisów wskazanych w skargach pozbawiło Spółkę możliwości uczestniczenia w niniejszym postępowaniu w każdym jego stadium, co doprowadziło do pozbawienia jej możliwości kształtowania swojej sytuacji faktycznej i prawnej.

W odpowiedzi na skargi Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. wniosło o ich oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonych decyzjach.

Postanowieniem z dnia (...) r. Sąd zarządził połączenie spraw IV SA/Po 1258/13 i IV SA/Po 1259/13 w celu ich łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia (k. 26 akt).

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skargi należało uwzględnić jednakże, nie z powodów podniesionych w skargach.

Istota rozstrzygnięcia kontrolowanej sprawy sprowadza się do ustalenia, czy organ zasadnie twierdził, że pozwolenie wodnoprawne, którym posługuje się strona skarżąca zostało wydane innemu podmiotowi, a także, że okres ważności tegoż pozwolenia wygasł, co spowodowało, że spełniły się warunki z art. 292 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (t. j. Dz. U. z 2008 r. nr 25, poz. 150 ze zm.) i skarżąca Spółka odprowadzała ścieki do wód lub do ziemi w 2009 roku "bez wymaganego zezwolenia". Jest niespornym, że aktem notarialnym Rep. A nr (...) sporządzonym dnia (...) r. P. Przedsiębiorstwo Robót Instalacyjnych w likwidacji z siedzibą w P. zbyło prawo użytkowania wieczystego działek nr (...),(...) i (...) objęte Księgą Wieczystą Sądu Rejonowego w P. KW nr (...) , oraz prawo użytkowania wieczystego działki nr 1/41 KW nr 124.201 Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością W.-K. z siedzibą w P. (k. 55-62). Przed sprzedażą wieczystego użytkowania gruntów dnia (...) r. doszło do nabycia przez Skarżącą głównej sieci wodociągowej, głównej sieci kanalizacji, sanitarnej i deszczowej przy ul. D. (...), oczyszczalni ścieków i przyłączy wodociągowych (k. 63-65).

W dacie zbywania prawa wieczystego użytkowania wraz z infrastrukturą opisaną wyżej zbywający dysponował pozwoleniem wodnopranwym wydanym przez Wojewódzką Radę Narodową Wydział Gospodarki Wodnej i Ochrony Powietrza dnia 30 sierpnia 1978 r. W pkt F tegoż pozwolenia ustalono czasookres pozwolenia na ujęcie wody 20 lat, na odprowadzanie ścieków – do czasu budowy miejskiej sieci w rejonie baz mieszczących się przy ul. D.-O.. Jest więc bezspornym, że opisane wyżej pozwolenie wodnoprawne wydano pod rządami ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo wodne (Dz. U. z 1974 r. nr 38, poz. 230 ze zm.). Art. 29 tejże ustawy przewidywał sukcesję praw i obowiązków z pozwolenia wodnoprawnego i stanowił, że "następcy prawni zakładu, którzy uzyskali pozwolenie wodnoprawne, wstępują w prawa i obowiązki określone w pozwoleniu. Ten lex specialis powodował, że przy transakcjach cywilnoprawnych (zbycie, przekształcenie zakładu) na nowego właściciela przechodziły nie tylko uprawnienia i obowiązki cywilnoprawne ale i obowiązki i prawa wynikające z pozwolenia wodnoprawnego. Natomiast przy podziałach zakładu prawa i obowiązki wynikające z pozwolenia wodnoprawnego przechodziły na ten podmiot, który nabył prawo do urządzeń, do których odnosiło się pozwolenie. Podobna regulacja obowiązywała w art. 54 Prawa wodnego z 30 maja 1962 r. Prawo wodne (Dz. U. nr 34, poz. 158 ze zm.). Toteż nie można podzielić wywodów organu, że pozwolenia wodnoprawne, które przedstawiła skarżąca Spółka z (...) r. oraz z (...) r. nie były wydane dla niej i brak jest podstaw, aby skarżąca na nie się powoływała. Należy podzielić wywód organów, że pozwolenie z 1968 r. zgodnie z treścią art. 132a ustawy z 24 października 1974 r. Prawo wodne (Dz. U. z 1974 r. nr 38, poz. 230 ze zm.) wygasło z dniem (...) r., natomiast pozwolenie z 1978 r. z mocy art. 11 ustawy z dnia (...) r. o zmianie ustawy Prawo wodne (z 18 lipca 2001 r. ) oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2005 r. nr 130, poz. 1087 ze zm.) wygasło po upływie 20 lat, od dnia, w którym decyzja o wydaniu pozwolenia wodnoprawnego stała się ostateczna.

Jednakże Sąd rozpoznający niniejszą sprawę opowiada się za stanowiskiem w myśl, którego aby twierdzić, że strona nie posiada pozwolenia wodnoprawnego konieczne jest ustalenie, że wydano decyzję stwierdzającą wygaśniecie takiego pozwolenia, która ma charakter decyzji konstytutywnej. Oznacza to, że takie pozwolenie wodnoprawne wywołuje skutki dopóty, dopóki nie zostanie wydana ostateczna decyzja o stwierdzeniu jego wygaśnięcia (por. wyrok WSA w Krakowie z 18 marca 2009 r., II SA/Kr 1224/08; wyrok WSA w Białymstoku z dnia 19 kwietnia 2007 r., II SA/Bk 832/06; wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 21 grudnia 2010 r., II SA/Wr 463/10; wyrok WSA w Gdańsku z dnia 20 maja 2010 r., II SA/Gd 219/10; wyrok WSA w Łodzi z dnia 3 czerwca 2011 r., II SA/Łd 422/11 orzeczenia z Centralnej Bazy Orzeczeń Sądów Administracyjnych http:orzeczenia.nsa.gov.pl)

Wprawdzie w przepisie art. 11 ustawy z 3 czerwca 2005 r. o zmianie ustawy - Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2005 r. nr 130, poz. 1087 ze zm.) ustawodawca nie zawarł postanowienia o obowiązku wydawania decyzji w przedmiocie wygaśnięcia przedmiotowego pozwolenia wodnoprawnego, w przeciwieństwie do regulacji zawartej w art. 205 ust. 1 ustawy z 18 lipca 2001 r. Prawo-wodne – co nie oznacza – jak to stwierdził organ I instancji- iż nie był obowiązany do wydania decyzji administracyjnej stwierdzającej wygaśniecie pozwolenia wodnoprawnego

Twierdzenie, że organ winien wydać decyzję stwierdzającą wygaśniecie pozwolenia wodnoprawnego wynika zdaniem Sądu z brzmienia przepisu art. 138 Prawa wodnego. Art. 138 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne stanowi, że "stwierdzenie wygaśnięcia, cofniecie lub ograniczenie pozwolenia wodnoprawnego następuje z urzędu lub na wniosek strony, w drodze decyzji". Postanowienia tegoż przepisu mają także zastosowanie do decyzji o pozwoleniu wodnoprawnym wydanym w oparciu o przepisy ustawy z 24 października 1974 r., skoro w myśl art. 219 w związku z art. 220 ustawy z 18 lipca 2001 r. Prawo wodne, ustawa z 24 października 1974 r. Prawo wodne utraciła moc z dniem wejścia w życie ustawy z 2001 r. czyli od 1 stycznia 2002 r., a przepisy nowej ustawy mają zastosowanie do wszystkich stanów faktycznych w niej przewidzianych za wyjątkiem sytuacji, do których przepisy prawa międzyczasowego nakazują stosowanie ustawy starej (zob. wyrok WSA w Gdańsku z dnia 20 maja 2010 r., II SA/Gd 219/10 Lex nr 668549).

Toteż przy zastosowaniu wykładni systemowej jak i celowościowej stosowanej zarówno w doktrynie jak i w przytoczonym orzecznictwie art. 292 Ustawy z 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (tj. Dz. U. z 2008 r. nr 25, poz. 150 ze zm.) dekodowany łącznie z przepisem art. 276 ust. 1 ustawy środowiskowej oraz przepisami art. 138 Prawo wodne powinien być interpretowany w ten sposób, że użyte w nim określenie "bez wymaganego pozwolenia" odnosi się do podmiotu, któremu w ogóle nie udzielono pozwolenia albo któremu wydano wprawdzie w przeszłości pozwolenie ale w obrocie prawnym istnieje ostateczna decyzja o stwierdzeniu wygaśnięcia tego pozwolenia .

Rozpoznając sprawę ponownie organy zobligowane będą do uwzględnienia wyrażonej przez Sąd oceny prawnej i poczynionych uwag.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit "a" oraz art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 270) orzekł jak w sentencji wyroku. O wstrzymaniu wykonania zaskarżonych decyzji orzeczono w oparciu o art. 152 P.p.s.a.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 200 P.p.s.a.