Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek, , , po rozpoznaniu w dniu 25 września 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. K. i A. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 sierpnia 2008 r., sygn. akt II SAB/Wa 130/07 odmawiające przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi A. Z. na bezczynność Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych w przedmiocie przetwarzania danych osobowych postanawia: oddalić zażalenie

Postanowieniem z dnia 8 sierpnia 2008 r., sygn. akt II SAB/Wa 130/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił M. K. i A. K. przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi A. Z. na bezczynność Generalnego Inspektora Danych Osobowych w przedmiocie przetwarzania danych osobowych.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że zgodnie z art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej P.p.s.a.), prawo pomocy może być przyznane stronie postępowania sądowo - administracyjnego. Stroną w niniejszym postępowaniu sądowym jest A. Z., zaś inicjujący incydentalne postępowanie w przedmiocie prawa pomocy, tj. M. i A. K., są jedynie pełnomocnikami skarżącej. Sąd uznał, że niezależnie od ich sytuacji materialnej prawo pomocy nie może być przyznane wnioskodawcom w tym incydentalnym postępowaniu.

Na powyższe postanowienie zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego złożyli M. i A. K., wnosząc o jego uchylenie. W zażaleniu wskazali, że zakres bezczynności GIODO mimo, iż dotyczy sprawy, w której ich córka A. Z. jest stroną dotyka w sposób bezpośredni interesu prawnego A. K. Skoro ustawodawca dał im prawo do pełnienia funkcji pełnomocnika, to każda forma utrudniania, czy też uniemożliwiania jej pełnienia winna zostać poddana ocenie Sądu, gdyż stanowi naruszenie tych praw.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 243 § 1 zd. 1 P.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Prawo pomocy polega na tym, że strona zostaje zwolniona przez sąd od kosztów sądowych oraz uzyskuje uprawnienie do udzielenia pełnomocnictwa wyznaczonemu przez sąd adwokatowi, radcy prawnemu, doradcy podatkowemu lub rzecznikowi patentowemu bez ponoszenia jego wynagrodzenia i wydatków (art. 244 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 153, poz. 1270, ze zm., zwanej dalej P.p.s.a.). W art. 245 P.p.s.a. przewidziano możliwość przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym lub częściowym.

Uprawnienie do ubiegania się o przyznanie prawa pomocy przysługuje każdej ze stron postępowania sądowoadministracyjnego, tj. skarżącemu oraz organowi, którego działanie lub bezczynność jest przedmiotem skargi (art. 32 P.p.s.a.). Ponadto ustawa przyznaje przymiot strony także innym uczestnikom postępowania tj. osobom, które nie wniosły skargi, ale brały udział w postępowaniu administracyjnym, jeżeli wynik postępowania sądowego dotyczy ich interesu prawnego, a także określonym w przepisach osobom i organizacjom społecznym, dopuszczonym do udziału w postępowaniu przez Sąd (art. 33 P.p.s.a.).

W przedmiotowej sprawie stwierdzić należy, że M. K. i A. K. w postępowaniu przed Sądem występują jako pełnomocnicy skarżącej A. Z., na podstawie pełnomocnictwa procesowego (k. 21-22 akt). Jako pełnomocnicy, działają w imieniu skarżącej, dlatego sami nie są stroną postępowania sądowego. Z wnioskiem o prawo pomocy może zatem w niniejszej sprawie wystąpić skarżąca, składając wniosek na odpowiednim formularzu. Skoro wniosek o przyznanie prawa pomocy złożyli pełnomocnicy skarżącej w imieniu własnym, którzy nie są stroną niniejszego postępowania wniosek o przyznanie prawa pomocy nie mógł zostać uwzględniony.

Mając powyższe na względzie na podstawie art. 184 P.p.s.a. w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, jak w sentencji postanowienia.