Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

10 października 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Osipuk po rozpoznaniu w dniu 10 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W.P. na uchwałę Rady Miejskiej w M. z dnia 28 maja 2013 r., nr "[...]" w skargi na działalność Burmistrza M. postanawia odrzucić skargę.

Rada Miejska w M., w dniu 28 maja 2013 r., podjęła uchwałę w sprawie rozpatrzenia skargi Pana W.P. na działalność Burmistrza M.

Powyższą uchwałę zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

w Olsztynie W.P. zarzucając, że o treści tej uchwały zdecydowały sympatie radnych, a nie merytoryczna ocena sprawy.

W odpowiedzi na skargę, Rady Miejska wniosła o jej oddalenie, jako nieuzasadnionej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:

Merytoryczne badanie legalności aktów administracyjnych poddanych kognicji sądu administracyjnego jest możliwe jedynie wówczas, gdy skarga na nie jest dopuszczalna, tzn. gdy przedmiot sprawy należy do właściwości sądu administracyjnego, skargę wniósł uprawniony podmiot oraz gdy spełnia ona wymogi formalne i została wniesiona w terminie. Przed przystąpieniem do rozpoznawania sprawy co do meritum, należało zatem zbadać dopuszczalność skargi.

Przeprowadzona w tym zakresie kontrola sądowa wykazała, że wniesiona skarga jest niedopuszczalna.

W rozpoznawanej sprawie skarżący kwestionuje prawidłowość uchwały Rady Miejskiej w M., podjętej w sprawie rozpatrzenia wniesionej przez niego skargi na działalność Burmistrza M. Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.), dalej powoływanej jako p.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków inne niż określone w punkcie 5 (tj. akty prawa miejscowego), podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej. Sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę (§ 3 art.3).

W niniejszej sprawie, zaskarżona uchwała nie jest aktem prawa miejscowego, nie można jej także zaliczyć do aktów, o jakich mowa w cytowanym wyżej przepisie art.3 p.p.s.a. Została bowiem podjęta w związku ze skargą, wniesioną przez skarżącego w trybie przepisów działu VIII ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r., poz. 267), powoływanej dalej jako K.p.a. i jest formą zawiadomienia skarżącego o sposobie załatwienia wniesionej skargi na działalność organu gminy.

Należy zaś wyjaśnić, że kontroli sądowoadministracyjnej nie podlegają sprawy ze skarg i wniosków, o których mowa w dziale VIII K.p.a. W postępowaniu tam uregulowanym nie rozstrzyga się bowiem żadnej sprawy administracyjnej, jedynie informuje o sposobie załatwienia wniesionej skargi. Poglądu tego nie zmienia fakt, że w niniejszej sprawie zaskarżona czynność przybrała formę uchwały, skoro w tej formie wyraża swoje stanowisko rada.

Uchwała podjęta przez Radę Miejską w M. w trybie postępowania skargowego, regulowanego przepisami K.p.a., nie może być więc kwalifikowana jako akt podlegający zaskarżeniu na podstawie art. 101 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (por. postanowienie WSA w Lublinie z dnia 22 września 2009 r., sygn. akt III SA/Lu 334/09).

Przedmiotowa skarga została więc wniesiona w sprawie nie podlegającej kognicji sądu administracyjnego.

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a., należało postanowić, jak w sentencji.