Postanowieniem z dnia 7 sierpnia 2008 r., sygn. akt II SA/Sz 1149/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie odrzucił zażalenie D. U. – M. na postanowienie z dnia 23 czerwca 2008 r. odrzucające skargę kasacyjną wniesioną od wyroku tegoż Sądu z dnia 13 marca 2008 r. W uzasadnieniu postanowienia z dnia 7 sierpnia 2008 r. Sąd podkreślił, iż zgodnie z art. 194 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., zażalenie na postanowienie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego, lub podmioty wskazane w art. 175 § 2 i 3 P.p.s.a., który stosuje się odpowiednio. Tymczasem zażalenie na postanowienie z dnia 23 czerwca 2008 r. sporządzone było osobiście przez skarżącą, która nie jest adwokatem ani radcą prawnym, ani osobą uprawnioną do dokonania tej czynności.
W zażaleniu na to postanowienie D. U. – M. stwierdziła, iż postanowienie o odrzuceniu zażalenia jest dla niej krzywdzące i zostało wydane na podstawie okoliczności, na które nie miała wpływu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie posiada usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 194 § 4 P.p.s.a zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej, powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego, bądź też przez jeden z podmiotów wymienionych w art. 175 § 2 i 3 P.p.s.a. Z materiału zgromadzonego w sprawie nie wynika, aby skarżąca była którymkolwiek z podmiotów uprawnionych do sporządzenia skargi kasacyjnej, bądź zażalenia na odrzucenie takiej skargi. Dlatego też słusznym było stanowisko Sądu I instancji, który uznał, iż zażalenie sporządzone osobiście przez skarżącą podlegało odrzuceniu, jako sporządzone z naruszeniem przymusu adwokackiego, wprowadzonego przytoczonym powyżej przepisem art. 194 § 4 P.p.s.a.
Podkreślić należy także, iż Sądy administracyjne w swym orzekaniu związane są przepisami ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, które to przewidują wskazane powyżej wymagania dla sporządzenia środków zaskarżenia. Ustawa w tym względzie nie przewiduje jakichkolwiek odstępstw poza przypadkami wskazanymi w art. 175 § 2 i 3 P.p.s.a., które jednak nie miały w tej sprawie zastosowania.
Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny uznał iż zaskarżone postanowienie Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Szczecinie wydane zostało zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa i orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.