Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

1. Sąd administracyjny w ramach sądowej kontroli działań organu administracji publicznej ocenia końcowy efekt (rezultat) działań i mając do czynienia z decyzją uwzględniającą w całości wniosek strony, na postępowanie administracyjne poprzedzające wydanie decyzji, patrzy przez pryzmat końcowego wyniku postępowania.

2. Kwoty świadczeń z pomocy społecznej nie są przyznawane z odsetkami, bowiem przepisy ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.) nie przewidują obowiązku określania odsetek od przyznawanych kwot.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko (spr.), Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Roleder,, sędzia WSA Mirosław Wincenciak, Protokolant Anna Makal, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 18 maja 2010 r. sprawy ze skargi L. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego. oddala skargę

Skarga została wywiedziona na tle następujących zdarzeń.

Decyzją z dnia [...].10.2009r. (Nr [...]) wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta B. przez Starszego Specjalistę Pracy Socjalnej MOPR w B., przyznano skarżącemu L. Z. w oparciu o przepisy art. 106 ust. 1, 39 ust. 1 i 2 i 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej oraz par. 1 pkt 1 lit. "a" Rozporządzenia Rady Ministrów z 24.07.2006r. w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej, zasiłek celowy w kwocie 60 złotych z przeznaczeniem na zwrot kosztów opłacenia prywatnej wizyty lekarskiej. Decyzję o przyznaniu świadczenia podjęto po ponownym rozpoznaniu wniosku strony z 29 sierpnia 2008r, będącym następstwem uchylenia przez SKO w B. wcześniejszej decyzji z dnia [...].04.2009r. odmawiającej przyznania zasiłku z uwagi na brak współdziałania strony z organem. Organ I instancji wskazał, iż skarżący nadal jest nieposiadającą dochodu osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku, prowadzącą jednoosobowe gospodarstwo domowe, oddzielne od mieszkającej w tym samym domu matki. Skarżący nie wykazuje woli współdziałania z organem w celu poprawy we własnym zakresie trudnej sytuacji życiowej. Zważywszy jednak na fakt, iż poprzednią odmowę przyznania zasiłku z uwagi na brak współdziałania, Samorządowe Kolegium Odwoławcze uznało za opartą o niewystarczające okoliczności do odmowy przyznania świadczenia, a poniesienie kosztów wizyty lekarskiej zostało wykazane, organ I instancji uznał za zasadne przyznanie przedmiotowego zasiłku celowego.

W odwołaniu od tej decyzji L. Z. zarzucił ośrodkowi pomocy rodzinie i jego pracownikom nieprawidłowe działanie. Podniósł, iż zwrot kosztów wizyty lekarskiej został przyznany po ponad roku od złożenia wniosku. W tej sytuacji nalezą się skarżącemu odsetki od przyznanego świadczenia.

Decyzją z dnia [...].12.2009r. (Nr [...]) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. po rozpoznaniu powyższego odwołania orzekło o utrzymaniu mocy decyzji pierwszoinstancyjnej. Kolegium podkreśliło, iż skarżący spełnia warunki ustawowe do uzyskania bezzwrotnego zasiłku z pomocy społecznej, bo jest osobą bezrobotną nieposiadającą żadnego dochodu. Przepisy prawa nie określają wysokości zasiłku celowego ani kryteriów jego przyznawania. Organ pomocy społecznej zobowiązany jest mieć na względzie zarówno sytuację materialną wnioskodawcy, cel przyznania świadczenia i możliwości finansowe organu. Te okoliczności zostały uwzględnione w sprawie niniejszej. Skarżący przedłożył rachunek za wizytę lekarską, z której skorzystał, zaś przyznany zasiłek "pokrywa" wydatek poniesiony przez stronę. Nie można, więc zarzucić organowi I instancji, iż działał poza granicami uznania administracyjnego. Zarzuty odwołania dotyczące niewłaściwej pracy pracowników socjalnych, nie mogą być oceniane przez kolegium działające jako organ odwoławczy od decyzji organu I instancji, natomiast mogą być zgłaszane bezpośredniemu przełożonemu pracowników socjalnych.

W obszernej skardze wywiedzionej do sądu administracyjnego na powyższą decyzję przede wszystkim został zarzucony organowi brak odniesienia się w treści decyzji do stanu zdrowia strony, uznany przez skarżącego za "zatajanie" prawdy o rzeczywistej sytuacji strony. W odniesieniu do przedmiotu zaskarżenia w tej sprawie skarżący podniósł, iż organ błędnie określił datę złożenia wniosku o przedmiotowy zasiłek podając, iż było to 29.08.2008r. zamiast 9.08.2008r. Skarżący zarzucił, iż długotrwałe postępowanie toczące się w przedmiotowej sprawie i we wszystkich pozostałych z innych wniosków, prowadzi do pogorszenia zdrowia strony. Skarżący opieszałe działanie organu traktuje jako zamierzone i świadome dążenie do pozbawienia go możliwości leczenia. Skarżący podtrzymał zawarte w odwołaniu żądanie przyznanie odsetek od kwoty świadczenia przyznanego po upływie szesnastu miesięcy od daty złożenia wniosku.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. w odpowiedzi na skargę wniosło o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje;

Skarga podlegała oddaleniu jako oczywiście bezzasadna. Podkreślić należy bowiem, iż skarżący kwestionuje decyzję uwzględniającą w całości jego wniosek o przyznanie kwoty 60 złotych wydatkowanej na opłacenie kosztów prywatnej wizyty lekarskiej. Zaskarżoną decyzją orzeczono o przyznaniu kwoty opisanej wnioskiem. Już z tych wyłącznie powodów podważanie treści decyzji należy ocenić jako irracjonalne. Sąd administracyjny w ramach sądowej kontroli działań organów administracji publicznej, ocenia końcowy efekt (rezultat) działań, tu przybierający formę decyzji załatwiającej sprawę i mając do czynienia z decyzją uwzględniającą w całości wniosek strony, na postępowanie administracyjne poprzedzające wydanie decyzji patrzy poprzez pryzmat końcowego wyniku postępowania. Ten w sprawie niniejszej jest korzystny dla skarżącego, co zważywszy na obowiązujący przed sądem zakaz "reformationis in peius" (pogarszania sytuacji skarżącego w postępowaniu sądowym), "zacieśnia" kontrolę sądową do sprawdzenia, czy w sprawie nie zaistniało naruszenie prawa skutkujące stwierdzeniem nieważności zaskarżonej decyzji, bo tylko wtedy sąd mógłby wydać orzeczenie na niekorzyść skarżącego (vide: art. 134 par. 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). W postępowaniu poprzedzającym wydanie zaskarżonej decyzji sąd zaś nie dostrzega naruszeń proceduralnych a treść decyzji nie narusza norm prawa materialnego.

Zasady udzielania świadczeń z publicznych środków pomocy społecznej regulują przepisy ustawy z dnia 12.03.2004r. o pomocy społecznej, zaś tryb rozpatrywania tych spraw reguluje kodeks postępowania administracyjnego, z pewnymi modyfikacjami wynikającymi z przepisów ustawy o pomocy społecznej. Zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 ustawy, celem pomocy społecznej jest umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężania trudnych sytuacji życiowych, których nie są w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości. Według art. 3 ustawy, pomoc społeczna wspiera osoby i rodziny w wysiłkach zmierzających do zaspokojenia niezbędnych potrzeb i umożliwia im życie w warunkach odpowiadających godności człowieka. Rodzaj, forma i rozmiar świadczenia powinny odpowiadać okolicznościom uzasadniającym udzielenie pomocy. Potrzeby osób i rodzin korzystających z pomocy powinny być uwzględnione, jeżeli odpowiadają celom i mieszczą się w możliwościach pomocy społecznej. Decyzje mają charakter uznaniowy. Uznanie administracyjne nie pozwala organowi na dowolność w załatwieniu sprawy, ale i nie nakazuje mu spełnienia każdego żądania obywatela (po. Wyrok NSA z 26.09.2000, sygn. ISA945/00, Lex nr 79608). Rozmiar pomocy społecznej jest warunkowany nie tylko potrzebami strony ale i możliwościami finansowymi organu. Przyznanie zasiłku celowego nie jest obligatoryjne. Rozstrzygnięcie w sprawie zasiłku celowego ma charakter uznaniowy, co do zasady jego przyznania, jak i co do wysokości. Wyznacznikami ustalenia tej wysokości są – z jednej strony – rozmiar potrzeb wnioskodawcy i cel przyznania zasiłku, a – z drugiej strony – możliwości finansowe organów pomocy społecznej.

Okoliczność długotrwałego postępowania administracyjnego jest w sprawie niniejszej faktem bezspornym ale pozostającym bez wpływu na końcowy wynik postępowania. Zauważyć należy przy tym, iż postępowanie trwało tak długo, dlatego, że organ miał wątpliwości czy nie wystąpiła negatywna przesłanka przyznania świadczenia tj. okoliczność braku współdziałania strony z organem w zakresie dążenia do rozwiązywania trudności życiowych we własnym zakresie. Postawa skarżącego nie służyła wcześniejszemu wyeliminowaniu tej negatywnej przesłanki albowiem skarżący nie zawsze odpowiadał na pytania organu, przyjmując nastawienie typowo roszczeniowe. Ostatecznie wątpliwości organu w tym zakresie nie zostały w sprawie zinterpretowane na niekorzyść strony. Wnioskowana pomoc została przyznana w pełnym zakresie. Kwoty świadczeń z pomocy społecznej nie są przyznawane z odsetkami albowiem przepisy ustawy o pomocy społecznej nie przewidują obowiązku określania odsetek od przyznawanych kwot. Bez znaczenia dla wyniku postępowania jest też kwestia ewentualnego błędu we wskazaniu daty złożenia wniosku o przedmiotowy zasiłek, albowiem ewentualny błąd dotyczyłby wyłącznie określenia dnia tego samego miesiąca, co pozostaje bez wpływu na zasady przyznawania świadczeń z pomocy społecznej.

Mając powyższe na uwadze skargę jako bezzasadną oddalono (art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).-