Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym Przewodniczący Sędzia WSA Gabriela Nowak po rozpoznaniu w dniu 23 września 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M.C. na bezczynność Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w przedmiocie skreślenia K.C. z listy uczniów postanawia odrzucić skargę.

Pismem z dnia 31 grudnia 2005 r. M. C., działając w oparciu o udzielone w dniu 7 lipca 2004 r. pełnomocnictwo, wniosła w imieniu swojego syna K. C. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w sprawie skreślenia K. C. z listy uczniów Państwowej Podstawowej Szkoły [...] nr [...] w W. (przywoływanej dalej jako P[...] nr [...] w W.).

Zdaniem strony skarżącej Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, jako organ nadzoru nie podjął żadnych czynności i nieprawidłowo prowadził postępowanie w sprawie niezgodnego jej zdaniem skreślenia K. C. z listy uczniów ww. szkoły. Skarżąca wskazała przy tym, iż w sprawie nie została w ogóle wydana przez Dyrektora P[...] nr [...] w W. żadna decyzja o skreśleniu syna z listy uczniów, a Minister nic w tej sprawie nie zrobił.

W odpowiedzi na skargę Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego wniósł o jej oddalenie. Organ wyjaśnił, iż skreślenie K.C. z listy uczniów P[...] nr [...] w W. (gdzie rozpoczął on naukę w klacie VI w roku szkolnym 1998/1999) nastąpiło w czerwcu 1999 r. na podstawie uchwały Rady Pedagogicznej, z powodu nieuczęszczania przez ww. ucznia od dnia 8 grudnia 1998 r. na zajęcia lekcyjne i nieinformowaniu przez rodziców o przyczynach tego stanu. Minister wskazał ponadto, iż rodzice K. C. postanowili, że syn będzie kontynuował naukę w P. jednak odmówili wystąpienia z wnioskiem do szkoły [...] o przyjęcie go w trybie przeniesienia i domagali się realizacji przeniesienia w trybie nakazowym. Od tej pory Kuratorium Oświaty w P. i Centrum Edukacji Artystycznej w W. (jednostka podległa Ministrowi Kultury, sprawująca nadzór pedagogiczny nad szkołami artystycznymi w kraju) wielokrotnie próbowały pomóc K. C. w ukończeniu edukacji [...]. Niestety rodzice ucznia odrzucali wszystkie zgodne z prawem i uzgodnione przez obie instytucje propozycje. Organ wskazał ponadto, iż K. C. – jako osoba obecnie pełnoletnia ma pełne prawo samodzielnego podejmowania decyzji co do dalszego kształcenia, a jego edukacja w szkole muzycznej II stopnia jest możliwa pod warunkiem, że zainteresowany wystąpi z wnioskiem o przyjęcie do wybranej szkoły i pozytywnie złoży egzamin wstępny. Minister podkreślił przy tym, że matka ucznia uzyskała na wszystkie swoje pisma odpowiedź w terminie, zatem podnoszone zarzuty uznał za bezzasadne.

W dniu 14 września 2009 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynęło pismo procesowe sporządzone przez M. C. , w którym zarzuciła ona Sądowi rażące naruszenie przepisów postępowania oraz wskazała, że skargę z dnia 31 grudnia 2005 r. "wniosła osobiście jako adresat należnej jej a nie wydanej i nie doręczonej jako rodzicowi decyzji administracyjnej", a syn udzielił jej pełnomocnictwa jako skarżącej i nie wnosił skargi. Uczestniczył on w postępowaniu administracyjnym i zgodnie z art. 33 § 2 p.p.s.a. staje się uczestnikiem postępowania na prawach strony. W związku z powyższym wnosi ona na podstawie art. 165 p.p.s.a. o zmianę dotychczas wydanych w sprawie rozstrzygnięć incydentalnych, w których błędnie stwierdzono, że skarżącym jest K. C.

Do powyższego pisma dołączone zostało oświadczenie K. C., w którym stwierdza on, iż wypowiada poprzednie pełnomocnictwo dla M. C., gdyż zostało ono błędnie przyjęte przez Sąd. Oświadczył ponadto , iż "brał udział w postępowaniu administracyjnym i nie wniósł skargi". Udzielił również skarżącej M. C. pełnomocnictwa, do reprezentowania jego interesów na rozprawie i składania wniosków.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje.

Skarga jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.

Na wstępie podkreślić należy, iż warunkiem skutecznego złożenia skargi do sądu administracyjnego jest między innymi wniesienie jej przez podmiot, któremu zgodnie z art. 50 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.;dalej: p.p.s.a.) służy legitymacja do jej wniesienia.

Uprawnionym do wniesienia skargi, w tym skargi na bezczynność organu, w myśl przywołanego wyżej art. 50 § 1 p.p.s.a., jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym.

W niniejszej sprawie osobą skarżącą bezczynność Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego przy prowadzeniu postępowania nadzorczego w sprawie skreślenia K. C. z listy uczniów Państwowej Podstawowej Szkoły [...] nr [...] w W. jest jego matka – M. C. Potwierdził to w sposób jednoznaczny K. C. w swoich wyjaśnieniach nadesłanych do Sądu przy piśmie z dnia 10 września 2009 r. (k. 519) wskazując, że nie wnosił on skargi, a pełnomocnictwo udzielone matce w dniu 7 lipca 2004 r. zostało błędnie przez Sąd odczytane. Powyższe potwierdza także sama M. C. oświadczając w ww. piśmie, iż skargę "wniosła osobiście we własnym imieniu".

M. C. jako matka obecnie pełnoletniego K. C., nie ma jednak interesu prawnego, do występowania w niniejszej sprawie w charakterze strony postępowania w rozumieniu art. 28 k.p.a. Nie może ona bowiem wylegitymować się, żadnym oparty na przepisach prawa materialnego własnym konkretnym interesem do występowania w sprawie, dotyczącej skreślenia K. C. z listy uczniów, a więc sprawy która nie dotyczy sfery jej praw lub obowiązków.

Podkreślić przy tym należy, iż z chwilą uzyskania przez K. C. pełnoletniości (co miało miejsce w dniu [...] lipca 2004 r.) ustała w myśl art. 92 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. Nr 9, poz. 59 ze zm.) jej władza rodzicielska, a tym samym przestała ona być jego przedstawicielem ustawowym. Od tego momentu może ona reprezentować jego interesy wyłącznie w charakterze pełnomocnika. Nie budzi wątpliwości Sądu, że stroną mająca interes prawny, wywodzony z przepisów ustawy z dnia 7 września 1991 r. – o systemie oświaty (Dz.U. z 2004 r., Nr 246, poz. 2557 ze zm.) w niniejszej sprawie jest wyłącznie K. C., który w dacie wniesienia skargi był już osobą pełnoletnią i mógł samodzielnie wpływać na swoją sytuację prawną, ukształtowaną przed uzyskaniem pełnoletności (a więc w dniu skreślenia z listy uczniów) w wyniku działania jego przedstawicieli ustawowych. Nie wnosił on jednak sam skargi na bezczynność organu, ani - jak obecnie wyjaśnił - nie umocował matki, by takiej czynności procesowej dokonała ona w jego imieniu.

Skoro zatem M. C. nie może wylegitymować się interesem prawnym do występowania w niniejszej sprawie w charakterze strony, to nie ma ona również legitymacji do wniesienia w tej sprawie we własnym imieniu skargi. Oceny tej nie może zmienić podnoszona przez skarżącą okoliczność, że gdyby właściwe organy skreślając w 1999 r. jej syna z listy uczniów P[...] nr [...] w W. dokonały tego w formie decyzji administracyjnej, byłaby ona wówczas adresatem tego rozstrzygnięcia jako przedstawiciel ustawowy małoletniego. Interes prawny legitymujący określony podmiot do wniesienia skargi do sądu administracyjnego musi być bowiem aktualny w dacie wnoszenia tej skargi.

Powyższe oznacza, że wniesiona przez M. C. we własnym imieniu skarga na bezczynność Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w sprawie dotyczącej skreślenia jej syna z listy uczniów jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.

Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.