Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Mierzejewska, Sędziowie WSA Adam Lipiński (spr.), Stanisław Marek Pietras, Protokolant starszy sekretarz sądowy Sylwia Mikuła, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 października 2015 r. sprawy ze skargi P. S. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] czerwca 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na broń palną do celów doskonalenia zawodowego - oddala skargę -

Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] czerwca 2015 r., działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 i art. 268a Kpa oraz art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2012 r., poz. 576 ze zm.), utrzymał w mocy decyzję Komendanta [...] Policji z dnia [...] kwietnia 2015 r. odmawiającą wydania P. S. pozwolenia na broń palną centralnego zapłonu z lufami gwintowanymi o kal. do 12 mm do celów doskonalenia zawodowego w ilości dwóch egzemplarzy.

W uzasadnieniu decyzji Komendant Główny Policji wskazał, co następuje:

P. S. wystąpił do Komendanta [...] Policji z wnioskiem o wydanie pozwolenia na broń palną centralnego zapłonu z lufami gwintowanymi o kal. do 12 mm do celów doskonalenia zawodowego, w ilości dwóch egzemplarzy. Wskazał, iż jest funkcjonariuszem Biura Ochrony Rządu posiadającym przydzieloną służbową broń palną. W ramach szkolenia zawodowego spędza dwa dni w ciągu roku na strzelnicy, otrzymując do wystrzelenia ok. 30 szt. amunicji i 6 szt. na egzaminie rocznym. Zdaniem strony ilość ta jest niewystarczająca dla jej potrzeb szkoleniowych. Uzyskanie pozwolenia na broń umożliwi doskonalenie umiejętności zawodowych we własnym zakresie.

Z pisma Zastępcy Szefa Oddziału [...] BOR z dnia [...] maja 2015 r., znajdującego się w aktach postępowania organu pierwszej instancji (k. 44), wynika, iż ze względu na zajmowane przez P. S. stanowisko służbowe, ilość i zakres szkolenia strzeleckiego jakiemu podlega, są adekwatne do realizowanych przez niego zadań służbowych. W ocenie Komendanta [....] Policji, mając na uwadze treść powyższego pisma, zainteresowany nie wykazał ważnej przyczyny posiadania broni w rozumieniu art. 10 ust. 3 ustawy o broni i amunicji i dlatego organ pierwszej instancji wydał decyzję odmowną.

P. S. w odwołaniu od decyzji Komendanta [...] Policji wskazał na powody wystąpienia o pozwolenie na posiadanie broni, zawarte we wniosku i nadto decyzji organu pierwszej instancji zarzucił niewystarczającą argumentację odmowy wydania pozwolenia.

Komendant Główny Policji, po rozpoznaniu odwołania, podzielił zasadność rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji.

Organ wskazał na treść art. 10 ust. 1 i ust. 2 ustawy o broni i amunicji i podkreślił, iż przyczyną posiadania broni, jaką wskazuje P. S., jest doskonalenie zawodowe, a więc cel, którego ustawodawca nie wskazał bezpośrednio jako "ważnej przyczyny posiadania broni" oraz nie określił przesłanek, których zaistnienie uzasadnia wydanie pozwolenia w tym celu.

W ocenie Komendanta Głównego Policji, ważna przyczyna posiadania broni wskazana przez stronę - pomimo, iż ustawodawca pozostawił w konstrukcji przepisu art. 10 ustawy o broni i amunicji organom Policji pewien luz decyzyjny - pozwala na stwierdzenie, iż w przypadku strony brak jest okoliczności faktycznych potwierdzających przesłanki do wydania jej wnioskowanego pozwolenia. W tym miejscu organ powołał się na wskazane wyżej pismo Zastępcy Szefa Oddziału [...] BOR z dnia [...] maja 2015 r., z którego wynika, iż szkolenia strzeleckie zainteresowanego w ramach pełnienia przez niego służby są adekwatne do jego obowiązków.

W ocenie Komendanta Głównego Policji słusznie organ pierwszej instancji w piśmie z dnia [...] lutego 2015 r. wskazał, że strona może powołać się na wszelkie okoliczności związane z celem dla którego chce posiadać broń i ewentualnie "poprzeć je" zaświadczeniem z miejsca pracy potwierdzającym konieczność doskonalenia umiejętności zawodowych przy użyciu broni palnej poza służbą. Jednakże zaświadczenie z BOR (k. 44) okoliczności takiej nie potwierdziło.

Dodatkowo Komendant Główny Policji zauważył, że jeśli strona odczuwa braki w swoim wyszkoleniu, niewątpliwie ma możliwość poinformowania o tym swoich przełożonych. Ewentualnie - jeśli jej zamiarem jest doskonalenie swoich umiejętności strzeleckich ze względu na możliwość uzyskania tą drogą wyróżnienia, a jej dotychczasowe wyszkolenie jest adekwatne do wymogów służby - istnieją inne możliwości realizacji tego zamiaru. Może ona bowiem korzystać na ogólnych warunkach z komercyjnych strzelnic. Co więcej - jest w posiadaniu prywatnej broni do ochrony osobistej, a więc dysponuje już egzemplarzem broni, o jaką, biorąc pod uwagę parametry techniczne, obecnie się ubiega. Nic nie stoi zatem na przeszkodzie by doskonaliła się strzelecko przy użyciu własnej broni palnej bojowej, którą dysponuje z tytułu pozwolenia posiadanego do ochrony osobistej.

Organ drugiej instancji nie potwierdził prawidłowości zarzutu niewystarczającej argumentacji decyzji wydanej przez Komendanta [...] Policji.

P. S. w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzji Komendanta Głównego Policji zarzucił:

- naruszenie przepisu art. 7 Kpa i naruszenie art. 10 ustawy o broni i amunicji, poprzez jego wadliwą wykładnię i odmowę udzielenia pozwolenia na broń palną do celów doskonalenia umiejętności zawodowych zgodnie z wnioskiem strony, poprzez uznanie, iż przesłanką negatywną w tym zakresie jest możliwość doskonalenia umiejętności strzeleckich w ramach służby w BOR;

- naruszenie przepisu art. 8, art. 11, art. 107 § 3 Kpa, poprzez ich niezastosowanie i wadliwe uzasadnienie decyzji, w której nie zawarto wyjaśnienia podstawy prawnej decyzji w sposób wystarczający i pozwalający stronie poznać motywy rozstrzygnięcia;

- błąd w ustaleniach faktycznych, poprzez przyjęcie, iż w ramach służby strona ma możliwość wystarczającego szkolenia w zakresie posługiwania się bronią.

W konkluzji skargi P. S. wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy Komendantowi Głównemu Policji do ponownego rozpatrzenia i o zasądzenie od organu na rzecz skarżącego kosztów postępowania prawnego, w tym zastępstwa prawnego.

W uzasadnieniu skargi P. S. wskazał, iż organ uznał, że pozwolenie na broń (art. 10 ustawy o broni i amunicji) może zostać wydane w celu doskonalenia zawodowego w ramach ustawowej przesłanki "ważnej przyczyny do posiadania pozwolenia na broń" i jednocześnie tenże organ uznał za przesłankę negatywną do wydania pozwolenia fakt uczestnictwa skarżącego w szkoleniach strzeleckich w ramach służby w BOR, bez badania czy jest ono dostateczne do doskonalenia tych umiejętności. W ocenie skarżącego, w dobrze rozumianym interesie społecznym oraz każdego obywatela jest, aby osoby takie jak skarżący (służące w BOR) były świetnie wyszkolone w zakresie strzeleckim. Skarżący podkreślił, iż chce sam ponosić koszty dodatkowego szkolenia i dlatego stara się o przedmiotowe pozwolenie.

W odpowiedzi na skargę Komendant Główny Policji wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zaprezentowaną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią przepisu art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę pod względem zgodności z prawem skarżonej decyzji administracyjnej. Jest więc to kontrola legalności rozstrzygnięcia zapadłego w postępowaniu administracyjnym, z punktu widzenia jego zgodności z prawem materialnym i procesowym.

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Artykuł 10 ust. 1 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., poz. 576 ze zm.) stanowi, że właściwy organ Policji wydaje pozwolenie na broń, jeżeli wnioskodawca nie stanowi zagrożenia dla samego siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego oraz przedstawi ważną przyczynę posiadania broni, zaś w ust. 2 art. 10 ustawodawca przykładowo wylicza cele do których pozwolenie na broń można uzyskać. W katalogu tym nie figuruje cel "doskonalenie zawodowe", jednakże w przepisach art. 10 ust. 3 nie zostały w sposób zamknięty określone przykładowe przesłanki "ważnej przyczyny" posiadania broni.

Dlatego też trafnie wskazał A. Herzog (patrz: "Ustawa o broni i amunicji po nowelizacji", w Prok.iPr. 2011/10/64-82), iż "istotną zmianą [...] art. 10 [ustawy z 1999 r. o broni i amunicji] jest określenie pozytywnych przesłanek dla wydania pozwolenia na broń. Zgodnie z ust. 1 omawianego przepisu, są to zasadniczo dwie przesłanki - pierwsza to brak zagrożenia wnioskodawcy dla samego siebie, porządku lub bezpieczeństwa wewnętrznego, druga zaś - przedstawienie przez wnioskodawcę ważnej przyczyny posiadania broni.".

Jeśli zatem wnioskodawca powołuje się na okoliczności, nawet przykładowo nie wskazane w przywołanych wyżej przepisach ustawy o broni i amunicji, uzasadniające potrzebę posiadania określonej broni, to organy Policji mają obowiązek samodzielnie ocenić czy okoliczności te mieszczą się w kryteriach ustawowych udzielenia prawa do posiadania broni palnej. W takich przypadkach organy Policji działają w ramach uznania administracyjnego a na wnioskodawcy ciąży obowiązek przekonania organu, iż powołane przez niego okoliczności uzasadniają ważną przyczynę posiadania broni.

Jak wynika z akt sprawy, P. S. wystąpił o wydanie mu pozwolenia na broń palną centralnego zapłonu z lufami gwintowanymi o kalibrze do 12 mm w ilości 2 egzemplarzy, które jako funkcjonariusz Biura Ochrony Rządu zamierza wykorzystywać do celu doskonalenia zawodowego. W ocenie zainteresowanego szkolenie strzeleckie w zakresie posiadanej broni służbowej, jakie przechodzi jako funkcjonariusz BOR, jest niewystarczające. Natomiast doskonaląc swoje umiejętności strzeleckie, we własnym zakresie, dzięki prywatnej broni palnej, będzie mógł ponosić i zwiększać swoje szanse na uzyskiwanie wyróżnień i awansów. Zatem w istocie skarżący jako "ważną przyczynę posiadania broni" wskazał niezadowolenie z ilości i efektów szkoleń strzeleckich realizowanych w ramach pełnionej służby w BOR. Tak więc celem posiadania broni jest chęć doskonalenia zawodowego.

W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przesłanka taka (doskonalenie zawodowe), jeżeli zostanie prawidłowo wykazana przez zainteresowanego, może stanowić "ważną przyczynę posiadania broni" w rozumieniu art. 10 ustawy o broni i amunicji.

W niniejszej sprawie uzyskana z BOR informacja, iż ilość szkoleń strzeleckich, które przechodzi skarżący jako funkcjonariusz BOR, jest adekwatna do zajmowanego przez niego stanowiska i realizowanych w jego ramach obowiązków służbowych (k. 44), wyraźnie wskazuje na brak obiektywnej przyczyny uzasadniającej wydanie pozwolenia. Subiektywnej ocenie skarżącego - o niewystarczającej ilości szkoleń strzeleckich w ramach służby w BOR, została przeciwstawiona ocena tych szkoleń, w porównaniu z potrzebami stanowiska pełnionego w BOR przez skarżącego, dokonana przez kompetentny do takiej oceny organ – pismo Zastępcy Szefa Oddziału [...] BOR z dnia [...] maja 2015 r.

Wskazać należy, iż ocena "ważnej przyczyny", do której odwołuje się art. 10 w ust. 1 ustawy o broni i amunicji, musi być rozumiana nie subiektywnie ale obiektywnie. Rozumienie tego sformułowania musi być wykładane przy uwzględnieniu generalnej zasady, iż prawo do posiadania broni palnej nie jest obywatelskim prawem powszechnym, ale uprawnieniem reglamentowanym, z uwagi na zasady bezpieczeństwa i celowości posiadania broni (porównaj wyroki NSA: z dnia 22 stycznia 2014 r. sygn. akt II OSK 1947/12, z dnia 2 lipca 2013 r. sygn. akt II OSK 2211/12 oraz WSA w Warszawie: z dnia 11 kwietnia 2013 r. sygn. akt II SA/Wa 2280/12 i z dnia 7 marca 2013 r. sygn. akt II SA/Wa 2074/12).

W tym stanie faktycznym sprawy należy przyjąć brak wykazania przez P. S. "ważnej przyczyny" do posiadania pozwolenia na wnioskowaną broń palną.

Skarżący przede wszystkim powinien, w ramach służby w BOR, domagać się zwiększenia ilości lub efektywności szkoleń strzeleckich, skoro jego celem jest podnoszenie swoich kwalifikacji w tej służbie.

Nadto trafnie argumentuje organ w odpowiedzi na skargę, iż w sytuacji gdy skarżący dysponuje już pozwoleniem na broń palną bojową oraz nadto bronią myśliwską, istnieje możliwość podnoszenia jego umiejętności strzeleckich w ramach posiadanych dotychczas uprawnień. Natomiast, co także organ trafnie ujął w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, skarżący zawsze może doskonalić swoje umiejętności strzeleckie w ramach ogólnodostępnych strzelnic, gdzie nie jest wymagane pozwolenie na broń, jeżeli w jego subiektywnej ocenie jest to potrzebne do uzyskiwania ewentualnych wyróżnień czy nagród lub awansów służbowych.

Na podobny do niniejszego stanu faktycznego wskazuje jedno z wyżej cytowanych orzeczeń (wyrok NSA z dnia 22 stycznia 2014 r. sygn. akt II OSK 1947/12).

Subiektywne przekonanie skarżącego, iż tylko poprzez uzyskanie pozwolenia na dodatkowe egzemplarze broni może podnosić swoje kwalifikacje zawodowe w strzelectwie w służbie w BOR nie mogło być wystarczające do pozytywnego rozstrzygnięcia jego żądania i takie stwierdzenie organów Policji obu instancji w niniejszej sprawie, zawarte w omawianych wyżej decyzjach Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w pełni aprobuje.

W tym stanie sprawy nie można podzielić argumentów zawartych w skardze. Brak jest bowiem w niniejszej sprawie naruszenia art. 10 ustawy o broni i amunicji, jak i nie sposób dopatrzyć się naruszenia art. 7, art. 8, art. 11 i art. 107 § 3 Kpa.

Organy Policji obu instancji w sposób prawidłowy zebrały i oceniły materiał dowodowy, jak również przy wykonywaniu tych czynności nie naruszyły przepisów prawa, mogących stanowić o stwierdzeniu nieważności podjętych decyzji, bądź o ich uchyleniu.

Dlatego, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, jak w sentencji wyroku.