drukuj    zapisz    Powrót do listy

6144 Szkoły i placówki oświatowo-wychowawcze 6391 Skargi na uchwały rady gminy w przedmiocie ... (art. 100 i 101a ustawy o samorządzie gminnym), Oświata, Rada Gminy, Stwierdzono nieważność zaskarżonego aktu, II SA/Ol 423/12 - Wyrok WSA w Olsztynie z 2012-08-23, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Ol 423/12 - Wyrok WSA w Olsztynie

Data orzeczenia
2012-08-23 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2012-06-11
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
Sędziowie
Alicja Jaszczak-Sikora
Hanna Raszkowska
Katarzyna Matczak /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6144 Szkoły i placówki oświatowo-wychowawcze
6391 Skargi na uchwały rady gminy w przedmiocie ... (art. 100 i 101a ustawy o samorządzie gminnym)
Hasła tematyczne
Oświata
Skarżony organ
Rada Gminy
Treść wyniku
Stwierdzono nieważność zaskarżonego aktu
Powołane przepisy
Dz.U. 2004 nr 265 poz 2572 art. 59 ust. 1 i 2
Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty - tekst jedn.
Dz.U. 2001 nr 142 poz 1591 art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. h, art. 101 ust. 1
Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym - t. jedn.
Dz.U. 2000 nr 98 poz 1071 art. 43, art. 44 par. 4
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r.- Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Dz.U. 2012 poz 270 art. 147 par. 1
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity.
Sentencja

Dnia 23 sierpnia 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Katarzyna Matczak (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Hanna Raszkowska Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora Protokolant specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 sierpnia 2012 roku sprawy ze skargi T. D., R. J., K. B., W. B., A. Sz., P. M. oraz A. M. na uchwałę Rady Gminy z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie likwidacji Szkoły Podstawowej 1/ stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały; 2/ orzeka, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu; 3/ zasądza od Rady Gminy na rzecz skarżących T. D., R. J., K. B., W. B., A. Sz., P. M. oraz A. M. solidarnie kwotę 625 złotych (słownie: sześćset dwadzieścia pięć) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Skargą z dnia 7 maja 2012 r. T.D., R.J., K.B., W.B., A.S., P.M. i A.M., reprezentowani przez adwokata M.G., wystąpili do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie o stwierdzenie nieważności m. in. uchwały Rady Gminy z dnia "[...]" Nr "[...]" w sprawie likwidacji szkoły Podstawowej w N. Skarga ta została poprzedzona przez skarżących wezwaniem organu do usunięcia naruszenia prawa stosownie do art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, ze zm). Uchwale tej zarzucono naruszenie art. 59 ust. 1 ustawy o systemie oświaty poprzez podjęcie uchwały likwidacyjnej mimo braku zawiadomienia o zamiarze likwidacji szkoły rodziców uczniów. Podnosząc ten zarzut wniesiono o stwierdzenie nieważności wskazanej uchwały oraz zasądzenie od Gminy P. na rzecz skarżących kosztów postępowania sądowego według norm przepisanych. Do skargi załączono m.in. oświadczenia rodziców dzieci: P.M., A.M., K.B., A.S., W.B., T.D., J.P., J.P., M.K., B.K., J.S. oraz R.J. w których stwierdzili oni, iż nie otrzymali zawiadomienia o zamiarze likwidacji szkoły do której uczęszczają ich dzieci.

W uzasadnieniu skarżący podali, iż w dniu "[...]" Rada Gminy podjęła uchwałę w sprawie likwidacji Szkoły Podstawowej w N., przy czym podjęcie tej uchwały zostało poprzedzone wydaniem w dniu "[...]" przez Radę Gminy uchwały nr "[...]" w sprawie zamiaru likwidacji Szkoły Podstawowej w N. Przywołano treść art. 59 ust. 1 ustawy o systemie oświaty (dalej: u.s.o.) wskazując na zdanie 2 tego przepisu, iż organ prowadzący szkołę jest obowiązany, co najmniej na 6 miesięcy przed terminem likwidacji, zawiadomić o zamiarze likwidacji szkoły: rodziców, właściwego kuratora oświaty oraz organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego właściwej do prowadzenia szkół danego typu.

Podkreślono, iż każdy z rodziców, bądź opiekunów prawnych dzieci, jako sprawujący władzę rodzicielską (bądź pieczę) nad dzieckiem powinien zostać poinformowany o przewidywanej likwidacji szkoły w określonym terminie. Informacja taka winna być zatem imiennie adresowana do każdego z rodziców - opiekunów, bowiem żaden z przepisów prawa nie pozwala na przyjęcie założenia, iż doręczenie zawiadomienia jednemu z rodziców - opiekunów dziecka czyni skutecznym doręczenie drugiemu z nich. W tej sprawie jednak zawiadomienia o zamiarze likwidacji szkoły zostały wysłane grupowo do rodziców dzieci, nie zaś do każdego z rodziców - opiekunów. Na skutek takiego doręczenia zawiadomienia część z rodziców nie przekazała informacji drugiemu z rodziców. Nadto wystąpiły przypadki, gdy wysłano list do rodziców, którzy nie mieszkają razem z uwagi na rozwód, czy też faktyczną separację, bądź też jeden z rodziców zamieszkuje pod innym znanym gminie adresem. Wskazano także, iż w stosunku do rodziców P. i A.M. rodziców A. i P. zawiadomienia w ogólne nie zostały wysłane. Podkreślono, iż zawiadomienie o zamiarze likwidacji szkoły jest skutecznie dokonane, gdy dotarło do wszystkich osób uprawnionych, najpóźniej w terminie wskazanym w art. 59 ust. 1 u.s.o. Brak dopełnienia tego warunku stanowi przesłankę stwierdzenia nieważności uchwały.

Wskazano również, iż prawidłowego zawiadomienia rodziców nie można domniemywać, bądź też czynności tej nie można zastąpić podaniem informacji do wiadomości publicznej, czy też nagłośnieniem tej kwestii w lokalnym społeczeństwie (por. wyrok NSA z dnia 3 kwietnia 2007 r. sygn. I OSK 66/07, z dnia 4 września 2008 r. sygn. I OSK 265/08, z dnia 27 października 2009 r. sygn. I OSK 871/09). Przytoczono także wyrok NSA z dnia 7 października 2009 r. sygn. I OSK 374/09, w myśl którego do unicestwienia bytu prawnego uchwały o likwidacji szkoły wystarczy, aby tylko jeden z rodziców nie został zawiadomiony o zamiarze likwidacji szkoły w wyznaczonym terminie.

Poza tym obowiązek wykazania prawidłowego doręczenia zawiadomienia każdemu z rodziców (opiekunów), właściwemu kuratorowi, organowi wykonawczemu jednostki samorządu terytorialnego spoczywa na organie samorządu terytorialnego, któremu organ stanowiący powierzył wykonywanie uchwały intencyjnej. Żaden z przepisów prawa nie pozwala na przyjęcie założenia, iż doręczenie zawiadomienia jednemu z rodziców, czyni skutecznym doręczenie drugiemu z nich. Skoro w rozpoznawanej sprawie takie zawiadomienia nie zostały wszystkim rodzicom likwidowanej szkoły doręczone brak jest podstaw do przyjęcia, iż skarżona uchwała nie narusza art. 59 ust. 1 u.s.o.

W odpowiedzi na skargę Rada Gminy wniosła o jej oddalenie oraz o zasądzenie od skarżących na rzecz strony przeciwnej kosztów postępowania według norm przepisanych, jak również zażądanie od Wojewody i przeprowadzenie dowodu z dokumentacji dotyczącej wniosku p. B.K. o uchylenie uchwały z dnia "[...]".

Organ podniósł, że podejmując skarżoną uchwałę nie naruszono art. 59 ust. 1 u.s.o., który przewiduje dwuetapowy proces likwidacji szkoły po wcześniejszym podjęciu uchwały o zamiarze jej likwidacji z końcem roku szkolnego, jak również stosownym zawiadomieniem, na co najmniej 6 miesięcy przed terminem likwidacji, zarówno rodziców dzieci, jak i stosownego kuratora oraz organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego właściwej do prowadzenia szkół danego typu. Wbrew twierdzeniom skarżących w przewidzianym prawem terminie o zamiarze likwidacji szkoły zostali zawiadomieni rodzice uczniów, którzy powiadomieni zostali według informacji sporządzonej przez Dyrektora Szkoły listami poleconymi. Przyznano, iż korespondencja w części kierowana była do obojga małżonków - rodziców wspólnie zamieszkujących. Nie można jednak przyjąć w świetle przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego dotyczących doręczeń by było to niedopuszczalne. Wskazano, iż stosownie do Regulaminu świadczenia powszechnych usług pocztowych będącego załącznikiem do uchwały Nr 171 Zarządu Poczty Polskiej z dnia 19 lipca 2011 r. wydanym w oparciu o zapisy ustawy z 12 czerwca 2003 r. Prawo przewozowe (Dz.U. z 2008 r. Nr 189, poz. 1159, ze zm.) adresatem przesyłki rejestrowanej mogą być współmałżonkowie. Przesyłka rejestrowa, której adresatem są współmałżonkowie może być doręczone jednemu z nich. Przesyłki poza jedną zostały doręczone w tej sprawie. Pisma te Poczta Polska pozostawiała domownikowi - współmałżonkowi będącym jego współadresatem. Odbierający przesyłkę nie uchylił się od jej podjęcia i oddania współadresatowi. Po myśli art. 43 Kpa. przesyłki te zostały więc uznane za doręczone. Na powyższych zasadach nastąpiło zawiadomienie skarżących K.B., R.J., W.B. i A.S. oraz osób, których oświadczenia dołączono do skargi.

W przypadku zaś p. P. i A.M. przesyłka adresowana pod prawidłowy adres ich zamieszkania pomimo dwukrotnego awizowania nie została odebrana, zatem po myśli art. 44 § 4 Kpa. uznano ją za doręczoną z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawiono w aktach sprawy.

W odniesieniu do T.D., ojca G. i J.D. to zgodnie z posiadanymi przez szkołę i Gminę P. informacjami, pieczę nad dziećmi sprawuje wyłącznie matka W.R., która nie pozostaje w kontakcie z ojcem dzieci i nie zna jego adresu zamieszkania. Informacja o zamiarze likwidacji szkoły została tylko skierowana do niej. Przywołany natomiast w skardze J.P. w świetle prawa nie jest ojcem P. i P. R., dzieci noszą nazwisko matki, która samotnie je wychowuje.

Podkreślono, iż skarżącym znany jest fakt, że kwestia prawidłowości doręczenia zawiadomień była już przedmiotem analizy organu nadzoru, który nie znalazł podstaw do jej zakwestionowania.

Pismem z dnia 26 lipca 2012 r. pełnomocnik skarżących wniósł o wstrzymanie wykonania skarżonej uchwały z uwagi na możliwość spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyż w chwili obecnej zgodnie z obwieszczeniem Wójta Gminy z dnia "[...]" w budynku szkoły mają zostać przeprowadzone prace budowlane, które będą miały wpływ na dalsze funkcjonowanie szkoły wręcz uniemożliwiając dalsze jej funkcjonowanie.

W piśmie procesowym z dnia 2 sierpnia 2012 r. pełnomocnik skarżących odnosząc się do stanowiska Gminy P. wskazał, że mimo twierdzenia organu w kwestii prawidłowości doręczeń zawiadomień wszystkim rodzicom nadal nie można uznać aby w odniesieniu do K.B. i A.S. dokonano prawidłowego zawiadomienia, skoro nie pozostają oni w związkach małżeńskich a mimo tego organ zamiast zawiadomić każdego z rodziców wysłał pismo jedynie jednemu z rodziców dla obu stron. Sam fakt wspólnego zamieszkiwania pod jednym dachem nie powinien być podstawą do wspólnego adresowania pisma. Odnośnie T.D. to w ogóle nie został on zawiadomiony, zaś w stosunku do R.J. przesyłkę zaadresowano na matkę dzieci i tego skarżącego pomimo, że nie pozostają oni w związku małżeńskim, ani nie zamieszkują wspólnie, co jest sprzeczne z zapisami powołanego przez organ regulaminu świadczenia powszechnych usług pocztowych. Także W.B. od ok. 15 lat nie jest zameldowany w N. i nie zamieszkuje wspólnie z B.B., nie prowadzą wspólnego gospodarstwa domowego z uwagi na rozwód.

Na rozprawie w dniu 23 sierpnia 2012 r. pełnomocnik skarżących podtrzymał stanowisko wyrażone w skardze oraz zarzuty w niej zawarte. Skarżący T.D. podał, iż mimo, że nie zamieszkuje wspólnie z dziećmi to zajmuje się nimi oraz poinformował, iż nie posiadał wiedzy o likwidacji szkoły podstawowej do której uczęszczają jego dzieci. Skarżący R.J. podał, iż nie pozostaje w związku małżeńskim z matką swoich dzieci lecz zajmuje się opieką nad nimi oraz nie został zawiadomiony o zamiarze likwidacji szkoły. Natomiast skarżąca P.M. oświadczyła, że w skrzynce pocztowej nie znalazła awiza korespondencji kierowanej do niej z Gminy, nie została zawiadomiona o zamiarze likwidacji szkoły.

Pełnomocnik Gminy P. wniosła o oddalenie skargi. Wyjaśniła, iż Gmina nie jest detektywem i nie ustala stanu rodzinnego swoich mieszkańców. Przy zawiadamianiu mieszkańców bazowała na danych podanych wcześniej przez rodziców uczniów w Szkole Podstawowej w N. Nauczyciele znają doskonale sytuację swoich uczniów z uwagi na niewielką ich ilość. Zakładano, iż rodzic odbierający korespondencję zobowiązuje się do przekazania jej treści drugiemu z rodziców na co zezwala regulacja kpa. Przedłożyła do akt sprawy zaświadczenie o wymeldowaniu A.S.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, zważył co następuje:

Skarga, jako zasadna zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami

a organami administracji rządowej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (§ 2). Oznacza to, że badaniu

w postępowaniu sądowym podlega prawidłowość zastosowania przepisów prawa

w odniesieniu do istniejącego w sprawie stanu faktycznego oraz trafność zastosowania wykładni tych przepisów. Wskazać należy również na zapis art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.) zwana dalej: ustawą ppsa., zgodnie z którym sąd rozstrzyga

w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, jak również przepis art. 135, który obliguje sąd do wzięcia pod uwagę z urzędu wszelkich naruszeń prawa.

W rozpoznawanej sprawie skarga złożona przez T.D., R.J., K.B., W.B., A.S., P.M. i A.M. oparta została na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591, ze zm) dalej: u.s.g., zgodnie z którym każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętym przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę lub zarządzenie do sądu administracyjnego.

Dopuszczalność złożenia skargi uzależniona jest od uprzedniego wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa, wykazania naruszenia swego interesu prawnego bądź uprawnienia oraz wykazania, że uchwała podjęta została z naruszeniem prawa.

W niniejszej sprawie przedmiotem skargi jest podjęta na podstawie art. 59 ust. 1 i 2 w związku z art. 5c pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz.U. z 2004r. Nr 256, poz. 2572, ze zm.) - dalej: u.s.o., art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. h ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. Nr 142, poz. 1591, ze zm.) dalej: u.s.g. oraz art. 12 ust,. 2 pkt 2 i ust. 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. nr 157, poz. 1240, ze zm.) uchwała Rady Gminy nr "[...]" z "[...]" w sprawie likwidacji Szkoły Podstawowej w N., w której w § 1 zapisano, iż likwiduje się szkołę z dniem 31 sierpnia 2012 r., natomiast uczniom likwidowanej szkoły zapewnia się kontynuowanie nauki w Szkole Podstawowej wchodzącej w skład Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w B. dla uczniów zamieszkałych w miejscowościach: Ł., K., N., N., P. i N., natomiast w Szkole Podstawowej w S. dla uczniów zamieszkałych w miejscowościach: R., K., B. i W. - § 2 pkt 1 i 2. Z uzasadnienia uchwały wynika, że celem likwidacji jest konieczność dostosowania sieci szkół prowadzonych przez Gminę do realnych potrzeb wynikających z zachodzących zmian demograficznych oraz związane z tym racjonalizowanie kosztów ponoszonych na realizację celów oświatowych. Jako główne przesłanki uzasadniające likwidację wskazano:

- niezadawalający stan techniczny budynku,

- brak możliwości urządzenia kuchni i stołówki bez poniesienia dużych nakładów,

- mała liczba uczniów bez perspektyw na jej zwiększenie,

- możliwość wchłonięcia uczniów przez bardzo dobrze przygotowana placówkę w B. Szkoła likwidowana jest najmniej liczna, a ponadto Gmina wypełniła dyspozycje art. 59 ust. 1 t.j. przed przystąpieniem do procedury likwidacyjnej uzyskała opinię Kuratora Oświaty z dnia 30 września 2011 r. oraz opinię Zarządu Oddziału ZNP w P. w kwestii likwidacji szkoły.

Z uwagi na zapis art. 101 ust. 1 u.s.g. Sąd stwierdził, iż nie budzi wątpliwości, że skarżący przed wniesieniem skargi wystąpili do Rady Gminy kolejnymi pismami z 5 kwietnia 2012 r. i 16 kwietnia 2012 r. z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, jak również w przypadku każdego ze skarżących rodziców zaistniało naruszenie jego interesu prawnego bądź uprawnienia. Skarżący naruszenia interesu prawnego bądź uprawnienia upatrują w fakcie, iż ich dziecko - dzieci, które są uczniami likwidowanej Szkoły Podstawowej w N., w wyniku jej likwidacji będą zmuszone do dojeżdżania do szkoły w B. lub w S.

Przechodząc do kontroli legalności skarżonej uchwały Sąd stwierdził, iż podjęta ona została z naruszeniem art. 59 ust. 1 ustawy o systemie oświaty.

W myśl art. 59 ust. 1 u.s.o. szkoła publiczna może być zlikwidowana z końcem roku szkolnego przez organ prowadzący szkołę, po zapewnieniu przez ten organ uczniom możliwości kontynuowania nauki w innej szkole publicznej tego samego typu. Organ prowadzący jest obowiązany, co najmniej na 6 miesięcy przed terminem likwidacji, zawiadomić o zamiarze likwidacji szkoły: rodziców uczniów, właściwego kuratora oświaty oraz organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego właściwej do prowadzenia szkoły danego typu.

Jak wynika z nadesłanych akt administracyjnych stosownie do wskazanych wymogów, po podjęciu uchwały Nr "[...]" Rady Gminy z dnia "[...]" w sprawie zamiaru likwidacji Szkoły Podstawowej w N. poinformowano o powyższym fakcie Kuratora Oświaty, który pismem z dnia 28 października 2011 r. wyraził swoją negatywna opinię w sprawie likwidacji szkoły, jak również przeprowadzono procedurę zawiadamiania rodziców uczniów likwidowanej szkoły o takim zamiarze wykorzystując w tym celu operatora pocztowego - Pocztę Polską, za zwrotnym potwierdzeniem odbioru przesyłki. Analizując przedłożone zawiadomienia Sąd doszedł do przekonania, iż przed podjęciem uchwały o likwidacji szkoły wbrew stanowisku Gminy P. nie zostali zawiadomieni o jej likwidacji wszyscy rodzice uczniów.

W tym miejscy należy wskazać, iż przywołany przepis art. 59 ust. 2 u.s.o. nie wskazuje formy zawiadomienia rodziców. Przy czym w piśmiennictwie prezentowany jest pogląd, iż "czynność zawiadomienia nie jest czynnością prawną, lecz tzw. czynnością materialno-techniczną, która polega na tym, że ma ona w zasadzie charakter faktyczny, a jednak pośrednio wywołuje skutki prawne, gdyż warunkuje prawidłowość procedury likwidacyjnej. Mieści się ono już w zakresie wykonania uchwały intencyjnej. Jednolite jest także stanowisko doktryny, iż zawiadomienie o zamiarze likwidacji jest dokonywane skutecznie wówczas, gdy dotarło do wszystkich osób lub organów, które powinny być poinformowane o zamierzonej likwidacji, najpóźniej w terminie, o którym mowa w tym przepisie (por. M. Plich w: Ustawa o systemie oświaty. Komentarz, wyd. ABC, str. 474-475). Nadto z ugruntowanego orzecznictwa sądów administracyjnych wynika, że nie do przyjęcia pozostaje założenie, że doręczenie zawiadomienia jednemu z rodziców (opiekunów prawnych) dziecka, czyni skutecznym doręczenie drugiemu z nich (por. wyrok NSA z dnia 29 maja 2003 r. sygn. II SA/Gd 1735/00). Niedopełnienie przez organ prowadzący obowiązku powiadomienia o likwidacji szkoły rodziców dzieci w taki sposób, aby informacja dotarła do nich bezpośrednio, może stanowić przesłankę stwierdzenia nieważności uchwały.

Wskazać należy także na treść wyroku WSA w Krakowie z dnia 10 października 2007 r. sygn. akt IIISA/Kr 437/07, dostępny w internetowej Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl), w którym wypowiedziany został pogląd, z którym w całości identyfikuje się Sąd w niniejszej sprawie, iż "informacja o zamiarze likwidacji szkoły powinna zostać imiennie skierowana do każdego z rodziców i musi do niego dotrzeć. Forma w jakiej to nastąpi nie ma istotnego znaczenia. Powiadomienie może nastąpić w każdej formie, ważne jest jednak, aby faktycznie miało miejsce. O tym, czy dany rodzic został zawiadomiony o zamiarze likwidacji szkoły nie można domniemywać np. na tej podstawie, że sprawa została nagłośniona w lokalnym społeczeństwie. Przepis art. 59 ust. 1 u.s.o. ma charakter bezwzględny w tym znaczeniu, że nie przewiduje odstępstw od zasady w nim wyrażonej, a dotyczącej obowiązku organu zawiadomienia wszystkich rodziców o zamiarze likwidacji szkoły".

W tym kontekście nie do przyjęcia jest argumentacja Gminy, iż p. P. i A.M. rodzice P. i A. zostali zawiadomieni o zamiarze likwidacji szkoły, skoro została do nich wprawdzie wysłana informacja w tym zakresie lecz przesyłka powróciła z adnotacją poczty o dwukrotnym jej awizowaniu. W tym przypadku przyjęto, iż stosownie do reguły wynikającej z art. 44 § 4 kpa. przesyłkę zawierającą zawiadomienie uznano za doręczoną z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawiono w aktach sprawy. Odnośnie przedstawionego stanowiska w pierwszej kolejności należy organowi wskazać, iż ta forma doręczenia zastępczego stwarza jedynie domniemanie doręczenia zawiadomienia, które w każdym przypadku może zostać obalone przez podmiot, do którego przesyłka była wysłana, co skutkuje w procedurze administracyjnej przywróceniem terminu do dokonana czynności. W rozpoznawanej zaś sprawie organ winien wykazać, że zawiadomił tych rodziców nie zaś, że przyjął domniemanie ich zawiadomienia, gdyż norma art. 59 ust. 1 u.s.o. nie dopuszcza domniemania zawiadomienia lecz konieczność skutecznego zawiadomienia. Nadto do prawidłowego przyjęcia doręczenia zastępczego niezbędne jest odnotowanie na zwrotnym poświadczeniu przesyłki wskazania, gdzie umieszczono informację o możliwości odbioru przesyłki, czy w oddawczej skrzynce pocztowej lub też na drzwiach mieszkania adresata. Ze zwrotnego potwierdzenia odbioru tej przesyłki nie wynika zaś, gdzie została umieszczona informacja dla adresatów o pozostawieniu przesyłki, a z oświadczenia złożonego przez p. P.M. na rozprawie wynika, iż w skrzynce pocztowej nie znalazła żadnego awizo. Nadto skoro przesyłka powróciła z informacją poczty o dwukrotnym jej awizowaniu nic nie stało na przeszkodzie aby informację o zamiarze likwidacji doręczyć rodzicom np. na zebraniu rodziców w szkole.

Także nie do przyjęcia jest stanowisko organu, iż o zamiarze likwidacji szkoły został zawiadomiony p. R.J., gdyż przesyłka zawierająca taką informację została przekazana matce dzieci na nazwiska obojga rodziców, na co zdaniem organu pozwalają przepisy ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. Prawo przewozowe (Dz.U. z 2008 r. Nr 189, poz. 1159, ze zm.) oraz wydanego na tej podstawie Regulaminu świadczenia powszechnych usług pocztowych będącego załącznikiem do uchwały Nr 171 Zarządu Poczty Polskiej z dnia 19 lipca 2011 r., gdzie w § 3 ust. 10 regulaminu zapisano, iż adresatem przesyłki rejestrowanej mogą być współmałżonkowie. Już chociażby z tego tytułu nie można przyjąć, iż p. R.J. ojciec T.J. został zawiadomiony o zamiarze likwidacji szkoły, skoro z matką dziecka nie pozostaje w związku małżeńskim, jak również wspólnie nie zamieszkuje. Powyższe oznacza, iż nawet w oparciu o zapisy ustawy Prawo przewozowe brak było podstawy prawnej do uznania, iż skutecznie zawiadomiono tego rodzica o zamiarze likwidacji szkoły. Poza tym w zestawieniu "Lista uczniów szkoły wraz z adresatami rodziców" brak było adresu zamieszkania p. J., co winno skutkować wystąpieniem przez dyrekcję szkoły o uzupełnienie tych danych przez rodziców, skoro jak wynika, z oświadczenia p. J. na rozprawie zajmuje się on opieką nad dzieckiem.

Odnośnie zaś twierdzenia, iż można było skutecznie doręczyć zawiadomienie rodzicom dzieci na jeden adres ich zamieszkania jedną przesyłką, bowiem rodzic potwierdzający jej odbiór jednoznacznie zobowiązywał się do jej przekazania drugiemu ze współmałżonków wyjaśnić należy, iż stosownie do art. 43 kpa. takie założenie można byłoby uczynić, gdyby faktycznie wszyscy rodzice byli współmałżonkami wspólnie zamieszkałymi oraz założenie takie można było uczynić jedynie wówczas, gdyby organ wysłał dwa pisma dla każdego z rodziców. W takich przypadkach rodzic odbierający zawiadomienie zatrzymywał je dla siebie potwierdzając odbiór jako adresat pisma nie zaś jako domownik, który zobowiązuje się je przekazać drugiemu ze współmałżonków, gdyż dla drugiego współmałżonka nie załączono już zawiadomienia. Na zwrotnym potwierdzeniu odbioru przesyłki brak jest także wskazania, iż odebrano przesyłkę za współmałżonka jako domownik. Nie sposób zatem udowodnić, jak stara się to czynić organ, iż przesyłką taką zostali zawiadomieni obydwoje rodzice. Natomiast taka forma doręczenia nie jest dopuszczalna dla rodziców, którzy razem nie zamieszkują i nie pozostają już w związku małżeńskim p. K.B. oraz Z.B.

Trudno odnieść się do stanowiska Gminy, iż nie ma ona kompetencji do śledzenia miejsca zamieszkania rodziców dzieci, zwłaszcza tych którzy nie pozostają w stałym kontakcie ze szkołą, gdyż nie jest to argument mający prawne znaczenie. Skoro przepis art. 59 ust. 1 u.s.o. nie wskazuje trybu zawiadomienia rodziców oraz formy tego zawiadomienia, to należy wykorzystać każdy dostępny środek w tym zawiadomienie poprzez szkołę i jej nauczycieli na zebraniu rodziców z potwierdzeniem na piśmie przez obecnych rodziców odebrania takiego zawiadomienia, czy też za pośrednictwem szkoły zażądać uzupełnienia i uaktualnienia danych osobowych dziecka - ucznia poprzez wskazanie miejsca zamieszkania rodziców oraz możliwości kontaktu z nimi. Dla celów dowodowych organ prowadzący szkołę powinien dołożyć starań, aby poświadczyć twierdzenie, iż rodzice uczniów likwidowanej szkoły zostali zawiadomieni o zamiarze jej likwidacji.

W tym miejscu należy przywołać wyrok NSA z dnia 7 października 2009 r. sygn. I OSK 374/09, dostępny CBOSA, w którym wypowiedziano pogląd, iż z wykładni art. 59 ust. 1 u.s.o., zgodnie z którym o zamiarze likwidacji szkoły należy powiadomić indywidualnie każdego z rodziców, wynika, iż do unicestwienia bytu prawnego uchwały o likwidacji szkoły wystarczy aby tylko jeden z rodziców nie został zawiadomiony o zamiarze likwidacji szkoły na 6 miesięcy przed terminem jej likwidacji. Pogląd ten w całości akceptuje Sąd rozpoznający w niniejszej sprawie.

Mając na uwadze zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd podzielił zarzuty skarżących o wadliwości trybu likwidacji Szkoły Podstawowej w N. poprzez niezawiadomienie rodziców wszystkich dzieci do niej uczęszczających o zamiarze jej likwidacji. Naruszenie przez Gminę ustawowego wymogu likwidacji publicznej placówki oświatowej polegające na niedopełnieniu przez organ prowadzący obowiązku powiadomienia o likwidacji placówki rodziców dzieci w taki sposób aby informacji do nich dotarła, jest istotnym naruszeniem prawa i stanowi przesłankę do stwierdzenia nieważności uchwały organu samorządu na podstawie art. 147 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Jednocześnie orzeczono w pkt 2 sentencji, iż zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu. Zgodnie z art. 152 ustawy ppsa. w razie uwzględnienia skargi Sąd w wyroku określa, czy i w jakim zakresie zaskarżony akt lub czynność nie mogą być wykonane. Rozstrzygnięcie to traci moc z chwilą uprawomocnienia się wyroku. O kosztach postępowania obejmujących zwrot wpisu oraz koszty zastępstwa prawnego świadczonego przez profesjonalnego pełnomocnika, orzeczono na podstawie art. 200 w związku z art. 205 § 2 tej ustawy oraz § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c i § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348, ze zm.).



Powered by SoftProdukt