Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Renata Kantecka (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Ryszard Maliszewski, asesor WSA Katarzyna Górska, Protokolant sekretarz sądowy Jolanta Piasecka, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 19 września 2019r. sprawy ze skargi K. S. na informację Agencji Rozwoju Regionalnego Spółka Akcyjna z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie negatywnej oceny wniosku I. stwierdza, że ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo i naruszenie to miało istotny wpływ na wynik oceny i przekazuje sprawę do ponownego rozpatrzenia przez Agencję Rozwoju Regionalnego S.A., II. zasądza do Agencji Rozwoju Regionalnego S.A. na rzecz skarżącego kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

I SA/Ol 458/19

UZASADNIENIE

K. S. (dalej: "wnioskodawca", "skarżący") złożył w dniu "[...]" wniosek o dofinansowanie projektu pn. "Internacjonalizacja działalności "[...]" " w konkursie nr "[...]" w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 Oś priorytetowa 1 – Inteligentna gospodarka, Działanie 1.4 Nowe modele biznesowe i ekspansja, Poddziałanie 1.4.4 Internacjonalizacja MŚP, organizowanym przez Agencję Rozwoju Regionalnego A (dalej: "IP"). Wniosek dotyczył dofinansowania w kwocie 1.260.000 zł.

Z opisu projektu wynika, że wnioskodawca planował poszerzenie asortymentu produktowego swojej "[...]", przez modernizację zaplecza produkcyjnego. Głównym celem projektu było opracowanie i budowa oraz wdrożenie modelu jednostki żaglowej o zmodyfikowanych parametrach technicznych, a także dostosowanie nowej jednostki motorowej do potrzeb klientów zagranicznych. W ramach inwestycji miały zostać zakupione nowe środki trwałe i narzędzia w postaci niezbędnego wyposażenia produkcyjnego umożliwiającego prace nad realizacją projektu. W załączniku 2.1 do wniosku o dofinansowanie wskazano, że projekt posiada charakter nieinfrastrukturalny i polega na zakupie środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, nie jest przez to objęty rozporządzeniem w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (dalej: "rozporządzenie środowiskowe").

Wniosek został pozytywnie zweryfikowany w zakresie wymogów formalnych. Nie uzyskał jednak pozytywnej oceny formalno-merytorycznej. W piśmie informującym o negatywnej ocenie wniosku IP poinformowała, że wniosek nie spełnia kryterium merytorycznego zerojedynkowego nr 4: "Zgodność projektu z politykami horyzontalnymi Unii Europejskiej - zrównoważony rozwój". Wskazała na brak przedłożenia kompletu dokumentacji środowiskowej, m.in. opinii Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska (dalej: "RDOŚ"), opinii Państwowej Powiatowej Inspekcji Sanitarnej, postanowienia w sprawie obowiązku przeprowadzenia OOŚ, decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, dokumentu potwierdzającego podanie do publicznej wiadomości informacji o wydanej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, deklaracji organu odpowiedzialnego za monitorowanie obszarów Natura 2000.

IP wskazała, że z uwagi na charakter działalności wnioskodawcy, zalicza się ona do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać dla środowisko, wymienionych w §3 ust.1 pkt 46 rozporządzenia środowiskowego. Z uwagi na to, że jest to kwalifikacja bezprogowa, to każda ingerencja w procesy produkcyjne stoczni kwalifikuje inwestycję do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, a więc do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Pomimo, iż projekt jest nieinfrastrukturalny (stanowi zakup urządzeń do produkcji jednostek pływających), to wnioskodawca powinien przedłożyć komplet wymaganych dokumentów. IP wskazała na Instrukcję wypełniania załączników, z której wynika, że z przedłożenia zał. 2.2, 2.3 oraz wypełnienia zał. 2.1 nie są zwolnieni wnioskodawcy, którzy realizują projekty o charakterze nieinfrastrukturalnym wymienione w §2 lub §3 rozporządzenia środowiskowego.

IP nie zgodziła się z opinią RDOŚ z "[...]" odnośnie braku podstaw do wydania deklaracji organu odpowiedzialnego za monitorowanie obszarami Natura 2000 - ww. organ powołał się na nieobowiązującą dla danego konkursu Instrukcję wypełniania załączników z 17 listopada 2015r.

IP nie zgodziła się także z opinią wyrażoną w zaświadczeniu Burmistrza z "[...]". Podkreśliła, że wnioskowanie oparte na założeniu, że projekt ma charakter nieinfrastrukturalny, przez co nie kwalifikuje się do przedsięwzięć wymienionych w rozporządzeniu środowiskowym, jest błędne. Zauważyła, że Burmistrz nie odniósł się do §3 ust. 2 pkt. 2 ww. rozporządzenia środowiskowego.

IP podniosła także, że kryteria merytoryczne wyboru projektów w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 zostały zatwierdzone przez Komitet Monitorujący Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 i określone w Szczegółowym Opisie Osi Priorytetowej Inteligentna Gospodarka RPO Województwa na lara 2014 -2020 (dalej" SZOOP") oraz w Regulaminie konkursu (dalej: "Regulamin"), który określa szczegółowe zasady, sposób finansowania oraz tryb i warunki ubiegania się o dofinansowanie.

Od tej oceny wnioskodawca złożył protest. Wskazał, że uprawnione organy, tj. RDOŚ, Burmistrz oraz Państwowa Powiatowa Inspekcja Sanitarna są właściwe do oceny, czy dane przedsięwzięcie wymaga uzyskania deklaracji organu odpowiedzialnego za monitorowanie obszarów Natura 2000 czy decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Ekspert nie jest właściwy do podważania oceny dokonanej przez uprawnione ustawowo organy. Wnioskodawca podkreślił, że nie miał obowiązku ubiegania się o uzyskanie deklaracji organu odpowiedzialnego za monitorowanie obszarów Natura 2000. RDOŚ oparł swoją ocenę na obowiązującym prawie wskazując, że przedmiotowy projekt nie jest związany z zamierzeniem budowlanym lub inną ingerencją w środowisko polegającą na przekształceniu lub zmianie sposobu wykorzystania terenu, więc nie wymaga uzyskania deklaracji. W związku z tym nie ma znaczenia stwierdzenie eksperta, że RDOŚ wskazał nieobowiązującą instrukcję wypełniania załączników z 17 listopada 2015r. Ponadto obowiązująca Instrukcja wypełniania załączników stanowiąca załącznik nr 3 do regulaminu konkursu z "[...]" w tym zakresie jest identyczna w treści jak instrukcja z 17 listopada 2015r.

Wnioskodawca wskazał następnie, że Burmistrz w zaświadczeniu z "[...]", powołując podstawy prawne swego rozstrzygnięcia (art.9 i art.71 ust.2 ustawy środowiskowej oraz rozporządzenie środowiskowe) zaświadczył, że przedmiotowy projekt nie wymaga uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Zaświadczenie jest dokumentem urzędowym i korzysta z domniemania prawdziwości, wobec czego inne organy i podmioty nie powinny kwestionować faktów lub stanów w nim stwierdzonych.

Zdaniem strony, ekspert opiniujący projekt nie posiada kompetencji do kwestionowania zaświadczeń i pism RDOŚ oraz Burmistrza. Jeżeli zapisy regulaminu konkursu czy załączników do regulaminu są sprzeczne z przepisami powszechnie obowiązującymi, to stosuje się wprost przepisy powszechnie obowiązujące. Zgodnie zaś z powszechnie obowiązującymi przepisami, przedmiotowy projekt nie wymaga dokumentów wskazywanych przez eksperta, co wykazały organy właściwe w tym zakresie.

IP nie uwzględniła protestu, podtrzymując ocenę w zakresie niespełnienia przez wniosek kryterium merytorycznego ogólnego nr 4. Jako przyczynę wskazano stwierdzenie, że projekt nie został przygotowany zgodnie z prawem dotyczącym ochrony środowiska i nie spełnia wymogów Listy sprawdzającej w zakresie OOŚ. IP powtórzyła wcześniej zajęte stanowisko, zgodnie z którym zakres planowanej inwestycji kwalifikuje projekt do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko i tym samym istnieje dla niej obowiązek uzyskania decyzji środowiskowej. IP zauważyła, że z zaświadczenia Burmistrza a z "[...]" nie wynika, że organ ten dokonując kwalifikacji do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko i wymagających uzyskania decyzji środowiskowej, analizował fakt, że w ramach projektu objętego wnioskiem o dofinansowanie wnioskodawca poza zakupem instalacji, planuje także rozszerzenie prowadzonej produkcji, co właśnie stanowi podstawę kwalifikacji. Wskazała na Instrukcję wypełniania załączników do wniosku o dofinansowanie projektu, w której jest mowa o decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach oraz o dokumentach z procedury uzyskania tej decyzji, wymienionych w liście 2 lub 3 (s. 52, 53). Zatem strona powinna dołączyć do wniosku decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach albo dokumenty z procedury uzyskania tej decyzji. Ze względu na niezłożenie przez stronę ww. dokumentacji także załącznik 2.1 - Formularz w zakresie oceny oddziaływania na środowisko, nie został uzupełniony we właściwy sposób, czyli zgodnie z ww. Instrukcją.

IP wskazała także na brak deklaracji organu odpowiedzialnego za monitorowanie obszarów Natura 2000 oraz deklaracji właściwego organu odpowiedzialnego za gospodarkę wodną. Z załączonych dokumentów wynika, że w stanowiskach wyrażonych przez RDOŚ oraz Państwowe Gospodarstwo Wody Polskie, odniesiono się do planowanych w ramach projektu zakupów, natomiast nie analizowano kwalifikacji projektu do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko.

Wskazując na Instrukcję wypełniania załączników do wniosku o dofinansowanie, IP zauważyła, że z obowiązku przedkładania ww. deklaracji wyłączeni zostają ci wnioskodawcy, którzy realizują projekty nieinfrastrukturalne, ale nie dotyczy to zakupu sprzętu/maszyn/linii technologicznych wymienionych w §2 lub §3 rozporządzenia środowiskowego. Ponieważ zakres wnioskowanego projektu wskazuje na przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać na środowisko, załączniki 2.2 i 2.3 dla całego zakresu planowanego przedsięwzięcia były wymagane, a ich brak sprawia, że wniosek w zakresie przedłożonej dokumentacji środowiskowej nie jest kompletny.

Powyższe wnioskodawca zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie. Ocenie zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, tj. naruszenie §3 ust.1 pkt 46 oraz §3 ust.2 pkt 2 rozporządzenia środowiskowego w związku z art.3 ust.1 pkt 13 ustawy środowiskowej oraz art. 3 pkt 6 ustawy Prawo budowlane, poprzez dokonanie nieprawidłowej oceny merytorycznej złożonego wniosku, polegającej na przyjęciu, że zgłoszone do dofinansowania przedsięwzięcie należy zaliczać do mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko oraz, że zgłoszone do dofinansowania przedsięwzięcie stanowi rozbudowę istniejącego przedsięwzięcia. Zarzucono także naruszenie art.71 ust.2 ustawy środowiskowej poprzez uznanie, że przedsięwzięcie zgłoszone do dofinansowania kwalifikuje się do przeprowadzenia procedury związanej z uzyskaniem decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Wskazano także na naruszenie art.37 ust.5 ustawy wdrożeniowej poprzez wymaganie od wnioskodawcy dokumentów, które w ocenie właściwych i merytorycznych organów nie są niezbędne w procesie zaplanowanego przedsięwzięcia. Skarżący podkreślił, że RDOŚ i Burmistrz jako właściwe do tego organy w sposób prawidłowy oceniły planowany projekt jako niewymagający uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie i podtrzymał dotychczasową argumentację.

Wyrokiem z dnia 8 maja 2019r., sygn. akt I SA/Ol 767/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, stwierdził, że ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo i naruszenie to miało istotny wpływ na wynik oceny i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez IP. W motywach wyroku Sąd przyznał rację skarżącemu, że skoro właściwe organy zaświadczyły, że przedsięwzięcie planowane we wniosku nie wymaga wydania deklaracji organu odpowiedzialnego za monitorowanie obszarów Natura 2000, ani decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, to IP powinna przyjąć, że wydanie tych dokumentów dla analizowanego przedsięwzięcia jest zbędne. Sąd nie podzielił stanowiska IP o konieczności dołączenia do wniosku o dofinansowanie ww. dokumentacji środowiskowej.

W wyniku ponownej oceny wniosku o dofinansowanie, IP pismem z dnia "[...]" poinformowała wnioskodawcę o negatywnej ocenie. Wskazała, że wniosek nie spełnia kryterium merytorycznego ogólnego (obligatoryjnego) nr 4. Zdaniem IP, planowane przedsięwzięcie wymaga uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach w świetle przepisów ustawy środowiskowej i rozporządzenia środowiskowego. Za niezrozumiałe uznała IP stanowisko wyrażone przez Burmistrza w zaświadczeniu z "[...]", że projekt nie kwalifikuje się do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko. Za zasadne uznała zwrócenie się do ww. organu o zweryfikowanie tego stanowiska. Według IP wnioskodawca zobowiązany był przedłożyć komplet dokumentacji środowiskowej niezbędnej do oceny poprawności przeprowadzonych procedur oceny oddziaływania na środowisko, zgodnie z listą nr 2 lub 3, o których mowa na s.52-53 Instrukcji wypełniania załączników do wniosku o dofinansowanie projektu.

IP stwierdziła, że w sytuacji, gdy projekt zalicza się do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w załączniku 2.1 należało udzielić kompleksowej informacji o przeprowadzonej w ramach projektu procedurze OOŚ, dołączając komplet dokumentów niezbędnych do oceny poprawności przeprowadzonych procedur oceny oddziaływania na środowisko. Skoro dla przedmiotowego projektu nie zostało wszczęte postępowanie w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, to nie jest możliwe ustalenie, czy przedłożenie deklaracji organu odpowiedzialnego za monitorowanie obszarów Natura 2000 i odpowiedzialnego za gospodarkę wodną, było obowiązkowe.

Odnosząc się do stanowiska RDOŚ (pismo z "[...]") IP stwierdziła, że zostało ono oparte na nieobowiązującej Instrukcji wypełniania załączników z 17 listopada 2015r..

Podsumowując IP stwierdziła, że do dokumentacji aplikacyjnej nie dołączono poprawnie wypełnionego załącznika 2.1 i wymaganego kompletu dokumentacji środowiskowej, dlatego nie jest możliwe dokonanie oceny poprawności przeprowadzonej procedury oddziaływania na środowisko.

W skardze na opisaną informację, skarżący wniósł o stwierdzenie, że zaskarżona ocena została przeprowadzona w sposób naruszający prawo i naruszenie to miało istotny wpływ na wynik oceny oraz o przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia. Nadto wniósł o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Ocenie zarzucił naruszenie:

- art.153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.), dalej "p.p.s.a.", poprzez nieuwzględnienie przez IP oceny prawnej i wskazań co do dalszego postępowania wyrażonych w wyroku z 8 maja 2018r., sygn. akt I SA/Ol 767/18,

- §3 ust.1 pkt 46 i §3 ust.2 pkt 2 rozporządzenia środowiskowego w zw. z art.3 ust.1 pkt 13 ustawy środowiskowej oraz art.3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, polegające na: dokonaniu nieprawidłowej oceny merytorycznej złożonego wniosku, poprzez nieuzasadnione przyjęcie, że zgłoszone do dofinansowania przedsięwzięcie należy zaliczyć do mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko oraz, że stanowi ono najpierw rozbudowę istniejącego przedsięwzięcia, a następnie w ponownej negatywnej ocenie projektu – montaż,

- art.71 ust.2 ustawy środowiskowej, poprzez jego błędne zastosowanie i uznanie, że przedsięwzięcie zgłoszone do dofinansowania kwalifikuje się do przeprowadzenia procedury związanej z uzyskaniem decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach,

- art.37 ust.5 ustawy z dnia 11 lipca 2014r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020 (Dz. U. z 2018r. poz.1431 ze zm.), dalej "ustawa wdrożeniowa", poprzez wymaganie od wnioskodawcy dokumentów, które w ocenie właściwych i merytorycznych organów nie są niezbędne w procesie zaplanowanego przedsięwzięcia.

W odpowiedzi na skargę IP wniosła o jej oddalenie i podtrzymała swoje stanowisko.

W piśmie procesowym z dnia "[...]" skarżący, uzupełniając swoją argumentację, załączył postanowienie Burmistrza z "[...]" w sprawie odmowy wszczęcie postępowania w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla opisanego przedsięwzięcia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna.

Dokonując sądowej kontroli zaskarżonego rozstrzygnięcia podkreślić należy, że przedmiotowa sprawa była już przedmiotem rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, który wyrokiem z dnia 8 maja 2019r. w sprawie o sygn. akt I SA/Ol 767/18 stwierdził, że ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo i naruszenie to miało istotny wpływ na wynik oceny i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez IP.

W związku z powyższym, wskazać należy, że zgodnie z art. 153 p.p.s.a. ocena prawna wyrażona w orzeczeniu sądu wiąże w tej sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie było przedmiotem zaskarżenia. Zaznaczyć należy, że pomimo użycia w powołanym przepisie określenia "orzeczenie" chodzi w nim nie o sentencję, lecz o uzasadnienie. Ocena prawna rozstrzygnięcia wiąże się bowiem w pierwszym rzędzie z wykładnią prawa, a ta może mieścić się jedynie w uzasadnieniu wyroku (por. wyrok NSA z dnia 15 stycznia 1998 r. sygn. II SA 1560/97 niepubl.). Ocena prawna, o której stanowi analizowany przepis, może dotyczyć zarówno samej wykładni prawa materialnego i procesowego, jak i braku wyjaśnienia w kontrolowanym postępowaniu istotnych okoliczności stanu faktycznego.

Zarówno organ administracji - w niniejszej sprawie IP - jak i sąd, rozpatrując sprawę ponownie, obowiązane są zastosować się do oceny prawnej zawartej w uzasadnieniu wyroku, bez względu na poglądy prawne wyrażone w orzeczeniach sądowych w innych sprawach. Związanie samego sądu administracyjnego, w rozumieniu art.153 p.p.s.a. oznacza, że nie może on formułować nowych ocen prawnych, które są sprzeczne z wyrażonym wcześniej poglądem, lecz zobowiązany jest do podporządkowania się mu w pełnym zakresie.

Natomiast naruszenie przez organy administracyjne przepisu art.153 p.p.s.a. uzasadnia możliwość powtórnego zaskarżenia aktu lub czynności na tej podstawie i spowoduje uchylenie ich przez sąd administracyjny. Stanowi to gwarancję przestrzegania przez te organy związania orzeczeniem tego sądu (por. J. Tarno, Komentarz do ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wydanie 3, Warszawa 2008, str. 376 i nast.). W orzecznictwie podkreśla się, iż działania naruszające tę zasadę muszą być konsekwentnie eliminowane przez uchylanie wadliwych z tego powodu rozstrzygnięć administracyjnych, już chociażby z uwagi na związanie wcześniej przedstawioną oceną prawną także i samego sądu administracyjnego. Bez ścisłego stosowania powołanego przepisu trudno byłoby zapewnić spójność działania systemu władzy państwowej. Jego nieprzestrzeganie w istocie podważałoby bowiem obowiązującą w polskim prawie zasadę sądowej kontroli nad aktami i czynnościami organów administracji (por. dla przykładu: wyroki NSA z dnia 21 października 1999 r., sygn. akt IV SA 1681/97 i z dnia 1 września 2010 r., sygn. akt I OSK 920/10, LEX 745376).

Jednocześnie zauważyć należy, że ocena prawna traci moc wiążącą tylko w przypadku zmiany prawa, zmiany istotnych okoliczności faktycznych sprawy (ale tylko zaistniałych po wydaniu wyroku, a nie w wyniku odmiennej oceny znanych i już ocenionych faktów i dowodów) oraz w wypadku wzruszenia we właściwym trybie orzeczenia zawierającego ocenę prawną. Podsumowując stwierdzić należy, zgodnie z poglądem Naczelnego Sądu Administracyjnego (wyrok z 21 marca 2014r., sygn. akt I GSK 534/12, Baza NSA), że: "Przepis art. 153 p.p.s.a. ma charakter bezwzględnie obowiązujący, wobec czego ani organ administracji publicznej, ani sąd administracyjny orzekając ponownie w tej samej sprawie, nie może pominąć oceny prawnej wyrażonej wcześniej w orzeczeniu, gdyż ocena ta wiąże go w sprawie. Uregulowanie zawarte w art. 153 p.p.s.a. oznacza, że orzeczenie sądu administracyjnego wywiera skutki wykraczające poza zakres postępowania sądowoadministracyjnego, bo jego oddziaływaniem objęte jest także przyszłe postępowanie administracyjne w danej sprawie. Z kolei, związanie samego sądu administracyjnego, w rozumieniu art. 153 p.p.s.a. oznacza, że nie może on formułować nowych ocen prawnych, które są sprzeczne z wyrażonym wcześniej poglądem, lecz zobowiązany jest do podporządkowania się mu w pełnym zakresie oraz konsekwentnego reagowania w razie stwierdzenia braku zastosowania się organu administracji publicznej do wskazań w zakresie dalszego postępowania".

Przedstawione wyżej rozważania prowadzą zatem do konkluzji, że orzekająca ponownie w niniejszej sprawie IP oraz Sąd są związane wykładnią wyrażoną w motywach przywołanego wyroku z dnia 8 maja 2019r. albowiem po jego wydaniu nie doszło ani do zmiany prawa, ani istotnych okoliczności faktycznych sprawy.

Powyższe oznacza, że ocena legalności zaskarżonej informacji o negatywnej ocenie projektu oraz trafności podniesionych w skardze zarzutów odbywać będzie się poprzez pryzmat oceny prawnej wyrażonej we wskazanym wyroku, a więc pod kątem oceny realizacji zaleceń zawartych w uzasadnieniu wskazanego wyroku Sądu. Tym samym rolą obecnie kontrolującego informację Sądu jest weryfikacja, czy IP w pełni zastosowała się do zaleceń i wskazań ww. wyroku poprzednio wydanego w tej sprawie.

W swoim wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że : "Sposób postępowania skarżącego był zgodny z Regulaminem konkursu. Skarżący wystąpił, tak, jak wynika to z Regulaminu, do RDOŚ oraz do Burmistrza "[...]" o wydanie stosownych dokumentów, tj. deklaracji organu odpowiedzialnego za monitorowanie obszarów Natura 2000 oraz decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. We wnioskach o wydanie tych dokumentów wyjaśnił, że ubiega się o dofinansowanie do projektu pn. "Internacjonalizacja działalności "[...]"", przedstawił opis przedsięwzięcia oraz przedłożył Informację o przeprowadzonej ocenie oddziaływania na środowisko, mapę sytuacyjną z lokalizacją projektu. We wniosku do Burmistrza "[...]" o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach projektu przedstawiono opis projektu i podano jego zakres rzeczowy. W odpowiedzi na wniosek RDOŚ w piśmie z dnia "[...]" stwierdził, że nie ma potrzeby uzyskania deklaracji organu odpowiedzialnego za monitorowanie obszarów Natura 2000 z uwagi na to, że projekt nie jest związany z zamierzeniem budowlanym lub inną ingerencją w środowisko, polegającą na przekształceniu lub zmianie sposobu wykorzystania terenu. Z kolei Burmistrz "[...]" w zaświadczeniu z dnia "[...]" stwierdził brak konieczności uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięcia przedstawionego we wniosku, tj. projektu pn. "Internacjonalizacja działalności "[...]"". Zatem złożone przez skarżącego wnioski zostały rozpatrzone przez ww. organy w taki sposób, że uznały one, iż opisane we wnioskach przedsięwzięcie – zdaniem tych organów - nie wymaga wydania przez te organy odpowiednio: deklaracji organu odpowiedzialnego za monitorowanie obszarów Natura 2000 oraz decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Skoro skarżący postąpił zgodnie z Instrukcją wypełniania wniosku, czyli zgodnie z przygotowanym przez Instytucję Regulaminem konkursu, to w ocenie Sądu uczynił wszystko, do czego zobowiązywał go Regulamin i w tej sytuacji nie można czynić mu zarzutu, że wniosek o dofinansowanie był niekompletny. Właściwe i kompetentne organy stwierdziły, że przedsięwzięcie planowane we wniosku nie wymaga ani wydania deklaracji organu odpowiedzialnego za monitorowanie obszarów Natura 2000, ani decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Nie miała więc Instytucja podstaw do uznania, że dokumenty "środowiskowe" nie zostały dołączone do wniosku, tak, jak nakazuje Regulamin. Rację ma strona skarżąca, twierdząc, że skoro właściwe, kompetentne organy zaświadczyły o braku takiej konieczności, mając przy tym na uwadze rodzaj wnioskowanego przedsięwzięcia, to organ powinien przyjąć, że dla analizowanego przedsięwzięcia wydanie ww. dokumentów jest zbędne. Dlatego nie podziela Sąd stanowiska Instytucji w kwestii konieczności dołączenia do wniosku o dofinansowanie ww. dokumentacji środowiskowej, w oparciu o §8 ust.1 i 4 Regulaminu konkursu, zgodnie z którym wniosek należy wypełnić zgodnie z "Instrukcją wypełniania wniosku o dofinansowanie projektu" oraz zgodnie z "Instrukcją wypełniania załączników do wniosku o dofinansowanie projektu". Bowiem w rozpatrywanej sprawie skarżący postąpił zgodnie z zasadami określonymi w ww. akcie.".

Jednocześnie Sąd wskazał, że rozpatrując sprawę ponownie organ zobowiązany jest wziąć pod uwagę, że wniosek o dofinansowanie złożony został, w części dotyczącej deklaracji organu odpowiedzialnego za monitorowanie obszarów Natura 2000 oraz decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, zgodnie z wymogami wynikającymi z Regulaminu konkursu.

Jak wskazuje analiza akt sprawy IP nie zastosowała się do powyższych wytycznych i ponownie stwierdziła, że do dokumentacji aplikacyjnej nie dołączono poprawnie wypełnionego załącznika 2.1 oraz wymaganego kompletu dokumentacji środowiskowej (w tym ostatecznej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach), zatem nie było możliwe dokonanie oceny poprawności przeprowadzonej oceny oddziaływania na środowisko. Powyższe stanowiło podstawę do negatywnej oceny wniosku. W uzasadnieniu swojego stanowiska IP nadal kwestionuje stanowisko wyrażone przez Burmistrza w zaświadczeniu z "[...]" oraz RDOŚ w piśmie z dnia "[...]". Tym samym IP dopuściła się naruszenia art. 153 p.p.s.a.

W tych okolicznościach faktycznych sprawy obowiązkiem Sądu orzekającego w niniejszej sprawie było stwierdzenie, na podstawie art.61 ust.8 ustawy wdrożeniowej, że ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo i naruszenie to miało istotny wpływ na wynik oceny.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 200 w związku z art. 205 §2 p.p.s.a. oraz §14 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2018r., poz.265). Na zasądzoną kwotę składają się: uiszczony wpis sądowy w wysokości 200 zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 480 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł.