Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 31 maja 2005 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Wdowiak(spr.), Sędziowie WSA Jolanta Królikowska-Przewłoka, Asesor WSA Ewa Marcinkowska, Protokolant Aleksandra Borowiec-Krawczyk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 maja 2005 r. sprawy ze skargi N. SA w W. na decyzję Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty z dnia [...] lipca 2004 roku nr [...] w przedmiocie odmowy zaliczenia nadpłaty w poczet opłat za prawo do wykorzystywania częstotliwości 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji i utrzymanej nią w mocy decyzji nr [...] z dnia [...] lutego 2004 roku, 2. stwierdza, że opisane w pkt 1 decyzje nie podlegają wykonaniu, 3. zasądza od Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty na rzecz N. SA w W. kwotę 936 (dziewięćset trzydzieści sześć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Decyzją nr [...] z dnia [...] lipca 2004 roku i na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa, art. 31 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 w związku z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 21 lipca 2000 roku Prawo telekomunikacyjne /Dz.U. z 2000r. nr 73, poz. 852 z póz. zm. oraz przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 20 grudnia 2002 roku w sprawie opłat za dokonanie rezerwacji częstotliwości oraz za prawo do wykorzystywania częstotliwości /Dz.U. z 2002r. nr 237, poz. 2008 z póz. zm./ Prezes Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] lutego nr [...] odmawiającą spółce N. S.A. /następcy prawnego Spółki N. S.A./ zaliczenia kwoty 8400.00 złotych, wniesionej w ramach opłaty z tytułu prawa do wykorzystywania częstotliwości za I kwartał 2003 roku na poczet II kwartału 2003 roku.

Decyzje Prezesa Regulacji Telekomunikacji i Poczty zapadły w oparciu o następujące ustalenia faktyczne i wywody prawne:

W ocenie Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty ustaloną w przedmiotowej sprawie wysokość opłaty za prawo do wykorzystywania częstotliwości uznać należy za prawidłową. Nie jest zatem możliwe zaliczenie przez skarżącą opłaty za prawo do wykorzystywania częstotliwości za I kwartał 2003 roku tj. kwotę 8400.00 złotych na poczet opłaty za II kwartał 2003 roku. Zgodnie z załącznikiem nr 2 pkt III.1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury wysokość opłat za prawo do wykorzystywania jednego kanału radiowego w liniach radiowych typu punkt – wiele punktów, stosowanych w stacjonarnych sieciach o strukturze komórkowej określa Tabela nr 2. Z brzmienia powyższego zapisu rozporządzenia wynika, że opłaty określone zostały w tablicy nr 2. W tablicy tej ustalony został sposób obliczania wysokości opłaty. Wysokość ta uzależniona jest od ilości MHz wykorzystywanego widma częstotliwości. Tak sformułowany zapis wprost wskazuje, iż ilość wykorzystywanych MHz mnoży się przez stawkę określoną w tabeli nr 2. Gdyby przyjąć za słuszną argumentację skarżącej odnośnie interpretacji zapisu rozporządzenia, to brzmiałby on inaczej. Zamiast widma częstotliwości zostałby użyty zwrot – kanał radiowy. Pojęcie kanału radiowego nie należy utożsamiać z pojęciem widma częstotliwości. Kanał radiowy jest to bowiem kanał, w którym środkiem umożliwiającym przekazywanie informacji są fale radiowe. Można go również zdefiniować jako wydzielone fragmenty widma częstotliwości służące do realizacji komunikacji. Kanał radiowy służy więc do realizacji komunikacji przy wykorzystywaniu widma częstotliwości, a więc wykorzystuje to widmo do realizacji łączności. Zatem zamienne używanie tych pojęć jest niewłaściwe, a interpretacja skarżącej nietrafna. Skarżąca wykorzystuje kanały dwuczęstotliwościowe, których fizyczna szerokość w rzeczywistości wynosi sumę szerokości górnego i dolnego kanału. Skoro więc szerokość fizycznie wykorzystywanego widma jest de facto dwa razy większa to, zgodnie z zapisem Tabeli 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury, wysokość opłaty winna być ustalona przez zsumowanie szerokości górnego i dolnego kanału i pomnożona przez stawkę za 1 MHz wykorzystywanego widma częstotliwości.

Skargę na decyzję Prezesa Regulacji Telekomunikacji i Poczty z dnia [...] lipca 2004 roku utrzymującą w mocy decyzję Prezesa Regulacji Telekomunikacji i Poczty z dnia [...] lutego 2004 roku do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie złożyła N. S.A. w W. wnosząc o uchylenie zaskarżonych decyzji na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit a ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Zaskarżonym decyzjom zarzuciła:

1) naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, polegające na błędnej wykładni pkt III.1 tablicy 2 załącznika nr 2 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 20 grudnia 2002 roku w sprawie opłat za dokonanie rezerwacji częstotliwości oraz za prawo do wykorzystywania częstotliwości /Dz.U. nr 237, poz. 2008 ze zm./ poprzez przyjęcie, iż dla kanałów dwuczęstotliwościowych opłata za 1 MHz wykorzystywanego widma częstotliwości nie obejmuje sumy częstotliwości dolnego i górnego kanału;

2) w konsekwencji bezzasadna odmowę zaliczenia kwoty 8400.00 złotych wniesionej w ramach opłaty z tytułu prawa do wykorzystywania częstotliwości za I kwartał 2003 roku na poczet opłaty za II kwartał 2003 roku.

W odpowiedzi na skargę Prezes Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty wnosił o oddalenie skargi podtrzymując zawartą w decyzjach argumentację.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

W świetle powołanego przepisu ustawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w zakresie swojej właściwości ocenia zaskarżoną decyzję administracyjną lub postanowienie z punktu widzenia ich zgodności z prawem materialnym i przepisami postępowania administracyjnego, według stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dacie wydania tej decyzji lub postanowienia. Sąd nie bada więc celowości, czy też słuszności zaskarżonego aktu.

Ponadto, co wymaga podkreślenia, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (vide: art. 134 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Kontrolując zaskarżone postanowienie z punktu widzenia powyższych kryteriów sąd uznał, iż skarga zasługuje na uwzględnienie, aczkolwiek z innych, aniżeli podnoszone powodów. W sprawie zachodzą podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty z dnia [...] lipca 2004 roku oraz poprzedzającej ją decyzji z dnia [...] lutego 2004 roku. Zdaniem Sądu, zaistniały przyczyny określone w kodeksie postępowania administracyjnego uzasadniające stwierdzenie nieważności powyższych decyzji.

Przedmiotem sądowej kontroli jest decyzja Prezesa Urzędu regulacji Telekomunikacji i Poczty z dnia [...] lipca 2004 roku wydana w wyniku zgłoszenia przez skarżącą spółkę wniosku w trybie art. 127 § 3 k.p.a. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty z dnia [...] lutego 2004 roku o odmowie zaliczenia nadpłat powstałych w wyniku uiszczenia rat za I kwartał 2003 roku opłat rocznych za prawo do wykorzystywania częstotliwości objętych pozwoleniami radiowymi na poczet kolejnych rat za II kwartał 2003 roku. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia Prezes URTiP wskazał art. 104 kpa, 111 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy z dnia 21 lipca 2000 roku Prawo telekomunikacyjne.

Pierwszą ze wskazanych podstaw stanowi art. 104 kpa. Zgodnie z jego treścią organ administracji publicznej załatwia sprawę przez wydanie decyzji, chyba że przepisy kodeksu stanowią inaczej. Decyzje rozstrzygają sprawę co do jej istoty w całości lub części albo w inny sposób kończą sprawę w danej instancji. Przez decyzję administracyjną rozumie się kwalifikowany akt administracyjny, stanowiący przejaw woli administrujących w państwie organów, wydany na podstawie powszechnie obowiązującego prawa administracyjnego o charakterze władczym i zewnętrznym rozstrzygający konkretną sprawę, konkretnie określonej osoby fizycznej lub prawnej, w postępowaniu unormowanym przez przepisy proceduralne. Decyzja zatem stanowi władcze działanie organów administracji skierowane na wywołanie konkretnych, indywidualnie oznaczonych skutków prawnych. Stosowania władczej i jednostronnej formy działania, jaką jest decyzja administracyjna nie można domniemywać z samego przepisu art. 104 kpa czy z okoliczności sprawy. Podstawę do jej wydania należy wyprowadzić z obowiązujących przepisów prawa materialnego.

W niniejszej sprawie będzie to ustawa z dnia 21 lipca 2000 roku Prawo telekomunikacyjne.

Prezes URTiP skonkretyzował prawo materialne przez wskazanie jako podstawy materialnoprawnej zaskarżonej decyzji art. 111 w związku z art. 31 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 Prawa telekomunikacyjnego.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 Prawa telekomunikacyjnego do postępowania przed Prezesem URTiP stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Oznacza to, że sprawy objęte materią Prawa telekomunikacyjnego rozstrzyga się w formie decyzji administracyjnej. Jednakże, co uszło uwadze Prezesa URTiP, że zgodnie z art. 33 ustawy z dnia 21 lipca Prawo telekomunikacyjne do opłat, o których mowa w art. 30 i 31, stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, w zakresie obowiązków o charakterze pieniężnym. Odesłanie kwestii opłat za prawo do wykorzystywania częstotliwości objętych pozwoleniami radiowymi do postępowania egzekucyjnego w administracji oznacza, że tylko w tym trybie można zgłaszać rozliczenie ewentualnych nadpłat. Zasada przewidziana art. 111 Prawa telekomunikacyjnego doznała wyjątku i wyłącza tym samym spod swojej regulacji kwestię opłat. Wprawdzie rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 2o grudnia 2002 roku w sprawie opłat za dokonywanie rezerwacji częstotliwości oraz za prawo do wykorzystywania częstotliwości określa wysokość, terminy i sposób uiszczania opłat za prawo do wykorzystywania częstotliwości, jednakże nie reguluje zagadnienia nadpłat. Tym samym materia zgłoszona przez skarżącą spółkę winna być rozważana w postępowaniu egzekucyjnym.

Wobec tego, że przedmiot zaskarżonej decyzji musi wynikać z przepisów prawa materialnego a to prawo /Prawo telekomunikacyjne/ nie przewiduje decyzji dla zagadnienia nadpłat, tym samym zaskarżona decyzja i utrzymana nią w mocy decyzja z dnia [...] lutego 2004 roku wydana została bez podstawy prawnej. Nie ma bowiem przepisu prawnego, który umocowywuje Prezesa URTiP do wydania decyzji pozytywnej bądź negatywnej. Przepis art. 33 ustawy wyznacza inny sposób załatwienia sprawy. Treść decyzji może wynikać wyłącznie z przepisów prawa materialnego, którym w przedmiotowej sprawie jest Prawo telekomunikacyjne. I to ono w art. 33 odsyła regulację kwestii opłat do postępowania egzekucyjnego w administracji.

Wobec tego, że zaszła przyczyna określona w art. 156 § 1 pkt 2 kpa Sąd na zasadzie art. 145 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sąd orzekł jak w wyroku.

W przedmiocie wykonalności sąd orzekł na podstawie art. 152 p.p.s.a.

O kosztach postępowania sąd orzekł na podstawie art. 205 § 1 p.p.s.a. Na wysokość zasądzonej kwoty składa się wysokość wpisu i kosztów zastępstwa radcy prawnego.