drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego 658, Dostęp do informacji publicznej, Inne, Oddalono skargę kasacyjną, I OSK 1018/11 - Wyrok NSA z 2011-08-30, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I OSK 1018/11 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2011-08-30 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2011-06-06
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Irena Kamińska
Małgorzata Masternak - Kubiak /przewodniczący/
Marzenna Linska - Wawrzon /sprawozdawca/
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
658
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Sygn. powiązane
II SAB/Bd 9/11 - Wyrok WSA w Bydgoszczy z 2011-02-28
Skarżony organ
Inne
Treść wyniku
Oddalono skargę kasacyjną
Powołane przepisy
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art 4 ust 1 pkt 5, art 6 ust 1 pkt 5 lit d i e
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Dz.U. 2007 nr 50 poz 331 art 4 pkt 9 i 10
Ustawa z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak, Sędzia NSA Irena Kamińska, Sędzia NSA Marzenna Linska-Wawrzon (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Krakowiecka, po rozpoznaniu w dniu 30 sierpnia 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej [...] Agencji [...] S.A. w T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 28 lutego 2011 r. sygn. akt II SAB/Bd 9/11 w sprawie ze skargi P. L.-M. na bezczynność [...] Agencji [...] S.A. w T. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z dnia 28 lutego 2011 r., sygn. akt II SAB/Bd 9/11, po rozpoznaniu skargi P. L. M. na bezczynność T. Agencji [...] S.A. w T. (dalej zwanej "Agencją"), zobowiązał Agencję do rozpoznania w trybie przewidzianym przepisami ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz.1198 ze zm.) wniosku P. L. M. o udzielenie informacji publicznej w terminie 14 dni od dnia doręczenia odpisu prawomocnego wyroku oraz zasądził od Agencji na rzecz skarżącego kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych. Wyrok zapadł w następujących okolicznościach sprawy:

P. L. M. pismem z dnia 6 grudnia 2010 r. wystąpił do Agencji [...] S.A. z siedzibą w T., na podstawie art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej, o doręczenie listem poleconym kopii umowy pomiędzy Polską Agencją Rozwoju Przedsiębiorczości i Agencją [...] S.A. z siedzibą w T. w przedmiocie pełnienia funkcji Regionalnej Instytucji Finansującej.

W odpowiedzi Agencja pismem z dnia 21 grudnia 2010 r. odpowiedziała, że zgodnie z ustawą o dostępie do informacji publicznej, przedmiotem udostępnienia może być wyłącznie informacja publiczna w rozumieniu ustawy, zaś podmiot do którego skierowano żądanie musi być zobowiązany z mocy prawa do jej udzielenia. Obie przesłanki muszą zaistnieć jednocześnie i dlatego wniosek nie może być uznany i rozpatrzony, z powodu braku wskazanych przesłanek; Agencja w zakresie żądanych informacji nie podlega obowiązkowi wynikającemu z przedmiotowej ustawy.

P. L. M. złożył skargę na bezczynność Agencji, wnosząc o stwierdzenie bezczynności i nakazanie Agencji rozpatrzenia wniosku i zwrot kosztów postępowania.

W odpowiedzi Agencja wniosła o jej oddalenie z uwagi na brak bezczynności skoro wysyłając ww. pismo z 21 grudnia 2010 r. wypełniała obowiązek wynikający z ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Rozpoznając skargę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy podniósł, że według Konstytucji prawo do uzyskiwania informacji obejmuje m.in. dostęp do dokumentów (art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP z 1997 r.). W świetle zaś przepisu art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. na prawo do informacji publicznej składa się również uprawnienie do wglądu do dokumentów urzędowych, których ustawowa definicja zawarta została w art. 6 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Skoro Konstytucja jest najwyższym źródłem prawa, to niedozwolona jest taka interpretacja przepisu art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej, która ograniczałaby ustanowione konstytucyjne prawa i dlatego należy przyjąć, że kryterium uzyskania dostępu do dokumentu, jest wyłącznie istnienie okoliczności wyłączających udostępnienie informacji publicznej, o których mowa w przepisie art. 5 tej ustawy, a nie jego kwalifikacja jako dokumentu urzędowego. Informację publiczną stanowi treść wszelkiego rodzaju dokumentów dotyczących podmiotu zobowiązanego do udzielenia informacji publicznej, wytwarzanych przez niego lub tylko przez niego używanych w zakresie realizacji zadań. W wyroku z dnia 2 lipca 2003 r., sygn. akt II SA 837/09, Naczelny Sąd Administracyjny między innymi stwierdził, że ogólną zasadą wynikającą z art. 61 Konstytucji, jest dostęp do informacji. Wszelkie wyjątki od tej zasady powinny być formułowane w sposób wyraźny, a wątpliwości powinny przemawiać na rzecz dostępu.

W ocenie Sądu I instancji do dokumentów w powyższym ujęciu należy zaliczyć wymienioną we wniosku skarżącego z dnia 6 grudnia 2010 r. umowę. Stanowi ona istotne źródło informacji o łączącym wskazane we wniosku podmioty stosunku cywilno–prawnym, w tym także o ich prawach i obowiązkach.

Wbrew stanowisku Agencji wniosek skarżącego należało rozpatrzyć w trybie ustawy o dostępnie do informacji publicznej. Przepis art. 4 ust. 1 pkt 5 tej ustawy stanowi, że obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów.

T. Agencja [...] S.A. w T. to spółka prawa handlowego, w którym jednostka samorządu terytorialnego – Województwo Kujawsko- Pomorskie ma 63,93 % udziałów oraz inna jednostka tego samorządu – Gmina Miasta Toruń - 28,76% udziałów. Ww. Spółka dysponuje więc majątkiem publicznym. Jest także osobą prawną, w której obydwie jednostki samorządu terytorialnego łącznie, a także samo Województwo Kujawsko-Pomorskie posiadają pozycję dominującą (wielkość udziałów przekraczającą 40%- art. 4 pkt 10 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów – Dz. U. Nr 50, poz. 331 ze zm.). Zgodnie z § 5 ust. 1 statutu Agencji jej celem jest podejmowanie działań na rzecz rozwoju przedsiębiorczości oraz rozwoju gospodarczego kraju, a zwłaszcza Województwa Kujawsko – Pomorskiego poprzez podnoszenie konkurencyjności gospodarki, przygotowanie przedsiębiorstw i struktur otoczenia biznesowego do współpracy z instytucjami Unii Europejskiej, pomoc w dostosowaniu małych i średnich przedsiębiorstw do wymogów rynku europejskiego oraz ułatwienie im dostępu do nowoczesnych technologii produkcji i metod zarządzania. Natomiast z ust. 2 wynika, iż Agencja nie działa dla zysku, bowiem przeznacza go na cele statutowe. W świetle powyższego Agencja jest podmiotem zobligowanym na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej do udzielenia informacji będącej w jej posiadaniu, mającej walor informacji publicznej.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej każda informacja w sprawach publicznych jest informacją publiczną. Jest nim także żądana przez skarżącego we wniosku umowa. O publicznym charakterze żądanej przez skarżącego informacji przesądza treść art. 6 ust.1 pkt 5 lit. d, e ustawy o dostępie do informacji publicznej. Umowa ta dotyczy majątku podmiotu, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy, pochodzącego z zadysponowania majątkiem, o którym mowa w lit. a-c (m.in. majątkiem samorządowym), jak również dochodów i strat spółki handlowej, w której podmiot wymieniony w pkt c ma pozycję dominującą oraz dysponowania tymi dochodami i sposobu pokrywania strat.

Ustawa o dostępnie do informacji publicznej określa obowiązki podmiotu, do którego został skierowany wniosek o udostępnienie informacji publicznej, wskazując w jaki sposób postępowanie winno być zakończone. Podmiot, do którego złożono wniosek powinien albo udostępnić tę informację w formie czynności materialno- technicznej (art. 10 w związku z art. 14 i 13 ustawy) albo w drodze decyzji odmówić jej udostępnienia (art. 16 ust. 1 ustawy). Z uwagi na to, że żadna z wymienionych form działania Agencji w reakcji na wniosek skarżącego z 6 grudnia 2010 r. nie miała miejsca, Sąd I instancji uznał skargę za zasadną.

T. Agencja [...] S.A. w T. w skardze kasacyjnej od powyższego wyroku wniosła o jego uchylenie w całości i zasądzenie kosztów postępowania wg norm przepisanych.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono błędną wykładnię:

- art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej, poprzez przyjęcie, iż Agencja spełnia przesłanki podmiotu określonego tym przepisem i wobec tego zobowiązana jest do rozpoznania w trybie przewidzianym przepisami ustawy o dostępie do informacji publicznej, wniosku skarżącego;

- art. 6 ust. 1 pkt.5 lit d, e ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez przyjęcie, że wskazany przepis ma zastosowanie do Agencji, a żądane informacje stanowią informację publiczną w rozumieniu ustawy i w oparciu o to Agencja jest zobowiązana do udzielenia wnioskodawcy żądanej informacji,

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej wskazano, że podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej winien znajdować się w kategorii podmiotów określonych w art. 4 ust.1 ustawy. W stosunku do Agencji zastosowanie mogłoby mieć jedynie odniesienie do art. 4 ust.1 pkt 5 ustawy. A zatem Agencja winna wykonywać zadania publiczne lub dysponować majątkiem publicznym lub też Skarb Państwa bądź jednostki samorządu terytorialnego winny posiadać pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów.

Tymczasem Agencja nie wykonuje zadań publicznych ponieważ wszelkie zadania dot. świadczenia pomocy przedsiębiorcom (m.in. w ramach Zintegrowanego Programu Operacyjnego [...]) są realizowane przez Agencję na podstawie zlecenia przez Samorząd Województwa Kujawsko-Pomorskiego w oparciu o umowę cywilno-prawną. Zlecenie Agencji realizacji zadań nastąpiło na podstawie wyłonienia Agencji w trybie konkursu, w którym brało udział szereg innych podmiotów. Wykonywanie określonych zadań nie nastąpiło w trybie powierzenia władczego organu czy dyspozycji administracyjnej lecz w drodze umowy normowanej przepisami prawa cywilnego, na zasadzie stosunku kontrahenckiego. W takiej sytuacji Agencja nie wykonuje funkcji publicznej, co jest nieodzownym atrybutem przypisania obowiązku z art. 4 ust.1 pkt.5 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Agencja jest spółką prawa handlowego działającą w oparciu o przepisy kodeksu spółek handlowych i mimo, iż w rzeczywiści ponad 63% kapitału należy do Samorządu Województwa Kujawsko -Pomorskiego, a 28% do Gminy Miasta Torunia, to jednak nie sposób stwierdzić, że w takiej sytuacji dysponuje ona majątkiem publicznym. Z momentem prawnego powstania spółki (wpis do KRS) i uzyskania osobowości prawnej, wniesiony aport, jak i wkłady pieniężne, stały się majątkiem spółki i nie mają one przymiotu majątku publicznego. Majątek ten stał się własnością spółki, nie zaś majątkiem tylko w dyspozycji spółki. Tak więc wniesiony do spółki majątek nie jest odrębnym majątkiem akcjonariuszy pozostającym w dyspozycji spółki. W zamian za wniesione do spółki wkłady pieniężne i niepieniężne, akcjonariusze obejmują akcje dające im stosowne uprawnienia, zaś wniesiony majątek staje się niepodzielnie majątkiem spółki. O powyższym przesądzają przepisy kodeksu spółek handlowych, zwłaszcza art. 12 stanowiący, iż z chwilą wpisu do rejestru, spółka kapitałowa uzyskuje osobowość prawną.

Dalej, niezbędną przesłanką zakwalifikowania podmiotu jako zobowiązanego do udzielania informacji publicznej, jest fakt posiadania przez jednostki samorządu terytorialnego pozycji dominującej w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów. Stosowny przepis art.4 pkt 10 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2007, nr 50, poz. 331) stanowi, iż poprzez pozycję dominującą - rozumie się pozycję przedsiębiorcy, która umożliwia mu zapobieganie skutecznej konkurencji na rynku właściwym przez stworzenie mu możliwości działania w znacznym zakresie niezależnie od konkurentów, kontrahentów oraz konsumentów. Zgodnie z tą ustawą domniemywa się, że przedsiębiorca ma pozycję dominującą, jeżeli jego udział w rynku właściwym przekracza 40 %. Natomiast stosownie do art.4 pkt.9 ww. ustawy, rynkiem właściwym jest rynek towarów, które ze względu na ich przeznaczenie, cenę oraz właściwości, w tym jakość, są uznawane przez ich nabywców za substytuty oraz są oferowane na obszarze, na którym, ze względu na ich rodzaj i właściwości, istnienie barier dostępu do rynku, preferencje konsumentów, znaczące różnice cen i koszty transportu, panują zbliżone warunki konkurencji.

Skoro ustawa o dostępie do informacji publicznej odsyła stricte do przepisów ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, to kwalifikowanie podmiotu jako zobowiązanego do udzielenia informacji winno nastąpić wyłącznie w oparciu o przytoczoną powyżej definicję. Nie chodzi bowiem o dominację w rozumieniu przepisów kodeksu spółek handlowych, czy też innych przepisów lecz wyłącznie w rozumieniu ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów. Fakt zatem posiadania wskazanych przez Sąd udziałów samorządu terytorialnego w spółce, w żaden sposób nie przesądza, że nastąpił stosunek dominacji określony ustawą o dostępie do informacji publicznej.

Również zastosowanie normy art. 6 ust. 1 pkt.5 lit. d, e ustawy o dostępie do informacji publicznej mogłoby mieć miejscy tylko w przypadku prawidłowego ustalenia i przyjęcia, że podmiot zobowiązany, jest podmiotem określonym w przepisie art. 4 ust. 1 pkt 5 tej ustawy. W przypadku zatem, gdy podmiot nie spełnia kryteriów określonych w tym konkretnym przepisie to również nie można takiemu podmiotowi przypisać obowiązku udostępnienia żądanej informacji w tym zakresie.

Zdaniem skarżącego, wbrew stanowisku Sądu nie ma znaczenia okoliczność w jakim celu spółka powstała i jakie cele realizuje. Wskazanie przez Sąd, że Agencja nie działa dla zysku, a powstała w celu podejmowania działań na rzecz rozwoju przedsiębiorczości i z tego tytułu wywodzenie o obowiązku podlegania ustawie o dostępie do informacji publicznej nie ma żadnego prawnego uzasadnienia. Sąd w tym zakresie nie pokusił się o jakiekolwiek uzasadnienie.

Żadna zatem z powyżej wskazanych przesłanek nie ma odniesienia do Agencji, bowiem nie wykonuje ona zadań publicznych, nie dysponuje majątkiem publicznym, ani też jednostki samorząd terytorialnego nie posiadają w spółce pozycji dominującej, a żądany dokument nie miał charakteru dokumentu urzędowego.

Powyższe prowadzi do ustalenia, że z jednej strony brak podmiotu zobligowanego ustawowo do przekazania informacji publicznej, a z drugiej natomiast, brak cech dokumentu urzędowego, a co za tym idzie, brak cech informacji publicznej w żądanej informacji. W konsekwencji brak było podstaw do wydania decyzji w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Stosownie do treści art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej "p.p.s.a.") Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc z urzędu pod rozwagę jedynie nieważność postępowania.

W niniejszej sprawie nie wystąpiły przesłanki wskazane w art. 183 § 2 p.p.s.a. wobec czego Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznawał sprawę w granicach określonych zarzutami skargi kasacyjnej.

Dotyczyły one naruszeń prawa materialnego przez błędną jego wykładnię, tj. art. 4 ust. 1 pkt 5 oraz art. 6 ust. 1 pkt 5 lit. d/ i e/ ustawy o dostępie do informacji publicznej (zwanej dalej "u.d.i.p.").

Skarżący kasacyjnie twierdzi, że T. Agencja [...] S.A. nie jest podmiotem określonym w art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p., a ponadto żądane przez wnioskodawcę informacje nie są informacjami publicznymi i nie mieszczą się w opisie zawartym w art. 6 tej ustawy.

Art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p. stanowi, że obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są podmioty reprezentujące inne niż wcześniej wskazane w tym przepisie osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego, albo zawodowego, mają pozycję dominująca w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów.

Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że T. Agencja [...] S.A. dysponuje majątkiem publicznym oraz jest osobą prawną, w której obydwie jednostki samorządu terytorialnego a także samo Województwo Kujawsko-Pomorskie posiadają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów. Skarżący kasacyjnie zarzuca z kolei, że Agencja jest spółką prawa handlowego i posiadany przez nią majątek z chwilą zarejestrowania spółki przestał być majątkiem publicznym, stał się własnością spółki, a nie tylko majątkiem pozostającym w dyspozycji spółki. Należy w tej sytuacji odpowiedzieć na pytanie czy rzeczywiście z chwilą zarejestrowania spółki akcyjnej przekazany jej majątek utracił przymiot "majątku publicznego".

Formy gospodarczej działalności województwa, przy pomocy których może ono realizować przypisane mu zadania publiczne określa art. 13 ustawy o samorządzie województwa z dnia 5 czerwca 1998 r. (Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1590). Przepis ten w ust. 1 stanowi, że w sferze użyteczności publicznej województwo może tworzyć spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki akcyjne lub spółdzielnie, a także przystępować do takich spółek lub spółdzielni.

Celem działania T. Agencji [...] jest podejmowanie działań na rzecz rozwoju przedsiębiorczości oraz rozwoju gospodarczego kraju, a zwłaszcza Województwa Kujawsko-Pomorskiego, poprzez podnoszenie konkurencyjności gospodarki, przygotowanie przedsiębiorstw i struktur otoczenia biznesowego do współpracy z instytucjami Unii Europejskiej, pomoc w dostosowaniu małych i średnich przedsiębiorstw do wymogów rynku europejskiego oraz ułatwianie im dostępu do nowoczesnych technologii produkcji i metod zarządzania. Województwo poprzez działalność Agencji realizuje zatem swoje zadania publiczne określone w art. 11 ust. 2 pkt 1, 2 i 6 ustawy o samorządzie województwa.

Do zadań tych m.in. należą:

– tworzenie warunków rozwoju gospodarczego, w tym kreowanie rynku pracy,

– utrzymanie, rozbudowa infrastruktury społecznej i technicznej o znaczeniu wojewódzkim,

– wspieranie rozwoju nauki i współpracy między sferą nauki i gospodarki, popieranie postępu technicznego i innowacji.

W świetle powyższych rozważań nie budzi wątpliwości, że T. Agencja [...] wykonuje zadania publiczne w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p., powierzono jej bowiem realizację zadań mieszczących się w zadaniach przypisanych do kompetencji samorządu wojewódzkiego.

Już spełnienie tylko tej przesłanki czyni spółkę podmiotem zobowiązanym do udostępnienia informacji publicznej, bowiem wskazany wyżej przepis nie wymaga łącznego istnienia wszystkich wymienionych tam przesłanek.

Z kolei co do majątku, który jest w posiadaniu spółki, należy zgodzić się ze stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażonym w uzasadnieniu wyroku z dnia 9 sierpnia 2011 r. w sprawie o sygn. akt I OSK 877/11, gdzie sąd ten stwierdził, że majątek, którym dysponuje spółka nie jest własnością akcjonariuszy lecz własnością spółki. W tym rozumieniu nie jest to "majątek publiczny" bo nie jest własnością organów samorządu terytorialnego lecz własnością podmiotu gospodarczego działającego w oparciu o przepisy Kodeksu spółek handlowych.

Jednak w sytuacji gdy samorząd może realizować swoje zadania publiczne poprzez tworzenie takich podmiotów i tak jak w niniejszej sprawie zaangażował środki publiczne w wysokości 92% kapitału spółki nie można uznać, że majątek spółki ze względu na sposób jego powstania, wielkość udziałów oraz cele, dla których został spółce przekazany nie zachował charakteru "majątku publicznego", a sposób jego wykorzystania ma być wyłączony spod społecznej kontroli.

Tak więc majątek, którym dysponuje Agencja oraz sposób gospodarowania tym majątkiem, dopóki organy samorządu terytorialnego mają w nim udział, powinien podlegać jeśli idzie o informację publiczną takim samym zasadom transparentności i społecznego nadzoru jak majątek będący własnością samorządu terytorialnego.

Taki sposób rozumowania potwierdza treść art. 6 ust. 5 lit. d/ i e/ u.d.i.p., który stanowi, że informacją publiczną jest informacja o majątku, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 5 pochodzącym z zadysponowania majątkiem m.in. jednostek samorządu terytorialnego, a nadto informacja o dochodach i stratach spółek handlowych, w których podmioty te mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów Kodeksu spółek handlowych oraz dysponowania tymi dochodami i sposobie pokrywania strat. Nie ulega wątpliwości, że organy samorządu terytorialnego mają w spółce w rozumieniu wskazanych wyżej przepisów pozycję dominującą wobec czego również zarzut naruszenia art. 6 u.d.o.p. uznać trzeba za nieusprawiedliwiony.

Niezależnie od powyższych rozważań należy dodać, że nie zostało poparte żadnymi wywodami Sądu I instancji ustalenie dotyczące tego, że spółka posiada pozycję dominującą w rozumieniu art. 4 pkt 10 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz.U. Nr 50, poz. 331 ze zm.).

Wskazany wyżej przepis nie mówi bowiem o wielkości udziałów przekraczających 40% w majątku spółki lecz o udziale w rynku właściwym, przez który rozumie się rynek opisany w art. 4 pkt 9 ww. ustawy. Jednak kwestia ta, pomimo iż nie została należycie wyjaśniona nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, bowiem jak wykazano wcześniej T. Agencja [...] jest podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji publicznej.

Zakwalifikowanie Agencji, jako podmiotu określonego w przepisie art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p. skutkowało tym, że zastosowanie w sprawie znalazł art. 6 ust. 1 pkt 5 lit. d, e u.d.i.p.

Dla porządku należy zaznaczyć, że wbrew twierdzeniu skargi kasacyjnej, Sąd Wojewódzki obowiązku rozpoznania wniosku skarżącego nie wiązał z tym, że dokument objęty żądaniem udostępnienia ma charakter urzędowy.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wskazano trafnie, że informację publiczną stanowi treść wszelkiego rodzaju dokumentów dotyczących podmiotu zobowiązanego do udzielenia informacji publicznej, wytworzonych przez niego lub tylko przez niego używanych w zakresie realizacji zadań.

Mając powyższe na uwadze, Sąd I instancji doszedł do słusznego wniosku, że Agencja powinna rozpoznać wniosek skarżącego w trybie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W konsekwencji skarga kasacyjna, jako pozbawiona usprawiedliwionych podstaw, podlegała oddaleniu na mocy 184 p.p.s.a.



Powered by SoftProdukt