drukuj    zapisz    Powrót do listy

6031 Uprawnienia do kierowania pojazdami, Inne, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, Oddalono skargę, III SA/Łd 665/17 - Wyrok WSA w Łodzi z 2017-09-29, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

III SA/Łd 665/17 - Wyrok WSA w Łodzi

Data orzeczenia
2017-09-29 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2017-07-17
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Sędziowie
Irena Krzemieniewska /sprawozdawca/
Krzysztof Szczygielski
Monika Krzyżaniak /przewodniczący/
Symbol z opisem
6031 Uprawnienia do kierowania pojazdami
Hasła tematyczne
Inne
Sygn. powiązane
I OSK 366/18 - Wyrok NSA z 2019-10-02
I OSK 36/18 - Wyrok NSA z 2019-05-23
II SA/Wa 2186/16 - Wyrok WSA w Warszawie z 2017-09-15
Skarżony organ
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2016 poz 627 art. 72 ust. 1 pkt 2
Ustawa z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami - tekst jedn.
Sentencja

Dnia 29 września 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Krzyżaniak, Sędziowie Sędzia NSA Irena Krzemieniewska (spr.), Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski, , Protokolant Referent stażysta Aneta Lubasińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 września 2017 roku sprawy ze skargi T. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie unieważnienia egzaminu państwowego na kategorię B prawa jazdy oddala skargę.

Uzasadnienie

III SA/Łd 665/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] , nr [...] wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz.U. z 2017 r. poz. 1257) – dalej: k.p.a.; art. 72 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (tekst jedn.: Dz.U. z 2017 r. poz. 978) – dalej: u.k.p.; art. 1 ust 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (tekst jedn.: Dz.U. z 2015 r. poz. 1659 ze zm.) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy decyzję Marszałka Województwa [...] z dnia [...], nr [...] wydaną w przedmiocie unieważnienia części praktycznej egzaminu państwowego na prawo jazdy kat. B.

W sprawie ustalono następujący stan faktyczny.

W dniu 18 listopada 2016 r. uczestnik postępowania – A. F. przystąpiła w Wojewódzkim Ośrodku Ruchu Drogowego w Ł. do części praktycznej egzaminu państwowego na prawo jazdy kat. B. Przeprowadzony egzamin zakończył się wynikiem negatywnym.

Kwestionując powyższe A. F., w dniu 18 listopada 2016 r. wniosła skargę do Urzędu Marszałkowskiego w Ł., który zawiadomieniem z dnia 13 grudnia 2016 r. wszczął postępowanie administracyjne w sprawie unieważnienia części praktycznej egzaminu.

Ze znajdujących się w aktach sprawy wyjaśnień egzaminatora – T. T. z dnia 25 listopada 2015 r. wynika, iż podczas wykonywania manewru zawracania na drodze jednojezdniowej – dwukierunkowej osoba egzaminowana, już od samego początku miała problemy z oceną sytuacji na drodze, a podejmowane przez nią decyzje wiązały się z długą analizą sytuacji, pomimo, iż istniała możliwość wykonania tego zadania. W trakcie manewru, po wyjechaniu tyłem na jezdnię i zatrzymaniu pojazdu na jezdni, zdająca włączając się do ruchu nie ustąpiła pierwszeństwa przejazdu i zmusiła innego uczestnika ruchu do zmiany pasa oraz nie kontrolując sytuacji wokół prowadzonego przez siebie pojazdu zaczęła zwiększać jego prędkość. Tym samym naruszyła szereg przepisów, w tym art. 17 ust. 1 i ust. 2, art. 24 ust. 6 oraz art. 2 pkt 23 i pkt 28 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym, co skutkowało przerwaniem i negatywnym wynikiem egzaminu. Egzaminator wskazał również na niewłaściwe zachowanie obecnego w trakcie egzaminu instruktora zdającej, który nalegał na przeprowadzenie egzaminu na niesprawnym technicznie pojeździe, na którym zdająca odbywała jazdy szkoleniowe, jak również utwierdzał zdającą, że jej działanie było prawidłowe, a wynik egzaminu jest następstwem nierzetelnej oceny egzaminatora. Ponadto w piśmie z dnia 22 grudnia 2016 r., stanowiącym uzupełnienie wyjaśnień, T. T. wskazał na przepis art. 72 ust. 1 pkt 2 u.k.p. regulujący możliwość unieważnienia przez organ nadzoru egzaminu państwowego na prawo jazdy. Dalej powołując przepisy art. 51 ust. 1 pkt 2, art. 52 ust. 2 i art. 56 ust. 1 u.k.p. wskazał, iż w trakcie przeprowadzanego egzaminu stwierdził, że zachowanie osoby zdającej zagraża bezpośrednio życiu i zdrowiu uczestników ruchu drogowego, a sama zdająca nie posiada kwalifikacji do poruszania się pojazdem, co uzasadniało wystawienie negatywnej oceny z części praktycznej egzaminu. W ocenie egzaminatora opisane naruszenie osoby egzaminującej wyczerpywało znamiona zachowania zagrażającego bezpośrednio zdrowiu i życiu uczestników ruchu drogowego, których otwarty katalog określa § 16 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 24 lutego 2016 r. w sprawie egzaminowania osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami, szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez egzaminatorów oraz wzorów dokumentów stosowanych w tych sprawach (Dz.U. z 2016 r. poz. 232). Egzaminator wskazał także, że po zakończeniu egzaminu powziął wiadomość, iż zdająca podczas wykonywania pierwszego zadania na placu manewrowym korzystała z pomocy swojego instruktora, co zostało zarejestrowane przez urządzenie rejestrujące zamontowane w pojeździe egzaminacyjnym nr 17, zaparkowanym w tym czasie na placu manewrowym. Ponieważ na pojeździe tym nie był prowadzony egzamin, zapis nagrania był przechowywany jedynie przez 21 dni. Ponadto wskazał, że zasadność wystawionej przez niego oceny negatywnej egzaminu potwierdza fakt, że kolejny egzamin A. F. zakończył się również wynikiem negatywnym, z uwagi na stworzenie przez w/w zagrożenia dla zdrowia i życia uczestników ruchu drogowego.

Decyzją z dnia [...], nr [...] Marszałek Województwa [...] orzekł o unieważnieniu części praktycznej egzaminu na prawo jazdy kat. B, przeprowadzonego w dniu 18 listopada 2016 r. z udziałem A. F.. W ocenie organu nadzoru przesłane do akt sprawy pisma z dnia 25 listopada 2016 r. i 22 grudnia 2016 r. zawierające wyjaśnienia T. T., pozostają w wzajemnej sprzeczności, co do przyczyn przerwania egzaminu oraz jego negatywnej oceny. W pierwszym piśmie skarżący wskazuje bowiem na nieustąpienie pierwszeństwa przejazdu podczas włączania się do ruchu, natomiast w drugim wskazuje na okoliczność zwiększania przez osobę egzaminowaną prędkości pojazdu, podczas gdy była ona wyprzedzana przez pojazd innego uczestnika ruchu drogowego. W ocenie organu nadzoru żadna ze wskazanych okoliczności nie znajduje potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym. Wskazać bowiem należy, że wbrew stanowisku egzaminatora włączanie się do ruchu następuje przy rozpoczynaniu jazdy po postoju lub zatrzymaniu się nie wynikającemu z warunków lub przepisów ruchu drogowego oraz przy wyjeżdżaniu między innymi z chodnika na jezdnię. W niniejszej sprawie zdaniem organu z załączonego do akt sprawy materiału filmowego, rejestrującego przebieg egzaminu wynika, że zdająca włączała się do ruchu podczas cofania pojazdu z chodnika na jezdnię. Rozpoczynając jazdę do przodu była zatem pełnoprawnym uczestnikiem ruchu drogowego, a zatrzymanie pojazdu po wyjechaniu tyłem na jezdnie było spowodowane koniecznością zmiany biegu, umożliwiającego jazdę do przodu. Ponadto zarejestrowany manewr wyprzedzania pojazdu egzaminacyjnego był normalną reakcją kierującego pojazdem wyprzedzającym, na co wskazuje fakt, iż manewr ten miał miejsce po upływie dwóch sekund po rozpoczęciu jazdy do przodu przez osobę egzaminowaną. Ponadto, co istotne pojazd wyprzedzający jechał z dużo większą prędkością niż pojazd wyprzedzany i nie został do tego zmuszony przez zachowanie osoby egzaminowanej. Za chybione organ uznał także wyjaśnienia zawarte w piśmie z dnia 22 grudnia 2016 r. , co do zwiększania przez osobę egzaminowaną prędkości pojazdu, w sytuacji gdy była ona wyprzedzana przez innego uczestnika ruchu drogowego. Z załączonego materiału filmowego wynika bowiem, że egzaminator zatrzymał pojazd egzaminacyjny jeszcze przed rozpoczęciem manewru wyprzedzania przez innego uczestnika ruchu drogowego. Ponadto warunki panujące na drodze, bardzo dobra widoczność, szerokość ulicy po której poruszał się pojazd egzaminacyjny, jak i brak innych uczestników ruchu, pozwalał na bezpieczne wykonanie tego manewru. Tym samym brak było podstaw do uznania, że osoba egzaminowania spowodowała bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia uczestników ruchu drogowego. Organ podkreślił także, że zatrzymanie pojazdu i przerwanie egzaminu nastąpiło w trakcie wykonywania przez skarżącą innego manewru, niż oceniony negatywnie. Natomiast, co do zarzutu nieodpowiedniego zachowania instruktora jazdy zdającej, organ nadzoru wskazał, iż to na egzaminatorze ciąży obowiązek czuwania nad prawidłowym przebiegiem egzaminu, jak również natychmiastowego reagowania na wszelkie nieprawidłowości. Po za tym z załączonego materiału filmowego wynika, że w trakcie wykonywania przez osobę zdającą pierwszego zadania na placu manewrowym, jej instruktor stał na placu manewrowym obok egzaminatora. W związku z powyższym organ I instancji stwierdził, że postawione przez egzaminatora zarzuty nie wyczerpały znamion art. 52 ust. 2 u.k.p., a co za tym idzie przeprowadzony egzamin podlega unieważnieniu na podstawie art. 72 ust. 1 pkt 2 u.k.p.

Kwestionując zasadność wydanego rozstrzygnięcia T. T. wniósł odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł., w którym zarzucił błędne ustalenie stanu faktycznego sprawy, a w konsekwencji naruszenie prawa materialnego, to jest przepisów u.k.p. W ocenie skarżącego unieważniając wynik przedmiotowego egzaminu organ nadzoru pozbawił go przysługujących mu w oparciu o przepis art. 51 ust. 1 pkt 2 u.k.p., jak i z rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 24 lutego 2016 r. w sprawie egzaminowania osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami, szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez egzaminatorów oraz wzorów dokumentów stosowanych w tych sprawach, uprawnień dyskrecjonalnych, służących sprawdzeniu umiejętności osób poddających się egzaminowi na prawo jazdy w zakresie zgodnego z przepisami, bezpiecznego, energooszczędnego, sprawnego i nieutrudniającego innym uczestnikom ruchu poruszania się. Powyższe uprawnienia zostały mu bowiem zredukowane jedynie do prawa do przeprowadzenia oceny zachowania osoby egzaminowanej pod względem zgodności z przepisami ustawy Prawo o ruchu drogowym. W ocenie odwołującego się przyjęte przez organ nadzoru stwierdzenie, iż przerwanie egzaminu może nastąpić jedynie w przypadku wystąpienia realnego bezpośredniego zagrożenia zdrowia i życia uczestników ruchu drogowego jest nieprawidłowe, gdyż obowiązkiem egzaminatora jest niedopuszczenie do powstania realnej (rzeczywistej) sytuacji zagrażającej powyższym wartościom Skarżący, podtrzymując swoją argumentację, co do oceny zachowania osoby egzaminowanej podczas przeprowadzanego egzaminu, jak i popełnionych przez nią naruszeń, zakwestionował stanowisko organy nadzoru, co do wpływu tych naruszeń na bezpieczeństwo zdrowia i życia innych uczestników ruchu drogowego. Ponadto skarżący wskazał, iż samo unieważnienie egzaminu było sprzeczne z ustawowymi przesłankami, określonymi w art. 72 ust. 1 pkt 2 u.k.p. Z treści powołanego przepisu wynika bowiem, że unieważnienie egzaminu państwowego jest dopuszczalne w sytuacji, gdy został on przeprowadzony w sposób niezgodny z przepisami ustawy, a ujawnione nieprawidłowości miały wpływ na jego wynik. Tymczasem organ nadzoru nie wskazał żadnego przepisu ustawy, rzekomo niezgodnie z którym był przeprowadzony przedmiotowy egzamin. Bez wskazania niezgodności z przepisami ustawy nie jest zatem dopuszczalne badanie samego wyniku egzaminu. Organ nadzoru nie jest bowiem upoważniony do oceny posiadanych przez osobę zdającą kwalifikacji. Ponadto w sprawie nie spełniona została także przesłanka wpływu ujawnionych nieprawidłowości na wynik egzaminu. Wręcz przeciwnie brak kwalifikacji po stronie osoby egzaminowanej potwierdziło jej zachowanie podczas egzaminu w dniu 18 listopada 2016 r. , jak i wynik kolejnych dwóch egzaminów do których przystąpiła A. F., zakończonych wynikiem negatywnym.

Zaskarżoną decyzją z dnia 30 maja 2017 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy decyzję organu I instancji. Uzasadniając wydane rozstrzygnięcie Kolegium przytoczyło treść przepisów u.k.p. oraz wskazanego wcześniej rozporządzenia wykonawczego z dnia 24 lutego 2016 r. znajdujących zastosowanie niniejszej sprawie. Dalej wskazało, iż ustalony stan faktyczny sprawy, a w szczególności oświadczenia osoby egzaminowanej, wyjaśnienia skarżącego, a w szczególności zapisem filmowym przebiegu przedmiotowego egzaminu pozwalało na wydanie kwestionowanego rozstrzygnięcia. W ocenie Kolegium unieważnienie egzaminu państwowego na prawo jazdy wymaga spełnienia dwóch przesłanek. Po pierwsze wykazania, że egzamin był przeprowadzony w sposób niezgodny z przepisami ustawy, przy czym pod pojęciem "przepisy ustawy" rozumie się także inne przepisy prawa zawarte w aktach wykonawczych, a za niezgodność z przepisami uznać należy zarówno uchybienie materialne, jak i procesowe. Natomiast drugą przesłanką jest przesłanka istotnego wpływu tych uchybień na wynik egzaminu. Kolegium wskazało, że dokonana analiza materiału dowodowego, przy zachowaniu pełnej swobody egzaminatora do oceny zachowania osoby egzaminowanej, wykazała, że zachowanie A. F. w dniu 18 listopada 2016 r. nie zagrażało bezpośrednio życiu i zdrowiu uczestników ruchu drogowego, a co za tym idzie brak było podstaw do przerwania egzaminu. Podkreślenia bowiem wymaga, że w momencie użycia przez egzaminowaną biegu wstecznego, a więc podczas włączania się do ruchu nie doszło do nieustąpienia pierwszeństwa przejazdu. Ponadto, co istotne w chwili rozpoczęcia przez osobę egzaminowaną jazdy do przodu , samochód, któremu skarżąca miała nie ustąpić pierwszeństwa znajdował się w odległości około 70 m od jej pojazdu, a w chwili przerwania egzaminu pojazd wyprzedzający znajdował się jeszcze za pojazdem egzaminacyjnym. Podkreślić należy także, że manewr ten nie był sygnalizowany. Tym samym doszło do naruszenia art. 52 ust. 2 u.k.p. Natomiast, co do zarzutu korzystania przez osobę egzaminowaną z pomocy jej instruktora Kolegium uznało, iż bierność skarżącego w tym zakresie uniemożliwiła możliwość jego rozpatrzenia, gdyż brak jest już nagrań potwierdzających zasadność tego zarzutu.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi T. T. zarzucił naruszenie:

- art. 77 w zw. z art. 7 i art. 80 k.p.a. poprzez błędne ustalenie stanu faktycznego sprawy oraz dokonanie dowolnej oceny materiału dowodowego;

- art. 51 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 u.k.p. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie, a w konsekwencji utrzymanie w mocy decyzję o unieważnieniu części praktycznej egzaminu na prawo jazdy kat. B;

- art. 72 ust. 1 pkt 2 u.k.p. poprzez brak wskazania przepisów ustawowych wobec których zachowanie egzaminatora było zachowaniem z nimi niezgodnym, co miało skutkować unieważnieniem egzaminu.

Z uwagi na powyższe wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji, jak również o zasądzenie kosztów postępowania. Uzasadniając skarżący podtrzymał argumentację przedstawioną w uzasadnieniu odwołania od decyzji organu I instancji.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. wnosiło o jej oddalenie, argumentując jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tekst jedn.: Dz.U. z 2016 r. poz. 1066), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę administracji publicznej. Kontrola, o której mowa w § 1 sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (§ 2 art. 1 tej ustawy).

Zgodnie z treścią art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369) – dalej: p.p.s.a., sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie.

Z wymienionych przepisów wynika, że sąd bada legalność zaskarżonego aktu, czy jest on zgodny z prawem materialnym, określającym prawa i obowiązki stron oraz z prawem procesowym, regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej.

Przedmiotem kontroli Sądu w niniejszej sprawie jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Marszałka Województwa [...] z dnia [...] nr [...] wydaną w przedmiocie unieważnienia części praktycznej egzaminu państwowego na prawo jazdy kat. B.

Natomiast podstawę prawną zaskarżonej decyzji stanowiły przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz.U. z 2017 r. poz. 1257) – dalej: k.p.a.; oraz art. 72 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (tekst jedn.: Dz.U. z 2017 r. poz. 978) – dalej: u.k.p.

Kwestią sporną niniejszej sprawy pozostaje zasadność stwierdzenia nieważności części praktycznej egzaminu państwowego na prawo jazdy kat. B, przeprowadzonego w dniu 18 listopada 2016 r., któremu poddała się A. F. – uczestnik niniejszego postępowania.

W ocenie organów administracji obu instancji procedujących w sprawie analiza zgromadzonego materiału dowodowego, w szczególności zarejestrowany materiał filmowy z przebiegu egzaminu, jak i wyjaśnienia skarżącego wykazały, że zatrzymanie pojazdu przez egzaminatora i przerwanie egzaminu nastąpiło w trakcie wykonywania przez skarżącą innego manewru, niż oceniony negatywnie. Ponadto z materiału dowodowego nie wynika również, iż osoba egzaminowana spowodowała bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia innych uczestników ruchu drogowego, skutkujące przerwaniem egzaminu przed wykonaniem wszystkich określonych jego zakresem zadań. Powyższe uzasadniało orzeczenie o unieważnieniu części praktycznej egzaminu na podstawie art. 72 ust. 1 pkt 2 u.k.p.

Kwestionując zasadność powyższego rozstrzygnięcia skarżący zarzucił pozbawienie przysługujących mu uprawnień dyskrecjonalnych, służących sprawdzeniu umiejętności osób poddających się egzaminowi na prawo jazdy w zakresie zgodnego z przepisami, bezpiecznego, energooszczędnego, sprawnego i nieutrudniającego innym uczestnikom ruchu poruszania się. Zarzucił nadto wydanie decyzji o unieważnieniu egzaminu, w sytuacji braku wystąpienia ustawowych przesłanek podjęcia takiego rozstrzygnięcia, w oparciu o przepisy art. 72 ust. 1 pkt 2 u.k.p. Wskazał, iż unieważnienie egzaminu państwowego jest dopuszczalne w sytuacji, gdy został on przeprowadzony w sposób niezgodny z przepisami ustawy, a ujawnione nieprawidłowości miały wpływ na jego wynik. Organ nie jest natomiast upoważniony do oceny wyniku egzaminu, gdyż nie posiada uprawnień, do oceny kwalifikacji osoby poddającej się egzaminowi na prawo jazdy.

Dokonując oceny zgodności z prawem zaskarżonej decyzji wskazać na wstępie należy, iż stosownie do treści art. 67 u.k.p. nadzór nad przeprowadzaniem egzaminów państwowych sprawuje marszałek województwa. Nadzór ten obejmuje swoim zakresem również uprawnienie do unieważnienia egzaminu.

Przepis art. 72 ust. 1 pkt 2 u.k.p. stanowi natomiast, że marszałek województwa, w drodze decyzji administracyjnej, unieważnia egzamin państwowy, jeżeli był przeprowadzony w sposób niezgodny z przepisami ustawy, a ujawnione nieprawidłowości miały wpływ na jego wynik.

Dokonując interpretacji powołanego przepisu art. 72 ust. 1 pkt 2 u.k.p. koniecznym jest odwołanie się do poglądów, wyrażonych w orzecznictwie sądów administracyjnych, zapadłych na tle obecnie nieobowiązujących przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, regulujących kwestie przeprowadzania egzaminów kandydatów na kierowców, w szczególności art. 112 tej ustawy, który - podobnie jak wyżej wskazany art. 72 u.k.p., regulował kwestię unieważnienia egzaminu państwowego, z których wynika, że użytego przez ustawodawcę zwrotu "z przepisami ustawy" nie należy utożsamiać wprost z przepisami ruchu drogowego, do których stosować muszą się osoby kierujące pojazdem i których znajomością i umiejętnością zastosowania mają wykazać się kandydaci na kierowców. Przepisy regulujące przeprowadzanie egzaminów na prawo jazdy to przepisy, które określają jakie podmioty są upoważnione do organizowania egzaminów i wymagania jakie muszą one spełniać. Określają kto może być egzaminatorem i jakie wymagania musi spełniać, wskazują też warunki przystąpienia do egzaminu przez kandydata na kierowcę, a następnie warunki, tryb i zasady jego przeprowadzania (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 26 stycznia 2012 r., sygn. akt III SA/Łd 992/11, www.cbois.nsa.gov.pl).

Dalej wskazać należy, że szczegółowe warunki i tryb przeprowadzania egzaminu państwowego określa, wydane na podstawie delegacji ustawowej zawartej w u.k.p., rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 24 lutego 2016 r. w sprawie egzaminowania osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami, szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez egzaminatorów oraz wzorów dokumentów stosowanych w tych sprawach.

Egzamin na prawo jazdy, w tym wypadku praktyczny, będzie zatem ważny tylko wtedy, gdy został przeprowadzony z zachowaniem powyższych przepisów, a więc, gdy kandydat na kierowcę wykonał wszystkie wymagane zadania egzaminacyjne i wykazał się w trakcie ich wykonywania wystarczającymi umiejętnościami, gdy chodzi o panowanie nad pojazdem, znajomością i umiejętnością stosowania przepisów ruchu drogowego, w konkretnych sytuacjach na drodze.

Jak wynika z powyższych rozważań ocena przebiegu egzaminu i zachowania osoby egzaminowanej w ruchu drogowym, w tym ocena poprawności wykonania zadań egzaminacyjnych, pozostawiona została przez ustawodawcę egzaminatorowi - za wyjątkiem zaistnienia sytuacji określonych w art. 52 ust. 2 u.k.p. Przy czym, co należy podkreślić wynikające z § 16 pkt 1 rozporządzenia z 24 lutego 2016 r. upoważnienie egzaminatora do przerywania egzaminu państwowego jest zależne od zaistnienia przesłanek, o których mowa w art. 52 ust. 2 u.k.p., w szczególności określonych w tabeli nr 1 załącznika nr 2 do rozporządzenia. Takie sformułowanie wskazuje, iż przesłanki te są zatem przykładowymi sytuacjami, stanowiącymi zachowania, o których mowa w art. 52 ust. 2 u.k.p. Powyższe oznacza, że samo stwierdzenie, że zaszła jedna z sytuacji określonych w tabeli nie może skutkować mechaniczną oceną, iż należało przerwać egzamin. Przy rozważaniu zaistnienia przesłanki określonej w art. 52 ust. 2 u.k.p. podkreślenia wymaga również, że cechami zachowania osoby zdającej egzamin, które decydują, iż jest to zachowanie skutkujące zakończeniem egzaminu są rodzaj i bliskość zagrożenia (zagrożenie dla życia i zdrowia, zagrożenie bezpośrednie). Trzeba też zauważyć, że dokonanie oceny, czy konkretne zachowanie osoby zdającej spełnia w/w przesłanki z art. 52 ust. 2 ustawy jest dokonywane przez egzaminatora w sytuacji dynamicznej, zależnej od sytuacji na drodze. W tej mierze egzaminator musi dokonać oceny natychmiastowej - inaczej niż organ, który może dokonać tej samej oceny na podstawie nagrania, które można wielokrotnie odtworzyć. Biorąc to pod uwagę organ nadzoru musi mieć też na względzie, że w jego kompetencji jest unieważnienie egzaminu. Stwierdzenie nieważności łączy się zaś ze stwierdzeniem kwalifikowanej postaci naruszenia. Chodzi zatem o takie zachowanie, które stanowi niewątpliwe, jasne naruszenie przepisów.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy Sąd stwierdził, że organy administracji publicznej procedujące w niniejszej sprawie zasadnie uznały, iż brak było przesłanek uzasadniających przerwanie egzaminu praktycznego na prawo jazdy kat. B , któremu poddała się A. F., co skutkowało następnie jego negatywną oceną. Słusznie bowiem wskazano na rozbieżność stanowiska egzaminatora, który wpierw jako przyczynę przerwania egzaminu podawał nieustąpienie przez osobę egzaminowaną pierwszeństwa przejazdu, a następnie, w toku prowadzonego postępowania administracyjnego podnosił naruszenie zakazu zwiększania prędkości pojazdu, podczas wykonywania manewru wyprzedzania przez innego uczestnika ruchu drogowego, jak i brak kwalifikacji osoby egzaminowanej do uzyskania uprawnień do kierowania pojazdem kat. B. Ponadto, co istotne dokonana przez Sąd analiza załączonego do akt sprawy materiału filmowego z przebiegu egzaminu z dnia 18 listopada 2017 r., potwierdza zasadność stanowiska organów administracji, co do braku podstaw do uznania, że uczestniczka postępowania, wykonując manewr zawracania na drodze dwukierunkowej jednojezdniowej, włączając się do ruchu drogowego nie ustąpiła pierwszeństwa przejazdu innemu uczestnikowi ruchu drogowego, jak również, co do momentu przerwania egzaminu. Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że Sąd nie przypisuje sobie, jak i organom administracji publicznej uprawnienia do oceny kwalifikacji osoby egzaminowanej, a co za tym idzie wyniku egzaminu, które to uprawnienia bezspornie przysługują osobie egzaminatora. Niemniej jednak, wbrew stanowisku skarżącego, posiadane przez niego uprawnienia dyskrecjonalne, pozwalające na sprawdzenie umiejętności osób poddających się egzaminowi na prawo jazdy w zakresie zgodnego z przepisami, bezpiecznego, energooszczędnego, sprawnego i nieutrudniającego innym uczestnikom ruchu poruszania się, nie uprawniają na arbitralne, niemożliwe do zakwestionowania stwierdzenie, czy osoba egzaminowana posiada, czy też nie posiada wymaganych kwalifikacji, niezbędnych do kierowania pojazdem mechanicznym. Zabezpieczeniem osób egzaminowanych przed takim rozstrzygnięciami, podejmowanym zazwyczaj w sytuacji dynamicznej, w której brak jest czasu na spokojną ocenę sytuacji, jest właśnie postępowanie nadzorcze prowadzone przez uprawniony organ, który w oparciu o zarejestrowany przebieg egzaminu jest w stanie dokonać rzetelnej, spokojnej oceny zasadności stanowiska egzaminatora. Ponadto, co istotne zdaniem Sądu korzystając z posiadanych przez osobę egzaminującą uprawnień dyskrecjonalnych kandydata na kierowcę, wskazanym wydaje się uwzględnienie także czynnika stresu osoby egzaminowanej.

Reasumując Sąd uznał, iż wbrew stanowisku skarżącego, w sprawie nie wystąpiła przesłanka unieważnienia części praktycznej egzaminu z dnia 18 listopada 2016 r. , w oparciu o przepis art. 72 ust. 1 pkt 2 u.k.p., bowiem został on przeprowadzony w sposób niezgodny z przepisami w tym z art.,52 ust. 2 u.k.p. , a ujawnione nieprawidłowości miały wpływ na wynik egzaminu.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 151 p.p.s.a. skargę oddalił.

a.l.



Powered by SoftProdukt