drukuj    zapisz    Powrót do listy

6150 Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego 6391 Skargi na uchwały rady gminy w przedmiocie ... (art. 100 i 101a ustawy o samorządzie gminnym), Inne, Rada Miasta, Oddalono zażalenie, II OZ 334/09 - Postanowienie NSA z 2009-04-20, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II OZ 334/09 - Postanowienie NSA

Data orzeczenia
2009-04-20 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2009-03-30
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Zofia Flasińska /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6150 Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
6391 Skargi na uchwały rady gminy w przedmiocie ... (art. 100 i 101a ustawy o samorządzie gminnym)
Hasła tematyczne
Inne
Sygn. powiązane
II SA/Gd 606/06 - Wyrok WSA w Gdańsku z 2007-05-24
II OZ 1280/10 - Postanowienie NSA z 2010-12-14
Skarżony organ
Rada Miasta
Treść wyniku
Oddalono zażalenie
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 184
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA - Zofia Flasińska po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia H. H. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 25 lutego 2009 r. sygn. akt II SA/Gd 606/06 w zakresie prawa pomocy w sprawie ze skargi H. H., S. W. i S. B. na uchwałę Rady Miasta Bytów z dnia [...] czerwca 2002 r. nr [...] w przedmiocie uchwalenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy postanawia: oddalić zażalenie

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z 25 lutego 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyniku rozpoznania wniosku H. H. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi H. H., S. W. i S. B. na uchwałę Rady Miasta Bytów z dnia [...] czerwca 2002 r. nr [...] w przedmiocie uchwalenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Bytów odmówił wnioskodawcy przyznania prawa pomocy obejmującego zwolnienie od kosztów sądowych.

W uzasadnieniu powyższego postanowienia Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych złożony przez H. H. podlegał rozpoznaniu na podstawie art. 165 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej: p.p.s.a., albowiem skarżący występował już o zwolnienie od kosztów sądowych, jednakże prawomocnym postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 10 sierpnia 2007 r. odmówiono mu przyznania prawa pomocy.

Według Sądu I instancji, z porównania treści obu złożonych przez H. H. wniosków o przyznanie prawa pomocy wynika, że sytuacja rodzinna i majątkowa wnioskodawcy nie zmieniła się. W rozpatrywanym wniosku wnioskodawca wskazał na podobne okoliczności faktyczne, jak we wniosku poprzednim. Niewielkie różnice w wysokości dochodów wnioskodawcy oraz jego żony z tytułu emerytury, w wysokości posiadanych oszczędności, jak również w wysokości niektórych wydatków, nie uzasadniały w ocenie Sądu przyjęcia, że nastąpiła istotna zmiana okoliczności faktycznych dotyczących zasadności wniosku o przyznanie wnioskodawcy prawa pomocy. Nadal bowiem wnioskodawca, wraz z pozostającą z nim we wspólnym gospodarstwie domowym żoną, osiąga dochody z tytułu emerytury w wysokości około 3000 zł, pozostaje nadal właścicielem domu jednorodzinnego oraz nieruchomości rolnej, jak również posiada oszczędności w podobnej wysokości. Wysokość miesięcznych wydatków ponoszonych przez wnioskodawcę uległa zwiększeniu, jak np. koszty dostawy energii elektrycznej, czy też koszty połączeń telefonicznych, jednak kwota tego zwiększenia jest nieznaczna, zaś konieczność ich ponoszenia była aktualna również w dacie składania poprzedniego wniosku.

Odnosząc się do stanowiska zawartego w uzasadnienia sprzeciwu, w którym wnioskodawca stwierdził, że nie powinien być obciążony kosztami sądowymi (z tytułu wpisu od zażalenia) z tego względu, iż złożył skargę przed 1 stycznia 2004 r. Sąd wyjaśnił, że w orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że art. 97 § 2 ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów powszechnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271 ze zm.) ma zastosowanie tylko do tych czynności procesowych, które przed dniem 1 stycznia 2004 r. podlegały opłacie sądowej. Nie ma on więc zastosowania do wpisu od zażalenia, gdyż przepisy o postępowaniu przed sądem administracyjnym zażalenia do dnia 1 stycznia 2004 r. nie przewidywały.

W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżący wskazał na zmianę sytuacji majątkowej, którą powiązał z faktem utrzymywania od 1 września 2008 r. bezrobotnego syna, jak również z koniecznością zakupienia w lutym 2009 r. opału (kwota 688 zł). W zażaleniu skarżący ponownie nawiązał do wykładni art. 97 § 2 ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów powszechnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, która jego zdaniem nie pozwala na uznanie stanowiska zaprezentowanego przez Sąd I instancji w zaskarżonym orzeczeniu za prawidłowe.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.

W niniejszej sprawie w pierwszym rzędzie należy podnieść, że kwestia odmowy przyznania skarżącemu prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych została już prawomocnie rozstrzygnięta postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 sierpnia 2007 r. Naczelny Sąd Administracyjny oddalając postanowieniem z 10 października 2008 r. II OZ 1033/08 zażalenie skarżącego na powyższe postanowienie stwierdził, że wnioskodawca jest w stanie ponieść pełne koszty postępowania samodzielnie bez spowodowania uszczerbku w środkach utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał ponadto, że nie mogła stanowić uzasadnionej podstawy zaskarżenia okoliczność wykazywania przez skarżącego na etapie składania środka odwoławczego, że ponosi on inne nowe wydatki. Fakt ten nie miał wpływu na treść orzeczenia, skoro nie odnosił się do dokonanej w zaskarżonym postanowieniu przez Sąd I instancji oceny stanu majątkowego wnioskodawcy.

Naczelny Sąd Administracyjny przywołał w rozpoznawanej sprawie stanowisko Sądu przedstawione w postanowieniu z dnia 10 października 2008 r., albowiem skarżący - wbrew jednoznacznie wyrażonemu w nim poglądowi prawnemu - ponownie stara się podważyć prawidłowość orzeczenia Sądu I instancji poprzez wskazanie na stan faktyczny odmienny od zaprezentowanego przez siebie w złożonym wniosku o prawo pomocy. Działanie polegające na twierdzeniu, że zmiana stanu majątkowego wnioskodawcy polegać ma na konieczności utrzymywania bezrobotnego syna i stan tego rodzaju trwa od września 2008 r. nie mogło powieść się, skoro akcentowana przyczyna zmiany sytuacji materialnej sięga nie tylko momentu lokowanego przed złożeniem ponownego wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych, ale nawet wyprzedza przywoływane już wcześniej postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 października 2008 r. Naczelny Sąd Administracyjny w powyższym orzeczeniu wyjaśnił, że nowe okoliczności sprawy mogą skutkować zmianą wcześniejszego postanowienia odmownie rozstrzygającego wniosek o prawo pomocy, niemniej okoliczności takie muszą być przedstawione przez wnioskodawcę w nowym wniosku. Skarżący w niniejszej sprawie w złożonym ponownie wniosku, jak również w sprzeciwie od postanowienia referendarza sądowego przedstawił argumenty wskazujące, jego zdaniem, na konieczność zmiany wcześniejszego postanowienia stosownie do art. 165 p.p.s.a. i do tych argumentów Wojewódzki Sąd Administracyjny w sposób wyczerpujący się odniósł. Brak jakiegokolwiek nawiązania do zmiany sytuacji materialnej wynikającej z utrzymywania bezrobotnego syna spowodował, że okoliczność ta pozostawała poza zakresem sądowej oceny wniosku. Nie mogło to jednakże wpłynąć na określenie zaskarżonego postanowienia jako wadliwego, albowiem skarżący nie wykazał aby utrzymywanie dorosłego syna mogło być traktowane jako konieczny wydatek rodziny i w ten sposób mogło rzutować na ocenę sytuacji majątkowej wnioskodawcy.

Mając na uwadze treść wniosku o przyznanie prawa pomocy złożonego na urzędowym formularzu PPF należy podzielić pogląd wyrażony w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia z 25 lutego 2009 r. że przytoczone przez skarżącego w kolejnym wniosku okoliczności faktyczne nie stanowią na tyle istotnej zmiany jego warunków materialnych, iż zachodziłaby konieczność zmiany prawomocnego postanowienia z 10 sierpnia 2007 r. Skarżący uzyskuje porównywalne dochody i obciążony jest podobnymi wydatkami. Wykazywanie poniesienia kosztów zakupu opału w lutym 2009 r. nie może być kwalifikowane jako zdarzenie, które znacząco wpłynęło na zmianę sytuacji finansowej skarżącego, uniemożliwiając mu uiszczenie kosztów sądowych, skoro w zakończonym już postępowaniu stałe koszty utrzymania skarżącego uwzględniały konieczność uiszczania należności na ogrzewanie domu. Zakup opału (oraz koszt jego przywiezienia oraz pocięcia) nie jest zatem nowopowstałym obciążeniem finansowym.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, bezpodstawny jest zarzut naruszenia art. 97 § 2 ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów powszechnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Nie może budzić wątpliwości, że powołany przepis odnosi się jedynie do kwestii związanych z ustaleniem wysokości wpisu od skargi w postępowaniu przed sądem I instancji. Omawiana regulacja prawna miała na celu ochronę wnoszących skargę do sądu administracyjnego przed dniem 1 stycznia 2004 r., a wezwanych o uiszczenie wpisu od niej już po tej dacie, przed ponoszeniem wyższych niż poprzednio kosztów tego wpisu. Postępowanie zażaleniowe jest postępowaniem nowym, wynikającym z nowego modelu sądownictwa administracyjnego, w związku z czym toczy się ono wyłącznie na podstawie przepisów ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Obowiązująca do dnia 31 grudnia 2003 r. ustawa o Naczelnym Sądzie Administracyjnym z dnia 11 maja 1995 r. nie przewidywała instytucji zażalenia na postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego. Nie sposób zatem podzielić prezentowanej przez skarżącego wykładni, w oparciu o którą dowodzi on, że wprowadzenie dwuinstancyjności postępowania sądowego naraziło go na straty finansowe i nie powinien on być wzywany do uiszczenia wpisu od zażalenia.

Biorąc pod uwagę powyższe względy, należy stwierdzić, że Wojewódzki Sąd Administracyjny zasadnie zaskarżonym postanowieniem oddalił wniosek skarżącego w przedmiocie prawa pomocy. Z tego powodu Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a. postanowił zażalenie oddalić.



Powered by SoftProdukt