Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Tarnowska (spr.), , Sędzia WSA Bożena Więch – Baranowska, Sędzia WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka, Protokolant st. sekr. sąd. Piotr Bibrowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 sierpnia 2014 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia [...] na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...]listopada 2011 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji skargę oddala

I. Stan sprawy

1. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...] listopada 2011 r. znak [...] po rozpatrzeniu odwołania Stowarzyszenia [...] od decyzji [...]Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...]października 2011 r. znak [...], odmawiającej stwierdzenia nieważności decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla powiatu poznańskiego z dnia [...]marca 2009 r. znak [...], w przedmiocie udzielenia pozwolenia na użytkowanie – utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Decyzja została wydana na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa.

2. W uzasadnieniu decyzji Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego podał, że [...]Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...]października 2011 r., po rozpatrzeniu wniosku Stowarzyszenia [...] z dnia [...] kwietnia 2010 r., odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla powiatu [...]z dnia [...]marca 2009 r. (sprostowanej postanowieniem PINB dla powiatu [...]z dnia [...] kwietnia 2009 r.), którą to decyzją Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla powiatu [...]udzielił inwestorowi - firmie "D." S.A. z siedzibą w Poznaniu, pozwolenia na użytkowanie budynku produkcyjno - magazynowego o profilu kosmetyczno - drogeryjnym z częścią socjalno - biurową i obiektami towarzyszącymi, położonego w R. przy ul. [...], gm. [...], na działkach nr ewid. [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...], zrealizowanego na podstawie decyzji Starosty [...]o pozwoleniu na budowę z dnia [...] sierpnia 2007 r. nr [...] (zmienionej decyzjami Starosty [...]: z dnia [...] października 2008 r. nr [...], z dnia [...]stycznia 2009 r. nr [...] oraz z dnia [...] marca 2009 r. nr [...].

Od decyzji [...]Wojewódzkiego Inspektor Nadzoru Budowlanego z dnia [...]października 2011 r. odwołanie, w terminie, wniosło Stowarzyszenie [...].

3. W uzasadnieniu decyzji Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego stwierdził, że art. 156 § 1 kpa wymienia enumeratywnie przesłanki stanowiące podstawę do stwierdzenia nieważności decyzji. Stwierdzenie nieważności decyzji jest wyjątkiem od określonej w art. 16 kpa zasady trwałości decyzji administracyjnej. Istotą zaś postępowania odwoławczego jest ponowne rozstrzygnięcie sprawy administracyjnej, która była przedmiotem rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji.

W postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji uwzględnia się stan faktyczny i prawny obowiązujący w dacie wydania decyzji, a prowadząc postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności organ nie może orzekać co do istoty sprawy rozstrzygniętej kontrolowaną decyzją.

Organ podał, że Stowarzyszenie [...] wnioskiem z dnia 23 kwietnia 2010 r. wystąpiło do [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego o stwierdzenie nieważności decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla powiatu [...] z dnia [...] marca 2009 r. znak [...], natomiast [...]Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego pismem z dnia 30 czerwca 2011 r. zawiadomił o wszczęciu na wniosek tego Stowarzyszenia postępowania administracyjnego, a postanowieniem z dnia [...]lipca 2011 r. dopuścił Stowarzyszenie [...] do udziału w postępowaniu w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji z dnia [...]marca 2009 r. Zgodnie z pkt 8c regulaminu Stowarzyszenia, celem Stowarzyszenia jest występowanie na prawach strony we wszystkich postępowaniach administracyjnych dotyczących całego procesu inwestycyjnego na obszarze sołectwa [...], gm. [...], "od studium do wydania pozwolenia na użytkowanie".

Organ podał, że inwestor wnioskiem z dnia 27 lutego 2009 r. wystąpił do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla powiatu [...]o udzielenie pozwolenia na użytkowanie przedmiotowego obiektu, i przedłożył wszystkie wymagane dokumenty.

Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego stwierdził, że zgodnie z art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.), inwestor, w stosunku do którego nałożono obowiązek uzyskania pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego, jest zobowiązany zawiadomić organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej, Państwowej Inspekcji Pracy oraz Państwowej Straży Pożarnej, o zakończeniu budowy obiektu budowlanego i zamiarze przystąpienia do jego użytkowania. Organy te zajmują stanowisko w sprawie zgodności wykonania obiektu budowlanego z projektem budowlanym, a niezajęcie stanowiska w terminie 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia, traktuje się jak niezgłoszenie sprzeciwu lub uwag.

Państwowa Inspekcja Pracy pismem z dnia 6 marca 2009 r. poinformowała, że nie wnosi sprzeciwu.

Przedstawiciel Państwowej Straży Pożarnej w protokole z przeprowadzonych w dniu 2 marca 2099 r. czynności kontrolno - rozpoznawczych w zakresie ochrony przeciwpożarowej przedmiotowego obiektu stwierdził, że w zakresie bezpieczeństwa pożarowego obiekt został wykonany zgodnie z dokumentacją projektową.

Państwowa Inspekcja Sanitarna nie zajęła stanowiska w wyznaczonym terminie, co traktuje się jak niezgłoszenie sprzeciwu lub uwag.

Stosownie do art. 59 ust. 1 Prawa budowlanego, właściwy organ wydaje decyzję w sprawie pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego po przeprowadzeniu obowiązkowej kontroli, o której mowa w art. 59a. Zgodnie z art. 59a ust. 1 Prawa budowlanego, właściwy organ przeprowadza, na wezwanie inwestora, obowiązkową kontrolę budowy w celu stwierdzenia prowadzenia jej zgodnie z ustaleniami i warunkami określonymi w pozwoleniu na budowę.

Przedstawiciele Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla powiatu poznańskiego przeprowadzili w dniu 30 marca 2009 r. obowiązkową kontrolę zakończonej budowy przedmiotowego obiektu budowlanego, co potwierdza znajdujący się w aktach sprawy protokół. W kontroli uczestniczył przedstawiciel inwestora, kierownik budowy oraz projektant. W wyniku kontroli stwierdzono spełnienie przez inwestora przesłanek z art. 59a ust. 2 Prawa budowlanego, tj. zgodność obiektu budowlanego z projektem zagospodarowania działki, zgodność obiektu budowlanego z projektem architektoniczno - budowlanym w zakresie: charakterystycznych parametrów technicznych obiektu (kubatury, powierzchni zabudowy, wysokości, długości, szerokości i liczby kondygnacji); wykonania widocznych elementów nośnych układu konstrukcyjnego obiektu budowlanego; geometrii dachu; wykonania zasadniczych elementów wyposażenia budowlano - instalacyjnego, zapewniających użytkowanie obiektu zgodnie z przeznaczeniem; zapewnienia warunków niezbędnych do korzystania z obiektu budowlanego przez osoby niepełnosprawne. Ponadto stwierdzono, że wykonane zostały wszystkie roboty budowlane objęte pozwoleniem na budowę i projektem budowlanym, umożliwiające oddanie obiektu do użytkowania. Teren budowy został uporządkowany i zagospodarowany. Nie stwierdzono istotnych ani nieistotnych odstąpień od zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych warunków pozwolenia na budowę.

Organ stwierdził, że z uwagi na powyższe, tj. w sytuacji, gdy stwierdzono, że przedmiotowy obiekt budowlany nadaje się do użytkowania, co potwierdza w szczególności protokół z dnia 30 marca 2009 r. z obowiązkowej kontroli zakończenia budowy obiektu budowlanego, Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla powiatu [...]decyzją z dnia [...]marca 2009 r. udzielił inwestorowi - firmie "D." S.A. z siedzibą w P. pozwolenia na użytkowanie budynku produkcyjno - magazynowego o profilu kosmetyczno - drogeryjnym z częścią socjalno - biurową i obiektami towarzyszącymi.

Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego stwierdził również, że w takim stanie faktycznym i prawnym sprawy, [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...] października 2011 r. zasadnie odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla powiatu [...] z dnia [...] marca 2009 r. w przedmiocie udzielenia pozwolenia na użytkowanie. W jego ocenie decyzja organu powiatowego nie jest obarczona żadną z wad, o których mowa w art. 156 § 1 kpa, obligującą organ wojewódzki do stwierdzenia nieważności decyzji. Badana decyzja została bowiem wydana przez właściwy organ, bez rażącego naruszenia prawa, nie została wydana bez podstawy prawnej, nie dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną, została skierowana do właściwych stron postępowania, była wykonalna w dniu jej wydania, a jej wykonanie nie wywołałoby czynu zagrożonego karą oraz nie zawiera wady powodującej jej nieważność z mocy prawa.

W związku z zawartym w odwołaniu od zaskarżonej decyzji, uzupełnionym pismem z dnia 25 listopada 2011 r. zarzutem odnośnie braku zgodności przedmiotowego obiektu budowlanego z decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach, organ wyjaśnił, że w postępowaniu dotyczącym udzielenia pozwolenia na użytkowanie, przedmiotem oceny organów nadzoru budowlanego jest zgodność budowy obiektu budowlanego z ustaleniami i warunkami określonymi w decyzji o pozwoleniu na budowę, a nie z decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach.

Organ stwierdził również, że w świetle powyższych ustaleń pozostałe zarzuty zawarte w odwołaniu pozostają bez wpływu na zasadność rozstrzygnięcia.

4. Zdaniem Sądu, stan faktyczny przyjęty za podstawę zaskarżonego rozstrzygnięcia nie budzi wątpliwości.

II. Zarzuty podniesione w skardze i stanowiska pozostałych stron

1. Skargę na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...]listopada 2011 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie złożyło Stowarzyszenie [...]; zarzucając naruszenie:

1. art. 138 § 1 pkt 1 kpa przez jego zastosowanie,

2. art. 138 § 1 pkt 2 kpa przez jego niezastosowanie,

3. art. 59 f ust. 6 Prawa budowlanego polegające na jego niezastosowaniu w sytuacji, gdy istniały przesłanki do wydania decyzji odmawiającej wydania pozwolenia na użytkowanie. Inwestycja nie jest zgodna:

• z ustaleniami i warunkami określonymi w pozwoleniu na budowę oraz z projektem zagospodarowania działki i z projektem architektoniczno - budowlanym,

• z wymaganiami określonymi w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach znak [...] z dnia [...] czerwca 2007 r.

2. W odpowiedzi na skargę Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego wniósł o oddalenie skargi i podtrzymał stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

III. Podstawa prawna rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

1. Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.) sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, co oznacza, że w zakresie dokonywanej kontroli Sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji orzekając w sprawie nie naruszyły prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy.

Stosownie do art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.), sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

2. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 25 maja 2012 r. sygn. akt VII SA/Wa 71/12 po rozpoznaniu skargi Stowarzyszenia [...] na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] listopada 2011 r. [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji – skargę oddalił.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 20 marca 2014 r. II OSK 2561/12, po rozpoznaniu skargi kasacyjnej Stowarzyszenia [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 maja 2012 r. sygn. akt VII SA/Wa 71/12 – uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.

2. Rozpoznając zatem skargę Stowarzyszenia [...] ponownie, wskazać należy, że zaskarżoną decyzją Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego utrzymał w mocy decyzję [...]Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] października 2011 r. odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla powiatu [...]z dnia [...]marca 2009 r. znak [...] w przedmiocie udzielenia pozwolenia na użytkowanie.

Dokonując oceny zaskarżonej decyzji Sąd uznał, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ zarówno zaskarżona jak również poprzedzająca decyzja nie naruszają przepisów prawa.

Sąd podziela stanowisko organu przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

3.1. Jak wynika z akt sprawy – postępowanie administracyjne w niniejszej sprawie zostało wszczęte wnioskiem Stowarzyszenia [...] z dnia 23 kwietnia 2010 r. o stwierdzenie nieważności decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla powiatu [...]z dnia [...]marca 2009 r. udzielającej firmie "D." S.A. z siedzibą w P.pozwolenia na użytkowanie budynku produkcyjno-magazynowego o profilu kosmetyczno-drogeryjnym z częścią socjalno-biurową i obiektami towarzyszącymi, położonego w R. przy ul. [...], gm. [...], na działkach nr ewid. [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...].

Obiekt ten zrealizowany został na podstawie decyzji Starosty [...]o pozwoleniu na budowę z dnia [...] sierpnia 2007 r. nr [...], zmienionej decyzjami Starosty [...]: z dnia [...]października 2008 r. nr [...], z dnia [...]stycznia 2009 r. nr [...] oraz z dnia [...] marca 2009 r. nr [...].

3.2. Postępowanie o stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej jest postępowaniem nadzwyczajnym, stanowi formę nadzoru. Przedmiotem tego postępowania jest wyłącznie ustalenie, czy ostateczna decyzja administracyjna poddana nadzorowi w nadzwyczajnym trybie jest dotknięta którąkolwiek z wad wymienionych w art. 156 § 1 kpa. A zatem, w postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej obowiązkiem organu jest wyłącznie rozpatrzenie sprawy w granicach określonych w art. 156 § 1 kpa, co oznacza, że w postępowaniu tym organ administracji nie może rozstrzygnąć sprawy co do istoty, jak może to uczynić w postępowaniu odwoławczym, w postępowaniu zwykłym, organ nadzoru może tutaj działać tylko jako organ kasacyjny.

Stwierdzenie nieważności decyzji jest wyjątkiem od wyrażonej w art. 16 kpa zasady trwałości decyzji administracyjnych, a ponieważ przesłanki stwierdzenia nieważności zostały wymienione wyczerpująco w art. 156 § 1 kpa, powinny być interpretowane dosłownie, a nie rozszerzająco.

Podkreślić równocześnie należy, że zgodnie z art. 156 § 1 pkt 2 kpa, organ administracji publicznej stwierdza nieważność decyzji, która została wydana bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa. W orzecznictwie sądowym przyjmuje się, że rażące naruszenie prawa zachodzi wtedy, gdy treść decyzji administracyjnej jest jednoznacznie sprzeczna z treścią przepisu prawa, i gdy taka decyzja nie może być zaakceptowana przez organy praworządnego państwa i powinna zostać wyeliminowana z obrotu prawnego. Rażącym naruszeniem prawa jest przekroczenie prawa, czyli naruszenie w sposób oczywisty i jednoznaczny przepisu prawnego, którego treść bez żadnych wątpliwości interpretacyjnych może być ustalona w bezpośrednim rozumieniu.

O rażącym naruszeniu prawa decydują łącznie trzy przesłanki: oczywistość naruszenia prawa, charakter przepisu, który został naruszony oraz skutki ekonomiczne, gospodarcze, społeczne, które wywołuje decyzja. Oczywistość naruszenia prawa polega na rzucającej się w oczy sprzeczności pomiędzy treścią rozstrzygnięcia, a przepisem prawa stanowiącym jego podstawę prawną. Oznacza to, że w sposób rażący może zostać naruszony wyłącznie przepis, który może być stosowany w bezpośrednim rozumieniu, to jest taki, który nie wymaga wykładni prawa. Skutki, które wywołuje decyzja uznana za rażąco naruszająca prawo, to skutki niemożliwe do zaakceptowania z punktu widzenia wymagań praworządności - skutki gospodarcze lub społeczne naruszenia, których wystąpienie powoduje, że nie jest możliwe zaakceptowanie decyzji jako aktu organu praworządnego państwa.

Podkreślić równocześnie należy, że w postępowaniu nieważnościowym organ administracji nie prowadzi postępowania wyjaśniającego w zakresie, o jakim mowa w art. 7 i 77 § 1 kpa, lecz dokonuje kontroli legalności ostatecznej decyzji administracyjnej z punktu widzenia przesłanek określonych w art. 156 § 1 kpa według stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dacie wydania kontrolowanej decyzji – czyli, w niniejszej sprawie w dniu [...] marca 2009 r.

3.3. Zgodnie z art. 55 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane - w brzmieniu obowiązującym w dniu [...]marca 2009 r. – ( j.t. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118, z późn. zm.), przed przystąpieniem do użytkowania obiektu budowlanego należy uzyskać ostateczną decyzję o pozwoleniu na użytkowanie, jeżeli: (1) na wzniesienie obiektu budowlanego jest wymagane pozwolenie na budowę i jest on zaliczony do kategorii V, IX-XVIII, XX, XXII, XXIV, XXVII-XXX, o których mowa w załączniku do ustawy; (2) zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 49 ust. 5 albo art. 51 ust. 4; (3) przystąpienie do użytkowania obiektu budowlanego ma nastąpić przed wykonaniem wszystkich robót budowlanych.

Zgodnie z art. 56 ust. 1 ustawy Prawo budowlane, inwestor, w stosunku do którego nałożono obowiązek uzyskania pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego, jest obowiązany zawiadomić, zgodnie z właściwością wynikającą z przepisów szczególnych, organy: Państwowej Inspekcji Sanitarnej, Państwowej Inspekcji Pracy i Państwowej Straży Pożarnej - o zakończeniu budowy obiektu budowlanego i zamiarze przystąpienia do jego użytkowania. Organy zajmują stanowisko w sprawie zgodności wykonania obiektu budowlanego z projektem budowlanym. Niezajęcie stanowiska przez organy, wymienione w ust. 1, w terminie 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia, traktuje się jak niezgłoszenie sprzeciwu lub uwag (ust. 2).

Zauważyć równocześnie należy, że do dnia 19 sierpnia 2007 r. inwestor obowiązany był zawiadomić również Inspekcję Ochrony Środowiska, jednakże obowiązek ten został wyeliminowany uchyleniem art. 56 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo budowlane z dniem 19 sierpnia 2007 r. przez art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2007 r. Nr 88, poz. 587) z dniem 19 sierpnia 2007 r. Zadania w zakresie ochrony środowiska wykonują zaś Organy Inspekcji Ochrony Środowiska działające na podstawie przepisów ustawy o Inspekcji Ochrony Środowiska, jak stanowi art. 377 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony Środowiska (j.t. Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150 z póżn. zm.).

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy Prawo budowlane, w brzmieniu obowiązującym w dniu [...] marca 2009 r., do zawiadomienia o zakończeniu budowy obiektu budowlanego lub wniosku o udzielenie pozwolenia na użytkowanie inwestor jest obowiązany dołączyć: (1) oryginał dziennika budowy, (2) oświadczenie kierownika budowy: a) o zgodności wykonania obiektu budowlanego z projektem budowlanym i warunkami pozwolenia na budowę oraz przepisami, b) o doprowadzeniu do należytego stanu i porządku terenu budowy, a także - w razie korzystania - drogi, ulicy, sąsiedniej nieruchomości, budynku lub lokalu, (3) oświadczenie o właściwym zagospodarowaniu terenów przyległych, jeżeli eksploatacja wybudowanego obiektu jest uzależniona od ich odpowiedniego zagospodarowania, (4) protokoły badań i sprawdzeń, (5) inwentaryzację geodezyjną powykonawczą, (6) potwierdzenie, zgodnie z odrębnymi przepisami, odbioru wykonanych przyłączy.

Art. 57 ust. 2 ustawy Prawo budowane stanowi, że w razie zmian nieodstępujących w sposób istotny od zatwierdzonego projektu lub warunków pozwolenia na budowę, dokonanych podczas wykonywania robót, do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć kopie rysunków wchodzących w skład zatwierdzonego projektu budowlanego, z naniesionymi zmianami, a w razie potrzeby także uzupełniający opis. W takim przypadku oświadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, powinno być potwierdzone przez projektanta i inspektora nadzoru inwestorskiego, jeżeli został ustanowiony. Inwestor jest obowiązany dołączyć do wniosku, o którym mowa w ust. 1, oświadczenia o braku sprzeciwu lub uwag ze strony organów wymienionych w art. 56 (ust. 3). Inwestor jest obowiązany uzupełnić dokumenty wymienione w ust. 1-3, jeżeli, w wyniku ich sprawdzenia przez właściwy organ, okaże się, że są one niekompletne lub posiadają braki i nieścisłości (ust. 4). Wniosek o udzielenie pozwolenia na użytkowanie stanowi wezwanie właściwego organu do przeprowadzenia obowiązkowej kontroli, o której mowa w art. 59a (ust. 6).

Zgodnie z art. 59 ust. 1 tej ustawy, właściwy organ wydaje decyzję w sprawie pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego po przeprowadzeniu obowiązkowej kontroli, o której mowa w art. 59a.

Zgodnie natomiast z art. 59a ust. 1 tej ustawy, właściwy organ przeprowadza, na wezwanie inwestora, obowiązkową kontrolę budowy w celu stwierdzenia prowadzenia jej zgodnie z ustaleniami i warunkami określonymi w pozwoleniu na budowę. Kontrola, o której mowa w ust. 1, obejmuje sprawdzenie: (1) zgodności obiektu budowlanego z projektem zagospodarowania działki lub terenu, (2) zgodności obiektu budowlanego z projektem architektoniczno-budowlanym, w zakresie: a) charakterystycznych

parametrów technicznych: kubatury, powierzchni zabudowy, wysokości, długości, szerokości i liczby kondygnacji, b) wykonania widocznych elementów nośnych układu konstrukcyjnego obiektu budowlanego, c) geometrii dachu (kąt nachylenia, wysokość kalenicy i układ połaci dachowych), d) wykonania urządzeń budowlanych, e) zasadniczych elementów wyposażenia budowlano-instalacyjnego, zapewniających użytkowanie obiektu zgodnie z przeznaczeniem, f) zapewnienia warunków niezbędnych do korzystania z tego obiektu przez osoby niepełnosprawne, w szczególności poruszające się na wózkach inwalidzkich - w stosunku do obiektu użyteczności publicznej i budynku mieszkalnego wielorodzinnego, (3) wyrobów budowlanych szczególnie istotnych dla bezpieczeństwa konstrukcji i bezpieczeństwa pożarowego, (4) w przypadku nałożenia w pozwoleniu na budowę obowiązku rozbiórki istniejących obiektów budowlanych nieprzewidzianych do dalszego użytkowania lub tymczasowych obiektów budowlanych - wykonania tego obowiązku, jeżeli upłynął termin rozbiórki określony w pozwoleniu, (5) uporządkowania terenu budowy (ust. 2).

Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 15 czerwca 2007 r. II OSK 975/06, Lex nr 338615, stwierdził, m.in., iż wykonanie robót budowlanych na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę i w okresie ważności tego pozwolenia, uprawnia inwestora do wystąpienia z wnioskiem o udzielenie pozwolenia na użytkowanie, o ile rozpoczęcie użytkowania obiektu uzależnione jest od uzyskania takiego pozwolenia. Obowiązkiem zaś właściwego organu jest stwierdzenie na miejscu budowy, co winno zostać utrwalone protokołem, zgodność wykonania obiektu z warunkami zabudowy oraz warunkami pozwolenia na budowę. Późniejsze wstrzymanie wykonania zaskarżonej do Sądu Administracyjnego decyzji o pozwoleniu na budowę, nie ma znaczenia dla oceny, czy wykonany na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę obiekt zrealizowany został zgodnie z warunkami tego pozwolenia. W uzasadnieniu tym Sąd wskazał również, iż z przepisu art. 59 ust. 1 Prawa budowlanego wynikają jednoznacznie wymogi, które winny zostać spełnione, aby inwestor uzyskał decyzję o pozwoleniu na użytkowanie obiektu, oraz, iż wśród tych wymogów nie mieści się wylegitymowanie się przez inwestora prawomocną decyzją o pozwoleniu na budowę. Sąd podniósł, iż warunku takiego nie zawiera również przepis art. 57 ustawy - Prawo budowlane określający, jakie dokumenty inwestor obowiązany jest dołączyć do wniosku o pozwolenie na użytkowanie obiektu. Niniejszy skład orzekający pogląd ten podziela w zupełności.

Z powyższego wynika, że ustawodawca precyzyjnie określa obowiązki inwestora związane z uzyskaniem pozwolenia na użytkowanie obiektu, i że obowiązki te określone są w wyżej przytoczonych przepisach enumeratywnie. Oznacza to, że obowiązkiem organu nadzoru budowlanego jest zbadać spełnienie przez inwestora powyższych obowiązków, a jednocześnie należy zauważyć, że żaden z tych przepisów nie uprawnia organu do nakładania na inwestora dodatkowych obowiązków.

Nie budzi wątpliwości, że postępowanie w sprawie udzielenia pozwolenia na użytkowanie i postępowanie w sprawie pozwolenia na budowę, są dwoma odrębnymi postępowaniami w znaczeniu procesowym i regulowane różnymi przepisami, chociaż mogą dotyczyć tego samego obiektu budowlanego. Postępowanie w sprawie udzielenia pozwolenia na użytkowanie nie jest kontynuacją postępowania w sprawie pozwolenia na budowę. W tej sytuacji organ wydający pozwolenie na użytkowanie tj. organ nadzoru budowlanego nie bada prawidłowości projektu i ewentualnych jego wad, bo to nie leży w jego kompetencji, tylko stwierdza, czy obiekt wykonano zgodnie z projektem i czy nadaje się do użytkowania. Stroną w postępowaniu w sprawie pozwolenia na użytkowanie jest wyłącznie inwestor, co wynika z art. 59 ust. 7 Prawa budowlanego. Nieprawidłowości projektu czy wady decyzji o pozwoleniu na budowę badane są w postępowaniu o pozwolenie na budowę i ewentualnie w postępowaniu nadzorczym organów architektoniczno-budowlanych. Późniejsze zaskarżenie w trybie nadzwyczajnym decyzji o pozwoleniu na budowę nie ma zaś znaczenia dla oceny, czy wykonany na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę obiekt zrealizowany został zgodnie z warunkami tego pozwolenia.

3.4. Z akt sprawy wynika, że inwestor dostarczył wymagane przepisami dokumenty, po czym Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla powiatu [...]- na wezwanie z dnia 27 lutego 2009 r. - przeprowadził obowiązkową kontrolę w dniu 30 marca 2009 r., w której uczestniczył również przedstawiciel inwestora, kierownik budowy oraz projektant. Po przeprowadzeniu tej kontroli stwierdzono spełnienie przesłanek wskazanych w art. 59a ust. 2 ustawy Prawo budowlane, tj. zgodność obiektu budowlanego z projektem zagospodarowania działki; zgodność obiektu budowlanego z projektem architektoniczno-budowlanym w zakresie:

charakterystycznych parametrów technicznych obiektu (kubatury, powierzchni zabudowy, wysokości, długości i szerokości oraz liczby kondygnacji), wykonania widocznych elementów nośnych układu konstrukcyjnego obiektu budowlanego, geometrii dachu, wykonania zasadniczych elementów wyposażenia budowlano-instalacyjnego, zapewniających użytkowanie obiektu budowlanego zgodnie z przeznaczeniem oraz w zakresie zapewnienia warunków niezbędnych do korzystania z obiektu budowlanego przez osoby niepełnosprawne. Ponadto stwierdzono, iż wykonane zostały wszystkie roboty budowlane objęte pozwoleniem na budowę i projektem budowlanym, umożliwiające oddanie obiektu do użytkowania, teren budowy został uporządkowany i zagospodarowany. Nie stwierdzono żadnych – ani istotnych ani nieistotnych odstąpień od zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych warunków pozwolenia na budowę.

3.5. Jak wskazano wyżej, zgodnie z art. 56 ust. 1 Prawa budowlanego, inwestor, który zobowiązany jest do uzyskania pozwolenia na użytkowanie, zobowiązany jest zawiadomić wymienione w przepisie organy o zakończeniu budowy obiektu budowlanego i zamiarze przystąpienia do jego użytkowania. Organy te - w dniu wydania przedmiotowej decyzji były to: Państwowa Inspekcja Sanitarna, Państwowa Inspekcja Pracy oraz Państwowa Straż Pożarna, i jak wynika z akt sprawy, zostały prawidłowo powiadomione przez inwestora pismami z dnia 19 lutego 2009 r., jednakże Państwowa Inspekcja Sanitarna nie zajęła stanowiska w ustawowym (art. 56 ust. 2 Prawa budowlanego) terminie 14 dni od dnia zawiadomienia, co - zgodnie z art. 56 ust 2 - traktuje się jak niezgłoszenie sprzeciwu lub brak uwag, Państwowa Inspekcja Pracy w piśmie z dnia 6 marca 2009 r. poinformowała, iż nie wnosi sprzeciwu co do zamierzonego przejęcia wskazanych obiektów do użytkowania, natomiast Państwowa Straż Pożarna w dniu 2 marca 2009 r. przeprowadziła czynności kontrolno-rozpoznawcze celem dokonania odbioru technicznego w zakresie bezpieczeństwa pożarowego przedmiotowej budowy. W wyniku przeprowadzonych czynności kontrolujący stwierdził, iż w zakresie bezpieczeństwa pożarowego obiekt wykonany został zgodnie z dokumentacją projektową.

3.6. Słusznie wobec powyższego Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego uznał, że w sytuacji, gdy stwierdzono, że przedmiotowy obiekt budowlany nadaje się do użytkowania, co potwierdza w szczególności protokół z dnia 30 marca 2009 r. z obowiązkowej kontroli zakończenia budowy obiektu budowlanego, Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla powiatu [...] decyzją z dnia [...] marca 2009 r. udzielił inwestorowi - firmie "D." S.A. z siedzibą w P. pozwolenia na użytkowanie budynku produkcyjno - magazynowego o profilu kosmetyczno - drogeryjnym z częścią socjalno - biurową i obiektami towarzyszącymi.

Prawidłowo również, zdaniem Sądu, Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego stwierdził, że w takim stanie faktycznym i prawnym sprawy, [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...] października 2011 r. zasadnie odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla powiatu [...] z dnia [...] marca 2009 r. w przedmiocie udzielenia pozwolenia na użytkowanie, bowiem decyzja organu powiatowego nie jest obarczona żadną z wad, o których mowa w art. 156 § 1 kpa, obligującą organ wojewódzki do stwierdzenia nieważności decyzji. Decyzja została wydana przez właściwy organ, bez rażącego naruszenia prawa, nie została wydana bez podstawy prawnej, nie dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną, została skierowana do właściwych stron postępowania, była wykonalna w dniu jej wydania, a jej wykonanie nie wywołałoby czynu zagrożonego karą oraz nie zawiera wady powodującej jej nieważność z mocy prawa.

3.7. Zgodnie z zasadą legalizmu wyrażoną w art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. - organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa, a zgodnie z tą zasadą (praworządności, legalności działania)wyrażoną art. 6 kpa - organy administracji publicznej działają na podstawie przepisów prawa.

Organy władzy publicznej mają przyznane przez ustawy kompetencje do podejmowania władczych decyzji wiążących obywateli oraz inne podmioty prawa. Aby decyzja danego organu odpowiadała wymogom legalności, musi on posiadać ustawowo określoną kompetencję do działania w danym zakresie, działać zgodnie z odpowiednimi procedurami, a treść tej decyzji musi być zgodna z odpowiednimi normami prawa materialnego zawartymi w ustawie. Organ władzy publicznej nie może podejmować żadnej decyzji bez podstawy prawnej (P. Wieczorek – Komentarz do Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. Liber. Warszawa 2000, s. 19).

Zgodnie z art. 20 kpa, właściwość rzeczową organu administracji publicznej ustala się według przepisów o zakresie jego działania. O właściwości organu administracji publicznej do rozpoznawania i załatwiania określonej kategorii spraw stanowią jednak nie przepisy normujące zakres działania, a przepisy prawne regulujące kompetencje, które są zawarte w ustawach o charakterze materialnoprawnym, np. Prawo budowlane, Prawo wodne, Prawo ochrony środowiska, ustawa o gospodarce nieruchomościami. Właściwość określonego organu administracji musi wynikać z przepisów prawa, a wkroczenie w zakres właściwości innego organu stanowi kwalifikowane naruszenie prawa, będące podstawą stwierdzenia nieważności decyzji (B. Adamiak, J. Borkowski – Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz. 10. Wydanie. Wydawnictwo C.H.Beck, Warszawa 2009, s. 102 i nast.).

Art. 3 pkt 17 ustawy Prawo budowlane stanowi, że przez "właściwy organ" należy rozumieć organy administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego, stosownie do ich właściwości określonej w rozdziale 8 tej ustawy – "Organy administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego". Właściwy organ w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane nie jest właściwym organem w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, czy przepisów ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska, bowiem obie te ustawy – odpowiednio – w rozdziale VII – "Organy administracji oraz instytucje ochrony środowiska", czy też w rozdziale 2 – "Organy Inspekcji Ochrony Środowiska" – wskazują organy właściwe, i nie są to te same organy, a co najważniejsze, wszystkie te właściwe organy mają różne kompetencje wynikające ze stosownych ustaw.

Z akt sprawy wynika, że decyzję w przedmiocie pozwolenia na użytkowanie poprzedzała decyzja z dnia [...] czerwca 2007 r. o środowiskowych uwarunkowaniach. Jednakże, jak wynika z art. 59a ust. 1 ustawy Prawo budowane, właściwy organ sprawdza zgodność obiektu budowlanego z decyzją o pozwoleniu na budowę, a nie z decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach, bowiem zgodność budowy z wymaganiami ochrony środowiska dla nowo zbudowanego lub przebudowanego obiektu budowlanego, zespołu obiektów lub instalacji ocenia się w oparciu o art. 76 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska. Spełnienie tych wymagań jest warunkiem oddania obiektu do użytkowania, jednakże ocena ich spełnienia nie należy do kompetencji organów nadzoru budowlanego, lecz do kompetencji organów ochrony środowiska. Dodatkowo należy zauważyć, że z art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska, wynika, iż przy wykonywaniu kontroli przestrzegania wymagań ochrony środowiska inspektor może być uprawniony do wydania w trakcie kontroli decyzji w przedmiocie wstrzymania oddania do użytku obiektu budowlanego, zespołu obiektów lub instalacji niespełniających wymagań ochrony środowiska.

Z powyższego wynika, że organy nadzoru budowlanego działające w sprawie niniejszej działały w ramach ustawowych norm prawnych określających ich kompetencje, zadania i tryb postępowania, i uprawnień swoich nie przekroczyły.

3.8. Przedmiotowy obiekt zrealizowany został w oparciu o pozwolenie na budowę nr [...], wydane przez Starostę [...]w dniu [...] sierpnia 2007 r., które następnie było trzykrotnie zmieniane (decyzja nr [...]z dnia [...]października 2008 r., decyzja nr [...]z dnia [...]stycznia 2009 r., decyzja nr [...]z dnia [...] marca 2009 r.). Pozwolenie na budowę w jego pierwotnym brzmieniu zobowiązywało inwestora do zachowania określonych warunków, zgodnie z treścią art. 36 ust. 1 oraz art. 42 ust. 2 i 3 ustawy Prawo budowlane, przy czym wymagania te zostały wymienione w decyzji. Zakres nałożonych wymagań został jednak zmodyfikowany w kolejnych w/w decyzjach zmieniających, a ich ostateczny zakres ustalony został następująco (decyzja nr [...]z dnia [...] marca 2009 r.): " 1) szczególne warunki zabezpieczenia terenu budowy i prowadzenia robót budowlanych: roboty budowlane należy wykonać zgodnie z warunkami technicznymi i zasadami bhp obowiązującymi w budownictwie oraz uzgodnieniami do projektu, a teren budowy zabezpieczyć przed dostępem osób niepowołanych, 2) czas użytkowania tymczasowych obiektów budowlanych: zaplecze budowy na czas realizacji budowy, 3) terminy rozbiórki tymczasowych obiektów budowlanych: zaplecze budowy - 7 dni przed zawiadomieniem o zakończeniu budowy, 4) szczegółowe wymagania dotyczące nadzoru na budowie: -, 5) przed przystąpieniem do użytkowania uzyskać ostateczną decyzję o pozwoleniu na użytkowanie, 6) kierownik budowy (robót) jest obowiązany prowadzić dziennik budowy lub rozbiórki oraz umieścić na budowie lub na rozbieranym obiekcie, w widocznym miejscu, tablicę informacyjną oraz ogłoszenie, zawierające dane dotyczące bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia. Inwestor jest obowiązany zapewnić nadzór inwestorski w specjalności konstrukcyjno-budowlanej zgodnie z § 2 ust. 2 Zarządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 19.11.2001 r. w sprawie rodzaju obiektów budowlanych, przy realizacji których wymagane jest ustanowienie inspektora nadzoru inwestorskiego ". Wymagania te zostały przez inwestora spełnione.

Prawidłowo Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla powiatu poznańskiego wydał w oparciu o posiadaną dokumentację, w tym w szczególności protokół obowiązkowej kontroli z dnia 30 marca 2009 r., decyzję z dnia [...] marca 2009 r. o pozwoleniu na użytkowanie przedmiotowego budynku produkcyjno-magazynowego o profilu kosmetyczno-drogeryjnym z częścią socjalno-biurową i obiektami towarzyszącymi, a w związku z tym zasadnie Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego utrzymał w mocy decyzję [...]Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego, który odmówił stwierdzenia nieważności decyzji, bowiem nie stwierdził rażącego naruszenia prawa, o którym mowa w art. 156 § 1 pkt 2 kpa i nie stwierdził również zaistnienia w przedmiotowej sprawie żadnej z pozostałych przesłanek stwierdzenia nieważności decyzji, wskazanych w art. 156 § 1 kpa.

IV. Wobec powyższego, odnosząc się do zarzutów skargi stwierdzić należy, iż są one niezasadne.

W pierwszej kolejności powtórzyć należy (pkt III.3.2. uzasadnienia), że postępowanie niniejsze prowadzone było w trybie nadzwyczajnym – o stwierdzenie nieważności decyzji w sprawie udzielenia pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego, a nie w trybie zwykłym – o wydanie pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego, w którym to postępowaniu stroną jest wyłącznie inwestor, co wynika z art. 59 ust. 7 Prawa budowlanego. W postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji organ bada tylko i wyłącznie czy zaistniała którakolwiek z przesłanek stwierdzenia nieważności decyzji wymienionych enumeratywnie w art. 156 § 1 kpa, a zatem czy decyzja: 1) wydana została z naruszeniem przepisów o właściwości, 2) wydana została bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa, 3) dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną, 4) została skierowana do osoby niebędącej stroną w sprawie, 5) była niewykonalna w dniu jej wydania i jej niewykonalność ma charakter trwały, 6) w razie jej wykonania wywołałaby czyn zagrożony karą, 7) zawiera wadę powodującą jej nieważność z mocy prawa. W postępowaniu tym organ nie może jednakże merytorycznie rozpoznać i rozstrzygnąć sprawy administracyjnej, rozstrzyga sprawę według stanu faktycznego i prawnego z dnia wydania kwestionowanej decyzji. Z powyższego wynika więc, że w postępowaniu w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji przedmiot tego postępowania został ograniczony wyłącznie do rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy procesowej (B. Adamiak - Przedmiot postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej, PiP 2001, z. 8, s. 31).

W uzasadnieniu skargi strona skarżąca wskazała, że skoro na mocy art. 46 ust. 4 pkt 2 ustawy Prawo ochrony środowiska decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach wiąże organ administracji architektoniczno-budowlanej (pozwolenie na budowę), to tym samym na mocy art. 59a ust. 1 ustawy Prawo budowlane (pozwolenie na budowę), wiąże także organ nadzoru budowlanego.

Stwierdzić zatem należy, że art. 46 ust. 4 pkt 2 ustawy Prawo ochrony środowiska został uchylony z dniem 15 listopada 2008 r. ustawą z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227), która weszła w życie z dniem 15 listopada 2008 r., a zatem przed wydaniem decyzji z dnia [...] marca 2009 r. w sprawie pozwolenia na użytkowanie.

Strona skarżąca zarzuciła również, że "organy nadzoru budowlanego: [...]WINB oraz GINB nie odniosły się konkretnie do zarzutów (nieprawidłowości) wymienionych w żądaniu z dnia 23.04.2010 r.: a) braku zbiornika p.pożarowego, ... ". Wskazać należy, że żądanie z dnia 23 kwietnia 2010 r. jest wnioskiem skarżącego Stowarzyszenia o stwierdzenie nieważności przedmiotowej decyzji z dnia [...]marca 2009 r. o pozwoleniu na użytkowanie, a wymienione w uzasadnieniu wniosku nieprawidłowości inwestycji zostały dokładnie powtórzone w uzasadnieniu skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 grudnia 2011 r., będącej obecnie przedmiotem rozpoznania Sądu. Słusznie Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji odnosząc się do zarzutu braku zgodności przedmiotowego obiektu budowlanego z decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach wyjaśnił, że w postępowaniu dotyczącym udzielenia pozwolenia na użytkowanie, przedmiotem oceny organów nadzoru budowlanego jest zgodność budowy obiektu budowlanego z ustaleniami i warunkami określonymi w decyzji o pozwoleniu na budowę, a nie z decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach, a zatem pozostałe zarzuty zawarte w odwołaniu od decyzji organu pierwszej instancji pozostają bez wpływu na zasadność tego rozstrzygnięcia. Stanowisko organu jest prawidłowe.

Zarzuty wnioskodawcy zawarte w piśmie z dnia 12 września 2011 r. oparte są na warunkach wskazanych w decyzji Burmistrza Miasta i Gminy [...] z dnia [...] czerwca 2007 r. o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia, wskazać więc ponownie należy, iż przedmiotem oceny organów nadzoru budowlanego nie jest zgodność budowy obiektu budowlanego z decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach, lecz przede wszystkim z ustaleniami i warunkami określonymi w pozwoleniu na budowę, stosownie do art. 59a ust. 1 Prawa budowlanego.

Zauważyć należy, że "Protokół z kontroli obowiązkowej zakończenia budowy obiektu budowlanego przeprowadzonej na podstawie art. 59a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane" sporządzony dnia 30 marca 2009 r. jest dokumentem urzędowym, podpisanym przez dwie osoby kontrolujące oraz osoby uczestniczące w kontroli, i stanowi podstawę wydania decyzji o pozwoleniu na użytkowanie.

V. Zdaniem Sądu postępowanie administracyjne zostało przeprowadzone wnikliwie, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy oceniony został właściwie, a mające zastosowanie w sprawie przepisy zostały prawidłowo zinterpretowane.

Sąd nie doszukał się naruszeń przepisów prawa materialnego czy procesowego, w tym wskazanych w skardze, które skutkowałyby koniecznością uchylenia zaskarżonej decyzji.

VI. Mając powyższe na uwadze, Sąd, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2012 r. poz. 270), orzekł jak w sentencji.