Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Sokołowska Sędziowie Sędzia WSA Marzena Kowalewska (spr.) Sędzia WSA Elżbieta Dziel po rozpoznaniu w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym w dniu 26 listopada 2020 r. sprawy ze skargi T. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na rozstrzygnięcie Wojewódzkiego Urzędu Pracy w S. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nieuwględnienia protestu od wyników oceny wniosku o dofinansowanie projektu w ramach polityki spójności I. uchyla zaskarżone rozstrzygnięcie, II. umarza postępowanie w sprawie, III. zasądza od Wojewódzkiego Urzędu Pracy w S. na rzecz skarżącej T. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

T. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (dalej: "spółka") złożyła wniosek o dofinansowanie projektu pn. "Tam gdzie wzrok sięga – badamy dzieci z klas pierwszych SP w subregionie s. " w ramach konkursu nr RPZP [...]

Zgodnie z regulaminem konkursu w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Z. 2014-2020 Oś priorytetowa VII Włączenie społeczne Działanie 7.7. Wdrożenie programów wczesnego wykrywania wad rozwojowych i rehabilitacji dzieci z niepełnosprawnościami oraz zagrożonych niepełnosprawnością Regionalny Program Zdrowotny Województwa Z. pn. "Wczesne wykrywanie i rehabilitacja wad wzroku wśród uczniów pierwszej klasy szkoły podstawowej na lata 2019-2021" Konkurs nr: [...], jednym z kryteriów oceny projektów było spełnienie kryterium dopuszczalności nr 3 - Kwalifikowalność Beneficjenta (pkt. 4.2.1.2. Regulaminu).

Spółka we wniosku o dofinansowanie, w pkt. B.2. "Typ wnioskodawcy" wskazała, że posiada status podmiotu ekonomii społecznej natomiast w pkt B.9. "Potencjał i doświadczenie wnioskodawcy", wskazała, że posiada status podmiotu ekonomii społecznej prowadzącego działalność statutową lub gospodarczą w zakresie użyteczności publicznej.

Pismem z [...] kwietnia 2020 r. Instytucja Pośrednicząca Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Z. 2014-2020, tj. Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy (dalej: "IP", "Instytucja Pośrednicząca"), poinformowała spółkę o pozytywnej ocenie wniosku i skierowaniu projektu do dofinansowania. Warunkiem zawarcia umowy o dofinansowanie było dostarczenie przez spółkę wskazanych w tym piśmie dokumentów, obejmujących m.in.: uwierzytelnioną kopię statutu lub innego dokumentu stanowiącego podstawę prawną działalności wnioskodawcy, wypis z organu rejestrowego dotyczącego wnioskodawcy (np. wyciąg z KRS) aktualny na dzień podpisania umowy o dofinansowanie. Wymienione przez organ dokumenty zostały przez spółkę złożone.

Pismem z [...] czerwca 2020 r. IP zwróciła się do spółki o uzupełnienie złożonej dokumentacji o dokument potwierdzający jej kwalifikację jako podmiotu ekonomii społecznej prowadzącego działalność statutową lub gospodarczą w obszarze użyteczności publicznej.

W odpowiedzi spółka przedłożyła protokół ze zgromadzenia wspólników spółki z [...] października 2014 r., na którym to zgromadzeniu podjęto Uchwałę nr 1 w sprawie ustanowienia spółki podmiotem ekonomii społecznej, co – jak wynika z uchwały – ma oznaczać, że spółka: nie działa w celu osiągnięcia zysku; będzie przeznaczać całość dochodu na realizację celów statutowych; nie będzie przeznaczać zysku do podziału między swoich udziałowców, akcjonariuszy i pracowników.

Pismem z [...] lipca 2020 r., nr [...], IP poinformowała o odstąpieniu od podpisania umowy o dofinansowaniu, z uwagi na niespełnienie przez spółkę kryterium dopuszczalności, tj. nieposiadanie statusu podmiotu ekonomii społecznej. Pismem z [...] lipca 2020 r. uzupełniono wcześniejsze pismo o pouczenie o przysługującym spółce prawie do wniesienia protestu.

[...] lipca 2020 r. spółka skierowała do IP pismo uznane za protest. Po otrzymaniu pouczenia z [...] lipca 2020 r. spółka wystosowała analogiczne pismo z [...] sierpnia 2020 r. Spółka zarzuciła błędną wykładnię art. 3 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (Dz. U. z 2020 r. poz. 1057, dalej: "d.p.p.w.") i wniosła o ponowne sprawdzenie złożonego wniosku w zakresie spełnienia kryterium dopuszczalności na dzień podpisania umowy o dofinansowanie i w konsekwencji zawarcie umowy ze spółką w ramach projektu.

W odpowiedzi na pismo z [...] lipca 2020 r. i z [...] sierpnia 2020 r. również uznanego za protest, pismem odpowiednio z [...] sierpnia 2020 r.. nr [...]

i z [...] września 2020 r. nr [...] Instytucja Pośrednicząca rozstrzygnęła o nieuwzględnieniu protestu.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia IP przedstawiła dotychczasowy przebieg sprawy. Wskazała na informacje zawarte we wniosku spółki (w części B.2. i B.9.) odnośnie do posiadania przez nią statusu podmiotu ekonomii społecznej. Stwierdzono, że informacje te nie znajdują potwierdzenia w dokumentach przedłożonych IP przez spółkę, tj.: w umowie spółki i w protokole ze zgromadzenia wspólników spółki. W opinii IP spółka nie jest zatem podmiotem uprawnionym do ubiegania się o dofinansowanie w ramach konkursu, ponieważ nie spełnia kryterium dopuszczalności nr 3 - "Kwalifikowalność Beneficjenta/Partnera".

Spółka reprezentowana przez pełnomocnika zaskarżyła rozstrzygnięcie IP z [...] września 2020 r., zarzucając naruszenie art. 3 ust. 3 pkt 4 d.p.p.w. poprzez jego niezastosowanie i uznanie, że skarżąca nie spełnia warunków prowadzenia działalności pożytku publicznego, a w konsekwencji naruszenie art. 53 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020 (Dz. U z 2020 r. poz. 818; dalej: "ustawa wdrożeniowa") w związku z pkt 4.2.1.2. Regulaminu konkursu, poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i uznanie, że spółka nie spełniła kryterium dopuszczalności nr 3 - Kwalifikowalność Beneficjenta określonego w pkt. 4.2.1.2. Regulaminu, tj. uznanie, że skarżąca nie jest podmiotem ekonomii społecznej prowadzącym działalność statutową lub gospodarczą w obszarze usług użyteczności publicznej i tym samym nie spełnia warunku określonego w pkt. 2.2.1. tiret 4 Regulaminu, podczas gdy w chwili składania wniosku, w czasie dokonywania oceny, ponownej weryfikacji dokonywanej przed zawarciem umowy o dofinansowanie oraz podczas rozpatrywania protestu, skarżąca posiadała status podmiotu ekonomii społecznej, a tym samym spełniała kryterium dopuszczalności określone w pkt. 4.2.1.2. Regulaminu. Naruszenie to skutkowało odstąpieniem od zawarcia umowy o dofinansowanie projektu.

W uzasadnieniu skargi jej zarzuty zostały uszczegółowione.

Skarżąca wniosła o: uwzględnienie skargi i stwierdzenie, że ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo i naruszenie to miało istotny wpływ na wynik oceny oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez właściwą instytucję celem podpisania umowy o dofinansowanie; zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

We wniosku z dnia [...] listopada 2020 r. złożonym do akt o sygn. 654/20 pełnomocnik organu wniósł o połączenie spraw o sygn. akt I Sa/Sz 654/20 i 714/20 do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia wskazując, że rozstrzygnięcia protestu dotyczy tej samej oceny projektu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie z w a ż y ł, co następuje:

Zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej: "p.p.s.a."), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Akty poddane kontroli sądów administracyjnych zostały wymienione w art. 3 § 2 p.p.s.a. Stosownie do art. 3 § 3 p.p.s.a., sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę i stosują środki określone w tych przepisach.

Do ustaw szczególnych, przewidujących kontrolę sądów administracyjnych sprawowaną w stosunku do działania organów administracji publicznej zaliczyć trzeba ustawę wdrożeniową.

W art. 38 ust. 1 ustawy wdrożeniowej ustawodawca przewidział, że wybór projektów do dofinansowania następuje w trybie konkursowym oraz pozakonkursowym. W trybie konkursowym wniosek o dofinansowanie projektu jest składany w ramach konkursu organizowanego i przeprowadzonego przez właściwą instytucję. Konkurs jest postępowaniem służącym wybraniu do dofinansowania projektów, które spełniają warunki w nim wskazane (art. 39 ust. 1 i ust. 2 in principio).

W przypadku negatywnej oceny projektu wybieranego w trybie konkursowym wnioskodawcy przysługuje prawo wniesienia protestu w celu ponownego sprawdzenia złożonego wniosku w zakresie spełnienia kryteriów wyboru projektów (art. 53 ust. 1 ustawy wdrożeniowej). Przy czym negatywną oceną jest ocena w zakresie spełniania przez projekt kryteriów wyboru projektów, w ramach której:

1) projekt nie uzyskał wymaganej liczby punktów lub nie spełnił kryteriów wyboru projektów, na skutek czego nie może być wybrany do dofinansowania albo skierowany do kolejnego etapu oceny;

2) projekt uzyskał wymaganą liczbę punktów lub spełnił kryteria wyboru projektów, jednak kwota przeznaczona na dofinansowanie projektów w konkursie nie wystarcza na wybranie go do dofinansowania.

Protest jest rozpatrywany przez właściwą instytucję zarządzającą, albo – jak to ma miejsce w rozpatrywanej sprawie – pośredniczącą, jeżeli została ustanowiona dla danego programu operacyjnego i instytucja zarządzająca powierzyła jej zadania w tym zakresie na podstawie porozumienia albo umowy, o których mowa w art. 10 ust. 1.

Zgodnie z art. 61 ust. 1 ustawy wdrożeniowej w przypadku nieuwzględnienia protestu, negatywnej ponownej oceny projektu lub pozostawienia protestu bez rozpatrzenia wnioskodawca może w tym zakresie wnieść skargę do sądu administracyjnego, zgodnie z art. 3 § 3 p.p.s.a. Sąd rozpoznaje skargę w zakresie, o którym mowa w ust. 1 (art. 61 ust. 5 in principio).

W rozpatrywanej sprawie pismem z [...] lipca 2020 r. IP poinformowała skarżącą o odstąpieniu od podpisania umowy o dofinansowaniu z uwagi na niespełnienie przez spółkę kryterium dopuszczalności, a pismem z [...] lipca 2020 r. IP jedynie uzupełniła wcześniejsze pismo o pouczenie o przysługującym prawie do wniesienia przez wnioskodawcę protestu. Pismem z [...] lipca 2020 r. spółka wniosła do IP pismo zatytułowane: "Ustosunkowanie się do pisma Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy z dnia [...] lipca 2020 roku", które zostało uznane za protest. Natomiast po otrzymaniu pisma z [...] lipca 2020 r. zawierającego jedynie pouczenie spółka wniosła do IP pismo zatytułowane: "Protest od negatywnego wyniku oceny formalno-merytorycznej projektu.

W odpowiedzi na protest z [...] lipca 2020 r. dotyczący negatywnej oceny projektu pn.:Tam gdzie wzrok sięga – badamy dzieci z klas pierwszych SP w subregionie s. , złożonego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Z. 2014-2020 IP, [...] sierpnia 2020 r. IP wydała rozstrzygnięcie [...] w przedmiocie nieuwzględnienia protestu. Wypada przy tym stwierdzić, że na skutek wniesionej przez spółkę skargi, wyrokiem z 2 grudnia 2020 r., sygn. akt I SA/Sz 654/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie stwierdził, że powyższa ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo i naruszenie to miało istotny wpływ na wynik oceny oraz przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia (wyroki sądów administracyjnych przywołane w sprawie dostępne są na stronie internetowej: orzeczenia.nsa.gov.pl).

Następnie, w odpowiedzi na protest z [...] sierpnia (wniesiony od pouczenia doręczonego stronie pismem z [...] lipca 2020 r.) wniesiony przez wnioskodawcę w tożsamej materii, [...] września 2020 r. Instytucja Pośrednicząca wydała kolejne rozstrzygnięcie [...] w przedmiocie nieuwzględnienia protestu, które jest przedmiotem rozpoznawanej skargi.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że zaskarżone rozstrzygnięcie IP stanowi w istocie "zdublowanie" uprzedniego nieuwzględnienia protestu wniesionego w tożsamej sprawie.

Na podstawie art. 61 ust. 8 ustawy wdrożeniowej w wyniku rozpoznania skargi sąd może:

1) uwzględnić skargę, stwierdzając, że: a) ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo i naruszenie to miało istotny wpływ na wynik oceny, przekazując jednocześnie sprawę do ponownego rozpatrzenia przez właściwą instytucję, o której mowa w art. 39 ust. 1, b) pozostawienie protestu bez rozpatrzenia było nieuzasadnione, przekazując sprawę do rozpatrzenia przez właściwą instytucję, o której mowa w art. 55 albo art. 39 ust. 1;

2) oddalić skargę w przypadku jej nieuwzględnienia;

3) umorzyć postępowanie w sprawie, jeżeli jest ono bezprzedmiotowe.

W zaistniałym stanie faktycznym sprawy sąd za zasadne uznał umorzenie postępowania w sprawie. Nie jest bowiem sporne, że protest w tożsamej sprawie został już rozpatrzony przez Instytucję Pośredniczącą, a następnie zaskarżony do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie i poddany kontroli pod sygn.. akt I SA/Sz 654/20.

Jednocześnie sąd uznał, że konieczne jest uchylenie i w ten sposób wyeliminowanie z obiegu prawnego zaskarżonego rozstrzygnięcia z [...] września 2020 r. z uwagi na wymienioną okoliczność, że powyższe stanowisko "dubluje" wyrażone już przez IP stanowisko z [...] sierpnia 2020 r. w tożsamej sprawie.

Powtórne informowanie wnioskodawcy o nieuwzględnieniu protestu wraz z pouczaniem o możliwości wniesienia skargi do sądu administracyjnego na zasadach określonych w art. 61 ustawy w przypadku, w którym ocena taka została już dokonana, stanowi w opinii sądu naruszenie art. 58 ust. 1 ustawy wdrożeniowej, a więc przepisu o charakterze procesowym (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 lutego 2018 r. II GSK 4267/17).

Stosownie do art. 67 ustawy wdrożeniowej do procedury odwoławczej nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego, z wyjątkiem przepisów dotyczących wyłączenia pracowników organu, doręczeń i sposobu obliczania terminów. Sąd rozpoznający sprawę uznał jednak, że nie jest możliwe ograniczenie kompetencji sądu – w ramach kontroli legalności oceny projektu – w przypadku rażącego naruszenia prawa w postępowaniu odwoławczym wywołanym wniesieniem protestu. W sytuacji dostrzeżenia przez sąd rozpatrujący skargę kwalifikowanych wad w postępowaniu konkursowym, w szczególności przypadków rażącego naruszenia prawa, rozumianego jako prawo powszechnie obowiązujące, np. w ramach ogólnego postępowania administracyjnego jako standardowe przesłanki nieważności, należy uznać możliwość kontroli rozstrzygnięcia wykraczającego poza zarzuty zawarte w proteście (por. wymieniony wyrok NSA II GSK 4267/17). Wyłączenie takiej możliwości stałoby w sprzeczności z wyrażoną w art. 2 Konstytucji RP zasadą demokratycznego państwa prawnego.

Zgodnie z art. 64 ustawy wdrożeniowej w zakresie nieuregulowanym w ustawie do postępowania przed sądami administracyjnymi stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi określone dla aktów lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4, z wyłączeniem art. 52-55, art. 61 § 3-6, art. 115-122, art. 146, art. 150 i art. 152 tej ustawy.

Stosownie natomiast do art. 145 § 1 lit. c sąd, uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie uchyla decyzję lub postanowienie w całości albo w części, jeżeli stwierdzi inne naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Odpowiednie zastosowanie wymienionego przepisu w realiach rozpoznawanej sprawy pozwala zatem na wyeliminowanie z obiegu prawnego zaskarżonego rozstrzygnięcia tj. rozstrzygnięcia protestu z dnia [...] września 2020 r..

Mając na uwadze powyższe, sąd orzekł jak w rozstrzygnięciu.

O kosztach postępowania Sąd orzekł zgodnie z art. 200 p.p.s.a. i art. 205 § 2 p.p.s.a. oraz § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1804 ze zm.), na koszty te składały się uiszczony wpis w wysokości [...] zł, wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości [...] zł oraz uiszczona opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości [...] zł .