Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Góra-Błaszczykowska, Sędziowie WSA Andrzej Góraj (spr.), Iwona Maciejuk, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 11 lutego 2019 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia [...] z siedzibą w W. na bezczynność Partii Politycznej [...] w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia [...] marca 2018 r. o udostępnienie informacji publicznej 1. zobowiązuje Partię Polityczną [...] do rozpatrzenia punktu 1 wniosku Stowarzyszenia [...] z siedzibą w W. z dnia [...] marca 2018 r. o udostępnienie informacji publicznej, w terminie 14 dni od dnia doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy, 2. stwierdza, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, 3. zasądza od Partii Politycznej [...] na rzecz Stowarzyszenia [...] z siedzibą w W. kwotę 100 zł (słownie: sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Wnioskiem z [...] marca 2018r. Stowarzyszenie [...] zwróciła się do Partii [...] z wnioskiem złożonym w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Stowarzyszenie [...] w dniu [...] maja 2018 r. wywiodło do tut. Sądu skargę na bezczynność pytanego podmiotu w rozpoznaniu w/w wniosku wnosząc o zobowiązanie Partii do udostępnienia informacji publicznej zawartej w pkt 1 wniosku.

W odpowiedzi na skargę (pismo z dnia [...] czerwca 2018 r.) pytany podmiot wniósł o jej oddalenie. Wyjaśnił, że Partia załatwiając sprawę oparła się o najbardziej aktualną linię orzeczniczą, zaś powołany w skardze wyrok pozostaje bez związku ze sprawą.

Zarządzeniem z dnia [...] czerwca 2018 r. Przewodniczący Wydziału wezwał Partię do przedstawienia akt administracyjnych sprawy składających się z wniosku inicjującego postępowanie, odpowiedzi Partii na wniosek i wszelkiej korespondencji pomiędzy stronami. Następnie zarządzeniem z dnia [...] września 2018 r. sędzia referent ponaglił pytany podmiot do wykonania w/w zarządzenia Przewodniczącego. Na powyższe zarządzenia Partia nie zareagowała jednak w żaden sposób.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, sprawowaną pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Skarga analizowana pod tym kątem zasługiwała na uwzględnienie.

Istota sprawy w niniejszym postępowaniu sprowadzała się do oceny tego, czy pytany podmiot zareagował na wniosek w sposób przewidziany prawem. Biorąc pod uwagę to, że wniosek inicjujący postępowanie został złożony przez wnioskodawcę w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, adresat wniosku, aby móc uwolnić się z zarzutu bezczynności, mógł postąpić w jeden z poniższych sposobów :

1. mógł udostępnić żądaną informację bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku (art. 13 ust. 1),

2. mógł powiadomić stronę w ww. terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim informacja zostanie udostępniona, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku (art. 13 ust. 2),

3. mógł udostępnić informację zgodnie z wnioskiem - po upływie 14 dni od dnia powiadomienia wnioskodawcy o wysokości opłaty, związanej z dodatkowymi kosztami spowodowanymi wskazanym we wniosku sposobem udostępnienia, które to powiadomienie winno nastąpić w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku (art. 15 ustawy),

4. mógł odmówić udostępnienia żądanej informacji w drodze decyzji (art. 16 ust. 1 ustawy),

5. mógł powiadomić pismem wnioskodawcę, iż żądana informacja nie ma charakteru publicznego,

6. mógł powiadomić pismem wnioskodawcę, iż nie posiada żądanej informacji.

Bezczynność organu na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej polega bowiem na tym, że organ zobowiązany do podjęcia czynności materialno - technicznej w przedmiocie informacji publicznej, takiej czynności nie podejmuje. Innymi słowy, z bezczynnością organu w zakresie dostępu do informacji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy organ "milczy" wobec wniosku strony o udzielenie takiej informacji.

Aby móc ocenić poprawność działania pytanego podmiotu tut. Sąd musiał otrzymać od niego całość materiałów wytworzonych w trakcie rozpoznawania wniosku przez jego adresata. Stąd, jak to już podniesiono wyżej, zarządzeniem z dnia [...] czerwca 2018 r. Przewodniczący Wydziału wezwał Partię do przedstawienia akt administracyjnych sprawy składających się z wniosku inicjującego postępowanie, odpowiedzi Partii na wniosek i wszelkiej korespondencji pomiędzy stronami. Następnie zarządzeniem z dnia [...] września 2018 r. sędzia referent ponaglił pytany podmiot do wykonania w/w zarządzenia Przewodniczącego. Na powyższe zarządzenia Partia nie zareagowała jednak w żaden sposób. Tego typu obstrukcją Partia uniemożliwiła tut. Sądowi zarówno zbadania tego, czy i kiedy odpowiedziała na wniosek inicjujący postępowanie, jak też oceny tego, reakcja na wniosek została dokonana w jeden ze sposobów przewidzianych prawem.

Pytany podmiot nie wyjaśnił Sądowi powyższych kwestii nawet w odpowiedzi na skargę (pismo z [...] czerwca 2018r.) oświadczając w niej jedynie, że "załatwił sprawę w oparciu o najbardziej aktualną czasowo linię orzeczniczą".

Tak lakoniczne, a przy tym gołosłowne (wobec braku załączenia do akt udzielonej wnioskodawcy odpowiedzi), stwierdzenie zawarte w odpowiedzi na skargę, uniemożliwiło tut. Sądowi merytoryczną ocenę poprawności zachowania pytanego podmiotu. Z odpowiedzi na skargę wynika bowiem jedynie fakt, że Partia nie zakwestionowała faktu otrzymania wniosku opisanego w skardze. Nie wynika natomiast sposób zachowania pytanego podmiotu.

Na marginesie wyjaśnić należało, iż rozpoznając sprawę Sąd nie mógł bazować na opisie odpowiedzi na wniosek zaprezentowanym przez skarżące Stowarzyszenie w skardze. Nie dysponując odpisem odpowiedzi Partii na wniosek (wobec jego nie złożenia przez Partię), Sad nie mógł bowiem zweryfikować tego, czy oświadczenie skarżącego pozostaje w zgodności ze stanem faktycznym.

Biorąc pod uwagę powyższe uznać należało, iż pytany podmiot popadł w bezczynność w rozpoznaniu wniosku z [...] marca 2018 r. W piśmie z [...] czerwca 2018 r. przyznał bowiem jedynie, że otrzymał wniosek inicjujący postępowanie lecz nie udowodnił tego, aby w jakikolwiek sposób zareagował na ten wniosek. Stąd jako konieczne jawiło się zobowiązanie pytanego podmiotu do rozpoznania wniosku w zakresie opisanym w skardze, o czym Wojewódzki Sad Administracyjny w Warszawie orzekł w pkt 1 sentencji wyroku na podstawie art. 149 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz.1302 z późn. zm.).

Tut. Sąd doszedł też do przekonania, iż nieudowodnienie przez pytany podmiot tego, aby w jakikolwiek sposób zareagował na wniosek inicjujący postępowanie, jawi się jako bezczynność mająca cechy rażącego naruszenia prawa, o czym orzekł na podstawie art. 149 § 1a P.p.s.a. Pomiędzy datą wniosku a wyrokowaniem przez Sąd upłynęło bowiem niemal 12 miesięcy.

Biorąc pod uwagę fakt, że skarga na moment wyrokowania była zasadna, koniecznym było uwzględnienie wniosku skarżącego przyznania od Partii zwrotu kosztów postępowania w trybie art. 200 P.p.s.a.