Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Asesor WSA - Olga Białek, , , po rozpoznaniu w Wydziale II w dniu 29 stycznia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Zakładu Gospodarki Komunalnej w K o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Zakładu Gospodarki Komunalnej w K na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie wymierzenia opłaty za składowanie odpadów w I półroczu 2006 r. postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Zakład Gospodarki Komunalnej w K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we W. skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...]r. Nr[...], którą utrzymano w mocy decyzję Marszałka Województwa D. z dnia [...] r. wymierzającą opłatę za składowanie odpadów w I półroczu 2006 r. – bez decyzji zatwierdzającej instrukcję eksploatacji składowiska odpadów w W., gmina K. w wysokości [...]zł.

W skardze pełnomocnik strony skarżącej zgłosił również wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji z uwagi na fakt, iż ewentualne wszczęcie postępowania egzekucyjnego celem wyegzekwowania opłaty podwyższonej mogłoby zagrozić działalności Zakładu Gospodarki Komunalnej w K., który jako jednostka organizacyjna gminy realizuje zadania wynikające z art. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz. 43 ze zm.) poprzez zapewnianie społeczności lokalnej usług komunalnych w zakresie zaopatrzenia w wodę, odprowadzania i oczyszczania ścieków, zbierania, wywozu i unieszkodliwiania odpadów. Nie wstrzymanie wykonalności zaskarżonej decyzji spowodowałoby niemożność wywiązywania się przez skarżącego z ww. ustawowych obowiązków, stwarzając zagrożenie dla życia i zdrowia mieszkańców gminy K..

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) - zwanej dalej p.p.s.a. - po przekazaniu skargi przez organ, sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie aktów, o których mowa w art. 61 § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w graniach tej samej sprawy.

Z przepisu art. 61 § 3 wynika, że wniosek o wstrzymanie wykonania musi dotyczyć aktu, którego wykonanie ma być wstrzymane, powinien kwalifikować się do wykonania. Uprawdopodobnienie okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji spoczywa zaś na stronie skarżącej.

Przesłanki niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków są z kolei pojęciami nieostrymi, co wiąże się z koniecznością konkretyzacji zawartej w nich ogólnej normy i nadania im treści z uwzględnieniem okoliczności faktycznych każdej indywidualnej sprawy. Użycie spójnika "lub" oznacza, iż przesłanki te mogą zachodzić alternatywnie. Sąd, rozpoznający wniosek o wstrzymanie wykonania skarżonego aktu, powinien natomiast mieć na uwadze interes nie tylko wnioskodawcy, ale i innych uczestników postępowania oraz uwzględniać wszystkie okoliczności, nawet te niepodniesione we wniosku, o ile są możliwe do wyinterpretowania na podstawie akt sprawy (zob. orzeczenia NSA w sprawie sygn. akt II OZ 750/05, niepubl.).

Szkoda, o jakiej mowa w przepisie art. 61 § 3 p.p.s.a, nie musi mieć charakteru materialnego. Chodzi bowiem o taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego (vide: post. NSA z 20.12.2004 r. w sprawie sygn. akt GZ 138/04, niepubl.).

Zaś trudne do odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. postanowienie WSA w Białymstoku z dnia 3 sierpnia 2006 r., sygn. akt II SA/Bk 352/06, publ. LEX nr 192964).

W ocenie Sądu, powyższe przesłanki nie zostały w niniejszej sprawie spełnione. Skarżący nie wykazał bowiem, iż wykonanie zaskarżonej decyzji, może wywołać znaczną szkodę lub spowodować trudne do odwrócenia skutki dla strony skarżącej, ograniczając się jedynie do stwierdzenia, iż ewentualne wszczęcie postępowania egzekucyjnego, celem wyegzekwowania opłaty podwyższonej, mogłoby zagrozić działalności Zakładu Gospodarki Komunalnej w K.. W żaden sposób strona nie uprawdopodabniała jednak, że ewentualna egzekucja opłaty, może spowodować taki stan.

Tymczasem konstrukcja art. 61 wskazuje, że ciężar wykazania okoliczności, że takie niebezpieczeństwo istnieje spoczywa na osobie wnioskującej. Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania jest więc wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności (zdarzeń) uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadnienie wniosku powinno odnosi się zatem do konkretnych zdarzeń, świadczących o istnieniu poważnych zagrożeń, które uzasadniać mogą udzielenie ochrony tymczasowej (por. B. Dauter w "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Komentarz" Zakamycze 2005, s. 168). Argumentacja strony musi być odpowiednia - tzn. w sposób przekonujący pokazująca konkretne relacje między brakiem wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji a wystąpieniem zagrożeń z art. 61 § 3 p.p.s.a. (tak NSA w uzasadnieniu postanowienia z dnia 21 grudnia 2006 r., I FZ 525/06 nie publik). W rozpoznawanej sprawie skarżący takich konkretnych zagrożeń nie wskazał, ogólnikowo zwracając jedynie uwagę, że egzekucja opłaty mogłaby zagrozić jego działalności i spowodowałby niemożność wywiązania się przez niego z ustawowych obowiązków.

Sąd zauważa, że również na podstawie przedstawionych akt sprawy nie można wywieść, czy wyegzekwowanie opłaty może zagrozić działalności skarżącego. Można jedynie ustalić na podstawie dokumentacji przedstawionej przez stronę, że saldo na jej rachunku bankowym, na dzień 12 grudnia 2007 r. wynosiło [...]zł; zysk Zakładu za ostatni rok wyniósł [...] zł, zaś w planie finansowym Zakładu na 2007 r. przewidziano wydatki na m.in. koszty postępowania sądowego i egzekucyjnego w wysokości 3.500 zł. Nadto strona skarżąca jest podmiotem zależnym od Gminy K., która gwarantuje jej płynność finansową.

Godzi się wreszcie zauważyć, że zaskarżona decyzja wymierza opłatę za składowanie odpadów bez decyzji zatwierdzającej instrukcję eksploatacji składowiska odpadów, a więc obowiązek w postaci świadczenia pieniężnego. Taka decyzja z zasady nie jest więc tego typu rozstrzygnięciem, którego wykonanie mogłoby powodować nieodwracalne skutki dla interesu skarżącego. Z istoty swojej świadczenia pieniężne są z reguły "odwracalne". W przypadku ewentualnego wyeliminowania z obrotu prawnego takiego aktu, możliwe jest bowiem domaganie się zwrotu uiszczonego świadczenia.

W ocenie Sądu również pozostała argumentacja podniesiona we wniosku nie stanowi przesłanki do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Przesłanką taką nie może być bowiem fakt, iż wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje nie wywiązanie się przez stronę skarżącą z obowiązków, jako jednostki organizacyjnej gminy, polegających na świadczeniu społeczności lokalnej usługi komunalnych w zakresie zaopatrzenia w wodę, odprowadzania i oczyszczania ścieków, zbierania, wywozu i unieszkodliwiania odpadów, stwarza zagrożenie dla życia i zdrowia mieszkańców gminy K. W/w obowiązki nie należą do działalności, której niewykonywanie może wywołać tak drastyczne skutki jak to wskazano we wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

Ponadto należy zauważyć, iż w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji zapisano, iż od dnia 1 lutego 2007 r. składowisko jest nieczynne a odpady są wywożone poza teren Gminy. W skardze zaś strona skarżąca wskazała, iż w grudniu 2002 r. została wszczęta procedura zmierzająca do zamknięcia składowiska odpadów z inicjatywy skarżącego.

W rezultacie Sąd uznał, iż w niniejszej sprawie nie zaistniały podstawy do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji i dlatego też wniosek w tym zakresie nie został uwzględniony.

Stąd na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji.