Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Sędziowie sędzia WSA Elżbieta Lemańska, sędzia WSA Marek Leszczyński (spr.), Protokolant sekretarz sądowy Natalia Paulina Kielak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 2 czerwca 2022 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia W. w Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] grudnia 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania dofinansowania kosztów kształcenia młodocianego pracownika 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. na rzecz skarżącego Stowarzyszenia W. w Ł. kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. decyzją z dnia [...] grudnia 2021 r., nr [...], utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy Z. z dnia [...] listopada 2021 r., nr [...], odmawiającej przyznania Stowarzyszeniu W. w Ł. (dalej: Stowarzyszenie) dofinasowania kosztów kształcenia młodocianego pracownika J. K.

Decyzja SKO w Ł. wydana została przy następujących ustaleniach stanu faktycznego i ocenie prawnej sprawy.

Wnioskiem z dnia [...] października 2021 r. Stowarzyszenie złożyło wniosek do Wójta Gminy Z. o dofinansowanie kosztów kształcenia młodocianego pracownika J. K., z którym zawarło umowę o pracę w celu przygotowania zawodowego - nauka zawodu fryzjer na okres od 1 września 2018 r. do 31 sierpnia 2021 r., czyli na okres 36 miesięcy. Młodociany pracownik w dniu [...] czerwca 2021 r. ukończył naukę w Branżowej Szkole I stopnia [...] w Ł. i w dniu [...] września 2021 r. zdał egzamin potwierdzający kwalifikacje oraz otrzymał dyplom potwierdzający kwalifikacje w zawodzie fryzjer. Zgodnie z umową o pracę z dnia [...] września 2018 r. oraz aneksem do umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego z dnia [...] lutego 2021 r., przygotowanie zawodowe młodocianego J. K. od dnia [...] września 2018 r. do dnia [...] stycznia 2021 r., prowadziła J. S., natomiast od [...] lutego 2021 r. E. K.

Do wniosku o przyznanie dofinasowania kosztów kształcenia młodocianego pracownika J. K. Stowarzyszenie dołączyło dokumenty potwierdzające kwalifikacje zawodowe jako instruktora praktycznej nauki zawodu dotyczące J. S., natomiast w stosunku do E. K. organ I instancji stwierdził, że w chwili rozpoczęcia praktycznej nauki zawodu nie posiadała ona tytułu robotnika wykfalifikowanego lub równorzędnego w zawodzie, którego będzie nauczać. Wymagane prawem kwalifikacje E. K. uzyskała dopiero w dniu [...] października 2021 r., tj. w tym dniu uzyskała dyplom potwierdzający kwalifikacje zawodowe w zawodzie technik usług fryzjerskich oraz dyplom potwierdzający kwalifikacje w zawodzie fryzjer. Dodatkowo organ stwierdził, że E. K. powinna posiadać odpowiedni staż w zawodzie fryzjer. Wnioskodawcę wezwano do uzupełnienia braków formalnych wniosku, w wyniku czego przedłożył on oświadczenia o posiadaniu przez E. K. stażu pracy, nie przedkładając jednak właściwych świadectw.

Dalej organ wyjaśnił, że w związku z powyższym Wójt Gminy Z. decyzją z dnia [...] listopada 2021 r., nr [...], odmówił Stowarzyszeniu dofinasowania kosztów kształcenia młodocianego pracownika J. K.. Organ stwierdził, że wnioskodawca ubiegający się o dofinasowanie kosztów kształcenia młodocianego winien wykazać nie tyle posiadanie wymaganych kwalifikacji przez instruktora w chwili złożenia wniosku, ile zaistnienie przesłanki "prowadzenia przygotowania zawodowego młodocianych przez osobę posiadającą wymagane kwalifikacje." Przesłanka ta jest spełniona tylko wtedy, gdy w całym okresie przygotowania zawodowego osoba prowadząca posiadała wymagane kwalifikacje, czyli spełniała wszystkie przewidziane przepisami warunki uprawniające ją do sprawowania funkcji instruktora praktycznej nauki zawodu.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosło Stowarzyszenie, w którym podniosło, że kwestionowanie kwalifikacji E. K., która podjęła pracę [...] lutego 2021 r., to oczywisty błąd. Według odwołującego, na dyplomie Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej potwierdzającym jej kwalifikacje jest data wydania dyplomu a nie data uzyskania kwalifikacji. Według odwołującego E. K. uzyskała kwalifikacje po zdanym egzaminie potwierdzającym w zakresie kwalifikacji A.73 projektowanie fryzur w zawodzie [...] technik usług fryzjerskich. Kwalifikacje te są według niego udokumentowane świadectwem dołączonym do odwołania. Odnośnie zarzutu braku wymaganego trzyletniego stażu do odwołania załączone zostało świadectwo pracy E. K. potwierdzające pracę w zawodzie fryzjer w okresie od 1 grudnia 2017 r. do 31 stycznia 2021 r. w salonie fryzjerskim "A.".

Po rozpoznaniu odwołania SKO w Ł. decyzją z dnia [...] grudnia 2021 r., nr [...], utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy Z. z dnia [...] listopada 2021 r., nr [...].

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy opisał dotychczasowy przebieg postępowania oraz wskazał przepisy regulujące omawianą materię (przepisał te przepisy bez ich omówienia i wykładni).

Dalej organ odwoławczy stwierdził, że ogólnie rzecz biorąc, wymagania kwalifikacyjne powinny być spełnione przez osobę prowadzącą przygotowanie zawodowe przez cały okres, w jakim było ono organizowane. Kwalifikacje wymagane od instruktora praktycznej nauki zawodu podlegają ocenie nie tylko formalnej, lecz także merytorycznej. Chodzi w szczególności o posiadanie tytułu mistrza w zawodzie, którego będzie on nauczać, lub w zawodzie wchodzącym w zakres zawodu, którego będzie nauczać.

W ocenie organu "E. K. wymagane prawem kwalifikacje uzyskała dopiero w dniu [...] października 2021 r., a więc już po zakończeniu prowadzenia przygotowania zawodowego J. K.. Legitymowanie się przez osobę prowadzącą zajęcia kwalifikacjami dopiero po zakończeniu przygotowania zawodowego nie tylko stanowi realizacji przesłanki określonej w art.122 ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1082 z późn. zm.). ustalonej w drodze wykładni gramatycznej, ale jest także nieprzydatne z punktu widzenia celu omawianej normy. Mając na względzie powyższe, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. orzekło jak w sentencji".

Skargę na powyższą decyzję, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, wniosło Stowarzyszenie, w której zaskarżonej decyzji zarzuciło błędną interpretację przepisów dotyczących nabycia kwalifikacji przez pracownika wykonującego pracę instruktora praktycznej nauki zawodu - E. K.. W oparciu o powyższy zarzut strona skarżąca wniosła o uchylenie obu decyzji.

W uzasadnieniu skargi skarżące Stowarzyszenie wyjaśniło, że jest organem prowadzącym B. S. I Stopnia i jednocześnie jest pracodawcą w zawodzie fryzjer w związku z działalnością w branży fryzjerskiej. Prowadzi naukę młodocianych pracowników w tym zawodzie i zatrudnia instruktorów praktycznej nauki zawodu. W dniu [...] lutego 2021 r. zatrudniona została w Stowarzyszeniu E. K., która udokumentowała swoje kwalifikacje Świadectwami potwierdzającymi kwalifikacje w zakresie A 19 (Wykonywanie zabiegów fryzjerskich) z [...] marca 2017 r. oraz A 23 (Projektowanie fryzur) z [...] marca 2018 r. wydanymi przez Okręgową Komisję Egzaminacyjną w Ł.. E. K. ukończyła również liceum ogólnokształcące oraz policealną szkołę zawodową. Jeden z uczniów, którego nauczała zawodu od [...] lutego 2021 r., zdał egzamin zawodowy i ukończył szkołę. Z tego tytułu pracodawca, czyli Stowarzyszenie wystąpiło do Wójta Gminy Z. z wnioskiem o dofinansowanie kształcenia ucznia i przedstawiło wszystkie wymagane dokumenty. Gmina zażądała od wnioskodawcy Dyplomu potwierdzającego kwalifikacje E. K.. Stosowne Dyplomy E. K. przedstawiła, jednak Urząd Gminy nie przyjął ich, bowiem na dyplomach była data wydania [...] października 2021 r. Ostatecznie organ odmówił Stowarzyszeniu finansowania kosztów kształcenia ucznia.

W ocenie skarżącego E. K. nabyła kwalifikacje wraz ze zdanymi egzaminami i otrzymanymi zaświadczeniami to potwierdzającymi. W tej sprawie Stowarzyszenie zwróciło się do Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej, która w swoim stanowisku potwierdza, że E. K. od dnia [...] marca 2018 r. spełniła wymagania (nabyła uprawnienia) aby uzyskać Dyplom potwierdzający kwalifikacje zawodowe w zawodzie Technik usług fryzjerskich, a termin [...] października 2021 r. jest tylko terminem odebrania Dyplomu.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie, jednakże częściowo nie ze względu na podniesione w niej zarzuty, lecz z przyczyn, które Sąd wziął pod uwagę z urzędu.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz. U. z 2021 r., poz. 137) oraz art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 329; dalej: "p.p.s.a.") sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, stosując środki przewidziane w ustawie. Natomiast stosownie do art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach sprawy, nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Przedmiotem kontroli dokonywanej przez Sąd w niniejszej sprawie, z punktu widzenia kryterium legalności, jest zaskarżona decyzja SKO w Ł. z dnia [...] grudnia 2021 r., nr [...], która utrzymała w mocy decyzję Wójta Gminy Z. z dnia [...] listopada 2021 r., nr [...], odmawiającej przyznania Stowarzyszeniu dofinasowania kosztów kształcenia młodocianego pracownika J. K..

Materialnoprawną podstawę dla wydania przedmiotowych decyzji stanowiły przepisy ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (t.j. Dz. U. z 2021 r., poz. 1082), rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie przygotowania zawodowego młodocianych i ich wynagradzania (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2010) oraz rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 22 lutego 2019 r. w sprawie praktycznej nauki zawodu (Dz. U. z 2019 r., poz. 391).

Zdaniem Sądu, zaskarżona decyzja podlega uchyleniu, gdyż organ odwoławczy naruszył art. 7 k.p.a., art. 8 k.p.a., art. 77 § 1 k.p.a. i art. 107 § 3 k.p.a. poprzez niewyjaśnienie stanu faktycznego oraz naruszył art. 15 k.p.a. poprzez brak ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy, które to naruszenia w rozumieniu art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a., mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Przepisy art. 7 k.p.a., art. 8 k.p.a., art. 77 § 1 k.p.a. i art. 107 § 3 k.p.a. nakazują organom wyjaśnienie istotnych kwestii po wyczerpującym zebraniu, rozpatrzeniu i ocenie całego materiału dowodowego oraz kierowanie się przy tym zasadą prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej, a ponadto elementy powyższe mają znaleźć odzwierciedlenie w uzasadnieniu decyzji. Obowiązkiem każdego organu administracji jest bowiem wyczerpujące wskazanie okoliczności faktycznych i prawnych, którymi kierował się przy podejmowaniu rozstrzygnięcia, w szczególności uzasadnienie winno zawierać ocenę zebranego w postępowaniu materiału dowodowego, dokonaną przez organ wykładnię stosowanych przepisów oraz ocenę przyjętego stanu faktycznego w świetle obowiązującego prawa. Nieustalenie przez organy w ramach toczącego się postępowania lub pominięcie w uzasadnieniu decyzji okoliczności faktycznych, mogących mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, może stanowić przesłankę do uznania naruszenia przez organ przepisów o postępowaniu administracyjnym w stopniu wywierającym istotny wpływ na wynik sprawy. W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie, organ odwoławczy dopuścił się takiego naruszenia.

Zauważenia wymaga, że w decyzji organu I instancji jako przyczynę odmowy przyznania żądanego świadczenia wskazano, że "w chwili rozpoczęcia praktycznej nauki zawodu E. K. nie posiadała tytułu robotnika wykwalifikowanego lub równorzędnego w zawodzie, którego będzie nauczać. Nie posiadała również tytułu zawodowego w zawodzie, którego będzie nauczać, lub w zawodzie pokrewnym do zawodu, którego będzie nauczać...Ponadto E. K. nie przedłożyła właściwych świadectw pracy". Jednocześnie podkreślenia wymaga, że organ I instancji oprócz przytoczenia przepisów ustawy Prawo oświatowe oraz przywołanych rozporządzeń (wiele jednostek redakcyjnych dotyczących odmiennych stanów faktycznych), nie wskazał konkretnych przepisów, które legły u podstaw rozstrzygnięcia.

Rozpoznający odwołanie organ odwoławczy, który z mocy art. 15 k.p.a. zobowiązany był rozpoznać i rozstrzygnąć sprawę ponownie i w pełnym zakresie, również przytoczył jednostki redakcyjne przepisów Prawa oświatowego oraz rozporządzeń, bez wskazania, które z tych przepisów stanowią podstawę prawną rozstrzygnięcia w sprawie. A przecież, jak wskazano w wyroku WSA w Gdańsku z dnia 8 marca 2018 r., sygn. akt III SA/Gd 927/17, "podstawa prawna" jest autonomicznym, odrębnym od "rozstrzygnięcia", elementem decyzji administracyjnej, znajdującym właściwe sobie miejsce w treści każdej decyzji administracyjnej. "Podstawę prawną decyzji" stanowi przytoczenie przepisów prawa materialnego, na których organ administracji opiera swoje rozstrzygnięcie danej sprawy administracyjnej co do jej istoty, jak również powołanie stosownych, mających szczególny związek z wydaniem danej decyzji, przepisów proceduralnych. Z art. 107 § 1 k.p.a. wynika, że decyzja powinna zawierać między innymi powołanie podstawy prawnej oraz uzasadnienie prawne. Powołanie podstawy prawnej to przytoczenie przepisów prawa materialnego, na których organ administracji publicznej oparł swoje rozstrzygnięcie. Dotyczy to przepisów prawa stanowiących podstawę prawną rozstrzygnięcia sprawy co do jej istoty. Wprawdzie powoływanie wszystkich przepisów, które miały zastosowanie w sprawie, byłoby zbytnim formalizmem (por. W. Dawidowicz, Ogólne postępowanie, 1962, s. 178), ale powołanie w decyzji administracyjnej jedynie tytułu ustawy, bez wskazania określonego jej przepisu, nie może być uznane za określenie podstawy prawnej podjętej decyzji (por. wyrok NSA z dnia 18 listopada 1983 r., sygn. I SA 954/83).

W sprawie niniejszej organ odwoławczy powołał się na ustawę Prawo oświatowe i przytoczył także treść przepisu art. 122. Podobnie uczynił z § 2 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie przygotowania zawodowego młodocianych i ich wynagradzania. Przytoczył także w pełnym brzmieniu § 10 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej w sprawie praktycznej nauki zawodu, który składa się z 6 ustępów, a te łącznie składają się z 25 punktów i 7 liter. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy, jak już wyżej wskazano, nie wskazał konkretnych przepisów (jednostek redakcyjnych) mających zastosowanie w sprawie, a przecież przytoczone przez niego przepisy dotyczą różnych stanów faktycznych. Przepisów tych także nie omówił i nie uzasadnił subsumpcji do nich zaistniałego stanu faktycznego. Właściwie jako całe uzasadnienie rozstrzygnięcia organ odwoławczy wskazał tylko, że "Pani E. K. wymagane prawem kwalifikacje uzyskała dopiero w dniu [...] października 2021 r., a więc już po zakończeniu prowadzenia przygotowania zawodowego J. K.". Dodatkowo organ wskazał, że "Chodzi w szczególności o posiadanie tytułu mistrza w zawodzie, którego będzie on nauczać, lub w zawodzie wchodzącym w zakres zawodu, którego będzie nauczać", nie wyjaśniając czy E. K. musiała legitymować się posiadaniem tytułu mistrza w zawodzie.

Jak więc z powyższego widać, organ odwoławczy w ogóle nie odniósł się do faktu, że na etapie odwołania Stowarzyszenie złożyło do akt świadectwo pracy E. K. za okres od 01.12.2017 r. do 31.01.2021 r. w Salonie Fryzjerskim "A." jako fryzjer, którego brak był jedną z przyczyn odmownej decyzji organu I instancji. Ponadto organ odwoławczy w ogóle nie odniósł się do zarzutu podniesionego w odwołaniu, dlaczego złożone przez Stowarzyszenie przy wniosku o przyznanie świadczenia, dokumenty, a w szczególności świadectwa potwierdzającego kwalifikację w zawodzie E. K. w zakresie wykonywania zabiegów fryzjerskich z dnia [...] marca 2017 r. (k. 53 akt adm.) oraz świadectwa potwierdzającego kwalifikację w zawodzie E. K. w zakresie projektowania fryzur z dnia [...] marca 2018 r. (k. 52 akt adm.), są niewystarczające do przyjęcia, że posiadała ona wymagane uprawnienia. Organ w ogóle nie ocenił tych dokumentów.

Podobnie rzecz się ma z dwoma dyplomami złożonymi na etapie postępowania przed organem I instancji. Organ odwoławczy także się do nich nie odniósł i ich nie ocenił na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 18 stycznia 2017 r. w sprawie świadectw, dyplomów państwowych i innych druków szkolnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 170 ze zm.) oraz przepisów kolejnych rozporządzeń (rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 26 kwietnia 2018 r. w sprawie świadectw, dyplomów państwowych i innych druków szkolnych – Dz. U. z 2018 r., poz. 939 oraz rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 27 sierpnia 2019 r. w sprawie świadectw, dyplomów państwowych i innych druków – Dz. U. z 2019 r., poz. 1700). Dyplomy te zostały wprawdzie wydane przez Dyrektora Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w Ł. w dniu [...] października 2021 r. (k. 50 i 51 akt adm.), ale jak wynika z pisma Dyrektora Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w Ł. z dnia [...] stycznia 2022 r. (k. 4 akt sądowych), E. K. już od [...] marca 2018 r. spełniała wymagania (nabyła uprawnienia), aby uzyskać Dyplom potwierdzający kwalifikacje zawodowe w zawodzie Technik usług fryzjerskich. Wg. tego organu dyplom ten wydany zastał zaś dopiero w dniu [...] października 2021 r. tylko dlatego, gdyż uprawniona wniosek o wydanie tego dyplomu złożyła w października 2021 r. Natomiast zauważenia wymaga, że dyplom ten nawiązuje wprost do świadectw z k. 52 i 53 akt adm. (kwalifikacja wykonywania zabiegów fryzjerskich 68% i kwalifikacja projektowania fryzur 58%).

Ponadto w aktach administracyjnych znajduje się dyplom potwierdzający kwalifikacje zawodowe E. K. (k. 50 akt adm.) z którego wynika, że otrzymała ona świadectwo potwierdzające kwalifikacje w zawodzie fryzjer i treść tego dyplomu nawiązuje wprost do świadectwa (k. 53 akt adm.) z dnia [...] marca 2017 r. Organ odwoławczy do tego dyplomu i powiązanego z nim świadectwa również się nie odniósł.

Generalnie należy stwierdzić, że organ odwoławczy nie ocenił w płaszczyźnie prawnej przedłożonych przez E. K. dokumentów, a w szczególności świadectwa pracy, dwóch świadectw potwierdzających jej kwalifikacje w zawodzie oraz dwóch dyplomów również potwierdzających jej kwalifikacje zawodowe. Jak zatem z powyższego widać, organ odwoławczy nie rozpoznał niniejszej sprawy zgodnie z zasadą dwuinstancyjności postępowania administracyjnego wynikającą z art. 15 k.p.a. Zgodnie z tą zasadą, każda sprawa administracyjna, jeżeli zawiśnie przed organem drugiej instancji na skutek wniesienia przez stronę środka zaskarżenia, wymaga przede wszystkim ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia (por. wyrok NSA z dnia 21 lutego 2012 r., sygn. akt II OSK 2720/11). Zasada ta jest zrealizowana wtedy, gdy rozstrzygnięcia obu organów zostały poprzedzone przeprowadzeniem przez nie postępowania umożliwiającego osiągnięcie celów, dla których postępowanie to jest prowadzone, czyli postępowania merytorycznego w zakresie ustalenia stanu faktycznego, zebrania i oceny dowodów, przeanalizowania wszystkich argumentów i żądań strony oraz rozważań prawnych stosownych dla rozstrzygnięcia, a wszystko to powinno znaleźć dodatkowo odzwierciedlenie w uzasadnieniu decyzji.

W realiach niniejszej sprawy stwierdzić trzeba zatem jednoznacznie, że sprawa nie została przez organ odwoławczy rozpoznana zarówno w płaszczyźnie ustalenia stanu faktycznego jak i w zakresie rozważań prawnych. Wprawdzie wg. art. 133 § 1 p.p.s.a. sąd wydaje wyrok po zamknięciu rozprawy na podstawie akt sprawy, ale z uwagi na fakt, że orzeczenia sądów administracyjnych mają charakter kasacyjny, sąd ten nie może wyręczyć organu w rozstrzygnięciu sprawy. Ze względu na kontrolne funkcje sądu administracyjnego sąd może dokonywać tylko takich ustaleń faktycznych, które są niezbędne dla oceny zgodności z prawem zaskarżonego aktu. Nie może natomiast dokonywać ustaleń, które mogłyby służyć merytorycznemu załatwieniu sprawy rozstrzygniętej zaskarżonym aktem. Inaczej mówiąc – nie może w tym zakresie wyręczać organu administracyjnego (por. wyrok NSA z dnia 20 lutego 2013 r., sygn. akt II GSK 150/11). Stwierdzone zatem wyżej naruszenie przepisów postępowania, mające wpływ na prawidłowość rozstrzygnięcia, czyni zdaniem Sądu, przedwczesną ocenę zaskarżonej decyzji z punktu widzenia prawidłowości zastosowania przepisów prawa materialnego, w tym i zarzutów dotyczących naruszenia przepisów prawa materialnego podniesionych w skardze. Sprawa wymaga bowiem rozpoznania od początku i w pełnym zakresie. Sąd I instancji tylko kontroluje sposób stosowania prawa materialnego przez organy, które wykonują administrację. Sąd ten nie jest organem administracyjnym, zatem nie może dokonywać wykładni prawa za organ, przed wydaniem merytorycznej decyzji administracyjnej (por. wyrok NSA z dnia 4 kwietnia 2017 r., sygn. akt II GSK 44/17).

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy, organ odwoławczy weźmie pod uwagę argumentację przedstawioną przez Sąd w niniejszym wyroku, a przy wydawaniu rozstrzygnięcia zobowiązany będzie uwzględnić przywołane w uzasadnieniu wyroku przepisy oraz dokonać ich stosownej interpretacji i wykładni.

Mając powyższe na uwadze, na mocy art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a., należało orzec jak w sentencji.

O kosztach postępowania orzeczono na mocy art. 200 p.p.s.a. i art. 205 § 2 p.p.s.a. w zw. z § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1800). Na zasądzone koszty składają się wpis sądowy w kwocie 200 zł, koszty zastępstwa procesowego w kwocie 480 zł oraz opłata skarbowa od udzielonego pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.