drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego, Inne, Prezydent Miasta, Oddalono skargę kasacyjną, I OSK 1067/08 - Wyrok NSA z 2009-03-12, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I OSK 1067/08 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2009-03-12 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2008-08-11
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Andrzej Jurkiewicz /przewodniczący sprawozdawca/
Joanna Runge -Lissowska
Leszek Kiermaszek
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
Hasła tematyczne
Inne
Sygn. powiązane
II SAB/Wa 138/07 - Wyrok WSA w Warszawie z 2008-04-07
Skarżony organ
Prezydent Miasta
Treść wyniku
Oddalono skargę kasacyjną
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 106, 133, 134, 138 § 1, 141 § 4
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz ( spr.) Sędziowie sędzia NSA Joanna Runge -Lissowska sędzia NSA Leszek Kiermaszek Protokolant Anna Krakowiecka po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 kwietnia 2008 r. sygn. akt II SAB/Wa 138/07 w sprawie ze skargi M. M. na bezczynność Prezydenta Miasta Płocka w przedmiocie wniosku o udostępnienie informacji publicznej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 7 kwietnia 2008 r., sygn. akt II SAB/Wa 138/07, oddalił skargę M. M. na bezczynność Prezydenta Miasta Płocka w przedmiocie wniosku o udostępnienie informacji publicznej z dnia [...] października 2007 r., w zakresie pełnej dokumentacji związanej z zamówieniem publicznym.

Wyrok został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.

W dniu [...] października 2007 r. (data na wniosku) wpłynął do Urzędu Miasta Płocka wniosek M. M. o udostępnienie informacji publicznej w zakresie: "pełnej dokumentacji związanej z zamówieniem publicznym - opracowanie dokumentacji projektowo - kosztorysowej dla zadania inwestycyjnego pn. "Hala sportowo - widowiskowa" za wyjątkiem złożonych ofert (odrębny wniosek)". Wnioskodawczyni określiła, że chce otrzymać żądane dokumenty w postaci kserokopii.

Dyrektor Wydziału Zamówień Publicznych w Urzędzie Miasta Płocka, pismem z dnia [...] października 2007 r. poinformował wnioskodawczynię , że nie jest możliwe przekazanie jej żądanych dokumentów w terminie określonym w art. 13 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, gdyż zostały one przekazane do biegłego celem dokonania oceny złożonych ofert. Dokumenty te zostaną udostępnione niezwłocznie, gdy ustaną przyczyny uniemożliwiające ich przekazanie, przy czym nastąpi to nie później niż w ciągu 2 miesięcy od złożenia wniosku.

Kolejnym pismem z dnia [...] listopada 2007 r. (data na piśmie) Dyrektora Wydziału Zamówień Publicznych w Urzędzie Miasta Płocka, M. M. została poinformowana, że może otrzymać żądane dokumenty po uiszczeniu kwoty 764,34 zł (zgodnie z wyceną). Po otrzymaniu dowodu wpłaty dokumenty zostaną przesłane wnioskodawczyni.

Natomiast pismem z dnia [...] października 2007 r. wnioskodawczyni została poinformowana, że zostają jej przesłane następujące dokumenty:

- wniosek o wszczęcie postępowania,

- powołanie Komisji Przetargowej,

- wybór trybu udzielenia zamówienia publicznego,

- ogłoszenie opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

- ogłoszenie opublikowane w Biuletynie Zamówień Publicznych,

- ogłoszenie opublikowane na stronie internetowej Zamawiającego,

- SIWZ,

- zapytanie + odpowiedź,

- oświadczenia członków Komisji Przetargowej,

- potwierdzenie wpływu ofert do Biura Obsługi Klienta,

- uzupełniona część protokołu + ZP - 11.

W dniu [...] grudnia 2007 r. M. M. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Prezydenta Miasta Płocka w przedmiocie spełnienia obowiązków wynikających z ustawy o dostępie do informacji publicznej". W skardze podniosła ona, że nie uzyskała całości żądanych dokumentów i Prezydent Miasta Płocka nie wywiązał się zarówno z obowiązku udostępnienia żądanej informacji publicznej w terminie, jak i z obowiązku powiadomienia o powodach ewentualnego opóźnienia i terminie, w jakim udostępni żądane informacje publiczne. Podniosła ponadto, że Dyrektor Wydziału Zamówień Publicznych w Urzędzie Miasta Płocka nie jest organem obowiązanym na mocy ustawy o dostępie do informacji publicznej do udostępniania informacji publicznej. Zdaniem skarżącej działał on bez pełnomocnictwa do podejmowania jakichkolwiek czynności w imieniu podmiotów obowiązanych na podstawie przedmiotowej ustawy. W jej ocenie, działanie pracownika bez upoważnienia organu ma cechy rażącego naruszenia prawa powodującego nieważność danej czynności prawnej. Ponadto skarżąca stwierdziła, iż pisma Dyrektora Wydziału Zamówień Publicznych w Urzędzie Miasta Płocka z dnia [...] października 2007 r. są albo antydatowane albo naruszają § 32 ust. 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie instrukcji kancelaryjnej dla organów gmin i związków międzygminnych, zgodnie z którym sprawy załatwione wysyła się w dniu ich podpisania. Podnosząc powyższe zarzuty, skarżąca wniosła o ustalenie obowiązku udzielenia informacji publicznej i zasądzenie na jej rzecz zwrotu kosztów postępowania.

Prezydent Miasta Płocka w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie i obciążenie skarżącej kosztami postępowania oraz odniósł się do zarzutów w niej podniesionych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu skargi uznał, że nie zasługuje ona na uwzględnienie i dlatego też na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153 , poz. 1270 ze zm.) ją oddalił.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wyjaśnił, że postępowanie wywołane skargą na bezczynność organu cechuje pewna specyfika polegająca na tym, że rozpoznając tego rodzaju skargę, Sąd nie wnika w merytoryczną i procesową poprawność wydanego przez organ aktu lub dokonanej czynności, a bierze pod uwagę jedynie sam fakt, czy w danej sprawie zostało wydane orzeczenie lub czy z innych powodów organowi nie można zarzucić stanu bezczynności.

Sąd stwierdził, że zgodnie z art. 13 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, z zastrzeżeniem ust. 2 i art. 15 ust. 2. Jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w terminie określonym w ust. 1, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku.

Jak wynika z akt sprawy, pismem z dnia [...] października 2007 r. (data na piśmie) skarżąca została poinformowana, że żądane dokumenty zostaną jej udostępnione w żądanej formie, po uiszczeniu kwoty określonej w piśmie. Żądana informacja publiczna została udostępniona skarżącej w dniu [...] listopada 2007 r. (data zwrotnego potwierdzenia odbioru) wraz z pismem noszącym datę [...] października 2007 r., w którym wymieniono przesłane skarżącej dokumenty z informacją "będące obecnie w posiadaniu Zamawiającego".

Skierowana do skarżącej informacja rodziła po jej stronie uprawnienie wystąpienia do organu o przekazanie dokumentów, których "Zamawiający" nie posiadał. Z możliwości takiej, skarżąca nie skorzystała. Tym samym Sąd uznał , że nie jest zasadne jej stwierdzenie zawarte w skardze, że "nie uzyskała całości żądanych informacji", gdyż o ile uznała, że otrzymane dokumenty nie są "pełne", to po jej stronie istniało prawo żądania od organu dokumentów, których jej nie udostępniono. Z akt sprawy wynika, że skarżąca z tego prawa nie skorzystała.

W związku z powyższym, zdaniem Sądu pierwszej instancji , skoro przed wniesieniem skargi, tj. w dniu 20 grudnia 2007 r. (data stempla pocztowego) żądane przez skarżącą informacje publiczne zostały udostępnione, to tym samym organ nie pozostawał w bezczynności i skargę należało oddalić.

Odnosząc się do zarzutów podniesionych w skardze Sąd stwierdził, że nie są one trafne. Określenie użyte w ustawie o dostępie do informacji publicznej, że to organ udostępnia informację publiczną lub odmawia jej udostępnienia, nie oznacza, że nie może uczynić tego poprzez pracownika podległego mu urzędu. Zgodnie z art. 268a Kpa, na który wskazuje skarżąca, organ administracji publicznej może w formie pisemnej upoważniać pracowników kierowanej jednostki organizacyjnej do załatwiania spraw w jego imieniu w ustalonym zakresie, a w szczególności do wydawania decyzji administracyjnych, postanowień i zaświadczeń. Żaden z przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej nie nakłada na organ obowiązku udzielenia upoważnienia, o którym mowa w powyżej przytoczonym przepisie do przekazania wnioskodawcy żądanej informacji publicznej. Oczywistym jest, że upoważnienie takie byłoby niezbędne w przypadku, gdyby organ wydał decyzję o odmowie udostępnienia informacji publicznej, czy też inne rozstrzygnięcie, dla którego niezbędne byłoby posiadanie wymaganego prawem upoważnienia.

Zarzut "antydatowania" dokumentu jak wyjaśniono mógłby mieć znaczenie w postępowaniu administracyjnym, o ile stanowiłby podstawę do wznowienia postępowania, o którym mowa w art. 145 § 1 pkt 2 Kpa (w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli decyzja wydana została w wyniku przestępstwa). Taka sytuacja w niniejszej sprawie nie zaistniała. O ile skarżąca uważa, że takie zdarzenie miało miejsce, to może o nim powiadomić właściwy miejscowo i rzeczowo organ administracji publicznej.

M. M. wniosła do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę kasacyjną od powyższego wyroku i zaskarżając go w całości zarzuciła:

1) naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 106 § 1, art. 133 § 1, art. 134 § 1, art. 138 § 1 i art. 141 § 4 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi,

2) naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Wskazując na powyższe podstawy skargi kasacyjnej wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej M. M. wyjaśniła, że w dniu [...] października 2007 r. skarżąca złożyła w Urzędzie Miasta Płocka cztery wnioski o udostępnienie informacji publicznej, z których jeden dotyczył pełnej dokumentacji związanej z zamówieniem publicznym -"Opracowanie dokumentacji projektowo - kosztorysowej dla zadania inwestycyjnego pn " za wyjątkiem złożonych ofert (odrębny wniosek).

W odpowiedzi na wniosek wskazany powyżej w dniu [...] października 2007 r. skarżąca otrzymała pismo Dyrektora Wydziału Zamówień Publicznych T. C. z dnia [...] października 2007 r., oznaczone symbolem [...] , w którym została m.in. poinformowana o przekazaniu "całości dokumentacji przetargowej" biegłemu, który został powołany do "oceny złożonych ofert".

W uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia - w części dotyczącej omówienia stanu faktycznego będącego podstawą rozstrzygnięcia - wskazano natomiast, iż "kolejnym pismem z dnia [...] listopada 2007 r. (data ma piśmie) Dyrektora Wydziału Zamówień Publicznych w Urzędzie Miasta Płocka, M. M. została poinformowana, że może otrzymać żądane dokumenty po uiszczeniu kwoty 764,34 (zgodnie z wyceną). Po otrzymaniu dowodu wpłaty dokumenty zostaną przesłane wnioskodawczyni."

Skarżąca podniosła, iż jest to stwierdzenie niezgodne z prawdą, gdyż pismo z dnia [...] listopada 2007 r. dotyczyło "kserokopii ofert złożonych w postępowaniu o udzieleniu zamówienia publicznego prowadzonego w trybie przetargu nieograniczonego na Opracowanie dokumentacji projektowo - kosztorysowej dla zadania inwestycyjnego pn "Hala sportowo - widowiskowa", a zatem nie dotyczyło w żadnym przypadku przedmiotu zaskarżonego orzeczenia. Wyraźnie nawet w pierwszym zdaniu uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia wskazano "za wyjątkiem złożonych ofert (odrębny wniosek)."

Wobec powyższego, zdaniem skarżącej, zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 kwietnia 2008 r. sygn. akt II SAB/Wa 138/07 wydany został bez zbadania stanu faktycznego przedmiotowej sprawy.

Z uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia niezbicie wynika, że Wojewódzki Sad Administracyjny w Warszawie wydał zaskarżony wyrok z dnia 7 kwietnia 2008 r. sygn. akt II SAB/Wa 138/07 łamiąc art. 133 § 1 i 134 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi nie na podstawie akt sprawy i w granicach zaskarżenia, a na podstawie nieznanych skarżącej przesłanek, akt i dokumentów, albowiem podstawa orzeczenia było pismo z dnia [...] listopada 2007 r.. a zatem nie dotyczące stanu faktycznego będącego przedmiotem rozpoznania.

Skarżąca podkreśliła również, iż naruszony został także art. 106 § 1 ustawy -Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ponieważ jak wynika z powyższego rozprawa w przedmiotowej sprawie nie rozpoczęła się od zwięzłego przedstawienia stanu sprawy na podstawie akt sprawy, albowiem Sąd rozważał inną sprawę niż wskazana w sentencji zaskarżonego orzeczenia.

Naruszony został także art. 138 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, gdyż sentencja zaskarżonego wyroku nie zawiera wymaganego przez ten przepis prawa wskazania pełnego przedmiotu zaskarżenia, nie wskazując dokładnie zamówienia publicznego (a jak powszechnie wiadomo, Miasto Płock organizuje wiele przetargów), którego dotyczył wniosek skarżącej z dnia [...] października 2007 r. Powyższe w przypadku nie wystąpienia przez skarżącą o przesłanie uzasadnienia wyroku powodowało by niemożliwość kontroli kasacyjnej zaskarżonego orzeczenia, co wywołuje skutki prawne wskazane poniżej.

Zgodnie natomiast z art. 141 § 4 zd. 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi "Uzasadnienie wyroku powinno zawierać zwięzłe przedstawienie stanu sprawy, zarzutów podniesionych w skardze, stanowisk pozostałych stron, podstawę prawną rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie."

W przedmiotowej sprawie, zdaniem skarżącej, nie budzi żadnych wątpliwości, iż zaskarżony wyrok wydany został na podstawie błędnie przyjętego stanu faktycznego, a zatem naruszone zostały art. 106 § 1, art. 133 § 1, art. 134 §1 i art. 141 § 4 zd. 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Zaistniały błąd w zaskarżonym wyroku jednoznacznie należy także uznać za sytuację, w której nie ma możliwości jednoznacznej rekonstrukcji podstawy rozstrzygnięcia, a zatem sytuację - w świetle przytoczonych powyżej wyroków NSA - w której wadliwość uzasadnienia wyroku stanowi usprawiedliwioną podstawę skargi kasacyjnej.

Powyższe naruszenia przepisów postępowania miały istotny wpływ na wynik sprawy, ponieważ błędnie zaskarżone orzeczenie zostało wydane na podstawie błędnie ustalonego stanu faktycznego, a zatem wnioski na gruncie przepisów prawa powzięte na podstawie błędnych przesłanek faktycznych mogą prowadzić jedynie do błędnych konkluzji. Wnioski bowiem dotyczyły odmiennego stanu faktycznego, niż stan faktyczny stanowiący podstawę zaskarżonego orzeczenia.

Ponadto w zaskarżonym orzeczeniu doszło również do naruszenia przepisów prawa materialnego, poprzez błędną ich wykładnię.

Wskazano, iż organem obowiązanym do udzielania informacji publicznej jest w przedmiotowej sprawie Prezydent Miasta Płocka, zgodnie bowiem z art. 11 a ust. 1 pkt 2 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, prezydent miasta jest organem gminy. Z kolei zgodnie z art. 2 ust. 1 powyższej ustawy gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, a zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej obowiązane do udostępniania informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, zatem organem obowiązanym na mocy tej ustawy jest prezydent miasta jako organ gminy. Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie informacji publicznej każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonych w mniejszej ustawie.

W związku z powyższym to Prezydent Miasta Płocka - w sytuacji, gdy informacja publiczna nie może być udostępniona w ustawowym terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku -jest organem obowiązanym na mocy art. 13 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej do powiadomienia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku. Natomiast w zaskarżonym wyroku błędnie wskazano, iż informacji takiej może udzielić pracownik "podległego [organowi] urzędu" nie posiadający stosownego upoważnienia. Doszło zatem do błędnej wykładni art. 4 ust. 1 pkt. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W przedmiotowej sprawie obowiązany do udostępnienia informacji publicznej organ - Prezydent Miasta Płocka - nie wywiązał się zarówno z obowiązku udostępnienia żądanej informacji publicznej w ustawowym terminie, jak i z obowiązku powiadomienia o powodach ewentualnego opóźnienia i terminie, w jakim udostępni informację.

Nie można bowiem uznać za powiadomienie wymagane przez art. 13 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej pisma Dyrektora Wydziału Zamówień Publicznych Pana T. C. gdyż - jak wskazano powyżej - organem obowiązanym do powiadomienia jest organ obowiązany do udostępnienia informacji publicznej, a więc Prezydent Miasta Płocka.

Jest rzeczą niewątpliwą, iż Dyrektor Wydziału Zamówień Publicznych nie jest organem obowiązanym na mocy ustawy o dostępie do informacji publicznej do udostępniania informacji publicznej.

Skarżąca wskazała jednocześnie, iż T. C. nie powołał się ani tym bardziej nie dołączył do opisanego wyżej pisma udzielonego mu pełnomocnictwa do podejmowania jakichkolwiek czynności w imieniu podmiotów obowiązanych na podstawie przedmiotowej ustawy, a z uzyskanego wykazu pełnomocnictw udzielonego przez Prezydenta Miasta Płocka niezbicie wynika, że pełnomocnictwa takiego nie posiadał.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje :

Stosownie do postanowień art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153 , poz. 1270 ze zm. )- zwanej w dalszej części tego uzasadnienia ustawą procesową, Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej z urzędu biorąc pod uwagę tylko nieważność postępowania. W rozpoznawanej sprawie nie zachodzi żadna z przesłanek nieważności postępowania, wymienionych w art. 183 § 2 cytowanej wyżej ustawy tym samym sprawa ta mogła być rozpoznana przez Naczelny Sąd Administracyjny wyłącznie w granicach zakreślonych w skardze kasacyjnej.

Natomiast skarga kasacyjna analizowana pod tym kątem w okolicznościach przedmiotowej sprawy nie zasługiwała na uwzględnienie.

Podkreślić należy , iż w okolicznościach tej sprawy nie można zarzucić Prezydentowi Miasta Płock bezczynności w przedmiocie realizacji wniosku skarżącej z dnia [...] października 2007 r. dot. udostępnienia informacji publicznej w zakresie pełnej dokumentacji związanej z zamówieniem publicznym - opracowanie dokumentacji projektowo - kosztorysowej dla zadania inwestycyjnego pn. Hala sportowo-widowiskowa (za wyjątkiem ofert) .

Z akt sprawy wynika , iż powyższy wniosek M. M. złożyła w dniu [...] października 2007 r. do Urzędu Miasta Płock , wskazując w tym wniosku dodatkową podstawę prawną swego żądania a to ustawę Prawo zamówień publicznych . Natomiast pismem z dnia [...] października 2007 r. ( doręczonym dnia [...] listopada 2007 r. ) Dyrektor Wydziału Zamówień Publicznych T.C. w odniesieniu do przedmiotowego wniosku z dnia [...] października 2007 r. w sprawie udostępnienia informacji publicznej tj. " Opracowania dokumentacji kosztorysowo projektowej dla zadania inwestycyjnego pn. Hala sportowo-widowiskowa " po otrzymaniu dowodu wpłaty przesłał będące w posiadaniu zamawiającego dokumenty dotyczące tego postępowania. Wśród tych dokumentów wymieniono - wniosek o wszczęcie postępowania, powołanie Komisji Przetargowej, wybór trybu udzielenia zamówienia publicznego, ogłoszenie opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, ogłoszenie opublikowane w Biuletynie Zamówień Publicznych, ogłoszenie opublikowane na stronie internetowej Zamawiającego, SIWZ, zapytanie + odpowiedź, oświadczenia członków Komisji Przetargowej, potwierdzenie wpływu ofert do Biura Obsługi Klienta, uzupełniona część protokołu + ZP - 11.

Wniosek powyższy złożony został w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112 , poz. 1198 ze zm.). Bezczynność organu w sytuacji określonej przepisami tej ustawy polega na tym, że organ zobowiązany do podjęcia czynności materialno-technicznej w przedmiocie informacji publicznej takiej czynności nie podejmuje. Tak więc bezczynność, następuje wówczas gdy organ milczy wobec wniosku strony o udzielenie konkretnej informacji .

W rozpoznawanej sprawie jak słusznie przyjął to Sąd pierwszej instancji z bezczynnością organu nie mamy do czynienia albowiem żądana przez wnioskodawczynię informacja został jej przekazana.

Podkreślić jedynie należy, iż żądanie udostępnienia informacji dotyczyło tych dokumentów, które odnoszą się do procedury związanej z zamówieniami publicznym, na co wskazuje dodatkowa podstawa prawna podkreślona przez wnioskodawczynię we wniosku. Takie materiały zostały skarżącej przekazane , przy czym skoro wniosek sformułowany został bardzo ogólnie gdyż odnosił się do: cytat - "pełnej dokumentacji związanej z zamówieniem publicznym", to po otrzymaniu dostępnych przecież materiałów skarżąca winna był doprecyzować o jakie jeszcze dodatkowe dokumenty przedstawiona informacja powinna być uzupełniona. Brak skonkretyzowania o jakie dodatkowe materiały należało tę informacje poszerzyć, nie pozwala przyjąć stanowiska , że skarżąca nie uzyskała całości żądanych informacji.

Tym samym skoro organ nie milczał wobec wniosku strony złożonego w tej sprawie i w formie czynności materialno technicznej przekazał informację, której dotyczył wniosek , to brak jest podstaw do uznania bezczynności organu w tym zakresie.

Dlatego też Naczelny Sąd Administracyjny wobec prawidłowości zaskarżonego wyroku nie może podzielić zarzutów kasacji naruszenia przepisów prawa procesowego wskazanych w petitum tejże skargi .

Jako nieusprawiedliwiony należy uznać zarzut naruszenia art. 106 §1 ustawy procesowej dotyczący przebiegu rozprawy, która po wywołaniu rozpoczyna się od złożenia sprawozdania sędziego , gdyż nie można uznać poglądu skarżącej , że w niniejszej sprawie rozprawa nie rozpoczęła się od zwięzłego przestawienia sprawy na podstawie akt sprawy. Przede wszystkim z protokołu rozprawy sporządzonym zgodnie z art. 101 § 1 pkt. 1 i 2 ustawy procesowej wynika , że sprawozdanie takie zostało złożone przez sędziego sprawozdawcę a skoro fakt ten nie został skutecznie podważony to nie można uznać powołanego wyżej zarzutu za usprawiedliwiony w okolicznościach rozpoznawanej sprawy. Protokół z rozprawy odzwierciedla zatem przebieg postępowania a z niego wynika , że takie sprawozdanie zostało złożone.

Nie jest usprawiedliwiony również zarzut naruszenia art. 138 § 1 ustawy procesowej , który odnosi się do sentencji . Sentencję przyjmuje się po naradzie sędziowskiej , jeżeli wynik to uzasadnia . Przez pojęcie sentencji rozumie się dwie pierwsze części wyroku tj. komparycję oraz rozstrzygniecie sprawy . W komparycji określa się przedmiot zaskarżenia , który powinien być tak zindywidualizowany , aby nie było wątpliwości jakiego aktu lub czynności organu wyrok dotyczy . W tej sprawie w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego komparycja zaskarżonego wyroku zawiera właśnie takie zindywidualizowane określenie przedmiotu zaskarżenia mimo , że nie wskazuje , dokładnie zamówienia publicznego , którego dotyczy wniosek skarżącej z dnia [...] października 2007 r. , lecz okoliczność ta nie może stanowić przesłanki przyjęcia naruszenia tej normy prawa procesowego. Określenie przedmiotu zaskarżenia w tej sprawie zawarte w komparycji , w połączeniu także z uzasadnieniem tego wyroku powoduje , że nie ma jakichkolwiek wątpliwości o jakie dokładnie zamówienie publiczne chodzi w tym postępowaniu.

Nie zasługuje także na uwzględnienie zarzut naruszenia art. 134 § 1 ustawy procesowej Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc związany zarzutami i wnioskami oraz powołaną podstawa prawną. Brak związania zarzutami i wnioskami skargi oznacza , że sąd bada w pełnym zakresie zgodność z prawem ( art. 1 § 2 ustawy Prawo o ustroju sądów administracyjnych ) zaskarżonego aktu , czynności lub bezczynności organu administracji publicznej . Sąd może więc uwzględnić skargę z powodu innych uchybień niż te , które przytoczono w skardze , jak również stwierdzić nieważność decyzji mimo , że strona o to nie wnosiła . Jednakże nie będąc związany granicami skargi Sąd zawsze jest związany granicami sprawy ,w której skarga została wniesiona. Rozstrzyganie w granicach danej sprawy oznacza , że Sąd nie może uczynić przedmiotem oceny legalności innej sprawy administracyjnej , niż ta, w której wniesiono skargę i nie może swoimi ocenami prawnymi wkraczać w sprawę nową w stosunku do tej, która była albo powinna być przedmiotem postępowania przed organami administracji i wydawanych w nim aktów .

W rozpoznawanej sprawie przepis powyższej normy prawa procesowego w żaden sposób nie został naruszony , gdyż Sąd pierwszej instancji orzekł w granicach rozpoznawanej sprawy trafnie przyjmując , że brak jest podstaw do przyjęcia bezczynności Prezydenta Miasta Płocka w przedmiocie o udostępnienie informacji publicznej w zakresie pełnej dokumentacji związanej z zamówieniem publicznym -opracowanie dokumentacji projektowo kosztorysowej dla zadania inwestycyjnego pn. Hala sportowo-widowiskowa .

Ponadto wydając zaskarżony wyrok uczyniono to po zamknięciu rozprawy na podstawie akt sprawy co sprawia , że kolejny zarzut skargi kasacyjnej naruszenia art. 133 § 1 ustawy procesowej uznać należy także za nieusprawiedliwiony .

Nietrafny pozostaje także zarzut naruszenia art. 141 § 4 ustawy procesowej , który określa że uzasadnienie wyroku powinno zawierać zwięzłe przedstawienie stanu sprawy , zarzutów podniesionych w skardze , stanowiska pozostałych stron , podstawę prawną rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie. Jeżeli w wyniku uwzględnienia skargi sprawa ma być ponownie rozpatrzona przez organ administracji, uzasadnienie powinno ponadto zawierać wskazania co do dalszego postępowania .

Uzasadnienie zatem powinno być przekonujące i nie budzić wątpliwości Naczelnego Sądu Administracyjnego w razie wniesienia skargi kasacyjnej, że zaskarżone orzeczenie zostało podjęte po wszechstronnej analizie akt sprawy oraz, że wszystkie wątpliwości występujące na etapie postępowania administracyjnego zostały wyjaśnione.

Mając na uwadze wskazane rozważania stwierdzić należy , iż powyższa norma prawa procesowego nie została naruszona zaskarżonym wyrokiem. Przede wszystkim w sposób prawidłowy, wyczerpujący i przekonujący Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przedstawił przesłanki uwzględnienia skargi. Uzasadnienie zaskarżonego wyroku zawiera bowiem wszystkie warunki określone w powołanym wyżej przepisie. Wbrew stanowisku skarżącej z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynikają przesłanki oddalenia skargi na bezczynność , które należy w opisanych okolicznościach uznać za prawidłowe.

Wprawdzie Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku w części opisowej błędnie powołał się na dwa pisma, które nie odnosiły się do tej sprawy lecz okoliczność ta nie ma istotnego wpływu na treść rozstrzygnięcia zapadłego w tej sprawie.

Nie można podzielić zarzutu kasacji , iż w sprawie doszło do naruszenia prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 4 ust. 1 pkt. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej bowiem Dyrektor Wydziału Zamówień Publicznych T.C. nie był organem właściwym na mocy powołanej ustawy do udostępnienia informacji publicznej, albowiem nie powołał się na pełnomocnictwo do podejmowania jakichkolwiek czynności w imieniu podmiotów obowiązanych na podstawie przedmiotowej ustawy jak też nie posiadał takiego pełnomocnictwa udzielonego przez Prezydenta Miasta Płocka .

Przede wszystkim podkreślić w tym miejscu należy , iż z przyczyn organizacyjnych niezbędne było dopuszczenie możliwości udzielenia upoważnienia do wykonywania kompetencji organu administracji przez większą część osób ażeby nie hamować trybu wydawania aktów administracyjnych i podejmowania czynności materialno-technicznych . Upoważnienie do wykonywania kompetencji organu należy odróżnić od przypadków przeniesienia kompetencji. Stąd też w art. 268 a Kpa przyjęto , że organ administracji może w formie pisemnej upoważnić pracowników kierowanej jednostki organizacyjnej do załatwiania spraw w jego imieniu . Udzielone na mocy tego przepisu upoważnienie pozwala podejmować decyzje w imieniu organu udzielającego upoważnienie.

Pracownik upoważniony do wykonywania kompetencji organu ( co nazwane jest pełnomocnictwem administracyjnym), nie staje się przez to organem administracji , wykonuje tylko kompetencje organu , lecz ich nie posiada.

Upoważnienie tego samego rodzaju co uregulowane w art. 268a kpa mogą być również udzielane na podstawie innych ustaw samorządowych. W odniesieniu do Gminy Płock możliwość takiej dekoncentracji wewnętrznej przewiduje art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. Nr 142 z 2001r. poz. 1591 ze zm.). Z ustawy tej wynika , że wójt ( burmistrz , prezydent ) dekoncentracji wewnętrznej może dokonać również w regulaminie wewnętrznym nadanym przez ten organ w drodze zarządzenia ( porównaj art. 33 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym ) .

Jak wynika z akt sprawy, taki regulamin organizacyjny został właśnie na podstawie art. 33 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym nadany Urzędowi Miasta Płock zarządzeniem Nr 1140/2007 z dnia 19 października 2007 r. Prezydenta Miasta Płock. Z analizy tego regulaminu wynika wprost , że Dyrektor Wydziału Zamówień Publicznych jako kierownik komórki organizacyjnej jest niewątpliwie upoważniony do podpisywania pism i dokumentów w sprawach należących do zakresu działania danej komórki ( §18 pkt. 4 ppkt e regulaminu).

Stąd też przypomnieć należy , iż udostępnienie informacji publicznej według ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej jest czynnością materialno-techniczną. Stosownie zaś do art. 16 ust. 1 tej ustawy , decyzja może być wydana wówczas, gdy organ odmawia udostępnienia informacji publicznej lub umarza postępowanie w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 ustawy. W tej sprawie nie wydawano decyzji administracyjnej , lecz dokonano czynności materialno-prawnej , do dokonania której co nie budzi wątpliwości Dyrektor Wydziału Zamówień Publicznych z uwagi na wniosek o udzielenie informacji publicznej był należycie umocowany. Zatem wbrew zarzutom kasacji mógł podpisać przedmiotowe pismo. To nie pozwala na przyjęcie wadliwej wykładni przepisu prawa materialnego wskazanego w skardze kasacyjnej, a to art. 4 ust. 1 pkt. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej .

Z tych powodów podkreślić należy, iż wniesiona w tej sprawie skarga nie zawiera usprawiedliwionych podstaw, a to nakazywało Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu w oparciu o przepis art. 184 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzec jak w sentencji wyroku.



Powered by SoftProdukt