drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego, Dostęp do informacji publicznej, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, Uchylono zaskarżony wyrok i przekazano sprawę do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny, I OSK 402/11 - Wyrok NSA z 2011-06-08, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I OSK 402/11 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2011-06-08 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2011-03-04
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Irena Kamińska /sprawozdawca/
Izabella Kulig - Maciszewska /przewodniczący/
Wiesław Morys
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Sygn. powiązane
II SA/Go 811/10 - Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z 2010-12-16
Skarżony organ
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Treść wyniku
Uchylono zaskarżony wyrok i przekazano sprawę do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 185
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 3 ust. 1 pkt 1
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska Sędzia NSA Irena Kamińska (spr.) Sędzia NSA del. Wiesław Morys Protokolant: sekretarz sądowy Rafał Jankowski po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zielonej Górze od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 16 grudnia 2010 r. sygn. akt II SA/Go 811/10 w sprawie ze skargi A. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zielonej Górze z dnia (...) sierpnia 2010 r. nr (...) w przedmiocie odmowy udzielenia informacji publicznej 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gorzowie Wielkopolskim do ponownego rozpoznania; 2. zasądza od A. B. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zielonej Górze kwotę 280 (dwieście osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 16 grudnia 2010 r., sygn. akt II SA/Go 811/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zielonej Górze z dnia (...) sierpnia 2010 r. nr (...) oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy G. z dnia (...) lipca 2010 r. znak (...)w sprawie ze skargi A. B. w przedmiocie odmowy udzielenia informacji publicznej.

W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, iż decyzją z dnia (...) lipca 2010 r. nr (...) Wójt Gminy G. odmówił A. B. udzielenia informacji publicznej dotyczącej zaopatrzenia Urzędu Gminy G. i podległych mu jednostek w opał (węgiel, koks) w latach 2006–2009 r. w formie informacji publicznej.

W uzasadnieniu decyzji organ l instancji podał, że A. B. wniósł o udostępnienie informacji publicznej dotyczącej zaopatrzenia Urzędu Gminy G. i podległych jednostek w opał za okres 2006–2009 w podziale na zakupy dokonywane z zachowaniem procedur przewidzianych w ustawie – Prawo zamówień publicznych w informację: o ogłoszeniu przetargu, rozstrzygnięciu przetargu, umowie z firmą realizującą zaopatrzenie oraz bez stosowania ustawy, w tym informację: kto realizował dostawę, na jakiej podstawie (decyzji), wysokości i wartości dostaw.

Pismem z dnia 28 czerwca 2010 r. Wójt Gminy G. poinformował wnioskodawcę, że z uwagi na fakt, iż żądana informacja stanowi informację przetworzoną zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, warunkiem koniecznym do jej udostępnienia jest wykazanie przez wnioskodawcę interesu publicznego.

A. B. w piśmie z dnia 30 czerwca 2010 r., powołując się na treść art. 3 ust. 1 i art. 5 ustawy, dokonał własnej interpretacji przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. W kolejnym piśmie z dnia 8 lipca 2010 r. wnioskodawca uzasadnił istnienie interesu publicznego tym, że w ostatnim okresie odbył szereg spotkań z mieszkańcami gminy i często musiał wysłuchiwać szeregu plotek i pomówień kierowanych w stronę Urzędu Gminy, a dotyczących sposobu zakupu opału w poprzednich latach. Wnioskodawca podał, że sam jest urzędnikiem państwowym i nie może dopuścić do dalszego szerzenia się takich niesprawdzonych, wręcz szkodliwych "plotek". Najprostszym sposobem, zdaniem wnioskodawcy, jest udanie się do Urzędu i uzyskanie informacji w tym temacie. Wójt Gminy powołując się na przepis art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, orzeczenia sądów i organów odwoławczych stwierdził, że wniosek o udostępnienie informacji publicznej musi dotyczyć stanu faktycznego lub stanu wiedzy jaką posiada podmiot zobowiązany do udzielenia informacji publicznej w dniu udzielania odpowiedzi. Jeżeli wniosek dotyczy informacji, która wymaga od organu dokonania szeregu czynności, w tym zgromadzenia materiałów, w tym archiwalnych i dokonania ich analizy, sporządzenia zestawień, informacja taka stanowi informację przetworzoną a tym samym uzyskanie tego typu informacji możliwe jest w zakresie, w jakim jest to szczególnie uzasadnione ze względu na interes publiczny. W dniu złożenia przez wnioskodawcę wniosku o udzielenie informacji publicznej Urząd Gminy G. nie posiadał informacji żądanej przez wnioskodawcę, a udzielenie odpowiedzi wiązało się z jej wytworzeniem. Wójt Gminy w G. ie podał, że przygotowanie żądanej informacji wymaga zaangażowania osób, środków i czasu, tym bardziej, że część dokumentów jest zarchiwizowana. Dalej Wójt G. wskazał, że ponieważ żaden przepis prawa nie obliguje do sporządzania zestawień czy sprawozdań w takim zakresie, informacja żądana przez wnioskodawcę stanowi informację przetworzoną, która wymaga od wnioskodawcy wykazania, że żądanie takie jest szczególnie istotne dla interesu publicznego. Z pewnością interesem publicznym nie jest wskazana przez wnioskodawcę chęć położenia kresu rozprzestrzeniania się nie popartych żadnymi faktami szkodliwych plotek.

Od przedmiotowej decyzji A. B. wniósł odwołanie, w którym wniósł o uchylenie decyzji w całości. W uzasadnieniu podał, że w dniu 15 czerwca 2010 r. zwrócił się z ustną prośbą do kierownika referatu Jerzego Kwaśnego z zapytaniem, w jaki sposób Urząd Gminy realizował zaopatrzenie w opał samego Urzędu i podległych mu jednostek w latach 2006–2009. Ze strony BIP Urzędu Gminy wiedział, że w 2010 r. odbyło się to w drodze przetargu, natomiast za wymienione powyżej lata nigdzie nie ma na ten temat żadnej informacji. Odwołujący wskazał, że jego prośba nie dotyczyła podziału informacji według sposobu dokonywania zakupów, lecz była uwarunkowana całkowitym brakiem informacji na ten temat na stronach BIP. Składając prośbę o informację nie wiedział w jakiej formie były dokonywane zakupy. Chcąc uniknąć informacji niepełnej poprosił o informację o dwóch możliwych sposobach dokonywania zakupów, warunkując ją słowem "jeżeli". Dlatego też, zdaniem wnioskodawcy, jeżeli zakupy były realizowane w drodze przetargu to druga część wniosku stawała się nieaktualna i odwrotnie. A. B. twierdził, że nie prosił o wytworzenie informacji nowej, lecz o kserokopię posiadanych dokumentów. Jego zdaniem żądana informacja była informacją prostą przekształconą, a nie przetworzoną, a zatem nie podlegała ograniczeniu, o którym mowa w art. 3 ust 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. W odwołaniu A. B. podniósł naruszenia prawa materialnego, tj.:

1) art. 61 ust. 1 Konstytucji RP w związku z art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez bezzasadne żądanie wskazania ważnego interesu publicznego w uzyskaniu przedmiotowych informacji,

2) art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez jego zastosowanie i błędną, niezgodną z prawem, rozszerzającą jego wykładnię w sytuacji, gdy informacje objęte wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej nie są informacją przetworzoną w rozumieniu tego przepisu,

3) art. 2 w związku z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez jego błędną wykładnię i przyjęcie, że wskazane przez wnioskodawcę okoliczności nie uzasadniają "szczególnego interesu publicznego".

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Zielonej Górze decyzją z dnia (...)sierpnia 2010 r. nr (...) utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. Organ odwoławczy wskazał, że na dzień złożenia wniosku organ l instancji nie dysponował gotową informacją, a jej udostępnienie wymagało podjęcia dodatkowych czynności, polegających na sięgnięciu do dokumentów źródłowych, wytworzenie dokumentów żądanych przez wnioskodawcę wskazuje na proces ich przetworzenia. Dlatego też SKO uznało, że informacja ta ma charakter informacji przetworzonej, tj. takiej, która wymaga dokonania zestawień, analiz połączonych z zaangażowaniem w ich pozyskaniu określonych środków osobowych i finansowych. W ocenie Kolegium, nie może budzić wątpliwości, że wniosek A. B. , oprócz żądania uzyskania informacji publicznej, wskazywał również na kryteria, na podstawie których dana informacja miała być opracowana. Oznacza to, że uzyskanie takiej informacji, jak wynika z cytowanego wyżej art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, jest możliwe w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego. A. B. wezwany przez Wójta Gminy G. do wykazania istotnego interesu publicznego, któryby uzasadniał udostępnienie wnioskowanych informacji, zdaniem SKO, interesu takiego nie wykazał, bowiem uzyskane informacje nie będą miały znaczenia dla funkcjonowania Urzędu Gminy w G. ie, czy Gminy jako całości.

Na powyższą decyzję A. B. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. podnosząc:

l. Naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, tj.

1) art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez jego błędną wykładnię i domaganie się od skarżącego wykazania ważnego interesu publicznego w uzyskaniu przedmiotowych informacji, pomimo że przepis ten wyraźnie zakazuje żądania wykazania interesu prawnego lub faktycznego i w konsekwencji naruszenie jednego z podstawowych praw człowieka gwarantowanych w art. 61 ust. 1 Konstytucji RP;

2) art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej przez jego błędną wykładnię i przyjęcie, że informacja, której domagał się skarżący jest informacją przetworzoną oraz uznanie, że przepis nakłada w takim przypadku na skarżącego obowiązek wskazania powodów, dla których spełnienie jego żądania będzie szczególnie istotne dla interesu publicznego;

3) na wypadek uznania, że żądana przez skarżącego informacja jest informacją przetworzoną zarzucił naruszenie art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy przez jego błędną wykładnię i przyjęcie, że udostępnienie żądanej przez skarżącego informacji nie jest szczególnie istotne dla interesu publicznego oraz

4) na wypadek, gdyby udostępnienie żądanej przez skarżącego informacji publicznej w sposób przez niego wskazany (kopie dokumentów) nie było możliwe, zarzucił naruszenie przez organ obowiązku wskazania – zgodnie z art. 14 ust. 2 – w jaki sposób, lub w jakiej formie informacja może być udostępniona;

II. Naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj:

1) art. 7, art. 77 oraz art. 107 k.p.a. przez nierozważenie wszystkich okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy oraz niewskazanie w uzasadnieniu decyzji faktów potwierdzających istnienie szczególnie istotnego interesu publicznego, mimo tego że wykazanie przez podmiot zobowiązany niewystąpienia tej przesłanki stanowi podstawę odmowy udzielenie informacji publicznej.

W konkluzji skargi jej autor wniósł o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji oraz decyzji organu l instancji oraz zasądzenie kosztów postępowania sądowego według norm przepisanych.

Organ odwoławczy wniósł o oddalenie skargi.

Wydając zaskarżony wyrok Sąd pierwszej instancji podniósł, iż w jego ocenie organy administracji prawidłowo przyjęły, że skarżący domaga się uzyskania informacji publicznej przetworzonej. Odpowiedź na wniosek skarżącego z dnia 15 czerwca 2010 r. wymagał bowiem sięgnięcia do dokumentów źródłowych, analizy dokumentów i udzielenie wyselekcjonowanej odpowiedzi. Organ musi sprawdzić, czy nabycie opału nastąpiło w drodze przetargowej czy bezprzetargowej, a w przypadku gdyby doszło do nabycia opału w drodze przetargu, nadto ustalić wynik przetargu. Przetarg nie jest czynnością jednorazową, ale składa się z szeregu czynności. Za takim stanowiskiem przemawia fakt, że na dzień zgłoszenia wniosku trudno przyjąć, iżby organ dysponował już gotowymi informacjami na temat zakupu opału dla Urzędu Gminy i podległych mu jednostek w okresie od 2006 r. do 2009 r. Niewątpliwie sporządzenie żądanych informacji wymaga pewnego zaangażowania "intelektualnego" i osobowego po stronie organu.

Dalej Sąd pierwszej instancji wywodził, iż drugą istotną kwestią wymagającą wyjaśnienia i rozstrzygnięcia jest to, kto – wnioskodawca czy organ – ma obowiązek wykazania interesu publicznego w otrzymaniu informacji publicznej przetworzonej. Jego zdaniem wykładnia językowa art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy nie daje podstaw do przyjęcia, że to wnioskodawca, aby otrzymać informacje publiczną przetworzoną musi wykazać istnienie interesu publicznego. Wprowadzenie przedmiotowego obowiązku po stronie wnioskodawcy wymagałoby jednoznacznej regulacji, a zaproponowana przez organy wykładnia ww. przepisu pozostaje w sprzeczności z ratio legis ustawy. W związku z powyższym organy dokonały nieprawidłowej wykładni i w konsekwencji niewłaściwie zastosowały art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy, przyjmując, że to na skarżącym ciążył obowiązek wykazania istnienia szczególnie istotnego interesu publicznego. Organy stwierdziły bowiem, że twierdzenia A. B. nie dają podstaw do przyjęcia istnienia w sprawie szczególnie istotnego interesu publicznego. Organy nie podjęły jednak z urzędu w tym zakresie szerszych rozważań dla wykazania nieistnienia tegoż interesu publicznego. Trudno za takowe uznać stwierdzenie organu II instancji, że uzyskane informacje nie miały znaczenia dla funkcjonowania Urzędu Gminy w G. ie, czy gminy jako całości. Ocena charakteru interesu leżącego u podstaw wniosku o udostępnienie informacji publicznej powinna abstrahować od deklarowanych intencji wnioskodawcy, a być dokonywana według kryteriów obiektywnych. Z powyższych względów zdaniem Sądu pierwszej instancji doszło do naruszenia prawa materialnego, tj. art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy. Nie może bowiem budzić wątpliwości, że wniosek A. B. dotyczył udzielenia informacji publicznej związanej z gospodarowaniem przez gminę środkami publicznymi.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosło Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Zielonej Górze zarzucając mu:

1) naruszenie prawa materialnego poprzez błędną jego wykładnię tj. przepisu art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez przyjęcie, że wykładnia językowa tego przepisu nie daje podstaw do postawienia tezy, że to wnioskodawca, aby otrzymać informację publiczną przetworzoną musi wykazać istnienie interesu publicznego;

2) naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 145 § 1 pkt 1 lit. a/ i c/ P.p.s.a. w związku z przepisem art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy oraz art. 7, art. 77 i art. 107 § 3 K.p.a. poprzez uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Wójta Gminy G. z dnia 22 lipca 2010 r., podczas gdy nie doszło do naruszenia prawa materialnego, które miało wpływ na wynik postępowania oraz innego naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik postępowania.

Powołując się na powyższe wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie skargi, a także zasądzenie na rzecz organu kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W motywach skargi kasacyjnej podniesiono, iż powinność wykazania interesu publicznego jako podstawy żądania udzielenia informacji przetworzonej spoczywa na autorze wniosku o udzielenie takiej informacji, zgodnie z regułą koniecznego współdziałania organu i podmiotu ubiegającego się o załatwienie określonej sprawy w konkretny sposób. Niedopuszczalne jest przyjęcie, że w odniesieniu do wniosków o udostępnienie informacji przetworzonej brakuje podstaw normatywnych do wyłączenia stosowania ogólnej normy art. 2 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Wprowadzenie obowiązku wykazania przez wnioskodawcę istnienia interesu publicznego, w przypadku żądania informacji przetworzonej, wynika z treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Zdaniem skarżącego kasacyjnie organy obu instancji podjęły rozważania dotyczące wykazania istnienia interesu publicznego. Organ pierwszej instancji podał, że wnioskodawca nie wykazał, że udzielenie informacji publicznej jest szczególnie uzasadnione interesem publicznym, gdyż za taki z pewnością nie można uznać chęci położenia kresu rozprzestrzeniania się nie popartych żadnymi faktami szkodliwych plotek. Natomiast organ drugiej instancji dodatkowo podniósł, że żądane przez wnioskodawcę informacje nie będą miały znaczenia dla funkcjonowania Urzędu Gminy w G. ie, czy Gminy jako całości. Ponadto organ odwołał się do tezy wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 13 maja 2009 r., IV SA/Wr 119/09, w której sąd stwierdził, iż trudno byłoby uznać, że dla wykazania przesłanki "szczególnej istotności dla interesu publicznego" żądanej informacji wystarczy sformułowanie ogólnego i abstrakcyjnego twierdzenia, że uzyskana wiedza posłuży do poinformowania innych mieszkańców gminy.

Skarżący kasacyjnie organ podniósł, iż Sąd pierwszej instancji dokonuje sprzecznej interpretacji przepisu art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. W rozważaniach teoretycznych Sąd wskazał, że dla dokonania oceny czy żądana informacja jest szczególnie istotna dla interesu publicznego znaczenie ma intencja wnioskodawcy i wskazany przez niego cel, jak również istota i charakter żądanej informacji. Odnosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy Sąd stwierdził, że ocena charakteru interesu publicznego leżącego u podstaw wniosku o udzielenie informacji publicznej powinna abstrahować od deklarowanych intencji wnioskodawcy, a być dokonywana według kryteriów obiektywnych. Nie sposób także zgodzić się z twierdzeniem Sądu, że doszło do naruszenia przez organy administracji przepisów art. 7, art. 77 i art. 107 § 3 K.p.a. Obie wydane decyzje nie naruszają przepisu art. 107 K.p.a., zawierają bowiem wszelkie konieczne elementy, przewidziane w powoływanym przepisie prawa. Przeprowadzone przez organy administracyjne postępowania pozostają również w zgodzie z treścią art. 77 K.p.a. Sprawa A. B. została wyczerpująco rozpoznana. Okoliczność, iż skarżący nie zgadza się z treścią wydanego rozstrzygnięcia, nie może świadczyć o tym, iż organy administracyjne nie zebrały, nie zbadały i nie dokonały oceny materiału dowodowego.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zarzuty skargi kasacyjnej uznać należy za częściowo uzasadnione.

Nietrafny jest zarzut naruszenia prawa materialnego w postaci art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez przyjęcie, że wykładnia językowa tego przepisu nie daje podstaw do postawienia tezy, że to wnioskodawca musi dla uzyskania informacji publicznej przetworzonej wykazać istnienie szczególnie istotnego interesu publicznego.

Artykuł 3 ustawy wskazuje na konieczność istnienia pozytywnej przesłanki w postaci szczególnie istotnego interesu publicznego niezbędnej dla uzyskania informacji publicznej przetworzonej. Przepis nie wskazuje na kim przede wszystkim spoczywa obowiązek wykazania, że przesłanka ta występuje. Jest jednak oczywiste, że w pierwszej kolejności to wnioskodawca powinien udowodnić, że domaga się realizacji istniejącego a nie hipotetycznego uprawnienia. Nie oznacza to, że na organie nie ciążą w tym zakresie żadne obowiązki, bowiem aby odmówić udzielenia informacji publicznej przetworzonej musi on dowieść, że jej uzyskanie nie jest szczególnie istotne dla interesu publicznego. Dla wydania decyzji odmawiającej udostępnienia informacji publicznej przetworzonej w oparciu o art. 16 ust. 1 u.d.i.p. adresat wniosku musi wykazać, że nie została spełniona ustawowa przesłanka jej udostępnienia wskazana w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tak więc nawet w wypadku gdy wnioskodawca nie odpowie na wezwanie do wykazania szczególnie istotnego interesu publicznego przemawiającego za udostępnieniem informacji publicznej przetworzonej podmiot zobowiązany do jej udzielenia musi zawsze w uzasadnieniu decyzji o odmowie, odnieść się do kwestii czy przesłanka, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy istnieje czy też nie.

Sąd I instancji wbrew zarzutom skargi kasacyjnej nie zajął w sprawie odmiennego stanowiska.

Z tych względów zarzut naruszenia prawa materialnego uznać należy za nieusprawiedliwiony.

Usprawiedliwione natomiast są zarzuty dotyczące naruszeń przepisów postępowania.

Sąd I instancji nietrafnie uznał, że organy obu instancji naruszyły przepisy art. 7, 77 i 107 § 3 k.p.a., ponieważ nie rozważyły czy żądana przez wnioskodawcę informacja jest w całości informacją przetworzoną czy też jej część mogła być udostępniona bez konieczności przetworzenia. Chodzi tu o możliwość udostępnienia kopii dokumentów rozstrzygających przetarg lub wglądu do nich. Jak wskazuje Sąd I instancji na k.13 uzasadnienia "...argumentacja skarżącego zawarta w skardze zmierza w kierunku wykazania, że część jego żądania możliwa jest do uwzględnienia bez potrzeby dokonania przetworzenia informacji". Sąd oceniając decyzje winien mieć jednak na uwadze stanowisko wnioskodawcy zajmowane przed ich wydaniem bo tylko ono było znane i było punktem odniesienia dla adresata wniosku. Skarżący we wniosku z dnia 15 czerwca 2010 r. domagał się alternatywnie szeregu dokumentów z kilku lat (a więc informacji przetworzonej) i nie proponował ani we wniosku, ani też w toku dalszej korespondencji udostępnienia informacji prostej np. przez wgląd do dokumentów. W piśmie z dnia 30 czerwca 2010 r. wnioskodawca wyraźnie wskazał, że domaga się kserokopii posiadanych dokumentów. Tak więc stanowisko zajęte przez wnioskodawcę w skardze czy też w toku postępowania przed sądem administracyjnym jeżeli jest odmienne od zajmowanego przed wydaniem decyzji, jest bez znaczenia dla oceny tej decyzji i prawidłowości działania podmiotu zobowiązanego do udzielenia informacji.

Rozpoznając sprawę ponownie Wojewódzki Sąd Administracyjny winien wziąć pod uwagę wskazane wyżej okoliczności.

Z tych wszystkich względów na podstawie art. 185 § 1 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji.

Podstawą orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego był przepis art. 203 p.p.s.a.



Powered by SoftProdukt