Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Pisula-Dąbrowska, Sędziowie WSA Adam Lipiński (spr.), Stanisław Marek Pietras, Protokolant Referent stażysta Małgorzata Ciach, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 października 2014 r. sprawy ze skargi K. B. na bezczynność Ministra Finansów w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] września 2013 r o udostępnienie informacji publicznej 1. zobowiązuje Ministra Finansów do rozpatrzenia wniosku skarżącego K.B. z dnia [...] września 2013 r. o udostępnienie informacji publicznej, w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; 2. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. zasądza od Ministra Finansów na rzecz skarżącego K. B. kwotę 100 (słownie: sto) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

K. B. wnioskiem z dnia [...] września 2013 r. (wpływ do organu w dniu [...] października 2013 r.) zwrócił się do Ministra Finansów o udostępnienie drogą elektroniczną, następującej informacji publicznej: zestawienia umów i porozumień zawartych w roku 2013, w oparciu o Centralny rejestr umów i porozumień w Ministerstwie Finansów, w formie arkusza kalkulacyjnego zawierającego co najmniej dane w zakresie: podmiot i tryb zawarcia umowy, data zawarcia umowy, numer umowy, okres obowiązywania umowy, strona umowy, wartość umowy, data zrealizowania umowy bez zastrzeżeń z dniem upływu gwarancji i rękojmi, data wszczęcia postępowania, data zakończenia postępowania sądowego.

W odpowiedzi, organ pismem z dnia [...] października 2013 r. wskazał, iż Centralny rejestr umów i porozumień w Ministerstwie Finansów jest dokumentem wewnętrznym, a obowiązek jego prowadzenia nie wynika z przepisów powszechnie obowiązujących. Terminu "dokument wewnętrzny" używa się dla określenia dokumentu, który nie jest skierowany do podmiotów zewnętrznych i został wytworzony tylko na potrzeby danego podmiotu. Informacje zawarte w rejestrze nie posiadają waloru informacji publicznej, nie zawierają zasad funkcjonowania Ministerstwa, ani w żaden sposób nie oddziałują na sytuację podmiotów spoza jego struktury. Prowadzenie rejestru nie służy realizacji zadań publicznych, ani nie przesądza o kierunkach działania organu, są to jedynie czynności o charakterze technicznym służącym jedynie do usystematyzowania i zgromadzenia w jednym miejscu na potrzeby wewnętrzne wiedzy o różnorodności oraz ilości zawieranych niektórych umów. Na poparcie swojego stanowiska organ przywołał orzeczenia sądów administracyjnych (wyrok NSA z dnia 18 sierpnia 2010 r. sygn. akt I OSK 851/10; wyrok WSA w Lublinie z dnia 27 czerwca 2013 r., sygn. II SAB/Lu 278/13; wyrok NSA z dnia 14 września 2012 r., sygn. I OSK 1203/12).

K. B. w skardze z dnia [...] czerwca 2014 r. skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zarzucił Ministrowi Finansów bezczynność w rozpatrzeniu wniosku z dnia [...] września 2013 r.

Wskazał na naruszenie przez organ art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP oraz art. 1 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 i art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.

W konkluzji skargi wnosił o:

1. zobowiązanie Ministra Finansów do dokonania czynności w zakresie udostępnienia informacji publicznych zgodnie z wnioskiem z dnia [...] września 2013 roku,

2. zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi wskazywał, iż nie wnosił o udostępnienie rejestru, a wyłącznie o zestawienie umów i porozumień zawartych z Ministerstwem Finansów, które mogło zostać opracowane z wykorzystaniem różnych materiałów pozostających w dyspozycji organu - m. in. szeroko omówiony przez organ rejestr, lecz nic nie stało na przeszkodzie, aby źródłem informacji były także źródłowe umowy lub właściwe dokumenty księgowe.

Wskazywał także, iż informację publiczną należy pojmować szeroko w znaczeniu nawiązującym do art. 61 Konstytucji RP, który stanowi równocześnie interpretację prowspólnotową. W takim ujęciu, informacją publiczną jest każda informacja wytworzona i posiadana przez szeroko rozumiane władze publiczne, w tym i Ministra Finansów. Podobne rozumienie pojęcia informacji publicznej jest prezentowane w orzecznictwie sądów administracyjnych (np. wyrok NSA z dnia 3 stycznia 2012 r. ,sygn. akt 1 OSK 2157/11; wyrok NSA z dnia 20 stycznia 2012 r., sygn. akt I OSK 2118/11; uchwała NSA z dnia 9 grudnia 2013 r., sygn. akt. I OPS 8/13 i przywołane tam orzecznictwo).

Zgodnie z orzecznictwem zestawienie umów i rejestry umów stanowią informację publiczną (wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 marca 2014 r., sygn. akt. II SAB/Wa 693/13; wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 marca 2014 r., sygn. akt. II SAB/Wa 740/13; wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 maja 2014 r., sygn. akt. II SAB/Wa 68/14; wyrok WSA w Olsztynie z dnia 25 lutego 2014 r., sygn. akt. II SAB/Ol 5/14).

Żądana informacja jest informacją publiczną w szerokim rozumieniu tego pojęcia, w szczególności mieści się w zakresie spraw wymienionych w art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Informacją publiczną jest informacja o zasadach funkcjonowania podmiotów, o których mowa w art. 4 ustawy, w tym o prowadzonych rejestrach, ewidencjach i archiwach oraz o sposobach i zasadach udostępniania danych w nich zawartych, czy też przez informację publiczną można również rozumieć dane zgromadzone w tych rejestrach, w tym m. in. w rejestrze umów (wyrok NSA z dnia 5 kwietnia 2013 r., sygn. akt. I OSK 175/13).

Minister Finansów w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie.

W uzasadnieniu swojego stanowiska organ argumentował, iż skarżący już wcześniej zwrócił się do organu z pytaniem czy Ministerstwo Finansów prowadzi Rejestr Umów. Ministerstwo Finansów pismem z dnia [...] sierpnia 2013 r., wysłanym drogą elektroniczną poinformowało zainteresowanego, że w Ministerstwie Finansów jest prowadzony rejestr umów w zakresie określonym w zarządzeniu nr [...] Dyrektora Generalnego Ministerstwa Finansów z dnia [...] czerwca 2007 r. w sprawie zasad i trybu rejestracji umów oraz porozumień w centralnym rejestrze umów i porozumień w Ministerstwie Finansów (przy piśmie przekazano Wnioskodawcy zeskanowaną kopię ww. zarządzenia). Ponadto Ministerstwo Finansów poinformowało, że przedmiotowy rejestr prowadzony jest w programie EXCEL bez dodatkowego oprogramowania wspierającego i poinformowało o zasadach udostępniania informacji nieudostępnianych w Biuletynie Informacji Publicznej, wskazując konkretną zakładkę na stronie Ministerstwa Finansów.

Obecny wniosek (z dnia [...] września 2013 r.) nie stanowi informacji publicznej, na co organ wskazał w piśmie z dnia [...] października 2013 r. Przedmiotowy Rejestr nie mieści się w kategorii zakreślonej w art. 1 ust. 1 i w art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zwłaszcza z treści art. 6 ust. 1 pkt 3 lit. f) wynika, że udostępnieniu podlega informacja publiczna o "prowadzonych rejestrach, ewidencjach i archiwach oraz o sposobach i zasadach udostępniania danych w nich zawartych". Z przepisu tego nie wynika, że dane z rejestrów, ewidencji lub archiwów, co do zasady, podlegają udostępnieniu na zasadach wymienionej ustawy i że stanowią informację publiczną. Z pewnością informacją publiczną jest informacja o rejestrach publicznych, a także informacja o sposobach i zasadach udostępniania danych zawartych w tych rejestrach.

Nadto w ocenie organu maksymalnie szeroka interpretacja pojęcia dostępu do informacji publicznej mogłaby doprowadzić do całkowitego paraliżu funkcjonowania organów administracji publicznej, byłaby bowiem jednoznaczna z nałożeniem na nie obowiązku umożliwienia przeprowadzenia osobistych, prywatnych działań kontrolnych przez właściwie nieograniczoną liczbę podmiotów (wyrok WSA w Krakowie z dnia 28 lutego 2008 r., sygn. II SA/Kr 1292/07). Ustawa o dostępie do informacji publicznej nie jest i nie może być środkiem do wykorzystywania jej w celu występowania z wnioskiem o udzielenie każdej informacji (postanowienie NSA z dnia 19 stycznia 2011 r., sygn. I OSK 8/11).

Nadto przedmiotowy rejestr zawiera jedynie pewne informacje na temat umów zawieranych przez Ministerstwo Finansów, których wartość przekracza równowartość 14 tys. euro., a jego prowadzenie nie wynika z przepisów powszechnie obowiązujących. Jest on prowadzony jedynie na podstawie przepisów wewnętrznych tj. zarządzenia nr [...] Dyrektora Generalnego Ministerstwa Finansów z dnia [...] czerwca 2007 r. w sprawie zasad i trybu rejestracji umów oraz porozumień w centralnym rejestrze umów oraz porozumień w Ministerstwie Finansów. W uzasadnieniu do ww. zarządzenia wskazano, że rejestr ten tworzony jest poprzez techniczne gromadzenie umów na potrzeby kierownictwa Ministerstwa Finansów jako dokument wewnętrzny w celu wzmocnienia nadzoru i kontroli nad ich realizacją. Jak podkreśla się w orzecznictwie sądów administracyjnych, terminu "dokument wewnętrzny" używa się dla określenia dokumentu, który nie jest skierowany do podmiotów zewnętrznych.

Rejestr nie służy realizacji zadań publicznych, ani nie przesądza o kierunkach działania organu, są to jedynie czynności o charakterze technicznym służącym kierownictwu Ministerstwa jedynie do usystematyzowania i zgromadzenia w jednym miejscu wiedzy o różnorodności oraz ilości zawieranych umów. A zatem działania w zakresie prowadzenia rejestru mają charakter "służebny" wobec działań kierownictwa Ministerstwa i są w całości wykonywane na potrzeby wewnętrzne (wyrok NSA z dnia 18 sierpnia 2010 r., sygn. akt 1 OSK 851/10; wyrok WSA w Lublinie z dnia 27 czerwca 2013 r. sygn. II SAB/Lu 278/13) i został wytworzony tylko na potrzeby Ministerstwa Finansów.

Ponadto należy podkreślić, że w świetle art. 139 ust. 3 ustawy - Prawo zamówień publicznych, bezspornym jest, że umowy są jawne i podlegają udostępnieniu na zasadach określonych w przepisach o dostępie do informacji publicznej oraz, że wszelkie informacje dotyczące umów o realizację zamówień publicznych są informacjami publicznymi, (vide: wyrok NSA z dnia 19 września 2007 r. sygn. I OSK 1992/06). Realizując postanowienia ustawy - Prawo zamówień publicznych, Ministerstwo Finansów na stronie internetowej Biuletynu Informacji Publicznej organu w zakładce Ministerstwo Finansów/Zamówienia Publiczne publikuje wymagane ustawowo informacje z zakresu zamówień publicznych m.in. ogłoszenie o udzieleniu zamówienia publicznego, specyfikację istotnych warunków zamówienia wraz z załącznikami (w tym ze wzorem umowy), informację o dokonaniu wyboru oferty najkorzystniejszej (w której wskazana m. in. nazwa firmy, która złożyła najkorzystniejszą ofertę oraz cena oferty). Wobec powyższego w ocenie organu nie znajduje żadnego uzasadnienia powielanie czynności i tworzenie dodatkowych rejestrów, które będą stanowiły kompilację danych z dokumentów źródłowych, jakimi w tym przypadku są ww. umowy stanowiące informację publiczną.

Organ stwierdził, iż nie był bezczynny albowiem pismem z dnia [...] października 2013 r. udzielił skarżącemu odpowiedzi.

Jednocześnie podkreślił, że forma i zakres żądanych informacji odpowiada formie i zakresowi rejestru. Co należałoby zinterpretować, że skarżący wnosi o sporządzenie na nowo tego samego rejestru lub jego skopiowanie. Tymczasem w skardze K. B. podkreśla, że "nie wnosił o udostępnienie rejestru, a wyłącznie o zestawienie umów i porozumień zawartych z Ministerstwem Finansów, które mogło zostać opracowane z wykorzystaniem różnych materiałów pozostających w dyspozycji organu m.in. szeroko omówionego przez organ rejestru, lecz nic nie stało na przeszkodzie, aby źródłem informacji były także źródłowe umowy lub właściwe dokumenty księgowe".

W dodatkowych pismach procesowych (skarżącego - z dnia [...] lipca 2014 r. i organu - z dnia [...] sierpnia 2014 r.) strony podtrzymały swoje stanowiska i na ich poparcie wskazały liczne orzecznictwo sądów administracyjnych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie opierając się na stanie faktycznym ustalonym jak wyżej, zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 3 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) , sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, która obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w zakresie: 1. wydawania decyzji administracyjnych, 2. postanowień wydawanych w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończących postępowanie, a także postanowień rozstrzygających sprawę co do istoty, 3. postanowień wydawanych w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, 4. innych aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.

Bezczynność organu występuje gdy organ zobowiązany do podjęcia przewidzianej prawem czynności, nie podejmuje jej w terminie określonym przez przepisy prawa. Sądy administracyjne rozpatrują skargi na bezczynność organów wyłącznie w przypadku postępowań, które mogą zakończyć się wydaniem decyzji administracyjnych, postanowień wydanych w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie, albo kończących postępowanie, a także postanowień rozstrzygających sprawę co do istoty, lub też wydaniem innych aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.

Niezastosowanie się przez organ do nakazów przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej poprzez niezasadne twierdzenie, iż ustawa ta nie ma zastosowania w danej sprawie, albo niezasadne pozbawienie żądanej informacji przymiotu informacji publicznej w rozumieniu powyższej ustawy stanowi także bezczynność organu.

Natomiast wniesienie skargi na bezczynność w zakresie udostępnienia informacji publicznej nie musi być poprzedzone wezwaniem organu do usunięcia naruszenia prawa, albo złożeniem zażalenia, o którym mowa w art. 37 Kpa. (porównaj wyrok WSA z dnia 9 grudnia 2005 r. sygn. akt SAB/Wa 181/05 oraz glosa B. Adamiak do postanowienia NSA z dnia 17 października 1997 r. – OSP 1998/10 s. 526).

Rozpatrywana z uwzględnieniem powyższych kryteriów skarga jest zasadna.

Przede wszystkim należy ustalić przedmiotowy zakres wniosku skarżącego o udostępnienie informacji publicznej, albowiem w tym zakresie każda ze stron niniejszego postępowania przedmiot ten określa odmiennie.

W tezie wyroku NSA z dnia 5 marca 2013 r. sygn. akt I OSK 2888/12 wskazano, iż przy kwalifikacji danej informacji jako informacji publicznej nie wystarczy kierować się jedynie tym, kto wytworzył daną informację i jaką ma formę, czy postać. Istotne jest przede wszystkim to, co dana informacja zawiera, a więc, czy dotyczy sprawy publicznej.

Zgodnie z taką zasadą uznać należy, iż przedmiotem wniosku nie jest sam rejestr, czyli zestaw umów i porozumień zawartych w 2013 r. i odnotowanych w Ministerstwie Finansów w prowadzonym przez ten organ Centralnym rejestrze umów i porozumień, ale niektóre informacje co do zapisów zawartych w tych umowach i porozumieniach oraz dodatkowe informacje o wykonywaniu tych umów i porozumień. Te właśnie dane stanowią o istocie żądanej informacji publicznej i to jest jej sedno. Takie właśnie ma znaczenie użycie przez skarżącego we wniosku dalszych wyróżników: podmiot i tryb zawarcia umowy, data zawarcia umowy, numer umowy, okres obowiązywania umowy, strona umowy, wartość umowy, data zrealizowania umowy bez zastrzeżeń z dniem upływu gwarancji i rękojmi, data wszczęcia postępowania, data zakończenia postępowania sądowego. Reasumując – żądaniem zawartym we wniosku jest uzyskanie ściśle określonych informacji o umowach i porozumieniach zawartych przez Ministerstwo Finansów, przy czym skarżącego interesują jedynie te umowy i porozumienia które zostały zawarte w 2013 r. i które zostały odnotowane w Centralnym rejestrze umów i porozumień prowadzonym przez Ministerstwo Finansów, zaś zakres interesujących skarżącego informacji o tych umowach i porozumieniach (czyli istota wniosku) to informacje o: podmiotach i trybie zawarcia umowy, data zawarcia umowy, numer umowy, okres obowiązywania umowy, strona umowy, wartość umowy, data zrealizowania umowy bez zastrzeżeń z dniem upływu gwarancji i rękojmi, data wszczęcia postępowania, data zakończenia postępowania sądowego.

Dlatego też trafnie wskazano w skardze, iż K. B. we wniosku o udostępnienie informacji publicznej nie wnosił o udostępnienie mu rejestru, a wyłącznie o zestawienie umów i porozumień zawartych z Ministerstwem Finansów, które mogło zostać opracowane z wykorzystaniem różnych materiałów pozostających w dyspozycji organu - m. in. szeroko omówiony przez organ rejestr, lecz nic nie stało na przeszkodzie, aby źródłem informacji były także źródłowe umowy lub właściwe dokumenty księgowe.

Wskazać tu także należy, iż umowy i porozumienia których jedną ze stron jest Ministerstwo Finansów niewątpliwie stanowią informację publiczną albowiem dotyczą wydatkowania publicznych środków w celach publicznych. Zatem informacje o takich elementach tych umów i porozumień jak: podmiot i tryb zawarcia umowy, data zawarcia umowy, numer umowy, okres obowiązywania umowy, strona umowy, wartość umowy stanowią także informacje publiczną. Cechę tą mają również żądane przez skarżącego informacje: o dacie zrealizowania umowy bez zastrzeżeń z dniem upływu gwarancji i rękojmi, dacie wszczęcia postępowania, dacie zakończenia postępowania sądowego.

Zatem żądana przez K. B. wnioskiem z dnia [...] września 2013 r. informacji jest niewątpliwie informacją publiczną w rozumieniu przepisów art. 1 ust. 1 i art. 6 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.

Tymczasem Minister Finansów traktuje wniosek z dnia [...] września 2013 r. jako żądanie informacji o konkretnych wpisach w prowadzonym przez organ rejestrze umów i porozumień – dokumencie wewnętrznym organu. Oczywiście, w takim ujęciu przedmiot wniosku nie stanowi informacji publicznej. Jednakże takie właśnie potraktowanie wniosku stanowi o wadliwym jego odczytaniu. Nie jest to przecież żądanie udzielenia informacji o informacjach zgromadzonych w danym dokumencie wewnętrznym, ale jak to dalej precyzuje K. B. w skardze – żądanie zestawienia umów i porozumień zawartych z Ministerstwem Finansów, które to zestawienie mogło zostać opracowane z wykorzystaniem różnych materiałów pozostających w dyspozycji organu – m.in. szeroko omówiony przez organ rejestr, albo poprzez źródłowe umowy lub właściwe dokumenty księgowe. Zatem do udostępnienia żądanej informacji nie jest niezbędny rejestr, jakkolwiek może być pomocny w procesie przygotowania żądanej informacji do jej udostępnienia zainteresowanemu.

Istotą wniosku o udostępnienie informacji nie jest z pewnością samo zestawienie umów i porozumień w przedmiotowym rejestrze, ale wybrane przez skarżącego pewne informacje o tych umowach i porozumieniach.

Nie ma zatem, sprzeczności pomiędzy treścią wniosku a twierdzeniami skarżącego zawartymi w skardze co do przedmiotu tego wniosku.

Dla rozstrzygnięcia sprawy nie jest także ważne prawidłowe określenie związku pomiędzy pojęciem informacja publiczna a pojęciem rejestr umów i porozumień, albowiem sprawa nie dotyczy rejestru jako takiego (czy też jego części) ale wybranych informacji o umowach i porozumieniach, których jedną ze stron jest Ministerstwo Finansów. Dlatego też wywody obu stron w przedmiocie czy rejestr należy, czy też nie należy do zbioru informacji publicznej, nie ma w niniejszej sprawie żadnego znaczenia.

Czym innym jest cel dla którego dany rejestr jest prowadzony, a czym innym żądana w oparciu o ten rejestr informacja zawarta we wniosku z dnia [...] września 2013 r. Podkreślenia wymaga tu, iż to właśnie treść żądanej informacji decyduje o kwalifikacji, ze względów przedmiotowych, żądanej informacji jako informacji publicznej w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Minister Finansów w sposób nieprawidłowy rozpatrzył niniejszą sprawę, albowiem abstrahując od jej istoty, nieprawidłowo uznał, iż przedmiot wniosku K. B. nie stanowi informacji publicznej.

Z tych też powodów organ pozostawał w bezczynności w rozpatrywaniu niniejszego wniosku, co zostało stwierdzone w sentencji wyroku.

Jednakże w ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie bezczynność ta nie wynikała z braku działania organu, ale z błędnego zakwalifikowania żądanej informacji jako pozbawionej przymiotu informacji publicznej w rozumieniu przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. Z tych też względów takie nieprawidłowe działanie organu nie stanowi rażącego naruszenia prawa, zwłaszcza gdy zważy się na terminowe udzielenie skarżącemu odpowiedzi na jego wniosek.

Minister Finansów powinien zatem rozpatrzyć zgodnie z zasadami ustawy o dostępie do informacji publicznej wniosek K. B. z dnia [...] września 2013 r. o udostępnienie żądanej informacji publicznej, stosując się do wytycznych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, co do rozumienia przedmiotu żądanej informacji publicznej.

W tym aspekcie organ powinien zważyć czy i w jakieś części żądanych informacji - zwłaszcza odnoszących się do takich faktów jak: podmiot i tryb zawarcia umowy (porozumienia), data zawarcia umowy, numer umowy, okres obowiązywania umowy, strona umowy, wartość umowy - nie będzie tu wystarczające odesłanie skarżącego do odpowiednich informacji zamieszczonych w Biuletynie Informacji Publicznej organu, jeżeli informacje te są tam zamieszczone. W dalszym aspekcie, to jest pytań - dotyczących wykonywania umowy czy porozumień i ewentualnych sporów w tym zakresie – pytania dotyczące daty zrealizowania umowy bez zastrzeżeń z dniem upływu gwarancji i rękojmi, daty wszczęcia postępowania, daty zakończenia postępowania sądowego – oraz żądanych informacji, które nie są dostępne w Biuletynie Informacji Publicznej, organ powinien rozważyć czy są to informacje proste – czy też wymagają dodatkowych działań w celu ich odnalezienia i udostępnienia – a zatem czy nie są to informacje przetworzone, wymagające wykazania przez skarżącego (na żądanie podmiotu zobowiązanego do udostępnienia informacji) interesu prawnego do ich uzyskania. W szczególności rozważyć by należało, czy w rezultacie wykonania obowiązku informacyjnego zgodnie, z żądaniem skarżącego, powstanie nowa informacja. Na obecnym etapie postępowania powyższych zagadnień rozstrzygnąć nie sposób.

Z tych wszystkich wyżej przytoczonych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał skargę na bezczynność organu za uzasadnioną i w tym zakresie orzekł jak w sentencji wyroku, na podstawie art. 149 § 1 i art. 200 powołanej wyżej ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.