Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych
|
drukuj zapisz |
645 Sprawy nieobjęte symbolami podstawowymi 601644 oraz od 646-652, Pracownicy samorządowi, Burmistrz Miasta~Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej, Stwierdzono bezskuteczność czynności, II SA/Bk 897/21 - Wyrok WSA w Białymstoku z 2022-03-15, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA
II SA/Bk 897/21 - Wyrok WSA w Białymstoku
|
|
|||
|
2021-12-13 | |||
|
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku | |||
|
Barbara Romanczuk /przewodniczący sprawozdawca/ | |||
|
645 Sprawy nieobjęte symbolami podstawowymi 601644 oraz od 646-652 | |||
|
Pracownicy samorządowi | |||
|
Burmistrz Miasta~Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej | |||
|
Stwierdzono bezskuteczność czynności | |||
|
Dz.U. 2019 poz 1282 art. 11 ust. 1, art. 13 ust. 2 pkt 4 b, art. 14 ust. 2 pkt 3 i 4 i art. 15 ust. 2 pkt 4 Ustawa z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych - t.j. Dz.U. 2022 poz 329 art. 146 par. 1 Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. |
|||
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Elżbieta Lemańska, Sędziowie asesor sądowy WSA Barbara Romanczuk (spr.), sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Protokolant sekretarz sądowy Katarzyna Derewońko, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 8 marca 2022 r. sprawy ze skargi B. L. na czynność Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w W. z dnia [...] października 2021 r. nr [...] w przedmiocie rozstrzygnięcia naboru na wolne stanowisko urzędnicze stwierdza bezskuteczność zaskarżonej czynności |
||||
Uzasadnienie
Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco: W dniu [...] września 2021 r. Kierownik Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w W. ogłosił nabór kandydatów na stanowisko urzędnicze – samodzielny księgowy – 1 etat w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w W., określając wymogi, które należy spełnić oraz wskazując, że osoby spełniające wymogi formalne zostaną zaproszone telefonicznie na rozmowę kwalifikacyjną. Po przeprowadzeniu naboru, Kierownik Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w W. w dniu [...] października 2021 r. poinformował, że w wyniku zakończenia procedury naboru na stanowisko urzędnicze – samodzielny księgowy została wybrana M. M. W uzasadnieniu dokonanego naboru wskazano, że "w wyniku ogłoszenia o naborze na stanowisko urzędnicze - samodzielny księgowy - 1 etat w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w W. umieszczonego w Biuletynie Informacji Publicznej Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w W., na stronie internetowej Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w W. oraz na tablicy ogłoszeń Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w W. swoją kandydaturę do pracy na w/w stanowisku zgłosiły 4 osoby. Spośród złożonych ofert 2 osoby spełniły wymogi formalne i zostały zakwalifikowane i zaproszone do udziału w rozmowach kwalifikacyjnych. Na rozmowę kwalifikacyjną stawiły się dwie kandydatki. W wyniku przeprowadzonego naboru została wyłoniona kandydatura Pani M. M., która spełniła wymogi określone w ogłoszeniu o naborze. W czasie rozmowy kwalifikacyjnej wykazała się wiedzą i predyspozycjami gwarantującymi prawidłowe wykonywanie powierzonych obowiązków na stanowisku samodzielnego księgowego". W dniu [...] listopada 2021 r. skargę na rozstrzygnięcie z dnia [...] października 2021 r. o naborze na wolne stanowisko urzędnicze – samodzielny księgowy w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w W. złożyła B. L. Zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzuciła naruszenie: 1. art. 13 ust. 2 pkt 4b ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (tj. Dz.U. z 2019 r. poz. 1282) poprzez zaniechanie organu spełnienia obowiązku i nie umieszczenie w ogłoszeniu o wolnym stanowisku urzędniczym informacji w Biuletynie Informacji Publicznej oraz na tablicy informacyjnej w Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w W., czy w miesiącu poprzedzającym datę upublicznienia ogłoszenia wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych w jednostce, w rozumieniu przepisów o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, wynosi co najmniej 6%, 2. art. 13a ust 1 i 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1282) poprzez zaniechanie organu w spełnieniu w/w obowiązku i nie przyznanie skarżącej przysługującego jej pierwszeństwa w wyniku przeprowadzonej procedury naboru. W uzasadnieniu skargi skarżąca wskazała, że art. 13a ustawy o pracownikach samorządowych wprowadził obowiązek wyłonienia w konkursie grupy pięciu najlepszych kandydatów, których komisja rekrutacyjna przedstawiła kierownikowi jednostki. Ponadto obowiązkowe było umieszczenie przez organ w ogłoszeniu o naborze informacji, czy w miesiącu poprzedzającym datę upublicznienia ogłoszenia wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych w jednostce, w rozumieniu przepisów o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, wynosi co najmniej 6%. Dane takie nie zostały umieszczone w ogłoszeniu o naborze na stanowisko urzędnicze - samodzielny księgowy w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w W. przez Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej. W związku z powyższym z treści tego ogłoszenia skarżąca wnioskowała, że wskaźnik osób niepełnosprawnych zatrudnionych w ośrodku jest niższy niż 6 %, skoro takiej informacji nie było w ogłoszeniu o naborze. Utwierdziło ją to w przekonaniu, że ma szanse w zatrudnieniu jako osoba niepełnosprawna, gdyż z informacji zawartej w punkcie 6 l ogłoszenia "Wymagane dokumenty" wynikało, że: "osoby, które zamierzają skorzystać z uprawnienia, o którym mowa w art. 13a ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1282) są obowiązane do złożenia wraz z dokumentami kopii dokumentu potwierdzającego niepełnosprawność". Skarżąca jako kandydatka do pracy złożyła ważną kopię dokumentu potwierdzającego niepełnosprawność, ponieważ chciała skorzystać z przysługującego jej uprawnienia w prowadzonej procedurze naboru na stanowisko urzędnicze. Skarżąca podkreśliła, że Komisja Rekrutacyjna podczas rozmowy kwalifikacyjnej, pytała ją czy korzystała i czy korzysta w swoim obecnym miejscu pracy z przysługujących jej praw z tytułu niepełnosprawności. Zdaniem skarżącej jej orzeczenie o stopniu niepełnosprawności posłużyło Pani Kierownik Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w W. do dyskryminacji jej osoby w procesie naboru do zatrudnienia, ze względu właśnie na niepełnosprawność, a nie do skorzystania z przysługującego jej uprawnienia. Podkreśliła, że w procesie naboru znalazłam się w gronie dwóch osób zaproszonych na rozmowę kwalifikacyjną, czyli została zakwalifikowana do grupy pięciu najlepszych kandydatów oraz w największym stopniu spełniających wymagania dodatkowe. Nie została jednak wybrana w wyniku przeprowadzonej procedury naboru na to stanowisko urzędnicze. Stanowisko "samodzielny księgowy", na które był prowadzony nabór nie jest stanowiskiem kierowniczym, o jakim mówi art. 13 a ust 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych, ponieważ w wykazie kierowniczych stanowisk urzędniczych, z Rozporządzenia Rady Ministrów Dz.U. 2018 poz. 936 z dnia 15 maja 2018 r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych, stanowisko to nie występuje. Stanowisko samodzielny księgowy jest więc stanowiskiem urzędniczym, co znalazło swoje odzwierciedlenie w ogłoszeniu. Mając na względzie wskazane zarzuty, wniosła o uchylenie zaskarżanej decyzji - postanowienia o wyniku naboru z dnia [...].10.2021 r. i postępowania konkursowego na wolne stanowisko urzędnicze - samodzielny księgowy w całości. W odpowiedzi na skargę Kierownik Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w W. (oświadczenie złożone na rozprawie w dniu [...] stycznia 2022 r. (k. 32v), wniósł o oddalenie skargi. Organ podkreślił, że skarżąca Pani B. L. brała udział w rekrutacji na w/w stanowisko i znalazła się w gronie 2 osób, obok Pani M. M., które zostały zaproszone na rozmowę kwalifikacyjną. Obie Panie zostały zakwalifikowane do grupy 5 najlepszych kandydatów oraz w największym stopniu spełniających wymagania dodatkowe. Z oceny oferty (stanowiącej załącznik nr 5 do Regulaminu naboru na wolne stanowiska urzędnicze w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w W.) dla obu kandydatek wynikało, że Pani M. M. uzyskała łącznie 24 punkty, natomiast Pani B. L. zaledwie o jeden punkt mniej tj. łącznie 23 punkty. Organ zatem stwierdził, że obie kandydatki wypadły bardzo dobrze, jednak to Pani M. M. zdobyła więcej punktów i w konsekwencji została wybrana na stanowisko: samodzielny księgowy -1 etat w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w W. Stąd tez zarzut naruszenia art. 13a § 1 ustawy o pracownikach samorządowych należy uznać za bezpodstawny. Organ nie podzielił również zarzutu naruszenia art. 13a § 2 ustawy o pracownikach samorządowych. Art. 13a § 2 tej ustawy stanowi: "Jeżeli w jednostce wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych, w rozumieniu przepisów o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, w miesiącu poprzedzającym datę upublicznienia ogłoszenia o naborze, jest niższy niż 6%, pierwszeństwo w zatrudnieniu na stanowiskach urzędniczych, z wyłączeniem kierowniczych stanowisk urzędniczych, przysługuje osobie niepełnosprawnej, o ile znajduje się w gronie osób, o których mowa w ust. 1." W jednostce wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych, w rozumieniu przepisów o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, został ustalony na poziomie 6% - w miesiącu poprzedzającym datę upublicznienia ogłoszenia o w/w naborze. Uprawnienie dotyczące pierwszeństwa w zatrudnieniu dla osoby niepełnosprawnej uaktywnia się natomiast dopiero w sytuacji, jeżeli u danego pracodawcy wskaźnik w miesiącu poprzedzającym datę upublicznienia ogłoszenia o naborze ustalony jest poniżej 6%. W Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w W. obecnie zatrudnionych jest 19 pracowników (18,5 etatu), z czego aż 3 osoby, w tym Kierownik jednostki, są osobami niepełnosprawnymi. Zatem wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w W. w miesiącu poprzedzającym datę upublicznienia ogłoszenia o naborze wynosił 16,22% i przewyższał wskazany ustawowo wskaźnik 6 %. W tej sytuacji organ uznał, że w przedmiotowej sprawie pierwszeństwo w zatrudnieniu dla Pani B. L. nie przysługiwało, stąd też była traktowana na równi z Panią M. M. Wobec powyższych okoliczności zarzut naruszenia art. 13a § 2 ustawy o pracownikach samorządowych również uznać należy za całkowicie bezzasadny. W odniesieniu do zarzutu naruszenia art. 13 ust. 2 pkt 4b ustawy o pracownikach samorządowych, organ wskazał, iż zamieszczenie w ogłoszeniu o wolnym stanowisku urzędniczym informacji, czy w miesiącu poprzedzającym datę upublicznienia ogłoszenia wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych w jednostce wynosi co najmniej 6%, jest przede wszystkim podstawą do oceny, czy kandydat niepełnosprawny będzie mógł skorzystać ze szczególnego, wyżej rozważanego uprawnienia, przyznanego mu w art. 13a ust. 2 (tj. pierwszeństwa przy zatrudnieniu). Mając na uwadze fakt, że pracodawca nie jest w żaden sposób prawnie zobowiązany do zatrudniania pracowników niepełnosprawnych w wymiarze 6% wszystkich pracowników, brak informacji o owym wskaźniku nie można poczytywać za tak istotną wadę, skutkującą koniecznością wyeliminowania zaskarżonego aktu. Podanie informacji o wskaźniku zatrudnienia osób niepełnosprawnych stanowić ma jedynie informację dla osób niepełnosprawnych o tym że, jeżeli zakwalifikują się do grona 5 najlepszych kandydatów będzie przysługiwało im pierwszeństwo w zatrudnieniu. W ocenie organu brak wskazania tej informacji w sposób jednoznaczny wskazywał, iż osoby niepełnosprawne biorące udział w konkursie, nie będą mogły skorzystać z uprawnienia z art. 13 a ust. 2 ustawy. Stąd też zarzut naruszenia art. 13 ust. 2 pkt 4b ustawy o pracownikach samorządowych nie może stanowić podstawy uchylenia decyzji w sprawie wyboru na stanowisko Pani M. M.. Ponadto zdaniem organu subiektywne odczucia skarżącej dotyczące tego, że będzie mogła ona skorzystać z pierwszeństwa zatrudnienia są nieistotne z punktu widzenia przepisów stanu faktycznego i prawnego niniejszej sprawy. Zapis zawarty w ogłoszeniu w pkt 6 l stanowił jedynie informację o uprawnieniach przysługujących osobom niepełnosprawnym, ale nie wskazuje on, aby w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w W. wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych był niższy czy też wyższy niż 6 %. Sposób w jaki subiektywnie zinterpretowała go skarżąca pozostaje bez znaczenia dla przedmiotowej sprawy. W przedmiotowej sprawie bowiem podkreślenia wymagało, że ustawowe prawo pierwszeństwa w zatrudnieniu, na które powołuje się skarżąca, nie przysługiwało jej. Stąd też nawet jeżeli MOPS zamieściłby w ogłoszeniu szczegółową informację dotyczącą wysokości wskaźnika, sytuacja skarżącej nie uległaby zmianie. Wobec powyższego Pani B. L. na równi z pozostałymi kandydatami ubiegała się o stanowisko samodzielnej księgowej, przeszła do etapu rozmowy kwalifikacyjnej i po przeprowadzeniu całej procedury rekrutacyjnej w sposób sprawiedliwy tj. mając na uwadze większą liczbę uzyskanych punktów nie została wybrana na to stanowisko. O braku dyskryminacji osób niepełnosprawnych w zatrudnieniu przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w W. świadczy zdaniem organu wysoki, bo 16,22% wskaźnik zatrudniania osób niepełnosprawnych. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje: Skarga zasługuje na uwzględnienie. Zgodnie z zasadami wyrażonymi w art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tekst jednolity Dz.U. z 2021 r. poz.137) i art. 134 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U z 2022 r. poz. 329, dalej jako: "p.p.s.a."), sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości przez kontrolę legalności zaskarżonego aktu bądź czynności, czyli ocenia ich zgodność z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa, według stanu prawnego i faktycznego sprawy z daty ich podjęcia, nie będąc przy tym związanym zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Oznacza to, że zadaniem sądu administracyjnego jest sprawdzenie wyłącznie, czy zaskarżony akt prawny został wydany zgodnie z przepisami prawa materialnego oraz czy przy podejmowaniu zaskarżonego aktu nie zostały naruszone przepisy prawa procesowego. W orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntowane jest stanowisko, zgodnie z którym rozstrzygnięcie naboru na wolne stanowisko urzędnicze stanowi czynność podlegającą zaskarżeniu do sądu administracyjnego na podstawie art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. Przepis ten stanowi, że kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 oraz z 2019 r. poz. 60, 730, 1133 i 2196), postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), postępowań, o których mowa w dziale V w rozdziale 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2019 r. poz. 768, 730, 1520, 1556 i 2200), oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw. W wyroku z 29 kwietnia 2020 r., sygn. akt I OSK 1457/19 (publ. w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych na stronie orzeczenia.nsa.gov.pl, dalej: "CBOSA") Naczelny Sąd Administracyjny wyjaśnił, że o akcie lub czynności w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 4, na który może być wniesiona skarga do sądu administracyjnego, można mówić wówczas, gdy akt (czynność) podjęty jest w sprawie indywidualnej, skierowany jest do oznaczonego podmiotu administrowanego, dotyczy uprawnienia lub obowiązku tego podmiotu, zaś samo uprawnienie lub obowiązek, którego akt (czynność) dotyczy, są określone w przepisie prawa powszechnie obowiązującego. Akty mają charakter sformalizowany i przyjmują zwykle postać pisma lub zaświadczenia. Z kolei czynności przyjmują postać działań faktycznych, które w wyniku ich realizacji wywołują względem określonych podmiotów następstwa w zakresie nabycia uprawnienia, odmowy ich przyznania, czy nałożenia obowiązku. NSA przypomniał również, wskazując na uchwały wydane w składzie siedmiu sędziów (sygn. akt OPK 1/97 i I OPS 3/07), że uprawnienie lub obowiązek wynika z przepisu prawa, jeżeli ich powstanie nie wymaga konkretyzacji w drodze decyzji administracyjnej. W takich przypadkach do konkretyzacji prawnego stosunku administracyjnego dochodzi w drodze aktu lub czynności podejmowanej przez organy administracji publicznej, których przedmiotem jest przyznanie (odmowa przyznania), stwierdzenie (odmowa stwierdzenia) albo uznanie (odmowa uznania) określonego uprawnienia lub obowiązku wynikających z mocy powszechnie obowiązującego przepisu prawa. Ponadto w wyroku z 27 maja 2020 r., sygn. akt I OSK 1705/19 (CBOSA) Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że czynność w postaci wyniku naboru na wolne stanowisko urzędnicze dotyczy uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, wyczerpuje pojęcie czynności, o której mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. i kandydat na wolne stanowisko urzędnicze, który brał udział w konkursie jest uczestnikiem postępowania sądowego na prawach strony. Powyższe oznacza, że skarga B. L. jako osoby, która brała udział w konkursie na stanowisko urzędnicze – samodzielny księgowy w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w W. jako dopuszczalna podlegała merytorycznemu rozpatrzeniu. Rozważając zasadność zarzutów skargi, Sąd stwierdził, że po części zasługiwały one na uwzględnienie, jednakże z urzędu Sąd dostrzegł inne naruszenia, które skutkowały stwierdzeniem bezskuteczności zaskarżonej czynności. Zaskarżona czynność jest wynikiem realizacji procedury wynikającej z przepisów odrębnych, tj. rozdziału 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1282 t.j., dalej u.p.s.), dotyczącego nawiązywania z pracownikiem samorządowym zatrudnianym na podstawie umowy o pracę stosunku pracy i zmiany tego stosunku pracy. W związku z tym podjęcie zaskarżonej czynności oraz jej kontrola następuje według przepisów ustrojowych i przepisów regulujących daną dziedzinę. Na uwadze należy mieć tutaj szczególnie wynikającą z art. 7 Konstytucji RP zasadę legalizmu nakazującą organom władzy publicznej działanie na podstawie i w granicach prawa. W myśl tej zasady, w państwie praworządnym wszelka działalność władcza wymaga podstaw prawnych, tzn. legitymacji w prawnie nadanym upoważnieniu do działania. Tym samym, sposób wykorzystywania kompetencji przez organy państwowe nie jest wyrazem arbitralności ich działania, lecz wynikiem realizacji przekazanych im uprawnień. Działania wykraczające poza ramy tych uprawnień pozbawione są zaś legitymacji. Oznacza to, że organ administracji publicznej nie ma prawa do samoistnego, czyli nieznajdującego podstawy w normie ustawowej, kształtowania i stosowania prawa. Każda norma kompetencyjna musi być interpretowana i realizowana tak, aby nie naruszała innych przepisów aktów prawnych powszechnie obowiązujących, szczególnie wyższego rzędu. Zakres upoważnienia musi być zawsze ustalany przez pryzmat zasad demokratycznego państwa prawnego (art. 2 Konstytucji RP), działania w granicach i na podstawie prawa (art. 7 Konstytucji RP), z uwzględnieniem przepisów regulujących daną dziedzinę. Analizując prawidłowość kwestionowanej procedury, Sąd nie stwierdził nieprawidłowości co do określenia kryteriów naboru, jednakże nieprawidłowości znalazły się zarówno w ogłoszeniu o naborze, udokumentowanego protokołem przebiegu naboru, jak również informacji o wynikach naboru. Na wstępie należy wskazać, że podane w ogłoszeniu o naborze wymagania zostały sprecyzowane adekwatnie do stanowiska objętego naborem i miały zastosowanie na równi w odniesieniu do wszystkich kandydatów. Ogłoszenie o naborze i jego wyniku prawidłowo ukazało się na stronie BIP oraz tablicy informacyjnej jednostki, w której był prowadzony nabór, zgodnie z art. 13 ust. 1 u.p.s. Potwierdzają to informacje znajdujące się w aktach sprawy. Poza tym skarżąca dowiedziała się o naborze, jego warunkach i do niego przystąpiła, uzyskała też informacje o wyniku naboru. W związku z tym brak jest danych, które pozwalałyby uznać, że komukolwiek uniemożliwiono przystąpienie do konkursu i zapoznanie się z jego wynikami. Przechodząc do głównego zarzutu skargi podnieść trzeba, że art. 13 ust. 2 u.p.s. wskazuje, co powinno zawierać ogłoszenie o naborze. W art. 13 ust. 2 pkt 4 b u.p.s. wskazano, że ogłoszenie o naborze powinno zawierać informację, czy w miesiącu poprzedzającym datę upublicznienia ogłoszenia wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych w jednostce, w rozumieniu przepisów o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, wynosi co najmniej 6%. Ponadto w ust. 2 b tego artykułu zawarto zapis, że kandydat, który zamierza skorzystać z uprawnienia, o którym mowa w art. 13 a ust. 2, jest obowiązany do złożenia wraz z dokumentami kopii dokumentu potwierdzającego niepełnosprawność. Powyższe przepisy są skorelowane z w/w art. 13 a ust. 2 u.p.s., który wskazuje, że jeżeli w jednostce wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych, w rozumieniu przepisów o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, w miesiącu poprzedzającym datę upublicznienia ogłoszenia o naborze, wynosi co najmniej 6%, pierwszeństwo w zatrudnieniu na stanowiska urzędniczych, z wyłączeniem kierowniczych stanowisk urzędniczych, przysługuje osobie niepełnosprawnej, o ile znajduje się w gronie osób, o których mowa w ust. 1. Z powyższych przepisów skarżąca wywodziła, że powinna mieć pierwszeństwo w zatrudnieniu, bowiem znalazła się w gronie osób, o których mowa w ust. 1 i posiadała status osoby niepełnosprawnej. Nie ma wątpliwości, co słusznie podnosi skarżąca, że ogłoszenie o naborze nie zawierało informacji z art. 13 ust. 2 pkt 4 b u.p.s. tj. czy w miesiącu poprzedzającym datę upublicznienia ogłoszenia wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych w jednostce, w rozumieniu przepisów o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, wynosi co najmniej 6%, jednakże zawierało stwierdzenie w punkcie 6 l ogłoszenia "Wymagane dokumenty", że: "osoby, które zamierzają skorzystać z uprawnienia, o którym mowa w art. 13a ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1282) są obowiązane do złożenia wraz z dokumentami kopii dokumentu potwierdzającego niepełnosprawność". Okoliczności tych nie kwestionuje organ, podnosząc jednak, że uprawnienie dotyczące pierwszeństwa w zatrudnieniu dla osoby niepełnosprawnej uaktywniłoby się dopiero w sytuacji, gdy u danego pracodawcy wskaźnik w miesiącu poprzedzającym datę upublicznienia ogłoszenia o naborze ustalony był poniżej 6%. W Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w W. zatrudnionych było 19 pracowników (18,5 etatu), z czego aż 3 osoby, w tym Kierownik jednostki, były osobami niepełnosprawnymi. Zatem wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w W. w miesiącu poprzedzającym datę upublicznienia ogłoszenia o naborze wynosił 16,22% i przewyższał wskazany ustawowo wskaźnik 6 %. Zapisy te jednak nie zostały zawarte w ogłoszeniu o naborze zgodnie z art. 13 ust. 2 pkt 4b u.p.s., co słusznie podnosi skarżąca, mogło dawać mylną informację, że przysługiwać jej będzie pierwszeństwo w zatrudnieniu zgodnie z art. 13 a ust. 2 u.p.s. Ustalenia przekroczenia wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w W. w miesiącu poprzedzającym datę upublicznienia ogłoszenia o naborze znalazły się w aktach sprawy, już po dacie ogłoszenia informacji o wynikach naboru z dnia [...] października 2021 r., a w zasadzie zostały dołączone do sprawy po wniesieniu skargi (16.11.2021 r.) tj. 9.12.2021 r. (k. 6 akt admin.). W związku z powyższym należy wskazać, iż doszło do naruszenia art. 13 ust. 2 pkt 4 b u.p.s. poprzez nieumieszczenie tej informacji w ogłoszeniu, jednakże nie doszło do naruszenia art. 13 a ust. 2 u.p.s., gdyż zgodnie z dołączoną informacją z dnia 9 grudnia 2021 r. wskaźniki te były przekroczone, a więc skarżącej nie przysługiwało pierwszeństwo w zatrudnieniu. Słusznie zatem organ wskazał, że ostatecznie uchybienie to tj. brak informacji o wskaźniku zatrudnienia osób niepełnosprawnych nie można odczytywać za tak istotną wadę, która skutkowałaby koniecznością wyeliminowania zaskarżonego aktu. Okoliczności te również dostrzegła skarżąca, która na rozprawie wskazała, że naruszenia wskazane w skardze są w istocie nieistotne, ale naruszenia procedury są istotne, przy czym na rozprawie zarzuciła błędy proceduralne przeprowadzonego naboru, w tym nieobiektywność i stronniczość (k. 47 v). Art. 11 ust. 1 u.p.s. stanowi, że nabór kandydatów na wolne stanowiska urzędnicze, w tym na kierownicze stanowiska urzędnicze, jest otwarty i konkurencyjny. Zasada otwartości oznacza, że nabór jest jawny i do konkursu mogą przystąpić wszyscy zainteresowani. Zasada konkurencyjności ma zaś na celu zapewnienia zawodowego, rzetelnego i bezstronnego wykonywania zadań publicznych przez organy samorządowe, do czego winien się przyczynić dobór kadr urzędniczych według kryteriów merytorycznych. W orzecznictwie zasadnie wskazuje się, że postępowanie rekrutacyjne powinno charakteryzować się przejrzystością, co oznacza, że postępowanie powinno być prowadzone według jasnych reguł pozwalających ocenić, na ile proces rekrutacji zapewnił zatrudnienie najlepszego kandydata (tak NSA w wyroku z 13 października 2021 r., sygn. akt III OSK 4945/21, publ. w CBOSA). W ocenie Sądu, w rozpoznawanej sprawie wymóg ten nie został zachowany. Nie budzi zastrzeżeń Sądu możliwość przeprowadzenia selekcji na podstawie rozmowy kwalifikacyjnej i przyznanych na jej podstawie punktów. W niniejszej sprawie dwie kandydatki był oceniane w rozmowie w czterech wyszczególnionych obszarach. Przy czym jedna z wymienionych w karcie oceny zagadnień miała charakter otwarty tj. ocena rozmowy kwalifikacyjnej. W związku z tym, na podstawie tej kategorii i przyznanych za nie punktów nie sposób stwierdzić jakich odpowiedzi udzielali kandydaci, za co otrzymali konkretne punkty, co zdecydowało o ich przyznaniu i jakie okoliczności przeważyły wynik konkursu. A to właśnie rozmowa kwalifikacyjna zdecydowała de facto o wyniku konkursu. Mając powyższe na uwadze, Sąd podziela ogólne zarzuty naruszenia procedury przeprowadzonego naboru, przy czym z urzędu stwierdził naruszenie art. 14 ust. 2 pkt 3 i 4 u.p.s. Przepis ten w punkcie 3 wymaga, aby protokół z przeprowadzonego naboru zawierał informacje o zastosowanych metodach i technikach naboru. W protokole załączonym do niniejszej sprawy z dnia [...] października 2021 r. stanowiącym załącznik nr 6 do Regulaminu naboru na wolne stanowiska urzędnicze w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w W. wskazano jedynie, iż komisja dokonała merytorycznej selekcji kandydatów na stanowisko urzędnicze poprzez rozmowę kwalifikacyjną z każdym kandydatem. Faktycznie - jak należy wnioskować z akt sprawy - kandydaci byli weryfikowani wstępnie poprzez analizę dokumentów i spełnienie wymogów formalnych określonych w ogłoszeniu. Następnie z kandydatami przeprowadzona była rozmowa kwalifikacyjna. Działanie takie należy uznać za wystarczające do wyłonienia najlepszego kandydata, jednakże z protokołu muszą wynikać informacje o zastosowanych metodach, czego zabrakło w przedmiotowym protokole. Powyższe rodziło wątpliwości podniesione przez skarżącą na rozprawie, że w ogłoszeniu było wskazane, iż odbędzie się jedynie rozmowa kwalifikacyjna, a faktycznie takie rozmowy odbyły się dwie: pierwsza na której został dokonany sprawdzian wiedzy, przy czym nie było wcześniej informacji o zakresie materiału niezbędnego do przygotowania, druga formalna rozmowa kwalifikacyjna. Pełnomocnik organu podnosił natomiast w tym zakresie, że sprawdzian wiedzy to było kilka standardowych pytań. Nie można wykluczyć, że obie wersje metody i techniki naboru był postrzegane przez strony postępowania w sposób subiektywny i przez nie opisany, co potwierdza, że protokół z przeprowadzonego naboru powinien w sposób jednoznaczny zawierać informacje o zastosowanych metodach i technikach naboru, aby w tym zakresie nie było żadnych wątpliwości. Wprawdzie ustawodawca nie precyzuje, jakie muszą być metody i technik naboru. Tym samym, ich dobór pozostawiono uznaniu właściwego organu. Istotnym jest jedynie, aby przyjęte metody i techniki pozwalały na zachowanie przejrzystości (transparentności) i obiektywizmu przy wyborze kandydata. Ponadto dokonany wybór określonego kandydata powinien wynikać z uzasadnienia dokonanego wyboru, którego sporządzenie jest obligatoryjne na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 4 i art. 15 ust. 2 pkt 4 u.p.s. Brak uzasadnienia przyznanych punktów i dokonanego wyboru (w protokole została wskazana tylko ilość uzyskanych punktów przez poszczególnych kandydatów) stanowi istotne naruszenie prawa, gdyż uniemożliwia weryfikację czynności Komisji pod kątem zachowania zasad konkurencyjności, przejrzystości i obiektywizmu (por wyroki NSA z 16 lutego 2021 r., sygn. akt III OSK 3686/21 i z 13 października 2021 r., sygn. akt III OSK 4945/21, publ w CBOSA). W ostatnim z podanych wyroków NSA wyjaśnił, że przyjęcie, że wystarczyłoby zawarcie jakiegokolwiek uzasadnienia, w szczególności niepozwalającego na weryfikację przyjętych kryteriów, niweczyłoby wymienione zasady. Podobnie akceptacja uznania, że przepis art. 15 ust. 2 pkt 4 ustawy nie precyzuje elementów tego uzasadnienia, nie oznacza, że organ ma niejako pełną swobodę w jego kształtowaniu, bez uwzględnienia powyższych zasad postępowania rekrutacyjnego. Dlatego też ograniczenie protokołu jedynie do wskazania uzyskanej łącznej liczby punktów, bez wskazania zastosowanej metody i technik naboru, bez jakiegokolwiek powiązania ich z osobami kandydatów i przedstawianych przez nich umiejętności powinno zostać zakwestionowane jako naruszające zasady konkurencyjności, obiektywności i transparentności procedury naboru. Ten sposób działania organu w istocie uniemożliwił poznanie powodów, dla których na stanowisko urzędnicze został wybrany konkretna kandydatka. W rozpoznawanej sprawie uzasadnienie zawarte w informacji o wynikach naboru z [...] października 2021 r. ogranicza się do stwierdzenia: "W wyniku przeprowadzonego naboru została wyłoniona kandydatura Pani M. M., która spełniła wymogi określone w ogłoszeniu o naborze. W czasie rozmowy kwalifikacyjnej wykazała się wiedzą i predyspozycjami gwarantującymi prawidłowe wykonywanie powierzonych obowiązków na stanowisku samodzielnego księgowego". Są to ogólnikowe stwierdzenia, które w ogóle nie tłumaczą czym wskazana uczestniczka wyróżniła się na tle drugiej kandydatki, tym bardziej, że to właśnie rozmowa kwalifikacyjna przyczyniła się do wyłonienia tej kandydatki. Treść uzasadnienia uniemożliwia Sądowi ocenę merytoryczną motywów jakie legły u podstaw zaskarżonej czynności. Nie ustosunkowano się w niej ani do posiadanych kwalifikacji, czy też stażu pracy bądź innych cech, które spowodowały taki a nie inny wybór. Taki sposób prowadzenia dokumentacji konkursowej doprowadził do zakwestionowania zasady przejrzystości konkursu. To spowodowało również nieprzydatność w kontekście sporządzania i weryfikacji protokołu przeprowadzonego naboru na wolne stanowisko urzędnicze. W orzecznictwie utrwalone jest stanowisko, zgodnie z którym działania organów administracji publicznej oparte na uznaniu wymagają starannego i wyczerpującego uzasadnienia stanowiska zajętego przez organ, w szczególności, gdy podlegają kontroli sądów administracyjnych pod kątem ich zgodności z prawem. Sąd administracyjny jest upoważniony i zobowiązany do oceny zgodności z prawem procesu wykładni i stosowania przepisów prawa (por. wyrok Sądu Najwyższego z 18 maja 2001 r., sygn. akt III RN 197/00 oraz wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z 15 grudnia 2008 r., sygn. akt I OSK 622/08, publ. Lex nr 526575 i z dnia 31 października 2012 r., sygn. akt I OSK 1935/12, publ. Lex 1234203). Skoro sądy administracyjne mają prawo badać powody, które legły u podstaw każdego zaskarżonego rozstrzygnięcia, to oznacza, że organ podejmujący to rozstrzygnięcie ma prawny obowiązek sporządzić uzasadnienie (por. wyrok NSA z dnia 6 maja 2003 r., II SA/Kr 251/03, LEX nr 453765; wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 stycznia 2005 r., II SA/Wa 716/04, wyrok WSA w Białymstoku z dnia 22 marca 2011 r., sygn. akt II SA/Bk 837/10, wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 30 listopada 2016 r., sygn. akt II SA/Go 694/16, publ. w CBOSA). Uzasadnienie, co podkreślić należy, pełni funkcję informacyjną oraz kontrolną. Jest konieczne do ustalenia jakie były podstawy faktyczne i prawne rozumowania, które doprowadziło organ do podjęcia w sprawie określonego rozstrzygnięcie i aby możliwe było dokonanie kontroli tego rozumowania. Podsumowując zatem należy wskazać, że ograniczenie protokołu jedynie do wskazania uzyskanej łącznej liczby punktów, bez wskazania zastosowanej metody i techniki naboru, bez jakiegokolwiek powiązania tego z osobami kandydatek i przedstawianych przez nich umiejętności naruszyło zasady konkurencyjności, obiektywności i transparentności procedury naboru, a zatem ten sposób działania organu w istocie uniemożliwił poznanie powodów, dla których na stanowisko urzędnicze została wybrana konkretna kandydatka (podobnie wyrok NSA z dnia 13 października 2021 r. sygn. akt III OSK 4945/21, CBOSA). W związku z powyższym nie tylko kwestia braku umieszczenia w ogłoszeniu informacji odnośnie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych w jednostce (okoliczność ta bowiem ostatecznie nie miała wpływu na wynik konkursu), ale przede wszystkim nieprawidłowości w zakresie sporządzonego protokołu naboru, w tym brak uzasadnienia dokonanego wyboru uzasadniały, że objęta skargą czynność została podjęta z istotnym naruszeniem obowiązujących przepisów, w szczególności art. 11 ust. 1, art. 13 ust. 2 pkt 4 b, art. 14 ust. 2 pkt 3 i 4 i art. 15 ust. 2 pkt 4 u.p.s., co uzasadniało stwierdzenie jej bezskuteczności, na mocy art. 146 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Przy ponownym rozstrzygnięciu naboru na wolne stanowisko urzędnicze kończącym zapoczątkowaną procedurę naboru, organ uwzględni przedstawioną ocenę prawną, stosownie do art. 153 p.p.s.a. Dodatkowo jedynie informacyjnie wskazać należy, że początkowo błędne jako organ administracji został przyjęty Burmistrz W., jednakże z uwagi na treść art. 7 pkt 4 u.p.s. uznano na rozprawie w dniu 20 stycznia 2022 r., że organem jest kierownik jednostki organizacyjnej, który ogłaszał konkurs. Uznano również, że uczestnikiem tego postępowania jest Pani M. M., którą powiadomiono o toczącym się postępowaniu, zapewniając jej udział w tym postępowaniu, jako osobie posiadającej interes prawny, co znajduje potwierdzenie w wyroku NSA z 23 lutego 2022 r., sygn. akt III OSK 1093/21, opub. CBOSA. W wyroku tym podkreślono, że przedmiotem skargi jest czynność z zakresu administracji publicznej dotycząca uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, i w tym aspekcie uznać należy dopuszczalność skargi osoby, która była kandydatem na wolne stanowisko urzędnicze, jednakże Sąd I instancji winien z urzędu zawiadomić o toczącym się postępowaniu kandydata, który został wybrany w przedmiotowym postępowaniu. Brak zawiadomienia o toczącym się postępowaniu sądowym osoby, której interesu prawnego niewątpliwe dotyczył wynik postępowania sądowego, skoro wyrokiem stwierdzono bezskuteczność czynności w postaci wyniku naboru na wolne stanowisko urzędnicze, a osoba ta została wybrana na to stanowisko, oznaczałaby nieważność postępowania (art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a.). Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji wyroku, na mocy art. 146 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. |