Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Wiesner (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Jużków, Sędzia WSA Beata Kozicka, Protokolant Starszy referent Małgorzata Wasik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 sierpnia 2020 r. sprawy ze skargi Gminy Z. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Śląskiego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie szczegółowego zakresu działania sekretarza miasta uchyla zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze.

Prezydent Miasta Z. (strona, skarżący) zarządzeniem Nr [...] z [...]r. w sprawie zmiany zarządzenia Nr [...] z [...]r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Sekretarza Miasta na podstawie art. 33 ust. 4 ustawy z 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2019r. poz. 506 ze zm. dalej: u.s.g.), art. 53 ust. 2 ustawy z 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych (t.j. Dz.U. z 2019r. poz. 869 ze zm.), art. 268a ustawy z 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2018r. poz. 2096 ze zm., dalej: K.p.a.), art. 143 § 1 i § 1a ustawy z 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019r., poz. 900 ze zm. dalej: O.p.) oraz § 9 pkt 10 i § 11 Regulaminu Organizacyjnego Urzędu Miasta Z. stanowiącego załącznik do Zarządzenia Prezydenta Miasta Nr [...] w sprawie wprowadzania regulaminu organizacyjnego Urzędu Miasta Z. zarządził zmianę treści § 3 ust. 1 i upoważnił Sekretarza Miasta Z. do zastępowania Prezydenta Miasta podczas każdej nieobecności, we wszystkich czynnościach i sprawach należących do kompetencji Prezydenta Miasta wynikających z przepisów prawa, a w szczególności: działania jednoosobowo w imieniu Gminy w sprawach objętych statutowym przedmiotem działalności Gminy oraz Urzędu Miejskiego, w tym do składania oświadczeń woli skutkujących zaciąganiem zobowiązań majątkowych do wysokości kwot określonych corocznie w budżecie Miasta oraz w planie finansowym Urzędu Miasta, do kwoty nie większej niż sto milionów złotych z wyłączeniem zaciągania zobowiązań z tytułu kredytów i pożyczek. Upoważnienie obejmowało również podpisywanie zarządzeń Prezydenta Miasta oraz innych aktów prawnych podczas jego nieobecności.

Wojewoda Śląski pismem z [...]r. zawiadomił Prezydenta Miasta Z. zgodnie z art. 61 § 4 K.p.a. w związku z art. 91 ust 1 u.s.g. o wszczęciu postępowania nadzorczego w sprawie stwierdzenia nieważności Zarządzenia Nr [...]. W uzasadnieniu wskazano, że zarządzenie zostało doręczone organowi nadzoru [...]r. Odwołano się do art. 7 Konstytucja RP zgodnie, z którym organy władzy publicznej mogą działać na podstawie i w granicach przyznanych im uprawień, co jest równoznaczne z zakazem domniemania kompetencji organu. Z brzmienia § 1 ust. 1 Zarządzenia wynika niemal tożsamy zakres uprawnień Sekretarza Miasta z kompetencjami Prezydenta Miasta. Użycie w § 3 akapicie pierwszym zwrotu "w szczególności" powoduje, że cały przepis nabiera charakteru klauzuli generalnej, mocą której Sekretarz Miasta upoważniony jest do zastępowania Prezydenta Miasta podczas każdej nieobecności, we wszystkich czynnościach i sprawach należących do jego kompetencji. Wedle art. 33 ust. 4 u.s.g. wójt może powierzyć prowadzenie określonych spraw gminy w swoim imieniu zastępcy wójta lub sekretarzowi gminy. Natomiast zgodnie z art. 31 i art. 33 ust. 3 u.s.g. wójt posiada kompetencje do kierowania bieżącymi sprawami gminy i reprezentowania jej na zewnątrz oraz kierowania urzędem gminy. Wobec powyższego art. 33 ust. 4 u.s.g. nie może stanowić podstawy do delegowania wyłącznych kompetencji wójta jego zastępcy lub sekretarzowi. Przykładem wyłącznej kompetencji organu wykonawczego, która nie została w Zarządzeniu wykluczona jest kompetencja do dokonywania zmian w budżecie gminy. W ocenie nadzoru powyższe stanowi istotne naruszenie prawa.

Również § 1 ust. 2 zarządzenia w sposób istotny narusza prawo, gdyż upoważnia Sekretarza Miasta do podpisywania zarządzeń prezydenta Miasta oraz innych aktów prawnych podczas jego nieobecności. Zgodnie z art. 39 u.s.g. decyzje w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej wydaje wójt, który może upoważnić swoich zastępców lub innych pracowników do wydania decyzji w swoim imieniu. Zgodnie natomiast z art. 46 ust. 1 u.s.g. wójt może upoważnić swojego zastępcę do składania oświadczeń woli w imieniu gminy w zakresie zarządu mieniem. Wydawanie zarządzeń w imieniu organu wykonawczego nie mieści się w żadnej ze wskazanych kategorii działań, a w konsekwencji narusza prawo. Zarządzenie wprowadza nadto warunkowy charakter ( podczas nieobecności) czego nie przewidują powołane przepisy. Zgodności z prawem kwestionowanych rozwiązań przeczy również treść art. 28g ust. 1 u.s.g., z którego wynika, że w przypadku przemijającej przeszkody w wykonaniu zadań i kompetencji wójta jego zadania i kompetencje przejmuje zastępca.

Wojewoda Śląski [...]r. wydał rozstrzygnięcie nadzorcze na podstawie art. 91 ust. 1 i 3 u.s.g. stwierdzając nieważność Zarządzenia Nr [...] z [...]r. w sprawie zmiany zarządzenia Nr [...] z [...]r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Sekretarza Miasta jako niezgodnego z art. 33 ust. 4 u.s.g. w związku z art. 7 Konstytucji RP.

W uzasadnieniu podtrzymał dotychczas prezentowane w sprawie stanowisko. Podkreślono, że art. 7 Konstytucji zawiera normę zakazująca domniemania kompetencji organu i tym samym nakazuje, by wszelkie działania organu władzy publicznej były oparte na wyraźnie określonej normie kompetencyjnej. Z brzmienia § 1 Zarządzenia wynika, że zakres uprawnień Sekretarza Miasta jest niemal tożsamy z kompetencjami Prezydenta Miasta, a ze względu na użycie zwrotu " w szczególności" cały przepis nabiera charakteru klauzuli generalnej. Treść art. 33 ust. 4 u.s.g. będącego podstawą wydania Zarządzenia należy interpretować w powiązaniu z art. 31 i art. 33 ust. 3 ustawy. Uprawnienia do scedowania kompetencji należało rozpatrywać w świetle uprawnień do kierowania urzędem gminy oraz kompetencji organu wykonawczego (uchwała Kolegium RIO we W. z [...]r. nr [...], [...]). Podkreślono, że wójt może powierzyć prowadzenie określonych spraw gminy zastępcy lub sekretarzowi, zaś upoważnienie zawarte w badanym Zarządzeniu ma niezwykle szeroki charakter wykraczający poza unormowanie ustawowe. Powyższa konstatacja dotyczy również interpretacji art. 39 ust. 1 u.s.g., zgodnie z którym wójt wydaje decyzje w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej. Z art. 46 ust.1 u.s.g. wynika natomiast, że wójt może upoważnić swoich zastępców lub innych pracowników urzędu gminy do składania oświadczeń woli w imieniu gminy w zakresie zarządu mieniem. Wydawanie natomiast zarządzeń wójta znajduje się w sferze kompetencji należących do wyłącznej właściwości tego organu. Podkreślono, że art. 34 ust. 4 u.s.g. nie przewiduje udzielania upoważnienia wyłącznie na czas nieobecności wójta, co miało miejsce w sprawie. Kwestie te reguluje art. 28 g ust. 1 u.s.g. wskazując, że w przypadku przemijającej przeszkody w wykonywaniu zadań i kompetencji wójta jego zadnia przejmuje zastępca. Wskazane wyżej uchybienia w sposób istotny naruszają prawo co winno skutkować nieważnością Zarządzenia [...].

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 28 kwietnia 2020r. strona skarżąca domagała się uchylenia rozstrzygnięcia nadzorczego w całości.

Rozstrzygnięciu nadzorczemu zarzuciła naruszenie:

1.art. 7 Konstytucji RP w związku z art. 91 ust. 1 i art. 33 ust. 3 u.s.g. poprzez ich błędną wykładnię i uznanie, że Zarządzenie Nr [...] jest niezgodne z prawem i przyznało Sekretarzowi za szerokie kompetencje, podczas gdy z przepisów prawa wynika, że Prezydent Miasta może powierzyć Sekretarzowi prowadzenie wszelkich spraw gminy, wykonywanie wszelkich zadań publicznych gminy, które są zastrzeżone do kompetencji Prezydenta;

2.art. 7 Konstytucji RP w związku z art. 91 ust. 1 i art. 33 ust. 4 u.s.g. poprzez ich błędną wykładnię i uznanie, że w Zarządzeniu należało wpisać uprawnienia, których Prezydent Miasta nie mógł powierzyć Sekretarzowi, podczas gdy wynikają one z przepisów prawa, a więc nie ma konieczności powtarzania ich w zarządzeniu;

3. art. 7 Konstytucji RP w związku z art. 91 ust. 1 i art. 33 ust. 4 u.s.g. poprzez ich błędną wykładnię i uznanie, że Prezydent Miasta nie może upoważnić Sekretarza do podpisywania zarządzeń Prezydenta i innych aktów prawnych podczas jego nieobecności, podczas gdy przepisy prawa nie przewidują takiego wyłączenia, a ponadto skoro Prezydent może, a nie musi powierzyć prowadzenie spraw Sekretarzowi to nic nie stoi na przeszkodzie żeby określił kiedy (podczas nieobecności Prezydenta) Sekretarz może korzystać z przyznanych mu kompetencji;

4.art. 33 ust. 4 u.s.g. poprzez jego błędną, zawężającą wykładnię i uznanie, że powierzenie prowadzenia spraw Sekretarzowi na czas nieobecności Prezydenta Miasta narusza art. 28g ust. 1 u.s.g.;

5.art. 94 ust. 1 u.s.g. poprzez uznanie za niezgodną z prawem zmianę Zarządzenia Nr [...] w zakresie, w jakim dotyczy treści § 3 ust. 1 Zarządzenia, podczas gdy zmiana ta dotyczy tylko kwoty, do jakiej Sekretarz może składać oświadczenia woli skutkujące zaciągnięciem zobowiązań określonych w budżecie miasta oraz planie finansowym Urzędu Miasta, co podważa pewność prawa i ustalony porządek prawny.

W uzasadnieniu skargi podkreślono, ze względu na lakoniczność art. 33 ust. 4 u.s.g. stwierdzić należało, że przedmiotem przekazania zastępcy wójta bądź sekretarza mogą być wszystkie sprawy gminy, o ile należą do właściwości wójta. Wyjątkiem od tej zasady jest możliwość przekazania uprawnienia do wydawania decyzji w sprawach indywidualnych, z zakresu administracji publicznej (art. 39 ust. 2 u.s.g.). Przepis ten stanowi zatem lex specialis wobec ogólnego unormowania zawartego w art. 33 ust. 4 u.s.g. W jego zakresie mieści się również dokonywanie zmian budżetowych. Kwestionowany przez Wojewodę dodany do Zarządzenia Nr [...] § 3 ust. 9 nie upoważnia w żaden sposób Sekretarza do dokonywania zmian w budżecie miasta, a upoważnia jedynie do podpisania w imieniu Prezydenta zarządzenia wydanego w istocie przez Prezydenta w czasie jego nieobecności. Wskazane upoważnienie do podpisania zarządzenia dotyczy tylko takich zarządzeń, które nie stanowią wyłącznej kompetencji organu wykonawczego, gdyż podstawą upoważnienia jest art. 33 ust. 4 u.s.g. Zarządzenia podlegają nadzorowi Wojewody, a zatem każde zarządzenie podpisane przez Sekretarza z upoważnienia Prezydenta będzie badane pod kątem zgodności z prawem. Dopiero wydanie przez Sekretarza zarządzenia np. w przedmiocie zmiany budżetu Miasta , stanowiłoby o naruszeniu prawa. W zakresie spraw, których wójt nie może przekazać swemu zastępcy bądź sekretarzowi na podstawie art. 33 ust. 4 u.s.g. mieści się także powierzenie reprezentowania gminy na zewnątrz. Do kategorii spraw przekazanych na podstawie tego przepisu zaliczać się będą wszelkie zadania publiczne gminy zastrzeżone wyraźnym przepisem prawa do kompetencji wójta. Podkreślono, że w ustawach o samorządzie powiatowym i wojewódzkim brakuje odpowiednika tej regulacji. Charakterystyczna cechą tej formy dekoncentracji wewnętrznej jest szeroki zakres przedmiotowy, dla którego granice wyznaczają zadania i kompetencje organu. Podmiot na rzecz którego nastąpiła dekoncentracja kompetencji nie staje się organem, nie dochodzi do przeniesienia kompetencji. Użycie zwrotu "pod nieobecność Prezydenta" nie dyskwalifikuje upoważnienia (wyrok NSA z 12.07.2007r. sygn.. akt I OSK 369/2005). Stosując wykładnię a maiori ad minus, skoro możliwe jest powierzenie prowadzenia określonych spraw sekretarzowi gminy bez ograniczenia czasowego, to tym bardziej możliwe jest powierzenie prowadzenia spraw ograniczone czasowo, na wypadek nieobecności Prezydenta innej niż wskazana w art. 28g ust. 1 u.s.g. Powierzenie takie w żaden sposób nie narusza art. 28g ust. 1, gdyż przepis ten wskazuje, iż w razie wyraźnie określonych tam nieobecności wójta, jego zastępca de facto przejmuje kompetencje wójta jako organu. Termin roku wskazany w art. 94 ust. 1 u.s.g. jest terminem zawitym powodującym "sanację błędu" przez uznanie, że po tak długim okresie powstały już nieodwracalne skutki prawne.

Podkreślono, że legalność Zarządzenia [...] nie jest kwestionowana, zaś jego zmiana w § 3 ust. 1 dotyczy jedynie zmiany kwoty, co do której Sekretarza może składać oświadczenia woli. Podnoszone w tym zakresie zarzuty są więc niezasadne.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda Śląski wniósł o jej oddalenie w całości podtrzymując zajęte stanowisko i nie znajdując uznania dla argumentacji skarżącego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jako zasadna podlega uwzględnieniu.

Spór w niniejszej sprawie sprowadza się do stwierdzenia kompetencji Prezydenta Miasta do określenia szczegółowego zakresu działania Sekretarza Miasta poprzez udzielenie upoważnienia do zastępowania Prezydenta podczas jego nieobecności we wszystkich czynnościach i sprawach należących do jego kompetencji, a w szczególności: działania jednoosobowo w imieniu Gminy w sprawach objętych statutowym przedmiotem działalności Gminy oraz Urzędu Miejskiego, w tym do składania oświadczeń woli skutkujących zaciąganiem zobowiązań majątkowych do wysokości kwot określonych corocznie w budżecie Miasta oraz w planie finansowym Urzędu Miasta, do kwoty nie większej niż sto milionów złotych z wyłączeniem zaciągania zobowiązań z tytułu kredytów i pożyczek. Upoważnienie obejmowało również podpisywanie zarządzeń Prezydenta Miasta oraz innych aktów prawnych podczas jego nieobecności.

Wskazać należy, że o legalności aktu prawa miejscowego decyduje nie tylko merytoryczna jego treść, a więc formalna zgodność z ustawą, w granicach której został on wydany, ale również ustanowienie tego aktu z dochowaniem norm regulujących procedurę stanowienia prawa przez organ jednostki samorządu terytorialnego.

Podstawę prawną rozstrzygnięcia stanowi art. 33 ust. 4 u.s.g. zgodnie z którym wójt może powierzyć prowadzenie określonych spraw gminy w swoim imieniu zastępcy wójta lub sekretarzowi gminy. Przepis ten wskazuje na ograniczenia podmiotowe, bowiem osobami, które mogą wykonywać funkcje wymienione w art. 33 ust. 4 u.s.g., są włącznie zastępcy (zastępca) wójta lub sekretarz (por. B. Dolnicki, M. Augustyniak, R. Cybulska, J. Glumińska-Pawlic, J. Jagoda, A. Jochymczyk, C. Martysz, A. Matan, T. Moll, A. Wierzbica, Ustawa o samorządzie gminnym - komentarz, LEX). Stanowisko to znajduje dodatkowo potwierdzenie w art. 5 ustawy z 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych stanowiącym, że kierownik urzędu może upoważnić sekretarza do wykonywania w jego imieniu zadań, w szczególności z zakresu zapewnienia właściwej organizacji pracy urzędu oraz realizowania polityki zarządzania zasobami ludzkimi. W ustawach o samorządzie powiatowym i województwa brakuje odpowiednika tej regulacji, co pozwala na stwierdzenie jej charakteru w stosunku do odpowiedniego poziomu struktur samorządowych tj. na poziomie gminnym.

Odnosząc się do kwestii przedmiotowych stwierdzić należy, że charakterystyczną cechą omawianej formy dekoncentracji wewnętrznej jest szeroki zakres przedmiotowy, dla którego granice wyznaczają zadania i kompetencje organu. Przepis art. 33 ust. 4 u.s.g. nie wskazuje przy tym ani zakresu, ani rodzaju spraw gminy, które mogą być delegowane na zastępcę wójta lub sekretarza gminy, nie zastrzega też żadnych spraw do wyłącznej kompetencji wójta (w powołanym przepisie mowa jest o określonych, a nie niektórych tylko kompetencjach wójta). Powierzenie określonych kompetencji do wykonywania oznacza dekoncentrację kompetencji, wójt może jej dokonać w zakresie swojej właściwości w regulaminie organizacyjnym, zakresie czynności lub odrębnym upoważnieniem. Taka dekoncentracja ma cechy trwałości, nie traci mocy obowiązującej ze zmianą lub brakiem piastuna organu. Powierzenie wykonywania określonych czynności przez wójta zastępcy lub sekretarzowi gminy nie oznacza, że dochodzi do przeniesienia tych kompetencji. Podmiot, na rzecz którego nastąpiła dekoncentracja kompetencji, nie staje się organem, działa zawsze w jego imieniu (wyrok NSA z 3.12.2008 r., II OSK 1458/2008, wszystkie powołane: orzeczenia.nsa.gov.pl.). W oparciu o omawianą regulację ustawową, uwzględniając jej szeroki zakres przedmiotowy, wójt jest uprawniony do udzielenia swojemu zastępcy lub sekretarzowi gminy upoważnienia do podpisywania zarządzeń w określonych sprawach.

W literaturze i orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, że omawiana norma jest podstawą udzielania przez wójta upoważnień do reprezentowania gminy na zewnątrz oraz kierowania urzędem gminy (A. Skoczylas, w: Ustawa o samorządzie gminnym. Komentarz, red. Z. Niewiadomski, R. Hauser, Warszawa 2011, s. 398-399 i cyt. tam literatura).

Odnosząc powyższe rozważania do stanu faktycznego sprawy należało stwierdzić, że regulacje zawarte w zaskarżonym zarządzeniu nie przekraczały zakresu upoważnienia ustawowego, a co za tym idzie nie doszło do naruszenia konstytucyjnej reguły działania organów na podstawie i w granicach przyznanych im uprawnień (art. 7 Konstytucji). Jak wynika z powołanego wyżej orzecznictwa sądowo administracyjnego zakres przedmiotowy art. 33 ust. 4 u.s.g. jest szeroki co umożliwia Prezydentowi Miasta delegowanie swych uprawnień na podmioty tam wskazane, w niniejszej sprawie n asekretarza miasta. Kwestie te w sposób jednoznaczny rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w powołanym wyżej wyroku z 3 grudnia 2008 r.- sygn. akt II OSK 1458/2008, podnosząc, że art. 33 ust. 4 u.s.g. nie wskazuje ani zakresu ani rodzaju spraw gminy, które mogą być delegowane na zastępcę wójta lub sekretarza gminy, nie zastrzega też żadnych spraw do wyłącznej kompetencji wójta. Niezależnie od przedmiotu dekoncentracji wewnętrznej zawsze jej pierwotnym źródłem jest przepis rangi ustawowej. Związek dekoncentracji z zasadą legalności nie budzi wątpliwości. Z konstytucyjnej zasady praworządności wynika bezwzględny obowiązek przestrzegania przepisów regulujących kompetencje, czego następstwem jest dopuszczalność przekazania kompetencji na zewnątrz, jak i wewnątrz, tylko jeżeli tak stanowi przepis prawa. Konsekwencją prawną jest niedopuszczalność przekazania kompetencji, gdy przepis prawa taką możliwość prawną wyłącza, co nie miało miejsca w niniejszej sprawie (wyrok NSA z 5.01.2010 r., sygn. akt I OSK 948/2009).

Zastosowanie dekoncentracji wewnętrznej wymaga podjęcia przez właściwy organ odpowiedniego aktu, który ma różny charakter - uchwała, zarządzenie (indywidualne lub generalne). Funkcjonowanie dekoncentracji w administracji następuje dwustopniowo: najpierw ma miejsce norma ustawowa wyrażająca stosowne uprawnienie, a następnie akt upoważniający do wykonywania określonych czynności. Taki też był tok procedowania w niniejszej sprawie.

Wprowadzenie dekoncentracji wewnętrznej w jednostkach samorządu terytorialnego jest pozostawione uznaniu organów. Z brzmienia omówionych przepisów ustrojowych wynika, że zastosowanie tej zasady jest dopuszczalne, możliwe, ale nie ma charakteru obligatoryjnego. Dekoncentracja jest uprawnieniem, a nie obowiązkiem organu. Jako unormowanie odmienne w tym obszarze można wskazać dekoncentrację wewnętrzną na rzecz komórek organizacyjnych aparatu pomocniczego organu. Wykonywanie zadań przy pomocy urzędu jest obowiązkiem, stąd też tę formę dekoncentracji można traktować jako obowiązek organu, jednak określenie sposobu organizacji urzędu należy do właściwego organu. Organ ustawowo uprawniony do wydawania określonych aktów (wójt) może w każdej chwili w sprawach objętych upoważnieniem działać samodzielnie. Udzielenie upoważnienia jest aktem wewnętrznym, który nie prowadzi do zmian w obrębie właściwości rzeczowej organu ani właściwości miejscowej. Wątpliwości w tym zakresie organu nadzoru nie znajdują uzasadnienia w powołanych w rozstrzygnięciu nadzorczym przepisach.

Skarżący zasadnie wskazał na odmienność uregulowań zawartych w art. 28g ust. 1 u.s.g., zgodnie z którym w przypadku przemijającej przeszkody w wykonywaniu zadań i kompetencji wójta spowodowanej wymienionymi tam okolicznościami (tymczasowe aresztowanie, odbywaniem kary pozbawienia wolności wymierzonej za przestępstwo nieumyślne, odbywaniem kary aresztu, niezdolnością do pracy z powodu choroby trwającej powyżej 30 dni, zawieszeniem w czynnościach służbowych) jego zadania i kompetencje przejmuje zastępca. Przepis ten formułuje samoistna podstawę działania zastępcy wójta. Sytuacja ta nie jest tożsama z omawianą w niniejszej sprawie, pozostaje w separacji od woli wójta, co niewątpliwie odróżnia ją od wskazań zawartych w art. 33 ust. 4 u.s.g. Podobnie należy odróżnić sytuację z powołanego przepisu od upoważnienia zawartego w art. 39 ust. 1 u.s.g. do wydawania w indywidualnych sprawach decyzji. Również upoważnienia zawarte w art. 46 ust. 1 u.s.g. w zakresie składania oświadczeń woli w imieniu gminy w zakresie zarządu mieniem nie są tożsame z zawartymi w omawianym przepisie.

Należało podzielić pogląd skarżącego, że regulacja § 3 ust. 9 dodana zaskarżonym zarządzeniem nie daje Sekretarzowi Miasta upoważnienia do dokonywania zmian w budżecie. W ślad za skarżącym podkreślić należy, że zarządzenia podpisane przez Sekretarza Miasta będą podlegać nadzorowi Wojewody, co daje gwarancję ich badania pod względem zgodności z prawem i wyeliminowania z obrotu prawnego w razie stwierdzenia uchybień (wyroki WSA w Poznaniu z 28.10.2015 r., sygn. akt I SA/Po 1300/15, z 20.07.2016 r., sygn. akt III SA/Po 419/16).

Mając na uwadze poczynione wyżej rozważania, Sąd, na podstawie art. 148 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2325) uchylił zaskarżony akt.